ΤΑ ΖΩΔΙΑ, ΠΟΣΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΕΙΝΑΙ; ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Του αρχιμανδρίτη Γρηγορίου Κωνσταντίνου

Η σχέση Αστρολογίας και  Μαγείας με τη Θρησκεία.

Αφού στο πρώτο μέρος της εργασίας μας «Τα Ζώδια, πόσο Χριστιανικά είναι;» είδαμε τι είναι Αστρολογία, τι είναι τα Ζώδια, τι είναι Ωροσκόπιο, στη συνέχεια θα δούμε τη σχέση της Αστρολογίας με τη θρησκεία.

Οι αστρολόγοι διακηρύττουν, ότι η αστρολογία δεν είναι θρησκεία, αλλά επιστήμη και γι’ αυτό και δεν συγκρούεται με τη θρησκεία. Ο Χριστιανισμός, λένε, «έχει τις δικές του δοξασίες. Αστρολογία και θρησκεία δεν συγκρούονται. Ποιός έφτιαξε τους πλανήτες που μελετά η αστρολογία; Ο Θεός. Η αστρολογία σαν όρος είναι η μελέτη της επίδρασης των πλανητών και του ζωδιακού πάνω στην ανθρώπινη ζωή».

Στο σημείο αυτό θα ασχοληθούμε με το κατά πόσο η αστρολογία είναι θρησκεία και σαν θρησκεία αν συγκρούεται με την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη...

Κατά την άποψη του αστρολόγου Ντίνο Κωνσταντί­νου που λέγει, «ο αστρολόγος είναι σαν το γιατρό της ψυχής και του πεπρωμένου και σε βοηθά να κυλά με πιο πολλή αυτογνωσία η ζωή σου. Στην αρχαιότητα, αστρολόγος, γιατρός, μάγος ήταν το ίδιο πράγμα».

Η αστρολογία, λοιπόν, ασχολείται με την ψυχή του ανθρώπου και το πεπρωμένο του και τον βοηθά να αποκτήσει την αυτογνωσία του. Όταν μιλάει για πεπρωμένο, αναφέρεται στην ινδουιστική δοξασία περί κάρμα και μετενσάρκωσης. Γι’ αυτό και παραδέχεται ότι «η αστρολογία ασχολείται με την ανακάλυψη του σκοπού της ψυχής σ' αυτή την ενσάρκωση, με πληροφορίες πού αφορούν προηγούμενες ζωές, που εμμέσως δηλώνουν το κάρμα και επομένως την αυτογνωσία από απόψεως ψυχικής, δηλαδή του εαυτού που δεν πεθαίνει».

Γεγονός λοιπόν είναι ότι η αστρολογία εμφανίζεται από μόνη της ως θρησκεία, που επιδιώκει να οδηγήσει τον άνθρωπο στη «Γνώση» και να τον «ευθυγραμμίσει είτε με τον Θεό, είτε με τις κινήσεις των πλανητών».

Σκοπός της αστρολογίας, είναι να αντικαταστήσει τη Χριστιανική ελπίδα και την πίστη στον Τριαδικό Θεό με την πίστη στο απρόσωπο Σύμπαν και με τη στήριξη της ελπίδας στην κίνηση των πλανητών: «Σκοπός της αστρολογίας δεν είναι να μας πει μόνο για το μέλλον μας ή να προσδιορίσει το χαρακτήρα ή τη ζωή μας, μέσα σε περιορισμένες λέξεις και μορφές, άλλα να ανοίξει τις πόρτες του υποσυνειδήτου μας και να μας βοηθήσει, με μια εσωτερική καθοδήγηση, να ξεμπλοκάρουμε και να κατανοήσουμε καταστάσεις και γεγονότα στη ζωή μας...Να καταλάβουμε ότι όλοι είμαστε μέρος του σύμπαντος και οι ενέργειες που υπάρχουν γύρω μας επενεργούν στην κίνηση της ζωής μας και στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας, ότι οι συγκεκριμένες πλανητικές επιδράσεις μπορεί να επηρεάσουν αποφάσεις της ζωής μας...Ο αστρολόγος διαπραγματεύεται το μέλλον μας μέσω των πλανητών».

Σύμφωνα, λοιπόν, με όλα αυτά  η θρησκεία της αστρολογίας υποστηρίζει, πως ο άνθρωπος δεν είναι δημιούργημα του Θεού αλλά μέρος του σύμπαντος. Ο άνθρωπος δεν δημιουργήθηκε αυτεξούσιος και ελεύθερος, αλλά διαμορφώνεται η ζωή του και ο χαρακτήρας του σύμφωνα με τις ενέργειες του σύμπαντος και των πλανητών. Και αντί για τη χριστιανική πίστη και θεολογία, προσφέρεται η αστρολογία με τις αποκρυφιστικές της δοξασίες. Τη θέση της εμπιστοσύνης προς τον Θεό,   κατά τους αστρολόγους κατέχει η εμπιστοσύνη στο ωροσκόπιο και τον αστρολόγο («ο αστρολόγος διαπραγματεύεται το μέλλον μας μέσω των πλανητών»). Η αστρολογία απαιτεί από τους οπαδούς της μια πίστη, ακριβώς όπως την απαιτούν οι διάφορες θρησκείες.

Βέβαια μπορεί να μην έχει τελετουργικά τυπικά όπως και οι περισσότερες από τις γνωστές θρησκείες, αλλά έχει το δικό της   «τελετουργικό» το αστρολογικό ημερολόγιο. Οι αστρολόγοι είναι και ιερείς, που αναλαμβάνουν τη μύηση των ανθρώπων στη γνώση των μυστικών που κρύβουν οι αστερισμοί. Έχει, ακόμη, τα δικά της δόγματα και μυστικούς τρόπους ανάγνωσης και ερμηνείας των κινήσεων των αστέρων, που χρειάζεται κανείς να είναι καλά μυημένος, για να μπορεί να τους «διαβάσει».

Η θρησκεία της αστρολογίας, που χαρακτηρίζεται ως «η μόνη αληθής θρησκεία, η μόνη απόδειξη για τον Θεό»[1], δεν είναι άλλη από τη θρησκεία της «Νέας Εποχής ή Εποχής του Υδροχόου». Η «Εποχή» αυτή, ισχυρίζονται, θα φέρει ριζικές αλλαγές στον πλανήτη μας. Αυτές οι αλλαγές μπορεί να είναι η «Δευτέρα Παρουσία», ένας Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος ή μια επιδρομή κατοίκων άλλου πλανήτη.

Οι οπαδοί του Υδροχοϊσμού διδάσκουν, ότι «το Ζώδιο της Καινούργιας Εποχής, ο Υδροχόος, είναι ένα Ζώδιο σταθερό, πνευματικό... που θα δώσει μια νέα έννοια και ένα βαρύτερο περιεχόμενο στην Ελευθερία και στη Θρησκεία. Ακόμα... κάποια Λεοντεία οργάνωση θ’ αναλάβει δυναμικά κι ανθρωπιστικά να ξεκαθαρίσει τη σύγχυση και τις παγκόσμιες τραγωδίες που μαστίζουν την ανθρωπότητα στα τελευταία χρόνια της Εποχής των Ιχθύων»[2].

Η «Εποχή των Ιχθύων», είναι η εποχή του Χριστιανισμού που άφησε πίσω της σύγχυση και παγκόσμιες τραγωδίες, όπως ισχυρίζονται,: «Ο Ιησούς, διδάσκουν, ο πνευματικός ηγέτης της εποχής, ονομάστηκε Μεσσίας της Ειρήνης, αλλά και ο Άνθρωπος των θλίψεων»[3].

          Στο χώρο της αστρολογίας κινείται και η λεγόμενη χριστιανική αστρολογία. Εδώ καταβάλλεται προσπάθεια να παρουσιαστεί ο χριστιανισμός ως «αστρολογική θρησκεία». Όμως στο σημείο αυτό επισημαίνουμε ότι με την προσπάθεια της αστρολογίας να παρουσιαστεί ως χριστιανική θρησκεία και να υιοθετήσει τη χριστιανική πίστη εμφανίζεται ανοικτά πλέον ως θρησκεία, αφού είναι υποχρεωμένη να υποτάξει τη χριστιανική πίστη στα δικά της δόγματα. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η αντικατάσταση της χριστιανικής πίστεως με την αστρολογία. Αντί για τη χριστιανική ελπίδα  αστρολογική ελπίδα. Τη  θέση της εμπιστοσύνης μας  στον Χριστό, καταλαμβάνει η εμπιστοσύνη στο ωροσκόπιο. Η αστρολογία συνιστά μια πίστη, όπως ακριβώς την απαιτούν όλες οι θρησκείες.

Συμπερασματικά καταλήγουμε πως η αστρολογία χωρίς αμφιβολία αποτελεί θρησκεία και μάλιστα με αποκρυφιστικές τάσεις. Μάλιστα θα λέγαμε ότι είναι μια επικίνδυνη θρησκεία, που αντιστρατεύεται την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη. Συνεπώς είναι ασυμβίβαστη, από κάθε άποψη, η ιδιότητα του Ορθόδοξου Χριστιανού με την συμπάθεια στην αστρολογία, κάτι  που καταδικάζουν και οι Πατέρες της Εκκλησίας μας.

Η φωνή των Πατέρων για την Αστρολογία.

Στην προσπάθεια τους οι αστρολόγοι να κερδίσουν όλο και περισσότερους οπαδούς και πελάτες δεν διστάζουν να χρησιμοποιούν το όνο­μα του Χριστού, και της Εκκλησίας, χρησιμοποιώντας ακόμη και για διακόσμηση εικόνες των αγίων και της Παναγίας. Αυτό βέβαια γίνεται προς «άγραν» πελατών.

Αυτοί που έχουν  αυτές τις αντιλήψεις βρίσκονται εκτός Εκκλησίας και αγνοούν πλήρως τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής και των Πατέρων.

Όσοι πιστεύουν ότι η αστρολογία είναι πνευματικά ακίνδυνη και ότι η ενασχόλησή τους μ’ αυτή, είτε σοβαρά, είτε από συνήθεια, δεν εγκυμονεί κανέ­να απολύτως κίνδυνο, βρίσκονται σε πλάνη.

Γι’ αυτό το λόγο θα εξετάσουμε συνοπτικά στη συνέχεια τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας προσφέροντας κάποια βοήθεια σ’ αυτούς που θέλουν να απαλαχθούν από την πλάνη της αστρολογίας.

Η Αγία Γραφή

 Οι αστρολόγοι υποστηρίζουν πως η χριστιανική πί­στη ήταν η πίστη στα άστρα και στην αστρο­λογία, και από εκεί πληροφορούνταν τα μέλλοντα. Έτσι o Dr. Lohmer (Christus astrologisch gesehen) γράφει: «O χριστιανισμός ήταν πρωταρχικά καθαρή λατρεία των άστρων. Τα Ευαγγέλια είναι η διακήρυξη της», είναι «μία Γραφή μυήσεως και σοφίας των αστέρων». «Οι 12 μαθητές είναι αντιστοιχίες των 12 σχημάτων του ουρα­νού», δηλαδή των 12 ζωδίων.

Ασφαλώς η εικόνα αυτή δεν ταιριάζει καθόλου με την Εκκλησία του Χριστού. Οι  αστρολόγοι όμως, όπως και οι αποκρυφιστές, παρουσιάζουν την Αγία Γραφή στα μέτρα τους, αφαιρώντας από αυτήν  όλα τα στοιχεία που αποδεικνύουν τον καθαρά αστρολογικό χαρακτήρα της Χριστιανικής Εκκλησίας.  Σημασία έχει πως το κεντρικό μήνυμα της Βίβλου στρέ­φεται εναντίον των αστρολογικών θέσεων.

Η Παλαιά Διαθήκη τι αναφέρει για την αστρολογία, αστρομαντεία ή τα συναφή; Ας δούμε. Αρχικά ο Θεός δημιούργησε τα άστρα για να φωτίζουν την γη και να άρχουν και όχι για να τους δώσει την αξία που τους αποδίδουν οι αστρολό­γοι[4].

Οι άνθρωποι δεν τιμούσαν τα αστέρια. Αντί­θετα ένωναν τη δική τους δοξολογία με τη δοξολογία του ανθρώπου, αποκαλύπτοντας τη δόξα του Θεού και φανερώνοντας τη σοφία του Δημιουργού τους[5]. Συνεπώς  δεν προσδιορίζουν τα άστρα την μοίρα των αν­θρώπων, αντιθέτως η μοίρα των ανθρώπων προσδιο­ρίζει το μέλλον της όλης κτίσης, συμπεριλαμβανομένων και των άστρων.

Τα άστρα όπως γνωρίζουμε πήραν μέρος στη γέννηση του Χριστού[6], αλλά και στον σταυρικό Του θάνατο[7], καθώς και σε πολλά άλλα γεγονότα. Έτσι λοιπόν η τύχη του ανθρώπου δεν εξαρτάται από τα άστρα, αλλά τα άστρα γίνονται μέτοχα της δικής μας ελπίδος, σύμφωνα με την υπόσχεσή Του, περι­μένουμε νέους ουρανούς και νέα γη, «καινοὺς δὲ οὐρανοὺς καὶ γῆν καινὴν»[8].

Πέρα όμως από τα ως άνω υπάρχουν και πολλά άλλα αγιογραφικά χωρία που απαγορεύουν τις πάσης φύσεως μαντείες, στις όποιες  υπάγεται και η α­στρολογία.

Ο Ισραηλιτικός λαός ελκυόταν από τους χαναανίτικους θεούς, στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν και τα ουράνια σώ­ματα. Ο Βασιλιάς της φυλής Ιούδα, Ιωσίας, στην προσπάθειά  του να επαναφέρει το λαό στον ορθό δρόμο, όπως αναφέρεται στην Πεντά­τευχο, κατέστρεψε τα ειδωλολατρικά αντικείμενα που ο λαός είχε κατασκευάσει για χάρη της λατρείας των αστέρων, θανάτωσε αυτούς που πρόσφεραν θυμίαμα στον ήλιο και στη σελήνη «καὶ τοῖς μαζουρώθ καὶ πᾶσῃ τῇ δυ­νάμει τοῦ οὐρανοῦ»[9], δηλαδή προσφοράς θυ­σία στα δώδεκα σημεία του Ζωδιακού. Το μήνυμα των προφητών, που καλούσε το λαό να μείνει μακριά από τους ποικίλους μάντεις ισχύει κα για τους αστρολόγους:

Ο Προφήτης Ησαΐας με την προφητεία του αναφέρεται στη Βα­βυλώνα, η οποία είχε παραδοθεί στην αστρολογία και στη μαγεία, από τότε που συστάθηκε. Ο Θεός, δια μέσου του Προφήτου, προειδοποιεί την άπιστη Βαβυλώνα για την πνευματική της αυτή πορνεία[10]. Το γεγονός ότι ο άνθρωπος αναμένει βοήθεια από τα άστρα για να προσδιορίσει τη μοίρα του ή για να αποφύ­γει τα δυσάρεστα στη ζωή, χαρακτηρίζεται από τον προ­φήτη πορνεία και μίασμα. Όσο και αν ο άνθρωπος επικαλεστεί τη βοήθεια τον αστρολόγων, δεν μπορεί να έχει απάντηση από αυτούς. Κατά την Παλαιά Διαθήκη, η συμπεριφορά αυτή συνεπάγεται σκληρή διαπαιδαγώγη­ση του Θεού.

Το να εκλαμβάνει κανείς τα άστρα ή τους αστρολό­γους ως είδος «προφήτου», αποτελεί «βδέλυγμα» ενώπιον του Θεού. Ο αστρολόγος που ισχυρίζεται ότι η τέχνη του είναι «θεϊκή» και μιλάει ως εντεταλμένος του Θεού, είναι ψευδοπροφήτης. Ο Θεός υπόσχεται ότι θα στείλει στο λαό του αληθινούς προφήτες και καθορίζει το «μέ­τρο» αναγνώρισης τους, όπως επίσης και τον «κανόνα» προσδιορισμού ενός ψευδοπροφήτη[11].

Οι αστρολόγοι ανήκουν στην κατηγορία αυτή των ψευδοπροφητών. Δεν μιλούν «ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυ­ρίου»· ο λόγος τους, όπως λέει η Γραφή, αποτελεί «ρῆμα ὅ οὐκ ἐλάλησε Κύριος»· ομιλούν «ἐν ὀνόματι θεῶν ἑτέ­ρων» των θεών του Ολύμπου, στο όνομα δαιμονίων. Ο αληθινός προφήτης έχει τη συναίσθηση της μηδαμινότητας που φθάνει μέχρι τα όρια της απόγνωσης. «Ἠπάτησὰς με, Κύριε, καὶ ἠπατήθην, ἐκράτησας καὶ ἠδυνάσθης ἐγενόμην εἰς γέλωτα, πᾶσαν ἡμέραν διετέλεσα μυκτηριζόμενος»[12]:

Αντίθετα ο αστρολόγος είναι γεμάτος έπαρση και θράσος και κάθε άλλο παρά ταπείνωση έχει όπως ο γνήσιος προφήτης του Θεού. Ο λαός του Θεού πρέπει να έχει εμπιστοσύνη στον Θεό και σ’ αυτόν πρέπει να απευθύνεται για βοήθεια. Κάθε άλλη κίνηση για βοήθεια προς «άλλους θεούς» α­ποτελεί πνευματική πορνεία και βδέλυγμα ενώπιον του Θεού, ο οποίος βεβαιώνει: «Ἐγὼ εἰμι Κύριος ὁ Θεὸς σου... οὐκ ἔσονταὶ σοι θεοὶ ἕτεροι πλὴν ἐμοῦ»[13].

Και σε άλλα σημεία της Παλαιάς Διαθήκης αναφέρονται, χωρία σχετικά με το θέμα της αστρολογίας.

Βέβαια και η Καινή  Διαθήκη περιέχει ποικίλα χωρία που αναφέρονται με λεπτομέρεια και σαφήνεια στο θέμα της αστρολογίας. Ο Απ. Παύλος στην Α΄ προς Κορινθίους γράφει ξεκάθαρα, ότι αυτοί που πίνουν από το Ποτήριο του Κυρίου δεν μπορούν να πίνουν και από το ποτήρι των δαιμόνων γιατί έτσι προκαλούν την οργή του Κυρίου[14]. Στην Αποκάλυψη του Ιωάννου γίνεται λόγος για τους μάγους και τους ειδωλολάτρες και των συνεπειών που θα έχουν αυτοί κατά την μέλλουσα κρίση[15].

Σύμφωνα λοιπόν με την Αγία Γραφή και από όσα αναφέραμε γίνεται φανερό ότι, οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως δεν είναι γραμμένοι στα άστρα, ώστε να αποκρυπτογρα­φηθούν από τους αστρολόγους, αλλά στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού[16].

Οι Ιεροί Κανόνες.    

Εκτός από τα χωρία της Παλαιάς  και  της Καινής  Διαθήκης, που κάνουν λόγο για τα ζώδια,  η Ορθόδοξη Εκκλησία διαπιστώνοντας πολύ νωρίς τις μεθόδους των αστρολόγων προχώρησε στην θέσπιση ιερών κανόνων για την αντιμετώπιση αυτών. Οι Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας, τους θέσπισαν ως όρια οι Πατέρες, για να μπορούμε να διακρίνουμε με ασφάλεια και βεβαιότητα τι είναι ορθόδοξο και τι αιρετικό, απαγορεύουν αυστηρά την ενασχόληση με κάθε είδους μαντεία και αστρολογία.

Μερικοί από τους Κανόνες που αναφέρονται στα ζώδια είναι:

          Ο ΚΔ´ κανόνας της Αγκύρας (314 μ. Χ.) ορίζει ότι όσοι χριστιανοί είναι μάντεις ή συμβουλεύονται τους μάντεις να μη μεταλαμβάνουν για πέντε χρόνια[17].

           Ο ΛΣΤ´ της Λαοδικείας (360μ.Χ.)   απαγορεύει στους κληρικούς να ασκούν την  μαγεία,  ή αστρολογία καθώς   να κατασκευάζουν διάφορα είδη μαγικών, φυλαχτά[18].

          Επίσης ο ΞΑ’ της ΣΤ’ Οικουμενικής Συνόδου τιμωρει με έξι χρόνια αποχή από τα Μυστήρια  όσων χριστιανοί μετέχουν σε μαντείες ή επισκέπτονται μάγους. Δια δε τους κληρικούς προβλέπει την καθαίρεση[19].

Κανόνες του Μ. Βασιλείου.

Ο Μέγας Βασίλειος στους Κανόνες του ΞΕ´, ΟΒ´ και ΠΓ´, εξισώνει τους μάντεις ή εκείνους που απευθύνονται σε αυτούς, με τους φονιάδες[20].

Ο Γ´ κανών του Γρηγορίου Νύσσης.

            Ο Γρηγόριος Νύσσης στον   Κανόνα αυτό ορίζει ότι όσοι χριστιανοί πηγαίνουν σε μάντεις και έχουν πλανηθεί επιβάλλεται επιτίμιο εννέα χρόνων[21].

         Από ότι είδαμε οι ιεροί Κανόνες καταδικάζουν όλα τα είδη της μαντείας και των «μαντικών τεχνών», καθώς και της αστρολογίας. Συνεπώς καθετί που σχετίζεται με αυτές, όπως είναι τα φυλακτά, γίνονται δεσμωτήρια των ψυχών, δηλαδή ψυχοκτόνα και καταστροφικά. 

Οι Πατέρες της Εκκλησίας.

Με το ζήτημα της αστρολογίας ασχολήθηκαν αρκετοί από τους πατέρες της Εκκλησίας μας. Η θέση τους ήταν αρνητική. Όλοι υπογράμμισαν πως δεν μπορεί κανείς να συμβουλεύεται τους αστρολόγους και συγχρόνως να είναι χριστιανός. Παραθέτουμε αντιπροσωπευτικά τις θέσεις ορισμένων  από τους αγίους  Πατέρες, που αναφέρονται στους διαφόρους μάντεις, και  αστρολόγους.

Ο Μέγας Βασίλειος

Ο πατήρ αυτός της Εκκλησίας αναφέρει στο βιβλίο του «Εξαήμερος» (Ομιλία ΣΤ’ ε-ζ), ερμηνεύοντας το Γεν. α' 14[22], την αστρολογία και τη συσχετίζει με τις αντιλήψεις των Χαλδαίων[23].

Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός

Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός ασχολήθηκε με την αστρολογία στο σύγγραμμα του «Ἔκθεσις Ἀκριβὴς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως» (Β´ 21), αναφέρει τα δώδεκα ζώδια και  τις κινήσεις των πλανητών και προσπαθεί να αποδείξει ότι ο άνθρωπος έχει το αυτεξούσιο και το λογικό των πράξεων του και ότι όλη η ζωή του δεν καθορίζεται ούτε προδιαγράφεται από τις εκάστοτε μετακινήσεις των άψυχων άστρων και πλανητών[24].

Ο  Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης

Ο μεγάλος αυτός πατέρας της Εκκλησίας ασχολήθηκε με το θέμα μας στο λόγο του «Περί ειμαρμένης». Αναφέρεται  σε συνομιλία του με κάποιον φιλόσοφο, ο οποίος διακήρυττε πως η ειμαρμένη (μοίρα, πεπρωμένο) προσδιορίζει όλους τους τομείς της ζωής του ανθρώπου που καθορίζεται από τις δυνάμεις και τις διαπλοκές των άστρων και αυτές ορίζουν τις διαφορές του βίου των ανθρώπων. Καταδικάζει λοιπόν ο άγιος, όσους πιστεύουν ή μαντεύουν αυτά που πρόκειται να συμβούν,   αποδίδοντας αυτά σε δαιμονικές ενέργειες που σκοπό έχουν τον αποπροσανατολισμό του άνθρωπο από το Θεό[25].

Η θέση λοιπόν της Εκκλησίας, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από την Αγία Γραφή, τους Ιερούς Κανόνες και τους Πατέρες, είναι κατηγορηματική: Η ιδιότητα του Ορθοδόξου Χριστιανού είναι παντελώς ασυμβίβαστη με την ιδιότητα του οπαδού  της αστρολογίας.

Από όλα όσα μνημονεύσαμε αποδεικνύεται ότι η αστρολογία είναι ασυμβίβαστη με την χριστιανική πίστη. Η Αγία Γραφή καταδικάζει την αστρολογία γιατί ακυρώνει την ελπίδα των χριστιανών. Οι Κανόνες της Εκκλησίας προβλέπουν βαρύτατα επιτίμια για τους αστρολόγους και τους οπαδούς των άστρων ενώ οι Πατέρες της Εκκλησίας στρέφονται κατά της αστρολογίας με αγωνία για την ποιμαντική αντιμετώπιση του θέματος από τους χριστιανούς της κάθε εποχής.

      Στο συνέχεια θα πούμε δυο λόγια για την απομυθοποίηση της αστρολογίας. 

Απομυθοποίηση της Αστρολογίας. 

           Σύμφωνα με τους αστρολόγους τα ουράνια σώματα επιδρούν στους ανθρώπους με δύο τρόπους: Αφενός μεν προσδίδουν κάποιες μόνιμες ‘τάσεις’ στον ανθρώπινο χαρακτήρα κατά την γέννηση, αφετέρου δε, ανάλογα με τις θέσεις που παίρνουν τα ουράνια σώματα κατά τη διάρκεια της ζωής μας, επηρεάζεται η συμπεριφορά και η διάθεσή μας. Η  επίδραση αυτή που ασκείται εμφανίζεται με διάφορες ονομασίες όπως  «μαγνητισμός», «ακτινοβολίες».

           Οι ειδικοί επιστήμονες ως προς αυτά είναι κατηγορηματικοί: «Οι ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις που επιδρούν πάνω μας είναι εντελώς μηδαμινές εφ' όσον τα σώματα που μας περιβάλλουν  είναι ηλεκτρικά ουδέτερα»[26].

           Μέχρι το 1500 μ. Χ. η αστρολογία ήταν βασισμένη πάνω στην υπόθεση ότι η γη είναι το κέντρο του ηλιακού συστήματος και ότι οι πλανήτες περιστρέφονται γύρω απ’ αυτή. Ως εκ τούτου, πριν από τον Κοπέρνικο, τα ωροσκόπια φτιάχνονταν πάνω σε αναληθή γνώση περί του ηλιακού συστήματος.

          Κατά τους αστρολόγους, οι πλανήτες του ηλιακού συστήματος επηρεάζουν τη ζωή μας, παρά την μεγάλη τους απόσταση και όσο μεγαλύτερος σε μάζα και πλησιέστερος είναι ο πλανήτης προς εμάς, τόσο μεγαλύτερη είναι η επίδρασή του επάνω μας. Η γη θα έπρεπε να είναι ο μεγαλύτερος αστρολογικός παράγοντας, αφού είναι πλησιέστερα σε μας, ακόμα και από τον ήλιο και το φεγγάρι.

          Πάνω από τον Αρκτικό Κύκλο (66 μοίρες γεωγραφικό πλάτος) μπορεί να υπάρξει πλανήτης, που να μη είναι ορατός για μερικές εβδομάδες. Έτσι, είναι σχεδόν αδύνατον να υπολογίσεις ακριβώς ποιός αστερισμός ή ποιό ζωδιακό σημείο ανατέλλει στον ορίζοντα, πάνω απ’ αυτό το γεωγραφικό πλάτος. Έτσι μπορούμε να επισημάνουμε, ότι μερικοί βόρειοι κάτοικοι της Αλάσκας και της Σιβηρίας, δεν έχουν ωροσκόπιο. Συνεπώς δεν έχουν και πλανητική επίδραση για να καθορίσει την ύπαρξή τους. 

Ακόμη και κάτι άλλο, αφού τα ωροσκόπια είναι διαφορετικά, πως γίνεται χιλιάδες άνθρωποι (διαφόρων ηλικιών και τρόπους ζωής), να πεθαίνουν σε μια μαζική τραγωδία; Η αστρολογική απάντηση είναι ότι η «κοσμική αστρολογία»[27]  εξουσιάζει τη «γενέθλιο αστρολογία[28]. Βέβαια  αυτό δεν είναι καν απάντηση. Ολόκληρο το γενέθλιο σύστημα είναι βασισμένο πάνω στην αρχή που ορίζει ότι μοναδικές πλανητικές δυνάμεις, καθορίζουν τη μοίρα κάθε ατόμου. Δεν μπορούν όμως να συμβαίνουν και τα δύο. 

           Στα βιβλία των αστρολόγων υπάρχουν άφθονες αναφορές και παραπομπές σε πλανήτες και αστέρια. Οι πρώτοι μάλιστα, επιχειρούν να συνδέσουν την ενασχόλησή τους, με την αστρονομία. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημανθεί ότι κανένας επιστήμονας αστρονόμος δεν συγχέει την επιστήμη του με την αστρολογία.

           Για έναν αστρονόμο, ο Ερμής, η Αφροδίτη, ο Άρης, ο Δίας, ο Κρόνος, ο Ουρανός, ο Ποσειδώνας και ο Πλούτωνας, είναι ονόματα πλανητών. Για τον αστρολόγο, όμως, αυτή η λίστα είναι μια απέραντη συλλογή από θρύλους και μύθους. Η αστρολογία παίρνει στοιχεία της αστρονομίας και τα βαπτίζει μέσα στην αρχαία Ελληνική και Ρωμαϊκή μυθολογία!

          Οι αστρολόγοι χρησιμοποιούν μια ιδιαίτερη γλώσσα με πολύ προσοχή και εξυπνάδα. Στην ουσία χρησιμοποιούν ερασιτεχνικές «ψυχολογικές» μεθόδους που ενεργοποιούν τις δυνατότητες που έχει ο άνθρωπος μέσα του,  πείθοντάς τον ότι η προσφερόμενη βοήθεια που του προέρχεται από εξωτερικές δυνάμεις. Χρησιμοποιούν επίσης τεχνικές υποβολής, και ενώ ο άνθρωπος με τις δικές του δυνάμεις βελτιώνεται νομίζει ότι σ’ αυτό συνέβαλλε ο αστρολόγος. Αποτέλεσμα είναι ο άνθρωπος αποκτάει σχέση εξάρτησης με τον αστρολόγο και να αισθάνεται αδύναμος στην επίλυση οποιοδήποτε προβλημάτων του[29].

          Οι προβλέψεις των διαφόρων αστρολόγων είναι διαφορετικές. Άρα είναι λογικό και φυσικό ότι κάποια από όλες θα φανεί σωστή! Και, φυσικά, αυτό δεν μπορεί να ισχύει για πάντα. Κάποια φορά θα κάνει λάθος οπότε…

           Στο κρίσιμο ερώτημα, ποιο είναι το νόημα της ύπαρξης των ζωδιακών αστερισμών; Η απάντηση είναι απλή. Από αστρονομικής άποψης, οι αστερισμοί ορίζουν ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούμε να παρατηρήσουμε τον Ήλιο, τη Σελήνη και τους πλανήτες, όχι όμως τον Άρη στη Μεγάλη Άρκτο, γιατί αυτή δεν είναι ζωδιακός αστερισμός. Τα υπόλοιπα, πρόκειται για απολύτως «φυσιολογικούς» αστερισμούς, χωρίς κάποια ιδιαίτερη «μαγική» ιδιότητα.

          Τα πράγματα όμως χειροτερεύουν, όταν οι αστρολόγοι δεν ενημερώνονται ούτε για το ίδιο το αντικείμενο της δουλειάς τους.  

          Η αναφορά τους που κάνουν, επισημαίνουν πως οι πλανήτες επιδρούν στη ζωή μας. Ποιά είναι αυτή η επίδραση και πως υπολογίζεται; Αφού οι αστρολόγοι δηλώνουν επιστήμονες πρέπει να έχουν κάποια μηχανήματα  εργαλεία υπολογισμού της επίδρασης των πλανητών στη ζωή μας. Όμως αυτοί όταν εξάγουν τις προβλέψεις τους συμβουλεύονται τους χάρτες και τους πίνακές τους ενώ οι αστρονόμοι τα τηλεσκόπιά τους. Έτσι ποτέ δεν συμπίπτουν οι αστρολογικές με τις αστρονομικές παρατηρήσεις.

           Η επίδραση των πλανητών στη ζωή μας. Η ελκτική τους πάντως δύναμη είναι αμελητέα εξαιτίας των τεράστιων αποστάσεών τους από εμάς. Κάποιοι αστρολόγοι, όπως ο Dr. Omar Newman σε βιβλία τσέπης για όλα τα ζώδια λένε ότι οι πλανήτες επιδρούν σε εμάς με ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία[30].   Πως όμως ερμηνεύουν οι αστρολόγοι αυτή την επίδραση; Η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία της κινητής τηλεφωνίας είναι μεγαλύτερη και πλησιέστερη σε μας αλλά μπορούμε να πούμε ότι επηρεάζει τα αισθηματικά ή τα οικονομικά μας; 

          Η αστρολογία μας λέγει πως ο μήνας της γέννησης του ανθρώπου φανερώνει το ζώδιο του, που δηλώνει την ιδιοσυγκρασία του και η στιγμή της γέννησης φανερώνει τον ωροσκόπο του, το πως φαίνεται ο άνθρωπος αυτός στους άλλους. Αν δεχτούμε ότι τα ουράνια σώματα παίζουν τόσο καθοριστικό ρόλο στη ζωή του ανθρώπου ώστε να ρυθμίζουν τα γνωρίσματά του, ανάλογα με τη στιγμή που θα γεννηθεί, πως μπορούμε να δικαιολογήσουμε την ανυπαρξία επίδρασης στον άνθρωπο αυτόν, εννέα μήνες νωρίτερα που όμως ήδη υπήρχε;

            Οι αστρολόγοι επίσης επισημαίνουν, πως ο Ερμής επηρεάζει τα επαγγελματικά, η Αφροδίτη τα συναισθηματικά, ο Άρης τη σεξουαλικότητα κλπ. Πώς προκύπτει ότι η Αφροδίτη επηρεάζει τα αισθηματικά; Γιατί να μην επηρεάζει τα επαγγελματικά; Η  Αφροδίτη στην αρχαία Ελλάδα  ως τι λατρευόταν; Δεν ήταν η θεά της ομορφιάς και του έρωτα; Επομένως η αστρολογία είναι άμεσα συνυφασμένη με την ειδωλολατρία.

           Η αστρολογία χαρακτηρίζεται ως μια ψευδό επιστήμη από τα εξής:

           1. Ποια είναι η πιθανότητα μια ημέρα να είναι ίδια για το ένα δωδέκατο του παγκόσμιου πληθυσμού;

           2. Γιατί η αστρολογία θεωρεί ως κρίσιμη τη στιγμή της γέννησης και όχι της σύλληψης του ανθρώπου;

           3. Αφού η γυναικεία μήτρα μπορεί να προφυλάξει το έμβρυο από αστρολογικές επιρροές, γιατί δεν μπορεί να κάνει το ίδιο και ένας άλλος παρόμοιος σάρκινος ασκός;

            4. Αν οι αστρολόγοι είναι όσο ισχυρίζονται αποτελεσματικοί, γιατί δεν έχουν ανάλογη ευημερία που προβλέπουν στους άλλους;

            5. Όλα τα ωροσκόπια που καταρτίσθηκαν πριν την ανακάλυψη των τριών μακρινότερων πλανητών είναι λανθασμένα;

            6. Δεν θα έπρεπε η αστρολογία να καταδικάζεται σαν μια μορφή φανατισμού;

            7. Διαφορετικές αστρολογικές «σχολές» διαφωνούν έντονα μεταξύ τους, Γιατί;

            8. Αν φορέας της αστρολογικής επιρροής είναι κάποια γνωστή δύναμη, τότε γιατί να κυριαρχούν οι πλανήτες;

            9. Αν φορέας της αστρολογικής επιρροής είναι μια άγνωστη δύναμη, γιατί δεν εξαρτάται από την απόσταση;

           10. Αν οι αστρολογικές επιρροές είναι ανεξάρτητες από την απόσταση, γιατί δεν υπάρχει αστρολογία αστέρων, γαλαξιών;

           Τέλος κι αν οι αστρολόγοι αμφισβητήσουν όλες αυτά τα ερωτήματα με την παραδοχή ότι αστρολογικές επιδράσεις υπάρχουν αλλά βρίσκονται εκτός του πεδίου της σημερινής ικανότητάς μας να κατανοήσουμε το Σύμπαν - υπάρχει ένα καταλυτικό επιχείρημα. Η αστρολογία δεν λειτουργεί! Πολλές δοκιμές, που έγιναν, αποδείχθηκε ότι,   οι αστρολόγοι δεν είναι σε θέση να προβλέψουν το παραμικρό. Σε τελική ανάλυση, δεν είναι απαραίτητο να ξέρουμε πως λειτουργεί κάτι για να διαπιστώσουμε αν λειτουργεί ή όχι. Τα είκοσι τελευταία χρόνια, οι αστρολόγοι δήλωναν ότι παραείναι απασχολημένοι για να αφιερώσουν χρόνο στη στατιστική επιβεβαίωση της δουλειάς τους με έγκυρες δοκιμές.

Παρόλα αυτά όμως, εκατομμύρια άνθρωποι, εμφανίζονται να ορκίζονται στ’ όνομα των ζωδίων τους. Και από εδώ καταλαβαίνουμε την μεγάλη απάτη των αστρολόγων. Κανένας επιστήμονας και ειδικά αστρονόμος, δεν δέχεται ότι η αστρολογία είναι μία σοβαρή υπόθεση. Όπως όλοι παραδέχονται, το διαζύγιο μεταξύ της επιστημονικής αστρονομίας και της απατηλής αστρολογίας είναι οριστικό και αμετά­κλητο.

          Απ’ όλα όσα αναφέρθηκαν, συμπεραίνουμε ότι η αστρολογία εκτός από μια ψευδό επιστήμη είναι και απάτη. Η αστρολογία δεν έχει καμιά δύναμη να προβλέψει την πορεία της ζωής του ανθρώπου. Γιατί, και αν ακόμη ο διάβολος μας φανερώσει κάποια μικρή αλήθεια για το εγγύς μέλλον μας, δεν μπορεί να μας προστατεύσει και βοηθήσει παρά μόνο ο Θεός.

Η πρόνοια του Θεού από τη μια και το αυτεξούσιο, η ελευθερία δηλαδή, του ανθρώπου από την άλλη, είναι τα επιχειρήματα του ιερού Δαμασκηνού απέναντι στην πλάνη και την απάτη της αστρολογίας και της παρατήρησης των ζωδίων.

************

Τέλος η αστρολογία για μια ακόμη φορά επισημαίνουμε πως δεν είναι επιστήμη. Είναι σαφώς αποκρυφισμός και είδος μαγείας. Χρειάζεται  χριστιανική πίστη. Συνδέεται   με άλλες θρησκευτικές δοξασίες, όπως για παράδειγμα την πίστη στους «νόμους» της μετενσαρκώσεως και του κάρματος. Απορρίπτεται και καταδικάζεται,  από την Αγία Γραφή και  τους αγίους Πατέρες. Επίσης απορρίπτεται και καταδικάζεται και από τους κορυφαίους επιστήμονες της Αστρονομίας, Ψυχολογίας.

---

[1] Βλ. Αλεβιζόπουλου Α., Η Αστρολογία στο φώς της Ορθοδοξίας, Αθήνα 1995, σ. 143.

[2] Βλ. Τσιάκκα Χ., Αστρολογία… Όσα δεν σας είπαν μέχρι σήμερα οι αστρολόγοι, Κύπρος 2006, σ. 23.

[3] Βλ. Τσιάκκα Χ., Αστρολογία… Όσα δεν σας είπαν μέχρι σήμερα οι αστρολόγοι, Κύπρος 2006, σ. 23.

[4] Βλ. Γέ. α' 16-18.

[5] Βλ. Ψα. η' 4, ρμη', Ιβ θ' 7-9, Ησ. μ' 26.

[6] Βλ. Μθ. β' 2.

[7] Βλ. Λκ. κγ' 45.

[8]  Βλ. Β' Πέ. γ' 13.

[9]  Βλ. Δ' Βα. κγ' 4-5 II.

[10] Βλ. Ησ. μζ' 9-15.

[11] Βλ. Δε. ιη' 15-22.

[12] Βλ. Ιε. κ΄ 7.

[13] Βλ. Εξ. κ΄ 2-3.

[14] Βλ. Α’  Κο. ι΄ 20.

[15] Βλ. Απ. κα΄ 8.

[16] Βλ. Κλ. β' 3.

[17] Βλ. Ιερόν Πηδάλιον, εκδ. Παπαδημητρίου, Αθήνα 1998, σ. 383.

[18] Βλ. Ιερόν Πηδάλιον, εκδ. Παπαδημητρίου, Αθήνα 1998, σ. 434.

[19] Βλ. Ιερόν Πηδάλιον, εκδ. Παπαδημητρίου, Αθήνα 1998, σ. 272.

[20] Βλ. Ιερόν Πηδάλιον, εκδ. Παπαδημητρίου, Αθήνα 1998, σ.σ. 622, 626, 630.

[21] Βλ. Ιερόν Πηδάλιον, εκδ. Παπαδημητρίου, Αθήνα 1998, σ. 654.

[22] «Καὶ ἔστωσαν εἰς σημεῖα καὶ εἰς καιροὺς καὶ εἰς ἡμέρας καὶ εἰς ἐνιαυτοὺς»

[23] Βλ. Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας, Πατερικές εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς, Θεσσαλονίκη.

[24] Βλ. Ιω. Δαμασκηνού, Εκδ. Ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως, ΕΠΕ, τ. 1ος, σ.σ. 173-175.

[25] Βλ. Παπαδημητρακόπουλου Κ.Γ., Η απάτη της Αστρολογίας κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας, Αθήνα 2008, σ. 187.

[26] Βλ. Πιντέρη Γ.,  Ένας ψυχολόγος κριτικάρει την Αστρολογία, Αθήνα 1993 σ.σ. 167-169.

[27] Το τμήμα εκείνο της αστρολογίας που ασχολείται με τα έθνη και τα μεγάλα συμβάντα.

[28] Τύπος της αστρολογίας που ασχολείται με την ατομική ζωή.

[29] Βλ. Πιντέρη Γ.,  Ένας ψυχολόγος κριτικάρει την Αστρολογία, Αθήνα 1993, σ. 90.

[30] Βλ. Αλεβιζόπουλου Α., Η Αστρολογία στο φώς της Ορθοδοξίας, Αθήνα 1995, σ. 59.

 

 

 

 

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.