ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΠΟΥ ΔΙΕΞΗΧΘΗ ΜΕ ΤΟΝ «ΦΙΛΟΛΟΓΟ» ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ «THETRUMPETSEVENTH» ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΣΥΝΑΡΤΗΣΙΕΣ ΤΟΥ «ΑΠΟΛΟΓΗΤΗ» ΤΟΥ ΜΠΡΟΥΚΛΙΝ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΕΠΙΜΑΧΟ ΕΔΑΦΙΟ Β΄ ΙΩΑΝ. 7

Του Παναγιώτη Μακρή

Ξεκινήσαμε ένα διάλογο με τον γνωστό ακόλουθο της Σκοπιάς TheTrumpetSeventh σχετικά με την ερμηνεία της Β επιστολής Ιωάννου και συγκεκριμένα το έβδομο χωρίο. Στον διάλογο που ακολούθησε ο συνομιλητής μας έπεσε σε προφανείς αντιφάσεις με τον εαυτό του, ενώ δεν απάντησε σε ορισμένα συγκεκριμένα ερωτήματα που του υποβάλλαμε. Θα θέλαμε λοιπόν στην παρούσα μελέτη μας, να φέρουμε στο φως το στρίμωγμα που υπέστη ο συγκεκριμένος Μάρτυρας του Ιεχωβά στο διάλογο που διεξήχθη.

Το χωρίο στο οποίο διαφωνήσαμε έχει ως εξής: «ότι πολλοί πλάνοι εισήλθον εις τον κόσμον, οι μη ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί· ούτός εστιν ο πλάνος και ο αντίχριστος».

Ο διάλογος ξεκίνησε όταν ο συγκεκριμένος Μάρτυρας του Ιεχωβά ειρωνεύθηκε τον συνεργάτη μας Γεώργιο Τσιμπιρίδη, σχετικά με την απόδοση του  εν λόγω χωρίου, όταν ο τελευταίος σε κάποιο σχόλιό του έγραψε τα εξής: «... ο Ευαγγελιστής τής αγάπης, ο οποίος χαρακτηρίζει αυτούς που δεν παραδέχονται ότι ο Χριστός θα ξαναέλθει «εν σαρκί» (όρα Εταιρία Σκοπιά και οι συν αυτή) ως «ΠΛΑΝΟΥΣ» και «ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥΣ» (Β΄ Ιωάν. 7) ;;;»...

Η απάντηση τού συγκεκριμένου Μάρτυρα ήταν η εξής:

«Αγαπητέ μου δεν ξέρετε ότι η μετοχή ερχόμενος που χρησιμοποιεί ο Ιωάννης εκεί είναι ΤΡΟΠΙΚΗ εφόσον βρίσκεται σε χρόνο ενεστώτα και ότι αν αναφέρετο στο μέλλον θα ήταν μόνον τελική σε μέλλοντα? Δυστυχώς για εσάς αγαπητέ μου , ο Ιωάννης έγραψε την μετοχή ερχόμενος στον ΕΝΕΣΤΩΤΑ!!!!!!! Αυτό αναφέρεται στον ΤΡΟΠΟ που ΉΛΘΕ ο Χριστός , όχι στον μελλοντικό του ερχομό. Ο Βάμβας ορθά το μεταφράζει ως " ήλθεν εν σαρκί" και όχι "θα έλθει εν σαρκί". Απόδειξη ότι η μετοχή αναφέρεται στο παρελθόν (διότι αν ανοίξετε λίγο Γραμματική θα δείτε ότι η μετοχή του Ενεστώτα που είναι τροπική μπορεί να αναφέρεται ΜΟΝΟΝ στο παρόν και παρελθόν και ΟΥΔΕΠΟΤΕ στο μέλλον)
Για κοιτάξτε το χωρίο Γ Ιωάννου 3  " εχάρην γαρ λίαν ερχομένων αδελφών και μαρτυρούντων σου τη αληθεία, καθώς συ εν αληθεία περιπατείς ". Πρώτα χάρηκε ο Ιωάννης για τον Γάιο και μετά του είπαν οι αδελφοί ότι ο Γάιος περιπατεί "εν αληθεία"???  Ή μάλλον ΠΡΩΤΑ ήλθαν (ερχομένων) οι αδελφοί , του έφεραν τα νέα για τον Γάιο και μετά ο Ιωάννης χάρηκε για αυτόν??
Αυτά αγαπητέ ,,,,η αμάθειά σου χτυπάει κόκκινο...».

Ο συγκεκριμένος Μάρτυρας του Ιεχωβά που θέλει να μας παρουσιάζεται ως φιλόλογος, στο διάλογο που ξεκίνησε με εμένα και τον κ. Τσιμπιρίδη, έκανε φανερή όχι μόνο την ασχετοσύνη του δήθεν φιλόλογου σε θέματα που αφορούν το αντικείμενο στο οποίο υποτίθεται ότι σπούδασε, αλλά και την αδυναμία του να απαντήσει σε απλά ερωτήματα και να μη δύναται να στηρίξει την θέση περί παρελθοντικής ερμηνείας του χωρίου.

Πάμε λοιπόν να δούμε τα απείρου κάλλους «μαργαριτάρια» και επιχειρήματα του δήθεν «φιλόλογου» Μάρτυρος του Ιεχωβά.

Απάντηση «μαργαριτάρι» νούμερο 1

Αρχικά το στρίμωγμα του εν λόγω Μάρτυρα του Ιεχωβά ξεκίνησε όταν τον ρωτήσαμε αν το επίμαχο χωρίο μπορεί να αναφέρεται στο διαρκές παρόν, μιας και η μετοχή «ερχόμενον» βρίσκεται σε χρόνο ενεστώτα.

Λέγοντας στο διαρκές παρόν, εννοούσαμε, πως πρόκειται για μια πράξη, που ξεκίνησε στο παρελθόν και συνεχίζεται στο διαρκές παρόν. Συνέπεια του παραπάνω είναι, να ολοκληρώνεται στο μέλλον, κάτι το οποίο καίει τον συνομιλητή μας, καθώς εάν συμβαίνει αυτό τότε αυτός και οι ομόφρονές του, βρίσκονται κάτω από τα αναθέματα του Ευαγγελιστή Ιωάννη, ο οποίος ονομάζει όσους δεν πιστεύουν στην εν σαρκί Δευτέρα παρουσία του Χριστού ως πλάνους και αντίχριστους. Θέλοντας να ξεφύγει από τα παραπάνω ο  αυτοπαρουσιαζόμενος ως απολογητής του Μπρούκλιν, προσπάθησε να αποδείξει πάση θυσία, ότι το επίμαχο χωρίο αναφέρεται στην Πρώτη Παρουσία του Χριστού και επομένως, παρόλο που η επίμαχη λέξη «ερχόμενον» που μας ενδιαφέρει είναι σε χρόνο Ενεστώτα, πρέπει να την αποδώσουμε σε χρόνο Αόριστο.

Συγκεκριμένα, ο Μάρτυρας του Ιεχωβά όταν τον ρωτήσαμε αν μπορεί να αναφέρεται το χωρίο στο διαρκές παρόν απάντησε ως εξής:

«Η άποψή μου, με βάση τα κείμενα και τις μεταφράσεις που αναφέρθηκα στις προηγούμενες απαντήσεις μου, είναι όχι.
Παρεμπιπτόντως αν κάνετε την μετοχή να ισχύει στο ΔΙΑΡΚΕΣ παρόν όπως λέτε, τότε δέχεσθε την ΤΩΡΙΝΗ παρουσία του Χριστού εν σαρκί. Αυτό είναι absordum και αναχρονισμός.»

Σε αυτό λοιπόν του απαντούμε τα εξής: ας ανοίξει την Αποκάλυψη στο 22:20 «Λέγει ο μαρτυρών ταύτα· Ναι έρχομαι ταχύ. Αμήν, ναι έρχου, Κύριε Ιησού.» Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης σε αντίθεση με τον εν λόγω Μάρτυρα του Ιεχωβά, μας ειδοποιεί ότι ο Κύριος έρχεται τώρα, βρίσκεται καθ’ οδόν.
Προσπαθώντας να αντικρούσει το επιχείρημα μας  ο Μάρτυρας μάς απάντησε ως εξής:

«Ατυχές είναι το παράδειγμα από την Αποκάλυψη καθώς γνωρίζουμε ότι ο Ιωάννης δεν αναφέρεται σε πράγματα της εποχής του αλλά σε ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ πράγματα που συμβαίνουν την ημέρα του Κυρίου. Συνεπώς το "Αποκάλυψη 22,7 (του είχαμε αναφέρει αρχικώς από το εν λόγω χωρίο) "καὶ ιδοὺ έρχομαι ταχύ" λέγει ο Κύριος συμβαίνει την Ημέρα του Κυρίου στην οποία ο Ιωάννης έχει μεταφερθεί με όραμα (άρα δεν είναι μελλοντική αλλά τωρινή στιγμή σε χρόνο του οράματος και όχι της πραγματικότητας άρα το επιχείρημα περί 2000 ετών δεν ισχύει). Πολύ καλά μας είπατε ότι " το έρχομαι είναι σε χρόνο Ενεστώτα είναι μια πράξη που γίνεται τώρα, τώρα έρχομαι λέει ο Κύριος" ΕΙΝΑΙ σε Ενεστώτα γιατί ο Ιωάννης το βλέπει να συμβαίνει μπροστά του σε όραμα. ΤΩΡΑ δηλαδή σε όραμα, αλλά όχι στην πραγματικότητα. Η Αποκάλυψη είναι γεμάτη γεγονότα που λέγονται ότι συμβαίνουν τώρα αλλά στην πραγματικότητα συμβαίνουν στην Ημέρα του Κυρίου. Αλλά τι σχέση έχει το έρχομαι ούτως ή άλλως με το "ερχόμενον" που είναι μετοχή και όχι ρήμα????»

Ο Μάρτυρας του Ιεχωβά, βασιζόμενος στο χωρίο 22:7 φρονεί ότι όσα γράφει ο Ιωάννης αναφέρονται σε μελλοντικά γεγονότα, ο ίδιος όμως ο Ευαγγελιστής Ιωάννης τον αποδεικνύει λάθος. Καθώς το χωρίο 22:20 της Αποκάλυψης που παραθέσαμε, προέρχεται από τον επίλογο τον οποίο γράφει ο Ιωάννης. Κατά τη διάρκεια του επιλόγου τα οράματα έχουν τελειώσει και ο Ιωάννης συνεπώς δεν μπορεί να αναφέρεται σε κάποιον δήθεν μελλοντικό καιρό. Βασική έκφραση που τινάσσει στον αέρα όσα ισχυρίζεται ο εν λόγω Μάρτυρας είναι η εξής: “Λέγει ο μαρτυρών ταύτα”, δείχνοντάς μας έτσι, ότι είναι μια πράξη που συντελείται τώρα. Η λέξη “Λέγει” που χρησιμοποιεί ο Ευαγγελιστής  Ιωάννης βρίσκεται σε χρόνο Ενεστώτα. Συνεπώς πρόκειται για μια πράξη που συντελείται τώρα και η έκφραση «ο μαρτυρών ταύτα»  αναφέρεται στον Ιησού Χριστό ο οποίος λέγει: «Μαρτυρώ εγώ παντί τω ακούοντι τους λόγους της προφητείας του βιβλίου τούτου·» (22:18). Ο Χριστός δηλαδή, μαρτυρεί για την αξιοπιστία των λόγων του βιβλίου της Αποκαλύψεως και μαρτυρεί ΤΩΡΑ όχι σε κάποιον δήθεν μελλοντικό καιρό. Συνεπώς πρόκειται για κάτι το οποίο γίνεται τη στιγμή που γράφει ο Ιωάννης το βιβλίο της Αποκαλύψεως. Ο Ιωάννης μας πληροφορεί ότι τη στιγμή που γράφει το βιβλίο “Λέγει ο μαρτυρών ταύτα”, “έρχομαι ταχύ". Συνεπώς πρόκειται για μια παροντική πράξη εις πείσμα του συνομιλητή μας.

Προκύπτει ότι ο ερχομός του Χριστού είναι παροντικός και ο Κύριος έρχεται τώρα.

Επάνω στην εν λόγω απάντηση ο γνωστός ακόλουθος της Σκοπιάς TheTrumpetSeventh, απαξίωσε να απαντήσει γράφοντας τα εξής: «Δυστυχώς πρέπει να πω ότι οι απαντήσεις σας μας πάνε πάλι πίσω σε θέματα που συζητήσαμε για τα οποία δεν προτίθεμαι να επαναλάβω τις απόψεις που έχω διατυπώσει.».

Ο καθένας όμως μπορεί να διαπιστώσει, ότι όσα ισχυρίστηκε ο εν λόγω συνομιλητής μας αποδείχθηκαν λάθος, και άρα έπρεπε να δώσει μια απάντηση στα όσα ισχυριζόμασταν. Αποδείξαμε συνεπώς, ότι ο ερχομός του Κυρίου είναι ένα γεγονός το οποίο ξεκίνησε να συντελείται την εποχή του Ευαγγελιστή Ιωάννου και συνεχίζεται έως και σήμερα.

Απάντηση «μαργαριτάρι» νούμερο 2

Βασικό επιχείρημα του συγκεκριμένου Μάρτυρα όταν ισχυριστήκαμε ότι  «αν ο Ευαγγελιστής Ιωάννης εννοούσε τον ερχομό του Χριστού πριν 2000 χρόνια ΔΕΝ ΘΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΕ την μετοχή «ερχόμενος» αλλά την μετοχή «εληλυθότα», όπως κάνει στην Α Ιωάννου 4,2», είναι το εξής:

«ΕΔΩ ΚΑΝΕΤΕ ΛΑΘΟΣ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΩΣ ΚΑΙ ΝΟΗΜΑΤΙΚΩΣ γιατί ο Ιωάννης δεν θέλει να χρησιμοποιήσει χρονική μετοχή Αορίστου ή παρακειμένου αλλά ΤΡΟΠΙΚΗ μετοχή ενεστώτα που ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ που ήλθε ο Χριστός και όχι αν ΗΛΘΕ ο Χριστός για να βάλει "εληλυθότα". Αυτό το δηλώνει το ΕΝ ΣΑΡΚΙ που λέει μετά. ΗΛΘΕ εν σαρκί. Το ερώτημα δεν είναι αν ήλθε ο Χριστός, το ερώτημα είναι ΠΩΣ ήλθε ο Χριστός. Μην ξεχνάτε ότι ο Ιωάννης γράφει κατά των Γνωστικιστών που δεν παραδέχοντο ότι ο Χριστός ΗΛΘΕ εν σαρκί γιατί κατά την άποψή τους, όλα τα σαρκικά είναι αμαρτωλά. Οι γνωστικιστές αποστάτες δεν πίστευαν ότι ο Χριστός γεννήθηκε με ανθρώπινο σώμα ούτε ότι πέθανε πραγματικά στο ξύλο του μαρτυρίου.
ΔΕΝ ομιλούμε περί  του 1 Ιωάννη 4:2, που ο Ιωάννης χρησιμοποίησε παρακείμενο. Μιλάμε για το 2 Ιωάννης 7, που τονίζει διαφορετικά νοήματα. Πολύ ωραία ο Βάμβας συνδυάζει και τα δύο εδάφια και μεταφράζει και τις δύο μετοχές  (και το εληλυθότα και το ερχόμενος) ως ΗΛΘΕΝ λόγω της παρόμοιας φρασεολογίας. Αν έχετε πρόβλημα με τους μεταφραστές της Γραφής ας το πείτε σε αυτούς. Με υποθέσεις του τύπου "αν ο Ιωάννης ήθελε να πει αυτό θα το έγραφε έτσι" δεν οδηγούμαστε στο σωστό συμπέρασμα. Δεν θα αφήσουμε κανέναν να μας πει τι ήθελε να πει ο Ιωάννης και πώς. Ο ίδιος ο Ιωάννης μας το λέει. Η πρώτη μετοχή "ερχόμενος" τονίζει τον τρόπο που ήλθε ο Χριστός, ενώ η μετοχή "εληλυθότα" τονίζει το γεγονός ότι ο Χριστός ΗΛΘΕΝ εν σαρκί.».

Ξεκάθαρη είναι η σύγχυση του εν λόγω Μάρτυρος σχετικά με τα δύο αυτά χωρία (Α Ιωάννου 4:2 και Β Ιωάννου 1:7) η οποία γίνεται φανερή όταν τον ρωτάμε τα εξής:

«Εφόσον ισχυριστήκατε ότι το ερχόμενον είναι τροπική μετοχή ενεστώτα μπορώ να σας ρωτήσω που το στηρίζετε ότι πρόκειται περί τροπικής μετοχής, επειδή εμένα δεν μου φαίνεται σαν τέτοια. Για να δούμε ορισμένες τροπικές μετοχές (που δηλώνουν δηλαδή τρόπο):
Ἀφίκοντο πρὸς ἡμᾶς τὴν ἐπιστολὴν φέροντες. (φέρνοντας)
Οἱ σφῆκες ζῶσι φωλοῦντες τὸν χειμῶνα. (σε φωλιές)
Εἰσὶ δέ τινες τῶν Χαλδαίων οἳ λῃζόμενοι ζῶσι. (ζουν ληστεύοντας/με ληστείες/ληστρικά/ληστεύουν και ζουν)
Από τα παραπάνω βλέπουμε ποια μορφή πρέπει να έχει η τροπική μετοχή, πρέπει δηλαδή να μας δηλώνει τον τρόπο που έγινε κάτι δηλαδή:

1.Το φέροντες μας δείχνει πως αφίκοντο προς ημάς.
2. Το φωλούντες μας δείχνει πως οι σφήκες ζώσι
3. Το ληζόμενοι μας δείχνει πως οι Χαλδαίοι ζώσι.

Το ερχόμενον τώρα που ισχυριστήκατε ότι είναι τροπική μετοχή τι μας δείχνει, μπορείτε να μας απαντήσετε;».

Η απάντηση του Μάρτυρα δείχνει το κομφούζιο στο οποίο περιέπεσε, μετά την παραπάνω ερώτηση, καθώς μας έγραψε:

«Σας τα έχω πει αυτά κύριε Μακρή. Κοιτάξτε τις πρώτες μου απαντήσεις. Σας έχω πει επίσης τι σημαίνει τροπική μετοχή και τι δηλώνει το ερχόμενον (που δηλώνει το μέσον, τον τρόπο του ερχομού του Κυρίου και όχι ΠΟΤΕ έρχεται, όπως ισχυρισθήκατε εσείς). Με άλλα λόγια
Αν ήθελε ο Ιωάννης να βάλει μετοχή που να δηλώνει χρόνο θα έβαζε χρονική ή τελική, η μετοχή Ενεστώτα κατά βάση είναι τροπική (όταν δεν ακολουθείται από άρθρο)
Τροπική Μετοχή
Γνωρίσματα :
α)Συνήθως βρίσκεται σε χρόνο *ενεστώτα (σπανίως σε άλλους χρόνους, ποτέ σε μέλλοντα)
β) Συντάσσεται και παράγεται συνήθως από ρήματα κίνησης (όπως το έρχομαι π.χ)
γ)Συναντάται κυρίως με το -ων ή το -μένος (και στα άλλα γένη επίσης)
δ) Δηλώνει τον τρόπο ή το μέσο.
Θέλετε και άλλα; Μπορώ να σας πω όταν θελήσετε ή κάποιες παραπομπές επίσης
Στο δικό σας παράδειγμα "Εἰσὶ δέ τινες τῶν Χαλδαίων οἳ λῃζόμενοι" αναφέρατε πολύ σωστά ο ληζόμενοι μας δείχνει πως οι Χαλδαίοι ζώσι.
Το ερχόμενον, σας έχω ήδη απαντήσει , αναφέρει τον ΤΡΟΠΟ που ο Χριστός εμφανίστηκε στην γη. ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ εν σαρκί. Για τον λόγο αυτό κάναμε και το συντακτικό της πρότασης.
Η λέξη Ιησούν Χριστόν είναι αντικείμενο στο ομολογούντες και η μετοχή ερχόμενον είναι τροπική που προσδιορίζει το αντικείμενο της μετοχής. ΠΩΣ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ (ή ήλθε) στη γη ο Χριστός? ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ (τρόπος) εν σαρκί (μέσο)».

Βασικά λάθη του συνομιλητή μας:

1.       Αρχικά δεν μας είχε αποδείξει για ποιο λόγο είναι τροπική μετοχή, απλά μας αναφέρει γενικά και αόριστα ότι είναι τροπική μετοχή χωρίς να το δικαιολογεί. Ακόμα και όταν του ζητήσαμε να μας το δικαιολογήσει δεν το έκανε.

2.       Λέει ψέματα περί υποτιθέμενης συντακτικής αναλύσεως του επίμαχου χωρίου που δικαιολογεί τροπική ερμηνεία της μετοχής.

3.       Δεν παρακολουθεί τα παραδείγματα που του δείξαμε. Ας δούμε λοιπόν με βάση τα παραδείγματα τροπικών μετοχών,  για ποιον τρόπο δεν μπορεί το «ερχόμενον» να είναι τροπική μετοχή.

Αρχικά η τροπικές μετοχές δηλώνουν τον τρόπο ή το μέσο, ας δούμε μερικά παραδείγματα:

1.       Αφίκοντο πρός ημάς τήν επιστολήν φέροντες. (φέρνοντας)

2.       Οι σφήκες ζώσι φωλούντες τον χειμώνα. (σε φωλιές)

3.       Εισί δε τινές των Χαλδαίων οι ληζόμενοι ζώσι. (ζουν ληστεύοντας/με ληστείες/ληστρικά/ληστεύουν και ζουν).

4.       Ήλθεν έχων ναύς ολίγας. (έχοντας λίγα πλοία).

5.       μαθητεύσατε πάντα τα έθνη βαπτίζοντες αυτούς. (βαπτίζοντας).

Συγκεκριμένα δείτε αρχικά ότι όλες οι τροπικές μετοχές μας φανερώνουν τον τρόπο του ρήματος (προσδιορίζουν δηλαδή την ενέργεια του ρήματος), δηλαδή πώς γίνεται αυτό που αναφέρει το ρήμα.

1.       Το φέροντες μας δείχνει πως «αφίκοντο προς ημάς».

2.       Το φωλούντες μας δείχνει πως «οι σφήκες ζώσι».

3.       Το ληζόμενοι μας δείχνει πως «οι Χαλδαίοι ζώσι».

4.       Το έχων μας δείχνει πως «ήλθεν».

5.       Το βαπτίζοντες μας δείχνει πως «μαθητεύσατε».

Ο Μάρτυρας TheTrumpetSeventh όμως, μας αναφέρει τα εξής:

«Το ερχόμενον, σας έχω ήδη απαντήσει , αναφέρει τον ΤΡΟΠΟ που ο Χριστός εμφανίστηκε στην γη. ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ εν σαρκί. Για τον λόγο αυτό κάναμε και το συντακτικό της πρότασης. Η λέξη Ιησουν Χριστόν είναι αντικείμενο στο ομολογούντες και η μετοχή ερχόμενον είναι τροπική που προσδιορίζει το αντικείμενο της μετοχής. ΠΩΣ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ (ή ήλθε) στη γη ο Χριστός?
ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ (τρόπος) εν σαρκί (μέσο)».

Ο καθένας καταλαβαίνει ότι όσα γράφει είναι άσχετα με το Ελληνικό συντακτικό και αυτό διότι:

1.       Αναφέρει ότι η τροπική μετοχή προσδιορίζει το αντικείμενο του ρήματος, δείξαμε όμως ότι η τροπική μετοχή προσδιορίζει την ενέργεια του ρήματος.

2.       Γράφει ότι «Το ερχόμενον, σας έχω ήδη απαντήσει , αναφέρει τον ΤΡΟΠΟ που ο Χριστός εμφανίστηκε στην γη». Ο καθένας νοήμων άνθρωπος όμως γνωρίζει, ότι η λέξη «ερχόμενον» δεν μπορεί να δηλώνει τρόπο, πολύ περισσότερο τον τρόπο που ήρθε (σύμφωνα με τον συνομιλητή μας) ο Χριστός στην γη. Αυτό διότι, το ότι ήλθε – σύμφωνα  με τον συνομιλητή μας – ο Χριστός στην γη, μας το γνωστοποιεί η λεξούλα «ερχόμενον». Το «ερχόμενον» υπάρχει απλά για να μας δηλώσει τον ερχομό του Χριστού. Ο τρόπος στην εν λόγω πρόταση δηλώνεται από τις λέξεις «εν σαρκί», όπως ισχυρίστηκε και ο ίδιος γράφοντας κατά λέξη τα εξής: «ΕΔΩ ΚΑΝΕΤΕ ΛΑΘΟΣ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΩΣ ΚΑΙ ΝΟΗΜΑΤΙΚΩΣ γιατί ο Ιωάννης δεν θέλει να χρησιμοποιήσει χρονική μετοχή Αορίστου ή παρακειμένου αλλά ΤΡΟΠΙΚΗ μετοχή ενεστώτα που ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ που ήλθε ο Χριστός και όχι αν ΗΛΘΕ ο Χριστός για να βάλει "εληλυθότα". Αυτό το δηλώνει το ΕΝ ΣΑΡΚΙ που λέει μετά».  Η πρόθεση Εν συντάσσεται με δοτική (σαρκί είναι δοτική) και δηλώνει μέσο ή τάξη (με). Συνεπώς κάνει τραγικότατο συντακτικό λάθος ο συνομιλητής μας, όταν γράφει τα εξής: «Το ερχόμενον, σας έχω ήδη απαντήσει , αναφέρει τον ΤΡΟΠΟ που ο Χριστός εμφανίστηκε στην γη». Το «ερχόμενον» δεν αναφέρει τον τρόπο ούτε το μέσο, το μέσο αναφέρεται στον εμπρόθετο προσδιορισμό τρόπου «εν σαρκί». Εύκολα γίνεται αντιληπτό το λάθος του συνομιλητή μας όταν στην αρχή της απάντησης του, μας γράφει: «ΕΔΩ ΚΑΝΕΤΕ ΛΑΘΟΣ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΩΣ ΚΑΙ ΝΟΗΜΑΤΙΚΩΣ γιατί ο Ιωάννης δεν θέλει να χρησιμοποιήσει χρονική μετοχή Αορίστου ή παρακειμένου αλλά ΤΡΟΠΙΚΗ μετοχή ενεστώτα που ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ που ήλθε ο Χριστός και όχι αν ΗΛΘΕ ο Χριστός για να βάλει "εληλυθότα"». Όπως αποδείξαμε το «ερχόμενον» δεν δηλώνει τρόπο, δηλώνει απλά ότι κάποιος έρχεται, το πώς έρχεται αυτός ο κάποιος δηλώνεται από τον εμπρόθετο προσδιορισμό τρόπου «εν σαρκί». Εάν πράγματι το «ερχόμενον» ήταν τροπική μετοχή (που προσδιορίζει το πώς έρχεται ο Χριστός), δεν θα χρειαζόταν ο εμπρόθετος προσδιορισμός του τρόπου, για να απαντήσει στο ερώτημα πώς έρχεται (ή ήλθε σύμφωνα με τον συνομιλητή μας) ο Χριστός. Απλά και μόνο για να δείτε το μέγεθος της πλάνης του συνομιλητή μας, μεταφράστε την εν λόγω πρόταση, ΧΩΡΙΣ τον εμπρόθετο προσδιορισμό «εν σαρκί» και θα βεβαιωθείτε, ότι το «ερχόμενον» δεν μας δείχνει τον τρόπο που έγινε η πρώτη παρουσία του Χριστού, ας το δούμε μαζί:

«ότι πολλοί πλάνοι εισήλθον εις τον κόσμον, οι μη ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον· ούτός εστιν ο πλάνος και ο αντίχριστος.» Μετάφραση: «ότι πολλοί πλάνοι εμφανίστηκαν στον κόσμο αυτοί οι οποίοι δεν ομολογούν ότι ο Ιησούς Χριστός έρχεται (ή ήλθε σύμφωνα με τον συνομιλητή μας)· αυτός είναι ὁ πλάνος καὶ ὁ ἀντίχριστος.» Πού γίνεται εδώ φανερός ή γνωστός ο τρόπος με τον οποίο ήρθε ο Χριστός; Όχι, δεν γίνεται, παρόλα αυτά η λεξούλα «ερχόμενον» και καλά τροπική υπάρχει, αλλά δεν μας δείχνει τον τρόπο με τον οποίο έρχεται (ή ήλθε όπως αρέσκεται λανθασμένα να γράφει ο Μάρτυρας), παρά μόνο μας κάνει γνωστό τον ερχομό του.

Ας θυμηθούμε όμως τι μας έγραψε ο συνομιλητής μας για να θυμηθούμε το μέγεθος της απάτης του: «ΕΔΩ ΚΑΝΕΤΕ ΛΑΘΟΣ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΩΣ ΚΑΙ ΝΟΗΜΑΤΙΚΩΣ γιατί ο Ιωάννης δεν θέλει να χρησιμοποιήσει χρονική μετοχή Αορίστου ή παρακειμένου αλλά ΤΡΟΠΙΚΗ μετοχή ενεστώτα που ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ που ήλθε ο Χριστός και όχι αν ΗΛΘΕ ο Χριστός για να βάλει "εληλυθότα”». Ο συνομιλητής μας συνελήφθη να ψεύδεται για ακόμα μια φορά, εφόσον το «ερχόμενον» δεν μας δείχνει τον τρόπο, όπως και το «εληλυθότα» το ίδιο. Οι δύο αυτές μετοχές μας κάνουν γνωστό απλά και μόνο τον ερχομό του Χριστού, ο τρόπος φαίνεται από τον ίδιο εμπρόθετο προσδιορισμό που υπάρχει και στις δύο επιστολές:
1. εν σαρκὶ εληλυθότα 2. ερχόμενον εν σαρκί.

Επίσης κάνει το λάθος και ξεχνάει τα όσα έγραψε ο ίδιος: «ΕΔΩ ΚΑΝΕΤΕ ΛΑΘΟΣ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΩΣ ΚΑΙ ΝΟΗΜΑΤΙΚΩΣ γιατί ο Ιωάννης δεν θέλει να χρησιμοποιήσει χρονική μετοχή Αορίστου ή παρακειμένου αλλά ΤΡΟΠΙΚΗ μετοχή ενεστώτα που ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ που ήλθε ο Χριστός και όχι αν ΗΛΘΕ ο Χριστός για να βάλει "εληλυθότα". Αυτό το δηλώνει το ΕΝ ΣΑΡΚΙ που λέει μετά. ΗΛΘΕ εν σαρκί. Το ερώτημα δεν είναι αν ήλθε ο Χριστός, το ερώτημα είναι ΠΩΣ ήλθε ο Χριστός. Μην ξεχνάτε ότι ο Ιωάννης γράφει κατά των Γνωστικιστών που δεν παραδέχοντο ότι ο Χριστός ΗΛΘΕ εν σαρκί γιατί κατά την άποψή τους, όλα τα σαρκικά είναι αμαρτωλά. Οι γνωστικιστές αποστάτες δεν πίστευαν ότι ο Χριστός γεννήθηκε με ανθρώπινο σώμα ούτε ότι πέθανε πραγματικά στο ξύλο του μαρτυρίου.»

Γελάστε παρακολουθώντας τους Μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλες τους τις αντιφάσεις, ενώ μας γράφει: «ότι ο Ιωάννης γράφει κατά των Γνωστικιστών που δεν παραδέχοντο ότι ο Χριστός ΗΛΘΕ εν σαρκί γιατί κατά την άποψή τους, όλα τα σαρκικά είναι αμαρτωλά», παρόλα αυτά γράφει στο ίδιο σχόλιο: «Το ερώτημα δεν είναι αν ήλθε ο Χριστός, το ερώτημα είναι ΠΩΣ ήλθε ο Χριστός.». Δηλαδή το πώς ήλθε ο Χριστός είναι αυτό που μας απασχολεί, συνεπώς γράφει «ερχόμενον» και όχι «εληλυθότα» για να δηλώσει τον τρόπο. Με αυτό όμως ο συνομιλητής μας πέφτει σε μία αντίφαση, εφόσον τον Ευαγγελιστή Ιωάννη τον ένοιαζε ο τρόπος, αφού όπως μας είπε: «ο Ιωάννης γράφει κατά των Γνωστικιστών που δεν παραδέχοντο ότι ο Χριστός ΗΛΘΕ εν σαρκί», γιατί τότε στην  πρώτη του επιστολή, που και πάλι γράφει κατά των γνωστικών, τον ενδιαφέρει μόνο να αποδείξει ότι ο Χριστός ήλθε και όχι πως ήλθε;

Βλέπουμε επίσης και μια ακόμα αντίφαση, ενώ ο Μάρτυρας λέει, ότι στην πρώτη επιστολή, ο Άγιος Ιωάννης ενδιαφέρεται για το ότι ήλθε ο Χριστός και όχι για τον τρόπο που ήλθε, ωστόσο διακρίνουμε ξεκάθαρα τον εμπρόθετο προσδιορισμό του τρόπου στην πρόταση: «εν τούτω γινώσκετε το πνεύμα του Θεού· παν πνεύμα ο ομολογεί Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα, εκ τούΘεού εστι· και παν πνεύμα ο μη ομολογεί τόν Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα, εκ του Θεού ουκ έστι· ». Βλέπουμε από την πρόταση αυτή, ότι τον Ιωάννη τον ενδιαφέρει να κάνει γνωστό τον τρόπο με τον οποίο ήρθε ο Χριστός και όχι αν ήλθε ή όχι. Τον ενδιαφέρει να κάνει γνωστό ότι όσοι ισχυρίζονται ότι ο Χριστός ήρθε με σάρκα είναι του Θεού. ενώ όσοι ισχυρίζονται ότι δεν ενσαρκώθη πραγματικώς δεν είναι. Συνεπώς δεν ενδιαφέρεται απλά και μόνο για το αν ήλθε ο Χριστός, όπως ισχυρίζεται ο συνομιλητής μας, αλλά για το πώς ήλθε, για αυτό και χρησιμοποιεί τον εμπρόθετο προσδιορισμό «εν σαρκί». Επίσης, ας μας απαντήσει στην ερώτηση: «Το ερχόμενον τι μας δηλώνει αφού για να είναι τροπική όπως λέτε πρέπει να έχει και την φράση «εν σαρκί» δίπλα του. Αν δεν υπάρχει το εν σαρκί είναι ακόμα τροπική; Με την ίδια λογική και το εν σαρκί εληλυθότα είναι τροπική αφού μας δηλώνει τρόπο».

Απάντηση «μαργαριτάρι» νούμερο 3

Γράφει ο εν λόγω Μάρτυρας: «Η λέξη Ιησουν Χριστόν είναι αντικείμενο στο ομολογούντες και η μετοχή ερχόμενον είναι τροπική που προσδιορίζει το αντικείμενο της μετοχής. ΠΩΣ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ (ή ήλθε) στη γη ο Χριστός? ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ (τρόπος) εν σαρκί (μέσο)». Γελάστε και εδώ με τη φανταστική συντακτική ανάλυση του αυτοπαρουσιαζόμενου ως «φιλόλογου» και ας δούμε το αναπάντητο ερώτημα που το άφησε να μετεωρίζεται όπως και όλα τα προαναφερόμενα: «Επίσης γράφετε: "Η λέξη Ιησουν Χριστόν είναι αντικείμενο στο ομολογούντες και η μετοχή ερχόμενον είναι τροπική που προσδιορίζει το αντικείμενο της μετοχής.". Για να δούμε κάτι ωραίο εδώ: "Η κατηγορηματική μετοχή λειτουργεί στον λόγο ως: Κατηγορηματικός προσδιορισμός στο υποκείμενο ή στο αντικείμενο του ρήματος:" Στο αντικείμενο του ρήματος λέει όπως εσείς ισχυρίζεστε ότι γίνεται με το ερχόμενον.

Οι πολέμιοι ήσθοντο το όρος εχόμενον.
Ρήμα: ήσθοντο
Υποκείμενο: πολέμιοι
Αντικείμενο: το όρος. Το εχόμενον κατηγορηματικός προσδιορισμός του όρους. Ήσθοντο, ποιοι ήσθοντο οι πολέμιοι, τι ήσθοντο το όρος, πως ήσθοντο το όρος εχόμενον.
ότι πολλοί πλάνοι εισήλθον εις τον κόσμον, οι μη ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί.
Ρήμα: ομολογούντες
Υποκείμενο: πλάνοι
Αντικείμενο: Ιησούν Χριστόν. Το ερχόμενον κατηγορηματικός προσδιορισμός του Ιησούν Χριστόν.
Ομολογούντες, ποιοι ομολογούντες οι πλάνοι, τι ομολογούντες Ιησούν Χριστόν, πως ομολογούντες ερχόμενον.
Επομένως το ερχόμενον είναι κατηγορηματικός προσδιορισμός.».

Ας δούμε την φανταστική απάντηση του Μάρτυρα TheTrumpetSeventh: «Μην μπερδεύετε το ήσθοντο με το ομολογέω. Το πρώτο είναι ρήμα αίσθησης και το άλλο λεκτικό ρήμα και επιθετική μετοχή. Η συντακτική σας ανάλυση είναι εκτός». Φανταστική συντακτικώς θεμελιωμένη απάντηση, ούτε καν μπόρεσε να μας δείξει συντακτικώς, γιατί ήταν εκτός η σύνταξη που κάναμε, ακόμα και αφού τον ρωτήσαμε να το κάνει. Τον προκαλούμε αυτή τη φορά να το πράξει.

Απάντηση «μαργαριτάρι» νούμερο 4

Το βασικότερο επιχείρημα του εν λόγω Μάρτυρος ήταν το εξής, ότι εφόσον πολλές μεταφράσεις (Αγγλικές) μεταφράζουν το «ερχόμενον» παρελθοντικά, συνεπώς είναι σωστή αυτή του η ερμηνεία, συγκεκριμένα ισχυρίστηκε: «Οι μεταφράσεις που είναι διάστιχες, όπως εκείνες του Benjamin Wilson και η Μετάφραση Νέου Κόσμου της Διάστιχης Καινής Διαθήκης, αποκλείεται να ενέχουν λάθη γιατί είναι λέξη-λέξη. Εφόσον διεθνούς κύρους μεταφράσεις (όπως εκείνης της Γενεύης και η Μετάφρασις Βασιλέως Ιακώβου, ή εκείνη του Βάμβα) αποδίδουν το εδάφιο στο παρελθόν, πρέπει να το δεχτούμε γιατί όπως είπα είναι η παραδοσιακή απόδοση του χωρίου για αιώνες. Τώρα, αν ένας Τσιμπιρίδης ή άλλοι εισάγουν καινοφανή πράγματα και ερμηνείες, είναι δικό τους πρόβλημα. Εγώ γνωρίζω ότι η παραδοσιακή μορφή του χωρίου είναι αυτή, και αποκλείεται να είναι λάθος. Επαναλαμβάνω ότι η Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου μεταφράζει από τα αρχαία χειρόγραφα, όπως και εκείνη του Tyndale. Αν πείτε στο εξωτερικό (ή και εδώ) ότι δεν δέχεστε τις μεταφράσεις αυτές, απλά θα το λάβουν ως αστείο.» καθώς και επίσης: «Το ίδιο μεταφράζουμε και εμείς όπως οι πιστοί αντιγραφείς και μεταφραστές της Μεταρρύθμισης».

Διαβάζοντας τα παραπάνω, απαντάμε στον εν λόγω Μάρτυρα ως εξής: «Ποιοι πιστοί αντιγραφείς της μεταρρύθμισης; Θα έρθουν οι ξένοι να μας πούνε τι σημαίνει το ερχόμενον; Ελληνικά είναι κύριε δεν χρειάζεται να περιμένουμε τους ξένους να μας πούνε τι σημαίνει. Θα έρθουν οι Γερμανοί και οι Άγγλοι της μεταρρύθμισης να μας πούνε τι σημαίνει το ερχόμενον και πως θα ερμηνεύσουμε το χωρίο, σοβαρολογείτε τώρα; Είναι Ελληνικά δεν μπορούμε να το στηρίζουμε στο τι μεταφράζει ο καθένας και με ποια φιλολογική βάση το μεταφράζουν με παρελθοντική έννοια;».

Στα προηγούμενα που τον ερωτήσαμε ο Μάρτυρας μας απάντησε ως εξής: «Ε, ΝΑΙ ΚΥΡΙΕ ΜΑΚΡΗ! Οι Γερμανοί και οι Άγγλοι ερμηνευτές έχουν εκπαιδευτεί πολύ καλύτερα στην ελληνική γλώσσα με περισσότερη ειδίκευση και άσκηση από κάτι Έλληνες που νομίζουν επειδή είναι Έλληνες ξέρουν να διαβάζουν και αρχαίο κείμενο με τις γνώσεις που πήραν από το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα! Ποιος θα μπορούσε να αντιτείνει στην γνώση του Sweitzer (και στο Συντακτικό της αρχαιοελληνικής γλώσσας που συνέταξε) ή στις γνώσεις των Lidell και Scott; Δεν λέω ότι όλοι είναι αλάνθαστοι, αλλά δεν θα πιστέψω τον καθηγητάκο του ελληνικού γυμνασίου περισσότερο από τον Εγγλέζο καθηγητή ελληνικών της Οξφόρδης ή τον Αμερικάνο φιλόλογο ελληνικών του Harvard. Φυσικά και εκείνοι γνωρίζουν καλύτερα.».

Ελπίζω να διακρίνατε το μεγάλο «μαργαριτάρι» του Μάρτυρα TheTrumpetSeventh. Ας το δούμε μαζί στην απάντηση που του δώσαμε:

«Χωρίς να θέλω να σας προσβάλλω αλλά διαβάζοντας γελάω. Τι δουλειά έχουν ο Sweitzer και οι Lidell και Scott με τον εν λόγω χωρίο και θέμα που εξετάζουμε; Εσείς από τη μία μου αναφέρετε λογίους και από την άλλη γράφετε για παραδοσιακές μεταφράσεις όπως αυτή των αγράμματων Άγγλων επισκόπων του 1500 (KJV) οι οποίοι το μόνο που κοιτούσαν ήτανε να βγάλουν μια μετάφραση ευάρεστη στον βασιλέα τους, εφόσον άμα δεν του άρεσε δεν θα εκδιδόταν και η οποία βασίστηκε σε Ελληνικό κείμενο ενός παπικού ιερέα ο οποίος το έκανε στο πόδι μεταφράζοντας από λατινικά σε ελληνικά και κάνοντας τραγικά λάθη και πάνω στην οποία βασίστηκε και η μετάφραση ενός άλλου λογίου του Νεόφυτου Βάμβα, αυτές είναι οι μεταφράσεις των λογιών; Για να δούμε λίγο τι γράψατε για τις μεταφράσεις αυτές:

Και ξαναπαραθέτω τις εν λόγω μεταφράσεις για να δείξω το μέγεθος του λάθους να αρνείστε ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ αποδόσεις του χωρίου που για αιώνες μεταφράζεται ως παρελθόν: 

"For there are many impostors started up in the world, who will not own that Jesus Christ was incarnate(ήταν ενσαρκωμένος). such a one is an impostor and an anti-christ"
English Translation of the Bible Mace New Testament( 1729)

"Because many deceivers are come out into the world who confess not that Jeshu Meshiah came in the flesh. This is the deceiver and antichrist"
Etheridge Translation (1849)

For many deceiuers are entred into this worlde, which confesse not that Iesus Christ is come in the flesh. He that is such one, is a deceiuer and an Antichrist.
H Bίβλος της Γενεύης-πολύ διάσημη! (εν έτει 1587)

"For many deceauers are entred into the worlde, whych confesse not that Iesus Christ is come in the fleshe. This is a deceauer and an Antichrist"
Τhe Great Cranmer Bible (1540)

"for many deceivers are entered into the world, who do not confess Jesus Christ did come in the flesh. This is the deceiver, and the antichrist"
Living Oracles Bible (1835)

"Because many seducers have gone forth into the world, who confess not that Jesus the Messiah hath come in the flesh. This is a seducer and Antichrist."
Murdock Translation (1852)

Τι δουλειά έχουν οι γνώσεις Ελληνικών των Sweitzer και οι Lidell και Scott και οι σύγχρονοι λόγιοι με τις εν λόγω παραδοσιακές μεταφράσεις. Θα έλθουν οι αγράμματοι Άγγλοι και οι Γερμανοί του 1500 να μας πούνε πώς θα ερμηνεύσουμε το εν λόγω χωρίο; Ένας να το έκανε λάθος τούς πήρε όλους η μπάλα μετά, δεν είναι δύσκολο να το καταλάβουμε.».

Καταλαβαίνετε, αγαπητοί αναγνώστες, ότι ο συγκεκριμένος Μάρτυρας βασίζεται σε μεταφράσεις αγράμματων Ευρωπαίων του 15^ου - 16^ου αιώνα και αυτές έρχεται να μας τις παρουσιάσει ως σωστές, μη λαμβάνοντας υπόψη όχι μόνο τα τυπογραφικά λάθη που τυχόν μπορεί να έγιναν, αλλά ούτε την έλλειψη γνώσεων των μεταφραστών, ούτε ότι πολλές φορές μεταφράσεις βασίζονται σε άλλες μεταφράσεις και πιο σημαντικό ούτε τις ιδιαιτερότητες της κάθε γλώσσας. Ας δούμε ένα παράδειγμα σχετικά με την αναξιοπιστία των Ευρωπαϊκών μεταφράσεων. Γράφει ο Μάρτυρας: «Εφόσον διεθνούς κύρους μεταφράσεις (όπως εκείνης της Γενεύης και η Μετάφρασις Βασιλέως Ιακώβου, ή εκείνη του Βάμβα) αποδίδουν το εδάφιο στο παρελθόν, πρέπει να το δεχτούμε γιατί όπως είπα είναι η παραδοσιακή απόδοση του χωρίου για αιώνες».

Ας δούμε την αναξιοπιστία δύο από των δήθεν διεθνούς φήμης μεταφράσεων που μας αναφέρει.

Αρχικά ας δούμε τη μετάφραση του Βάμβα. 
Ο Νεόφυτος Βάμβας (1770-1855), Ορθόδοξος Αρχιμανδρίτης και Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, εκπόνησε μαζί με άλλα άτομα μία μετάφραση της Αγίας Γραφής στην γλώσσα της εποχής του. Η μετάφραση αυτή στην ουσία αποτελεί απόδοση στην Ελληνική της Αγγλικής Βίβλου του Βασιλέως Ιακώβου. Γι’ αυτό η μετάφραση του Βάμβα περιέχει 66 μόνο βιβλία από τα 76 που περιέχει ο Ορθόδοξος κανόνας της Γραφής. Επίσης το κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης, με βάση το οποίο έγινε η Αγγλική μετάφραση του Βασιλέως Ιακώβου, είναι το Μασοριτικό Εβραϊκό κείμενο. Συνεπώς η μετάφραση του Βάμβα δεν μεταφράζει το κείμενο των Εβδομήκοντα για την Παλαιά Διαθήκη αλλά την Αγγλική μετάφραση του Μασοριτικού (δηλαδή είναι μετάφραση μεταφράσεως). Και στην Καινή Διαθήκη η μετάφραση του Βάμβα δεν μεταφράζει άμεσα το αρχαίο Ελληνικό κείμενο αλλά την Αγγλική μετάφραση του αρχαίου Ελληνικού κειμένου (πάλι μετάφραση μεταφράσεως). Η μετάφραση του Βάμβα περιέχει αρκετά λάθη, τα οποία οφείλονται κυρίως σε μεταφραστικά λάθη της Αγγλικής Βίβλου του Βασιλέως Ιακώβου (για αυτό έγραψα ότι αν ένας το έκανε λάθος μετά το κάνουν και οι υπόλοιποι). Επαναλαμβάνω ότι η μετάφραση του Βάμβα είναι μετάφραση Αγγλικής μετάφρασης. 

Βλέπουμε δηλαδή ότι η μετάφραση του Βάμβα δεν έγινε απευθείας από το αρχαίο κείμενο, αλλά βασίστηκε στην άλλη δήθεν «σοβαρή» μετάφραση του Βασιλέως Ιακώβου. 

Ας δούμε τώρα όμως το πόσο αναξιόπιστη είναι αυτή η μετάφραση.
Αρχικά αναφέρουμε ότι η μετάφραση του βασιλέως Ιακώβου υποβλήθηκε σε τρείς αναθεωρήσεις διορθώνοντας πάνω από 100.000 λάθη (δείγμα φοβερής «αξιοπιστίας»). Επίσης το Ελληνικό κείμενο στο οποίο βασίστηκε η μετάφραση του βασιλέως Ιακώβου γνωστό ως Textus Receptus, βασίστηκε στο κριτικό κείμενο που έγινε από κάποιον παπικό ουμανιστή ιερέα ονόματι Έρασμος. Το κείμενο το έγραψε κάτω από μεγάλη πίεση καθώς προσπαθούσε να εκδώσει όσο πιο γρήγορα μπορούσε, εφόσον δεν υπήρχε έως τότε Ελληνικό κριτικό κείμενο της Καινής Διαθήκης. Εν συνεχεία καλό είναι να αναφέρουμε ότι  η μετάφραση έγινε από 47 «λόγιους», μέλη της Αγγλικής Εκκλησίας , η κύρια μέριμνα των οποίων ήταν να βγάλουν ένα κείμενο αποδεκτό από το Βασιλιά και το κοινοβούλιο τους.

Αμφιβάλλουμε εάν ένα τέτοιο κείμενο είναι πραγματικά αξιόπιστο. Δεν θέλουμε να υποβαθμίσουμε την μετάφραση του Βασιλέως Ιακώβου σε σχέση με τις άλλες μεταφράσεις (ορισμένα σημεία τα μεταφράζει ορθότερα από άλλες μεταφράσεις), αλλά να δείξουμε την αναξιοπιστία των μεταφράσεων γενικότερα. Επίσης, μας έγραψε τα εξής: «Εγώ γνωρίζω ότι η παραδοσιακή μορφή του χωρίου είναι αυτή, και αποκλείεται να είναι λάθος», επάνω σε αυτό αναφέρουμε τόσο στον Μάρτυρα όσο και στους αναγνώστες ότι η Αγία Γραφή δεν ξεκίνησε να ερμηνεύεται το 1500 με την εμφάνιση του Προτεσταντισμού, ούτε η παραδοσιακή μορφή του χωρίου είναι αυτή που εμφανίστηκε το 1500, αλλά παραδοσιακή ερμηνεία της Γραφής είναι αυτή της Ορθόδοξου Εκκλησίας που έχει διάρκεια σχεδόν δύο χιλιετιών.

Επάνω στα παραπάνω ο Μάρτυρας TheTrumpetSeventh απαντάει ως εξής (δείτε και φρίξτε): «Δεν είπα ποτέ ότι η ΚJV είναι αλάνθαστη. Όμως δεν είναι το ζήτημα αυτό. Μπορείτε να μου πείτε με ΑΠΟΔΕΙΞΗ από λόγιους (εγκεκριμένους) ότι είναι λάθος στο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ???». Θαυμάστε απάντηση «φιλόλογου», αγαπητοί αναγνώστες! Ξεχνάει ο συνομιλητής μας ότι πρόκειται περί Ελληνικών και δεν χρειαζόμαστε τους ξένους να μας πούνε πώς να ερμηνεύσουμε την Καινή Διαθήκη.

Μας γράφει ο εν λόγω Μάρτυρας: «Εγώ νιώθω ασφαλής γιατί βλέπω ότι όλες οι διάσημες μεταφράσεις και έγκυροι καθηγητές βάζουν παρελθοντικό χρόνο και άρα έχω στέρεη βάση να τους πιστέψω και να μην τους αμφισβητήσω εφόσον βασίζονται στην γραμματική και το συντακτικό του κειμένου». Τα παραπάνω λόγια του, μας έφεραν στο μυαλό, τα λόγια του Σωκράτη από τον Πλατωνικό διάλογο Γοργίας.

«Καλότυχε, επιχειρείς να με ελέγχεις με ρητορικό τρόπο, όπως ακριβώς κάνουν οι ρήτορες στα δικαστήρια στις θέσεις των αντιπάλων τους, που πιστεύουν ότι ασκούν έλεγχο. Και βέβαια, εκεί οι μεν νομίζουν ότι ελέγχουν τους δε, όταν παρουσιάζουν πολλούς και σημαντικούς μάρτυρες των λεγομένων τους, ενώ ο αντίδικος ένα Μάρτυρα ή κανέναν. Αυτός ο έλεγχος σχετικά με την αλήθεια δεν έχει καμία αξία- γιατί μερικές φορές θα μπορούσαν να ψευδό μαρτυρήσουν εναντίον ενός πολλοί και σημαντικοί. Και τώρα με όσα λες θα συμφωνήσουν σχεδόν όλοι οι Αθηναίοι και όσοι ξένοι διαμένουν στην Αθήνα, αν θες να τους παρουσιάσεις ως μάρτυρες εναντίον μου, ότι δεν λέω αλήθεια θα έρθουν ως μάρτυρες για σένα, αν θες, ο Νικίας ο γιος του Νικήρατου και οι αδελφοί του, στους οποίους ανήκουν οι τρίποδες που είναι στημένοι στη σειρά στο διονυσιακό θέατρο· αν θες ακόμη, ο Αριστοκράτης ο γιος του Σκελλία, του οποίου πάλι υπάρχει στο ναό του Πυθίου Απόλλωνα εκείνο το ωραίο αφιέρωμα· αν θες, όλη η οικογένεια του Περικλή ή οποιαδήποτε άλλη οικογένεια από εδώ, την οποία θες να επιλέξεις. Αλλά εγώ, μολονότι είμαι ένας, δεν συμφωνώ μαζί σου γιατί εσύ δεν με αναγκάζεις να το κάνω προβάλλοντας μου ισχυρά επιχειρήματα, αλλά παρουσιάζοντας εναντίον μου πολλούς ψευδομάρτυρες, επιχειρείς να με διώξεις από την περιουσία μου και την αλήθεια». (Πλατωνικός διάλογος Γοργίας).

Αποδεικνύεται από τα παραπάνω ότι η αλήθεια η οποία προέρχεται από απλή συμφωνία με την πλειοψηφία, η οποία δεν στηρίζεται σε λογικά επιχειρήματα, είναι απλά και μόνο μια απάτη. Ο συνομιλητής μας μεταχειρίζεται αυτό το είδος ελέγχου, για να επαναπαύει την συνείδηση του, δηλαδή επειδή συμφωνούν μαζί μας πολλοί σπουδαίοι λόγιοι, άρα έχουμε δίκιο, άρα μπορούμε να αναπαυτούμε.

Αυτό το κακομήχανον ευλογοφανές επιχείρημα το οποίο επαναλαμβάνεται από αρχαιοτάτων χρόνων. Δια το οποίον ακούομεν τον ουρανοφάντορα Βασίλειον, να λέγη: «εις το πλήθος καταφεύγεις; Την ήτταν σου ομολογείς, αποδείξεων στερείσαι. Την αλήθειαν έστω και εις εάν μοί προσκομίση, ευθύς με πείθει. Το πλήθος χωρίς αποδείξεως όταν αυθεντή ικανώς με φοβεί, ουδαμώς όμως με πείθει.».

Ας δούμε όμως ορισμένες από αυτές τις μεταφράσεις, που βασίζονται στην γραμματική και στο συντακτικό του κειμένου.

Ο Μάρτυρας, μάς φέρνει ως απόδειξη μερικές ερμηνείες ας δούμε τι μας γράφει: «Tο πασίγνωστον Λεξικό-Σχολιολόγιο της Καινής Διαθήκης του Μeyer (αν δεν τον γνωρίζουν ορισμένοι "επώνυμοι" ας ψάξουν να το βρουν τι εστί Meyer Commentary) γράφει για το επίμαχο εδάφιο:

οι μη ομολογούντες κ.τ.λ.] comp. 1 John 4:2-3; on the N. T. usage of the article before the participle after πολλοί, comp. Buttm. p. 254; μη ομολογείν = αρνείσθαι. The μή is not to be explained, with Winer (p. 428; VII. p. 450), by the fact that the participle refers to a representative class (= quicumque non profitentur), but it is used just as in 1 John 4:3 : ο μη ομολογεί ; see on this passage.

Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί] is to be taken just as the words 1 John 4:2, that run almost exactly similarly. The present participle ερχόμενον, instead of which εληλυθότα is used there, expresses the idea in itself—apart from the idea of time; comp. John 6:14;.. nor are we to interpret, with Baumgarten-Crusius: “He who was to come;” *still more incorrectly Oecumenius takes it as future participle, referring it to the second coming of Christ.

that Jesus Christ is come in the flesh] This is not quite accurate; nor does R. V., ‘that Jesus Christ cometh in the flesh’, seem to be more than a partial correction. Rather, that confess not Jesus Christ as coming in the flesh, or possibly, that confess not Jesus as Christ coming in the flesh. See on 1 John 4:2, where the Greek is similar, but with perfect instead of present participle. These deceivers denied not merely the fact of the Incarnation, but its possibility. In both passages A. V. and R. V. translate as if we had the infinitive mood instead of the participle. The difference is, that with the participle the denial is directed against the Person, ‘they deny Jesus’; with the infinitive it is directed against the fact, ‘they deny that He cometh’ or ‘has come.’ ;Note that Christ is never said to come into the flesh but either, as here and 1 John 4:2, to come in the flesh; or, to become flesh (John 1:14).

ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ότι μεταφράζει την μετοχή ερχόμενος ως ΤΡΟΠΙΚΗ(που δείχνει δηλαδή τον τρόπο που ήλθε ο Χριστός, ή την ιδέα της ενσαρκώσεώς του)???? Μας λέει ότι το "ερχόμενον"
1) is to be taken *just as the words 1 John 4:2(πρέπει να έχει λοιπόν το ίδιο νόημα με το 1 Ιωάννου 4;2)
2) Σε αντίθεση με την μετοχή εληλυθότα εκφράζει την ιδέα -εκτός από τον χρόνο
3) ΔΕΝ πρέπει η μετοχή να ερμηνευθεί όπως ο Οικουμένιος λέει ότι είναι στο μέλλον, ο οποίος εννοεί την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού
4) Πιθανότατα αναφέρεται σε αυτούς που δεν δέχονται τον Χριστό ερχόμενο με σάρκα (στην Πρώτη του Παρουσία) ή αυτούς που δεν δέχονται τον Ιησού ερχόμενο ως Χριστό (Μεσσία δηλαδή) ερχόμενο με σάρκα - Καθαρά καταδικάζει τους γνωστικούς
5) Αυτοί οι πλάνοι καθαρά δεν παραδέχονταν το γεγονός της ενσαρκώσεως
6) Πολύ σημαντική η παρατήρηση του διάσημου Μeyer (που είναι προτεσταντικής υφής σχολιολόγιο και όχι των ΜτΙ) ότι "Note that Christ is never said to come into the flesh"».

Φρίξτε με τις ανωτέρω ερμηνείες των δήθεν λογίων· αντί να προσπαθήσουν να βρούνε συντακτικώς πώς πρέπει να αποδώσουν το χωρίο, με αερολογίες προσπαθούνε να το ερμηνεύσουν.

Είναι γραμμένο για παράδειγμα: « Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί] is to be taken just as the words 1 John 4:2, that run almost exactly similarly. The present participle ερχόμενον, instead of which εληλυθότα is used there, expresses the idea in itself—apart from the idea of time; comp. John 6:14;.. nor are we to interpret, with Baumgarten-Crusius: “He who was to come;” *still more incorrectly Oecumenius takes it as future participle, referring it to the second coming of Christ.»
Μετάφραση: «Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί] πρέπει να εκληφθεί ακριβώς όπως  οι λέξεις στην  1 Ιωάννου  4:2, οι οποίες έχουνε παρόμοια φρασεολογία. Η μετοχή ενεστώτα ερχόμενον, στην θέση της οποίας η λέξη εληλυθότα χρησιμοποιείτε εκεί, εκφράζει την ιδέα καθεαυτή —εκτός από την ιδέα του χρόνου; comp. Ιωάννης 6:14;.. ούτε μπορούμε να το ερμηνεύσουμε, με τον Baumgarten-Crusius: “Αυτός που ήταν να έρθει;” *ακόμα ποιο λανθασμένα ο Οικουμένιος την λαμβάνει ως μετοχή μέλλοντα, αναφέροντας την στην Δευτέρα παρουσία του Χριστού.».
Εδώ αρχικά πρέπει να σημειώσουμε τα εξής: Ο Μάρτυρας συνομιλητής μας συμφωνεί με την ερμηνεία του Meyer, ενός  Άγγλου που οι γνώσεις Ελληνικών του δεν γνωρίζουμε σε τι επίπεδο βρίσκονταν, και συμφωνεί επίσης με την  κριτική που ασκείται στον Οικουμένιο, επίσκοπο Τρίκκης, έναν Έλληνα που είχε σαν μητρική γλώσσα, την γλώσσα στην οποία γράφτηκε η επιστολή του Ιωάννου, δηλαδή τα αρχαία Ελληνικά. Αντί να δεχθεί το πιο λογικό, δηλαδή την ερμηνεία του Οικουμένιου, δέχεται την ερμηνεία του Άγγλου Meyer ως πιο σωστή!

Φρίξτε δηλαδή με την ανωτέρα λογική.

Ας σχολιάσουμε όμως τι αναφέρει ο συνομιλητή μας:

«Μας λέει ότι το "ερχόμενον"

1) is to be taken *just as the words 1 John 4:2(πρέπει να έχει λοιπόν το ίδιο

νόημα με το 1 Ιωάννου 4;2)

2) Σε αντίθεση με την μετοχή εληλυθότα εκφράζει την ιδέα -εκτός από τον χρόνο
3) ΔΕΝ πρέπει η μετοχή να ερμηνευθεί όπως ο Οικουμένιος λέει ότι είναι στο μέλλον, ο οποίος εννοεί την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού
4) Πολύ σημαντική η παρατήρηση του διάσημου Μeyer (που είναι προτεσταντικής υφής σχολιολόγιο και όχι των ΜτΙ) ότι "Note that Christ is never said to come into the flesh"».

Αυτά τα σημεία μας ενδιαφέρουν από την ερμηνεία, ας τα δούμε ένα προς ένα.

1.       Αρχικά, ο Mayer δεν μας φέρνει αποδείξεις σχετικά με το γιατί πρέπει η μετοχή «ερχόμενον» να ληφθεί ως η μετοχή «εληλυθότα». Δεν μας φέρνει ούτε γραμματική ούτε συντακτική εξήγηση, όπως αντίθετα αναφέρει ο συνομιλητής μας «Εγώ νιώθω ασφαλής γιατί βλέπω ότι όλες οι διάσημες μεταφράσεις και έγκυροι καθηγητές βάζουν παρελθοντικό χρόνο και άρα έχω στέρεη βάση να τους πιστέψω και να μην τους αμφισβητήσω εφόσον βασίζονται στην γραμματική και το συντακτικό του κειμένου». Αναρωτιόμαστε, πως γίνεται ο συνομιλητής μας να εμπιστεύεται τους Άγγλους (Meyer) των οποίον η γνώση των Ελληνικών τους αμφισβητείται και όχι τους Έλληνες  (Οικουμένιος), που είχαν σαν μητρική τα αρχαία Ελληνικά στην ερμηνεία του χωρίου.

2.       Επίσης, η δεύτερη σημείωση έγινε από τον συνομιλητή μας θεωρώντας ότι ο Mayer συμφωνεί με την ερμηνεία του, ότι δηλαδή το «ερχόμενον» είναι τροπική μετοχή. Αποδείξαμε όμως στο δεύτερο μέρος ότι αυτό δεν συμβαίνει, συνεπώς δεν μπορούμε να δεχθούμε τη γενική και αόριστη εξήγηση του Mayer.

3.       Ο Mayer πέφτει στο ίδιο λάθος που έπεσε ο συνομιλητής μας, να αναφέρει ότι δεν δεχόμαστε ότι το χωρίο υπονοεί την Δευτέρα παρουσία, καθώς δεν μπορεί η μετοχή να μεταφραστεί μελλοντικά. Ενώ έχει δίκιο, ότι μετοχή δεν είναι σωστό να εκληφθεί  ως μετοχή μέλλοντα (δηλαδή δεν είναι όπως λέει στα αγγλικά future participle), κάνει το λάθος να θεωρήσει ότι δεν μπορεί να αναφέρεται στο Δεύτερο ερχομό του Χριστού και για αυτό πρέπει να μεταφραστεί παρελθοντικά. Τραγικότατο λάθος, καθώς η μετοχή βεβαίως δεν μπορεί να αποδοθεί μελλοντικά, ωστόσο η μετοχή στο συγκεκριμένο χωρίο κάνει αναφορά στο συνεχές παρόν. Δεν λέει ότι ο Χριστός θα έλθει (κάποτε στο μέλλον), αλλά ότι έρχεται τώρα (βρίσκεται καθ’ οδόν).

4.       Τέλος, το τραγικό λάθος του Mayer στο οποίο υπέπεσε και ο συνομιλητής μας, να καταστρατηγήσει τους νόμους της λογικής γράφοντας: «Note that Christ is never said to come into the flesh». Λαμβάνοντας το ζητούμενο (εάν ο Χριστός έρχεται με σάρκα ή όχι), το αναγάγει σε δεδομένο (ότι ο Χριστός σύμφωνα με τις Γραφές δεν θα έρθει με σάρκα, όλα αυτά βεβαίως είναι στο μυαλό του Mayer καθώς οι Γραφές είναι ξεκάθαρες στο ζήτημα αυτό και μας επιβεβαιώνουν την εν σαρκί Δευτέρα Παρουσία του Χριστού), και το δεδομένο (δηλαδή την απόδοση-μετάφραση-ερμηνεία του χωρίου η οποία πηγάζει από τη γραμματική και την συντακτική του ανάλυση), αναγάγει σε ζητούμενο (πως θα μεταφράσουμε το «ερχόμενον»;) Δηλαδή, η απόδοση στο χωρίο πηγάζει από την πίστη του ότι σύμφωνα με τις Γραφές ο Χριστός δεν θα έλθει με σάρκα, ακριβώς όπως έκανε και ο TheTrumpetSeventh.

Δεύτερη ερμηνεία που μας παραθέτει, μας γράφει συγκεκριμένα: «Πάμε σε άλλο Σχολιολόγιο , το γνωστό Pulpit Commentary

"The present participle ερχόμενον seems to indicate exactly the position of some of the Gnostic teachers. The Jew denied that the Incarnation had taken place - the Messiah had not yet come. The Gnostic denied that the Incarnation could take place: no such Person as the Christ coming in the flesh was possible; that the Infinite should become finite, that the Divine Word should become flesh, was inconceivable. The teacher who brings such doctrine as this "is the deceiver and the antichrist" about whom the elder's children had been so frequently warned. In the strong language which St. John here and elsewhere (1 John 2:22, 26; 1 John 4:1)"

Μτφρ: «Η μετοχή Ενεστώτος ερχόμενον δείχνει να εννοεί ακριβώς την θέση μερικών Γνωστικών Δασκάλων. Οι Εβραίοι δεν δέχονταν ότι η ενσάρκωση είχε λάβει χώρα-Ο Μεσσίας δεν είχε έλθει ακόμη. Οι Γνωστικοί αρνήθηκαν ότι οι Ενσάρκωση είχε λάβει χώρα-κανένα Πρόσωπο σαν τον Χριστό δεν θα ήταν δυνατό να έλθει εν σαρκί, το ότι το άπειρο θα πρέπει να γίνει πεπερασμένο, ότι ο Θείος Λόγος θα πρέπει να γίνει σάρκα, ήταν κάτι το ασύλληπτο. Ο διδάσκαλος που φέρει ένα τέτοιο δόγμα σαν αυτό είναι "ο πλάνος και ο αντίχριστος" σχετικά με τον οποίο τα τέκνα του πρεσβυτέρου είχαν τόσο πολύ προειδοποιηθεί. Στην ισχυρή γλώσσα με την οποία ο Ιωάννης και εδώ (χρησιμοποιεί) αλλά και αλλού ( 1 Ιωαν. 2:22, 26, 1 Ιωάν 4:1)».

Ας δούμε τα σφάλματα και εδώ.

Κατ΄ αρχάς θα διαπιστώσετε ότι είναι γραμμένο: «Η μετοχή Ενεστώτος ερχόμενον δείχνει να εννοεί ακριβώς την θέση μερικών Γνωστικών Δασκάλων. Οι Εβραίοι δεν δέχονταν ότι η ενσάρκωση είχε λάβει χώρα-Ο Μεσσίας δεν είχε έλθει ακόμη. Οι Γνωστικοί αρνήθηκαν ότι οι Ενσάρκωση είχε λάβει χώρα-κανένα Πρόσωπο σαν τον Χριστό δεν θα ήταν δυνατό να έλθει εν σαρκί, το ότι το άπειρο θα πρέπει να γίνει πεπερασμένο, ότι ο Θείος Λόγος θα πρέπει να γίνει σάρκα, ήταν κάτι το ασύλληπτο». Εάν υποθέσουμε ότι το Pulpit αναφέρεται με τα παραπάνω λόγια στις μετοχές «εληλυθότα» και «ερχόμενον», και ότι η πρώτη χρησιμοποιείτε για να μας δείξει ότι ο Χριστός ήρθε και η δεύτερη για να μας δείξει τον τρόπο που ήρθε (όπως ισχυρίζεται και ο Μάρτυρας), συνεπώς η πρώτη αναφέρεται στους Εβραίους και η δεύτερη στους Γνωστικούς, τότε γίνεται φανερή η πλάνη στην οποία έπεσαν όσοι συνέταξαν το εν λόγω σχολολόγιο, καθώς όπως αποδείξαμε στην δεύτερη απάντηση μας, ότι τόσο στο πρώτο, όσο και στο δεύτερο χωρίο ο Ιωάννης, ενδιαφερόταν να μας δείξει όχι ότι ήρθε ο Χριστός αλλά πως ήλθε, για αυτό και χρησιμοποιεί τον εμπρόθετο προσδιορισμό «εν σαρκί».

Συνεπώς δεν γίνεται δεκτή ούτε αυτή η ερμηνεία καθώς της λείπει η βασική γραμματική και συντακτική ερμηνεία.

Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΕΔΑΦΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΠΑΤΕΡΑ» ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΚΑΡΟΛΟ ΡΩΣΣΕΛ

Για να μην αφήσουμε όμως παραπονεμένο το συνομιλητή μας θα φέρουμε στο φως και άλλες ερμηνείες λογίων και θα απαντήσουμε σε αυτές μία προς μια, για να κατανοήσουμε κατά πόσο βασίζονται στη συντακτική και γραμματική ανάλυση του χωρίου.

Ξεκινάμε με την ερμηνεία του αγαπημένου της Σκοπιάς Ρώσσελ.

Στον παρακάτω σύνδεσμο http://www.htdb.net/1887/r909b.htm, μπορείτε να διαβάσετε την αλληλογραφία που είχε ο Ρώσσελ με κάποιον Bro. G, η αλληλογραφία ξεκινάει με τον Bro G να ισχυρίζεται τα εξής σχετικά με το χωρίο: «They render it thus: "Whoconfess not that Jesus is coming in the flesh. This is a deceiver and an antichrist." If they are correct, then to deny that our Lord's second coming will be as before, viz. in the flesh, is wrong», μετάφραση «Το αποδίδουν ως εξής: “Αυτός ο οποίος δεν ομολογεί ότι ο Ιησούς Χριστός έρχεται με σάρκα. Είναι πλάνος και αντίχριστος. Εάν έχουν δίκιο, τότε να αρνηθεί κάποιος την Δευτέρα παρουσία του Κυρίου ότι θα είναι όπως προηγουμένως (με σάρκα), είναι λάθος».  Αρχικά πριν συνεχίσουμε μπορούμε να διακρίνουμε κάτι το οποίο τινάσσει στον αέρα την επιχειρηματολογία του Μάρτυρα συνομιλητή μας και αυτό είναι οι κατήγοροι του Ρώσσελ. Ο TheTrumpetSeventh ισχυρίζεται ότι «Εφόσον διεθνούς κύρους μεταφράσεις (όπως εκείνης της Γενεύης και η Μετάφρασις Βασιλέως Ιακώβου, ή εκείνη του Βάμβα) αποδίδουν το εδάφιο στο παρελθόν, πρέπει να το δεχτούμε γιατί όπως είπα είναι η παραδοσιακή απόδοση του χωρίου για αιώνες. Τώρα, αν ένας Τσιμπιρίδης ή άλλοι εισάγουν καινοφανή πράγματα και ερμηνείες, είναι δικό τους πρόβλημα. Εγώ γνωρίζω ότι η παραδοσιακή μορφή του χωρίου είναι αυτή, και αποκλείεται να είναι λάθος».

Από τα όσα όμως ισχυρίζεται ο Bro G στην επιστολή γίνεται φανερό ότι υπήρχαν ήδη από την εποχή του Ρώσσελ, ομάδες οι οποίες ισχυρίζονταν ότι το «ερχόμενον» πρέπει να μεταφραστεί με Ενεστώτα και ότι αναφέρεται στη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού και όχι στην Πρώτη, όπως ισχυρίζεται ο Μάρτυρας. Αποδείξαμε όμως παραπάνω, ότι αυτή η ερμηνεία είναι πολύ παλαιότερη, συνεπώς δεν είναι ο Τσιμπιρίδης, ούτε ο Μακρής αυτοί που εισάγουν καινοφανή πράγματα και ερμηνείες, μια τέτοια κατηγορία πρέπει να απευθύνεται σε άλλους.

Ας συνεχίσουμε λοιπόν με την απάντηση που έδωσε ο Ρώσσελ στον Bro G: «The Greek word used in 1 John 4:2, and that of 2ndJohn 7, for "is come," are from the same Greek root, and might like our English words came, come, and coming, be used to indicatea past, or present, or future coming according to the way in which it is used. A strict translation of the two words would be (1 John 4:2.) came, and coming (2 Jno. 7.); but the weight you, and perhaps others, give this fact, is not justified, and probably arises from an imperfect knowledge of the Greek. To make the matter quite plain, let me show you how the English word coming, may clearly refer to a past coming, and let this be an illustration of the Greek (εν συνεχεία ακολουθούν κάποια παραδείγματα)».

Ας το μεταφράσουμε για να δούμε σε τί αναφέρεται: «Η Ελληνική λέξη που χρησιμοποιείτε στην 1 Ιωάννου 4:2, και σε αυτήν της 2 Ιωάννου 7, για το «ήλθε», προέρχονται από την ίδια Ελληνική ρίζα, και όπως οι δικές μας Αγγλικές λέξεις came,come, and coming, χρησιμοποιούνται για να δηλώσουν ένα παρελθοντικό, παροντικό ή μελλοντικό ερχομό σύμφωνα με τον τρόπο που χρησιμοποιούνται. Μια ακριβής μετάφραση των δύο λέξεων θα ήταν (1 Ιωάννου 4:2) ήλθε, και έρχεται (2 Ιωάννου 7)· αλλά το βάρος που δίνετε εσείς, και πιθανόν άλλοι, σε αυτήν την πραγματικότητα, δεν είναι δικαιολογημένο, και πιθανώς προκύπτει από μια ατελή γνώση της Ελληνικής γλώσσας. Για να σας το κάνω λίγο πιο απλό, αφήστε με να σας δείξω πως μπορεί η Αγγλική λέξη coming, να αναφέρεται ξεκάθαρα σε έναν παρελθοντικό ερχομό, και ας είναι αυτό ένα παράδειγμα για την Ελληνική λέξη». Μετά δυστυχώς ακολουθούν κάποια ατυχή παραδείγματα του Ρώσσελ που κάθε άλλο παρά τον δικαιώνουν στα όσα γράφει περί του «ερχόμενον».

Ας δούμε τα λάθη στην εν λόγω ερμηνεία.

Αρχικά πολύ ορθά αναφέρει ο Ρώσσελ ότι το «ερχόμενον» αντιστοιχεί στην Αγγλική λέξη coming (δηλαδή στην Ελληνική έρχομαι), εν συνεχεία όμως προσπαθώντας να δικαιολογήσει το πιστεύω του, ότι δηλαδή ο Χριστός θα έρθει ως πνεύμα, αναφέρει ότι η λέξη πρέπει να μεταφραστεί παρελθοντικά λόγω της δομής του κειμένου. Ας δούμε τα βασικά του επιχειρήματα, ξεκινώντας με ένα ατυχές παράδειγμα του Ρωσσελ «for instance when we say-- It was not the time, but the manner of our Lord's coming, that surprised and deceived the Jewish» μετάφραση «παράδειγμα όταν λέμε –Δεν ήταν η ώρα, αλλά ο τρόπος του ερχομού (coming) του Κυρίου, που ξάφνιασε και ξεγέλασε τους Ιουδαίους». Εύκολα καταλαβαίνει κανείς το λάθος του Ρώσσελ όταν ενώ η λέξη που μας ενδιαφέρει είναι η λέξη «ερχόμενον», αυτός αναφέρει παραδείγματα με την λέξη «ερχομός». Αυτό συμβαίνει λόγω του μπερδέματος που προέκυψε προσπαθώντας να παραλληλίσει την αγγλική λέξη coming με την αρχαία Ελληνική «ερχόμενον». Το «coming» σαν λέξη έχει την ιδιότητα ότι μπορεί να εννοεί τόσο τον «ερχομό» όσο και το «ρήμα έρχομαι», δεν μπορεί όμως να συμβαίνει το ίδιο με τη λέξη «ερχόμενον», η οποία είναι μετοχή και είναι διαφορετική από την λέξη ερχομός όπως κακώς εννόησε ο Ρώσσελ. Για αυτό παραπάνω στα σφάλματα του συνομιλητή μας αναφέραμε πως ένα από αυτά ήταν ότι δεν λαμβάνει υπόψη, τις ιδιαιτερότητες κάθε γλώσσας.

Στην συνέχεια της απάντησης του Ρωσσελ είναι γραμμένα τα εξής: «It is after this manner that erchomia is used in 2 John 7; and it is repeatedly used similarly elsewhere. Take your Young's Concordance, turn to pages 181 and 182. Note the instances in which this same word is used in the various tenses, past, present and future--came, come, cometh, coming. If you will examine the context you will find that in the majority of cases in which it is used it relates to transactions already past, just as in the cases under consideration--1 John 4:2. and 2 John 7». μετάφραση «Είναι με αυτόν τον τρόπο που το έρχομαι (erchomai το erchomia είναι λογικά τυπογραφικό λάθος) χρησιμοποιείτε στην Β Ιωάννου 7· και χρησιμοποιείται επανειλημμένως παρόμοια και αλλού. Πάρτε το Ταμείον του Young, γυρίστε στις σελίδες 181 και 182. Σημειώστε τις περιπτώσεις στις οποίες η ίδια λέξη χρησιμοποιείται σε διαφορετικούς χρόνους, παρελθόν, παρόν και μέλλον— ήρθε (came), έρχεται (come, cometh, coming). Εάν εξετάσετε το πλαίσιο θα βρείτε ότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων στις οποίες χρησιμοποιείται σχετίζεται με πράξη που έχει τελειωθεί, ακριβώς όπως και στις υπό εξέταση περιπτώσεις— Α Ιωάννου 4,2 και Β Ιωάννου 7».

Το λάθος του Ρώσσελ είναι εμφανέστατο, αντί να βασιστεί στην γραμματική και συντακτική ανάλυση του χωρίου, μπερδεύει τις περιπτώσεις του ρήματος έρχομαι που υπάρχουν στην Αγία Γραφή και με βάση διάφορους συλλογισμούς προσπαθεί να εξάγει το συμπέρασμα που θα υποστηρίζει το πιστεύω του. Όπως για παράδειγμα, ότι επειδή το «ερχόμενος» στην πλειοψηφία των περιπτώσεων αναφέρεται σε πράξη που έχει τελειωθεί, πρέπει και στη συγκεκριμένη περίπτωση να μεταφραστεί σε παρελθοντικό χρόνο. Όμως μια τέτοια εξήγηση δεν δικαιολογεί καθόλου κάτι τέτοιο. Το πώς θα ερμηνευθεί το εν λόγω χωρίο και αν αναφέρεται σε παρελθόν ή παρόν ή μέλλον, δεν θα το εξάγουμε βάση συλλογισμών αλλά βάση της συντακτικής και γραμματικής ανάλυσης του κειμένου. Επίσης, το ίδιο λάθος που έκανε και ο συνομιλητής μας κάνει και ο Ρώσσελ όταν αναφέρει τα εξής: «Εάν εξετάσετε το πλαίσιο θα βρείτε ότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων στις οποίες χρησιμοποιείτε σχετίζεται με πράξη που έχει τελειωθεί, ακριβώς όπως και στις υπό εξέταση περιπτώσεις— Α Ιωάννου 4,2 και Β Ιωάννου 7». Το λάθος είναι ότι αναγάγει το ζητούμενο σε δεδομένο και το δεδομένο σε ζητούμενο. Αντί, να βγάλει τα συμπεράσματά του με βάση τη συντακτική και γραμματική ανάλυση του χωρίου (αν δηλαδή θα είναι η Δευτέρα Παρουσία εν σαρκί ή όχι), δέχεται το πιστεύω του ως δεδομένο (δηλαδή η Δευτέρα Παρουσία δεν θα είναι εν σαρκί) και κάνει το δεδομένο (την ερμηνεία του «ερχόμενον») ζητούμενο (πως θα αποδώσουμε το ερχόμενον;). «Θαυμάστε» συντακτική ανάλυση.

Συνεχίζουμε με την απάντηση της επιστολής του Ρώσσελ: «You mention the literal word for word translation of the Diaglott in 2 John7. We agree with it fully, you see, as to the literal meaning of the Greek word standing alone disassociated from the limitations of the sentence. Professor Kendrick answered your question as to the literal meaning of the word, in the same way; so would any Greek scholar. But the translator of the Diaglott, as also Professor Kendrick, and every other person who knows what he discusses, will agree with me that the word can be used to refer to a past coming, just as our English word coming, can; as illustrated in above examples. Furthermore, they will all agree that the construction of the Greek in 2 John 7. signifies a past coming.

You will notice that while the Diaglott in its literal translation, gives coming as the meaning of the disputed word, yet when giving the sense of the sentence, it in very unmistakeable terms shows that the comingwas in the past, there rendering it did come. The author evidently was guarding the unscholarly against an error to which they would be very liable. Young's Bible gives only the very literal translation, coming, but when posted, any one can see from the construction of the sentence, that a past, and not a future coming is referred to.»

Μετάφραση: «Αναφέρατε την κυριολεκτική σημασία της λέξης  για την λεκτική μετάφραση του Diaglott στην Β Ιωάννου 7. Την αποδεχόμαστε τελείως, βλέπετε, όσον αφορά τη κυριολεκτική σημασία της Ελληνικής λέξης όταν βρίσκεται μόνη της αποσυνδεδεμένη από τα όρια της πρότασης. Ο καθηγητής Kendrick απάντησε στο ερώτημά σας σχετικά με την κυριολεκτική έννοια της λέξεως, ακριβώς όπως θα έκανε και κάθε Έλληνας καθηγητής. Αλλά ο μεταφραστής του Diaglott, όπως και ο καθηγητής Kendrick, όπως και κάθε άλλος άνθρωπος που γνωρίζει τι συζητά, θα συμφωνήσει μαζί μου ότι η λέξη μπορεί να χρησιμοποιείτε για να δηλώσει ένα παρελθοντικό ερχομό, ακριβώς όπως και η αγγλική  μας λέξη coming, όπως αποδείξαμε στα παραπάνω παραδείγματα. Επίσης, όλοι θα συμφωνήσουν ότι η δομή του Ελληνικού κειμένου Β Ιωάννου, μας δείχνει παρελθοντικό ερχομό. 

Θα παρατηρήσετε ότι ενώ το Diaglott στη κυριολεκτική μετάφραση, αποδίδει ως έρχεται (coming), σαν νόημα της επίμαχης λέξης, παρά ταύτα όταν δίνει το νόημα της πρότασης, σε αλάνθαστους όρους μας δείχνει ότι ο ερχομός ήταν στο παρελθόν, για αυτό το αποδίδει ως ήλθε (did come). Ο συγγραφέας προφανώς προφύλασσε τους αμαθείς μπροστά σε ένα σφάλμα στο οποίο θα ήταν πολύ πιθανό να πέσουν. Η μετάφραση του Young δίνει μόνο την κυριολεκτική απόδοση , έρχομαι (coming), αλλά συνδυασμένο με το χωρίο, ο καθένας μπορεί  να δει από τη δομή της πρότασης, ότι αναφέρεται σε ένα παρελθοντικό, και όχι μελλοντικό ερχομό.»

Ενώ ο Ρώσσελ αποδέχεται ότι το «ερχόμενον» κατά κυριολεκτική έννοια αναφέρεται στο παρόν, παρόλα αυτά αναφέρει ότι το «ερχόμενον», όπως αναφέρεται στην επιστολή του Ιωάννη, αναφέρεται στην Πρώτη και όχι στη Δευτέρα παρουσία. Βασικό επιχείρημα ότι η δομή της Β΄ Ιωάννου μας κάνει να εξάγουμε αυτό το συμπέρασμα. Για να ισχυριστεί όμως κάτι τέτοιο κάθε άνθρωπος που κάνει μια λογική συζήτηση, πρέπει να φέρει ως απόδειξη και τα κατάλληλα τεκμήρια, κάτι το οποίο δεν πράττει εδώ ο Ρώσσελ.

Προκαλούμε επομένως τον οποιοδήποτε να μας εμφανίσει τα τεκμήρια, τα οποία αποδεικνύουν τον εν λόγω συλλογισμό του Ρώσσελ, δηλαδή γραμματικά και συντακτικά να μας αποδείξει ότι η λέξη «ερχόμενον» έχει παρελθοντική και όχι παροντική έννοια και όχι γενικά και αόριστα να ισχυρίζεται ότι έχει παρελθοντική έννοια όπως κάνουν έως τώρα όλοι οι λόγιοι που εξετάσαμε.

Εν συνεχεία γράφει ο Ρώσσελ: «Notice too that nearly all Translators would naturally be favorable to the view that our Lord's second coming will be again in the flesh; for they so expect him --among others, the Author of the Diaglott. Hence it cannot be claimed that they were influenced in their translation in our favor.» Μετάφραση: «Παρατηρήστε επίσης ότι σχεδόν όλοι οι μεταφραστές είναι υπέρ της άποψης ότι η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού θα είναι ξανά με σάρκα· εφόσον έτσι τον περιμένουν— μεταξύ άλλων και ο συγγραφέας του Diaglott. Συνεπώς δεν μπορεί να ισχύει ότι επηρεάστηκαν στις μεταφράσεις τους υπέρ μας».

Αρχικά προσέξτε τι ισχυρίζεται ο Ρώσσελ, ότι όλοι οι μεταφραστές της Βίβλου είναι υπέρ της ένσαρκης Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού. Ερωτάμε τον Μάρτυρα συνομιλητή μας, εφόσον εσάς, σας ενδιαφέρουν οι απόψεις των λογίων, γιατί ενώ  τόσοι λόγιοι (σύμφωνα με τον Ρώσσελ) είναι υπέρ της ΕΝ ΣΑΡΚΙ Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού μας, εσείς διαφωνείτε μαζί τους και συμφωνείτε με τον Ρώσσελ;

Εν συνεχεία ο Ρώσσελ χρησιμοποιεί το γνωστό επιχείρημα που χρησιμοποιεί και το πνευματικό του τέκνο ο TheTrumpetSeventh, ότι η πλειοψηφία συμφωνεί ότι το χωρίο πρέπει να μεταφραστεί παρελθοντικά, αυτό όμως δεν είναι σοβαρό επιχείρημα όπως αποδείξαμε παραπάνω.

ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΞΕΝΩΝ ΛΟΓΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΟ ΕΡΕΥΝΑ ΕΔΑΦΙΟ

Παρόλα αυτά, αγαπητοί αναγνώστες, συνεχίζουμε να εξετάζουμε τα επιχειρήματα των λογίων, για να μην αφήσουμε πικραμένο τον συνομιλητή μας.

Συνεχίζουμε με τις ερμηνείες των λογίων.

Ο Johann Albrecht Bengel, ομοίως στις σημειώσεις του γράφει τα εξής: «2 John 1:7.  Ότι, because) The reason why he bids them keep the things which they have heard from the beginning.—πολλοί, many) 1 John 2:18; 1 John 4:1.—εισήλθον) have entered. The world is averse from God and Christ, busily intent upon its own husks: but to oppose God and Christ is of the leaven of Satan.—ερχόμενον, who came) Thus ερχομένων, 3 John 1:3. Comp. εληλυθότα, who is come, 1 John 4:2.— ούτός εστιν, this is) A gradation. This very person is the character of a great impostor and antichrist. No other of a more dreadful appearance is to be sought.—πλάνος, a seducer) opposed to God.—αντίχριστος, antichrist) opposed to Christ. The warning against antichrist belongs even to women and young men: 1 John 1:4-5. Antichrist denies the Father and the Son; and does not confess that Jesus Christ is come in the flesh». 

Ο συγκεκριμένος σχολιαστής ερμηνεύει το «ερχόμενον» με παρελθοντική έννοια (who came), ωστόσο ούτε και αυτός δικαιολογεί κάτι τέτοιο συντακτικά, αλλά εξάγει αυθαίρετα συμπεράσματα, βασισμένος σε άλλα χωρία της Γραφής, όπως το 1 Ιωάννου 4:2, και επειδή υπάρχει παρόμοια φρασεολογία το μεταφράζει σε παρελθοντικό χρόνο.

Ο Adam Clarke επίσης δεν εξηγεί γιατί το ερχόμενον μεταφράζεται παρελθοντικά απλά και μόνο το λαμβάνει ως δεδομένο, «For many deceivers, etc. - Of these he had spoken before, see 1 John 4:1, etc. And these appear to have been Gnostics, for they denied that Jesus was come in the flesh. And this doctrine, so essential to salvation, none could deny but a deceiver and an antichrist. Instead of εισηλθον are entered in, many excellent MSS. and versions have εξηλθον, are gone out. The sense is nearly the same.». Γράφει ότι είναι το ίδιο με το χωρίο 1 Ιωάννου 4:2 το οποίο επίσης αναφέρεται στους γνωστικούς. 
Επίσης, καταλήγουμε στο εξής συμπέρασμα: Ενώ ο Clarke ισχυρίζεται ότι το χωρίο 1 Ιωάννου 4:2  αναφέρεται στους Γνωστικούς, τότε το Pulpit Commentary (αν ισχύει η υπόθεση που κάναμε παραπάνω), μας αναφέρει ότι η 1 Ιωάννου 4:2  αναφέρεται στους Εβραίους. Ερωτούμε τον συνομιλητή μας, εφόσον δέχεστε την αυθεντία των λογίων τότε ποιόν από τους δύο λόγιους δέχεστε;  

Ο John Gill επίσης αναφέρει τα ίδια με το Pulpit Commentary: «who confess not that Jesus Christ is come in the flesh; these were not the Jews who denied that Jesus was the Christ, though they would not allow that Christ was come in the flesh; but these were some who bore the Christian name, and professed to believe in Jesus Christ, but would not own that he was really incarnate, or assumed a true human nature, only in appearance; and denied that he took true and real flesh of the virgin, but only seemed to do so; and these are confuted by the apostle, 1 John 1:1; and upon every one of these he justly fixes the following character.

This is a deceiver and an antichrist; one of the deceivers that were come into the world, and one of the antichrists that were already in it; and who were the forerunners of the man of sin, and in whom the mystery of iniquity already began to work; for antichrist does not design anyone particular individual person, but a set of men, that are contrary to Christ, and opposers of him.», δηλαδή ότι το ερχόμενον αναφέρεται στο παρελθόν και απευθύνεται εναντίον των Γνωστικών, ενώ το «εληλυθότα» 1 Ιωάννου 4:2 εναντίον των Εβραίων.Και πάλι όμως λείπει η συντακτική και γραμματική ανάλυση.

Ας δούμε όμως και κάποιους άλλους λόγιους και τι ισχυρίζονται σχετικά με το επίμαχο χωρίο.

Ο David Guzik συγκεκριμένα γράφει στο Guzik Bible Commentary τα εξής: «b. This is a deceiver: John mainly had in mind the danger in his own time, the danger of those who thought that the Jesus, being God, could have no real connection with the material world. They said that He only had anapparent connection with the material world.

 To combat this, John made a plain declaration: we must confess Jesus Christ as coming in the flesh. This means Jesus came as a real man in His first coming, but also means He will come as a human being – although glorified humanity, and that added to His eternal deity - a real flesh and blood Jesus will come again to the earth.»

Μετάφραση: «b. Αυτός είναι ο απατεώνας: Ο Ιωάννης κυρίως είχε κατά νουν τον κίνδυνο στην δική του εποχή, τον κίνδυνο σε εκείνους που νόμιζαν πως ο Ιησούς, όντας Θεός, δεν θα ήταν δυνατόν να έχει οποιαδήποτε αληθινή σύνδεση με τον υλικό κόσμο.  (Εκείνοι) έλεγαν πως είχε μόνο φαινομενική σύνδεση με τον υλικό κόσμο.

Προκειμένου να το αντικρούσει αυτό, ο Ιωάννης έκανε μια απλή δήλωση:  ότι πρέπει να ομολογούμε Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί.  Αυτό σημαίνει πως ο Ιησούς ήλθε ως πραγματικός άνθρωπος κατά την πρώτη Του Παρουσία, αλλά επίσης σημαίνει ότι θα έλθει ως ανθρώπινο ον  (αν και με δοξασμένη την ανθρωπότητά Του, προστιθέμενη στην αιώνια θεϊκότητά Του)  ένας αληθινά σάρκα-και-αίμα Ιησούς θα ξαναέρθει στην γη.»

Η International Critical Commentary New Testament, στις σημειώσεις της είναι γραμμένο το εξής: «Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί] Cf. 1 John 4:2 ff., esp ο ομολογεί Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα, of which the present passage is almost certainly areminiscence; cf. the notes on the earlier passage. The chief difference is in the tense of the participle. By the use of ερχόμενονinstead of εληλυθότα the confession is taken out of all connection with time and made timeless. In the First Epistle stress was laid on the historical fact and its permanent consequences. Here the writer regards it as a continuous fact. The Incarnation is not only an event in history. It is an abiding truth. It is the writer’s view that humanity has been taken up into the Deity. The union is permanent and abiding. His view as to the exact difference in the relation of the Logos to the world and to mankind, which was brought about by the Incarnation, is not so clear. All creation was “life in Him.” Before the Incarnation “He came to His own.” But it is clear that he regarded it as a completely new revelation of what human nature was capable of becoming, and as establishing the possibility for all future time of a more real union between God and man. The Incarnation was more than a mere incident, and more than a temporary and partial connection between the Logos and human nature. It was the permanent guarantee of the possibility of fellowship, and the chief means by which it is brought about.»

Μετάφραση: «Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί Cf. 1 John 4:2 ff., ειδικά ο ομολογεί Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα, από το οποίο το παρόν απόσπασμα είναι σχεδόν βέβαιο μια υπενθύμιση, επιβεβαιώνοντας τις σημειώσεις του προηγούμενου αποσπάσματος.  Η κύρια διαφορά είναι στον χρόνο της μετοχής. Χρησιμοποιώντας το «ερχόμενον»  αντί του «εληλυθότα» η ομολογία αφαιρείται από κάθε σύνδεση με τον χρόνο και καθίσταται διαχρονικό.  Στην Πρώτη Επιστολή τονίζεται το ιστορικό γεγονός και οι μόνιμες συνέπειές του.  Εδώ ο συγγραφέας το θεωρεί ως ένα συνεχές δεδομένο.  Η ενσάρκωση δεν είναι μόνο ένα γεγονός στην Ιστορία.  Είναι μια μένουσα αλήθεια.  Είναι η άποψη του συγγραφέα πως η ανθρωπότητα (το ανθρώπινο) έχει αναληφθεί προς το θεϊκό.  Η ένωση είναι μόνιμη και παραμένουσα.  Η άποψή του ως προς την ακριβή διαφορά στην σχέση του Λόγου με τον κόσμο και την ανθρωπότητα, το οποίο προέκυψε με την Ενσάρκωση, δεν είναι τόσο σαφής.  Πάσα η δημιουργία ήταν «ζωή εν Αυτώ».  Πριν από την Ενσάρκωση «ήλθε εις τα Ίδια».  Όμως είναι σαφές πως το έβλεπε ως μια εντελώς καινούργια αποκάλυψη για το τι μπορεί να γίνει η ανθρωπότητα, και ως μια εγκαθίδρυση της δυνατότητας για όλο το μέλλον μιας πιο αληθινής ένωσης μεταξύ Θεού και ανθρώπου.  Η Ενσάρκωση ήταν κάτι περισσότερο από απλώς ένα συμβάν, και περισσότερο από μία προσωρινή και μερική σύνδεση μεταξύ του Λόγου και της ανθρωπίνης φύσεως. Ήταν η μόνιμη εγγύηση της δυνατότητας για συγγένεια (ως μέλη Χριστού) και το κύριο μέσον με το οποίο επιτυγχάνεται.»

Στο Jamieson-Fausset-Brown Bible Commentary (βιβλικό σχολολόγιο), στο οποίο συμμετείχαν για τη συγγραφή του οι David Brown, Robert Jamieson και Rev. A. R. Fausset, είναι γραμμένο το εξής: «is come—Greek, "coming." He who denies Christ's coming in the flesh, denies the possibility of the incarnation; he who denies that he has come, denies its actuality. They denied the possibility of a Messiah's appearing, or coming, in the flesh [Neander]. I think the Greek present participle implies both the first and the second advent of Christ. He is often elsewhere called the Coming One (Greek), Mt 11:3; Heb 10:37. The denial of the reality of His manifestation in the flesh, at His first coming, and of His personal advent again, constitutes Antichrist. "The world turns away from God and Christ, busily intent upon its own husks; but to OPPOSE God and Christ is of the leaven of Satan" [Bengel].»

Μετάφραση: «is come—Στα Ελληνικά «ερχόμενος». Όστις αρνείται την έλευση του Χριστού εν σαρκί, αρνείται την δυνατότητα της Ενσάρκωσης.  Όστις αρνείται ότι έχει έλθει, αρνείται την πραγματικότητα αυτού (της έλευσης).  Αρνούντο την δυνατότητα της εμφάνισης ενός Μεσσία, ή της έλευσής Του εν σαρκί [Neander].  Εγώ νομίζω πως στα Ελληνικά η μετοχή στον ενεστώτα υπονοεί και την πρώτη και την Δευτέρα έλευση του Χριστού.  Συχνά αναφέρεται και αλλού ως «Ο Ερχόμενος» (στα Ελληνικά), Ματθ.11:3; Εβρ.10:37.  Η άρνηση της πραγματικότητας σχετικά με την εμφάνισή Του σαρκικά στην Πρώτη Του έλευση, και με την προσωπική Του έλευση ξανά, συνιστά Αντίχριστο (άτομο).  «Ο κόσμος απομακρύνεται από τον Θεό και τον Χριστό, ασχολούμενος εντατικά με τα δικά του φλούδια-τσόφλια (δηλ.άχρηστα πράγματα). Αλλά το να ΑΝΤΙΤΙΘΕΤΑΙ στον Θεό και τον Χριστό είναι της ζύμης του Σατανά» [Bengel].

Για να δούμε και από το William Kelly Major Works Commentary: «Here, we learn, went out into the world "those that confess not Jesus Christ coming in flesh." Christ's coming is now expressed in the abstract present, rather than as the perfect of 1 John 4:2 (the present result of a past action). This makes no difference practically for the truth, which in both cases is the confession of His person thus qualified.»

Μετάφραση: «Εδώ, μαθαίνουμε, εξήλθαν στον κόσμο «εκείνοι που δεν ομολογούν τον Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί». Η έλευση του Χριστού εδώ δηλώνεται στον αφηρημένο Ενεστώτα (μάλλον γίνεται αναφορά στο διαρκές παρόν), παρά στον παρακείμενο του Α’ Ιωαν.4:2 (το παρόν αποτέλεσμα μιας πράξης του παρελθόντος). Αυτό δεν κάνει καμία διαφορά για την αλήθεια, η οποία και στις δυο περιπτώσεις είναι η ομολογία του Προσώπου Του έτσι πιστοποιούμενη.»

O Marvin Richardson Vincent στο έργο του Marvin Vincent's Word Studies γράφει τα εξής:
«Is come (ερχόμενον)

Wrong. The verb is in the present participle, coming, which describes the manhood of Christ as still being manifested. See on 1 John 3:5. In 1 John 4:2 we have the manifestation treated as a past fact by the perfect tense,εληλυθο.τα has come. Rev., that Jesus Christ cometh. So in 1 Thessalonians 1:10, της οργης της ερχομένης is the wrath which is coming; which has already begun its movement and is advancing: not merely, as A.V., the wrath to come, which makes it wholly a future event. See onlingereth, 2 Peter 2:3.

Is come (ερχόμενον)»

Μετάφραση: «Λάθος. Το ρήμα είναι στην μετοχή-ενεστώτα, που περιγράφει την ανθρωπότητα του Χριστού ως  ακόμα εκδηλούμενη.  Δες στο Α’ Ιωαν.3:5.  Στο Α΄Ιωαν.4:2 έχουμε την εκδήλωση αυτή ως ένα γεγονός του παρελθόντος διά του αορίστου χρόνου «εληλυθότα». Αποκαλ. Ότι ο Ιησούς έρχεται (αναφέραμε σχετικά με την Αποκάλυψη παραπάνω). Οπότε στο Α’ Θεσσ.1:10, «της οργης της ερχομένης » σημαίνει την οργή που έρχεται – που έχει αρχίσει την κίνησή της και προχωρά – και όχι ως  A.V., «η οργή που είναι να έρθει» - κάτι που το κάνει ένα εξ ολοκλήρου γεγονός του μέλλοντος. Δες και το «lingereth» στο Β’ Πετρ. 2:3.»

Μέσα σε όλους τους λόγιους καλό είναι να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε τον αείμνηστο Νικόλαο Σωτηρόπουλο.  Με την λέξη «ερχομό», στην μετάφραση της Καινής Διαθήκης που έχει κάνει όσον αφορά το υπό έρευνα εδάφιο, ο χαρισματούχος ερμηνευτής της Γραφής εννοεί την Β'  Παρουσία, διότι εις το Αντιχιλιαστικόν Εγχειρίδιον, έκδ.1979, σελ.270-271 αναγράφει τα εξής: «Οι Χιλιασταί, ως 'μη ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ε ρ χ ό μ ε ν ο ν  ε ν  σ α ρ κ ί', επειδή δεν παραδέχονται δηλαδή, ότι ο Ιησούς Χριστός έρχεται πάλι με σάρκα, ως άνθρωπος, είναι ‘πλάνοι και αντίχριστοι'».

Ομοίως, και ο πρώην καθηγητής της Θεολογικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Παναγιώτης Τρεμπέλας στο έργο του η Καινή διαθήκη μετά συντόμου ερμηνείας, αποδίδει το εδάφιο ως εξής: «διότι ανεφάνησαν εις τον κόσμον πολλοί, που διδάσκουν πλάνας και πλανούν με αυτάς τους πιστούς. Οι πλάνοι αυτοί δεν ομολογούν, ότι ο Χριστός εξακολουθεί ως αρχιερεύς μας να είναι εις τους ουρανούς με πραγματικήν σάρκα και φύσιν ανθρώπινην και με αυτήν πρόκειται να έλθη ως Κριτής. Αυτός που δεν ομολογεί την αλήθειαν αυτήν, είναι ο κατ’ εξοχήν απατεών και ο αντίχριστος.».

Ας θυμηθούμε επίσης, ότι ο Ορθόδοξος επίσκοπος Οικουμένιος της Τρίκκης, που έζησε στα τέλη του 10ου αιώνα, αναφέρει ότι το συγκεκριμένο χωρίο, αναφέρεται στην Δευτέρα παρουσία του Χριστού, καθώς μας επιβεβαιώνει και ο Mayer όπως είδαμε στην αρχή. Που είναι τώρα όσοι μιλάνε για δήθεν παραδοσιακή ερμηνεία του χωρίου, ή για όσους βασίζονται σε αγγλικές μεταφράσεις για να το εξηγήσουν; Έχουμε Έλληνα επίσκοπο του 10^ου αιώνα που τα αρχαία ήταν η μητρική του, να μας βεβαιώνει ότι το χωρίο αναφέρεται στην Δευτέρα παρουσία του Χριστού. Ποιος είναι λοιπόν αυτός που δέχεται την παραδοσιακή ερμηνεία του χωρίου, εμείς που συμφωνούμε με τον επίσκοπο του 10^ου αιώνα ή οι νεωτεριστές Προτεστάντες που εμφανίστηκαν μόλις το 1500 και οι οποίοι δεν ήξεραν καλά – καλά  τα Αρχαία Ελληνικά;

Επίσης, να αναφέρουμε και την άποψη του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου ο οποίος στο έργο του Ερμηνεία Καθολικών Επιστολών αναφέρει ότι το «ερχόμενον» αναφέρεται και στην Δευτέρα παρουσία του Χριστού μας.

Απάντηση «μαργαριτάρι» νούμερο 5

Εν συνεχεία έχουμε τον Νεόφυτο Βάμβα, τον οποίο επικαλείται πολύ συχνά ο TheTrumpetSeventh για να υποστηρίξει της πλάνες του. Αφήσαμε τον Νεόφυτο Βάμβα τελευταίο επειδή η περίπτωσή του είναι χαρακτηριστική, θα καταλάβετε για ποιο λόγο στην συνέχεια.

Ισχυρίζεται ο TheTrumpetSeventh τα εξής: «Συνεπώς η ερμηνεία "Πολλοί πλάνοι έχουν εμφανιστεί στον κόσμο που δεν ομολογούν ότι ο Ιησούς Χριστός έρχεται με σάρκα" ΔΕΝ είναι η ορθή, γιατί εκ των πραγμάτων η μετοχή είναι τροπική ενεστώτα και

1) δεν θα αναφέρετο ποτέ στο μέλλον

2) θα υπονοούσε ότι ο Κύριος ερχόταν με σάρκα παράλληλα και εις την εποχή που έγραφε ο Ιωάννης το χωρίο, κατά το οποίο βεβαίως ΔΕΝ έγινε καμία δευτέρα παρουσία, ούτε κατέβηκε ο Χριστός με σάρκα. Συνεπώς το χωρίο το μεταφράζουμε με γνωμικό Αόριστο "ήλθεν" όπως πολύ καλά μας λέει ο Βάμβας».

Συνεπώς, σύμφωνα με τον Νεόφυτο Βάμβα θα πρέπει να ερμηνευθεί με γνωμικό αόριστο το χωρίο. «Επιτέλους και ένας λόγιος που βασίζεται τουλάχιστον σε γραμματική ερμηνεία», αυτό αρχικά μου ήρθε στο μυαλό όταν διάβασα την παραπάνω ερμηνεία. Έλα όμως, αγαπητοί αναγνώστες, που ο Βάμβας δεν έχει δώσει τέτοια ερμηνεία αλλά αυτό είναι ένα αυθαίρετο συμπέρασμα που εξάγει ο συνομιλητής μας, για αυτό και αναφέραμε ως ξεχωριστή περίπτωση αυτήν του Νεόφυτου Βάμβα.

Ας δούμε όμως αν πράγματι η χρήση του γνωμικού αόριστου είναι σωστή.

Ο γνωμικός Αόριστος χρησιμοποιείται για να εκφράσει γνώμη με γενικό κύρος ή αναφέρεται σε κάτι που συμβαίνει συνήθως και σε εκφράσεις οι οποίες δηλώνουν ενέργειες που γίνονται στο ΠΑΡΟΝ, τις οποίες κατά κανόνα δηλώνει ο Ενεστώτας, και χρησιμοποιείται στα γνωμικά και στις παροιμίες αντί τού Ενεστώτα.

Γράφεται κανονικά σε Αόριστο, αλλά επειδή ισοδυναμεί με Ενεστώτα γι’ αυτό και ΜΕΤΑΦΡΑΖΕΤΑΙ σε Ενεστώτα με την προσθήκη τού συνήθως και χρησιμοποιείται γνωμικά ο Ενεστώτας εις την θέση τού Αορίστου όπως π.χ. «Είδε ο τρελλός τον μεθυσμένο και φοβήθηκε» ή «Ποιος είδε το Θεό και δεν τον φοβήθηκε» ή «τας τών φαύλων συνήθειας ολίγος χρόνος διέλυσε» δηλ. «τις συναναστροφές τών κακών λίγος χρόνος συνήθως τις διαλύει» ή «ουδείς ανθρώπων αδικών τίσιν ουκ αποτίσει» δηλ. «κανείς από τούς ανθρώπους που αδικεί δε θα μείνει ατιμώρητος (= συνήθως τιμωρείται). 

Ενώ ο κανόνας τής Γραμματικής που παραθέσαμε αναφέρει, αγαπητοί αναγνώστες, ότι ο ΓΝΩΜΙΚΟΣ ΑΟΡΙΣΤΟΣ μεταφράζεται ως Ενεστώτας, και αφορά ΜΟΝΟΝ εις γνωμικά και παροιμίες, ο περί ου ο λόγος «Φιλόλογος». επικαλούμενος την αυθεντία του Νεόφυτου Βάμβα, χρησιμοποιεί ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ τον εν λόγω κανόνα: Από τον ΕΝΕΣΤΩΤΑ (όπως είναι η μετοχή «ερχόμενον») μεταφράζει σε ΓΝΩΜΙΚΟ ΑΟΡΙΣΤΟ («ήλθε»)! 

Αλλά ακόμη κι αν δικαιολογηθεί κάτι τέτοιο ποιος δίνει το δικαίωμα στον συνομιλητή μας να χρησιμοποιήσει γνωμικό Αόριστο όταν η πρόταση ΟΥΔΕΜΙΑΝ σχέση έχει με γνωμικό ή παροιμιώδη έκφραση, περίπτωση κατά την οποίαν ΜΟΝΟΝ χρησιμοποιείται ο γνωμικός Αόριστο;

Τελειώνοντας με τους λόγιους θα θέλαμε να περάσουμε στο επόμενο «μαργαριτάρι» του.

Απάντηση «μαργαριτάρι» νούμερο 6

Ο συνεργάτης μας Γεώργιος Τσιμπιρίδης θέλησε να κάνει τον Μάρτυρα TheTrumpetSeventh, να περάσει από ένα πολύ μικρό και εύκολο τεστ. Έτσι, τον ρώτησε περί της μεταφράσεως του επίμαχου χωρίου: «ότι πολλοί πλάνοι εισήλθον εις τον κόσμον, οι μή ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί· ούτός εστιν ο πλάνος και ο αντίχριστος.»

Ο Μάρτυρας λοιπόν μετέφρασε το χωρίο ως εξής:

"(Δι)ότι πολλοί πλάνοι βγήκαν στον κόσμο, (αυτοί ή οι οποίοι) δεν ομολογούν ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθε ενσαρκωμένος, αυτός είναι ο πλάνος και ο αντίχριστος".

Διακρίνετε κάποια ανακολουθία στην εν λόγω μετάφραση; Σίγουρα θα διακρίνετε.

Ας την δούμε μαζί.

Διαβάζουμε από το Λεξικό Ανωμάλων Ρημάτων Αρχαίας Ελληνικής του καθηγητού Νικολάου Εμμανουήλ Φραγκίσκου, τα εξής: «ΧΡΗΣΙΣ: Το έρχομαι είτε απλούν είτε σύνθετο αμτβ. δηλοί κίνησιν και δια τούτο δέχεται προσδ., ο οποίος φανερώνει την εις τόπον και την από τόπου κίνηση (έρχομαι εις τινα, παρά τινά, επί τινά, κλπ., από τινός, εκ τινός κλπ.)....Εις τους μτγν. εν τουτοις οι μετά του έρχομαι προσδιορισμοί επί της εις τόπον κινήσεως εκφέρονται συχνά με την εν και δοτική».

Επομένως το «ερχόμενον» δηλώνει την εις τόπον κίνηση.

Η έκφραση «δηλοί κίνησιν» σημαίνει μια πράξη η οποία ξεκίνησε στο παρελθόν και ακόμα συνεχίζεται δηλαδή δεν έχει ολοκληρωθεί. Συνεπώς γίνεται φανερή η ανακολουθία του εν λόγω «φιλόλογου», καθώς πώς γίνεται ενώ η λεξούλα «ερχόμενον» να εμπεριέχει κίνηση στο νοημά της, δηλαδή κάτι ξεκίνησε και συνεχίζεται, ο εν λόγω «φιλόλογος» να μας την μεταφράζει ως ήλθε, δηλαδή κάτι το οποίο ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε!
Ας δούμε ένα παράδειγμα για να γίνει κατανοητό:  «Ερχόμενος ο Κύριος προς το εκούσιον πάθος, τοις αποστόλοις έλεγεν εν τη οδώ», μετάφραση: «(Καθώς ή ενώ ή όταν) ερχόταν ο Κύριος προς το εκούσιον πάθος στους Αποστόλους έλεγε στον δρόμο». 
Μάλιστα ο συνομιλητής μας συμφώνησε με την παραπάνω μετάφραση γράφοντας κατά λέξη τα εξής: «Χαίρομαι που μου αναλύσατε ορθά την πρόταση "Ερχόμενος ο Κύριος" ως "η πρόταση έχει παρελθοντική έννοια, αλλά η λέξη ερχόμενος αναφέρεται σε κάτι το οποίο εμπεριέχει κίνηση, δηλαδή καθώς ερχόταν ο Κύριος προς το εκούσιον πάθος έλεγε τοις Αποστόλοις η πράξη δηλαδή δεν είχε τελειωθεί εν όση ώρα έλεγε ο Κύριος τοις Αποστόλοις." Συμφωνώ απόλυτα».
Ελπίζω τώρα η ανακολουθία του Μάρτυρα να έγινε ξεκάθαρη και τούτω διότι όταν τον ερωτάμε την μετάφραση της πρότασης «ότι πολλοί πλάνοι εισήλθον εις τον κόσμον, οι μή ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί· ούτός εστιν ο πλάνος και ο αντίχριστος.», μας μεταφράζει «"(Δι)ότι πολλοί πλάνοι βγήκαν στον κόσμο, (αυτοί ή οι οποίοι) δεν ομολογούν ότι ο Ιησούς Χριστόςήλθε ενσαρκωμένος, αυτός είναι ο πλάνος και ο αντίχριστος», δηλαδή η λεξούλα «ερχόμενον» σύμφωνα με τον εν λόγω «φιλόλογο» πρέπει να αποδοθεί ως «ήλθε», όταν όμως τον ερωτάμε για τη μετάφραση της πρότασης «Ερχόμενος ο Κύριος προς το εκούσιον πάθος, τοις αποστόλοις έλεγεν εν τη οδώ», μας μεταφράζει ως εξής: «(Καθώς) ερχόταν ο Κύριος προς το εκούσιον πάθος στους Αποστόλους έλεγε στον δρόμο», δηλαδή ως δια μαγείας η λεξούλα που έπρεπε να αποδοθεί ως ήλθε άλλαξε σε ερχόταν, δηλαδή από εκεί που σήμαινε κάτι το οποίο ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε (ήλθε), τώρα έγινε κάτι το οποίο ξεκίνησε και συνεχιζόταν (ερχόταν).

Ερωτώμεν τότε: Εφόσον το ερχόμενον δηλοί κίνηση κάτι στο οποίο συμφώνησε και ο εν λόγω Μάρτυρας «φιλόλογος», γιατί τότε δεν αποδίδει την πρόταση «ότι πολλοί πλάνοι εισήλθον εις τον κόσμον, οι μή ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί· ούτός εστιν ο πλάνος και ο αντίχριστος.», ως «"(Δι)ότι πολλοί πλάνοι βγήκαν στον κόσμο, (αυτοί ή οι οποίοι) δεν ομολογούν ότι ο Ιησούς Χριστός ερχόταν ενσαρκωμένος, αυτός είναι ο πλάνος και ο αντίχριστος»; Βεβαίως κάτι τέτοιο δεν βγάζει νόημα, δεν μπορεί ο Χριστός να ερχόταν ενσαρκωμένος, συνεπώς καταλήγουμε εύλογα στο συμπέρασμα, ότι η εν λόγω πρόταση δεν μπορεί να αναφέρεται σε κάτι παρελθοντικό. Εάν αναφερόταν σε κάτι παρελθοντικό θα έπρεπε το «ερχόμενον» να αποδοθεί ως ερχόταν, όπως έγινε με την δεύτερη πρόταση που παρουσιάσαμε «Ερχόμενος ο Κύριος προς το εκούσιον πάθος, τοις αποστόλοις έλεγεν εν τη οδώ», συνεπώς πρέπει να αναφέρεται σε κάτι το οποίο ξεκίνησε και ακόμα συνεχίζεται στο διαρκές παρόν.

Σε συνέχεια του τεστ ο συνεργάτης μας Γεώργιος Τσιμπιρίδης ζήτησε από τον εν λόγω («φιλόλογο») Μάρτυρα να μεταφράσει την εξής φράση: «ότι πολλοί πλάνοι εισήλθον εις τον κόσμον, οι μή ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί· ούτός εστιν ο πλάνος και ο αντίχριστος.»,

Όπως λοιπόν μπορείτε να καταλάβετε ο εν λόγω Μάρτυρας, που μας παρουσιαζόταν ως «φιλόλογος», έγινε λαγός, αποφεύγοντας να δώσει απάντηση στην εν συγκεκριμένη ερώτηση σχετικά με την μετάφραση του χωρίου. Αντιθέτως, διαβάστε τι είδους απάντηση έδωσε:

«ΜΑΣ κατηγόρησε επίσης ότι δεν μεταφράσαμε την πρόταση, κάτι που δεν αληθεύει, γιατί είπαμε ότι συμφωνούμε με την Μετάφραση Βάμβα και Βασιλέως Ιακώβου και άρα η μετάφρασή μας συνάδει με αυτούς. Αλλά εφόσον το ζήτησε, ας το κάνουμε για χάρη των αναγνωστών:

" ότι πολλοί  πλάνοι εξήλθον εις τον κόσμον, οι μη ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί· ούτός εστιν ο πλάνος και ο αντίχριστος

 "
"(Δι)ότι πολλοί πλάνοι βγήκαν στον κόσμο, (αυτοί ή οι οποίοι) δεν ομολογούν ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθε ενσαρκωμένος, αυτός είναι ο πλάνος και ο αντίχριστος"
(Σχόλιό μας με ημερομηνία 24 Αυγούστου 2014-10:18 π.μ)

ΣΥΝΕΠΩΣ εμείς μεταφράσαμε το "ερχόμενον'' και όχι το "ελθόντα" 

Η ΓΚΑΦΑ γύρισε πίσω αγαπητέ! Βρέθηκες για χιλιοστή φορά παραχαράκτης των σχολίων μας! Αυτό για να καταλάβουν οι κύριοι αναγνώστες με τι άνθρωπο έχουν να κάνουν!».

Εύκολα καταλαβαίνει ο καθένας τι συνέβη όταν του γνωστοποιήσαμε την ΓΚΑΦΑ στην οποία έπεσε, πολύ απλά αρνήθηκε να σχολιάσει (για άλλη μια φορά). Τούτο συνέβη επειδή η μετάφραση που έδωσε «"(Δι)ότι πολλοί πλάνοι βγήκαν στον κόσμο, (αυτοί ή οι οποίοι) δεν ομολογούν ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθε ενσαρκωμένος, αυτός είναι ο πλάνος και ο αντίχριστος», για την πρόταση «ότι πολλοί  πλάνοι εξήλθον εις τον κόσμον, οι μη ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί· ούτός εστιν ο πλάνος και ο αντίχριστος», αντιστοιχεί κανονικά στην πρόταση «ότι πολλοί πλάνοι εισήλθον εις τον κόσμον, οι μη ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ελθόντα εν σαρκί», το «ελθόντα» και όχι το «ερχόμενον» μεταφράζεται ως ήλθε και αυτό διότι το «ελθόντα» δεν εμπεριέχει κίνηση στο νόημα του, πρόκειται δηλαδή για μια πράξη που ξεκίνησε στο παρελθόν και τελείωσε, δεν συνεχιζόταν, δηλαδή δεν είχε διάρκεια. Επάνω σε αυτό συμφωνεί και ο Οικουμένιος όπως σημειώσαμε παραπάνω, ο οποίος αναφέρει ότι εάν ο Άγιος Ιωάννης ήθελε να εννοήσει την Πρώτη Παρουσία και μόνο θα χρησιμοποιούσε τη λέξη «ελθόντα» και όχι «ερχόμενον»:

«Ειπών δε, οι μη ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί, αλλ’ούκ ελθόντα, εμφαίνοντος εστίν ως τους αθετούντας λέγει την δευτέραν του Χριστού παρουσίαν, ….Όμως αληθεί λόγω οι την δευτέραν αθετούντες, και την πρώτην αποβάλλονται…. Πάντως ο την δευτέραν αθετών, και την πρώτην αθετεί» (P.G τόμος 119, 692 CD).

Ομοίως, και ο Άγιος Νικόδημος όπως αναφέραμε στο έργο του Ερμηνεία Καθολικών Επιστολών, συμφωνεί με την παραπάνω ερμηνεία: «μήπως δε ο Θεολόγος φανερώνει με τα λόγια του ταύτα και την Δευτέραν έλευσιν και Παρουσίαν του Χριστού; Επειδή το ερχομένον εν σαρκί, ημπορεί μαζί να νοηθή και εις χρόνον απερασμένον, και το ιδίωμα της γραφής, της πολλής μεταχειριζομένης αντιχρονισμούς, αντί του ελθόντα εν σαρκί, φαίνεται δε, ότι δύναται να νοηθή και δια το μέλλον, και να δηλή και τους δύο χρόνους.».

Επίλογος

Φθάνοντας στο τέλος της απαντήσεως μας, θα έχουν γίνει πλέον σε όλους κατανοητές οι ασυναρτησίες του «απολογητή» του Μπρούκλιν «TheTrumpetSeventh», όπως και το κατά  πόσο ο εν λόγω «φιλόλογος» της Σκοπιάς «βασίστηκε» στη συντακτική και γραμματική ανάλυση του χωρίου. Για να μην εκτεθούμε όμως και εμείς και μας κακολογήσει οποιοσδήποτε, ότι αδίκως γράφουμε όσα γράφουμε για τον ψευτοφιλόλογο, αναφέρουμε ότι το θέμα με το συγκεκριμένο χωρίο δεν έχει λήξει εδώ. Θα ακολουθήσει ενδελεχής μελέτη του συνεργάτη μας Γεωργίου Τσιμπιρίδη, όσον αφορά το φιλολογικό αυτή τη φορά «Βατερλό» που υπέστη ο δήθεν «φιλόλογος» της Σκοπιάς, στην οποίαν θα εκτεθεί με κάθε λεπτομέρεια η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ πλέον συντακτική και γραμματική ανάλυση αλλά και το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ νόημα του επίμαχου χωρίου 2 Ιωάν. 7, καθώς και εάν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά υπάγονται εις το εν λόγω ανάθεμα τού Ευαγγελιστού Ιωάννου!

 

 

 

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.