Ο ΣΤΑΥΡΟΣ, ΤΟ ΠΙΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΛΟ

Από πολύ νωρίς οι Χριστιανοί χρησιμοποίησαν διάφορα σύμβολα είτε για να τιμήσουν τον Χριστό και τους Αγίους είτε για να δηλώσουν την Χριστιανική τους Πίστη είτε τέλος να στολίσουν με τα σύμβολα αυτά τις κατακόμβες όπου μαζεύονταν για να τελέσουν την Θεία Λειτουργία, αφού η Εκκλησία και η Πίστη τότε βρίσκονταν σε κατάσταση διωγμού. Έτσι ζωγράφιζαν ένα ψάρι (ΙΧΘΥΣ) που η ακροστιχίδα του εννοεί τον Ιησού Χριστό, ένα μυθικό πουλί τον φοίνικα που συμβολίζει την αθανασία της ψυχής, μια άγκυρα που συμβολίζει την ελπίδα κ.λ.π. Ξεχωριστή θέση όμως ανάμεσα στα σύμβολα αυτά κατείχε βέβαια το σύμβολο του Σταυρού. Από τότε λοιπόν όπου και αν κοιτάξουμε είτε μέσα στην Εκκλησία είτε εκτός αυτής, αυτόν θα συναντήσουμε. Υπάρχει στα λειτουργικά κείμενα, στο λειτουργικό χώρο, συνοδεύει κάθε ιερή ακολουθία και κάθε ατομική προσευχή των πιστών.

Τέλος δεν είναι λίγοι από εμάς που νοιώθουμε τιμή να τον έχουμε επάνω μας, όχι λόγω μόδας, αλλά για την ζωογόνο δύναμή που διαθέτει με την οποία νικά τις σκοτεινές δυνάμεις και το θάνατο.

Το ότι ο Σταυρός είναι σύμβολο νίκης φαίνεται στα λόγια του Κυρίου. Τον χαρακτηρίζει δόξα, ύψωση, που έχει σκοπό την δική μας ύψωση. Διαβάζουμε στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο: «Τους είπε τότε ο Ιησούς, ήρθε πια η ώρα να δοξαστεί ο Υιός του ανθρώπου. Εγώ όταν υψωθώ από τη γη όλους τους ανθρώπους θα τους τραβήξω κοντά μου. Λέγοντας αυτό υποδήλωνε με τι είδος θάνατο θα πέθαινε».

Ο Κύριος παρουσιάζεται πάνω στο Σταυρό σαν σε άρμα θριάμβου. Νικητής σέρνει τους δαίμονες πάνω στο θριαμβευτικό αυτό άρμα να τους διαπομπεύσει και να τους ντροπιάσει φανερά σ’ όλο τον πνευματικό κόσμο: «Αφαίρεσε την δύναμη που είχαν οι δαιμονικές αρχές και εξουσίες και τις διαπόμπεψε σέρνοντας τες νικημένες στον θρίαμβο του Σταυρού του Χριστού» λέει ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς Κολασσαείς.

Γι’ αυτό το λόγο άλλωστε ο Σταυρός του Κυρίου δεν μοιάζει με τους σταυρούς των ληστών, δεν είναι αδυναμία αλλά δύναμη, δεν είναι ντροπή αλλά καύχημα: «Όσο για μένα δεν θέλω άλλη αφορμή για καύχημα εκτός από το Σταυρό του Κυρίου» λέει ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς τους Γαλάτες.

Αυτόν λοιπόν που αποτελεί καύχημα για εμάς, οι άπιστοι, οι ασεβείς, οι αιρετικοί τον θεωρούν μωρία δηλαδή βλακεία και τον εχθρεύονται. Δεν καταλαβαίνουν όμως οι δυστυχείς, πως έτσι παίζουν το παιχνίδι του πατέρα τους του διαβόλου, με αποτέλεσμα την καταστροφή τους: «Σας το είπα πολλές φορές και τώρα το επαναλαμβάνω κλαίγοντας, ότι πολλοί ζουν ως εχθροί του Σταυρού. Το τέλος τους θα είναι η καταστροφή» ξαναλέει ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς Φιλιππησίους.

Με ιδιαίτερη σφοδρότητα επιτίθενται κατά του Σταυρού οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ή Χιλιαστές και αποδίδουν κατηγορία εναντίον μας πως είναι ειδωλολατρία η τιμή που αποδίδουμε στον Σταυρό, υποστηρίζοντας πως η Αγία Γραφή απαγορεύει την λατρεία και προσκύνηση αντικειμένων που είναι στον ουρανό τη γη ή τη θάλασσα. Πριν όντως δούμε αν αληθεύουν όσα υποστηρίζουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ή Χιλιαστές, ας μας επιτραπεί να κάνουμε μια παρένθεση για να δούμε κάτι που αγνοούν οι περισσότεροι πιστοί και το οποίο αποκρύπτουν επιμελώς οι εν λόγω αιρετικοί. Πως για πάνω από 60 χρόνια συγκεκριμένα από το 1870 έως το 1931 οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ή Χιλιαστές τιμούσαν και είχαν σε υπόληψη τον Σταυρό. Κοσμούσε το εξώφυλλο του πιο σπουδαίου περιοδικού τους την «Σκοπιά», τα κτίρια τους και τον φορούσαν σαν καρφίτσα στο πέτο τους. Και πριν βιαστούν να μας κατηγορήσουν ως ψεύτες και συκοφάντες, τους παραθέτουμε ένα ντοκουμέντο από το έντυπό τους «Διαγγελείς της Βασιλείας» στο οποίο έντυπο περιέχεται όλη η ιστορία των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Στην σελίδα 200 λοιπόν περιγράφονται όλα όσα υποστηρίξαμε πιο πάνω.

 
"Διαγγελείς της Βασιλείας" σελ. 200: Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά φορούσαν σαν καρφίτσα στο πέτο τους τον Σταυρό!

Και για να τους κλείσουμε παντελώς τα δυσεβή στόματα τους, φέρνουμε στο φως ένα σπάνιο ντοκουμέντο που το αγνοούν οι περισσότεροι από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Το σπάνιο λοιπόν αυτό ντοκουμέντο είναι από ένα άλλο έντυπο της Οργάνωσης που φέρει τον τίτλο «Βιβλίο του Έτους» 1983. Στην σελίδα 38 διαβάζουμε κάτι μοναδικό και συγκλονιστικό. Πως ο ιδρυτής τους Κάρολος Ρώσσελ σκέφτηκε να εκδόσει ένα περιοδικό ΓΙΑ ΝΑ ΥΨΩΘΕΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ. Και ποιο νομίζετε πως είναι το περιοδικό αυτό; Δεν είναι άλλο από το επίσημο περιοδικό τους «Σκοπιά», το οποίο θεωρούν πως μέσα από τις σελίδες του, τους μιλάει ο ίδιος ο Ιεχωβά! Νομίζουμε πως δεν χρειάζονται περισσότερα σχόλια.

"Βιβλίο του Έτους 1983" σελ. 38: Το περιοδικό "Σκοπιά" των Μαρτύρων του Ιεχωβά εκδόθηκε για να τιμηθεί το σύμβολο του Σταυρού!

Αφού λοιπόν ξεμπερδέψαμε με συνοπτικές διαδικασίες με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ή Χιλιαστές, ας δούμε τώρα την κατηγορία που μας αποδίδεται για ειδωλολατρία. Νομίζουμε όμως, πως θεμιτό πρώτα είναι να ξεκαθαρίσουμε τι είναι ειδωλολατρία και πότε ένα αντικείμενο είναι είδωλο. Ειδωλολατρία λοιπόν έχουμε όταν κάποιο αντικείμενο το ταυτίζουμε με τον Θεό ή νομίζουμε πως εικονίζει τον Θεό. Όπως μας πληροφορεί το βιβλίο της Αγίας Γραφής «Έξοδος» το χρονικό διάστημα που ο Μωϋσής είχε ανέβει στο βουνό Σινά να πάρει τις 10 εντολές από το Θεό, οι Ισραηλίτες έπεισαν τον αδελφό του Ααρών και κατασκεύασε ένα χρυσό μοσχάρι το οποίο λάτρεψαν σαν Θεό τους. Αξίζει να αναφέρουμε τα λόγια του Ααρών όταν έδινε το χρυσό μοσχάρι για λατρεία: «Να οι θεοί σου Ισραήλ» Έξοδος, κεφάλαιο 32, στίχος 4. Και ερωτούμε. Ποια Ορθόδοξη Σύνοδος, ποιος Ορθόδοξος θεολόγος διακήρυξε ποτέ πως ο Σταυρός είναι ο Θεός μας ή απεικονίζει τον Θεό; Ή ποιος Ορθόδοξος Χριστιανός όταν στέκεται μπροστά στον Σταυρό ή σε εικόνα λέει από μέσα του «Να ο Θεός μου».Εμείς αντίθετα προσκυνούμε και τιμούμε τον Σταυρό όχι ξέχωρα από το Χριστό αλλά σε σχέση μ’ αυτόν, γιατί το ξύλο του Σταυρού αγιάστηκε όταν ήρθε σε επαφή με το τίμιο σώμα του Κυρίου. Στο Συνοδικό που διαβάζουμε την Κυριακή της Ορθοδοξίας λέγεται επί λέξει τα εξής: «Τον μεν Χριστόν ως Θεόν και Δεσπότην λατρεύουμε, τους δε αγίους εικόνες, σταυρό και λοιπά σύμβολα, κατά σχέση – δηλαδή σχετική και όχι απόλυτη – προσκύνηση απονέμουμε».Μήπως όμως η Αγία Γραφή απαγορεύει την προσκύνηση των ιερών αντικειμένων; Βεβαίως όχι. Ίσα – ίσα η ίδια μας πληροφορεί στο βιβλίο «Γένεσις», πως ο Πατριάρχης Ιακώβ προσκύνησε την ράβδο του Ιωσήφ: «Ο δε Ιακώβ είπε, ορκίσου. Και ο Ιωσήφ ορκίστηκε και προσεκύνησε ο Ιακώβ το άκρο της ράβδου αυτού». Μήπως γι’ αυτό ο Ιακώβ ήταν ειδωλολάτρης; Όχι βέβαια, επειδή η προσκύνησή του ήταν εκδήλωση τιμής και όχι λατρείας.Συνοψίζοντας. Ένα σύμβολο όπως π.χ. ο Σταυρός γίνεται ειδωλολατρικό όταν αρχίζουμε να το τιμάμε ξέχωρα από την πηγή της θαυματουργικής δύναμης δηλαδή τον Θεό, πιστεύοντας πως από μόνο του έχει κάποια μαγική ή θαυματουργική δύναμη. Κάτι τέτοιο συνέβει με το χάλκινο φίδι που κατασκεύασε ο Μωϋσής για να γλιτώνουν οι Ισραηλίτες από τα τσιμπήματα των φιδιών, όταν το αντίκριζαν. Αυτό λοιπόν το χάλκινο φίδι δεν δίστασε να το συντρίψει ο βασιλιάς Εζεκίας, όταν διαπίστωσε πως οι Ισραηλίτες το εξέλαβαν για Θεό λόγω της θαυματουργικής του δύναμης.

Δεν πρέπει επίσης να μας διαφεύγει, πως ο Θεός μπορεί και θαυματουργεί με υλικά αντικείμενα σε κάθε εποχή. Όπως με τη ράβδο του Μωϋσή που άνοιξε την Ερυθρά θάλασσα, με μια σχίζα ξύλου που έριξε ο προφήτης Ελισαιέ στον Ιορδάνη ποταμό και έκανε να επιπλεύσει ένα σιδερένιο τσεκούρι ή με το χάλκινο φίδι που αναφέραμε. Στις δε Πράξεις των Αποστόλων διαβάζουμε πως οι άνθρωποι έπαιρναν τα μαντήλια από το λαιμό και τη μέση του Παύλου και με αυτά θεράπευαν τους συγγενείς τους από αρρώστιες και πονηρά πνεύματα.

Όλα λοιπόν αυτά που εκθέσαμε είναι μια απάντηση σε όλους αυτούς που πολεμούν τον Σταυρό και την Ορθόδοξη Πίστη μας. Ποτέ δεν τους φοβηθήκαμε ούτε τώρα βέβαια θα τους φοβηθούμε. Όσον αφορά τον Σταυρό του Κυρίου μας έχουμε να τους πούμε πως πάντα θα τον έχουμε στη θέση που του αξίζει. ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ.