ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΘΕΩΡΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΟΡΜΟΝΟΥΣ, ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

του

Αρχιμ. Γρηγορίου Κωνσταντίνου

Διδάκτορος Θεολογίας

Η παρούσα ομιλία έγινε στη Λεπτοκαρυά Πιερίας στην Λ΄ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων από 22 Οκτωβρίου έως 24 Οκτωβρίου 2018. Κατόπιν ευγενικής παραχώρησης τού ομιλητού αυτής Αρχιμ. Γρηγορίου Κωνσταντίνου, φιλοξενούμε αυτήν στην ιστοσελίδα μας σε δύο μέρη, λόγω του μεγάλου μεγέθους αυτής. Το πρώτο μέρος μπορείτε να το δείτε εδώ: ΑΙΡΕΤΙΚΕΣΘΕΩΡΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ  ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΟΡΜΟΝΟΥΣ, ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ Ευχαριστούμε πολύ τον π. Γρηγόριο.

Η Θεία Μετάληψη

Αυτά που η Ορθόδοξη Εκκλησία ονομάζει «μυστήρια», οι Μορμόνοι τα αποκαλούν «διαταγές». Μία από τις απλές τελετουργίες στην Ορθόδοξη Εκκλησία είναι το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, με την χρήση του άρτου και του  οίνου αντί του ύδατος, που χρησιμοποιείται από τους Μορμόνους στη λεγόμενη τελετή του Δείπνου...

Ο Χριστός έδωσε εντολή στους Μαθητές Του να συναθροίζονται συχνά και να μεταλαμβάνουν. Αυτό βοήθησε τόσο αυτούς, όσο και τις επόμενες γενιές των ανθρώπων, να θυμούνται την εξιλαστήριο θυσία Του. Η Θεία Μετάληψη είναι μία λατρευτική πράξη, που βοηθεί στό νά μην ξεχνούν οι πιστοί τη θυσία του  Ιησού Χριστού. Στην τελετή της Θείας Μετάληψης οι Μορμόνοι μεταλαμβάνουν άρτο και ύδωρ. Η χρήση του οίνου απαγορεύτηκε μετά από εντολή ενός αγγέλου προς τον Smith: «Αποκάλυψη που δόθηκε στον προφήτη, στην Pennsylvania, τον Αύγουστο του 1830».

Επίσης είναι γνωστό ότι και από τα πρώτα χρόνια της Εκκλησίας υπήρξαν αιρέσεις που χρησιμοποιούσαν, όπως οι Μορμόνοι σήμερα, νερό στη Θεία Ευχαριστία αντί για κρασί π.χ. οι Εβιωνίται, οι Υδροπαραστάται και από τους Εγκρατίτας ο Τατιανός. Η Θεία Μετάληψη για τους Μορμόνους ακολουθώντας αρχικά τα βιβλικά δεδομένα της ιστορίας της παράδοσης του Μυστηρίου, μετά όμως την ανάσταση του Χριστού και την εμφάνισή του στήν αμερικανική ήπειρο στον λαό των Νεφιτών έχουμε κάποια αλλαγή. Στους Νεφίτες ο Ιησούς παρέδωσε την ίδια ιερή τελετή της Θείας Μετάληψης, όπως στους Μαθητές Του και σέ όλο το πλήθος. Στη συνέχεια, χειροτόνησε έναν από τους Μαθητές Του, που είχε εκλέξει στην αμερικανική ήπειρο δίδοντάς του την εξουσία να τεμαχίζει τον άρτο, να τον ευλογεί και να τον δίνει στο λαό. Μετά την αποκατάσταση της «Εκκλησίας» Του στην αμερικανική ήπειρο, ο Κύριος έδωσε εντολή στους πιστούς Του να μεταλαμβάνουν συχνά για να τον θυμούνται.

Ο τρόπος τέλεσης της Θείας Μετάληψης

Οι Γραφές της «Εκκλησίας» των Μορμόνων μιλούν με μεγάλη ακρίβεια για τον τρόπο τελέσεως της Μεταλήψεως. Ως χρόνος τέλεσής της καθιερώθηκε η Κυριακή, στα πλαίσια μιας τελετής συνοδευόμενης με κήρυγμα από έναν εκπρόσωπο της ααρωνικής ιεροσύνης. Αυτοί που κατέχουν την κατάλληλη εξουσία ιεροσύνης μπορούν να εκτελούν τη Θεία  Μετάληψη. Ο πρεσβύτερος λαμβάνει τον άρτο, τον κόβει σε κομμάτια, γονατίζει και τον ευλογεί, λέγοντας την ανάλογη ευχή. Στη συνέχεια ο ευλογημένος πλέον άρτος της Μεταλήψεως προσφέρεται σε όλα τα πιστά μέλη της οργάνωσης. Ευθύς αμέσως ο πρεσβύτερος ευλογεί τον οίνον λέγοντας την ανάλογη ευχή, και ακολούθως προσφέρεται και αυτός στους παρευρισκομένους. Η προεδρεία όμως της οργάνωσης, όπως προαναφέραμε, μετά την υποτιθέμενη «αποκάλυψη» του Smith, απαγόρευσε την χρήση του οίνου, πιστεύοντας ότι δεν έχει σημασία τι τρώμε η τι πίνουμε κατά τη Θεία Μετάληψη, φθάνει μόνο να θυμόμαστε τον Κύριο. Σήμερα πλέον έχει καθιερωθεί στην λατρεία τους η χρησιμοποίηση τού ύδατος αντί του οίνου. Η τελετή της Θείας Μετάληψης επιτελείται κάθε φορά με πολλή απλότητα και σεβασμό στις αίθουσες συγκεντρώσεων. Στους Ναούς των συγκεντρώνονται μόνο για να τελέσουν το βάπτισμα των νεκρών και τον αιώνιο γάμο. Η συμμετοχή στη Θεία Μετάληψη άλλων θρησκευτικών κοινοτήτων απορρίπτεται ριζικά από τη μορμονική «Εκκλησία», καθότι πιστεύουν πως είναι η μόνη αληθινή «Εκκλησία» και συνεπώς  δε δικαιολογείται η  συμπροσευχή με άλλες ψευδείς Εκκλησίες.

Αιρετικές αποκλίσεις στο Μυστήριο της Ιεροσύνης

Η αρχή της ιεροσύνης είναι πολύ σημαντική στη θεολογία των Μορμόνων, καθώς πιστεύουν πως η Εκκλησία τους έχει την υποτιθέμενη εξουσία της διαχείρισης των διαταγών που φέρνουν τη σωτηρία στην ανθρωπότητα, κηρύττοντας το Ευαγγέλιο και κυβερνώντας τη βασιλεία του Θεού στη γη, με την τέλεση  των λατρευτικών ακολουθιών. 

Η σύσταση του μυστηρίου της ιεροσύνης στους Μορμόνους είναι μια δύναμη που προέρχεται από τον Θεό και από  αυτή την δύναμη δημιουργήθηκαν ο ουρανός και η γη. Η ιεροσύνη ως προέκταση της δυνάμεως του Θεού είναι αυτή που συνιστά την πληρότητα στην συμπαντική δημιουργία, που έχει ο ουράνιος Πατήρ, για να την διαμοιράζεται με τα πνευματικά Του παιδιά στη γη. Αυτό το βλέπουμε από την αρχή της δημιουργίας, όπου την ίδια δύναμη είχε λάβει και ο Αδάμ, που  ήταν ο πρώτος της φορέας της ιεροσύνης. Στη συνέχεια όλοι όσοι αναλαμβάνουν αυτή την εξουσία τής ιεροσύνης, έχουν τη δυνατότητα να μετέχουν στο δημιουργικό έργο του Θεού. Η ιεροσύνη στους Μορμόνους δεν είναι επάγγελμα, γι’ αυτό και διατηρούν την εργασία τους και μετά τη χειροτονία. Tό χάρισμα της ιεροσύνης δίδεται αδιάκριτα σε όλους τους οπαδούς, επισημαίνοντας πως αυτό είναι αναγκαίο, ώστε να μπορούν να τελούν όλες τις εντολές του Ευαγγελίου, δηλαδή το Βάπτισμα, τη Μετάδοση της Mεταλήψεως και τον Γάμο, που τελούνται στο ναό. Σε αντίθετη περίπτωση, αν κάποιος τελέσει αυτές χωρίς να έχει ιεροσύνη, ο Κύριος δε θα τις αναγνωρίσει και θά τις θεωρήσει ως μη γενόμενες.

Στην επί γης παρουσία του Χριστού είχαμε την εκλογή των Δώδεκα Αποστόλων, ως χειροτονημένους και διορισμένους ηγέτες της Εκκλησίας. Με την πάροδο όμως του χρόνου οι Μορμόνοι πιστεύουν πως το θέλημα του Χριστού νοθεύτηκε, το οποίο πολύ αργότερα αποκαλύφθηκε με αποκάλυψη στον προφήτη τους, να είναι ο μόνος φορέας της ιεροσύνης. Με το χάρισμα αυτό του προφήτου, ενεργούσε πάντα ως εκπρόσωπος του Θεού επί της γης. Η χάρις  της ιεροσύνης στους ανθρώπους καθορίσθηκε με έναν τρόπο μετάδοσης που έλαβε από τον Κύριο ο Smith. Αυτός μαζί με τον Oliver Cowdery, όταν βρίσκονταν στην Pennsylvania τον Μάϊο του 1829, δέχθηκαν την ιεροσύνη κατά την τάξη του Ααρών, από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Στη συνέχεια, όπως ο ίδιος διαβεβαίωνε, ενεργούσε σύμφωνα με τις οδηγίες του Πέτρου, του Ιακώβου και του Ιωάννου, οι οποίοι κρατούσαν τα κλειδιά της ιεροσύνης του Μελχισεδέκ. Την ιεροσύνη αυτή τήν έλαβαν το ίδιο έτος από τους τρεις αποστόλους που αναφέραμε και ονομάσθηκαν, ο μεν Joseph Smith πρώτος πρεσβύτερος της «Εκκλησίας», ο δε Oliver Cowdery δεύτερος. Με τη μελχισεδική ιεροσύνη που έλαβαν εξουσιοδοτήθηκαν να ανακαινίσουν την «Εκκλησία» του Ιησού Χριστού, αφού συγχρόνως έλαβαν και το δικαίωμα να χορηγούν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Η τελετή τής χειροτονίας του Smith συμπεριλήφθηκε στο σύμβολο της πίστης των, όπου εκεί διαβάζουμε για την αναγκαιότητα της ιεροσύνης με τή χειροθεσία. Με αυτόν ακριβώς τον τρόπο, υποστηρίζουν πώς, χορηγούνταν η ιεροσύνη στους ανθρώπους, ακόμη και στην εποχή του Μωϋσή, σύμφωνα με το χωρίο του αποστόλου Παύλου (Εβρ. 5,4.). Χρησιμοποιώντας ακόμη ένα άλλο χωρίο της Παλαιάς Διαθήκης, κηρύττουν πώς ο Ααρών έλαβε το χάρισμα της ιεροσύνης από τον επίσης ιερατικό ηγέτη και προφήτη του ισραηλιτικού λαού, τον Μωϋσή (Εξ 28, 1).

Οι Μορμόνοι μέχρι τον Αύγουστο του 1978 απέκλειαν από την ιεροσύνη τους μελαμψούς. Ως δικαιολογία τής απαγόρευσης μιλούσαν για διάφορες κατασκευασμένες ρατσιστικές αντιλήψεις, όπως, ότι το σκούρο χρώμα ήταν το χαρακτηριστικό γνώρισμα του Κάιν, και πως το ίδιο χρώμα είχαν και τα πνεύματα τα οποία από φόβο τήρησαν ουδέτερη στάση στην αναμέτρηση ανάμεσα στον Αρχάγγελο Μιχαήλ και το Σατανά. Αλλά όμως και ο Smith κήρυττε πως  οι μαύροι ήταν καταραμένοι από τον Θεό και γι’ αυτό τον λόγο δεν μπορούσαν να συμμετέχουν στην «Εκκλησία» του ως ιερωμένοι. Στη συνέχεια όμως, πολύ αργότερα, τα πράγματα άλλαξαν, όταν   διάδοχος του Smith ανέλαβε ο Kimball, ο οποίος ανήγγειλε σε  μία γενική συνέλευση την απόφασή του, μετά από πολύ προσευχή, πως όλα τα άξια άρρενα μέλη της εκκλησίας μπορούν να λάβουν την ιεροσύνη, χωρίς καμία διάκριση φυλής ή χρώματος. Με την «αποκάλυψη» λοιπόν αυτή καταργείται η απαγόρευση συμμετοχής των μαύρων στη Μορμονική ιεροσύνη. Γεγονός πάντως είναι πως η ιεροσύνη προηγουμένως εδίδετο σε ένα περιορισμένο αριθμό ανθρώπων. Η Αγία Γραφή αναφέρει ότι από τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ – οι Λευίτες – μόνο γινόταν ιερείς. Ωστόσο, όπως η Βίβλος, έτσι και η «Εκκλησία» των Μορμόνων, δεν θεωρεί τους υπολοίπους ως κατωτέρους.

Αιρετικές αποκλίσεις στο Μυστήριο της Μετανοίας – Εξομολογήσεως

Την π.Χ. εποχή, οι Ιουδαίοι είχαν την εντολή να θυσιάζουν συγκεκριμένα ζώα με συγκεκριμένο τρόπο για να λαμβάνουν άφεση από συγκεκριμένες αμαρτίες. Στην απόλυτη πράξη της αγάπης, ο Ιησούς Χριστός θυσιάστηκε από τον Θεό Πατέρα ως λύτρον για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων. Αυτή η μεγάλη εξιλέωση για όλες τις αμαρτίες της ανθρωπότητας, φέρνει τη συγχώρεση σε όλους, μέσω της μετάνοιας, και επιτρέπει στον μετανοημένο να επιστρέψει σε μια πνευματική τροχιά.

Η μετάνοια σύμφωνα με τη διδασκαλία τους είναι η δραστήρια πίστη, είναι ο τρόπος που προσφέρεται στα πιστά μέλη της για την απαλλαγή από την αμαρτία και τη λήψη της συγχώρησης. Το προνόμιο της Μετανοίας δόθηκε στον άνθρωπο μέσω της σταυρικής θυσίας του Ιησού Χριστού, κάτι πού δεν γίνεται απόλυτα σαφές στη διδασκαλία των εάν ο  Χριστός πλήρωσε αυτός και μόνο για τις αμαρτίες όλων μας. Ο Smith πάντως αναγνώριζε πως ο Χριστός σταυρώθηκε για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων, δεν μπορούσε όμως να καταλάβει  πως έγινε αυτό.

Ο Κύριος είπε στον «προφήτη» πως γνώρισμα της Μετανοίας στον άνθρωπο είναι η εγκατάλειψη των αμαρτιών. Ένα μέλος της οργάνωσης δεν θεωρείται ότι μετανόησε, αν δεν έχει πληρώσει τη δεκάτη ή δεν τηρεί  την αργία της Κυριακής. Ένας Μορμόνος θεωρείται μετανοημένος, όταν υπερασπίζεται τους αρχηγούς της αίρεσης και αγαπά τον Κύριο. Τέλος η μετάνοια όπως μας λέγουν αλλάζει ριζικά την ζωή των ανθρώπων.

Ο αιώνιος γάμος

Ένας τέτοιος γάμος είναι το αποκορύφωμα της πνευματικής και χρονικής ζωής των  μελών της αιρέσεως αυτής και θεωρείται ως μια πανάρχαια πρακτική. Ο αιώνιος γάμος είναι το θεμελιώδες από όλες τις αποφάσεις των μελών της οργάνωσης μέ εκτεταμένα αποτελέσματα. Επηρεάζει όχι μόνο τους δύο εμπλεκόμενους σε αυτό, αλλά τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους. Ο γάμος για τους Μορμόνους είναι μία ιερή τελετή. Ο Κύριος, σε μία «αποκάλυψη» προς τον Smith, του ανήγγειλε ότι αυτός που απαγορεύει τον γάμο, δεν ανήκει στην οικογένεια του Θεού. Στην αρχή ο γάμος τους δόθηκε ως επιταγή στοχεύοντας στην αιώνια διάρκεια και όχι μόνο στην επίγεια ύπαρξή του. Ο Αδάμ και η Εύα, σύμφωνα με τη διδασκαλία τους, οδηγήθηκαν στον γάμο πριν εμφανισθεί ο θάνατος. Τον γάμο των πρωτοπλάστων τέλεσε ο ίδιος ο Θεός. Ήταν αιώνιος γάμος. Στη συνέχεια αυτοί δίδαξαν το νόμο του αιώνιου γάμου και στα παιδιά των παιδιών τους, η διάρκειά του όμως δεν κράτησε  πολύ και έπαυσε νά τελείται διότι η κακία εισχώρησε στις καρδιές των ανθρώπων. Η αποκατάσταση του Ευαγγελίου, τον επανέφερε  στη γη. Ο αιώνιος γάμος είναι απαραίτητος για την συνέχιση της οικογενειακής μονάδας στήν αιωνιότητα και την τακτοποίησή της στον Παράδεισο. Βέβαια αρκετοί είναι αυτοί που θεωρούν τον γάμο ως μία καθιερωμένη κοινωνική συνήθεια και μόνον η και ως μία νομική συνένωση ανάμεσα στα δυό φύλα προς συμβίωση. Για τους Μορμόνους, όμως, ο γάμος δηλώνει κάτι πολύ ανώτερο. Πιστεύουν πως είναι ο ιερότερος σύνδεσμος που μπορεί να υπάρξει ανάμεσα στις δυό υπάρξεις. Αυτή η ιερή σχέση, λέγουν, επηρεάζει την ευτυχία του ανδρογύνου τόσο στην παρούσα ζωή, όσο και στην αιωνιότητα και για τον λόγο αυτό  δόθηκε από τον Θεό ο νόμος του αιωνίου γάμου, ώστε όλοι οι θνητοί να γίνουν όπως Εκείνος, αφού προηγουμένως μελετήσουν για τη μετά θάνατον πνευματική κατάστασή τους. Ο μορμονικός παράδεισος χωρίζεται σε τρία επίπεδα και για να φθάσει κάποιος στο ανώτατο επίπεδο πρέπει να τελέσει τον αιώνιο γάμο.

Ο αιώνιος γάμος, μας λέγουν, τελείται από τους δικούς της πρεσβυτέρους, που είναι αρμόδιοι για την τέλεσή του, ώστε στη συνέχεια νά μπορέσουν να τελέσουν την επισφράγιση. Ο Κύριος πληροφόρησε τους αξιωματούχους της αίρεσης  πως αυτός τελείται μόνο από την αρμόδια ιερατική εξουσία, και μάλιστα στον κατάλληλο τόπο. Ο τόπος αυτός είναι ένας από τους ναούς που διατηρούν, καθότι μόνο εκεί τελείται ο αιώνιος γάμος. Μέσα στον ναό οι νεόνυμφοι κατά την ώρα της τελετής γονατίζουν μπροστά σε έναν από τους ιερούς βωμούς, παρουσία συγγενών και φίλων τους, και των δύο ειδικών μαρτύρων γιά να δώσουν υπόσχεση για την αιώνια διατήρηση του συζυγικού δεσμού. Στο σημείο αυτό αντιλαμβανόμεθα πως έρχονται σε αντίθεση με τον λόγο του Κυρίου που σαφώς διακήρυξε ότι ο συζυγικός δεσμός δεν συνεχίζεται στην άλλη ζωή. Έτσι όταν οι Σαδδουκαίοι τον ρώτησαν σε ποιόν από τους επτά άνδρες που πέθαναν θα ανήκει η γυναίκα, τους  απάντησε ξεκάθαρα ότι «εν τη αναστάσει ούτε γαμούσιν, ούτε εκγαμίζονται, αλλ' ως άγγελοι Θεού εν ουρανώ εισι», (Ματθ. 22,30) και συνέχισε απευθυνόμενος προς σ’ αυτούς που είχαν τέτοιες αντιλήψεις: «πλανάσθε μη ειδότες τας γραφάς μηδέ την δύναμιν του Θεού», (Μθ.22,29).

Επίλογος

Σε όλες αυτές τις αιρετικές αποκλίσεις στα Μυστήρια τους που εν συντομία αναφέραμε θα πρέπει να τονίσουμε ότι η κατανόηση μιας έστω μυστηριακής φύσεως των τελετών της αίρεσης, ξεκινά από το γεγονός της γνώσεως του τριαδικού θεού. Αυτή η κατανόηση του Τριαδικού Θεού, της εν τριάδι κοινωνίας δεν αντιστοιχεί στην ορθόδοξη διδασκαλία. Ο μορμονισμός απορρίπτει την έννοια του Τριαδικού Δόγματος {Τριάς εν μονάδι} και έχει ένα δόγμα περί του Θεού που καμία ομοιότητα δεν έχει με την Ορθόδοξη Τριαδική Θεολογία. Μυστήριο και μυστήρια απορρέουν από την κοινωνία της Αγίας Τριάδος, της αληθούς κοινωνίας.

Η νόθευση της Εκκλησίας η νέα αποκάλυψη που δόθηκε στον Σμιθ για τις διαταγές, αποτελούν μια διαστρεβλωμένη έννοια και πράξη των μυστηρίων. Τα μυστήρια στην Ορθόδοξη Εκκλησία τονίζουν την οντολογική μεταμόρφωση του ανθρώπου και την κοινωνία, κατά χάρη με τον Τριαδικό Θεό, ενώ οι τελετές των Μορμόνων υπογραμμίζουν μια ανάγκη πνευματικής προετοιμασίας που ο άνθρωπος πρέπει να συνειδητοποίηση την κλήση του προς μια κατά χάριν Θέωση, όπως αυτοί την αντιλαμβάνονται. H ανάμειξη με παγανιστικές και ιουδαϊκές θέσεις στην κατανόηση των μυστηρίων, όπως π.χ. η χρήση ύδατος αντί για οίνο στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, μας επιβεβαιώνουν το αδύνατο μιας απλής κοινωνίας με την ορθόδοξη εκκλησία. Τα πάντα ερμηνεύονται υπό την επίδραση του Μόρμον και όχι του Χριστού, που είναι πραγματικά ένας ψευδοπροφήτης.

Το βάπτισμα των νεκρών είναι μια τρανή απόδειξη αυτής της αλλοίωσης των χωρίων της Άγιας Γραφής. Αυτή η μυστηριακή διαστρέβλωση  απομακρύνει την εκκλησία των Μορμόνων από την σχέση τους και επαφή με τον Χριστιανισμό.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.