Αποδομώντας «μια φιλική συζήτηση» της Σκοπιάς για την ανάμνηση του θανάτου του Ιησού

Αλεξία Κρηνίτη

Πριν περάσουμε στο κυρίως θέμα του σημερινού μας άρθρου, είναι σημαντικό να δοθούν δύο διευκρινήσεις στους αναγνώστες για την καλύτερη κατανόησή του.

Η Ανάμνηση: Είναι η μοναδική γιορτή της Σκοπιάς και το πλήρες όνομα είναι «η ανάμνηση του θανάτου του Ιησού».  Βασίζεται στα λόγια του Χριστού στο Μυστικό Δείπνο «τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν» (Λουκάς, 22,19). Την γιορτάζουν σύμφωνα με το εβραϊκό ημερολόγιο και συνήθως πέφτει λίγες μέρες πριν το Πάσχα. Υποτίθεται ότι στην τελετή αυτή γίνεται ακριβής αναπαράσταση του Μυστικού Δείπνου, αλλά οι Μάρτυρες δεν λαμβάνουν από το κρασί και το ψωμί. Η ανάμνηση της Σκοπιάς δεν έχει καμία σχέση με τη θεία λειτουργία, είναι μια απλή συμβολική τελετή. Περισσότερα μπορεί να διαβάσει ο αναγνώστης στο άρθρο του Αντιαιρετικού Η ΤΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΜΝΗΣΗΣ ή ΤΟ ΑΣΑΝΣΕΡ ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ.

Για τους ΜτΙ, η Ανάμνηση είναι εξαιρετικής σπουδαιότητας συγκέντρωση και αφιερώνουν πάρα πολλές ώρες στη διανομή προσκλήσεων προς όλους εμάς, «τους κοσμικούς». Στις συναθροίσεις τους, δίνονται ακριβείς οδηγίες για το πώς θα προετοιμαστούν για την Ανάμνηση. Καλούνται να προσκαλέσουν ετερόδοξους φίλους και συγγενείς και μάλιστα να συντάξουν και κατάλογο με τους υποψήφιους καλεσμένους. Επίσης, σύμφωνα με προκαθορισμένο πρόγραμμα από τη Σκοπιά, πρέπει να διαβάσουν συγκεκριμένες περικοπές από την αγία Γραφή. Πρόκειται για τα γεγονότα πριν και μετά το Μυστικό Δείπνο (βλ. Η Διακονία μας της Βασιλείας, Μάρτιος 2015). Αφιερώνουν χρόνο για εκπαίδευση στην αποτελεσματική πρόσκληση και για το πώς θα υποδεχθούν τους επισκέπτες στην αίθουσα της εκδήλωσης! Φέτος, η Ανάμνηση «θα λάβει χώρα στις 3 Απριλίου 2015» και θα ξεχυθούν για τη διανομή της πρόσκλησης από το Σάββατο 7 Μαρτίου (βλ. Η Διακονία μας της Βασιλείας, Φεβρουάριος 2015).

Σειρά άρθρων «μια φιλική συζήτηση» στα τεύχη της Σκοπιάς για το κοινό: Πρόκειται για άρθρα που περιέχουν μια φανταστική συζήτηση ανάμεσα σε έναν ΜτΙ και έναν Χριστιανό, απροσδιορίστου δόγματος. Υποτίθεται ότι ο ΜτΙ εξηγεί και λύνει τις απορίες του Χριστιανού, αποδεικνύοντας ότι η εκκλησία στην οποία ανήκει αυτός ο άνθρωπος του έχει πει ψέματα σχετικά με τη διδασκαλία του Χριστού και βρέθηκε ο ΜτΙ να του ανοίξει τα μάτια! Είναι πολύ σημαντικό να πούμε ότι σε αυτούς τους φανταστικούς διαλόγους, τα όσα λέει ο Χριστιανός δεν έχουν καμία σχέση με τα όσα πραγματικά πιστεύουμε οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί (και στις περισσότερες των περιπτώσεων και ο υπόλοιπος χριστιανικός κόσμος). Είναι ψευδείς κατηγορίες της Σκοπιάς, που αυθαίρετα τοποθετεί σε χείλη Χριστιανών. Με αυτόν τον τρόπο, οι οπαδοί της πιστεύουν ότι πράγματι οι άλλοι Χριστιανοί έχουν παρασυρθεί σε ψέματα και ειδωλολατρία και οι ίδιοι «είναι στην αλήθεια». 

Η εξέταση ενός άρθρου από αυτή τη σειρά θα μας απασχολήσει σήμερα. Δημοσιεύεται στη Σκοπιά για το κοινό, Απρίλιος 2015, με τίτλο: Γιατί Πρέπει να Τηρούμε την Ανάμνηση του Θανάτου του Ιησού; Μια ΜτΙ συζητάει με μια Χριστιανή που επισκέφθηκε την Ανάμνηση. Δεδομένου ότι από τις 7 Μαρτίου είναι πολύ πιθανό να συναντήσουμε ΜτΙ, που θα μας καλέσουν στην Ανάμνηση, νομίζουμε ότι θα είναι χρήσιμο να είμαστε προετοιμασμένοι.

Η εξέταση θα γίνει με τον εξής τρόπο: Θα παραθέτουμε το διάλογο και ύστερα από την απάντηση της Βανέσας, της υποτιθέμενης Χριστιανής του άρθρου, θα εξηγούμε γιατί η απάντησή της είναι λάθος και πώς θα μπορούσε να έχει απαντήσει. Οι δικές μας απαντήσεις αποτελούν πρόταση για κάθε Χριστιανό, που θα θέλει να διαλεχτεί με έναν Μάρτυρα του Ιεχωβά με αφορμή την πρόσκληση στην Ανάμνηση. Αμέσως, ξεκινάει το άρθρο:

«Ακολουθεί μια συζήτηση την οποία θα μπορούσε να έχει ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά με κάποιον συνάνθρωπό του. Ας φανταστούμε ότι μια Μάρτυρας του Ιεχωβά, η Σάρα, βρίσκεται στην πόρτα της Βανέσα.

Σάρα: Γεια σου, Βανέσα. Χάρηκα πολύ που σε είδα στην Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού Χριστού την προηγούμενη εβδομάδα.  Πώς σου φάνηκε;

Βανέσα: Μου άρεσε, αλλά πρέπει να σου πω ότι δεν κατάλαβα όλα όσα ειπώθηκαν. Ξέρω ότι η γέννηση του Ιησού γιορτάζεται τα Χριστούγεννα και η ανάστασή του το Πάσχα, αλλά δεν έχω ξανακούσει να γιορτάζεται η ανάμνηση του θανάτου του.

Γιατί είναι λάθος: Τα Χριστούγεννα δεν γιορτάζεται «η γέννηση του Ιησού» σαν να είναι κάποιο πάρτι γενεθλίων. Επίσης, εννοείται ότι δεν ισχύει το «δεν έχω ξανακούσει να γιορτάζεται η ανάμνηση του θανάτου του», όπως θα το δούμε στο δεύτερο σκέλος. Επιπλέον, για μας τους Χριστιανούς, η Σταύρωση του Χριστού δεν είναι μια απλή ανάμνηση.

Πώς θα μπορούσαμε να απαντήσουμε: Τα Χριστούγεννα δεν γιορτάζουμε μόνο τη γέννηση του Χριστού, όπως θα κάναμε με έναν οποιοδήποτε άνθρωπο, όσο μεγάλος και αν αποδεικνυόταν μέσα στην Ιστορία της ανθρωπότητας. Γιορτάζουμε το συγκλονιστικό γεγονός της έλευσης του Θεού προς τον άνθρωπο, ο Δημιουργός δεν ξεχνάει το πλάσμα Του, έρχεται προς αυτό και το ανακαινεί, γινόμενος άνθρωπος ο ίδιος! Γιορτάζουμε λοιπόν την ανάταση του πεσμένου Αδάμ, με απλά λόγια την ανακαίνιση του ανθρώπου. Γεγονός μέγα και συνταρακτικό που ακόμη και οι άγγελοι το ύμνησαν και το ανακοίνωσαν στους ταπεινούς ποιμένες. Προφήτευσε μάλιστα ο άγγελος ότι σε αυτή τη χαρά θα συμμετέχουν οι επόμενες γενιές! Στο Λουκ. 2:10-11 διαβάζουμε: «Και είπεν αυτοίς ο άγγελος· Μη φοβείσθε· ιδού γαρ ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην ήτις έσται παντί τω λαώ, ότι ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ ος εστιν Χριστός Κύριος εν πόλει Δαυίδ». Ξέρω ότι είναι πολύ μεγάλο θέμα η ενανθρώπιση του Θεού, δεν θα το συζητήσουμε τώρα, γιατί δεν είναι αυτό το θέμα μας, όμως ήθελα να σου εξηγήσω τι γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα. Επίσης, φυσικά και τιμάμε τη Σταύρωση και την ταφή του Χριστού μας! Την τιμάμε πολλές φορές το χρόνο, ιδιαίτερα όμως τη μέρα που έχεις ακούσει σίγουρα να λέμε Μεγάλη Παρασκευή. Και την λέμε «Μεγάλη» ακριβώς λόγω του συνταρακτικού γεγονότος της Σταύρωσης, του θανάτου και της ταφής του Χριστού.

Σάρα: Πράγματι, τα Χριστούγεννα και το Πάσχα είναι δημοφιλείς γιορτές σε όλο τον κόσμο. Αλλά οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πιστεύουν ότι το σημαντικό είναι να τηρούν την ανάμνηση του θανάτου του Ιησού. Αν έχεις λίγα λεπτά, θα χαιρόμουν να ανασκοπήσουμε τους λόγους για τους οποίους το κάνουν αυτό.

Βανέσα: Γιατί όχι. Έχω λίγο χρόνο.

Πώς θα μπορούσαμε να απαντήσουμε: Ο «κόσμος» μπορεί να θεωρεί τις γιορτές «δημοφιλείς» με την κοσμική έννοια και να τις γιορτάζει με όποιο τρόπο νομίζει. Για εμάς τους Χριστιανούς όμως, όπως ήδη εξηγήσαμε παραπάνω, οι γιορτές αυτές έχουν συγκλονιστικά μηνύματα και δεν έχουν καμία σχέση με το να είναι απλώς δημοφιλείς και αφορμή για ξεφαντώματα. Επίσης, ήδη αναφέραμε ότι και εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί τιμούμε τη Σταύρωση, το Θάνατο και την Ταφή του Κυρίου μας. Άλλωστε, πώς θα μπορούσαμε να μην το κάνουμε, όταν ο ίδιος ο Χριστός είπε για τη σταύρωσή Του ότι είναι «ύψωση» και ότι «θα ελκύσει πολλούς προς Αυτόν» με το θάνατό Του; Ας διαβάσουμε από το Ιωάννης 12,32-33: «καγώ εάν υψωθώ εκ της γης, πάντας ελκύσω προς εμαυτόν. τούτο δε έλεγε σημαίνων ποίω θανάτω ήμελλεν αποθνήσκειν.» Βεβαίως όμως, αφού είσαι εδώ, να μιλήσουμε για την Ανάμνηση που τηρείτε οι ΜτΙ.

Σάρα: Ο βασικότερος λόγος είναι ότι ο ίδιος ο Ιησούς έδωσε αυτή την οδηγία στους ακολούθους του. Σκέψου τι συνέβη τη νύχτα πριν από το θάνατό του. Θυμάσαι εκείνο το ειδικό γεύμα που έφαγε μαζί με τους πιστούς ακολούθους του;

Βανέσα: Εννοείς το Μυστικό Δείπνο;

Γιατί είναι λάθος: Απλά και μόνο, διότι είναι ελλιπέστατη απάντηση. Η φανταστική χριστιανή «Βανέσα» δέχεται αδιαμαρτύρητα από μια ΜτΙ να την ρωτάει «αν θυμάται εκείνο το ειδικό γεύμα…» λες και ο Μυστικός Δείπνος είναι ένα ασήμαντο περιστατικό, που πρέπει να μας το θυμίσει ένας ΜτΙ.

Πώς θα μπορούσαμε να απαντήσουμε: Για εμάς τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, δεν είναι απλά ένα «ειδικό γεύμα». Καταρχάς, επέτρεψέ μου να σου πω ότι δεν τον ονομάζουμε «μυστικό», επειδή έγινε κρυφά, μυστικά. Η λέξη «μυστικός», από τη λέξη «μυώ», σημαίνει ότι κάνω κάποιον συμμέτοχο, τον μυώ σε κάτι. Ονομάζουμε λοιπόν το δείπνο αυτό «μυστικό», επειδή ο Χριστός μας μύησε στη σταυρική θυσία του, στο θάνατό Του πάνω στο σταυρό και μας παρέδωσε το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, μας μύησε δηλαδή στη θεία Ευχαριστία με την προτροπή του «λάβατε φάγετε, τούτο εστί το σώμα μου…πίνετε εξ αυτού πάντες, τούτο εστί το αίμα μου». Επίσης, εκείνη τη νύχτα, σε εκείνο το δείπνο, ο Χριστός προσεύχεται στον Πατέρα Του για όλους εμάς και μας διαβεβαιώνει ότι προπορεύεται για να ετοιμάσει τόπο και να είμαστε και εμείς, όπου θα βρίσκεται Εκείνος! Και από εκείνη τη μακρινή νύχτα μέχρι σήμερα, ακολουθώντας τα λόγια του Χριστού μας, τιμούμε και συμμετέχουμε στη σταυρική Του θυσία κάθε φορά που τελούμε τη θεία Λειτουργία (και όχι μια φορά το χρόνο μόνο). Και για αυτό, όταν ξεκινήσαμε τη συζήτηση, σου επισήμανα ότι «τιμάμε πολλές φορές το χρόνο» το θάνατο, τη θυσία, του Ιησού Χριστού. Όλα αυτά τα συγκλονιστικά γεγονότα του Μυστικού Δείπνου μπορούμε να τα διαβάσουμε στην αγία Γραφή: Ματθαίος 26:17-35, Μάρκος 14:12-26, Λουκάς 22:1-38, Ιωάννης 13:1-17:26. 

Σάρα: Ακριβώς. Ονομάζεται επίσης και Δείπνο του Κυρίου. Σε εκείνο το δείπνο, ο Ιησούς έδωσε σαφείς οδηγίες στους ακολούθους του. Μπορείς σε παρακαλώ να διαβάσεις τα λόγια του όπως είναι καταγραμμένα στο εδάφιο Λουκάς 22:19;

Βανέσα: Φυσικά. «Επίσης, πήρε ένα ψωμί, έκανε μια ευχαριστήρια προσευχή, το έσπασε και τους το έδωσε λέγοντας: “Αυτό σημαίνει το σώμα μου, το οποίο θα δοθεί για χάρη σας. Εξακολουθήστε να το κάνετε αυτό σε ανάμνησή μου”».

Γιατί είναι λάθος: Διότι η «Βανέσα» διαβάζει από την παραποιημένη Μετάφραση Νέου Κόσμου, μια αγία Γραφή που την έχει μεταφράσει η Σκοπιά, ώστε να στηρίζει τις αιρετικές διδασκαλίες της και που δεν την δέχεται όχι μόνο η Εκκλησία μας (και οποιαδήποτε εκκλησία του χριστιανικού κόσμου) αλλά ούτε και η επιστημονική κοινότητα. Πολύ χαρακτηριστικά, στο συγκεκριμένο χωρίο, το «τούτό εστι το σώμά μου …» μεταφράζεται ως «Αυτό σημαίνει το σώμα μου…» για να στηριχθεί η άποψη της Σκοπιάς ότι το κρασί και το ψωμί που χρησιμοποιούν στην ανάμνηση δεν είναι πάρα απλά σύμβολα του Αίματος και Σώματος του Χριστού.

Πώς θα μπορούσαμε να απαντήσουμε: Πολύ ευχαρίστως να διαβάσω το συγκεκριμένο εδάφιο, αλλά από την πρωτότυπη αγία Γραφή: «και λαβών άρτον ευχαριστήσας έκλασε και έδωκεν αυτοίς λέγων· τούτό εστι το σώμά μου το υπέρ υμών διδόμενον· τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν». Σημείωση: επειδή οι ΜτΙ δεν είναι εξοικειωμένοι με την πρωτότυπη ελληνική της αγίας Γραφής, καλό είναι να διαβάσουμε και από μια έγκριτη μετάφραση το χωρίο, εξηγώντας όμως ότι είναι απαραίτητο για εμάς τους Ορθόδοξους να διαβάζουμε πάντα το πρωτότυπο κείμενο της Γραφής.

Σάρα: Σε ευχαριστώ. Πρόσεξε την οδηγία του Ιησού στην τελευταία πρόταση του εδαφίου: «Εξακολουθήστε να το κάνετε αυτό σε ανάμνησή μου». Φυσικά, ακριβώς πριν τους δώσει την οδηγία για την ανάμνηση, τους είχε πει ξεκάθαρα τι έπρεπε να θυμούνται σχετικά με αυτόν. Ο Ιησούς τούς είπε ότι θα έδινε τη ζωή του για χάρη των ακολούθων του. Εξέφρασε αυτή τη σκέψη με παρόμοια λόγια τα οποία είναι καταγραμμένα στο εδάφιο Ματθαίος 20:28: «Ο Γιος του ανθρώπου ήρθε, όχι για να τον διακονήσουν, αλλά για να διακονήσει και να δώσει την ψυχή του λύτρο σε αντάλλαγμα για πολλούς». Με λίγα λόγια, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά συγκεντρώνονται κάθε χρόνο στην επέτειο του θανάτου του Ιησού για αυτόν ακριβώς το λόγο—για να τιμήσουν τη λυτρωτική θυσία που πρόσφερε ο Ιησούς. Ο θάνατός του σημαίνει ζωή για όλους τους υπάκουους ανθρώπους.

Στο σημείο αυτό, η «Βανέσα» με μια ερώτηση, που θα δούμε αμέσως παρακάτω, οδηγεί τη συζήτηση σε άσχετο θέμα από το Μυστικό Δείπνο και τη θεία Λειτουργία. Παρόλα αυτά, εμείς που θα μιλήσουμε με το ΜτΙ, έχουμε να σχολιάσουμε στα όσα λέει η «Σάρα».

Πώς θα μπορούσαμε να απαντήσουμε: Όπως ήδη σου ανέφερα αναλυτικά, και εμείς, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, τιμούμε και συμμετέχουμε πολλές φορές στη θυσία του Χριστού. Επίσης, έχω να σχολιάσω το εξής στα όσα λέει η «Σάρα» (η ΜτΙ στο άρθρο) πώς ο Χριστός «ακριβώς πριν τους δώσει την οδηγία για την ανάμνηση» τους είπε τι να θυμούνται. Το εδάφιο που διαβάζει η «Σάρα», το Ματθαίος 20:28, είναι λόγια του Χριστού πολύ πριν το Μυστικό Δείπνο ή αν προτιμάς, πολύ πριν δώσει την οδηγία για την «ανάμνηση». Ας διαβάσουμε από το πρωτότυπο το εδάφιο: «ώσπερ ο υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών» (καλό είναι να το διαβάσουμε και από μετάφραση). Ας προσέξουμε και τι λεπτομέρεια ότι ο Χριστός δεν λέει ότι θα δώσει τη ζωή του «για χάρη των ακολούθων του», όπως λέει η Σάρα, αλλά «για πολλούς». Συμφωνώ όμως ότι εκείνη τη νύχτα, ο Χριστός μας άφησε σαφείς οδηγίες. Μία από αυτές τις οδηγίες την διαβάζουμε στο Ματθαίος 26:28: «και λαβών το ποτήριον και ευχαριστήσας έδωκεν αυτοίς λέγων· πίετε εξ αυτού πάντες ·» Στην Ανάμνηση όμως, δεν πίνετε όλοι από το κρασί. Ας παραμείνουμε όμως στην εξέταση του συγκεκριμένου άρθρου και θα κάνουμε μια άλλη συνάντηση να μου εξηγήσεις, γιατί δεν ακολουθείτε αυτή την οδηγία. Σημείωση: Δεν αφήνουμε το ΜτΙ να επεκταθεί πάνω σε αυτό το θέμα, γιατί έτσι θα του δώσουμε την ευκαιρία να αλλάξει συζήτηση και να σταματήσει η εξέταση του άρθρου.

Βανέσα: Έχω ακούσει να λέγεται ότι ο Ιησούς πέθανε για να αποκτήσουμε εμείς ζωή. Αλλά, για να είμαι ειλικρινής, ποτέ δεν κατάλαβα πραγματικά πώς γίνεται αυτό.

 Σάρα: Και δεν είσαι η μόνη, Βανέσα. Το ζήτημα της λυτρωτικής θυσίας του Ιησού είναι πολύ βαθύ. Αλλά είναι επίσης μια από τις πιο υπέροχες αλήθειες του Λόγου του Θεού. Μήπως όμως σε καθυστερώ;

Βανέσα: Όχι. Έχω λίγο χρόνο ακόμη.

Σάρα: Ωραία. Πρόσφατα διάβαζα για το ζήτημα του λύτρου, θα προσπαθήσω, λοιπόν, να σου το εξηγήσω όσο πιο απλά γίνεται.

Βανέσα: Εντάξει.

Δεν έχουμε κάποιο σχόλιο εδώ, εκτός από το να παρατηρήσουμε ότι η Σκοπιά στρέφει τη συζήτηση από το Μυστικό Δείπνο, που υποτίθεται ότι βασίζεται η «ανάμνηση» των ΜτΙ, στο σταυρικό θάνατο του Χριστού. Επίσης, δεν μπορούμε παρά να απορήσουμε πώς η Βανέσα δεν φρόντισε να λύσει την απορία της τόσα χρόνια, αλλά περίμενε την επίσκεψη της Σάρας.

Σάρα: Για να κατανοήσουμε το λύτρο, πρέπει πρώτα να αντιληφθούμε την κατάσταση που δημιούργησαν ο Αδάμ και η Εύα αμαρτάνοντας στον κήπο της Εδέμ. Ας διαβάσουμε το εδάφιο Ρωμαίους 6:23 το οποίο θα μας βοηθήσει να αντιληφθούμε το ζήτημα που περιλαμβάνεται. Θέλεις να το διαβάσεις εσύ;

Βανέσα: Βεβαίως. «Ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία είναι θάνατος, αλλά το δώρο που δίνει ο Θεός είναι αιώνια ζωή μέσω του Χριστού Ιησού του Κυρίου μας».

Γιατί είναι λάθος: Διότι η «Βανέσα» διαβάζει από την παραποιημένη Μετάφραση Νέου Κόσμου

Πώς θα μπορούσαμε να απαντήσουμε: Θα διαβάσω το εδάφιο, αλλά και πάλι από την πρωτότυπη αγία Γραφή: «τα γαρ οψώνια της αμαρτίας θάνατος, το δε χάρισμα του Θεού ζωή αιώνιος εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.»

Σάρα: Ευχαριστώ. Ας δούμε λίγο πιο προσεκτικά πώς αρχίζει το εδάφιο: «Ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία είναι θάνατος». Αυτός είναι ο απλός κανόνας τον οποίο έθεσε ο Θεός στην αρχή της ανθρώπινης ιστορίας—ο μισθός, ή αλλιώς η τιμωρία, για την αμαρτία είναι ο θάνατος. Φυσικά, στην αρχή κανένας δεν ήταν αμαρτωλός. Ο Αδάμ και η Εύα δημιουργήθηκαν τέλειοι, και όλα τους τα παιδιά θα είχαν γεννηθεί τέλεια. Συνεπώς, δεν υπήρχε λόγος να πεθάνει κανένας. Ο Αδάμ και η Εύα καθώς και όλοι οι απόγονοί τους είχαν την προοπτική αιώνιας, ευτυχισμένης ζωής. Αλλά όπως ξέρουμε, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι.

Βανέσα: Όντως, ο Αδάμ και η Εύα έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό.

Γιατί είναι λάθος: Η «Βανέσα» φαίνεται να ξέρει λιγότερα για τη θρησκεία της και από ένα παιδάκι της Α΄ Δημοτικού. Aπαντάει με μια στερεοτυπική φράση και δεν επισημαίνει ούτε ένα λάθος στα όσα εξόφθαλμα αιρετικά της λέει η Σάρα.

Πώς θα μπορούσαμε να απαντήσουμε: Καταρχάς, ο Θεός, είναι Θεός αγάπης και όχι κάποιος στυγνός εκδικητής. Στο συγκεκριμένο εδάφιο, ο απόστολος Παύλος χρησιμοποιεί ένα πολύ ωραίο σχήμα λόγου και παρομοιάζει την αμαρτία με εργοδότη που ο μισθός του είναι ο θάνατος. «Οψώνια» στο πρωτότυπο κείμενο είναι ο μισθός και μάλιστα στα χρόνια του αποστόλου ήταν η αμοιβή που πλήρωναν οι αυτοκράτορες στους στρατιώτες τους. Αυτή τη σημασία της λέξης «οψώνιο» την βλέπουμε ξεκάθαρα και στο εδάφιο Λουκάς 3,14, όπου μιλάει ο άγιος Ιωάννη ο Πρόδρομος: «επηρώτων δε αυτόν και στρατευόμενοι λέγοντες· και ημείς τι ποιήσομεν; και είπε προς αυτούς· μηδένα συκοφαντήσητε μηδέ διασείσητε, και αρκείσθε τοις οψωνίοις υμών». Όπως λοιπόν ξεκάθαρα το λέει το εδάφιο Ρωμαίους 6:23, η αμαρτία έχει ως συνέπεια το θάνατο, ενώ ο Θεός μας χαρίζει αιώνια ζωή. Αν είναι δυνατόν ο Θεός, η πηγή της ζωής, να θέσει ως «απλό κανόνα», όπως λέει η ΜτΙ στο άρθρο, θάνατο για το πλάσμα Του. Πάμε τώρα να δούμε για τους Πρωτόπλαστους. Φτιάχτηκε πράγματι τέλειος ο άνθρωπος; Ας δούμε τι λέει η Γένεση στο εδάφιο 1,31: «και είδεν ο Θεός τα πάντα, όσα εποίησε, και ιδού καλά λίαν.»  Από το δημοτικό ακόμη μαθαίνουμε ότι ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο «πολύ καλό», όχι άριστο, ούτε τέλειο. Και πρόσεξε ότι λέει πως ο Θεός είδε «τα πάντα», όλα δηλαδή όσα έφτιαξε, άρα και τον άνθρωπο και είδε ότι είναι πολύ καλός.

Σάρα: Ακριβώς. Και όταν το έκαναν αυτό—όταν δηλαδή ο Αδάμ και η Εύα επέλεξαν να παρακούσουν τον Θεό—έπεσαν στην αμαρτία. Ουσιαστικά επέλεξαν την ατέλεια, επέλεξαν να γίνουν αμαρτωλοί. Αυτή η επιλογή είχε ολέθριες συνέπειες, όχι μόνο για τον Αδάμ και την Εύα, αλλά και για όλους τους απογόνους τους.

Βανέσα: Δηλαδή;

Σάρα: Να σου δώσω ένα παράδειγμα. Σου αρέσει να μαγειρεύεις;

Βανέσα: Ναι! Μου αρέσει πολύ.

Σάρα: Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι μόλις αγόρασες μια ολοκαίνουρια φόρμα για να ψήνεις ψωμί. Αλλά πριν καν τη χρησιμοποιήσεις για πρώτη φορά, πέφτει κάτω και κάνει ένα μεγάλο βαθούλωμα. Πώς θα βγαίνουν όλα τα ψωμιά που θα ψήνεις σε αυτή τη φόρμα; Δεν θα έχουν και αυτά βαθούλωμα;

Βανέσα: Ναι, σίγουρα.

Σάρα: Με παρόμοιο τρόπο, όταν ο Αδάμ και η Εύα επέλεξαν να παρακούσουν τον Θεό, ήταν σαν να απέκτησαν «βαθούλωμα», το σημάδι της αμαρτίας και της ατέλειας. Και επειδή αμάρτησαν προτού αποκτήσουν παιδιά, όλα τους τα παιδιά γεννήθηκαν με το ίδιο «βαθούλωμα». Γεννήθηκαν όλα σε αμαρτωλή κατάσταση. Στη Γραφή, η λέξη «αμαρτία» αναφέρεται όχι μόνο σε πράξεις αλλά και στην κατάσταση που έχουμε κληρονομήσει. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι παρότι εσύ και εγώ δεν είχαμε κάνει τίποτα κακό—ούτε καν είχαμε γεννηθεί όταν ο Αδάμ και η Εύα αμάρτησαν—μας καταδίκασαν μαζί με όλες τις μελλοντικές γενιές σε ατελή, αμαρτωλή ζωή που καταλήγει στο θάνατο. Όπως διαβάσαμε στο εδάφιο Ρωμαίους 6:23, η ποινή της αμαρτίας είναι θάνατος.

Βανέσα: Αυτό μου φαίνεται άδικο. Γιατί να υποφέρει ολόκληρη η ανθρωπότητα επ’ άπειρον εξαιτίας της αμαρτίας του Αδάμ και της Εύας;

Εδώ η «Βανέσα» δεν απαντάει καθόλου στη «Σάρα» και την αφήνει να παρουσιάζει το Θεό της αγάπης ως Θεό άδικο και εκδικητή. Έτσι, όπως τα παρουσιάζει η «Σάρα», η ερώτηση της «Βανέσας» είναι εύλογη και δικαιολογημένη.

Πώς θα μπορούσαμε να απαντήσουμε: H κατάσταση του ανθρώπου δεν έχει καμιά σχέση με «βαθουλώματα» και «ατέλειες». Ας μην ξεχνάμε ότι όσα γράφονται στη Γένεση είναι πνευματικά. Ο άνθρωπος επέλεξε να μην ακούσει τη συμβουλή του Θεού. Ας διαβάσουμε ποια ήταν αυτή η συμβουλή στο Γένεσις, 2:16-17: «και ενετείλατο Κύριος ο Θεός τω Αδάμ λέγων· από παντός ξύλου του εν τω παραδείσω βρώσει φαγή, από δε του ξύλου του γινώσκειν καλόν και πονηρόν, ου φάγεσθε απ  αὐτοῦ· η δ  ἂν ημέρα φάγητε απ  αὐτοῦ, θανάτω αποθανείσθε.» Ως στοργικός πατέρας προειδοποιεί το παιδί του, ακριβώς όπως κάνει ένας πατέρας που βλέπει το γιο του να σκαρφαλώνει π.χ. σε μια σκάλα. Και η λέξη γινώσκειν έχει τεράστια σημασία:  ο άνθρωπος αποφασίζει να γνωρίσει το κακό, παρά τις προειδοποιήσεις του Πατέρα του.

Σάρα: Έχεις δίκιο—όντως φαίνεται άδικο. Αλλά το ζήτημα δεν είναι τόσο απλό. Ο Θεός, με την τέλεια δικαιοσύνη του, αποφάσισε ότι ο Αδάμ και η Εύα έπρεπε να πεθάνουν για τις αμαρτίες τους, αλλά δεν άφησε εμάς, τους απογόνους τους, χωρίς ελπίδα. Ο Θεός βρήκε τρόπο για να ξεφύγουμε από αυτή τη ζοφερή κατάσταση. Εδώ έρχεται στο προσκήνιο η λυτρωτική θυσία του Ιησού. Ας δούμε ξανά το εδάφιο Ρωμαίους 6:23. Αφού πρώτα αναφέρει  ότι «ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία είναι θάνατος», κατόπιν συνεχίζει: «Αλλά το δώρο που δίνει ο Θεός είναι αιώνια ζωή μέσω του Χριστού Ιησού του Κυρίου μας». Συνεπώς, ο θάνατος του Ιησού ανοίγει το δρόμο για να ξεφύγουμε από την αμαρτία και το θάνατο. 

Πώς θα μπορούσαμε να απαντήσουμε: Εδώ, θα ήθελα να σχολιάσω ότι η σύνδεση ανάμεσα στη φράση του απ. Παύλου και το «θάνατο του Ιησού», που τιμάτε στην Ανάμνηση, μου φαίνεται αυθαίρετη. Ο απόστολος εδώ γράφει «…ζωή αιώνιος εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών». Δεν συνδέει δηλαδή την αιώνια ζωή με το θάνατο του Ιησού, όπως λέει εδώ η μτΙ Σάρα, αλλά με τον ίδιο το Χριστό! Και αυτό που γράφει ο Παύλος συνδέεται απόλυτα με τα λόγια του ίδιου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στο Ιωάννη 14:6: «λέγει αυτώ ο Ιησούς· εγώ ειμι η οδός και η αλήθεια και η ζωή ·»

Σάρα: Υπάρχει και μια ακόμα λεπτομέρεια σε αυτό το εδάφιο που θα ήθελα να προσέξεις.

Βανέσα: Ναι; Ποια;

Σάρα: Το εδάφιο αναφέρει: «Το δώρο που δίνει ο Θεός είναι αιώνια ζωή μέσω του Χριστού Ιησού του Κυρίου μας». Σκέψου, εφόσον ο Ιησούς ήταν αυτός που υπέφερε και πέθανε για εμάς δίνοντας τη ζωή του για χάρη μας γιατί το εδάφιο αναφέρει το λύτρο ως «το δώρο που δίνει ο Θεός»; Γιατί δεν λέει: «το δώρο που δίνει ο Ιησούς»; *

Βανέσα: Τι να πω; Δεν ξέρω.

Γιατί είναι λάθος: Απλά, η «Βανέσα» δεν απαντάει. Ο ανώνυμος συγγραφέας εξακολουθεί να την παρουσιάζει να αγνοεί ακόμη και στοιχειώδη της πίστης της.

Πώς θα μπορούσαμε να απαντήσουμε: Δεν λέει το δώρο που δίνει ο Ιησούς, για τον πολύ απλό λόγο ότι τόσο για τον απόστολο Παύλο όσο και για τους χριστιανούς παραλήπτες της επιστολής, ο Θεός είναι ο τριαδικός Θεός: Πατήρ, Υιός και Πνεύμα. Δεν υπάρχει άλλος Θεός για τους αποστόλους και τους χριστιανούς και είναι περιττό να το αναφέρουν κάθε φορά. Κατά τον ίδιο τρόπο, ο Ιησούς για τον απόστολο Παύλο και τους υπόλοιπους χριστιανούς είναι ο σαρκωμένος Γιαχβέ της Παλαιάς Διαθήκης, το δεύτερο πρόσωπο της αγίας Τριάδας. Το ξέρω ότι εδώ υπάρχει μια τεράστια διαφορά ανάμεσά μας, σκοπός όμως της συζήτησης είναι η εξέταση του άρθρου και να σου εξηγήσω τι πραγματικά πιστεύουμε. Δεν θα επεκταθούμε λοιπόν πάνω σε αυτό το θέμα σήμερα.

Σάρα: Ο Αδάμ και η Εύα δημιουργήθηκαν από τον Θεό, και όταν παρήκουσαν στον κήπο της Εδέμ αμάρτησαν εναντίον Του. Πρέπει να πληγώθηκε βαθιά όταν τα δύο πρώτα ανθρώπινα παιδιά του στασίασαν εναντίον του. Αλλά ο Ιεχωβά διατύπωσε αμέσως τη λύση. Σκοπός του ήταν ένα από τα πνευματικά του πλάσματα να έρθει στη γη, να ζήσει ως τέλειος άνθρωπος και τελικά να προσφέρει τη ζωή του ως λυτρωτική θυσία. Άρα όντως, η προμήθεια του λύτρου, στο σύνολό της, ήταν δώρο από τον Θεό. Το λύτρο όμως είναι δώρο του Θεού και με μια άλλη έννοια. Έχεις σκεφτεί ποτέ πώς ένιωσε ο Θεός όταν θανατώθηκε ο Ιησούς;

Βανέσα: Όχι, δεν το έχω σκεφτεί ποτέ.

Γιατί είναι λάθος: Είναι απορίας άξιον πού ζει αυτή η «Βανέσα» ή ποια εκκλησία επισκέπτεται και αφήνει απαρατήρητα τα κραυγαλέα λάθη της Σάρας περί ενός από τα πνευματικά του πλάσματα! Μα ούτε τον «Ιησού από τη Ναζαρέτ» δεν έχει δει ποτέ στην τηλεόραση; Είναι εξοργιστική η προσπάθεια της Σκοπιάς να συκοφαντεί τους υπόλοιπους Χριστιανούς ότι έχουν τόσο μεγάλη άγνοια της πίστης τους.

Πώς θα μπορούσαμε να απαντήσουμε: Καταρχάς, ας διαβάσουμε ποια ήταν η λύση που «διατύπωσε ο Ιεχωβά». Πάμε να διαβάσουμε τι λέει το εδάφιο στο Γένεσις 3:16: «και έχθραν θήσω ανά μέσον σου και ανά μέσον της γυναικός και ανά μέσον του σπέρματός σου και ανά μέσον του σπέρματος αυτής· αυτός σου τηρήσει κεφαλήν, και συ τηρήσεις αυτού πτέρναν.» Μας λέει η αγία Γραφή ποιος είναι αυτός που τελικά θα συντρίψει την κεφαλή του όφεως; Ποιος θα ερχόταν στη Γη; Φυσικά και μας το λέει! Ας διαβάσουμε το Ιωάννης 3:16: «ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ  έχῃ ζωήν αιώνιον.» Δεν λέει πουθενά κάτι για ένα από τα πνευματικά του πλάσματα που θα έρθουν στη γη. Μας λέει ότι έστειλε τον Γιο Του, το Μονογενή. Συνεπώς, δεν μπορεί ο Χριστός να είναι απλά ένας από διάφορα πνευματικά πλάσματα. Δεν υπάρχει στην αγία Γραφή εδάφιο, που να στηρίζει αυτό που λέει η «Σάρα», ότι δηλαδή ο Θεός είχε σκοπό να στείλει «ένα από τα πνευματικά του πλάσματα».

Σάρα: Βλέπω παιχνίδια στην αυλή. Έχεις παιδιά;

Βανέσα: Ναι, έχω ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι.

Σάρα: Μιας και είσαι γονέας σκέψου πώς θα ένιωσε ο ουράνιος Πατέρας του Ιησού, ο Ιεχωβά Θεός, την ημέρα που πέθανε ο Γιος του. Πώς ένιωσε όταν έβλεπε από τον ουρανό να συλλαμβάνουν, να χλευάζουν και να γρονθοκοπούν τον αγαπητό του Γιο; Και πώς θα ένιωσε ο Πατέρας βλέποντας να καρφώνουν τον Γιο του σε έναν ξύλινο πάσσαλο και να τον αφήνουν εκεί να αργοπεθαίνει βασανιστικά;

Βανέσα: Πρέπει να ένιωσε απαίσια. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ αυτό.

Γιατί είναι λάθος: Δεν σχολιάζει καν το ότι ο Χριστός πέθανε σε έναν ξύλινο πάσσαλο!

Πώς θα μπορούσαμε να απαντήσουμε: Να σχολιάσω εδώ ότι εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί γνωρίζουμε και πιστεύουμε ότι ο Ιησούς Χριστός πέθανε πάνω στο Σταυρό και όχι σε έναν ξύλινο πάσαλο. Και ακολουθώντας τα λόγια του αποστόλου Παύλου στην προς Γαλάτες επιστολή 6:14, οι Χριστιανοί καυχόμαστε για το Σταυρό: «εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι ει μη εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δι  ού εμοί κόσμος εσταύρωται καγώ τω κόσμω.»

Σάρα: Φυσικά, δεν μπορούμε να καταλάβουμε πώς ακριβώς ένιωσε ο Θεός εκείνη τη μέρα. Αυτό που ξέρουμε όμως είναι ότι έχει αισθήματα, όπως επίσης ξέρουμε και γιατί επέτρεψε να συμβεί όλο αυτό. Ένα πολύ γνωστό εδάφιο, το Ιωάννης 3:16, το εξηγεί πολύ όμορφα. Θα το διαβάσεις σε παρακαλώ;

Βανέσα: Ναι. «Ο Θεός αγάπησε τον κόσμο τόσο πολύ, ώστε έδωσε τον μονογενή του Γιο, για να μην καταστραφεί όποιος ασκεί πίστη σε αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή».

Γιατί είναι λάθος: Πάλι για τον ίδιο λόγο: Χρησιμοποιείται η Μετάφραση Νέου Κόσμου και δεν σχολιάζεται η απάντηση της Σάρας.

Πώς θα μπορούσαμε να απαντήσουμε: Το εδάφιο αυτό, το διαβάσαμε αμέσως πριν. Έχω να σχολιάσω ότι ο Θεός δεν έχει αισθήματα με την έννοια που έχουμε εμείς οι άνθρωποι. Ο Θεός είναι αγάπη. Και επιτέλους, φτάσαμε σε ένα σημείο που συμφωνούμε: ο Θεός αγαπάει τον άνθρωπο και έστειλε τον Υιό Του από αγάπη.

Σάρα: Ευχαριστώ. Δες ξανά την αρχή του εδαφίου: «Ο Θεός αγάπησε τον κόσμο». Εκεί βρίσκεται η ουσία—στην αγάπη. Η αγάπη υποκίνησε τον Θεό να στείλει τον Γιο του στη γη προκειμένου να πεθάνει για εμάς. Η λυτρωτική θυσία είναι πράγματι η μεγαλύτερη εκδήλωση αγάπης που έγινε ποτέ. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά συγκεντρώνονται κάθε χρόνο στην επέτειο του θανάτου του Ιησού για να θυμηθούν ακριβώς αυτό. Σε βοήθησαν καθόλου όσα είπαμε;

Βανέσα: Ναι. Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο για να μου πεις όλα αυτά.

Πώς θα μπορούσαμε να απαντήσουμε: Ελπίζω κι εγώ με τη σειρά μου να σου εξήγησα τι ακριβώς πιστεύουμε εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί και να κατάλαβες ότι επίσης τιμούμε την σταυρική θυσία και την Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Από τα όσα σου έχω πει μέχρι τώρα, νομίζω ότι φάνηκε καθαρά πώς αυτά που πιστεύει η Βανέσα δεν έχουν καμία σχέση με τα όσα πιστεύουμε εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Και σε αυτό το σημείο έχω να σου κάνω κι εγώ μια ερώτηση: για ποιο λόγο, ο συγγραφέας του άρθρου δεν φρόντισε να μάθει ποια είναι τα πραγματικά πιστεύω των Χριστιανών, αλλά παρουσίασε μια Χριστιανή που είχε και βαθύτατη άγνοια της θρησκείας της και τα όσα λίγα ήξερε δεν σχετίζονται με όσα πιστεύουμε;

Αν με βάση το δικό μας άρθρο, συζητήσετε με κάποιον ΜτΙ, μην τον αφήσετε να αλλάξει θέμα συζήτησης. Θα του δοθούν άπειρες ευκαιρίες, καθώς θα του εξηγείτε τι πραγματικά πιστεύουμε (κάτι που το έχουμε επισημάνει ήδη σε διάφορα σημεία του άρθρου μας). Σκοπός μας είναι μέσα από αυτή τη συζήτηση, να δείξουμε στο συνομιλητή μας ΜτΙ τι πραγματικά πιστεύουμε και ποια είναι η διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Στο σημείο αυτό, θα τολμήσουμε και μία πρόβλεψη: ελάχιστος αριθμός Μαρτύρων θα δεχτούν να συζητήσουν μέχρι το τέλος. Αυτό θα συμβεί, διότι εξηγώντας πόσο λάθος είναι τα όσα λέει η «Βανέσα», ουσιαστικά αποδεικνύουμε αναξιόπιστο το περιοδικό τους. Για τους ΜτΙ, τα περιοδικά που τους προμηθεύει η Σκοπιά είναι ζωτικής σημασίας και δεν επιδέχονται αμφισβήτησης.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.