ΟΣΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ή Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΚΟΝΓΚΟ ΜΠΡΑΖΑΒΙΛ

Κώστας Τσαπάρας – Συν/χος δάσκαλος

Το κτίριο της Ορθόδοξης Ιεραποστολής στο Κονγκό Μπραζαβίλ «Φως των Εθνών»

Με τον Κώστα Τσαπάρα γνωριστήκαμε στο χώρο του Ιατρείου ενός κοινού μας φίλου. Όταν ο φίλος μας γιατρός με ενημέρωσε πως την προηγούμενη χρονιά ο Κώστας βρέθηκε για τρεις μήνες στην Ορθόδοξη Ιεραποστολή του Κονγκό Μπραζαβίλ, αμέσως του πρότεινα  να φιλοξενήσω τις εμπειρίες του, της εκεί παραμονής του, από τις στήλες του «Αντιαιρετικού». Όμως αυτό δεν κατέστη δυνατόν, επειδή ο Κώστας σε λίγες ημέρες επρόκειτο να «πετάξει» και πάλι για το Κονγκό Μπραζαβίλ. Πριν όμως φύγει, μου έδωσε το άρθρο του που είχε δημοσιεύσει στο περιοδικό «Φως Εθνών» και ένα CD με δεκάδες φωτογραφίες από την Ορθόδοξη Ιεραποστολή του Κονγκό. Ήδη ο Κώστας βρίσκεται από τις 28 Μαΐου στο Dolisie του Κονγκό όπου προσφέρει εθελοντικά για μία ακόμη φορά τις υπηρεσίες του στην Ορθόδοξη Ιεραποστολή.  Το άρθρο του το αφιερώνουμε σε όλους τους κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς που αόκνως και αυτοθυσιαστικά εργάζονται, για να μεταφέρουν την Ορθοδοξία στα πέρατα της Οικουμένης.

Ακολουθεί η παράθεση του άρθρου:

Χριστολογικές προϋποθέσεις της ανθρώπινης υπόστασης

Του Ιωάννη Πλεξίδα δρ Δογματικής Θεολογίας και δρ Φιλοσοφικής Ανθρωπολογίας

Η περίπτωση του Χριστού 

Στη μία σύνθετη υπόσταση του Χριστού συναντώνται δύο ολοκληρωτικά διαφοροποιημένες φυσικές, δηλαδή, υπαρκτές πραγματικότητες: η θεϊκή και η ανθρώπινη. Αυτή η ένωση των δύο φύσεων λέγεται «κατά σύνθεσιν ένωσις» και είναι «η εις άλληλα των μερών χωρίς αφανισμού περιχώρησις». Η περιχώρηση των δύο φύσεων δεν εμφαίνει κάποια μορφή σύγχυσης, αλλοίωσης η τροπής. Δεν υπήρξε μεταβολή των φύσεων, καθώς η κάθε μία από αυτές διατήρησε «την εαυτής φυσικήν ιδιότητα αμετάβλητον». Ενώθηκαν λοιπόν οι δύο φύσεις «κατά τινα άρρητον μίξιν και κράσιν αρρητοτέραν». Η περιχώρηση στην περίπτωση του Χριστού διαφοροποιείται από την περιχώρηση της ψυχής και του σώματος στον άνθρωπο. Στην περίπτωση του Χριστού περιχωρείται το άκτιστο (θεϊκή φύση) με το κτιστό (ανθρώπινη φύση), ενώ στον άνθρωπο περιχωρούνται δύο διαφοροποιημένες φύσεις (ψυχή και σώμα), αλλά και οι δύο ανήκουν στον χώρο του κτιστού. Έχουμε, δηλαδή, δύο διαφορετικά είδη περιχώρησης. Για να κάνει κατανοητή τη διαφορά, ο Δαμασκηνός χρησιμοποιεί την έννοια του πάθους. Στον άνθρωπο η ψυχή «συναγλεί και συμπάσχει τω σώματι» ενώ η θεότητα, στην περίπτωση του Χριστού, «απαθής ούσα, ου συνέπασχε τω σώματι». Ένα δεύτερο βασικό σημείο είναι η προτεραιότητα που δίνει στη θεότητα ο Δαμασκηνός. Στο πρόσωπο του Χριστού, οι δύο φύσεις «ει και περιχωρείν εν αλλήλαις», η περιχώρηση έγινε «εκ της θεότητος». Οι δύο φύσεις ενώθηκαν «ασυγχύτως», «αδιαιρέτως» και «αναλλοιώτως». Η κάθε μία από αυτές τις φύσεις είναι τέλεια· έχει όλα εκείνα τα φυσικά και συστατικά ιδιώματα που τη συνοδεύουν και τη χαρακτηρίζουν. Η ανθρώπινη φύση του Χριστού έχει σώμα και ψυχή νοερή και λογική και ό,τι άλλο χαρακτηρίζει τον άνθρωπο. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, γιατί, εάν ο Χριστός δεν είχε αναλάβει ή είχε απωλέσει κάποια από τα φυσικά ιδιώματα του ανθρώπου, θα ήταν «ου τέλειος αλλ’ ελλιπής άνθρωπος»...

ΠΟΡΝΕΙΑ: Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΤΑΡΡΑΚΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ!

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού

      Η πορνεία αποτελεί την αίσχιστη κατάντια του ανθρωπίνου είδους, καθ’ ότι η αγοραπωλησία του ερωτισμού (του σεξισμού καλλίτερα) είναι καθαρά ανθρώπινη επινόηση και δε συναντάται σε άλλο είδος του ζωικού βασιλείου. Μόνο ο άνθρωπος σκέφτηκε να πουλά και να αγοράζει τον έρωτα, μια από τις ευγενέστερες δωρεές του Θεού προς αυτόν, και να τον καταστήσει ως τη χυδαιότερη ανθρώπινη πράξη!

      Σε χρόνους απόλυτης πνευματικής παρακμής, όπως στον προχριστιανικό κόσμο, έφτασε στην κατάντια να «θεοποιήσει» την αίσχιστη πορνεία, συνδέοντάς την με τις θρησκευτικές του πίστεις (Αστάρτη, Αφροδίτη, Ίσις, Venus, κλπ), και να την «ιεροποιήσει» ανάγοντάς την ως μια από τις κυριότερες τελετουργίες της θρησκείας του (ιερά πορνεία)! Τα πορνεία λειτουργούσαν ως ναοί των πορνικών «θεοτήτων» και οι λατρευτές τους, πορνεύοντας σε αυτούς, είχαν τη βεβαιότητα της θρησκείας τους ότι επιτελούσαν «ύψιστη θρησκευτική λατρεία»! Η θεσμοθετημένη από τις παγανιστικές θρησκείες «Ιερά Πορνεία» ήταν απελπιστικά διαδεδομένη στην προχριστιανική αρχαιότητα. Ο Ηρόδοτος αναφέρει πως χιλιάδες κορίτσια και νεαρές γυναίκες κλείνονταν χωρίς τη θέλησή τους, κατ’ απαίτηση των ιερέων – προαγωγών στα πορνεία για πορνική υπηρεσία στη «θεά», και γι’ αυτό τους δόθηκε η προσωνυμία ιερόδουλες (=ιερές δούλες- ιερές πόρνες)! Στην αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχε πόλις που να μην λατρευόταν η Πάνδημη Αφροδίτη δια της πορνείας, με επίκεντρο την Κόρινθο όπου, κατά το Στράβωνα (64π.Χ.-23μ.Χ.), στο εκεί «ιερό πορνείο – ναό» της «θεάς» υπηρετούσαν χίλιες ιερόδουλες – πόρνες (Στρ.Γεωγρ.VIII,6,20)! Στη Σάμο και σε πολλές άλλες πόλεις λατρευόταν η Εταίρα Αφροδίτη, ως η προστάτης της πορνείας και των πορνών! Η «Ιερά Πορνεία» ανθούσε στην Κύπρο, κοιτίδα λατρείας της Αφροδίτης! Παροιμιώδεις διαστάσεις είχε λάβει η «Ιερά Πορνεία» στην ελληνική αποικία Έρυξ της Σικελίας, όπου στο εκεί «ιερό» της Αθηνάς, κατ’ αρχάς, και στη συνέχεια της Αφροδίτης, «υπηρετούσαν» χιλιάδες ιερόδουλες, με αποτέλεσμα τα έσοδα του εκεί «ιερού» να ανεβαίνουν σε δυσθεώρητα ύψη και να θεωρούνται οι ιερείς προαγωγοί του εν λόγω «ιερού» οι πλουσιότεροι ιερείς της αρχαίας θρησκείας! Ακριβώς τέτοιου ασύλληπτου μεγέθους πνευματική στρέβλωση και παρακμή υπήρχε, αυτό που στη θεολογική μας γλώσσα το ονομάζουμε πλήρη διαστροφή της ανθρώπινης φύσης! Διότι δεν υπάρχει ίσως χειρότερη κατάπτωση της ανθρώπινης φύσης από την αγοραπωλησία της διαδικασίας δημιουργίας της ζωής!  Είναι κατά την χριστιανική διδασκαλία ολοκληρωτική παράδοση του ανθρώπου στο διάβολο, το μεγάλο αφανή εχθρό του, προκειμένου να τον καταστρέψει δια των παθών του...

Τα Συνοπτικά Ευαγγέλια, η «Πηγή των Λογίων» (ή αλλιώς, πηγή «Q») και η ισοθεΐα Πατρός, Υιού και Αγίου Πνεύματος

Του Παναγιώτη

Η ύπαρξη της λεγόμενης «Πηγής των Λογίων» η οποία έχει καθιερωθεί διεθνώς να συμβολίζεται με το γράμμα «Q», αποτελεί την επικρατέστερη σήμερα υπόθεση από εκείνες που προτάθηκαν για τη λύση του λεγόμενου «Συνοπτικού προβλήματος».

Καθώς η πηγή αυτή -αν πράγματι υπήρξε- μας οδηγεί, χρονικά, πίσω από τα γνωστά μας Ευαγγέλια, κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι η «Q», δεν αναφέρεται καθόλου στην θεότητα του Ιησού Χριστού, άρα, όπως λένε, ο Χριστός «αναβαθμίστηκε» σε Θεό από τους μεταγενέστερους συγγραφείς της Καινής Διαθήκης[1]!

Στο παρόν άρθρο, θα ασχοληθούμε με τα τρία αυτά ζητήματα: την εξήγηση του «Συνοπτικού προβλήματος», την περιγραφή της λεγόμενης πηγής «Q» και την ανάδειξη των εδαφίων της «Q» που μας βεβαιώνουν για την ισοθεΐα Πατρός, Υιού και Αγίου Πνεύματος.