ΧΡΟΝΟΣ Ο ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟΣ

Του Κάρολου Μεσσηνέζη

Χρόνος που μας ταξιδεύει στη ζωή μεσ’  από την ανησυχία, το φόβο, την αγωνία, τον τρόμο τη ζήλεια, τη μνησίκακη οργή, την εκδικητική μανία, την αγανάκτηση, την απελπισία, την απόγνωση, το μαύρο εφιάλτη, αλλά και μεσ’ από την άφατη τέρψη, την απύθμενη χαρά, την αγαλλίαση, τη ζωογόνο πληρότητα του πνεύματος και της ψυχής, την ευλογημένη κι άγια αγάπη, τον ακατανίκητο έρωτα, τη γλυκιά αύρα της  ελπίδας, του ονείρου, της προοπτικής, της νοσταλγικής ανάμνησης, μεσ’ από την ηφαιστειακή λάβα της συγκίνησης, του ενθουσιασμού...

Χρόνος ολετήρας, αλιγάτορας, αλλά και δημιουργός κι αυτοκράτορας. Χρόνος ειρηνοποιός, σωτήρας, αλλά και πολεμοχαρής κι οδοστρωτήρας. Χρόνος διπλωμάτης, σύμβουλος σοφός, αλλά κι επαναστάτης κι άσπονδος εχθρός. Χρόνος μέγας φίλος, τίμιος, αλλά και φθοροποιός και δήμιος. Χρόνος αμόλυντος, άγιος, αλλά και κατασπιλωμένος κι αιμοβόρα άγριος. Χρόνος γενναίος, τολμηρός, αλλά κι άναντρος και φοβικός. Χρόνος του καθήκοντος, της ευθύνης, αλλά και της  ρεμούλας και της καπατσοσύνης. Χρόνος της σοβαρότητας, της σωφροσύνης, αλλά και της ελαφρότητας και της αφροσύνης. Χρόνος υψιπετής, των πανανθρώπινων αξιών εραστής, αλλά και του φιλότιμου καταχραστής και προδότης.  Χρόνος ευλογημένος, ευεργέτης, αλλά και συφοριασμένος και τζαναμπέτης. Χρόνος προσκυνημένος, με τη δόξα στεφανωμένος, αλλά και βαριά κατηγορημένος και στα τάρταρα γκρεμοτσακισμένος. Χρόνος της ανθοφορίας των γραμμάτων, των καλών τεχνών, αλλά και των τεράστιων οικονομικών ελλειμμάτων και των ασυγχώρητων λαθών. Χρόνος της ευημερίας, των επιστημονικών κατακτήσεων, αλλά και της δυστυχίας και των πολεμικών αναμετρήσεων.

Διαιρείται σε δυο  κομμάτια: Στον ψυχολογικό και στον πρακτικό χρόνο (το χρόνο του ρολογιού). Ξεπήδησε από την άβυσσο της ανυπαρξίας, αγκαλιασμένος με το νεογέννητο σύμπαν. Μορφοποιείται πάνω από την κάθε δημιουργία, την κάθε κίνηση, την κάθε μεταβολή. Πάνω από την ομαλή και στροβιλώδη ροή των υδάτων του σωλήνα, του ποταμού, του  χειμάρρου, πάνω από τ’ αφρισμένα κύματα της θάλασσας που καλπάζουν ξέφρενα για να χτυπηθεί ανελέητα η οργισμένη μάζα τους με το γυμνό βράχο, για να ξεθυμάνει ο ανεξέλεγκτος θυμός τους στην αγκαλιά της αμμουδιάς και τα λοιπά και τα λοιπά.

Μέγας πυροσβέστης. Βάζει τις τελευταίες και καίριες πινελιές στα κάδρα  της ιστορίας. Εξολοθρεύει τα σκοτάδια  των μυστηρίων. Έχει τον πρώτο και βαρύνοντα λόγο πάνω στις ιστορικές αμφιβολίες.

Απότοκος της εξόδου  από την ανυπαρξία. Ο αιωνίως απών από τη διαδικασία της έμπνευσης, του εντοπισμού, της προσέγγισης και της σύλληψης του Αγνώστου.

Μας φοβερίζει αλύπητα κι εμείς σαν σκιά  στο κατόπι του τρέχουμε. Μας συνταξιοδοτεί κι εμείς σε χαρές και γλέντια ξεσπάμε. Μας κολλά σαν τη βδέλλα κι εμείς στην πλάτη τον φορτωνόμαστε. Μας ξεπροβοδίζει από τα εγκόσμια μέχρι τον τάφο κι εμείς μ’ εκκλησιαστικές ψαλμωδίες  και κατανυκτικές προσευχές αντιδρούμε. Μας οδηγεί προς τα γηρατειά κι εμείς με γενέθλια το γιορτάζουμε. Σ’ άγνωστες  γωνιές του δρόμου μας με μια δυσάρεστη έκπληξη  μάς περιμένει. Μας ροκανίζει τη σάρκα σταδιακά κι εμείς σαν φίλοι του καρδιακοί τον αντιμετωπίζουμε.

Ένας αόρατος, ένας άϋλος κολοσσός.

 

 

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.