ΤΑ ΖΩΔΙΑ, ΠΟΣΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΕΙΝΑΙ; ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Του αρχιμανδρίτη Γρηγορίου Κωνσταντίνου

     

   Η επίμονη φροντίδα και αγωνία του ανθρώπου να ερευνήσει και εξηγήσει όλα όσα βλέπει γύρω του, προσπάθησε δια ερμηνείας των φαινομένων. Αυτό ονομάζεται απόκρυφη επιστήμη και τέχνη που γεννήθηκε   από τη στιγμή που ο άνθρωπος άρχισε να σκέπτεται και να παρατηρεί τα φυσικά φαινόμενα. Η ιδιαίτερη ενασχόλησή του με τα φαινόμενα του σύμπαντος και ειδικά των άστρων ονομάστηκε Αστρολογία ή Αστρομαντεία. Επέκταση αυτής είναι τα λεγόμενα ωροσκόπια...

Ο  άνθρωπος των πρώτων χρόνων  χωρίς την επιστήμη δεν είχε τις δυνατότητες να ερμηνεύσει και εξηγήσει πολλά από τα φαινόμενα και μεγαλειώδη θεάματα του ουράνιου θόλου. Η αγωνία και αδυναμία του αυτή τον ώθησε να ασχοληθεί με τις ποικίλες άγνωστες και σκοτεινές δυνάμεις, για να δώσει κάποια απάντηση στα ερωτήματά του.

Αυτοί που ασχολούνταν με   τα θέματα του ουρανίου στερεώματος και προσπαθούσαν  μελετώντας να τα εξηγήσουν, θεωρούνταν σπουδαίοι άνθρωποι. Αυτοί ήταν  οι περίφημοι αστρολόγοι και αστρομάντες, που για μεγάλη περίοδο   άσκησαν σημαντική επίδραση.

Το φαινόμενο αυτό της αστρολογίας συνεχίζεται μέχρι και σήμερα  στις ημέρες μας.   Οι  ασχολούμενοι με αυτές τις απόκρυφες επιστήμες και τέχνες, φροντίζουν να δίνουν πάντοτε κάποιο «πνεύμα ανανέωσης». Λέμε «πνεύμα ανανέωσης» γιατί οι σημερινοί αστρολόγοι λέγουν και ισχυρίζονται, ότι ακολουθούν νεώτερες μεθόδους μιλώντας τη σύγχρονη γλώσσα. Στην πραγματικότητα όμως πιστεύουν και αυτοί τα ίδια με τους παλαιούς ερευνητές του σύμπαντος, δηλαδή αναγνωρίζουν μια μυστική δύναμη - επίδραση των άστρων στη ανθρώπινη πορεία.

Στη συνέχεια η αληθινή επιστήμη της Αστρονομίας αναπτύχθηκε ραγδαία με αποτέλεσμα να γνωρίζουμε τις αιτίες και τα αποτελέσματα των διαφόρων αστρονομικών φαινόμενων. Στην  αρχαία Ελλάδα όπως διαβάζουμε και μάλιστα στην περίοδο 600 π. Χ., διαμορφώθηκε ιδιαίτερως η Γεωμετρία που χρησιμοποιήθηκε ως μέθοδος έρευνας και ακρίβειας, η αποδιδόμενη θεωρία της αποδείξεως. Στην  Ελλάδα της εποχής εκείνης, όπως γνωρίζουμε, οι διάφοροι σοφοί ζητούσαν να βρουν τις πραγματικές αιτίες των φαινομένων. Επιζητούσαν   την σαφή απάντηση στο ερώτημα: «γιατί γίνονται τα διάφορα φαινόμενα;» Δεν τους έφθανε το «πως» συμβαίνουν, και εξελίσσονται τα φαινόμενα αυτά, αλλά ήθελαν και την αιτία το «γιατί γίνονται αυτά». Επιζητούσαν  να φθάσουν και οδηγηθούν στις «αρχικές αιτίες». Στην  προσπάθεια τους όμως αυτή οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί αναδείχθηκαν ασύγκριτοι. Αυτό υπογραμμίζεται και δεν αμφισβητείται ούτε από τους παλαιότερους ούτε και νεώτερους επιστήμονες.

Παρόλα όμως αυτά τόσο η αστρολογία, όσο και η αστρομαντεία εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να έχουν μεγάλη ανάπτυξη.  Άξιο  ιδιαίτερης προσοχής είναι, ότι η ανάπτυξη   των επιστημών αυτών  εκδηλώνεται και σε ανεπτυγμένες χώρες με επιστημονικό δυναμικό. Σε Ευρωπαϊκές χώρες η εξέλιξη της σύγχρονης αυτής επιστήμης είναι μεγάλη.

Μέσα λοιπόν από την εργασία μας αυτή, θα παρουσιάσουμε  με αντικειμενικότητα για το πόσο τα ζώδια είναι «αγνά –χριστιανικά». Τα θέματα που θα μας απασχολήσουν είναι τα εξής: Τι  είναι η Αστρολογία από που ξεκίνησε και ποια η σχέση της αστρολογίας με τα ζώδια   και  το Ωροσκόπιο. Στη συνέχεια θα κάνουμε λόγο για την σχέση της αστρολογίας, Μαγείας και Θρησκείας, δίνοντας τα ακριβή στοιχεία σχέσης και σύνδεσης μεταξύ των. Ακολούθως  θα μνημονεύσουμε τις θέσεις της Εκκλησίας όπως εκφράστηκαν μέσα από την Αγία Γραφή, τους Ιερούς Κανόνες αλλά και τους αγίους. Τέλος θα επιχειρήσουμε,  με  τη    γνώμη έγκριτων επιστημόνων, να απομυθοποιήσουμε την αστρολογία και να φανερώσουμε την πλάνη που υπάρχει στις δοξασίες αυτές.

Μια γενική ενημέρωση σε μερικά αστρονομικά ζητήματα, που θα βοηθήσουν στην παρακολούθηση της αστρολογίας και αστρομαντείας, είναι αναγκαία.

Παρουσιάζουμε αρχικά ένα χάρτη με τους αστερισμούς του βόρειου ημισφαιρίου (σχ. 1), όπως φαίνονται από την Ελλάδα τους εαρινούς μήνες που την εποχή αυτή ο ουρανός είναι έναστρος και καθαρός.

Σχ.1.  Όταν κοιτάμε προς Βορρά  πρέπει το βορρά του χάρτη να τον έχουμε προς τα κάτω. Όταν κοιτάμε προς Νότο πρέπει τον νότο του χάρτη να τον έχουμε προς τα κάτω. Κάτω αριστερά είναι τα  μεγέθη  των αστέρων και   δεξιά  τα σύμβολα, αν ο αστέρας  είναι  διπλός ή μεταβλητός ή  αν πρόκειται για νεφελοειδή.

Ο  καλλίτερος προσανατολισμός στον ουράνιο στερέωμα γίνεται με τον εντοπισμό της Μεγάλης Άρκτου, όπου αυτή μας οδηγεί στη Μικρή και εύκολα πλέον διακρίνουμε τον Πολικό Αστέρα δείχνοντάς μας το Βόρειο Πόλο (σχ. 2).

Σχ. 2. Προσανατολισμός τη νύχτα με τη βοήθεια της Μεγάλης Άρκτου.

Εικονίζουμε ακόμη τη Μεγάλη Άρκτο εξαπλωμένη στον αστερισμό της. Διακρίνονται οι 7 λαμπροί αστέρες της: α, β, γ, δ, ε, ζ και η. Οι α, β, γ και δ αποτελούν το σώμα της Άρκτου, ενώ οι ε, ζ και η´ την ουρά της (σχ.3).  

Σχ. 3. Η Μεγάλη Άρκτος πάνω στον αστερισμό της.

Η Μικρή Άρκτος έχει 3 μόνο λαμπρούς αστέρες.: α (Πολικός αστέρας) και β και γ.

Εμείς οι άνθρωποι   κάτοικοι αυτής της Γής, έχουμε την εντύπωση, ότι ο πλανήτης μας μένει ακίνητος και κινείται γύρω απ’ αυτήν ο Ήλιος με όλα τα  μέλη του συστήματός του, ως και οι απλανείς αστέρες. Στην πραγματικότητα όμως η Γή με τους πλανήτες, τη Σελήνη, τους κομήτες και μερικά ακόμη μικρά σώματα, περιφέρονται γύρω από τον Ήλιο. Αυτό όμως το είχαν διαπιστώσει και οι αρχαίοι   διακρίνοντας την κίνηση του Ηλίου γύρω από τη Γή σ’ ένα έτος. Αυτή  την κίνηση του Ηλίου μπορούμε να την παρατηρήσουμε  στο σχήμα 4.

Σχ. 4. Στο κέντρο είναι ο Ήλιος, η Γη κινείται γύρω απ’ αυτόν γράφοντας την εσωτερική έλλειψη σ ’ένα έτος. Στις 21 Μαρτίου ο Ήλιος προβάλλεται στον ουρανό στο σημείο γ’, που είναι στο αντίθετο μέρος από τη θέση της Γης. Καθώς η Γη  μετακινείται, στις 22 Ιουνίου, 23 Σεπτεμβρίου κλπ. ο Ήλιος φαίνεται να κινείται στο αντίθετο μέρος κατά την ίδια διεύθυνση.

Σ’ αυτό βλέπουμε τη φαινόμενη κίνηση του Ηλίου στην εκλειπτική. Ονομάζεται εκλειπτική, γιατί επάνω στο επίπεδό της, όταν βρίσκεται ή Σελήνη, έχουμε έκλειψη Ηλίου ή Σελήνης. Στο  ίδιο  σχήμα παρατηρούμε και τον ουράνιο Ισημερινό. Το επίπεδο του ισημερινού σχηματίζει με το επίπεδο της εκλειπτικής γωνίας 23° 27´ και χάρις στη γωνία αυτή που ονομάζεται λόξωση  της εκλειπτικής έχουμε στον πλανήτη μας τις 4 εποχές του έτους. Η εναλλαγή αυτή των τεσσάρων εποχών δημιουργεί τα διάφορα κλίματα στη γη και την ποικιλία με την παραγωγή διαφόρων ειδών των τόσο επωφελών στον άνθρωπο.

Ο ζωδιακός κύκλος εικονίζεται στο σχήμα 5, μια ζώνη με κεντρική γραμμή την εκλειπτική. Το  πλάτος της 16° και διαιρείται σε 12 μέρη. Στα 12 αυτά μέρη αντιστοιχεί και από ένα ζώδιο, δηλαδή είναι 12 αστερισμοί φέροντας ονόματα ζώων ή ανθρώπων, έκτος του Ζυγού που εικονίζεται με ζυγαριά. Ο Ήλιος στη φαινόμενη  κίνηση  του  γύρω  από  τη  Γή κινείται για κάθε ζώδιο ένα μήνα. Γι’ αυτό λέμε ότι ο Ήλιος βρίσκεται π.χ. στον Αιγόκερω, στους Ιχθείς κλπ.

Σχ. 5. Φαινόμενη κίνηση του Ήλιου στο ζωδιακό κύκλο σε ένα έτος.

1.   Τι είναι η Αστρολογία;

Η Αστρολογία μπορεί να ορισθεί ως  «επιστήμη», η οποία προλέγει την μοίρα των ανθρώπων στηριζόμενη στη μελέτη των άστρων. Η συνήθεια αυτή ξεκίνησε από αρχαιοτάτων χρόνων στηριζόμενη στην αρχαία πίστη, ότι τα ουράνια σώματα διαθέτουν δυνάμεις που ασκούν επιδράσεις στη ζωή  των ανθρωπίνων όντων. Η άποψή τους αυτή είχε επιτυχία ανάλογα με τη θέση των άστρων στον ουρανό και βέβαια με τη θέση τους αυτή, μπορούσε ο ενασχολούμενος με τα άστρα, να προβλέψει το μέλλον, την έκβαση διαφόρων ζητημάτων  των ανθρώπων.

          Η αστρολογία, ιδιαίτερα την εποχή του 16^ου αιώνα μ. Χ.   ταυτίζονταν και συγχέονταν με την Αστρονομία, με αποτέλεσμα οι αστρο­λόγοι να αυτοαποκαλούνται και αστρονόμοι. Αυτό συνέβη, διότι την εποχή εκείνη και ιδιαίτερα την εποχή του διαφωτισμού δεν υπήρχε κανείς αστρονόμος που να μην ασχολείτο και με την αστρολογία. Την λέξη αστρολογία ως συνώνυμη της λέξης Αστρονομία  χρησιμοποιούσαν στην αρχαιότητα και ο Κικέρων με τον Αριστοτέλη, που οφείλονταν στην εναλλακτική και παράλληλη χρήση των όρων αυτών από τους αρχαίους Έλληνες. Τον όρο Αστρονομία αντί αστρολογία βρίσκουμε και σε αστρολογικά κείμενα. Έτσι στον Codex Vaticanus Graecus 1059 του 15ου αιώνα μ. Χ. (f.229v) δίνεται ο εξής ορισμός της αστρολογίας, η οποία χαρακτηρίζεται ως Αστρονομία:

     «Ἀστρονομία ἐστὶν ἐπιστήμη περὶ τὰ οὐράνια σώματα καταγινομένη τέλος ἔχουσα τὸ γνῶναι τὰς κινήσεις αὐτῶν ἔτι δὲ ἀστρονομία ἐστὶ γνῶσις ποσοῦ συνεχοῦς ἀεικινήτου. Σφαιρικὴ δὲ καὶ ἀστρονομία κα­λεῖται παρονομασθεῖσα ἐκ τε τῆς πρώτης καὶ τιμιωτέρας σφαιρικῆς θε­ωρίας τῆς πάντα περιεχούσης οὐρανίου σφαίρας καὶ ἐκ τῶν ἐν αὐτῇ ἀστέρων, θεῖον τῷ ὄντι καὶ κάλλιστον οὖσα μάθημα, ἅτε δὴ καὶ περὶ τὰ θεῖα κατανοουμένη καὶ τὰ οὐράνια...»[1].

Σήμερα…

          Στην σύγχρονη εποχή, η αστρολογία φαίνεται να περνά μία φάση εξελικτική και για πρώτη φορά προσελκύει το ενδιαφέρον των επιστημόνων. Έχουν ανακαλυφθεί νέες γνώσεις γύρω από το σύμπαν, θεωρίες απορρίφθηκαν από τη στιγμή που πάτησε ο άνθρωπος στην Σελήνη. Τα σύγχρονα μέσα έχουν δώσει νέα ώθηση σε παρατηρήσεις, μελέτες και διευρύνεται ο τομέας αυτός γρήγορα και δυναμικά. Κλασικοί επιστήμονες-ερευνητές, όπως το ζεύγος Γκωγκλέν, από τις στατιστικές τους μελέτες από πολέμιοι έγιναν υπέρμαχοι της αστρολογίας, μέσα όμως από μία σωστή και σοβαρή προσέγγιση. Η αστρολογία απέκτησε νέα μορφή μέσα από την ψυχολογική της διερεύνηση, αντιμετωπίζοντας τον άνθρωπο πλέον ολιστικά (πνεύμα, ψυχή και σώμα). Στη σύγχρονη εποχή, παρόλη την ανάπτυξη της αστρολογίας από πολλούς εκφραστές της, η επιστημονική κοινότητα δυσκολεύεται να αποδεχθεί το ρόλο της δείχνοντας σαφείς αμφιβολίες για το έργο και την ουσία της στους προβληματισμούς του σύγχρονου ανθρώπου.

           Μετά από αυτήν την σύντομη σχετικά ιστορική αναδρομή θα προχωρήσουμε στην ανάλυση του ζωδιακού κύκλου και την χρήση του ωροσκόπιου.

 Τα ζώδια της αστρολογίας.

           Προς πλήρη κατανόηση της ανάλυσης  των ζωδιων της αστρολογίας, θα χρειάζομασταν κάποιες στοιχειώδεις γνώσεις με την ουράνια σφαίρα, οπου και τις παραθέτουμε.

           Οτιδήποτε βλέπουμε να κινείται στον ουρανό, φαίνεται να κινείται γύρω και από τη Γη (για αυτό άλλωστε και οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν τη Γη κέντρο του Σύμπαντος). Γι’ αυτό αναπτύχτηκε  και η ιδέα της Ουράνιας Σφαίρας (εικ.1).

Εικόνα 1: η ουράνια σφαίρα. Φαίνονται επίσης  και δυο μέγιστοι κύκλοι: ο ουράνιος ισημερινός και η Εκλειπτική.

Πρόκειται για μια σφαίρα με άπειρη ακτίνα, έχοντας στο κέντρο τη Γη, ενώ στην επιφάνειά της διακρίνονται «κολλημένα» τα αστέρια (προφανώς πρόκειται για θεωρητική βοηθητική κατασκευή). Πάνω σε μια σφαίρα μπορούν να οριστούν Μέγιστοι Κύκλοι, δηλαδή κύκλοι με κέντρο ίδιο με αυτό της σφαίρας. Τα διάφορα συστήματα ουρανίων συντεταγμένων που χρησιμοποιούν οι αστρονόμοι ορίζονται με βάση συγκεκριμένους μέγιστους κύκλους της ουράνιας σφαίρας (όπως εδώ στη Γη ορίζουμε ότι ο ισημερινός είναι ο μέγιστος κύκλος που ορίζει, σε συνδυασμό με το μεσημβρινό του Γκρίνουϊτς, το γνωστό σε όλους σύστημα συντεταγμένων).

 Ο μέγιστος κύκλος που μας απασχολεί εδώ λέγεται Εκλειπτική που βεβαία δεν σχετίζεται με την «ελλειπτική» ή οτιδήποτε σχετικό. Ο όρος προκύπτει από την «έκλειψη», αφού πάνω στην εκλειπτική συμβαίνουν οι εκλείψεις σελήνης και ηλίου. Η εκλειπτική είναι η ορατή  τροχιά που διαγράφει ο Ήλιος στον ουρανό σε ένα έτος. Φυσικά, η Γη είναι αυτή που περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο και όχι το αντίστροφο! Με άλλα λόγια, αυτό που αλλάζει είναι η προβολή της θέσης του Ήλιου στην ουράνια σφαίρα (εικ.2).

Εικόνα 2: Καθώς η Γη γυρίζει γύρω από τον Ήλιο φαίνεται να κινείται ανάμεσα στους αστερισμούς της  Εκλειπτικής, μένοντας στον καθένα για ένα μήνα περίπου.

Οι αστερισμοί που βρίσκονται κατά μήκος της εκλειπτικής ονομάζονται Ζωδιακοί Αστερισμοί και είναι τα περίφημα «ζώδια». Πρέπει να τονίσθει πως σήμερα ορίζονται 88 συνολικά αστερισμοί, από τους οποίους οι 12 «τυχεροί» που βρίσκονται επί της εκλειπτικής, ονομάζονται ζωδιακοί. Οι αρχαίοι Έλληνες στους περισσότερους από αυτούς έδωσαν ονόματα. Οι ζωδιακοί αστερισμοί ήταν γνωστοί από την αρχαιότητα, και μάλιστα έχουν ονόματα μυθικών προσώπων (π.χ. Δίδυμοι), ζώων (π.χ. Ταύρος) και αντικειμένων (π.χ. Ζυγός).

Τα ονόματα των ζωδιακών αστερισμών είναι τα εξής: Κριός, Ταύρος, Δίδυμοι, Καρκίνος, Λέων, Παρθένος, Ζυγός, Σκορπιός, Τοξότης, Αιγόκερως, Υδροχόος και Ιχθύες.

Οι αστερισμοί ή ζώδια παριστάνονται με ορισμένα αστρολογικά σύμβολα. Τα δώδεκα ζώδια με τα αντίστοιχα σύμβολα τους είναι: 

      Κριός (^) Ταύρος (_), Δίδυμοι (`), Καρκίνος (a), Λέων (b), Παρθένος (c), Ζυγός (d), Σκορπιός (e), Τοξότης (f), Αιγόκερως (g), Υδροχόος (h) και Ιχθύες (i).

Ο  Ήλιος, η Σελήνη και οι πλανήτες έχουν τα δικά τους αστρολογικά και αστρονομικά σύμβολα, στους οποίους δόθηκαν ονόματα από το  ελληνικό  δωδεκάθεο.

Εδώ πρέπει να σημειώσουμε πως η αστρολογία θεμελιώνεται στο γεωκεντρικό σύστημα του Πτολεμαίου και μένει εντελώς αδιάφορη μπροστά στην πραγματική κίνη­ση των ουρανίων σωμάτων. Προσέχει μόνο τα φαινόμε­να. Παρατηρώντας τη νύχτα τον ουρανό, λέγει ο Γράβιγγερ, βλέπουμε τα αστέρια να είναι κολλημένα σε μια κοίλη σφαίρα της οποίας εμείς κατέχουμε το κέντρο. Αυτή η υποθετική σφαίρα ονομάσθηκε «ουράνιος σφαίρα». Φαίνεται πως στρέφεται κάθε μέρα, από την ανατολή προς τη Δύση, γύρω από ένα νοητό άξο­να που ονομάζεται πολικός άξονας και συμπίπτει με τον άξονα περιστροφής της γης.

         Τα σχήματα των ζωδίων που προαναφέραμε προσδιορίζονται αυθαίρετα από τον άνθρωπο, ανάλογα με τις θρησκευτικές και πολιτιστικές του αναζητήσεις. Γι’ αυτό και δεν υπάρχει ενότητα – ομοφωνία. Ο Ήλιος ξεκινώντας από το σημείο της άνοιξης διέρχεται διαδοχικά στα 12 ζώδια.

         Υπάρχουν δύο ζωδιακοί κύκλοι, ο αναφε­ρόμενος, ο τροπικός, που είναι συνδεδεμένος με το εαρινό σημείο και ο «sidereal» που είναι συνδεδεμένος με τα άστρα. O πρώτος αναφέρεται από τους αστρολόγους στη Δύση και o δεύτερος από αυτούς στην Ανατολή.

Από όλα που αναφέραμε γίνεται κατανοητό, πως οι δοξασίες της αστρολογίας δεν ταυτίζονται με τα δεδομένα της αστρονομίας και τα ζώδια δεν ταυτίζονται με τους αστερισμούς.

      Ωροσκόπιο

     Ωροσκόπιο δηλώνει είδος «κριτικής όρασης του χρόνου» ή κριτικής όρασης της ώρας (ώρα-σκοπείν). Πρόκειται για μια συγκεκριμένη ώρα, για συγκεκριμένο χρόνο. Κάθε τι που έχει σχέση με το συγκεκριμένο χρόνο εξετάζεται.

     Η έννοια του ωροσκόπιου σήμαινε αρχικά τη στιγμή (ώρα) της γέννησης ενός ανθρώπου, σημείο που σήμερα λέγεται ωροσκόπος. Με την ευρεία όμως και πιο συχνή σημασία της λέξης ωροσκόπιο λέγεται η σχηματική εικόνα που δείχνει την υποτιθέμενη επενέργεια όλων των πλανητών, αστερισμών κ.τ.λ. κατά την ώρα της γέννησης ενός ανθρώπου. Επομένως πρόκειται για τον αστρολογικό χάρτη της γέννησης ενός ανθρώπου, που καταχρηστικά λέγεται ωροσκόπιο . Βέβαια το ωροσκόπιο που σχετίζεται με την ακριβή ώρα και τον τόπο γέννησης του ανθρώπου λέγεται γενέθλιο ωροσκόπιο και θεωρείται σημαντικό για το μέλλον του συγκεκριμένου προσώπου. Υπάρχουν όμως και άλλοι τύποι ωροσκοπίων ανάλογα με το σκοπό πού καλούνται να υπηρετήσουν, όπως είναι το ωριαίο και το κοσμικό ωροσκόπιο.

          Κάθε Ζώδιο διαθέτει κατά την αντίληψη των αστρολόγων ειδικές δυνάμεις και ροπές που αντιστοιχούν στο όνομά του. Έτσι ο Κριός λογίζεται ως ζώδιο της δημιουργικής ορμής και του πνεύματος. Οι αστρολόγοι πιστεύουν πως αυτές οι δυνάμεις μεταβιβάζονται σε όσους   γεννιούνται κάτω από κάθε ζώδιο.  Εκτός από τη θέση του Ηλίου κατά την ώρα της γεννήσεως, οι αστρολόγοι δίνουν μεγάλη σημασία και στη θέση των πλανητών. Το ωροσκόπιο χωρίζεται με διαμέτρους στους δώδεκα οίκους, ενώ στην περιφέρεια τοποθετούνται τα ζώδια. Οι οίκοι είναι τμήματα του ορατού ουρανού.

Κάθε οίκος κυριαρχεί σε ένα τομέα της ζωής και επηρεάζει αντίστοιχα τον άνθρωπο, π.χ. ο πρώτος οίκος κυβερνάει το σώμα και επηρεάζει την υγεία. Έτσι μελετώντας τις αναλογίες των πλανητών, μπορεί κανείς να προσδιορίσει την εικόνα της υγείας του και να λάβει τα απαραίτητα μέτρα. Μπορεί ακόμη με μελλοντικούς υπολογισμούς, να προσδιορίσει ακόμη και την μελλοντική κατάσταση της υγείας του.

Τα άστρα φανερώνουν τελεσίδικη τη μοίρα του ανθρώπου, ή μήπως ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να «διορθώσει» τα όσα αρνητικά δείχνει το ωροσκόπιο; Οι απαντήσεις των αστρολόγων πάνω  σ’ αυτό το ερώτημα   είναι ποικίλες.

Η κορυφαία αστρολόγος Zoe Wassiliko-Serecki, από την Αυστρία, λέει πως «κατά τη γέννηση φαίνεται να συμβαίνει κάτι παρόμοιο, όπως και στην εμφάνιση μιας φωτογραφικής πλάκας». Έτσι η αστρολόγος αυτή είναι σίγουρη, πως η μοίρα που καταγράφεται στο ωροσκόπιο ενός ανθρώπου είναι εκ των προτέρων καθορισμένη, και οι δυνατότητες αλλαγής είναι ελάχιστες. Ασθένεια, ατυχήματα, γάμος, θάνατος, ενδιάμεση γέννηση παιδιών καθώς και η μοίρα αυτών των παιδιών, όλα αυτά είναι καταγραμμένα και προκαθορισμένα[2].

---

[1]  Bλ. Τσαγγαλά, Μαγεία και Αστρολογία, Αθήνα 2007, σ. 239.

[2] Βλ. Αλεβιζόπουλου Α., Η Αστρολογία στο φώς της Ορθοδοξίας, Αθήνα 1995, σ. 62.

 

 

 

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.