ΠΩΣ «ΜΠΛΕΧΤΗΚΑ» ΜΕ ΤΟΥΣ «ΓΙΑΧΩΒΑΔΕΣ» (ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ)

Το βιβλίο που έγινε αιτία να ασχοληθώ με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά

Μπαίνοντας στις 19 Δεκεμβρίου 2013 ο «Αντιαιρετικός» στον 7^ο χρόνο λειτουργίας του, είναι ευκαιρία νομίζω να διηγηθώ, πως έτυχε να ασχοληθώ με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Τα γεγονότα έχουν ως εξής. Πριν 18 χρόνια περίπου μου δάνεισε τυχαία ένας ιερέας το βιβλίο του Ελευθέριου Χατζή «Το έγκλημα των αιώνων, η Αγία Γραφή αλλοιωμένη από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά», το οποίο ασχολείται με την κακοποίηση της Καινής Διαθήκης από την Μετάφραση Νέου Κόσμου (ΜΝΚ). Η ΜΝΚ για όσους δεν γνωρίζουν, είναι η προσπάθεια της Οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Σκοπιά», να προσαρμόσει την Καινή Διαθήκη μέσω μετάφρασης, στη δική της διδασκαλία και στα δικά της πιστεύω, κακοποιώντας και παραφράζοντας τα περισσότερα χωρία (κομμάτια) της. Ας δώσω και ένα παράδειγμα για φανεί η κακοποίηση αυτή...

Γράφει ο Ματθαίος στο Ευαγγέλιό του:

«Και να το καταπέτασμα του ναού σκίσθηκε σε δύο κομμάτια από πάνω έως κάτω, και η γη σείσθηκε και οι πέτρες σκίστηκαν και τα μνήματα άνοιξαν και πολλά σώματα των πεθαμένων αγίων σηκώθηκαν (αναστήθηκαν), και όταν βγήκαν από τα μνήματα μετά την ανάστασή του μπήκαν στην αγία πόλη και παρουσιάσθηκαν σε πολλούς.»  Κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο 27:51 – 54.

Ας δούμε τώρα πως το αποδίδει το χωρίο αυτό η ΜΝΚ:

«Και να! η κουρτίνα του αγιαστηρίου σκίστηκε στα δύο, από πάνω ως κάτω, και η γη σείστηκε, και οι βράχοι σκίστηκαν. Και τα μνημεία άνοιξαν και πολλά σώματα των αγίων που είχαν κοιμηθεί εγέρθηκαν, (και άτομα που βγήκαν ανάμεσα από τα μνημεία, αφού εγέρθηκε αυτός, μπήκαν στην άγια πόλη), και τα είδαν πολλοί άνθρωποι».

«Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα» ή «Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι» που λέει και ο θυμόσοφος λαός, είναι η απόδοση της ΜΝΚ. Ενώ η Καινή Διαθήκη μιλάει για την ανάσταση των κεκοιμημένων αγίων και την εμφάνισή τους στην πόλη της Ιερουσαλήμ, η ΜΝΚ μιλάει πως κάποια άτομα – όχι οι αναστημένοι άγιοι – που έτυχε να βρίσκονται ανάμεσα στα μνήματα, εμφανίστηκαν στην πόλη της Ιερουσαλήμ.    

Διαβάζοντας λοιπόν, το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του ιερέως Ελευθέριου Χατζή, στο οποίο ο συγγραφέας εκθέτει με τη σειρά το κάθε κακοποιημένο και διαστρεβλωμένο χωρίο της Καινής Διαθήκης από την ΜΝΚ,  παραθέτοντας αντίστοιχα το γνήσιο χωρίο και κάνοντας πολύ αξιόλογα σχόλια που δείχνουν το μέγεθος της διαστρέβλωσης και της κακοποίησης αυτής, απόρησα για την τακτική αυτή των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Παρακάλεσα λοιπόν, ένα μαθητή μου που ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά, αν μπορεί να μου φέρει την ΜΝΚ, για να διαπιστώσω «ιδίοις όμμασι», αν είναι όντως έτσι τα πράγματα . Πράγματι μου την έφερε, αλλά αυτό έγινε η αφορμή να θελήσει ο πατέρας του να με προσηλυτίσει!

Ο δυστυχής δεν ήξερε «που πάνε τα τέσσερα» – όπως άλλωστε και οι περισσότεροι Μάρτυρες του Ιεχωβά, αφού ότι μαθαίνουν το μαθαίνουν «παπαγαλία» – και ήθελε να με προσηλυτίσει κιόλας! Που να ήξερε πως εκείνη την στιγμή άνοιγε τους «ασκούς του Αιόλου» για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Επειδή είχα άγνοια για τα πιστεύω τους αλλά και για τους ίδιους τους Μάρτυρες, απλώς τους είχα ακουστά όπως και ο περισσότερος κόσμος ως «Γιαχωβάδες», όταν μου έδωσε κάτι φυλλάδια τους και διάβασα τις διαστρεβλώσεις τους έπεσα από τα σύννεφα.

Έτσι το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα να κάνω, ήταν να προμηθευτώ κάποιο βιβλίο Ορθόδοξο που ασχολούνταν με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και τα πιστεύω τους, για να δω πως έχουν τα πράγματα. Για καλή μου τύχη, «έπεσα πάνω» στον Β΄ Τόμο του μακαριστού πατρός Αντώνη Αλεβιζόπουλου, από το τρίτομο έργο του, «Η Λατρεία της Σκοπιάς». Στο σημείο αυτό, ας μου επιτραπεί μια παρένθεση. Η δουλειά που έχει κάνει ο μακαριστός πατέρας Αντώνης Αλεβιζόπουλος, όσον αφορά τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, είναι μοναδική και αξεπέραστη. Δεν πιστεύω πως είναι δυνατόν στο μέλλον να κάνει κάποιος άλλος, ότι έκανε ή πρόσφερε αυτός. Τον «τρέμουν» ακόμα οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, γιατί αν και νεκρός το έργο του είναι ζωντανό και ξεσκεπάζει συνέχεια τα ψέματα, τις απάτες και τις διαστρεβλώσεις της Οργάνωσης «Σκοπιά», που έχει «πάρει στο λαιμό της» τόσους αφελείς.

Στο μεταξύ, ο πατέρας του μαθητή μου, συνέχιζε να με «ενοχλεί» για να κάνουμε διάλογο, κάτι που εγώ δεν αρνιόμουν, μάλιστα δε, άρχιζα και εγώ σιγά – σιγά να του κάνω κάποιες ερωτήσεις, για τις απορίες που είχα, διαβάζοντας τα φυλλάδια και τα περιοδικά της Οργάνωσής τους, που μου έδινε. Τον ρωτούσα λόγου χάρη, για τον τρόπο ύπαρξης του Θεού Λόγου (Χριστού):

«Σύμφωνα με τον ισχυρισμό της «Σκοπιάς» ο Χριστός είναι δημιούργημα, δηλαδή μια ύπαρξη εκτός της ουσίας του πατρός , ενώ για μας τους Ορθοδόξους είναι γέννημα της ίδιας ουσίας με τον πατέρα (ομοούσιος) .

Επ’ αυτού λοιπόν έχω την απορία μου και θα ήθελα παρακαλώ να μου την λύσετε. Σύμφωνα λοιπόν με την Γραφή:

«Αυτός (δηλ. ο Χριστός) είναι εικόνα του αοράτου Θεού, πρωτότοκος όλων των δημιουργημάτων, γιατί δι’ αυτού δημιουργήθηκαν τα πάντα, και τα επουράνια και τα επίγεια, τα ορατά και τα αόρατα, είτε θρόνοι, είτε κυριότητες, είτε αρχές, είτε εξουσίες. Τα πάντα δι’ αυτού και δι’ αυτόν έχουν δημιουργηθεί» Κολοσσαείς 1:15

Επίσης «Δια του οποίου εδημιούργησε τους αιώνες» Εβραίους 1:2.

Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω όλα έχουν δημιουργηθεί από το Χριστό άγγελοι, σύμπαν, ΧΡΟΝΟΣ.

Όπως γνωρίζουμε και από την Φυσική  αν  δεν υπάρχει χώρος δεν υπάρχει και χρόνος. Μαζί με το χώρο ξεκινάει και ο χρόνος και αντίστροφα βέβαια.

Η ερώτησή μου: Αφού λοιπόν δεν υπήρχε χρόνος πότε ο Θεός δημιούργησε τον Χριστό και πως θα την ονομάσουμε αυτή την χρονική στιγμή;

Επειδή το δημιούργημα είναι εκτός της ουσίας του δημιουργού για να έρθει από την κατάσταση της ανυπαρξίας στην ύπαρξη χρειάζεται οπωσδήποτε χρόνο. Ας φέρω και ένα παράδειγμα για να γίνω κατανοητός. Π.χ. το σχόλιό μου αυτό, επειδή είναι δημιούργημά μου, είναι δηλ. εκτός της ουσίας μου, χρειάστηκε κάποιο χρόνο για να έρθει στην ύπαρξη, από την ανυπαρξία που βρισκόταν.

Έτσι λοιπόν σας καλώ να μου απαντήσετε, για να μου λύσετε την απορία:

ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΧΡΟΝΟΣ, ΠΟΤΕ Ο ΘΕΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΛΟΓΟ (ΧΡΙΣΤΟ) ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΟΥΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΧΡΟΝΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ;»

Η «πλάκα» λοιπόν ήταν, πως στις τέτοιου είδους θεολογικές ερωτήσεις που του έκανα, δεν είχε τι να απαντήσει και μου έλεγε «άστα αυτά αργότερα», γιατί πίστευε ο «δυστυχής», πως άμα με μυήσει στις διαστρεβλώσεις τους θα τα ξεχάσω!!!

Με καλούσε σπίτι του, όπου μαζεύονταν και άλλοι Μάρτυρες του Ιεχωβά, αλλά επειδή εγώ δεν πήγαινα σύμφωνα με αυτά που είχαν μάθει παπαγαλία, τους εκνεύριζα και έτσι σιγά – σιγά είδαν το μάταιο της υπόθεσης και με εγκατέλειψαν. Θυμάμαι μάλιστα σε μία από τις συναντήσεις αυτές είχε έρθει και ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά, που μάλλον πρέπει να ήταν καινούργιος στην Οργάνωση, γιατί ο καημένος ήταν όλο αμηχανία και όλο ίδρωνε και ξεΐδρωνε, με αποτέλεσμα να προσπαθώ εγώ να του δώσω κουράγιο!

Όλα αυτά μου κίνησαν την περιέργεια και άρχισα πλέον να ασχολούμαι συστηματικά με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, με αποτέλεσμα να τους μάθω τόσο καλά και αυτούς και την διδασκαλία τους, ώστε πολλοί και από την Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό να θεωρούν πως είμαι πρώην Μάρτυρας του Ιεχωβά και κάποιοι από αυτούς – άκουσον! άκουσον! – πως πιθανόν να ήμουν και πρεσβύτερος! των Μαρτύρων με τις τόσες λεπτομέρειες που ξέρω πλέον για την Οργάνωση.

Το αστείο της υπόθεσης είναι πως τους «κυνηγούσα» εγώ πλέον τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, για συζήτηση, και έτσι που είμαι επίμονος τους έγινα πραγματικό τσιμπούρι.

Το αποκορύφωμα ήταν, όταν δημοσίευσα το 2005 στο τοπικό έντυπο της πόλης μας «Λαμιακός Τύπος» άρθρο γι’ αυτούς και τους καλούσα σε διάλογο. Είναι το «Προσπάθειες θρησκευτικού διαλόγου με τους Χιλιαστές». Επί μήνες γύριζαν, μεσημεριάτικα ακόμη, όπως μου είπαν γνωστοί μου, στα σπίτια της πόλης και ξυπνούσαν τον κόσμο για να πουν, τι καλοί άνθρωποι που είναι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, επειδή εγώ είχα γράψει στο άρθρο μου πως θα μας πιουν το αίμα.

Κάθε Σάββατο μάλιστα, γέμιζαν με εκατοντάδες φυλλάδια, δύο από τους κεντρικούς δρόμους της πόλης μας, την Αγίου Νικολάου και την Λεωσθένους όπου γίνεται η κεντρική λαϊκή αγορά,  πάλι με το ίδιο θέμα, δηλαδή για το πόσο καλοί άνθρωποι είναι.

Βέβαια απάντηση στο άρθρο μου δεν έλαβα ποτέ. Ποιος άλλωστε να μου απαντήσει, αφού εδώ στη Λαμία, δεν είχαν τότε τουλάχιστον, ούτε έναν  Μάρτυρα του Ιεχωβά με πανεπιστημιακές γνώσεις.

Ας δούμε τώρα πως απέκτησα τα έντυπά τους, τα οποία διαβάζοντάς τα εξονυχιστικά, έμαθα τόσα πράγματα γι’ αυτούς.

Με τον Μάρτυρα του Ιεχωβά – είναι  αυτός που λέω στο άρθρο μου, πως είναι από την Κων/λη – διατήρησα  επί χρόνια φιλικές σχέσεις. Αυτός ήταν που μου έδινε παλιές και νεότερες «Σκοπιές», καθώς και άλλα έντυπά τους. Αναγκάζονταν να μου τις δώσει γιατί του έλεγα «φοβάσαι και δεν μου τις δίνεις;» Βέβαια στο βάθος του μυαλού του μπορεί να πίστευε ο αφελής πως διαβάζοντας τις «Σκοπιές» είναι δυνατόν να αλλάξω και να γίνω Μάρτυρας του Ιεχωβά. Εδώ γελάνε!!! Αυτός μου έδωσε και τα βιβλία  «Πώς να συζητάτε», «Διαγγελείς της Βασιλείας» και άλλα πολλά.

Πολλές Σκοπιές τις απέκτησα, κάνοντας κάθε Σάββατο βόλτα το μεσημέρι στην λαϊκή, που τις έβρισκα πεταμένες από ανθρώπους που τους τις είχαν δώσει οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, θέλοντας να τους κάνουν προσηλυτισμό.

Άλλες τις απέκτησα από κάποιο πρόσωπο που εργάζεται στο 3^ο Γυμνάσιο Λαμίας, στο οποίο εξακολουθώ να διδάσκω ακόμα. Τώρα πλέον δεν χρειάζεται να ψάχνω για τα έντυπά τους, αφού μπορώ να τα βρίσκω στις ιστοσελίδες της Οργάνωσης, στις οποίες η ίδια τα αναρτά.

Τελειώνοντας αυτή τη μικρή αναδρομή, θέλω να ευχαριστήσω εγώ και οι συνεργάτες μου, όλες και όλους που μας αγαπάτε και μας στηρίζετε όλα αυτά τα χρόνια. Πιστεύουμε, πως θα συνεχίσουμε να ανταποκρινόμαστε στις προσδοκίες σας.

Σας ευχαριστώ

Χρήστος Παλάντζας «αντιαιρετικός»

 

 

 

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.