ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ: ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ Ή ΕΛΛΑΔΙΣΜΟΣ;

Η εποχή μας και η πατρίδα μας βρίθει από πιστούς ή μη, οι οποίοι «εργολαβικά» έχουν αναλάβει να υπερασπίσουν τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία, που κατ’ αυτούς κινδυνεύουν από διάφορες «συνομωσίες» παραγόντων του εξωτερικού, από την είσοδο των αλλοεθνών και αλλοθρήσκων μεταναστών, από την ένταξή μας στην ΟΝΕ και τέλος από την «καραμέλα» της παγκοσμιοποίησης.

Όντως όμως κινδυνεύουν ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία με αφανισμό ή πρόκειται για μια επιδερμική αντιμετώπιση από τα εν λόγω άτομα, τα οποία όπως είπαμε, αρέσκονται στις διάφορες θεωρίες συνωμοσίας;

Πρώτα όμως πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τον όρο Ελληνισμός, επειδή σήμερα τον συγχέουμε με τον όρο Ελλαδισμός. Λέγοντας λοιπόν Ελληνισμό εννοούμε την αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία του Σωκράτη, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Επίκουρου, Πλωτίνου, Στωϊκών και τόσων άλλων σοφών, την αρχαία Ελληνική Τέχνη που βρήκε το αποκορύφωμά της στο αριστούργημα των αιώνων, τον Παρθενώνα, τον Ελληνικό τρόπο ντυσίματος με τους Αθηναϊκούς και Σπαρτιατικούς χιτώνες και τον πέτασο (καπέλο), και τέλος την αρχαία Ελληνική γλώσσα.

Όλα αυτά έγιναν αποδεκτά από τους λαούς που κατοικούσαν γύρω από την Μεσόγειο Θάλασσα – τον γνωστό τότε κόσμο – χωρίς βία, επειδή τα θεώρησαν ανώτερα από τους δικούς τους Πολιτισμούς, αρχικά με τις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των διαδόχων του, και έπειτα από την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, που τα χρησιμοποίησε για τα συμφέροντά της.

Έτσι έχουμε Σύρους, Λίβυους, Αιγύπτιους, Ιουδαίους και άλλους κατοίκους της εποχής εκείνης, να έχουν αρνηθεί την καταγωγή τους και να δηλώνουν Έλληνες. Και το πιο εκπληκτικό όλων. Σαν πρώτη γλώσσα είχαν την Ελληνική, ενώ τη μητρική τους την είχαν σε δεύτερη μοίρα.

Αντίθετα εμείς σήμερα όταν λέμε Ελληνισμό εννοούμε αυτόν τον Πολιτισμό, που είναι κλεισμένος και περιχαρακωμένος μέσα στα σημερινά υπάρχοντα σύνορά μας – από την Κρήτη έως την Θράκη – αυτόν που ορίσαμε πιο πάνω ως Ελλαδισμό.

Με την έννοια όμως του Ελλαδισμού, δεν θα έπρεπε να τιμούμε και να γιορτάζουμε καθώς επίσης να νοιώθουμε και ιδιαίτερη υπερηφάνεια για πολλούς Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας μας. Επειδή κάποιους από αυτούς όπως π.χ. τους Τρείς Ιεράρχες (Μ. Βασίλειο, Γρ. Θεολόγο, Ιωάν. Χρυσόστομο) – σύμφωνα με την Ελλαδίστικη νοοτροπία μας – πρέπει τους μεν δυο πρώτους να τους κατατάξουμε στους Τούρκους και τον τρίτο στους Σύρους. Αξίζει βέβαια να τονίσουμε επίσης κάτι που είναι άγνωστο σε πολλούς αδαείς «Ελληναράδες». Πως στους Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας μας συγκαταλέγουμε την μεγάλη και αγία μορφή του Ισαάκ του Σύρου, ο οποίος λέγεται πως δεν μίλησε ποτέ την Ελληνική γλώσσα, αν και πιθανόν την γνώριζε.

Οπότε –χαριτολογώντας – αν κάποιος από αυτούς επιθυμούσε να παρελάσει με την Ελληνική σημαία σε κάποιες από τις Εθνικές Επετείους μας, φανταστείτε τι θα άκουγε από τα τηλεοπτικά ιδιωτικά κανάλια και τους διάφορους «Ευαγγελάτους».

Τον πραγματικό όμως Ελληνισμό, τον υιοθέτησαν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας και τον ένωσαν με τον Χριστιανισμό, προκύπτοντας έτσι ο περίφημος Ελληνοχριστιανικός Πολιτισμός. Ένας Πολιτισμός που παρήγαγε καινούργια πνευματικά αριστουργήματα, όπως τον Ακάθιστο Ύμνο στην ποίηση, τον καινούργιο Παρθενώνα της αρχιτεκτονικής που τώρα άκουγε στο όνομα Αγία Σοφία και τέλος την απαράμιλλη Βυζαντινή εικονογραφία.

Ο Πολιτισμός αυτός, μας είναι γνωστός σήμερα ως Βυζαντινός και ο οποίος τόσο μα τόσο συκοφαντήθηκε από πολλούς που μας κυβέρνησαν παλιότερα ή μας κυβερνούν σήμερα. Αυτοί οι οποίοι όταν εγκαινίαζαν ή εγκαινιάζουν διάφορες Εκθέσεις Βυζαντινής Τέχνης στην Ελλάδα ή τον κόσμο, είχαν και έχουν το θράσος να μιλάνε για το μεγαλείο του, αυτοί που πριν μερικά χρόνια για να κερδίσουν μερικούς ψήφους ή για να δείξουν την κακώς εννοούμενη προοδευτικότητα, έβλεπαν το Βυζάντιο σαν Μεσαίωνα, σαν πισωγύρισμα στην βαρβαρότητα και το πνευματικό σκοτάδι. Αλλά εδώ γίνονται θαύματα! Το σκοτάδι έγινε ξαφνικά άπλετο φως! Ας είναι όμως. Όλους αυτούς τους αφήνουμε στην κρίση της Ιστορίας.

Σήμερα λόγω της Ελλαδίστικης νοοτροπίας που μας διακατέχει, έχουν εμφανιστεί σε πολλούς από εμάς, δύο τάσεις αντιμετώπισης του Ελληνοχριστιανικού Πολιτισμού. Η μία που είναι και αμελητέα μειοψηφία, εκπροσωπείται από άτομα εχθρικά προς την Εκκλησία, τα οποία θεωρούν τον Χριστιανισμό ως αιτία παρακμής του Ελληνισμού και επιθυμούν να επαναφέρουν την αρχαία ειδωλολατρία και την προσκύνηση του Δωδεκάθεου του Ολύμπου (Δία, Αθηνάς, Απόλλωνα κ.λ.π.)

Όμως, το πόσο άδικο έχουν τα άτομα αυτά το δείχνουν κάποια γεγονότα που αξίζουν να τους τα θυμίσουμε. Στην Ελληνική Γλώσσα δεν γράφτηκε η Καινή Διαθήκη; Μοναχοί δεν διέσωσαν τα αρχαία Ελληνικά συγγράμματα (Πλάτωνα, Αριστοτέλη κ.λ.π.), όταν επί αιώνες με πολύ κόπο τα αντέγραφαν για να μην χαθούν; Έχουν ακούσει για την επιστολή διαμαρτυρίας που απέστειλε ο Γρ. Θεολόγος στον αυτοκράτορα Ιουλιανό τον Παραβάτη, επειδή είχε απαγορέψει στους Χριστιανούς δασκάλους να διδάσκουν τα αρχαία Ελληνικά γράμματα; Για την περίφημη αρχαία Ελληνική Βιβλιοθήκη την γνωστή και ως «Μυριόβιβλο» του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Φωτίου που αριθμούσε εκατοντάδες τόμους, δεν έχουν ακούσει τίποτε; Και πολλά άλλα βέβαια τα οποία θα αποδείκνυαν το παράλογο των ισχυρισμών τους.

Από την άλλη μεριά τώρα, έχουμε αρκετούς ιερείς και λαϊκούς της Εκκλησίας μας που πιστεύουν πως η ένταξή μας σε διάφορους διεθνείς Οργανισμούς όπως π.χ. ΕΟΚ, ΟΝΕ κ.λ.π. θα έχει ως αποτέλεσμα τον αφελληνισμό μας και την απώλεια του Ορθόδοξου Χριστιανικού φρονήματός μας.

Όμως ποιον Ελληνισμό πιστεύουν πως θα χάσουμε; Τον Ελληνισμό τον έχει αποδεχτεί έτσι και αλλιώς η Ευρώπη και ο Δυτικός κόσμος, μέσω των κινημάτων της Αναγέννησης, του Ανθρωπισμού και του Διαφωτισμού. Και για την τιμή που δείχνουν οι ξένοι στον πολιτισμό αυτό, το δείχνει το εξής γεγονός. Πως κατά χιλιάδες κάθε χρόνο επισκέπτονται τους αρχαιολογικούς μας χώρους και τα διάφορα ανά τη χώρα μας Μουσεία, όταν πολλοί από μας ούτε ξέρουν που πέφτουν.

Αν όμως με τον όρο Ελληνισμό, εννοούν τον μουσακά, το ούζο, το σουβλάκι το «γλείψιμο» στον Βουλευτή για να τακτοποιήσει εμάς ή τα παιδιά μας, το κλέψιμο της Εφορίας που το θεωρούμε εξυπνάδα, κοινώς «μαγκιά» και πολλά άλλα κακώς κείμενα, πράγματι άμα τα χάσουμε θα είναι ανεπανόρθωτη ζημιά!

Όσον αφορά δε τον φόβο για την απώλεια της Ορθοδοξίας μας, έχουμε να πούμε, πως τα άτομα που το πιστεύουν αυτό, έμμεσα αναγνωρίζουν πως πιστεύουν σε κάτι ψεύτικο και φοβούνται πως σε σύγκριση με τα άλλα θρησκευτικά πιστεύω, θα φανεί η γύμνια και η ψευτιά του δικού μας πιστεύω. Όμως η Ορθοδοξία δεν έχει να φοβηθεί τίποτε, γιατί ταυτίζεται με την αλήθεια. Και η λέξη αλήθεια αυτό σου κραυγάζει: « Όσο και αν με κρύψεις, όσο και αν με συκοφαντήσεις, εγώ αργά ή γρήγορα θα βγω στην επιφάνεια και θα αναγκαστείς να με παραδεχτείς». Οπότε δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε και καλώς να ορίσει η σύγκριση.

Ας μας επιτραπεί όμως στο σημείο αυτό να θέσουμε και έναν άλλο προβληματισμό. Που ξέρουμε πως η ένταξή μας σε διάφορους διεθνείς Οργανισμούς και φόρουμ, δεν είναι κάποιο Θείο σχέδιο το οποίο θέλει να ξαναγνωρίσει στους Ευρωπαίους και σ’ ολόκληρο τον κόσμο την Ορθή Πίστη και ίσως κάποτε στο μέλλον να ξαναενώσει τον χωρισμένο και διασπασμένο Χριστιανικό κόσμο.

Και δεν το λέμε τυχαία αυτό. Ας μας επιτραπεί να αναφέρουμε ένα γεγονός. Όταν το 1994 ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος καλέστηκε να μιλήσει στην έδρα της ΕΟΚ στο Στρασβούργο, αντιμετωπίστηκε στην αρχή – σύμφωνα με τις ανταποκρίσεις εκείνης της εποχής – από πολλούς Ευρωβουλευτές συγκαταβατικά και κάπως ειρωνικά, πιθανόν και λόγω της εμφάνισής τους με τα ράσα, πράγμα ασυνήθιστο για πολλούς Ευρωβουλευτές.

Όταν όμως τέλειωσε ο Πατριάρχης την ομολογουμένως φωτισμένη ομιλία του για την Οικολογία, πως την βλέπει και πως την ζει καθημερινά μέσα από τη Θεία Λειτουργία και τις άλλες Ιερές ακολουθίες της η Ορθοδοξία, ολόκληρο το Ευρωκοινοβούλιο, μαζί και οι προαναφερθέντες Ευρωβουλευτές, είχαν σηκωθεί όρθιοι και χειροκροτούσαν ασταμάτητα επί πέντε ολόκληρα λεπτά!

Αυτός λοιπόν είναι ο δρόμος μας που οφείλουμε να βαδίσουμε. Και κάτι που ξεχνάμε συνεχώς όποτε δεν μας βολεύει και είναι η πεμπτουσία του Χριστιανισμού. Έχουμε καλεστεί να σηκώνουμε Σταυρό και όχι να είμαστε «βολεψάκηδες». Μακριά λοιπόν από ακρότητες, φανατισμούς, ξενοφοβίες, αναθέματα και κατάρες εάν πράγματι επιθυμούμε να λεγόμαστε και να είμαστε ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.