Η ΘΕΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ ΣΤΗ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ, ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Οι συνάξεις των πιστών δηλαδή οι «εκκλησίες» γίνονταν κάθε ημέρα: «Και κάθε μέρα προσήρχοντο όλοι με μια ψυχή στο ναό, έκοβαν τον άρτο στα σπίτια τους και έτρωγαν με αγαλλίαση και απλότητα καρδιάς δοξολογούντες τον Θεό και αγαπώμενοι από όλο το λαό» Πράξεις 2:46. Πολύ νωρίς όμως άρχιζαν να ξεχωρίζουν μία ημέρα της εβδομάδας ως ημέρα σύναξης, κατ’ όμοιο τρόπο που ξεχώριζαν οι  Ιουδαίοι το Σάββατο, η «μία των Σαββάτων», την οποία ονόμασαν Κυριακή αφού ήταν αφιερωμένη στον Κύριο, ως ημέρα της ανάστασης και παρουσίας του Κυρίου, ανάμεσα στον λαό του: «Κατά την Κυριακή ημέρα …» Αποκάλυψη 1:10. Ημέρα η οποία έμελλε αργότερα να καθιερωθεί ως αργία, μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού από τον Μέγα Κωνσταντίνο...

ΤΙ ΕΙΠΕ Η ΕΤΑΙΡΙΑ ΣΚΟΠΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΡΩΣΣΕΛ, ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ – ΚΑΙ ΛΙΓΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΡΩΣΣΕΛ

Του  Γεωργίου   Διαμαντίδη

Είπε  ποτέ  η  Σκοπιά  για  το  Ρώσσελ,  όποιος τον   εγκατέλειπε και τον αρνιόταν, εγκατέλειπε και αρνιόταν τον Κύριο και Διδάσκαλο;                                                                                                                              

Πριν μπούμε στο  θέμα  του  άρθρου, θα  ήθελα  να πω το εξής:

Αυτό  το  άρθρο  που θα διαβαστεί,   σε  κάποια θέματα  θα  φανεί  για  κάποιους   άγνωστα ή   γνωστά.  Απευθυνόμαστε  με  πολύ  αγάπη  προς  τους «Μάρτυρες  του Ιεχωβά»,  να  δώσουν  προσοχή  αυτά  που  θα  διαβάσουνε.  Τα ντοκουμέντα που θα παρουσιάσουμε  είναι  όλα  πέρα για  πέρα  αληθινά.

Έχει  πει, η «Σκοπιά» για τον Ρώσσελ:

«Οι αφιερωμένοι εκείνοι Χριστιανοί οίτινες ανέγνωσαν και τελείως εξετίμησαν την  Αλήθειαν,  ως αύτη εμπεριέχεται εις τους προηγούμενους εξ Τόμους  των  Γραφικών Μελετών, ευκολότερο κατανοούσι  και συμφωνούσιν ότι ο Κάρολος Τάζε  Ρώσσελ, ήτο ο αγγελιαφόρος  της Εκκλησίας της Λαοδικίας»...

Η ΘΕΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ ΣΤΗ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ, ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Όπως είναι γνωστό από τα βιβλία της Καινής Διαθήκης που αναφέρονται στο Χριστό και τους 12 μαθητές και Αποστόλους, κανείς από αυτούς δεν ήταν αρχιερέας ή ιερέας ή έστω και απόγονος της ιερατικής φυλής του Λευί. Ανήκαν μεν στον παλαιό λαό του Θεού, τον Ισραήλ και έπαιρναν μέρος στις διάφορες θρησκευτικές τελετές που επισυνέβαιναν στον ναό των Ιεροσολύμων, αλλά ουδέποτε όμως ιεράτευσαν σ’ αυτόν.

Στα Ευαγγέλια και στις Πράξεις των Αποστόλων είναι φανερή η συμμετοχή τους αυτή, όπως λόγου χάρη τους βλέπουμε να προσεύχονται στο ναό και να λατρεύουν με τους υπόλοιπους Ισραηλίτες τον Θεό, να ανεβαίνουν κατά την περίοδο των εορτών και ιδιαίτερα του Πάσχα στα Ιεροσόλυμα και να προσφέρουν θυσίες και προσφορές σύμφωνα με τις τελετουργικές διατάξεις του Μωσαϊκού νόμου: «Τότε ο Παύλος πήρε τους άνδρες και την επόμενη ημέρα έκανε το τυπικό του καθαρισμού μαζί τους και μπήκε στο ναό, για να δηλώσει πότε θα έχουν συμπληρωθεί οι ημέρες του καθαρισμού και να προσφερθεί θυσία για τον καθένα από αυτούς» Πράξεις 21:26...

ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ - ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

Του  Γεωργίου  Διαμαντίδη

Μάρτυρες του Ιεχωβά ασκούν το έργο του προσηλυτισμού. Πληρώνονται άραγε γι’ αυτό;

Πολλές  φορές, οι «Μάρτυρες  του  Ιεχωβά», κατηγορούν  τους    ιερείς  σε   Χριστιανούς,  ότι   πληρώνονται.  Ενώ, αυτοί  λένε  ότι  δεν πληρώνονται. Λένε «δωρεάν λάβατε,  δωρεάν δώτε».

Είναι  λοιπόν  αλήθεια ότι  κανένας  «Μάρτυρας  του  Ιεχωβά»  δεν πληρώνεται;

Να παρουσιάσουμε μερικά ντοκουμέντα,  ώστε να  πληροφορηθούν οι Χριστιανοί μας, αν οι «Μάρτυρες  του  Ιεχωβά» πληρώνονται ή όχι.

1) Σ’ ένα  βιβλίο  τους  που λέγετε, «ΟΔΗΓΙΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ ΔΙΑ  ΤΟΥΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ», Εκδοθείσαι  υπό  της  ΒΙΒΛΙΚΗΣ ΦΥΛΛΑΔΙΚΗΣ  ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΣΚΟΠΙΑ ΜΠΡΟΥΚΛΙΝ Ν.Υ., ισχύει από  της 1  Οκτωβρίου 1945,    στην  σελίδα   21  και  παράγραφος 41, γράφουν: 

«Εκτός  του  ελαχίστου ορίου των 175 ωρών απαιτείτε  παρά  ειδικού  σκαπανέως ευαγγελιζομένου  να  κάμη τουλάχιστον 50 επανειλημμένας   επισκέψεις  κάθε  μήνα. Αυτός  θα  λαμβάνη τομέα παρά  του Συλλόγου  είτε  εις  πόλιν είτε εις  περιοχήν  η  οποία  δεν ωρίσθη δια  καμμίαν  ομάδα ή μέρος τομέως ομάδος. Δια  να  δυνηθή να σταθή ο  ευαγγελιζόμενος  αυτός  εις  το  ειδικόν αυτό έργον ο Σύλλογος τον  βοηθεί οικονομικώς…»!...

ΠΡΩΤΗ ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ: ΕΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΩΙΜΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ

Του Ευθύμιου Αχείλα

Ο Ιουστίνος ο μάρτυρας και απολογητής υπήρξε από τους πρώτους φιλοσόφους που προσχώρησε στην αληθινή φιλοσοφία – όπως ο ίδιος έλεγε – τον Χριστιανισμό. Και ήταν εκείνος, ο οποίος έδωσε σ’ αυτόν τα περισσότερα όπλα να επεκταθεί την εποχή εκείνη στις τάξεις των διανοουμένων.

Γεννήθηκε στην Φλαβία Νεάπολη της Παλαιστίνης το 110 μ.Χ. και μαρτύρησε στην Ρώμη πιθανόν το 165 μ.Χ. επί αυτοκράτορος Μάρκου Αυρηλίου.

Ήταν από τους πρώτους Χριστιανούς που ανέλαβε να υπερασπίσει τους ομοπίστους του οι οποίοι εδιώκοντο από το Ρωμαϊκό Κράτος. Και το έκανε αυτό γράφοντας Απολογίες, στις οποίες εξέθετε την πίστη των Χριστιανών και αναιρούσε όλα τα μυθεύματα και τις συκοφαντίες των ειδωλολατρών, που ήταν αιτία να διώκονται οι Χριστιανοί...