tag:blogger.com,1999:blog-3834582806412640366.post3102176089308013350..comments2023-10-08T12:08:58.010+03:00Comments on ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΣ: Η ΤΙΜΗ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΜΑΣΧΡΗΣΤΟΣhttp://www.blogger.com/profile/00997124997448964535noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-3834582806412640366.post-35137289136118434972011-08-08T00:13:37.415+03:002011-08-08T00:13:37.415+03:00@ Γενικά όσοι ήταν επιφορτισμένοι να φροντίζουν το...@ <i>Γενικά όσοι ήταν επιφορτισμένοι να φροντίζουν τους νεκρούς θεωρούνταν μιασμένοι και αποκρουστικοί. Κανένας δεν τους πλησίαζε για να μην <b>μολυνθεί</b>. Σε περίπτωση που κάποιος ερχόταν σε επαφή με το σώμα του νεκρού ήταν υποχρεωμένος να υποστεί επίμονους και βασανιστικούς καθαρμούς από τους ιερείς, προκειμένου να γίνει αποδεκτός από την κοινωνία! Τα ιερατεία ήταν υποχρεωμένα να βρίσκεται μακριά από κάθε νεκρική διαδικασία, διότι δε θα μπορούσαν να «ιερατεύσουν»!</i> @<br /><br /><br />Τα ίδια ίσχυαν και για τους πιστούς του Γιαχβέ. <br />Μήπως να διαβάζατε το κεφ. 6 των Αριθμών; <br /><br />«Ο απτόμενος του τεθνηκότος πάσης ψυχής ανθρώπου, <b>ακάθαρτος</b> έσται επτά ημέρας.» (Αρ. 19:11)<br /><br />«πας ο απτόμενος του τεθνηκότος από ψυχής ανθρώπου, εάν αποθάνη, και μη αφαγνισθή, την σκηνήν Κυρίου <b>εμίανεν</b>» (Αρ. 19:13)<br /><br />«πάσας τας ημέρας της ευχής Κυρίω επί πάση ψυχή τετελευτηκυία ουκ εισελεύσεται, επί πατρί και μητρί και επ' αδελφώ και επ' αδελφή, <b>ου μιανθήσεται επ' αυτοίς αποθανόντων αυτών</b>, ότι ευχή Θεού αυτού επ' αυτώ επί κεφαλής αυτού. Πάσας τας ημέρας της ευχής αυτού άγιος έσται Κυρίω. Εάν δε τις αποθάνη επ' αυτώ εξάπινα, παραχρήμα μιανθήσεται η κεφαλή ευχής αυτού, και ξυρήσεται την κεφαλήν αυτού ή αν ημέρα καθαρισθή, τη ημέρα τη εβδόμη ξυρηθήσεται.» (Αρ. 6:9).<br /><br />Ήταν αρκετό να βρεθεί κάποιος πλησίον ενός νεκρού -πόσο μάλλον να αγγίξει το σώμα τού νεκρού, ακόμη κι αν ήταν η μάνα του ή ο πατέρας του- για να θεωρηθεί ακάθαρτος και μιασμένος.<br /><br /><br /><br />@ <i>Ως ορθόδοξοι πιστοί όχι μόνο δεν μας προκαλεί αποστροφή, αηδία και φόβο η θέα των ιερών λειψάνων, αλλά το αντίθετο χαρά, ιλαρότητα, ηρεμία και προπαντός ελπίδα.</i> @<br /><br /><br />Τι πρωτότυπο! Μα και για τους αρχαίους, τα ίδια ακριβώς ίσχυαν για τα λείψανα ηρώων-ημίθεων. <br /> Φαίνεται πως αγνοείτε ότι ο Κίμων, Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός του 5ου π.Χ. αι. εκπλήρωσε το δελφικό χρησμό, σύμφωνα με τον οποίο οι Αθηναίοι έπρεπε να μεταφέρουν στην Αθήνα τα οστά του Θησέα (ο οποίος είχε δολοφονηθεί στη Σκύρο από το βασιλιά του νησιού). Το 475 π.Χ. τα οστά βρέθηκαν από τον Κίμωνα, όπως αναφέρει ο Πλούταρχος, και με μεγάλες τιμές μεταφέρθηκαν στην Αθήνα, όπου τέθηκαν στο ναό του <b>Θησείου</b>, ο οποίος κατασκευάστηκε ακριβώς για να φιλοξενήσει τα οστά του Θησέα!!!.<br /><br />Οι Σπαρτιάτες -ακολουθώντας χρησμό της Πυθίας- κατάφεραν να νικήσουν τους Αρκάδες, μόνο αφού πρώτα πήραν τα οστά του Ορέστη που είχε ταφεί στην Τεγέα. Στη συνέχεια τα έφεραν στη Σπάρτη όπου τα έθαψαν στο ιερό των Μοιρών.<br />Το μαντείο των Δελφών κάθε χρόνο καθιέρωνε τη λατρεία ενός νεκρού ήρωα που τα οστά του είχαν θαυματουργήσει. Ήταν δε προνόμιο για μια πόλη, να έχει στην κατοχή της τα οστά ενός ήρωα - προστάτη.<br /><br /><b>Δήκτης.</b>Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3834582806412640366.post-20367974806085905182011-08-07T20:32:22.225+03:002011-08-07T20:32:22.225+03:00Συγχαρητήρια για το άρθρο σας.
Νοήμων ΈλληνΣυγχαρητήρια για το άρθρο σας.<br /><br />Νοήμων ΈλληνAnonymousnoreply@blogger.com