ΜΙΛΑΕΙ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΕΣΒΕΙΕΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΓΙΑ ΕΜΑΣ; ΤI ΛΕΝΕ EΠ’ ΑΥΤΟΥ ΟΙ «ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ»;

Του Γεωργίου Διαμαντίδη

Eμείς,  πιστεύουμε  βάσει της  Αγίας  Γραφής ότι  οι Άγιοι  επί  της γης ή  εν  ουρανώ «πρεσβεύουν ή ικετεύουν»  δια   τους  επί της γης  ανθρώπους. Γι’ αυτό  και η  Εκκλησία  καταφεύγει στην  μεσιτεία  των Αγίων.

                            Ιδού τι λέει η Αγία Γραφή: 

Ο Αβραάμ, θα προσευχηθεί  υπέρ του βασιλέως Αβιμέλεχ για να ζήσει:

«Τώρα  λοιπόν δώσε  πίσω την γυναίκα αυτού  του ανθρώπου, γιατί  είναι προφήτης θα προσευχηθεί  για  σένα και θα ζήσεις» (Γεν. 20:7).

Ο Μωυσής προσεύχεται στον Κύριο να γλυτώσει ο Φαραώ…

(Έξοδ. 8:8,26).

Ο Μωυσής,  ικετεύει   υπέρ  του  λαού  αυτού στον Θεό:

«Συγχώρησε  την  ανομία  του  λαού  αυτού  με  βάση τη μεγαλοσύνη  της  αγάπης σου, όπως  τους  ανέχθηκες  από  την  Αίγυπτο  ως  εδώ» (Αριθ. 14:19).

Ο  Θεός  άκουσε  την  προσευχή   του  Εζεκία: «Ο Εζεκίας όμως προσευχήθηκε γι’ αυτούς  μ’ αυτά τα  λόγια. «Κύριε, Θεέ  των  προγόνων  μας, συγχώρησε  με  την  καλοσύνη  σου  καθέναν  που  σε  λατρεύει απ’ την καρδιά  του, έστω  κι  αν  δεν έκανε για τον εαυτό του τον εξαγνισμό του  απαιτείται  από  το ναό». Ο  Κύριος  άκουσε  τον  Εζεκία  και  δεν τιμώρησε το λαό» (2 Χρονικών (ή  Παραλειπ.) 30:18-20).   

Ο Θεός  εισακούει  την  προσευχή  του Σαμουήλ:

«Και  είπαν στον  Σαμουήλ: «Μη  σταματήσεις να  παρακαλείς  για  εμάς  στον  Κύριο,  το  Θεό μας, για  να  μας  σώσει από  τους Φιλισταίους». Ο Σαμουήλ  πήρε ένα τρυφερό αρνί  και  το πρόσφερε ολοκαύτωμα  στον  Κύριο  και  τον  παρακάλεσε για  τους  Ισραηλίτες  κι ο Κύριος τον άκουσε» (1 Χρον. (ή  Βασ.) 7:8-9).                                                                                                                     Ο Νεεμίας  προσεύχεται  στον Θεό για όλους τους Ισραηλίτες:

«Κύριε, Θεέ  του  ουρανού, μεγάλε  και  φοβερέ,  εσύ  τηρείς τη  διαθήκη σου  και  δείχνεις  την  αγάπη σου σ’ εκείνους  που  σε  αγαπούν και  εφαρμόζουν  τις  εντολές  σου. Στρέψε, λοιπόν, το  βλέμμα  σου  σ’ εμένα  το  δούλο  σου  κι  άκουσε   προσεχτικά  την  προσευχή  που  μέρα  και  νύχτα  τώρα  σου  απευθύνω  για  εμάς  τους  Ισραηλίτες, τους  δούλους σου, και  σου ζητώ  συγχώρηση  για  τις  αμαρτίες  που  έχουμε  διαπράξει» (Νεεμ. 1:5-6).

Ο Ιώβ, προσεύχεται: «…Να προσευχηθεί   για  εσάς  ο  δούλος  μου  Ιώβ κι εγώ θα δεχτώ με  ευμένεια την προσευχή του…  Και  ο  Κύριος  δέχτηκε  με ευμένεια  την προσευχή  του Ιώβ» ( Ιώβ, 42:8-9).     

Άγγελος Κυρίου μεσιτεύει για την Ιερουσαλήμ: «Κύριε του σύμπαντος, είν’ εβδομήντα χρόνια που είσαι οργισμένος ενάντια στην Ιερουσαλήμ και στης Ιουδαίας τις πόλεις. Πότε πια θα δείξεις έλεος γι’ αυτές;

Ο Κύριος αποκρίθηκε στον άγγελο, που μιλούσε μαζί μου, με λόγους φιλικούς και παρηγορητικούς» (Ζαχ. 1:12-13).

Βλέπουμε στο εδάφιο αυτό, ότι  ο άγγελος παρακάλεσε τον Κύριον υπέρ της Ιερουσαλήμ και  των άλλων πόλεων του Ιούδα. Εφόσον δέονται τα αγγελικά πνεύματα υπέρ των ανθρώπων, διατί  να μην δεχτούμε ότι δεν δέονται τα ανθρώπινα πνεύματα εν ουρανώ;

Ο Ιερεμίας θα προσευχηθεί: «Σε παρακαλούμε, προσευχήσου  στον  Κύριο, το  Θεό σου,  για  όλους  για  εμάς… Προσευχήσου,  λοιπόν,  να  μας  φανερώσει  ο  Κύριος, ο  Θεός σου,  ποιο δρόμο  πρέπει  να  πάρουμε  και  τι  να  κάνουμε. Ο Ιερεμίας  του  απάντησε: Σας  άκουσα. Θα προσευχηθώ   στον  Κύριο, το  Θεό  μας, σύμφωνα  με την  επιθυμίας  σας  και  ό,τι  απαντήσει  ο  Κύριος  για  εσάς  θα  σας  το  αναγγείλω  δε  θα  κρύψω  τίποτα» (Ιερεμ. 42:2, 3-4).

(Τα αγιογραφικά χωρία της Π. Διαθήκης  που  παρουσιάσαμε είναι από  την Ελληνική Βιβλική Εταιρία).

O Ιησούς Χριστός, συμβουλεύει τους μαθητές του να κάνουν «προσευχή  δι’ εκείνους  που τους κακομεταχειρίζονται» (Λουκ. 6:28).

Ο Πρωτομάρτυρας  Στέφανος προσεύχεται  για  τους  εχθρούς του:     

«Αφού δε  εγονάτισε  εφώναξε  με  φωνήν  δυνατήν, ‘Κύριε, μη  λογαριάσης  εις  αυτούς  την  αμαρτίαν  αυτήν’» (Πράξ. 7:60).

Οι Απόστολοι είναι πρεσβευτές: «Είμεθα λοιπόν πρεσβευταί του Χριστού. Είναι σαν να σας προέτρεπε ο Θεός δια μέσου ημών σας παρακαλούμεν εις  το όνομα του Χριστού, συμφιλιωθήτε με τον Θεόν» (2 Κορ. 5:20).

Ο Απ. Παύλος, εκτελεί «έργο πρεσβευτού» (Εφεσ. 6:20).

Ο Απ. Παύλος, προσεύχεται για τους πιστούς: «Ευχαριστώ  τον  Θεόν, όταν  σας  ενθυμούμαι,  πάντοτε εις  κάθε μου  προσευχήν προσεύχομαι  με  χαράν  δι’ όλους σας, δια την  συμμετοχήν  σας  εις  το  έργον  του ευαγγελίου από  της πρώτης  ημέρας μέχρι σήμερον» (Φιλιπ. 1:3-4).

Ο Απ. Παύλος, συμβουλεύει τον Τιμόθεο  να κάνουν δεήσεις, προσευχάς, παρακλήσεις, για όλους τους ανθρώπους: «Παρακαλώ λοιπόν, πρώτα απ’ όλα, να κάνετε δεήσεις προσευχάς, παρακλήσεις, ευχαριστίας δι’όλους τους ανθρώπους, δια τους βασιλείς και όλους εκείνους που είναι εις υψηλάς θέσεις…» (1 Τιμ. 2:1-2).

Η δύναμις της προσευχής:«Η προσευχή του δικαίου  έχει  μεγάλην  δύναμιν εις  τα αποτελέσματά της.  Ο  Ηλίας  ήτο  άνθρωπος  με  αδυναμίες, όπως και  εμείς, και  όταν προσευχήθηκε να  μην  βρέξη, δεν  έβρεξε εις  την γην  τρία χρόνια  και  έξη μήνες. Και  πάλιν προσευχήθηκε και ουρανός έστειλε βροχήν  και  η  γη  εβλάστησε  τον καρπόν της» (Ιακ. 5:16,17-18).

Αποκ. 5:8: «Και  όταν επήρε το βιβλίον, τα τέσσερα ζωντανά όντα και  είκοσι τέσσερις πρεσβύτεροι έπεσαν εμπρός εις  το Αρνίον  και  ο  καθένας είχε κιθάραν και φιάλες  χρυσές  γεμάτες  θυμιάματα  τα οποία  είναι προσευχαί  των αγίων».

Αποκ. 8:3-4: «Τότε ήλθε άλλος άγγελος και εστάθηκε εις στο θυσιαστήριον  με ένα χρυσό θυμιατήριον και του έδωκαν πολύ θυμίαμα, δια να το προσφέρη με τας προσευχάς όλων των αγίων επάνω εις το χρυσό θυσιαστήριον που ήτο εμπρός εις τον θρόνον.

Και ανέβηκε ο καπνός του θυμιάματος με τας προσευχάς των αγίων από το χέρι του αγγέλου εμπρός εις τον Θεόν».

Στα δύο τελευταία χωρία που αναφέραμε, αν  τα λάβουμε υπόψη μας όπου γίνεται λόγος δια τις προσευχές  «των αγίων» και  «των αγίων πάντων (όλων)», θα λέγαμε ότι είναι  ένα καλό επιχείρημα υπέρ της πίστεως και στις μεσιτείες των αγίων γενικώς, των επί γης  και εν ουρανοίς, των μαρτύρων και των λοιπών. Ολοκάθαρα φαίνεται στα αγιογραφικά  χωρία  αυτά  που ειπώθηκαν,   ποιο είναι το έργο των αγίων, τόσο της  στρατευομένης  Εκκλησίας όσο και  της  θριαμβεύουσας.

(Τα αγιογραφικά χωρία της Καινής Διαθήκης που παρουσιάσαμε σε ερμηνεία είναι της  Αποστολικής  Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος).

Όμως  η  Εταιρία «Σκοπιά»,  όλα  αυτά τα  αγιογραφικά  χωρία  που αναφέραμε τα  παράβλεψε. Και  κατηγορεί  την Ορθοδοξία  όσον  αφορά τους Αγίους. Θα  δούμε γιατί.

Στην «Σκοπιά» 1 Ιουνίου 2013, σελ. 12 αναφέρει: «Μερικοί ίσως έχουν την ίδια  άποψη  για  την  προσευχή. Αντί  να  πλησιάσουν τον Θεό – ο οποίος  μπορεί  να  τους φαίνετε  πολύ εξυψωμένος και να  τους  προξενεί  δέος – νιώθουν πιο  άνετα  όταν απευθύνονται σε κάποιο άγιο. Σκέφτονται  ότι άγιοι  θα  δείξουν περισσότεροι κατανόηση…  Πως  όμως,  θα εξακριβώσουμε αν  είναι  σωστό να προσευχόμαστε σε  αγίους  σύμφωνα  με  την Αγία Γραφή;

Εφόσον  οι  προσευχές  μας   αποτελούν εκφράσεις  προς τον  Θεό,  ασφαλώς είναι λογικό  να  αναρωτιόμαστε: Τις  ακούει  ο Θεός;

Και  επιπλέον: Πως  νιώθει  για  τις  προσευχές σε  αγίους»;    

«Οι προσευχές προς τους αγίους βασίζονται στο δόγμα της μεσιτείας των αγίων, το οποίο διδάσκει τόσο η Καθολική όσο και η Ορθόδοξη Εκκλησία. Η Δογματική της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας αναφέρει: “Οι άγιοι δείχνουν το ενδιαφέρον τους για τους αδελφούς που ζουν στη γη πρεσβεύοντας για χάρη τους προς τον Κύριο”.  Επομένως, όποιος προσεύχεται στους αγίους ελπίζει να λάβει ειδική εύνοια μέσω αυτών, χάρη στην ευλογημένη θέση τους ενώπιον του Θεού».

«Διδάσκει η Γραφή κάτι τέτοιο; Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι ο απόστολος Παύλος προμήθευσε στα συγγράμματά του τη βάση για τις προσευχές προς τους αγίους. Για παράδειγμα, έγραψε στους Χριστιανούς της Ρώμης: «Σας προτρέπω δε, αδελφοί, μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και μέσω της αγάπης του πνεύματος, να αγωνίζεστε μαζί μου στις προσευχές προς τον Θεό για εμένα». (Ρωμαίους 15:30) Μήπως ο Παύλος ζητούσε από τους συγχριστιανούς του να μεσιτεύουν για χάρη του ενώπιον του Θεού; Όχι βέβαια! Αν ήταν έτσι, εκείνοι θα έπρεπε να ζητούν από τον Παύλο, έναν απόστολο του Χριστού, να μεσιτεύει για χάρη τους».

Ας παρουσιάσουμε το ντοκουμέντο:  

«Σκοπιά» 1 Ιουνίου 2013, σελ. 12. Οι «Μάρτυρες του  Ιεχωβά» είναι κατά των Αγίων μας!

                                        

Σοβαρά τα  λένε  αυτά οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά», ότι  ο Παύλος  δεν ζητούσε από τους ανθρώπους  του να μεσιτεύουν για χάρη του ενώπιον του Θεού; 

Προς Εφεσ. 6:18-19: «δια πάσης  προσευχής και δεήσεως, προσευχόμενοι εν παντί καιρώ εν Πνεύματι, και εις αυτό τούτο αγρυπνούντες εν πάση προσκαρτερήσει και δεήσει περί πάντων των αγίων, και υπέρ εμού, ίνα μοι  δοθή  λόγος …». 

Βλέπουμε  ο  Απ. Παύλος δεν  συμβουλεύει τους  ανθρώπους μόνο να κάνουν προσευχή  για όλους  τους  Χριστιανούς, αλλά  και γι’ αυτόν!

Και τα επόμενα  εδάφια, (Κολ. 4:3. 1 Θεσ. 5:25. 2 Θεσ. 3:1), μας  δείχνουν ότι  ο Απ. Παύλος,  ζητεί  από  τους  πιστούς  να  κάνουν προσευχή   και  για  τους  Αποστόλους!

Οι  πιστοί της Εκκλησίας δεν κάνανε προσευχή για τον Απ. Πέτρο;

(Πράξ. 12:5)!

Μήπως  Απ. Παύλος  δεν  προσευχόταν  για  τους  ανθρώπους του;    

Προς Φιλιπ. 1:4: «πάντοτε εν πάση δεήσει μου υπέρ πάντων υμών μετά χαράς την δέησιν  ποιούμενος» (βλ. Εφεσ. 1:16. 1 Θεσ. 1:2. 3:10. 2 Θεσ. 1:11 και 2 Τιμ. 1:3). 

Να δούμε τώρα αν τα ανθρώπινα «πνεύματα ζούνε με τα θάνατο». (Έχουμε αναφέρει προηγουμένως δύο χωρία της Αποκ. 5:8. 8:3-4). Θα συνεχίσουμε ακόμα περισσότερο:  

Ο Θεός  χάριν του Δαβίδ  του   δούλου του, ο  οποίος  δεν βρισκόταν στη ζωή  σώζει  την Ιερουσαλήμ: «θέλω  υπερασπισθή  την πόλιν  ταύτην,  ένεκεν εμού, και ένεκεν  του δούλου  μου Δαβίδ» (2 Βασ. 20:6). (Μετάφρασις Ν. Βάμβα).

Αν και ήταν νεκροί σωματικώς ο Μωϋσής και ο Σαμουήλ,  ο  Κύριος είπε: «Και είπε Κύριος προς εμέ, και αν ο Μωϋσής και ο Σαμουήλ ίσταντο ενώπιόν μου, η ψυχή μου δεν ήθελεν είσθαι υπέρ λαού τούτου» (Ιερεμ.15:1). (Μετάταφρασις Ν. Βάμβα).

Με λίγα λόγια βλέπουμε εδώ ότι ο Θεός είπε  στον προφήτη Ιερεμία, εάν σταθούν ενώπιόν μου ο Μωυσής και ο Σαμουήλ, (εφόσον είχαν πεθάνει)  η ψυχή μου δεν θα κλίνει προς αυτούς. Πράγμα που σημαίνει πως σε άλλες περιπτώσεις ο Θεός ανταποκρινόταν στις δεήσεις των αγίων ανδρών υπέρ του λαού!

«Αβραάμ ο πατήρ  υμών ηγαλλιάσατο ίνα ίδη την ημέραν την εμήν, και είδε και εχάρη» (Ιωάν. 8:56).

Εφόσον ο Αβραάμ, είχε πεθάνει εκατοντάδες  χρόνια πριν, πως είδε την ημέρα  της ενανθρωπήσεως  του Χριστού;  Από  που τον είδε;

Από  τον  τόπον  της  μακαριότητος,  όπου ζει!

Ακόμα και  στην μεταμόρφωση  του  Ιησού,  εμφανίστηκε ο Μωυσής που έχει πεθάνει πολλά  χρόνια πριν, (Ματθ. 17:3, Μάρκ. 9:4 και Λουκ. 9:30), όπως και τα επόμενα  αγιογραφικά χωρία  (Λουκ. 16:9 -23. Φιλιπ. 1:23. Εβρ. 11:13. Πέτρ. 3:19. 4:6. Αποκ. 6:9. 20:4.), μας δείχνουν ότι οι «ψυχές» ή «πνεύματα» ζούνε μετά θάνατο!

Ας πάμε τώρα  και στον Ιεζεκιήλ, 32:31: «Αυτούς θα ίδη εις τον άδην ο βασιλεύς  Φαραώ  και θα έυρη κάποιαν παρηγορίαν από την απώλειαν της δυνάμεως εκείνων, λέγει Κύριος Κύριος» (Ο’ από την ερμηνεία, Ι.Θ. Κολιτσάρα).  

Το ερώτημα είναι,  ο  Φαραώ, πως θα δει εις τον «άδη» τον λαό του που εξολοθρεύτηκε στη μάχη, ενώ είχε  ήδη πεθάνει; (Βλ. στίχ. 32).

Η απάντηση είναι πολύ απλή, ως «ψυχή» θα τον ΔΕΙ!  Έτσι βγαίνει το νόημα!  Δεν το λέει ο αρθογράφος, αλλά ο Κύριος ο Θεός!

Για να καταλάβει  κανείς ακόμα περισσότερο το νόημα σε αυτό το αγιογραφικό χωρίο, ας διαβάσει όλη την ενότητα, από 17 έως 32 στίχο.  

Και οι «ΔΙΚΑΙΟΙ» ως «πνεύματα» ζούνε με τα θάνατο και οι «ΑΔΙΚΟΙ». «Ουκ έστιν ο  Θεός  Θεός νεκρών αλλά ζώντων» (Ματθ. 22: 32, Μάρκ. 12:27, Λουκ. 20:38).

Ο Ωριγένης (253/4) αναφέρει πως «αί ψυχαί των πεπελεκισμένων ένεκεν της μαρτυρίας του Ιησού, μη μάτην τω εν ουρανοίς θυσιαστηρίω παρεδρεύουσαι, διακονούσοι τοις ευχομένοις άφεσιν αμαρτημάτων» (Ωριγ. Είς μαρτ. προτρ. 30. Πρβλ. Αποκ. κ΄4). Γι’ αυτό λέμε ότι οι «Άγιοι» ως «ψυχές» εν ουρανοίς που ζούνε, προσεύχονται για εμάς!

Εμείς τους Αγίους τους αγαπάμε και τους ευλαβούμεθα.  Όταν οι Άγιοι προσεύχονται για εμάς, αυτό ακριβώς ζητούν από τον Ιησού Χριστό, να μεσολαβήσει  Αυτός για την σωτηρία μας. Αυτοί ζητούν  από τον Χριστό την σωτηρία μας. Και μ’ αυτήν την έννοια λέγομε ότι μεσιτεύουν για εμάς. Ο μόνος που σώζει είναι ο Σωτήρα μας ο Χριστός. Ενώ οι Άγιοι ζητούν την σωτηρία μας με τις προσευχές των (2 Θεσ. 1:11).

Οι Άγιοι  ανήκουν στο σώμα του Χριστού, (Εφεσ. 1:23, 4:16, 5:23, βλ. και Κολ. 1:18-24). Το  μνημόσυνο των Αγίων είναι αιώνιο, (Ψαλμ. 111/112:9). Είναι φίλοι του Θεού, (Ψαλμ. 138:17, κατά τους Ο΄, βλ. Ιωάν. 15:14, και Ιάκ. 2:23). Και ως φίλοι του Θεού δόξασαν τον Θεό, και ο Θεός τους δόξασε, (1 Βασ. ή 1 Σαμ. 2:30, βλ. και Ρωμ. 2:10) και τους ενέδυσε με την δόξα του, (Ιωάν. 17:22).

Κατά την πίστη της Εκκλησίας μας οι Άγιοι αντικατοπτρίζουν τη δόξα του Κυρίου (2 Κορ. 3:18) και ακτινοβολούν το άκτιστο φως του Θεού (Ματθ. 5:18. Ιωάν. 8:22. Κολ. 1:12. Αποκ. 22:5). Οι Άγιοι πρεσβεύουν και μεσιτεύουν στον Ιησού Χριστό ώστε να μπορέσουν οι Χριστιανοί να γνωρίσουν την κρυμμένη (αλλά φανερωθείσα) αλήθεια των μυστηρίων του Θεού μέσω της οποίας θα σωθούν. Αυτό μας το λέει ο Απ. Παύλος: «…εν παρρησία γνωρίσαι το μυστήριον του Ευαγγελίου υπέρ ου πρεσβεύω…» (Εφεσ. 6:19-20).

Η ανωτέρω ομολογία του Απ. Παύλου σημαίνει ότι «για την αλήθεια των μυστηρίων του Ευαγγελίου είμαι πρεσβευτής και μεσίτης σταλμένος απ’ τον Θεό». Και μπροστά σ’ αυτήν την ομολογία – καταπέλτη του Απ. Παύλου ότι αυτός πρεσβεύει, οι αιρετικοί ή θα πρέπει να σιωπήσουν και να πιστέψουν στις πρεσβείες των Αγίων, ή θα πρέπει να ψάξουν για να βρουν κάποια… δικαιολογία για την πλάνη τους. Κι αυτοί προτιμάνε δυστυχώς το δεύτερο! 

Οι Χριστιανοί νιώθουν την κοινωνία «μετά πάντων των Αγίων» και αισθάνονται ότι αποτελούν μαζί με αυτούς ένα σώμα, ότι είναι «πάντες εν Χριστώ» (Γαλ. 3:28).

Οι επί της γης  ζώντες πιστοί είναι συνδεδεμένοι με τους «Αγίους» στο ένα σώμα του Χριστού και γι’ αυτό γίνονται «συμπολίται των αγίων και οικείοι του Θεού» (Εφεσ. 2:19-22, βλ. 3:18. 4:4).

Οι πρώτοι Χριστιανοί αγαπούσαν και τιμούσαν τους «Αγίους» ως μαθητές του Κυρίου. Αυτό φαίνεται στο μαρτύριο του Αγίου Πολυκάρπου το (+156).  (Μαρτ. Πολυκ. 17-18. Βλ. και στο 3β 3θ).

Ίσως να μας  πουν  «οι ετερόδοξοι», γιατί  να χρησιμοποιούμε  τις  προσευχές των Αγίων αφού  μπορούμε  να  πάμε απ’ ευθείας στο  Θεό; Ποιος  μας  λέει  ότι  δεν  μπορούμε να πάμε  απ’ ευθείας στο  Θεό; Αλλά  και ποιο γραφικό χωρίο  μας  απαγορεύει  να  μην επικαλούμαστε  στις προσευχές μας  τους Αγίους;  

Κλείνοντας το άρθρο μας θα σχολιάσουμε από το Εκκλησιαστικό  Κείμενο, «2 Κορ. 5:20» και από την «ΜΝΚ» (Μετάφραση Νέου Κόσμου) δηλαδή την μετάφραση της Καινής Διαθήκης από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά.

«Υπέρ Χριστού ουν πρεσβεύομεν ως του Θεού παρακαλούντος δι’ ημών. Δεόμεθα υπέρ Χριστού, καταλλάγητε τω Θεώ» (2 Κορ. 5:20). (Έτσι το δίνει και το κριτικό κείμενο της NESTLE- ALAND).

Για να ερμηνεύσουμε ορθά το στιχ. 20, αγαπητοί αναγνώστες, πρέπει να έχουμε υπόψη το νόημα των προηγούμενων στίχ. 18 και 19. Ο Παύλος λέγει στους Χριστιανούς της Κορίνθου ότι, «ο Θεός μας συμφιλίωσε με τον εαυτό του μέσω του Ιησού Χριστού και ανέθεσε σε μας να υπηρετήσουμε στη συμφιλίωση. Η συμφιλίωση επιτεύχθηκε με το Θεό, γιατί στο πρόσωπο του Χριστού ήταν ο Θεός ο οποίος συμφιλίωσε τον κόσμο με τον εαυτό του, μη καταλογίζοντας στους ανθρώπους τα παραπτώματά τους, και ανέθεσε σε εμάς το κήρυγμα της συμφιλιώσεως. Συνεπώς λέει ο Παύλος στο στίχ. 20, εκτελούμε έργο πρεσβευτών για χάρη του Χριστού, ως του Θεού, ο οποίος κηρύττει με το στόμα μας. Παρακαλούμε για χάρη του Χριστού, συμφιλιωθείτε με το Θεό.

Για να δούμε τώρα από τις  ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΓΡΑΦΕΣ από την  Μετάφραση Νέου Κόσμου των «Μαρτύρων του Ιεχωβά».

Η «Σκοπιά» μετέφρασε το 2 Κορ. 5:20, ως εξής: «Είμαστε, λοιπόν, πρεσβευτές που αναπληρώνουμε τον Χριστό,  σαν να ικέτευε ο χρησιμοποιώντας εμάς. Ως αναπληρωτές  του  Χριστού παρακαλούμε: «Συμφιλιωθείτε με τον Θεό». Τι προσέχουμε  αγαπητοί αναγνώστες στη «ΜΝΚ»;  Η «Σκοπιά» πρόσθεσε αυθαίρετα αφού δεν έθεσε σε αγκύλες [ ], τις λέξεις «που αναπληρώνουμε»   και «Ως αναπληρωτές». Με την αυθαίρετη αυτή συμπλήρωση έχουμε πλήρη αλλοίωση – διαστροφή του νοήματος του κειμένου!

Κατά το κείμενο το νόημα είναι, ότι οι Απόστολοι είναι πρεσβευτές του Ιησού Χριστού  στο αποστολικό έργο που ο Ιησούς τους ανέθεσε.

Κατά την «ΜΝΚ», οι Απόστολοι δεν είναι απλώς πρεσβευτές  του Ιησού, που τον εκπροσωπούν, το διακονούν, αλλά και  τον       ΑΝΑΠΛΗΡΩΝΟΥΝ!!! Η μετάφραση – διδασκαλία της «Σκοπιάς» είναι πέρα για πέρα βλάσφημη!

Η «Σκοπιά» με την «ΜΝΚ»  κλείνει τα μάτια (προς την αλήθεια) σε εκατοντάδες  «Μάρτυρες του Ιεχωβά», εφόσον αυτοί δεν έχουν το αρχαίο κείμενο μπροστά τους.
Είναι όμως  μέσα  στο «πνεύμα» της «Σκοπιάς» για τους 144000,

το εδάφιο που αναφέραμε. Η «Σκοπιά» της 15 Αυγούστου  2008, σελ. 16, και παρ. 19 γράφει: «Οι χρισμένοι Χριστιανοί, οι οποίοι είναι “πρεσβευτές που αναπληρώνουν τον Χριστό”, εκδηλώνουν αξιοπρέπεια» (2 Κορ.5:20).

Σκεφτείτε, αγαπητοί αναγνώστες. Τι  «Φόβος» καταλαμβάνει τα εκατομμύρια των οπαδών - θυμάτων της «Σκοπιάς», όταν διαβάζουν στη «ΜΝΚ» και στη «Σκοπιά» ότι οι «άγιοι» της «Σκοπιάς» είναι “πρεσβευτές που αναπληρώνουν τον Χριστό”!!!

Ξεπεράσανε  και τη διακήρυξη του «Πάπα» της Ρώμης ότι είναι Τοποτηρητής, ο Βικάριος του Ιησού Χριστού στη γη (VICARIUS CHRISTI)!!!

Και μετά σου λένε, γιατί να ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΑΙ ΣΕ ΑΓΙΟΥΣ!

Παλιότερα ο Ρώσσελ,  στο βιβλίο του, Γραφικές Μελέτες «Η Μεταξύ Θεού και Ανθρώπου Καταλλαγή» Ε’ Τόμ. 1899, επανέκδοση. 1923, σελ. 606, παρέθεσε το εδάφιο (2 Κορ. 5:20) ως εξής:  «…Υπέρ Χριστού ουν [της επισήμου ημών κεφαλής ή Αρχιερέως και αντιπροσώπου του Πατρός] πρεσβεύομεν, ως του Θεού παρακαλούντος δι’ ημών. Δεόμεθα υπέρ Χριστού καταλλάγητε τω Θεώ».

Ορίστε και το ντοκουμέντο:

«ΓΜΤΕ΄», 1899, επαν. 1923, σελ. 606. Η «Σκοπιά» παρέθεσε διαφορετικά το εδάφιο από τον Ρώσσελ!

                    

Περισσότερα σχόλια δεν χρειάζονται αγαπητοί αναγνώστες.

Ο νοών νοείτω!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.