ΟΙ «ΡΩΣΣΕΛΙΣΤΕΣ» ΔΙΑΦΩΝΟΥΝ ΜΕ ΤΟΥΣ «ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ»

Του  Γεωργίου  Διαμαντίδη

«Το Τετελεσμένο Μυστήριο»: Η έκδοσή του σηματοδότησε την διάσπαση των «Σπουδαστών της Γραφής» (Μαρτύρων του Ιεχωβά)

Πριν προχωρήσουμε  στο θέμα του άρθρου και παρουσιάσουμε   τα ντοκουμέντα μας, θα θέλαμε να εξηγήσουμε, ότι δημιουργήθηκαν  προβλήματα παλιότερα στην «Σκοπιά» του «Πύργου» (έτσι λεγόταν παλιά η Εταιρία Σκοπιά»), μεταξύ «Ρωσσελιστών και του δευτέρου προέδρου της Εταιρίας  του Ιωσήφ Ρόδερφορντ. Θα δούμε επίσης,  ότι  σημερινοί   «Ρωσσελιστές»,  δεν έχουν καμιά σχέση με το πιστεύω των «Μαρτύρων του Ιεχωβά»! Σε πολλά διαφωνούν! Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή τα πράγματα.

Το 1917- 1918, ξέσπασε μία κρίση στους κόλπους της «Σκοπιάς» του «Πύργου», την εποχή  έκδοσης ενός εντύπου, που έφερε τον τίτλο το  «Τετελεσμένο Μυστήριο»,  από τέσσερα εναντιούμενα μέλη του διοικητικού συμβουλίου που είχαν διοριστεί από τον Ρώσσελ,  του πρώτου προέδρου της Εταιρίας. Οι διορισμοί  εκείνοι δεν είχαν ποτέ επικυρωθεί μέσω ψηφοφορίας από την ολομέλεια του σωματείου στην ετήσια συνάθροιση της Εταιρίας. Συνεπώς, τα τέσσερα αυτά άτομα δεν αποτελούσαν νόμιμα μέλη του διοικητικού συμβουλίου! Ο Ρόδερφορντ,  (ο δεύτερος πρόεδρος της Εταιρίας)  το γνώριζε αυτό, αλλά δεν το είχε αναφέρει από την αρχή. Γιατί; Δεν ήθελε να δώσει την εντύπωση ότι ήταν αντίθετος με τις επιθυμίες του  Ρώσσελ. Όμως, όταν έγινε φανερό ότι εκείνοι δεν θα σταματούσαν την εναντίωσή τους, ο Ρόδερφορντ ενήργησε μέσα στα πλαίσια της εξουσίας και της ευθύνης που είχε ως πρόεδρος και τους αντικατέστησε με τέσσερις άλλους (…)

Στις 8 Αυγούστου, τα δυσαρεστημένα πρώην μέλη του διοικητικού συμβουλίου και οι υποστηρικτές τους έφυγαν από την οικογένεια Μπέθελ· τους είχε ζητηθεί να φύγουν εξαιτίας της αναστάτωσης που είχαν προκαλέσει. Σύντομα αυτοί άρχισαν να επεκτείνουν την εναντίωσή τους μέσω μιας εκτεταμένης εκστρατείας που περιελάμβανε εκφώνηση ομιλιών και γράψιμο επιστολών σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες, στον Καναδά και στην Ευρώπη. Ως αποτέλεσμα, μετά το καλοκαίρι του 1917, αρκετές εκκλησίες των Σπουδαστών της Γραφής χωρίστηκαν σε δυο ομάδες—σε εκείνους που ήταν πιστοί στην Εταιρία και σε εκείνους που ήταν εύκολη λεία στα γλυκόλογα των εναντιουμένων. 

Όλα τα παραπάνω αναφέρονται από τους «Μάρτυρες του Ιεχωβά στο έντυπο «Διαγγελείς της Βασιλείας» έκδοσης 1993, σελίδες, 67-68.

Από τότε που έφυγαν τα εναντιούμενα μέλη και οι υποστηρικτές τους από την Εταιρία «Σκοπιά» (ως Σπουδαστές της Γραφής, έτσι ονομάζονταν τότε οι Μάρτυρες του Ιεχωβά), κράτησαν μέχρι και σήμερα όλη την διδασκαλία του Ρώσσελ. Ονομάζονται δε «Χριστιανοί Σπουδαστές των Αγίων Γραφών ή αλλιώς  Ρωσσελιστές».

Είναι οι ακόλουθοι του Ρώσσελ!

Ο  Ιωσήφ Ρόδερφορντ, στα γραπτά του, τους κατηγόρησε! Με σκληρές λέξεις! Ότι θα τρίζουν τα δόντια τους! Είναι  στην τάξη του «πονηρού δούλου»! Και θα βρίσκονται στο «σκότος το εξώτερο!    

Για να τα δούμε όλα αυτά:  «Ούτοι απεκόπησαν εκ της οργανώσεως του Θεού, και η μερίς των ωρίσθη μετά των άλλων υποκριτών, τώρα δε ολολύζουν και τρίζουν τους οδόντας των. – Ματθαίος κδ’ 48-51.  «Ειδικώς ο Κύριος ονομάζει την τάξιν του  «πονηρού δούλου», ήτις τάξις κάποτε ήτο εν τω φωτί αλλά τώρα ‘εκβάλλεται εις το σκότος το εξώτερον’ (Ματθαίος κδ’ 48-51). (ΘΡΗΣΚΕΙΑ 1940, σελίδες, 146-276).

Παρουσιάζουμε τα ντοκουμέντα:

ΘΡΗΣΚΕΙΑ 1940, σελ. 146-276: Ο Ιωσήφ Ρόδερφορντ, κατηγορεί  τα πρώην μέλη της Εταιρείας Σκοπιάς και όσους τους  ακολούθησαν

Ας δούμε τώρα τις διαφωνίες πού έχουν οι «Ρωσσελιστές», με τους «Μάρτυρες τους Ιεχωβά», όπως  το όνομα «Ιεχωβά», τη «μετάγγιση αίματος» και ο «Σταυρός».  

Το  1967, οι «Ρωσσελιστές», εξέδωσαν ένα βιβλίο με τίτλο,

«Ο ΠΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΦΡΟΝΙΜΟΣ ΔΟΥΛΟΣ», (που το απόδιδαν στον Ρώσσελ).  Έγραψαν: «Το όνομα Ιεχωβά,  όπερ σημαίνει τον αυθύπαρκτον, τον Αθάνατον, Το όνομα τούτο, ήτο γνωστόν εις τον κατά σάρκα Ισραήλ, το πρώτον φανερωθέν εις τον Μωυσήν (Εξοδ. ς’3). Έκτοτε εις την παλαιάν Γραφήν, πλειστάκις αναφέρεται. Το να είπη τις ότι εγνώρισε τον Ιεχωβά, επειδή επληροφορήθη απλώς και επίστευσεν ότι το ύψιστον όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά, και το να αξιοί ότι κηρύττει την αλήθειαν μεταδίδων την στοιχειώδη ταύτην πληροφορίαν, ότι το εξοχώτερον όνομα του  Θεού είναι ή λέξις ΙΕΧΩΒΑ, είναι πλάνη, δεισιδαιμονία και λίαν πτωχή γνώσις.

Ο Κύριος είπεν εν τη προσευχή του. «Εφανέρωσα εις αυτούς (Αποστόλους) το όνομά σου» Ιωάν. ιζ’26, και πάλιν προς Εβρ. β’ 12 «Θέλω απαγγείλει το όνομά σου προς τους αδελφούς μου, εν μέσω Εκκλησίας θέλω σε υμνήσει». Εν τούτοις όμως, εις κανέν σημείον της Καινής Διαθήκης θα συναντήσωμεν το όνομα Ιεχωβά.  Ποίον λοιπόν όνομα εφανέρωσεν ο Κύριος εις τους μαθητάς του; Ασφαλώς εκείνο το οποίον εφανέρωσεν εις αυτούς δεν ήτο τα εξ ξηρά γράμματα της λέξεως Ιεχωβά. Άλλωστε οι δώδεκα μαθηταί Του, ήσαν Ισραηλίται και εγνώριζον εκ των Γραφών αυτών, ότι το όνομα του Θεού  είναι ΙΕΧΩΒΑ, και μάλιστα εθεώρουν αμάρτημα  να προφέρωσι το μέγα τούτο όνομα. Εκείνο το οποίον ενόη, ο Κύριος ήτο η προσωπικότης του Ιεχωβά, η ένδοξος υπόστασης Αυτού, ο Χαρακτήρ Αυτού – Αγάπη, Δικαιοσύνη, Σοφία και Δύναμις – το ένδοξον σχέδιον Αυτού το πλήρες αγάπης και ελέους δια σύμπασαν την Κτίσιν, επι τη θυσία του μονογενούς Αυτού Υιού. Και το ιδιαίτερον το οποίον αφεώρα τους μαθητάς Του, ότι  εκλήθησαν όπως γίνωσιν Υιοί Θεού και συγκληρονόμοι μετά του Χριστού της Βασιλείας των Ουρανών. ‘Ο γνωρίσας πάντα ταύτα εν πνεύματι και αληθεία, εγνώρισε τον Ιεχωβά. Ο μη γνωρίσας ταύτα, αλλά γνωρίσας μόνον τα εξ ξηρά γράμματα της λέξεως ταύτης (Ιεχωβά) εις το σκότος είναι και αλήθεια εν αυτώ δεν υπάρχει».

(Ο ΠΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΦΡΟΝΙΜΟΣ ΔΟΥΛΟΣ, ΕΚΔΟΣΙΣ ΜΕΛΕΤΗΤΩΝ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ, 1967, σελίδες,  125-126).

Να δούμε  το ντοκουμέντο: 

Ο ΠΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΦΡΟΝΙΜΟΣ ΔΟΥΛΟΣ 1967, σελίδες, 125-126: Οι «Ρωσσελιστές», διευκρινίζουν, ότι  το ύψιστον  όνομα του Θεού δεν ονομάζεται έτσι και απλά με ξηρά γράμματα «ΙΕΧΩΒΑ», διότι αυτό αποτελεί πλάνη, δεισιδαιμονία και λίαν πτωχή γνώσις. Και ότι δεν υπάρχει η λέξη «ΙΕΧΩΒΑ» στην Καινή Διαθήκη

Ενώ οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά», έγραψαν απειλητικά όποιος δεν αναφέρει το προσωπικό όνομα του Θεού: «Θα καταφαγωθή η σάρξ εκείνων που δεν ήθελαν να μάθουν ότι ο ζων και αληθινός Θεός λέγεται Ιεχωβά!  Θα διαλυθούν ενώ θα στέκουν στα πόδια των! ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΛΕΣΘΕΝΤΑ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΣΤΟΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΕΝΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ, 1958-60, σελ. 209).

Ορίστε και το ντοκουμέντο:

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΛΕΣΘΕΝΤΑ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ…1958-60, σελ. 209: Είπαν οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά», θα καταφαγωθεί  η  σάρκα εκείνων που δεν ήθελαν να μάθουν ότι ο ζων και αληθινός Θεός λέγεται «ΙΕΧΩΒΑ»! Και θα  διαλυθούν ενώ στέκονται στα πόδια τους!

Είδαμε τις απειλές που εκτοξεύει η «Οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά» για  το όνομα του Θεού! Καμιά σχέση λοιπόν πάνω στο θέμα αυτό δεν έχουνε με τους «Ρωσσελιστές»!

Πάμε τώρα να δούμε αν επιτρέπουν οι «Ρωσσελιστές»  την  μετάγγιση αίματος. Έγραψαν:  «Παν κινούμενον, το οποίον ζη, θέλει είσθαι εις εσάς προς τροφήν· ως το χλωρόν χόρτον έδωκα τα πάντα εις εσάς· Κρέας όμως με την ζωήν αυτού, με το αίμα αυτού, δεν θέλετε φάγει» (Γένεσ. θ’ 3,4).

«Μόνον άπεχε ισχυρώς από του να φάγης αίμα· διότι το αίμα είναι ζωή· και δεν δύνασαι να φάγης την ζωήν μετά του κρέατος» (Δευτερ. Ιβ’23).«Να απέχητε από ειδωλοθύτων, και αίματος, και πνικτού, και πορνείας (Πράξ. ιε’29).

«Πράγματι, εκτός της Γραφικής μαρτυρίας, είναι αποδεδειγμένον ότι η ζωή, η ενέργεια της ζωής, είναι εις το αίμα των ζώντων οργανισμών, είτε ανθρώπων, είτε ζώων. Ο Θεός όμως, επέτρεψεν εις τον άνθρωπον μετά την αμαρτίαν αυτού εν Εδέμ, όπως αφαιρή την ζωήν ζώων και τρώγη την σάρκα αυτών δια να ζήση. Πλην το αίμα των ζώων να μη πίη. Διότι λέγει, η ζωή είναι το αίμα. Τι σημαίνει όμως τούτο; Μήπως μετά  τον θάνατον του ζώου εξακολουθεί να διατηρείτε εις το χυθέν αίμα η ενέργεια της ζωής του ζώου, και εάν πίωμεν αυτό οικειοποιούμεθα την ζωήν αυτού; Ουχί. Αυτό είναι εντελώς, Γραφικώς και επιστημονικώς, απάραδεκτον. Το χυθέν αίμα είναι νεκρόν, ως επίσης είναι νεκρά η σάρξ και τα οστά.

Ποίον τότε το νόημα της απαγορευτικής ταύτης διατάξεως του Θεού;

Να δυνάμεθα να τρώγωμεν την σάρκα, το δε αίμα ουχί; Μήπως δεν αφηρέσαμεν την ζωήν του ζώου δια της σφαγής του; Η μήπως όσον και αν στραγγίσωμεν  την σάρκα του ζώου, δεν θα απομείνη εν αυτή και μικρά ποσότης αίματος την οποίαν οπωσδήποτε θα φάγωμεν μετά της σαρκός; Το  ορθόν νόημα της απαγορευτικής ταύτης διατάξεως νομίζομεν ότι είναι το εξής: Εφάνη απεχθές εις τον Θεόν, ο άνθρωπος, ο κατ’ εικόνα και ομοίωσιν Αυτού πλασθείς, να επιδοθή εις την αιμοποσίαν ζώων. Πιστεύομεν ότι δεν ηθέλησεν ο Θεός να επιτρέψη την τοιαύτην παραχώρησιν, ήτις δεν θα είχε ως σκοπόν πλέον δια να ζήση ό άνθρωπος έως καιρού διορθώσεως και αποκαταστάσεως πάντων, αλλά θα εσήμαινεν ασέβειαν προς το δώρον της ζωής πάσης κτίσεως, είτε ελλόγου είτε αλόγου, και μεγάλην εξαχρείωσιν «Δεν θέλετε φάγει την ζωήν μετά του κρέατος».

Τελείως άλλως όμως έχει το θέμα εις την περίπτωσιν μεταγγίσεως αίματος ανθρώπου εις άνθρωπον, προς πρόληψιν θανάτου – απωλείας ζωής.  Ενταύθα πρόκειται περί μικράς τινός θησίας υπερ του πλησίον μας.

Εάν ο Χριστός έθεσε την ψυχήν Του – ζωήν Του  – εις θάνατον υπέρ του ανθρωπίνως γένους, δεν χρεωστούμεν και ημείς μέρος της ενεργείας της ζωή μας, ήτις είναι εις το αίμα μας, να διαθέσωμεν υπέρ του πλησίον μας;  (Ο ΠΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΦΡΟΝΙΜΟΣ ΔΟΥΛΟΣ, σελίδες, 128-129).

Παρουσιάζουμε το ντοκουμέντο:

Ο ΠΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΦΡΟΝΙΜΟΣ ΔΟΥΛΟΣ 1967, σελίδες, 128-129: Οι «Ρωσσελιστές», είναι ΥΠΕΡ της μετάγγισης αίματος

Όμως,  οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά»,  έχουν αντίθετη  γνώμη από τους «Ρωσσελιστές», για την μετάγγιση αίματος. Έγραψαν:

«Όσοι θέλουν να σεβαστούν τον θείο νόμο περί αίματος καλά θα κάνουν ν’ αναζητήσουν έναν γιατρό που θα σεβασθή την ενσυνείδητη στάσι των και θα χρησιμοποίηση εκτατήρες του όγκου του πλάσματος, αν παρουσιασθή ανάγκη. Υπήρξαν σπάνιες περιπτώσεις όπου το άτομο, επειδή αρνήθηκε το αίμα λόγω συνειδήσεως, πέθανε, αλλά η ακεραιότης που ετήρησε στον νόμο του Θεού εξασφαλίζει σ’ αυτόν μια ανάστασι στον παράδεισο του Θεού». (ΑΓΑΘΑ ΝΕΑ – ΠΟΥ ΣΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΕΥΤΥΧΕΙΣ 1976-77, σελ. 178).

Να δούμε το ντοκουμέντο:

ΑΓΑΘΑ ΝΕΑ – ΠΟΥ ΣΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΕΥΤΥΧΕΙΣ 1976-77, σελ. 178:

Οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά»,  είναι  ΚΑΤΑ της μετάγγισης αίματος

Θα παρουσιάσουμε μία  ακόμα διαφωνία αγαπητοί αναγνώστες όσον αναφορά το  Σταυρό.

Οι «Ρωσσελιστές»,  (ως Χριστιανοί - Σπουδασταί» των Αγίων Γραφών) παρουσίασαν  το 1959, ένα Βιβλίο με τίτλο «ΤΟ ΦΩΤΟ – ΔΡΑΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ». Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΔΙ’ ΕΙΚΟΝΩΝ. Στην σελίδα 12,  δείχνουν  την Σταύρωση  του Χριστού αποτελούμενο από δύο δοκάρια,  όπως  και παλιότερα το πίστευε και ο Ρώσσελ.

Για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία παρουσιάζουμε το πρώτο ντοκουμέντο: 

ΤΟ ΦΩΤΟ – ΔΡΑΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ, σελ. 12: Οι «Ρωσσελιστές», έδειξαν την ΣΤΑΥΡΩΣΗ του Χριστού

Και στο δεύτερο ντοκουμέντο που θα δούμε από το ίδιο έντυπο, δείχνουνε ολοκάθαρα το πώς Σταυρώθηκε ο Ιησούς Χριστός και οι δύο ληστές:

ΤΟ ΦΩΤΟ – ΔΡΑΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ, σελ. 69: Οι «Ρωσσελιστές», έδειξαν  πώς ΣΤΑΥΡΩΣΑΝ  τον Ιησού Χριστό και τους δύο ληστές

Οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά», παλιότερα  (ως Σπουδαστές της Γραφής έτσι λέγονταν και αυτοί τότε), πίστευαν στο Σταυρό όπως το παρουσίασαν οι «Ρωσσελιστές». Αργότερα όμως ο Ιωσήφ Ρόδερφορντ, το 1931, απέρριψε  το Σταυρό! Έγραψαν στο έντυπο Διαγγελείς:  «Επί χρόνια, οι Σπουδαστές της Γραφής φορούσαν ως σήμα αναγνώρισης ένα κόσμημα που απεικόνιζε ένα σταυρό και ένα στέμμα, και αυτό το σύμβολο εμφανιζόταν στο εξώφυλλο της «Σκοπιάς» από το 1891 ως το 1931. Αλλά το 1928 τονίστηκε πως εκείνο που δείχνει ότι ένα άτομο είναι Χριστιανός δεν είναι κάποιο διακοσμητικό σύμβολο, αλλά η δραστηριότητα του ατόμου ως μάρτυρα. Το 1936 τονίστηκε πως οι αποδείξεις δείχνουν ότι ο Χριστός πέθανε πάνω σε ένα ξύλινο δοκάρι, όχι σε σταυρό αποτελούμενο από δύο δοκάρια». (Διαγγελείς 1993, σελ. 200. Και Βιβλίο Έτους 1983, σελ. 158).       

Μας είπαν, ότι ο Χριστός πέθανε πάνω σε ένα ξύλινο δοκάρι όχι σε Σταυρό αποτελούμενο από δύο δοκάρια. Αυτό θα παρουσιάσουμε και εμείς. Από το  βιβλίο τους, «ΑΠΟ ΤΩΝ ΑΠΟΛΕΣΘΕΝΤΑ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΣΤΟΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΕΝΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ, 1958-60, σελ. 141:

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΛΕΣΘΕΝΤΑ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ…1958-60, σελ. 141:

Οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά», παρουσίασαν στο βιβλίο τους, ότι ο Χριστός πέθανε πάνω σε ΕΝΑ ΞΥΛΙΝΟ ΔΟΚΑΡΙ. Το ίδιο και δυο οι ληστές

Αν προσέξουμε την φωτογραφία,  θα παρατηρήσουμε,  ότι  τον Ιησού  Χριστό στο  πρόσωπο τον έχουν  χωρίς γένια!  Αυτοί είναι οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά»!

Είδαμε λοιπόν, αγαπητοί αναγνώστες,  τις διαφωνίες που υπάρχουν ανάμεσα στους «Ρωσσελιστές» και στους «Μάρτυρες του Ιεχωβά»!

Όσον αφορά για τους «Ρωσσελιστές», είχαμε μάθει  (έπειτα από πληροφορίες) ότι το  2000, υπήρχαν στην Ρουμανία δύο χιλιάδες περίπου. Και ένας μικρός αριθμός στην Αμερική. Στην Ελλάδα ίσως να υπάρχουν ελάχιστοι μετρημένοι στα δάκτυλα. Το σίγουρο είναι ότι προτού δέκα χρόνια, γνωρίζαμε κάποιον από την  Θεσσαλονίκη, εν ονόματι «Δωρόθεο».

Και κλείνοντας το άρθρο μας, θα σας λέγαμε, αγαπητοί  αναγνώστες, πως κατηγορούμαστε ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί  ότι τάχα κρατούμε μια εχθρική στάση έναντι των «Χιλιαστών». Αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα!

Εμείς δεν μισούμε την εικόνα του Θεού, αλλά την αίρεση που κουβαλάει επάνω του! Να  ξέρετε ότι τους πονάμε και τους λυπόμαστε.

Και είμαστε έτοιμοι αν είναι δυνατόν να κάνουμε τα πάντα γι’ αυτούς, προκειμένου κάποιος απ’ αυτούς να μπορέσει να απαγκιστρωθεί από τα θανατηφόρα χιλιαστικά δίχτυα. Γι’ αυτό κι εμείς με την προβολή του γνήσιου λόγου του Θεού, τονίζουμε: Αδέρφια προσοχή!

Είθε ο Πολυεύσπλαχνος  Κύριος ημών Ιησούς Χριστός να μας οδηγήσει εις οδόν αληθείας και σωτηρίας, αμήν!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.