ΕΡΩΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ

Του Ευθύμιου Αχείλα

Συνέλευση Μαρτύρων του Ιεχωβά ή Χιλιαστών

Κατ’ επανάληψη έχουμε ερωτηθεί από δεκάδες πιστούς όλα αυτά τα χρόνια που τυχαίνει να ασχολούμαστε με τα ζητήματα της Θρησκείας για το τι είναι και τι πρεσβεύουν οι αιρέσεις. Και επειδή οι ερωτήσεις που δεχόμαστε είναι λίγο – πολύ όμοιες σκεφτήκαμε να τις απαντήσουμε υπό μορφή άρθρου, το οποίο για να είναι πιο κατανοητό και εύληπτο, του δώσαμε την μορφή ερωταποκρίσεων.

Ερώτηση: Τι είναι αίρεση;
Απάντηση: Η λέξη αίρεση παράγεται από το αρχαίο ρήμα αιρέω – ώ, το οποίο σημαίνει διαλέγω, προτιμώ. Μερικοί Χριστιανοί δηλαδή, αίρεσαν = διάλεξαν να φύγουν από την ορθή διδασκαλία της Εκκλησίας μας και να δημιουργήσουν δική τους διδασκαλία. Πίστεψαν πως η Εκκλησία έχει απομακρυνθεί από την σωστή διδασκαλία του Χριστού και των Αποστόλων, γι’ αυτό και πρέπει να βγουν και να πουν την κατά την γνώμη τους σωστή διδασκαλία του Χριστιανισμού.
Ονομάζονται επίσης και αιρετικοί επειδή αιρούν = διαλέγουν χωρία (κομμάτια) από την Αγία Γραφή – αυτά που τους συμφέρουν βέβαια – για να αποδείξουν πως έχουν δίκαιο αυτοί και όχι η Εκκλησία.



Ερώτηση: Πολλοί ισχυρίζονται πως οι αιρέσεις είναι φαινόμενο της εποχής μας που δείχνει την αθεΐα και απιστία των ανθρώπων. Αληθεύει αυτό;
Απάντηση: Όχι βέβαια. Είναι πολύ παλιές όσο και ο Χριστιανισμός. Συνυπάρχουν μαζί μ’ αυτόν. Τις αναφέρουν και τα βιβλία της Καινής Διαθήκης. Όπως π.χ. η 1 Επιστολή προς Τιμόθεο κεφάλαιο 1, στίχοι 3 – 4 «Όταν επήγαινα στη Μακεδονία (δηλ. ο Παύλος) σε παρεκάλεσα να παραμείνεις στην Έφεσο, δια να παραγγείλεις σε μερικούς να μην διδάσκουν ξένες διδασκαλίες, ούτε να δίνουν προσοχή σε απέραντους μύθους και γενεαλογίες», η Επιστολή προς Τίτο κεφάλαιο 1, στίχος 14 «Δια τον λόγο αυτό να τους ελέγχεις απότομα (δηλ. ο Τίτος) δια να είναι υγιείς εις την πίστη και να μην προσέχουν σε μύθους Ιουδαϊκούς και εις εντολές ανθρώπων που αποστρέφονται την αλήθεια» και κεφάλαιο 3, στίχος 9 «Αλλά απόφευγε ανόητες συζητήσεις, γενεαλογίες, έριδες και φιλονικίες δια τον νόμον, διότι είναι ανωφελείς και μάταιοι» και αλλού. Είναι οι λεγόμενες Ιουδαΐζουσες ή Γνωστικίζουσες αιρέσεις.

Ερώτηση: Γιατί η Εκκλησία είναι εναντίον των αιρέσεων;
Απάντηση: Πρώτον και κύριον επειδή την πολεμούν οι αιρέσεις και συνεπώς οφείλει να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Η επίθεση αυτή κάποιες φορές είναι και άνανδρη γιατί χρησιμοποιούνται και ύβρεις εναντίον της. Όπως λόγου χάρη από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ή Χιλιαστές που αποκαλούν τους Ναούς μας πορνοστάσια και τους ιερείς μέθυσους, ακόλαστους, πόρνους κ.λ.π. Δεύτερον διότι δεν λησμονεί την αποστολή της που είναι η σωτηρία του ανθρώπου σωματική και ψυχική. Σωτηρία που κινδυνεύει από τις λεγόμενες «καταστροφικές αιρέσεις ή λατρείες», οι οποίες οδηγούν τα μέλη τους στην τρέλα και την αυτοκτονία. Πόσο δε σοβαρό είναι το παραπάνω ζήτημα αποδεικνύεται από το γεγονός, πως απασχόλησε την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία με διάφορες επιτροπές της καταδίκασε τις εν λόγω αιρέσεις. Εξέδωσε μάλιστα και την «Σύσταση» 1178/1992 στην οποία τονίζεται πως οι αιρέσεις αυτές συνιστούν κίνδυνο για τη Δημοκρατία.

Ερώτηση: Ποιοι και γιατί καταφεύγουν στις αιρέσεις;
Απάντηση: Συνήθως, όχι πάντα βέβαια, καταφεύγουν προβληματικά άτομα που πιστεύουν και ελπίζουν πως θα βρουν λύση των τυχόν προβλημάτων τους. Ή άτομα με αδύνατη πίστη που σκανδαλίζονται από υπαρκτά ή ανύπαρκτα προβλήματα των ιερέων, τα οποία όπως γνωρίζουμε τις περισσότερες φορές διογκώνονται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τον Τύπο. Έτσι τα άτομα αυτά έχουν την εντύπωση πως υπεύθυνη για όλα αυτά είναι η Εκκλησία. Όμως κατά κοινή ομολογία ψυχολόγων που ασχολήθηκαν με πρώην αιρετικούς, ο λόγος που οι περισσότεροι καταφεύγουν στις παντός είδους αιρέσεις είναι ο φόβος τους μπροστά στην ελευθερία. Το μεγαλύτερο δώρο που μας έδωσε ο Θεός να σκεφτόμαστε ότι θέλουμε, να λέμε ότι θέλουμε, να κάνουμε ότι θέλουμε, αυτοί το θεώρησαν κατάρα, επειδή φοβούνται να κάνουν εκείνο ή ετούτο, μήπως αργότερα μετανιώσουν και έτσι βρήκαν τη λύση. Παρέδωσαν τι σκέψεις τους, τις επιθυμίες τους, όλο τους το Είναι σε κάποια θρησκευτική Οργάνωση ή στον αρχηγό αυτής και ξεμπέρδεψαν μια και καλή. Τώρα η Οργάνωση ή ο αρχηγός αυτής σκέπτεται και επιθυμεί γι’ αυτούς. Αυτοί απλώς εκτελούν. Πόσο μάλλον όταν έχουν πείσει τον εαυτό τους πως όλα αυτά γίνονται για θείο σκοπό.

Ερώτηση: Είναι όλα αρνητικά στις αιρέσεις;
Απάντηση: Όχι βέβαια. Επειδή οι αιρέσεις αποτελούνται συνήθως από λίγα άτομα, αυτός που θα ενταχτεί σε αυτές νοιώθει μια οικογενειακή ζεστασιά, την οποία πιθανώς έχει στερηθεί από την οικογένειά του ή την κοινωνία. Έπειτα ένας άλλος σοβαρός λόγος είναι, πως επειδή όλες ανεξαιρέτως οι αιρέσεις υποστηρίζουν πως ανάμεσά τους επικρατεί ηθική καθαρότητα και τελειότητα – ενώ αντίθετα ο έξω κόσμος βρίθει από αμαρτία και σαπίλα – το εντασσόμενο σ’ αυτές άτομο νοιώθει δικαιωμένο και σωσμένο. Επίσης πολλά άτομα που πάσχουν από αίσθημα κατωτερότητας, μέσω των αιρέσεων νοιώθουν να εξυψώνονται, αφού τους δίνεται η ευκαιρία να κηρύξουν και να σώσουν κατά την γνώμη τους τον αμαρτωλό κόσμο.

Συγκέντρωση Πεντηκοστιανών που "γλωσσολαλούν" βρισκόμενοι σε "έκσταση"

Ερώτηση: Αφού η Αγία Γραφή λέει την αλήθεια και αφού οι αιρετικοί την χρησιμοποιούν, γιατί λέμε τότε πως λένε ψέματα;
Απάντηση: Το θέμα δεν είναι αν χρησιμοποιείς την Αγία Γραφή αλλά ΠΩΣ την χρησιμοποιείς. Και δυστυχώς οι αιρετικοί την χρησιμοποιούν κατά το δοκούν και λανθασμένα.
Συγκεκριμένα: 1. Προσθέτουν ή αφαιρούν κάτι σε αυτή και έτσι αλλάζουν τελείως το νόημά της. Ας ακολουθήσουμε την τακτική τους για να γίνουμε κατανοητοί. Ας πάρουμε λόγου χάρη τον 52ο Ψαλμό του Δαβίδ από το βιβλίο των Ψαλμών που γράφει: «Είπε ο ανόητος στον εαυτό του δεν υπάρχει Θεός». Αν αφαιρέσουμε – όπως οι αιρετικοί – την πρόταση «Είπε ο ανόητος στον εαυτό του» μένει η φράση «δεν υπάρχει Θεός». Τοιουτοτρόπως μπορούμε να ισχυριστούμε πως η Γραφή διδάσκει πως δεν υπάρχει Θεός! 2. Συνδέουν χωρία (κομμάτια) από την Αγία Γραφή που είναι άσχετα μεταξύ τους. Λόγου χάρη παίρνουν ένα κομμάτι από το βιβλίο της Αποκάλυψης, ένα από την προς Εβραίους επιστολή και ένα από το κατά Λουκά ευαγγέλιο, τα συνδέουν μεταξύ τους και οδηγούνται στο συμπέρασμα πως μόνο 144.000 εκλεκτοί θα κερδίσουν τον Παράδεισο. Ας κάνουμε και εμείς κάτι ανάλογο για να δούμε που θα οδηγηθούμε. Παίρνουμε από το κατά Ματθαίο ευαγγέλιο τον στίχο 5 του κεφαλαίου 27 που γράφει «αφού έριξε τα χρήματα στο Ναό (εννοεί τον Ιούδα) έφυγε και βγήκε έξω από τη πόλη και κρεμάστηκε» και το ενώσουμε με τον στίχο 37 του κεφαλαίου 19 από το κατά Λουκά ευαγγέλιο που γράφει «πήγαινε και κάνε και συ το ίδιο», τότε οδηγούμαστε στο καταπληκτικό συμπέρασμα πως η Γραφή διδάσκει να πάμε να κρεμαστούμε! 3. Άλλες φορές εφαρμόζουν στην ερμηνεία ενός χωρίου της Γραφής ως προς το ένα μέρος του την αλληγορική μέθοδο – άλλα λέμε και άλλα εννοούμε - και ως προς το άλλο την κατά γράμμα ερμηνεία. Π.χ. στο χωρίο της Αποκάλυψης που αναφέρεται στους «144.000 σφραγισμένους από κάθε φυλή των υιών του Ισραήλ». Τον αριθμό 144.000 τον παίρνουν κατά γράμμα, ενώ το «από κάθε φυλή των υιών του Ισραήλ» το εκλαμβάνουν αλληγορικά και σώζουν όποιον θέλουν!


Ερώτηση: Γιατί να έχουμε εμείς δίκαιο και να μην έχουν οι αιρετικοί;
Απάντηση: Επειδή εμείς διαθέτουμε κάτι που δεν διαθέτει καμιά αίρεση. Την λεγόμενη Αποστολική Διδαχή και Διαδοχή. Αυτά δηλαδή που άκουσαν οι Απόστολοι από το Χριστό τα παρέδωσαν στους μαθητές τους, οι οποίοι χειροτονήθηκαν από αυτούς Επίσκοποι σε διάφορες Εκκλησίες ( Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, Πολύκαρπος Σμύρνης κ.λ.π.) . Οι μαθητές αυτοί των Αποστόλων τα παρέδωσαν αυτά στους δικούς τους μαθητές και ούτω καθ’ εξής μέχρι σήμερα. Έτσι αυτά που πιστεύονταν και διδάσκονταν πριν 2000 χρόνια πιστεύονται και διδάσκονται σήμερα. Και σαν απόδειξη των όσων λέμε είναι το εξής. Σε κάθε Ορθόδοξη Επισκοπή απανταχού στον κόσμο, υπάρχουν και φυλάσσονται τα λεγόμενα «Δίπτυχα», ονομαστικές καταστάσεις δηλαδή, στις οποίες είναι γραμμένοι όλοι οι Επίσκοποι από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο οι αιρετικοί, επειδή βρίσκονται σε αδυναμία να επιδείξουν κάτι ανάλογο – άλλωστε η πιο παλιά από τις αιρέσεις δεν έχει ζωή πάνω από 200 χρόνια – ισχυρίζονται πως τον ιδρυτή τους τον φώτισε τάχα το Άγιο Πνεύμα. Ένα έωλο και αδύναμο όμως επιχείρημα γιατί ο καθένας μπορεί να ισχυριστεί κάτι ανάλογο και για τον ίδιο του τον εαυτό και άντε μετά, να αποδείξει ο άλλος πως έχει άδικο.

Ερώτηση: Πόσες και ποιες αιρέσεις δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα;
Απάντηση: Οι αιρέσεις και οι διάφορες παραθρησκευτικές ομάδες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα ανέρχονται σε εκατοντάδες! Σε φυλλάδιο που κυκλοφόρησε το 1998 από τις εκδόσεις «Ορθόδοξος Τύπος» και φέρει τον τίτλο «Αιρέσεις και Παραθρησκείαι» ο αριθμός τους ανέρχεται στις 449! Προφανώς σήμερα ο αριθμός τους θα έχει αυξηθεί. Από τις πιο γνωστές αιρέσεις που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα αξίζει να αναφέρουμε κάποιες. Είναι: «Εκκλησία του Θεού της Πεντηκοστής», «Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής», «Ελευθέρα Εκκλησία της Πεντηκοστής», «Ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία», «Ελευθέρα Ευαγγελική Εκκλησία» «Εκκλησία των Ευαγγελιστών», «Μάρτυρες του Ιεχωβά ή Χιλιαστές», «Εκκλησία των Μορμόνων», «Φίλοι του Θεού ή Κουακέροι», «Η Μάχαιρα του Πνεύματος», «Εκκλησία της Προφητείας» κ.λ.π. Αναφέρουμε επίσης και κάποια αιρετικά Περιοδικά: «Χριστιανισμός», «Η Φωνή του Ευαγγελίου», «Ο Επιούσιος Άρτος», «Η Μάχαιρα του Πνεύματος», «Σκοπιά», «Ξύπνα», «Ευαγγέλιο – Φως», «Πνευματικοί Αντίλαλοι» «Δαυλός», «Τα καλά Νέα» κ.λ.π. Περισσότερα και πιο αναλυτικά μπορεί να δει κάποιος στο βιβλίο του μακαριστού πατέρα Αντώνιου Αλεβιζόπουλου «Εγχειρίδιο αιρέσεων και παραχριστιανικών ομάδων.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.