ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ!

Του Γεωργίου Διαμαντίδη

Δεν υπάρχει, αληθινή χαρά μακριά από την πηγή της. Και πηγή αστείρευτης χαράς, παραμένει πάντα ο Θεός. Όσοι θέλησαν μακριά από τον Θεό να την βρουν, γρήγορα ένοιωσαν την πικρή γεύση της απογοητεύσεως, γιατί απλούστατα, διαψεύστηκαν. Μια αλήθεια χιλιομαρτυρημένη από την καθημερινή  προσωπική πείρα. Καλό είναι να αναφερθούμε τώρα και σε μερικές πιο πρακτικές σκέψεις, που χρειάζεται να έχουμε  υπ’ όψιν μας στη ζωή, αν θέλαμε αυτό το μυρίπνοο λουλούδι της χαράς να διατηρείται πάντα θαλερό μέσα μας...

1. Αξιολόγησε σωστά τη ζωή. Ποια  είναι, αλήθεια, το νόημα αυτής της ζωής; Υπάρχουν αξίες, που πρέπει να σεβαστούμε; Και ποια είναι η ορθή ιεράρχησή τους; Ποια δηλ. πρέπει να βάζω πρώτη και ποια δεύτερη στις καθημερινές μου επιλογές; Εδώ ακριβώς βρίσκεται το μεγάλο μπέρδεμα στα μυαλά των ανθρώπων. Ανατρέπουμε τις αξίες και τα πρώτα τα βάζουμε τελευταία και τα ουσιώδη της ζωής τα θεωρούμε επουσιώδη. Τρέχουμε, λαχανιάζουμε, ιδρώνουμε να αποκτήσουμε υλικά αγαθά, γιατί τα κάνουμε σκοπό μας. Και όταν δεν κατορθώνουμε να τα απολαύσουμε, όπως θα θέλαμε, χάνουμε την χαρά μας, γιατί νοιώθουμε αποτυχημένοι μέσα  στη ζωή. Ξεχνάμε την διακήρυξη Του Κυρίου: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» (Ματθ. 6,33).

Και εμείς τι κάνουμε; Βάζουμε πρώτα το «πάντα ταύτα» της παρούσης ζωής και στο τέλος τοποθετούμε τη βασιλεία των ουρανών. Έτσι, ανατρέποντας τη σωστή ιεράρχηση των αξιών φέρνουμε ανασφάλεια στην ψυχή, με συνέπεια να φυγαδεύεται η χαρά μας.

Ας μάθουμε, λοιπόν, στην πράξη να κάνουμε σωστή επιλογή. Πρώτα απ’ όλα ο Θεός και έπειτα τα υλικά. Πρώτα η ψυχή και έπειτα το σώμα. Αν έτσι ενεργούμε, ασφαλής θα απολαμβάνουμε τη χαρά ότι  πορευόμαστε σε σωστή κατεύθυνση.

2. Κάνε το καθήκον σου σωστά. Ολόκληρη η ζωή μας δεν είναι παρά μια αλυσίδα από μικρές στιγμές, που η κάθε μια της μας επιβάλλει κάποιο καθήκον. Διότι δεν υπάρχει στιγμή χωρίς κάποιο καθήκον, γράφει και ο Κικέρων. Αν μπορούμε λοιπόν να κάνουμε το καθήκον της κάθε στιγμής, αυτό αποτελεί πηγή χαράς. Και, φυσικά, όχι μόνον στα μεγάλα και σοβαρά. Πολλές φόρες ένας μικρός κόκκος σκόνης, που παρεμβάλλεται στον μηχανισμό του ωρολογίου μας, είναι ικανός να δημιουργήσει ανωμαλία στη λειτουργία του. Το ίδιο και οι μικροεκτροπές από την εκπλήρωση του χρέους μας απέναντι στον Θεό και τους ανθρώπους έχουν σα συνέπεια την αναστολή της χαρούμενης διάθεσής μας.

3. Βλέπε τα γεγονότα της ζωής από τη σωστή οπτική τους γωνία. Το κάθε γεγονός στη ζωή δεν είναι καθ’ εαυτό ούτε καλό ούτε κακό. Κακό στον κόσμο μόνο ένα υπάρχει, η αμαρτία και, αν θέλετε, ο θάνατος του αμετανόητου. Όλα τα αλλά γεγονότα γίνονται καλά ή κακά, από τον τρόπο που θα τα αντιμετωπίσεις. Με το ίδιο ηλεκτρικό ρεύμα μπορεί να παράγεις πάγο, εάν χρησιμοποιήσεις ένα ψυκτικό μηχάνημα, αλλά μπορεί να παράγεις και θερμότητα, εάν τοποθετήσεις ένα θερμαντικό σώμα. Η ίδια ενέργεια διαφοροποιείται ανάλογα με τη χρήση της. Έτσι και εδώ, ένα φαινομενικά δυσάρεστο γεγονός, όπως μια αρρώστια, μια αποτυχία, ένα οικονομικό αδιέξοδο, ένας κατατρεγμός είναι σκαλοπάτι, που μπορεί να σκοντάψεις  και να πέσεις ή να πατήσεις επάνω και ν’ ανέβεις υψηλότερα. Το κάθε περιστατικό της ζωής παίρνει το χρώμα των γυαλιών, που φοράς. Εάν φοράμε μαύρα γυαλιά, όλα γύρω μας θα φαίνονται σκοτεινά. Εάν φοράμε κόκκινα, όλα γύρω μας θα φαντάζουν ωραία. Γι’ αυτό το μυστικό  της διαφοροποιήσεως των πραγμάτων δεν είναι έξω από μας, αλλά μέσα μας.

4. Όσο πιο πολύ χαρά σκορπίζεις γύρω σου, τόσο περισσότερη η χαρά αυτή επιστρέφει στον εαυτό σου.

«Ο άνθρωπος γίνεται τόσο περισσότερο χαρούμενος, όσο πιο πολύ γίνεται ο ίδιος χαροποιός». Και χαρά μπορούμε να προσφέρουμε στο συνάνθρωπο όλοι μας κάθε στιγμή και με κάθε τρόπο, δείχνοντας την αγάπη μας, το πραγματικό μας ενδιαφέρον, την ειλικρινή μας φροντίδα γι’ αυτόν.

Ας μη πάει ο νους μας μόνο στις αγαθοεργίες και δωρεές, που ενδεχομένως αδυνατούμε να κάνουμε. Και αυτές οι καθημερινές μικρές πράξεις καλοσύνης ομορφαίνουν την ζωή μας. Ένας εγκάρδιος χαιρετισμός, ένα ειλικρινές ενδιαφέρον για την υγεία του άλλου, την εργασία του, την κατάσταση του πατέρα του π.χ., εάν τυχόν γνωρίζετε ότι ήταν άρρωστος, του ξενιτεμένου αδελφού του, αν ξέρετε ότι βρίσκεται μακριά, προκαλεί συγκίνηση  και κάνει τον άλλον να χαίρει, που υπάρχουν άνθρωποι, που ειλικρινά νοιάζονται γι’ αυτόν. Ακόμη, το να ακούσεις το πρόβλημα του άλλου  με προσοχή. Να του δώσεις θάρρος στην απογοήτευσή του. Να χρησιμοποιήσεις την επιρροή σου για να βγει από κάποιο αδιέξοδο. Να του κάνεις μια επίσκεψη στην αρρώστια του και πλήθος άλλων τέτοιων εκδηλώσεων αποτελούν αφορμές χαράς, που πρώτα εμείς δοκιμάζουμε, γιατί το καλό κλείνει μέσα του, από την φύση του, το σπόρο της χαράς και φυτρώνει πρώτα στην καρδιά εκείνου, που το εκδηλώνει.  Μικρές – μικρές λοιπόν πράξεις καλοσύνης, που κάθε μέρα μπορούμε να κάνουμε, είναι λουλούδια ευωδιαστά στον κήπο της ψυχής, που ομορφαίνουν και χαριτώνουν τον άνθρωπο.

5. Αλλά και τη δύναμη του χαμόγελου μην την υποτιμάμε. Το γνήσιο και όχι υποκριτικό χαμόγελο ασκεί μεγάλη επιρροή. Λιώνει την παγερότητα και φέρνει τη ζεστασιά. Αμβλύνει τις οξύτητες και δίνει έναν τόσο χαρούμενο στις επικοινωνίες μας με τους άλλους.

Γράφει ο Αμερικανός Ντεΐλ Κάρνεξι: «Ένα χαμόγελο δε στοιχίζει τίποτε και όμως δημιουργεί πολλά. Πλουτίζει αυτούς, που παίρνουν, χωρίς να φτωχαίνει αυτούς που το δίνουν. Μια στιγμούλα είναι η ζωή του και όμως η ανάμνησή του διαρκεί αιώνια. Είναι μια ανάπαυση για τους κουρασμένους, ένα γλυκοχάραμα για τους αποθαρρυμένους, ένα ηλιόφωτο για τους θλιμμένους και το καλύτερο αντίδοτο, που έχει η φύση για τις στεναχώριες».

Γι’ αυτό έχει δίκαιο το βιβλίο «Η Μίμησις του Χριστού», όταν γράφει:

«Χαμογέλα ακόμη και όταν είσαι μόνος».

6. Προσοχή στα μικρά ελαττώματα του χαρακτήρος μας, που δημιουργούν δυσαρέσκειες και χαλούν την ευχάριστη ατμόσφαιρα της ψυχής.

Ο ψυχίατρος Αρ. Ασπιώτης, επισημαίνει μερικά, που αξίζει να υπογραμμίσουμε:

Η ανυπομονησία. Δεν έμαθα να περιμένω. Εν τω μεταξύ περιμένοντας κάτι μεγάλο, χάνω τις μικρές ευκαιρίες χαράς, που μου προσφέρονται.

Η ψευτοαξιοπρέπεια. Ο άλφα γνωστός δεν με χαιρέτησε με όση έπρεπε θερμότητα και αυτό μου χάλασε τη διάθεση. Όλοι έχουμε διαμορφώσει για τον εαυτό μας ένα αίσθημα αξίας, αλλά αυτό πρέπει να το τρέφουμε από ταπεινοφροσύνη απέναντι των άλλων. Η ζωή πολλών ανθρώπων γίνεται δραματική, επειδή νομίζουν ότι οι άλλοι δεν τους εκτιμούν αρκετά…

Η ευθιξία. Εύκολα θίγομαι, διότι δεν έχω περιθώρια αντοχής ή διότι μειώθηκε η ιδέα, που έχω για τον εαυτό μου. Η ευθιξία μέχρις ενός σημείου μπορεί να είναι δείγμα ψυχικής ευαισθησίας, πέρα όμως απ’ αυτό είναι δείγμα εγωπάθειας, που τορπιλίζει τη χαρά.

Το ελάττωμα της κυριαρχίας επί των άλλων. Ο άνθρωπος, που έχει την αδυναμία αυτή, θέλει να έχει τον τελευταίο λόγο και σε μικρά ακόμη και ασήμαντα πράγματα. Να είσαι ο μοναδικός κριτής. Να περνούν όλα από τον δικό του έλεγχο. Έτσι, γίνεται ανυπόφορα κουραστικός, που προκαλεί κατάσταση δυσαρέσκειας.

Αυτά είναι μερικά από εκείνα τα ελαττώματα, που δηλητηριάζουν κάθε τόσο τη ζωή μας και που επιβάλλεται αγώνας σκληρός για να ξεριζωθούν από μέσα μας, εάν θέλουμε ο ήλιος της χαράς να μεσουρανεί πάντα στο στερέωμα της ψυχής μας. Έτσι, η χαρά αποδεικνύεται δώρο Θεού και κατάκτηση του ανθρώπου. Χάρισμα του Αγίου Πνεύματος, αλλά και αποτέλεσμα σκληρής προσπάθειας για να την κάνεις κτήμα σου.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Του Αρχιμ. ΝΙΚΗΤΑ ΕΜΜ. ΒΟΥΤΥΡΑ

«ΑΝΤΑΥΓΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ  ΑΓΑΠΗ – ΧΑΡΑ – ΕΙΡΗΝΗ»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΖΩΗ»

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου