H ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΣΟΥ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ. ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΙ ΕΙΣΑΙ;

Του Ευστάθιου Μπαρνασά

Στον  σύγχρονο  κόσμο ακούγονται όλο και πιο  συχνά  ότι δεν υπάρχει θεός ή υπάρχει πράγματι ο θεός; Και που είναι ο θεός; Ποιος αποδεικνύει την ύπαρξη του θεού;  Είναι μόνος ο θεός; Και μπορούμε να έρθουμε σε επαφή με τον θεό; Αυτά και άλλα πολλά είναι τα ερωτήματα που κάνουν οι άνθρωποι προκειμένου να πάρουν θέση στο υπαρξιακό γίγνεσθαι.

Ποιοι όμως μπορούν να απαντήσουν σε αυτά τα ερωτήματα;

Η θρησκεία από την αρχή των γεγονότων έχει δώσει  τις δικές της εξηγήσεις για την ύπαρξη του θεού και τους τρόπους με τους οποίους θα τον πλησιάσουμε, αλλά δεν χρειάστηκε να το αποδείξει με μαθηματικά...

Η φιλοσοφία έχει πάρει θέσεις σε ότι αποδεικνύεται ή λύνεται με ορθολογισμό, αλλά ο θεός δεν αποδεικνύεται με τον ορθολογισμό, γιατί είναι κατ’ ουσία ανεξήγητος και γίνεται αντιληπτός μόνο από τις ιδιότητές του.

Η επιστήμη βασίζεται στις αρχές της φυσικής για να αποδείξει λιγότερο την ύπαρξη  και περισσότερο την ανυπαρξία του θεού και τις υποστηρίζει ακόμα και εάν αυτές αποδειχτούν μεταβλητές.

Ο καθένας λοιπόν  μέσα από αυτούς τους κανόνες παίρνει θέση και την υποστηρίζει σύμφωνα με την ευφυΐα του,  ή με  την καλή του πίστη, ή με τα συμφέροντα του. Άλλοι πάλι ακολουθούν ιδέες αυθαίρετες  και από έλλειψη της  γνώσης το κάτι είναι καλύτερο από το τίποτα. Είναι βεβαίως τελείως χαοτικό να προσπαθείς να βρεις νόημα σε γελοίες θεωρίες  και σε πράγματα που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Οι άνθρωποι πολλές φορές κάνουν μια συναισθηματική επιλογή και μετά κρατούν όποιο στοιχείο ή πληροφορία τους δικαιώνει.

Ας σκεφτούμε πόσο ορθολογιστές ή πιστοί είμαστε σε τελική ανάλυση και πόσα πράγματα πιστεύουμε τα οποία δεν ταιριάζουν με την περιγραφή που θα κάνουμε για τον τρόπο σκέψης μας. Ας σκεφτούμε και τις αιτίες και ίσως καταλάβουμε καλύτερα τον εαυτό μας.

ΕΙΣΑΙ ΠΙΣΤΟΣ;

Ο πιστός άνθρωπος είναι αυτός που παραδέχεται πράγματα και γεγονότα που δεν τα είδε, δεν τα άκουσε, αλλά τα αποδέχεται ως πληροφορία. Δέχεται την πληροφορία από κάποιους που τους εμπιστεύεται και πιστεύει ότι αυτά που του λέγουν είναι αληθινά και αδιαμφισβήτητα, Εβραίους 11:1 – 6.

Οι πιστοί αυτοί, διαφέρουν από τους πιστούς που πιστεύουν ιστορικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στο μακρινό παρελθόν και υπεραμύνονται αυτών ενώ απορρίπτουν τα θρησκευτικά γεγονότα ως ανεπαρκή για  τα οποία πιστεύουν ότι στερούνται  της αλήθειας και ότι είναι αναξιόπιστα και …

Υπάρχουν και οι πιστοί οι οποίοι πιστεύουν στα διασταυρωμένα και τεκμηριωμένα ιστορικά γεγονότα, αλλά πιστεύουν και στα θρησκευτικά δεδομένα τα οποία δεν αποδεικνύονται είναι αόρατα και μη αντιληπτά, είναι όμως αποδεκτά μέσω πίστης. 

Ο πιστός πιστεύει και σε αυτά που βλέπει αλλά και σε αυτά που δεν βλέπει, τα οποία υποστηρίζονται από γεγονότα και αποδείξεις.

Ο πιστός είναι απολύτως βέβαιος ότι θα ανταμειφθεί στο μέλλον με αγαθά που τώρα δεν υπάρχουν, ή φαίνεται ότι δεν υπάρχουν, αλλά περιμένει με αληθινή ελπίδα να γίνουν πραγματικότητα.

ΕΙΣΑΙ ΑΠΙΣΤΟΣ;

Ο άπιστος είναι εκείνος που δεν δέχεται τίποτα ακόμα και εάν αυτό συμβεί μπροστά στα μάτια του, Ψαλμός 144:11 – 15.

Ο άπιστος δεν ελπίζει σε τίποτα και το μόνο που περιμένει και τον τρομάζει, είναι η στιγμή που θα μεταφερθεί από την υλική υπόσταση στη άϋλη ανυπαρξία.  

Ο πραγματικός άπιστος φοβάται να πεθάνει γιατί πιστεύει, ότι ο θάνατος τον αποκλείει για πάντα από το συμπαντικό γίγνεσθαι. Τρομοκρατείται στο γεγονός ότι δεν θα μπορέσει να ολοκληρώσει τις φαντασιώσεις του στον χρόνο που του δόθηκε. Η ζωή στην πραγματικότητα δεν υπάρχει και η κάθε μέρα είναι για αυτόν η τελευταία, ο θάνατος είναι η αληθινή πίστη, ο μοναδικός θεός. Η μόνη αλήθεια στην ζωή του μοιάζει με κάτι ανάλογο που συνέβαινε στην ταινία MATRIX.

Ο άπιστος είναι δειλός, που αφού έχασε το θάρρος του, διεφθάρη από την απιστία και απώλεσε τις ηθικές του δυνάμεις, 1 Πέτρου 4:3 – 5.

Ο άπιστος υποστηρίζει, ότι ακόμα και οι προσευχές  ενός θρησκευόμενου υποκριτή  είναι πιο βλάσφημες από τους  χλευασμούς  ενός άθεου. Απαρνήθηκε την θυσία που τον κάλεσε και παραδόθηκε στην απόγνωση, περιμένοντας χωρίς να αποδέχεται την μοιραία τελική κρίση.

Ο άπιστος ως αμετανόητος είναι ο αιώνια καταδικασμένος, αυτός που δεν έχει καμιά άλλη επιλογή.

Ο άπιστος δεν μπορεί ή δεν αποδέχεται εσκεμμένα να διακρίνει και να θαυμάσει κοιτάζοντας γύρω του το θαύμα της θείας εικόνας της δημιουργίας, Ρωμ. 1:20 – 23. Αρνείται να κοιτάξει πέρα του ορατού κόσμου τον οποίο δέχεται ως προϊόν τύχης και απορρίπτει την χάρη να αντιλαμβάνεται το υπερφυσικό.

Ο άπιστος ζει  στην απέραντη μοναξιά του, γιατί παγίδεψε την ζωή του στον  εφήμερο κόσμο του και στην καταθλιπτική αναμονή του αιώνιου τέλους της, Ψαλμ. 36:1 – 2.

ΕΙΣΑΙ ΑΘΕΟΣ;

Η εξέλιξη των εννοιών τείνουν να ορίσουν  τον άθεο ως άθρησκο εξισώνοντας τον με τον θρήσκο και να δικαιολογήσουν την θέση του ως έναν μη αποδέκτη της θεϊστικής θεωρίας. Δηλαδή με λίγα λόγια εάν ο θρήσκος είναι θρησκεία και ο άθεος είναι θρησκεία.

Οι άθεοι είναι ιδιαίτεροι άνθρωποι. Χρειάζεται περισσότερη πίστη για να γίνεις άθεος παρά θρησκευόμενος.

Ο άθεος κυριολεκτικά είναι αυτός που δεν πιστεύει στην ύπαρξη του θεού γιατί τον ενοχλεί και δεν συμβιβάζεται με την αδικία και την πονηρία που υπάρχει πάνω στην γη, Αββακούμ 1:1 – 4.

Βέβαια η έννοια άθεος έχει και παρελκόμενες ερμηνείες όπως άπιστος, ασεβής, πλατωνικός, μηδενιστής και φυσικά  αντί-χριστιανός.                                                                                      

Ο άθεος θέλει να εξηγήσει τον κόσμο μέσα από το οπτικό πεδίο που μπορεί να αναγνωρίσει και απορρίπτει κάθετα οτιδήποτε δεν τον προσελκύει, ως ανεξήγητο.                                                      

Υποστηρίζει την θεωρία της ύλης στην οποία έχουν όλοι δικαίωμα χωρίς θεϊκούς μεσάζοντες. Δέχεται την πράξη χωρίς το στοιχείο της ανταμοιβής ή τον φόβο της τιμωρίας. Πιστεύει ότι, όταν  καθιερωθεί η αρετή  και αποδίδονται οι πράξεις ως ηθική, τότε η θρησκεία είναι περιττή.

Εάν δηλαδή ότι κάνεις ως αρετή είναι ανιδιοτελής πράξη και δεν αποβλέπει στην ιδιοτέλεια της ανταμοιβής της σωτηρίας της ψυχής σου τότε δεν χρειάζεται η θρησκεία. Και με αυτό το σκεπτικό κάνει την αθεΐα αρετή.

Για τον άθεο η μόνη αλήθεια είναι ότι υπάρχει και άλλη αλήθεια. Η αλήθεια όμως δεν ανακαλύπτεται, η αλήθεια αποκαλύπτεται.

ΕΙΣΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ;

Χριστιανός είναι αυτός που ασκεί πίστη στον Χριστό και στις διδαχές του.                                                          

Πιστεύει ότι είναι Χριστιανός επειδή είναι βαπτισμένος ως Χριστιανός ή επειδή αυτό αναγράφεται στα πολιτικά και θρησκευτικά του πιστοποιητικά;

Πιστεύει ότι είναι Χριστιανός επειδή πηγαίνει κάθε Κυριακή στην εκκλησία, εξομολογείται τακτικά σε έναν πνευματικό και χωρίς αληθινή μετάνοια πηγαίνει να κοινωνήσει για να αποκτήσει το δικαίωμα να ξανά – αμαρτήσει;

Πιστεύει ότι είναι Χριστιανός χωρίς να γνωρίζει ούτε ένα εδάφιο της Αγίας Γραφής ;                

Πιστεύει ότι είναι Χριστιανός επειδή κάνει τον σταυρό του όταν περνάει έξω από εκκλησία και καμιά φορά ανάβει και κανένα κερί;                                                                                       

Πιστεύει  ότι είναι Χριστιανός όταν δεν εφαρμόζει ούτε μια από τις Δέκα Εντολές που είναι στην ουσία η βάση της Χριστιανικής διδασκαλίας;

Είχε ποτέ διάθεση να κάνει κάτι στη ζωή του από αυτά που αναφέρονται στην επί του Όρους Ομιλία του Ιησού Χριστού;

Πιστεύει ότι επειδή είναι καλός άνθρωπος και δίνει ελεημοσύνη μερικές φορές σε ζητιάνους και φτωχούς αυτό είναι αρκετό και τον καλύπτει στα μάτια του Θεού;

Τελικά τι αντιπροσωπεύει σήμερα ο Χριστιανός,  τον πιστό άνθρωπο,  τον καλό άνθρωπο,  τον υποκριτή ή και τα τρία μαζί;

ΕΙΣΑΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ;

Ο αντί – χριστιανός τις περισσότερες φορές κρύβεται πίσω από αυτούς που δηλώνουν άθεοι. Είναι συνήθως γνώστης της Βιβλικής και Πατερικής βιβλιογραφίας και  ενθουσιάζεται από την συμμετοχή του σε διαλόγους αγιογραφικούς και κάνει ότι είναι δυνατόν για να απορρίψει,  αυτά που ξοδεύει χρόνο για να τα μελετήσει, 1 Τιμ. 1:7, Ιακ. 3:1.

Παλεύει να πείσει τους πάντες  για την ανυπαρξία του Χριστιανικού Θεού γιατί είναι ο μόνος τρόπος για να συνεχίσει να το πιστεύει. Μισεί τον Χριστιανισμό επειδή δεν μπορεί να συνδυάσει  τον υγιή ορθολογισμό με την ταπεινότητα της πίστης και γιατί δεν δέχεται κάποιος να του υποδεικνύει ότι δεν πρέπει να λέει Εγώ, αλλά Εσύ, 1 Τιμ. 6:3 – 4.

Ο  αντί – χριστιανός δεν επιτίθεται στο Ισλάμ, στον Ιουδαϊσμό και σε άλλες θρησκευτικές ομάδες όπως επιτίθεται στον Χριστιανισμό, γιατί βρίσκει σε αυτούς ιερή συμμαχία.

Πιστεύει ότι οτιδήποτε αποβλέπει στην πίστη στον Θεό και στον Χριστιανισμό είναι σκοταδισμός, φανατισμός και  πνευματικά μεσαιωνική ιερά εξέταση.                                                                 

Δεν διαχωρίζει τις αρετές του Χριστιανισμού από τις όποιες κακοήθειες  μιας μερίδας λεγομένων Χριστιανών και του αρέσει να ανακατεύει το αλεύρι με τα πίτουρα.                                       

Δεν θέλει να γίνει αποδέκτης του θαύματος του Χριστιανισμού με τις όσες αρετές συνεπάγεται θέλει απλά να χαθεί ο Χριστιανισμός, Τιμ. 2: 3 – 8.                                                

Στηρίζει την αντιπάθεια του και την άρνηση  στο γεγονός, ότι αυτός που λέει ότι είναι Χριστιανός δεν εφαρμόζει τις περισσότερες από τις δέκα εντολές και εκμεταλλεύεται  την μετάνοια για να αμαρτάνει κατ’ εξακολούθηση,  προβάλλοντας το…. «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω», Τίτο 1:15 – 16.

ΕΙΣΑΙ ΦΟΝΤΑΜΕΤΑΛΙΣΤΗΣ;

Η θρησκευτική  πίστη  ισορροπεί  μεταξύ  της  αδυναμίας  του φόβου για το άγνωστο και τον θάνατο και της απόλυτης βεβαιότητας για την γνώση της μοναδικής και υπέρτατης αλήθειας.

Είναι τελείως αλαζονικό αυτό που νομίζει ο Φονταμενταλιστής πιστός, ότι η πίστη σε ένα αυστηρό δημιουργό τον κατατάσσει στο κέντρο του σύμπαντος, ως το Α και το Ω ενός θεϊκού σχεδίου, Ρωμ. 10:2 – 3.

Ο Φονταμενταλιστής άπιστος που δηλώνει και άθεος δεν έχει ούτε δόγματα ούτε συνείδηση ηθικής. Δεν παραδέχεται τίποτα αλλά δεν τεκμηριώνει και τίποτα, απλά ισχυρίζεται κάτι χωρίς να το ξέρει.

Βασισμένος στις εντάσεις των θρησκευτικών του ισχυρισμών χρησιμοποιεί ανύπαρκτες  θεϊκές  απαιτήσεις  για να εδραιώσει  την ρηχή ιδεολογία του. Δεν δέχεται διαφορετικές απόψεις εκτός από αυτές που συνάδουν με το βαθύ παραδοσιακό του υπόβαθρο.                       

Υποστηριζόμενος ο Φονταμενταλιστής πιστός από τις μεγάλες οργανωμένες θρησκείες γίνεται επικίνδυνος  ακόμα και για την ύπαρξη του πολιτισμού και δεν πρέπει να αγνοηθεί πριν γίνει ο Φονταμενταλισμός θρησκευτική δικτατορία.

Αγαλλιάζει από το μαρτύριο της αναμονής  το οποίο καλλιέργησε με μύθους και ανυπομονεί για την μετά θάνατο επιβράβευση. Στηρίζεται στο συνειδησιακό του κενό επειδή είναι αδύναμος να δεχτεί την πραγματικότητα.

Δικαιολογεί τις πράξεις του ως θεϊκές επιθυμίες, που δεν μπορούν να τιθασευτούν ακόμα και εάν κάποιος, του αποδείκνυε την ύπαρξη της κολάσεως.

Ο πιστός Χριστιανός Φονταμενταλιστής είναι από την μια ορθολογιστής και  δεν θέλει να αποκλίνει από τις θρησκευτικές αρχές, από την άλλη όμως υποστηρίζει την παράδοση στην πρακτική της αντίληψη.

Ο Χριστιανός Φονταμενταλιστής δέχεται την πολιτική εξέλιξη αλλά δεν δέχεται τον εκσυγχρονισμό της Εκκλησίας και αντιστέκεται σε οτιδήποτε αλλάζει τα δεδομένα της παράδοσης.

Τέλος υπάρχει και ο ακραίος πλέον Ισλαμιστής  Φονταμενταλιστής , ο οποίος δρα μόνο με την θρησκευτική  ετικέτα  για πολιτική εκμετάλλευση εξουσίας με βίαιους και ανορθόδοξους τρόπους.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ

Το ανθρώπινο είδος τελικά δεν είναι ποτέ πιο ειλικρινές παρά από την στιγμή που παραδέχεται ότι λέει ψέματα, Μαρκ Τουαίν (Mark Twain).

Η αλήθεια ορίζεται ως συμφωνία με γεγονότα ή πραγματικότητα, μια δήλωση που αποδεικνύεται  ότι  είναι  ή γίνεται αποδεκτή ως αληθινή πραγματικότητα ή ακρίβεια. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτό που είναι αλήθεια για σένα δεν είναι αλήθεια για μένα.                        

Και τώρα να μπούμε στην ουσία  της υπόθεσης  για να δει  ο καθένας από κοντά τι λέει τόσα χρόνια στον εαυτό του για να τον πείσει να τα πιστέψει και έτσι να  νοιώθει και να αισθάνεται καλύτερα. Αυτό που δεν γίνεται αντιληπτό είναι το γιατί δεν παίρνεις την απόφαση να κάνεις κάτι για να αλλάξεις και να βγεις από την μοναξιά σου απολαμβάνοντας την πραγματική ευτυχία.

Το να προσπαθείς να ξεχωρίσεις  για να φανείς καλύτερος από αυτό που νομίζεις ότι είσαι, με προσχήματα και άλλα παιχνίδια εντυπώσεων  το μόνο που καταφέρνεις είναι να  παραμένεις στην ατομική σου υποκρισία.

Είναι θέμα αυτοεκτίμησης εάν αυτά που λες  είναι  αλήθεια και  που με πάθος τα πιστεύεις,  όμως να μην παραμυθιάζεις τον εαυτό σου και τους άλλους πιστεύοντας  στα δικά σου κατά «συνθήκη ψέματα».

Και θα ολοκληρώσω ρωτώντας …

Υπάρχει απόλυτη αλήθεια και απόδειξη που την τεκμηριώνει; Ναι υπάρχει και είναι η συνείδηση μας  που μας ενημερώνει για να καταλάβουμε το σωστό από το λάθος, το καλό από το κακό, τον νόμο από την ανομία.                                                             

Η επιστήμη πάλι θεμελιώνει τις θεωρίες της στην πίστη για  τις αντικειμενικές πραγματικότητες  για να βεβαιώσει την δική της αλήθεια.                                                                               

Οι θρησκείες πίσω από την βασική πίστη εστιάζουν στο γεγονός ότι η ζωή δεν είναι αυτό που βλέπουμε αυτό που γνωρίζουμε, πρέπει να υπάρχει κάτι περισσότερο από αυτό, κάτι που η κάθε μια ερμηνεύει διαφορετικά.

Ποιος όμως ισχυρίστηκε ότι είναι η Αλήθεια; Μόνον ένας.

Εγώ είμαι η οδός ,η αλήθεια και η ζωή ,κανείς δεν πηγαίνει στον Πατέρα παρά μόνο αν περάσει από μένα, Ιωάννης 14:6.

Εγώ, Εσύ, ο άλλος τι πιστεύουμε ότι είμαστε, ας κάνουμε στ’ αλήθεια την αυτοκριτική μας.

ΥΓ.  Το άρθρο απευθύνεται σε όλους  ιδιαίτερα  όμως σ’ ένα Φίλο.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.