Προβληματισμοί για την μη μετάγγιση αίματος από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά

Του Παναγιώτη Βενέτη

Από το έντυπο της Οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Τι απαιτεί ο Θεός από Εμάς» σελίδα 25

Κύριε Χρήστο καλημέρα.

Δεν κάνω προλόγους μπαίνω κατευθείαν στο θέμα.

Όπως είναι γνωστό έχουμε κάνει πολλούς διαλόγους και στον «ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟ» αλλά και σε προσωπικό επίπεδο σε ότι αφορά στους Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Πριν από λίγο καιρό έζησα ένα περιστατικό που με σόκαρε πραγματικά.

Όπως σου έχω πει, έχω ένα φιλαράκι Μάρτυρα του Ιεχωβά, γνωριζόμαστε από το δημοτικό.

Έχουμε μιλήσει πολλές φορές για θρησκείες και όπως ήταν αναμενόμενο δεν συνεννοηθήκαμε ποτέ.

Μιλούσαμε για πολλά θέματα, σχεδόν για όλα όσα μας ''χωρίζουν'', Ορθοδοξία και Οργάνωση.

Όμως κύριε Χρήστο έκανα μια διαπίστωση.

Εντάξει, όταν κάνουμε διάλογο και όσο μένουμε στη θεωρία, καμιά φορά λέμε μέσα μας:

''ας λέει μωρέ, όταν έρθει εκείνη η ώρα θα δείξει την απαιτούμενη σοβαρότητα. Αυτά που λέει δεν θα τα κάνει όταν απειληθεί η ζωή του''.

Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, αναφέρομαι στην μετάγγιση αίματος.

Ο φίλος μου λοιπόν χρειάστηκε να νοσηλευτεί για ένα διάστημα σε ένα μεγάλο νοσοκομείο που έχουμε εδώ στην πόλη μας.

Σκοπός της νοσηλείας του ήταν κάποια χειρουργική επέμβαση στην οποία έπρεπε να υποβληθεί.

Όπως ήταν φυσικό, πήγα να τον επισκεφτώ.

Να δω πως πάει η υγεία του και αν πήγαν όλα καλά.

Ε, λοιπόν από εκείνη την ημέρα ''βαδίζω και παραμιλώ'', ύστερα από το διάλογο που είχα μαζί του.

ΜΑΣΟΝΙΑ: Θρησκεία; Αίρεση; ή Φιλανθρωπικό Σωματείο;

του Αρχιμανδρίτου

Γρηγορίου Κωνσταντίνου

Διδάκτωρος Θεολογίας

Μετά τη δημοσίευση του πρώτου μέρους του πονήματος για τη «Μασονία» του π. Γρηγορίου Κωνσταντίνου, ενός από τους πιο στενούς συνεργάτες του «Αντιαιρετικού» με τον τίτλο «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ»  παρουσιάζουμε σήμερα το δεύτερο μέρος του. Το έργο για τη «Μασονία» του π. Γρηγορίου, περιλαμβάνεται στο υπό έκδοση βιβλίο του με τίτλο «Νέα Εποχή, Μασονία και Σιωνισμός», στο οποίο βέβαια λαμβάνει χώρα και η ολοκληρωμένη διαπραγμάτευση του θέματος της «Μασονίας».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΓΥΡΤΕΙΑ ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

        Είναι πια αναμφισβήτητο γεγονός πως η αρχαιοελληνική παγανιστική θρησκεία, με τις άπειρες εκδοχές και μορφές της, υπήρξε ένα συνονθύλευμα πρωτόγονων θρησκευτικών πίστεων και πρακτικών, τα οποία συνέθεταν ένα απίστευτο σύνολο δεισιδαιμονίας και σκοταδισμού. Βεβαίως η επιστημονική ανάλυση και η εκπεφρασμένη αλήθεια προσκρούει στην ντόπια και ξένη αρχαιολαγνεία, η οποία στο όνομα μιας παράξενης και ανεξήγητης «λατρείας» της αρχαιότητας χαρακτηρίζει την αρχαιοελληνική θρησκεία ως δήθεν «λαμπρή» θρησκεία, «παράγων πολιτισμού», «απαύγασμα υψηλής πνευματικής συλλήψεως» και άλλα παρόμοια βαρύγδουπα λόγια, στερημένα νοήματος και ξεκομμένα από την επιστημονική αλήθεια.

     Με τη σύντομη αυτή εργασία μας θέλουμε να δώσουμε μια ηχηρή απάντηση σε όλους τους παραχαράκτες της ιστορίας, παραθέτοντας λίγα στοιχεία για την άσκηση της μαγείας και της αγυρτείας από τους παράγοντες της αρχαίας θρησκείας, αρκετά όμως να δώσουν μια σαφή εικόνα του απίστευτου πρωτογονισμού της, του σκοταδιστικού ερέβους και της δεισιδαιμονίας, τα οποία την συνέθεταν.  

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ

του Αρχιμανδρίτου

Γρηγορίου Κωνσταντίνου

Διδάκτωρος Θεολογίας

Με μεγάλη χαρά παρουσιάζουμε σήμερα το πόνημα για τη «Μασονία» του π. Γρηγορίου Κωνσταντίνου, ενός από τους πιο στενούς συνεργάτες του «Αντιαιρετικού». Ένα ακόμα εμπεριστατωμένο και αντικειμενικό έργο που θα ολοκληρωθεί σε δύο μέρη, μακριά από συνωμοσιολογίες και ανακρίβειες, εκφράζοντας απόλυτα το πνεύμα και την φυσιογνωμία του «Αντιαιρετικού». Το έργο για τη «Μασονία» του π. Γρηγορίου, περιλαμβάνεται στο υπό έκδοση βιβλίο του με τίτλο «Νέα Εποχή, Μασονία και Σιωνισμός», στο οποίο βέβαια λαμβάνει χώρα και η ολοκληρωμένη διαπραγμάτευση του θέματος της «Μασονίας».

3 και 1 ιστορίες προσευχής

Αλεξία Κρηνίτη

Κατοικώ στην Αθήνα όλη μου τη ζωή. Ακόμη και τα περισσότερα καλοκαίρια, στην πόλη τα πέρναγα ως παιδί. Έχω μαζέψει πολλές εικόνες από την πρωτεύουσα, κάποιες τόσο έντονες που δεν μπορώ να τις ξεχάσω. Μου έδωσε την ευκαιρία ο «Αντιαιρετικός»  να εξωτερικεύσω 3 και 1 αληθινές ιστορίες ανθρώπων, που προσευχόντουσαν. Υπήρξα μάρτυρας αυτών των περιστατικών και  με έκαναν να δακρύσω. Ελπίζω όχι από φτηνό συναισθηματισμό, αλλά γιατί μου μετέφεραν το βίωμα της πίστης αυτών των ανθρώπων. Αυτές οι καταστάσεις είναι υποκειμενικές, ίσως οι αναγνώστες βρουν τις ιστορίες αδιάφορες.  Σε άλλους πάλι ίσως έχουν κάτι να πουν. Άλλωστε, μπορεί ο τρόπος που γράφω να μην μπορεί να εκφράσει τη δύναμη των στιγμών...