« Οικογένεια της Αγάπης»

του  Αρχιμ.   Γρηγορίου  Κωνσταντίνου    Δρ.  Θ.

Ο ιδρυτής της οργάνωσης «Οικογένεια της αγάπης» Ντάβιντ Μπεργκ ή Μω

Ο τίτλος αυτός είναι ένας από τους πολλούς που χρησιμοποιεί ο Μπεργκ. Στην παρούσα σύντομη μελέτη μας θα αναφερθούμε σε ένα ξεπερασμένο θρησκευτικό κίνημα που ξεκίνησε από  την Καλιφόρνια των Η.Π.Α. Την εποχή που δημιουργήθηκε είχε ως στόχο την προστασία της ομάδας των Χίπηδων, που μεσουρανούσε την δεκαετία του ’70. Μέσα λοιπόν από την σπουδή και μελέτη της οργάνωσης αυτής στοχεύουμε να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες τις ημέρες δόξας της οργάνωσης αυτής, αλλά το βασικότερο τις επιπτώσεις που άφησε στις ανθρώπινες ψυχές και ιδιαίτερα στους νέους. Τους καρπούς της οργάνωσης αυτής βλέπουμε να τους δρέπουν τότε και σήμερα σχεδόν όλος ο νεανικός κόσμος.Η οργάνωση αυτή είναι ένα θρησκευτικό κίνημα που ίδρυσε ο Ντάβιντ Μπεργκ ή Μω (1919-1994), όπως είναι ευρέως γνωστός. Στόχος του ήταν η προάσπιση της ελευθερίας της σεξουαλικότητας νομιμοποιώντας ακόμη και την αιμομιξία στο όνομα του Θεού. Έτσι λοιπόν με αυτές τις αρχές της περί ηθικής ο Μω έβαλε τα θεμέλια για τις ηθικές αξίες και αρχές, που υλοποιήθηκαν τότε και σήμερα...

Ιστορικά στοιχεία του κινήματος

Τα «Παιδιά του Θεού» ή «παιδιά του Μώ» ή «οικογένεια της αγάπης» ήταν και είναι μια ακραία εξτρεμιστική, επιθετική και εγωκεντρική «θρησκευτική» κίνηση. Ευτυχώς που στις ημέρες μας έχει εκλείψει παραμένοντας μόνο στον ευρωπαϊκό χώρο κάποια κατάλοιπα.

Η κίνηση πήρε το όνομά της «Παιδιά του Θεού» από ένα δημοσιογράφο στο Condem του New Jersey. Ο ιδρυτής του κινήματος Ντάβιντ Μπέργκ αναφέρει: «Ονομάστηκα για πρώτη φορά Μωυσής σε μερικές προφητείες νέων ανθρώπων». Τα ονόματα αυτά της ομάδος εναλλάσσονταν το ένα μετά το άλλο που στο τέλος παρέμεινε ένα αυτό που οι περισσότεροι γνωρίζουμε ως «Παιδιά του Θεού»[1].

Κύριο θέμα του κινήματος αυτού είναι η αγάπη, έτσι όπως την κατανοεί ο ιδρυτής της κίνησης. Αυτό που χρειάζεται ο κάθε άνθρωπος, λέει ο Μώ, είναι η αγάπη. Ποια αγάπη; Θα το δούμε στην συνέχεια.

Ποιος είναι ο Μω και ποιοι οι σκοποί του κινήματος;

Ο Ντάβιντ Μπεργκ ως δημοσιογράφος που ήταν πίστεψε πως ο Θεός του ανέθεσε τη σωτηρία του λαού του, όπως άλλοτε συνέβη στο Μωυσή με τους Ισραηλίτες. Αυτό έχοντας υπόψιν του ο Μπεργκ έλαβε  το ψευδώνυμο «Μωυσής - Δαβίδ ή Μω»[2], για να εμφανίζεται με ευκολία γενόμενος αποδεκτός από το λαό της εποχής εκείνης ως ένας σύγχρονος Μωϋσής ή Δαβίδ.

Η άποψή του για τον Αβραάμ, Ισαάκ ακόμα και τον Χριστό είναι, πως ήταν πρόσωπα του παρελθόντος, ενώ ο ίδιος Μω είναι ο άνθρωπος των τελευταίων ημερών μέσω του οποίου ο Θεός οδηγεί το «λαό» του. Οι «εντολές του Θεού» διοχετεύονται σ’ ολόκληρο τον κόσμο καθότι ο ίδιος θεωρεί τον εαυτόν του «αγωγό», και το «κανάλι» του Θεού. Οι οπαδοί που στρατολογούνται στην οργάνωση  είναι ως το πλείστον νέοι και φέρουν την ονομασία «Παιδιά του Θεού», ή καλλίτερα «Παιδιά του Μω».

Η δράση του Μπεργκ ως «αναμορφωτή των νέων» ξεκινά το 1968 από την Καλιφόρνια των Η.Π.Α. στοχεύοντας στη σωτηρία των Χίπηδων, που είχαν κατακλύσει την περιοχή  της Καλιφόρνιας. Ο Μώ ανέλαβε την αρχηγία των Χίπηδων και την επεξέτεινε σε όλη τη νεολαία της Αμερικής για να μην μείνουν «ακαθοδήγητοι», όπως ο ίδιος διεκήρυττε. Ανάμεσα στους οπαδούς του την εποχή εκείνη βρίσκονταν και μερικοί Έλληνες. Το σύνθημα που διεκήρυττε τότε φτιάχνοντας την οργάνωση ήταν: όποιος δεν εντάσσεται στην οργάνωσή του είναι του διάβολου, ενώ αυτοί που μένουν εκτός  αυτής είναι «άθεοι».

Η οργάνωση στρέφεται κατά της Χριστιανικής διδασκαλίας, της Οικογένειας, της Εργασίας, παρότι ο Χριστός και το Ευαγγέλιό του μιλά για την Αγάπη.

Η ομάδα αρχικά εμφανίστηκε στο κοινό ως ιδρυτές και αρχηγοί της επαναστάσεως του Χριστού. Το πρώτο τους βασικό φυλλάδιο ονομάζεται: «Επανάσταση για το Χριστό», ενώ στα πρώτα διαφημιστικά τους φυλλάδια «τα Παιδιά του Θεού» παρουσιάστηκαν σαν βιβλικοί προφήτες. Σκοπός τους τότε ήταν να δημιουργήσουν ένα νέο σύστημα (κοινωνία), όπου όσοι εντάσσονταν έπρεπε να αποβάλουν το παλιό σύστημα. Για τον Μπεργκ οι άνθρωποι του Χριστού που δεν ανήκουν στην επανάσταση δεν είναι τμήμα του επαναστατικού βασιλείου του Χριστού που θέλει να ιδρύσει ο ίδιος. Σύμφωνα με τον Μπεργκ όσοι εντάσσονταν στην ομάδα έπρεπε να τα απαρνηθούν όλα: οικογένεια, επάγγελμα,  και όλο το συγγενικό περιβάλλον.

Ο Μπεργκ μαζί με την ομάδα των πρώτων οπαδών του ξεκίνησε τις περιοδείες του ιδρύοντας κοντά στο Μόντρεαλ μια κοινότητα Πίστεως. Αυτή ήταν μια οργανωμένη θρησκευτική κοινότητα. Χειροτόνησε περίπου πενήντα ‘’Επισκόπους’’, και ‘’Πρεσβυτέρους’’, ‘’Διακόνους’’ και ‘’Διακόνισσες’’. Τα γράμματα του γνωστά ως Μώ είχαν την ισχύ ιερών κειμένων που  ασχολούνταν με τη σεξουαλικότητα. Αυτά θεωρούνται πιο σπουδαία και από τη βίβλο με υποχρεωτική ανάγνωση.

Η κοινότητα των «Παιδιών του Θεού» είναι ένα «καταφύγιο» για όσους εντάσσονται. Η κοινότητα αυτή αποτελείται κυρίως από νέους, που διαπιστώνουν πως η απάντηση στα προβλήματά τους βρίσκονται στην απλή ζωή, στην αγάπη του Θεού και του πλησίον. Η πρώτη εντύπωση του κινήματος είναι αυτή της ζεστασιάς, που όμως γρήγορα ο μυημένος διαπιστώνει ότι εξαπατήθηκε. Η αποχώρηση από την οργάνωση θεωρείται από τον Μπεργκ προδοσία και ο Θεός θα  τιμωρήσει αυστηρά  τους αποστάτες από την οργάνωση[3].

Βασική διδασκαλία της οργάνωσης  είναι τα «γράμματα του Μώ». Βέβαια υπάρχουν διάφορες κατηγορίες εντύπων, που δίδονται ανάλογα με το βαθμό «μύησης», και τη δραστηριότητα του καθενός στη κάθε ομάδα. Είναι αυτά που προορίζονται για γενική διανομή στους δρόμους (GP), άλλα είναι για τα μέλη (DFO), και εκεί υπάρχει διαχωρισμός, άλλα παίρνουν τα μέλη που είναι τρεις μήνες και πλέον στην οργάνωση (DO), και άλλα δίδονται σε υπεύθυνους ή για όσους προορίζονται για υπεύθυνοι (ΙTA). Μετά από όλα αυτά αντιλαμβάνεται κανείς πώς η διδαχή τους προωθείται βαθμιαία συνδυάζοντας τη σταδιακή διαδικασία ψυχολογικής εξάρτησης και πλύσης εγκεφάλου[4].

Το περιεχόμενο από τα γράμματα του Μώ κάνουν αναφορά στην Αγία Γραφή, κατά βάση  όμως αναφέρονται στα παραμύθια του ‘’Μώ’’, όπως η θαυματουργική λάμπα του Αlandin. Με βάση αυτό το παραμύθι ο ‘’Μώ’’, έλαβε «θεία αποκάλυψη», και με την οποία επιβλήθηκε τότε σε παγκόσμια κλίμακα η κυριαρχία του Καντάφι.

Το (1989) στην Ελλάδα όπως  μερικοί θα θυμούνται η κίνηση χρησιμοποίησε για την προπαγάνδα της έντυπα χωρίς ιδιαίτερη ένδειξη. Αναφέρονταν κυρίως σε προσωπικές εμπειρίες οπαδών με την «Οικογένεια», όπως είναι και ο τίτλος της οργάνωσης, (βλ. π.χ. έντυπο: «Αγάπη σε Δράση»).

Ο Μώ επετίθετο με σφοδρότητα εναντίον των ΗΠΑ και με δική του «προφητεία» το 1973 προέβλεψε πως επρόκειτο να καταστραφούν με τον κομήτη Kohutek. Όμως σύμφωνα με νεότερη«αποκάλυψη», ο κομήτης είναι τα «Παιδιά τού Θεού», που κηρύττουν αυτή την καταστροφή. Η οργάνωση είναι η μόνη «κιβωτός σωτηρίας», που σώζει όσους την ακολουθούν.

Στο έντυπό τους «Ο κόκκινος κίνδυνος αποκαλύφθηκε! Προ λεγόμενος Κομμουνισμός»! (χωρίς ένδειξη) η οργάνωση διακηρύττει πώς ο κομμουνισμός ταυτίζεται με τον Αντίχριστο.

Η αυθεντία των εντύπων της κίνησης θεωρείται απόλυτη, γιατί το περιεχόμενο είναι  «λόγια Θεού». Και όποιος αμφισβητήσει αυτά, λογίζεται αντάρτης εναντίον τού Θεού και εκδιώκεται. Αν κυκλοφορήσει τις απόψεις του σε έντυπα, αυτά πρέπει αμέσως να καταστρέφονται, όποιος τα διαβάζει κινδυνεύει να χαθεί (DFO 4.10.1975). Έτσι οι οπαδοί οδηγούνται σε εξάρτηση, σε τέλεια απάρνηση της πίστης τους, και σε απόλυτη υποταγή στην ομάδα.

Οι διάφορες χριστιανικές εκκλησίες λογίζονται «τάφοι γεμάτοι ανθρώπινα οστά». Όσοι ανήκουν σ’ αυτές είναι «στενοκέφαλοι», βρίσκονται στο «σκοτάδι». Όμως για να είναι κανείς έτοιμος να αποδεχθεί όλα αυτά πρέπει να γίνει «νήπιο»:   «Πρέπει να γίνεις μωρό, για να πας στον ουρανό», ψάλλουν οι οπαδοί και πιστεύουν πώς «είναι βασικότερο να υπακούσεις στους πνευματικούς σου γονείς, τους πρεσβυτέρους και οδηγούς και να τους ακολουθήσεις, παρά τους φυσικούς σου γονείς, πρεσβυτέρους και οδηγούς» (Revolution, σ. 46).

Κάθε οπαδός οφείλει να εισπράξει καθημερινά ένα ορισμένο χρηματικό ποσό, μοιράζοντας τα «γράμματα του Μώ», διαθέτοντας σ' αυτό το έργο 3-5 ώρες καθημερινά, όμως «χωρίς περιορισμούς προς τα πάνω»! «Αλληλούια». Κατά τη μαρτυρία πρώην οπαδών, το όριο στη Γερμανία ήταν αρκετά καλό καθημερινώς. Τα μέλη οφείλουν να καταγράφουν καθημερινά τη δράση και το χρόνο που κατανάλωσαν.

O Μώ εκπαίδευε νεαρά κορίτσια στην πορνεία χάρη της οργάνωσης (Flirty Fishing). Το 1981 αυτή η ‘’ιεραποστολική μέθοδος’’ συμπληρώθηκε με το ES (Escort Service), δηλαδή με ‘’πρακτορεία μεσαζόντων’’ για πελάτες του Flirty Fishing. Τα ‘’νήπια’’, δηλαδή οι νέοι ‘’μαθητές’’, οφείλαν να προσφέρουν στην οργάνωση όλα τα υπάρχοντα τους.

Σεξουαλικότητα

Η  αγάπη όπως μνημονεύσαμε από την αρχή ήταν το κύριο θέμα της ομάδας. Ο όρος όμως «αγάπη» από την αρχή της χρησιμοποίησής της είχε ισχυρά σεξουαλικά στοιχεία από την οργάνωση. Αυτή η σωματική και σεξουαλική θεώρηση της αγάπης προκάλεσε έντονη κριτική διεθνώς. Ο Μώ δήλωνε με στόμφο: «Δεν μπορείς να βρεις κανένα μέρος της Βίβλου, όπου το σεξ να εκλαμβάνεται ως αμαρτία»[5].

Ο Μώ για το σεξ έχει δική του ιδεολογία υποστηρίζοντας πως τα νεαρά κορίτσια και οι νεαρές σύζυγοι πρέπει να προσφέρουν τα σώματα τους σε οποιοδήποτε έχει ανάγκη για την «Αγάπη του Θεού», δεν πρόκειται για αμαρτία. Το σεξ είναι το μοναδικό μέσον για τη σωτηρία του ανθρώπου. Η συνουσία θεοποιείται στο όνομα του Θεού, ο γάμος και η οικογένεια όπως τα γνωρίζουν η Εκκλησία, η Γραφή και οι Χριστιανοί δεν είναι Ευλογία, αλλά Κατάρα. Και το χειρότερο από όλα απ’ όσα αναφέραμε είναι ότι ο ίδιος ο Μώ κηρύττει πως η ομοφυλοφιλία Αγιάζεται… στο όνομα των σχέσεων. Τα ανώτερα στελέχη της οργάνωσης κατηγορήθηκαν για αποπλάνηση και κακοποίηση κοριτσιών και αγοριών[6].

Τέλος απ’ όλα που αναφέραμε το συμπέρασμα είναι  ότι η κίνηση αυτή ήταν και είναι εντελώς ασυμβίβαστη με την Χριστιανική πίστη και διδασκαλία. Οι οπαδοί του κινήματος του Μω αποκόπτονται τελείως από το περιβάλλον τους, και αλλάζοντας όνομα καταλήγουν σε απόλυτη εξάρτηση, αφού η οργάνωση αποτελεί απειλή για την προσωπικότητα των νεαρών θυμάτων. Περιττό είναι να μνημονεύσουμε πως η οργάνωση καπηλεύεται αδίστακτα το όνομα του Θεού και το Ευαγγέλιο για ιδιοτελείς σκοπούς. Βέβαια μπορεί να έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την εμφάνιση της καταστρεπτικής αυτής οργάνωσης, αλλά όμως εκείνο που μένει και αυξάνει είναι η ηθικός ξεπεσμός στη νεολαία μας καταργώντας κάθε χριστιανική πράξη και σεβασμό στο πρόσωπο του Χριστού και στο Ευαγγέλιό του.

---

[1]Δημήτρης Χαλιβελάκης, Αιρέσεις και Δόγματα, εκδ. Βιβλιοδετική Αθηνών, σελ. 648

[2]Το όνομα Μω είναι τα δυο πρώτα γράμματα του ονόματος του Μωυσή.

[3]Αντ. Παπαδόπουλου, Σύγχρονες αιρέσεις ‘’Θρησκευτικά’’ κινήματα νέα εποχή, Θεσσαλονίκη, 2005, σελ. 265-270.

[4]Αρχιμ. Χριστοφόρου Τσιάκκα, Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό, Λεμεσός Κύπρου 2002, σελ. 761

[5]Αρχιμ. Χριστοφόρου Τσιάκκα, ό. π. σελ. 762

[6]Δημήτρης Χαλιβελάκης, ό. π., σελ. 648

 

 

 

 

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.