ΤΟ ΑΓΙΟ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟ

Του Ιωάννη Γ. Ζαχαράκη, Μ.Δ.Ε. Θεολογίας

 «Δεύτε αγαλλιασώμεθα τω Κυρίω, το παρόν μυστήριον εκδιηγούμενοι»

Η περίοδος του Αγίου Δωδεκαημέρου μας προσκαλεί και πάλι να προσεγγίσουμε και να θαυμάσουμε το μέγα μυστήριο της ενανθρώπησης του Ιησού Χριστού. Τι είναι όμως το Άγιο Δωδεκαήμερο; Πρόκειται για δώδεκα εορτάσιμες και χαρμόσυνες ημέρες κατά τις οποίες εορτάζουμε τη Γέννηση, την Περιτομή και τη Βάπτιση του Ιησού Χριστού. Αυτές οι τρεις μεγάλες Δεσποτικές εορτές, τα Χριστούγεννα, η Περιτομή και τα Θεοφάνεια, μέχρι τον 4^ου αι. μ.Χ. εορτάζονταν μαζί στις 6 Ιανουαρίου και ονομάζονταν Επιφάνεια. Αργότερα, η εορτή των Χριστουγέννων μεταφέρθηκε στις 25 Δεκεμβρίου, πρώτα στη Δύση το 335 μ.Χ. και μετά από 40 περίπου χρόνια στην Ανατολή, η εορτή της Περιτομής την 1^η Ιανουαρίου και τα Άγια Θεοφάνεια στις 6 Ιανουαρίου. Αυτές είναι οι εορτές του Αγίου Δωδεκαημέρου...

ΕΙ ΧΡΙΣΤΟΣ ΟΥΚ ΕΣΑΡΚΟΥΤΟ…

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Η Γέννηση του Σωτήρα μας (Πηγή εικόνας, hristospanagia1.wordpress.com)

       Η έλευση του Κυρίου μας Ιησού στον κόσμο αποτελεί μια από τις λιγοστές ανάπαυλες χαράς που δοκίμασε το ταλαίπωρο ανθρώπινο γένος στο διάβα της ιστορίας του. Αυτή είναι αποτυπωμένη στον αγγελικό άγγελμα της Γεννήσεως στους απλοϊκούς ποιμένες της Βηθλεέμ: «ιδού ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντί τω λαώ, ότι ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ, ος εστι Χριστός Κύριος» (Λουκ.2,12). Το ίδιο αποτυπωμένη είναι και στη θεσπέσια χριστουγεννιάτικη υμνολογία της Εκκλησίας μας: «Ευφραίνεστε δίκαιοι, ουρανοί αγαλλιάσθε, σκιρτήσατε τα όρη Χριστού γεννηθέντος» (1^ο τροπ. των αίνων). Κι’ αυτό διότι ο απόλυτα αγαθός Θεός της αγάπης και του ελέους δεν άφησε το πλάσμα Του αιώνια καταδικασμένο στην επήρεια του κακού και στη φθορά της αμαρτίας, αλλά έστειλε το μονάκριβο Υιό Του, να λυτρώσει το ανθρώπινο γένος, κατατροπώνοντας τον αντίδικό Του διάβολο, εφευρέτη του κακού και πηγή κάθε δυστυχίας. Κατά τον άγιο  Κύριλλο Αλεξανδρείας: «ηρρώστησεν η ανθρωπίνη φύσις εν Αδάμ δια της παρακοής την φθοράν εισέδυ τε ούτως αυτήν τα πάθη» (P.G.74,788/9) και γι’ αυτό σαρκώθηκε ο Υιός και Λόγος του Θεού για να έρθει στη γη ως μοναδικός ιατρός για να θεραπεύσει τον βαρύτατα τραυματισμένο από την αμαρτία και βαθύτατα νοσούντα από τη φθορά άνθρωπο. Να τον αποκαταστήσει στην προ της πτώσεως κατάστασή του, ότι «πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού» (Ρωμ.5,1)...

De profundis (Εκ Βαθέων) ή Πέντε Χρόνια «Αντιαιρετικός»!

    Τετάρτη ήταν – όπως και φέτος – η 19^η Δεκεμβρίου, όταν με την βοήθεια του εκλεκτού φίλου Κώστα Βαλτινού δημιουργούνταν ο «Αντιαιρετικός» και ξεκινούσε το μακρύ ταξίδι του, όπως τελικά αποδείχτηκε αφού ήδη έχουν παρέλθει πέντε χρόνια, στο χώρο του διαδικτύου. Είχαν προηγηθεί κάποιες απόπειρες ιστοσελίδων με τη συνδρομή του επιστήθιου φίλου μας και συναδέλφου Απόστολου Γατή, που όμως δεν ευοδώθηκαν. Σκοπός της δημιουργίας του «Αντιαιρετικού» ήταν η αντιμετώπιση των αιρέσεων, κυρίως των Μαρτύρων του Ιεχωβά και η νηφάλια παρουσίαση θεμάτων της Ορθόδοξης Πίστης...

ΟΙ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΤΩΝ ΜΟΡΜΟΝΩΝ, ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

του Αρχιμανδρίτου

Γρηγορίου Κωνσταντίνου

                          Διδάκτορος Θεολογίας

Οι απόστολοι Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης δίνουν στον Τζότζεφ Σμιθ την Μελχισεδική Ιεροσύνη (Πηγή: http://mormonoi.org)

( ΘΑΝΑΤΟΣ – ΚΡΙΣΗ – ΑΝΑΣΤΑΣΗ )

Η αίσθηση ότι ο Χριστός θα επιστρέψει και πάλι σύντομα στη γη είναι πολύ διαδεδομένη στους Μορμόνους. Την απόφαση αυτή γνωστοποίησε ο ίδιος ο Χριστός στον ιδρυτή και αρχηγό της αίρεσης Joseph Smith, αναγγέλλοντας σ’ αυτόν και αυτός στους οπαδούς του ότι πριν τη Δευτέρα Παρουσία Του θα συμβούν φοβερά γεγονότα που θα σηματοδοτούν την έλευσή Του. Η Δευτέρα Παρουσία αποκαλείται από τους Μορμόνους ως «η μεγάλη και φοβερά ημέρα του Κυρίου».

Από την στιγμή της «αποκάλυψης», όλοι τους αναμένουν τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, την οποία χαρακτηρίζουν ως εποχή χαράς και ειρήνης. Επίσης πιστεύουν και διδάσκουν πως όλη η  ανθρωπότητα θα περάσει μεγάλες δοκιμασίες πριν τη Δευτέρα Παρουσία, γι’ αυτό το λόγο ο Θεός ζητά από τους ίδιους να είναι πάντα έτοιμοι. Απαιτεί λοιπόν να έχουν άριστη πνευματική κατάσταση προϋπαντώντας Αυτόν «ερχόμενον εν δόξη». Οι  Γραφές και τα διάφορα θεϊκά σημεία πριν  την έλευση της  ημέρας εκείνης προσφέρθηκαν μόνο στον Smith και στους οπαδούς του ως βοήθεια από τον Κύριο...

Η ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ  Θεολόγου – Καθηγητού

Πηγή φωτογραφίας http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr

       Η πνευματική σύγχυση στην εποχή μας είναι πια γεγονός. Κυρίαρχες ιδεολογίες κατέρρευσαν και άλλες καινοφανείς ήρθαν στο προσκήνιο. Επίσης περιθωριακές πίστεις πρωτογόνων θρησκευτικών ρευμάτων και θρησκειών άρχισαν να γίνονται αποδεκτές από ευρύτατα κοινωνικά στρώματα.

       Μια από αυτές τις περίεργες καινοφανείς ιδεολογίες είναι και η γνωστή πλέον «ελληνολατρία», η οποία εκδηλώνεται ως δήθεν επιστροφή και καλλιέργεια του αρχαιοελληνικού πολιτισμού με παράλληλη νεκρανάσταση της αρχαιοελληνικής ειδωλολατρίας ως επιστροφή στην «ελληνική θρησκεία η οποία δημιούργησε τον πιο λαμπρό πολιτισμό και φώτισε ολόκληρη την ανθρωπότητα», όπως διαδίδουν οι «ελληνολάτρες» πιστοί της, λες και εμείς οι μη παγανιστές δεν είμαστε έλληνες και δεν αγαπάμε τον ελληνικό πολιτισμό!...

Ιωάννης Δαμασκηνός: Ο μεγάλος δογματικός της Εκκλησίας μας και υπερασπιστής των εικόνων

Του Ιωάννη Γ. Ζαχαράκη, Μ.Δ.Ε. Θεολογίας

            Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους θεολόγους του 8^ου αιώνα. Έλαβε τον τίτλο του Πατέρα και Διδασκάλου της Εκκλησίας, αφού εκτός από ποιμένας, μοναχός και πρεσβύτερος στη Μονή του Αγίου Σάββα στην Παλαιστίνη, περιοχή που ανήκε στο Αραβικό Χαλιφάτο, υπήρξε και διδάσκαλος της Εκκλησίας. Έφερε, δηλαδή, το ειδικό χάρισμα, το ειδικό προνόμιο και την ειδική ευθύνη να διδάσκει και να ερμηνεύει στους πιστούς την αλήθεια του Θεού, καθώς και να αντιμετωπίζει σθεναρά τα μεγάλα δογματικά προβλήματα και τις ισχυρές θεολογικές κρίσεις στην Εκκλησία. Και μια τέτοια, καίρια για τη σωτηρία των ανθρώπων, θεολογική κρίση που συντάραξε την Εκκλησία για περισσότερα από 100 χρόνια ήταν η αντιπαράθεση σχετικά με την προσκύνηση ή μη των ιερών εικόνων...

Ανώτερη εκπαίδευση και «Σκοπιά»

Αλεξία Κρηνίτη

        Το άρθρο αυτό αποτελεί ένα χρονογράφημα μιας μικρής έρευνας που διενήργησα. Αφορμή για τη μελέτη μου αποτέλεσε το εξής περιστατικό: πριν λίγες μέρες, διάβαζα στον «Αντιαιρετικό» την αυτοβιογραφία του κυρίου Ονήσιμου Ελευθεριάδη, πρώην Μάρτυρα του Ιεχωβά. Στο άρθρο με τίτλο «Η σκληρή εφηβεία ενός πρώην Μάρτυρα του Ιεχωβά, στο ανελεύθερο και καταπιεστικό περιβάλλον της Σκοπιάς» ( μπορείτε να το δείτε εδώ: http://antiairetikos.blogspot.gr/2010/04/blog-post.html), κάποιος, που δήλωσε «Χριστιανός Μάρτυρας του Ιεχωβά» και «Χριστιανός Πρεσβύτερος», άφησε ένα σχόλιο, που μεταξύ άλλων έγραφε: «Η Εταιρία Σκοπιά ως θρησκευτικό σωματείο της Παγκόσμιας Αδελφότητας των Χριστιανών Μαρτύρων του Ιεχωβά ΠΡΕΣΒΕΥΕΙ και ΠΡΟΤΡΕΠΕΙ τους γονείς να μορφώνουν τα παιδιά τους». Το συγκεκριμένο σχόλιο δέχτηκε έντονη κριτική ως ανακριβές. Αποφάσισα λοιπόν να ενημερωθώ αν πράγματι η Σκοπιά ενθαρρύνει τη μόρφωση και τις σπουδές των οπαδών της...

«ΙΔΩΝ ΕΙΔΟΝ ΤΗΝ ΚΑΚΩΣΙΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΟΥ…»

Αρχ. Σεραφείμ Ζαφείρης

Στη Βουλή, αυτές τις τραγικές μέρες που διανύουμε,  συνεδριάζουν και αποφασίζουν εκ του ασφαλούς, οι εθνοπατέρες, με βάση κάποιους αριθμούς και οικονομικά μεγέθη, από πολλούς όμως αμφισβητούμενα για την αποτελεσματικότητά τους, χωρίς να γνωρίζουν καλά – καλά πού βάζουν με την ψήφο τους την υπογραφή τους, δηλαδή, σε ένα πολυσέλιδο και εν πολλοίς αδιάβαστο τρίτο μνημόνιο και χωρίς να διακινδυνεύουν πολλά οι ίδιοι.

Πίσω όμως από την πόρτα κάθε ελληνικού σπιτιού, παίζεται  ένα δράμα. Στο σπίτι του μέσου Έλληνα το άγχος και η αγωνία μεγαλώνει. Χρωστάει δύο και τρία ενοίκια, το ρεύμα τις επόμενες μέρες θα κοπεί, το νερό είναι απλήρωτο, τα κοινόχρηστα έχουν μαζευτεί, από τις τράπεζες τηλεφωνούν συνεχώς για τις δόσεις, το τηλέφωνο είναι κομμένο από πολύ χρόνο, μόνο με τα καρτοκινητά απαντούν - δεν καλούν οι ίδιοι - τα φροντιστήρια των παιδιών καθυστερούμενα, έχει μπουχτίσει η κατσαρόλα σε όσπρια και ζυμαρικά από τους ναούς, έχουν στερέψει τα πορτοφόλια και οι συντάξεις των παππούδων να βοηθάνε συνεχώς τα νοικοκυριά των  παιδιών τους. Κάκωση του λαού μας!...

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ, ΕΝΑΣ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΜΑΧΗΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

     Ειδήσεις για την δράση και το βίο του Θεόδωρου Στουδίτη βρίσκουμε σε τρεις Βίους αυτού, οι οποίοι έχουν συνταχτεί από δύο μοναχούς με το ίδιο όνομα Μιχαήλ, ο δε τρίτος από κάποιον που μας είναι άγνωστος. Άλλη πηγή πληροφοριών είναι τα ίδια τα συγγράμματα του Αγίου ιδιαίτερα οι επιστολές του.

       Γεννήθηκε το 759 στην Κων/λη, από πλούσια και ευγενή οικογένεια η οποία έδιδε στην τότε πολιτεία αρκετούς ανώτατους υπαλλήλους. Όσον αφορά την στάση της οικογένειας του απέναντι στις εικόνες, επειδή η περίοδος την οποία έζησε υπήρχε η διαμάχη γύρω από αυτές η αποκαλούμενη εικονομαχία, ήταν εικονόφιλη δηλαδή δέχονταν και σέβονταν τις εικόνες. Μεγάλο ρόλο στην στροφή του αγίου στο μοναχισμό έπαιξε το οικογενειακό του περιβάλλον και ιδιαίτερα η μητέρα του Θεοκτίστη η οποία όχι μόνο φρόντισε να λάβει πλούσια μόρφωση αλλά και πνευματική. Σ’ αυτό βοήθησε και αδελφός της Πλάτων, ο οποίος ήταν ηγούμενος σε ένα μοναστήρι που αποκαλούνταν των Συμβόλων στην περιοχή της σημερινής Τουρκίας την Βιθυνία. Ο θείος του λοιπόν Πλάτων ενέπνευσε τα μέγιστα τον Θεόδωρο Στουδίτη, γιατί θαυμάζονταν από όλους για το θάρρος του, την σοφία του και την αγιότητα του βίου του, προσόντα που βρίσκουμε αργότερα και στον ίδιο...

Ο Νοστράδαμος και η εποχή μας

του Αρχιμανδρίτου

Γρηγορίου Κωνσταντίνου

                                Διδάκτορος Θεολογίας

Το τελευταίο χρονικό διάστημα επειδή πολύς λόγος γίνεται για τα «μέλλοντα συμβαίνει» και προβάλλονται από διαφόρους κινδυνολόγους ποικίλες  απόψεις πνευματικών αγίων γερόντων, πολλές φορές μάλιστα παραποιημένες, που αναφέρονται στο τι θα συμβεί στο προσεχές διάστημα στην πατρίδα μας και όχι μόνο, σκεφτήκαμε να φέρουμε στην επιφάνεια κάποιο γνωστό «προφητικό» πρόσωπο στο πολύ κόσμο, διαλύοντας τις όποιες ψευδείς αντιλήψεις βοηθώντας συνάμα τον προβληματισμό των ανθρώπων.

Ο Μισέλ Ντε Νοστρεντάμ (1503–1566), γνωστός και ως Νοστράδαμος, γεννήθηκε στην Γαλλία από εβραϊκή οικογένεια, η οποία ασπάστηκε τον Ρωμαιοκαθολικισμό. Μελέτησε τις κλασσικές γλώσσες και μαθηματικά, έχοντας ως δάσκαλο τον παππού του, και ασχολήθηκε με την ιατρική. Αργότερα λόγω των αναζητήσεων που είχε, εγκατέλειψε την ιατρική και ασχολήθηκε με τον αποκρυφισμό και την αστρολογία. Παρ’ όλα αυτά έκανε λαμπρή πορεία στην ιατρική θεραπεύοντας πλήθος ανθρώπων από ασθένειες και ιδιαίτερα από την πανούκλα. Δυστυχώς όμως δεν κατάφερε να θεραπεύσει την ίδια τη γυναίκα του και τα παιδιά του, οδηγώντας τον σε βαθιά κατάθλιψη. Την εποχή εκείνη της ασθένειάς του δέχονταν κατά  την άποψή του διάφορα οράματα. Μέσα από αυτά τα οράματα αναγνώρισε πως είχε καταληφθεί από τον πειρασμό. Με τη δύναμη που διέθετε αποσύρθηκε με τη θέλησή του να μονάσει στο αβαείο του Ορβάς. Εκεί μετά από κάποια παραμονή και αγώνα που έκανε πείστηκε πως είχε λάβει προφητικό χάρισμα απ’ το Θεό. Εγκατέλειψε λοιπόν το μοναστήρι για να ξεκινήσει το συγγραφικό του έργο. Συχνά πυκνά υπνωτιζόταν από μόνος του και έβλεπε πράγματα που επρόκειτο να συμβούν στο μέλλον...

ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΑΤΑΝΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΣΚΟΠΙΑ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

τού Γεωργίου Τσιμπιρίδη

«Προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν, οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσι λύκοι ἅρπαγες» (Ματθ. 7:15)

(Η παράγραφος που ακολουθεί είναι τμήμα απαντήσεως που έστειλαν γραπτώς, με συγκεκριμένη δηλαδή επιστολή, οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά την 10^ην Μαρτίου 2012 εις το Αντιαιρετικό Γραφείο τής Ιεράς Μητροπόλεως Σιδηροκάστρου.)

«Ίσως κι εσείς να ακούσατε για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά από τρίτους, αλλά ποτέ να μη μιλήσατε με αυτούς και συνεπώς δε γνωρίζετε ακριβώς τις διδασκαλίες τους. Σας κάνουμε λοιπόν γνωστό ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι αληθινοί χριστιανοί που έχουν σαν οδηγό και καθοδηγούνται από ολόκληρη την Αγία Γραφή, δηλαδή, και τις Εβραϊκές και τις Ελληνικές Γραφές, και δεν πλανώνται από άλλες ανθρώπινες παραδόσεις όπως εσείς. Το δόγμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά δεν μολύνεται από αρχαίες Ελληνικές ειδωλολατρικές διδασκαλίες και φιλοσοφίες όπως εσείς, ούτε επιτρέπουμε να εισχωρήσει στο δόγμα μας καμία από αυτές. Παραμένουμε στις διδασκαλίας μας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και των αποστόλων του, και δε δεχόμαστε καμία από τις μεταγενέστερες αποστατικές διδασκαλίες. (2 Θεσ. 2:3-4) «Ας μη σας παραπλανήσει κανείς με κανέναν τρόπο, επειδή αυτή δεν θα έρθει αν δεν έρθει πρώτα η αποστασία και αποκαλυφθεί ο άνθρωπος της ανομίας, ο γιός της καταστροφής. Αυτός εναντιώνεται και εξυψώνει τον εαυτό του πάνω από τον καθένα που αποκαλείται ‘θεός’ ή αντικείμενο ευλαβικού σεβασμού, ώστε κάθεται στο ναό Του Θεού, δείχνοντας δημόσια ότι είναι θεός».

Για την αιώνια κόλαση (και όχι αφανισμό) εκείνων που δε θα σωθούν

του Θεόδωρου Ρηγινιώτη

Η τελική κρίση. Ο ποταμός που ρέει από το θρόνο του Χριστού, γίνεται φως ή πυρ, ανάλογα με την ηθική κατάσταση των ανθρώπων (Πηγή: www.oodegr.com)

Το παρόν άρθρο του κ. Θεόδωρου Ρηγινιώτη που παρουσιάζουμε σήμερα για την αιώνια κόλαση (και όχι αφανισμό) εκείνων που δε θα σωθούν, αποτελεί μέρος επιστολής που έστειλε σε αδογματικό προτεστάντη και περιλαμβάνει πληροφορίες και τεκμήρια όσον αφορά τις βιβλικές και αποστολικές ρίζες της Ορθόδοξης Εκκλησίας για ορισμένα ζητήματα αυτής, τα οποία πιστεύουμε πως ενδιαφέρουν κάθε Ορθόδοξο πιστό. Έχουμε ήδη δημοσιεύσει δύο μέρη της επιστολής  αυτής το «Περί ειδικού ιερατείου στηνπρώτη (αποστολική) Εκκλησία» και το «Η χιλιετής βασιλεία και η πρώτη ανάσταση». Θα ακολουθήσουν και άλλα τμήματα της τόσο ενδιαφέρουσας  και αξιόλογης επιστολής αυτής.

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

      

      Ο άντρας στο Ισραήλ είχε απεριόριστα δικαιώματα σαν πατέρας τα οποία εφάρμοζε στα μέλη της οικογένειάς του. Δικαιώματα που εφαρμόζονταν πολύ περισσότερο στο πρόσωπο της γυναίκας του. Και εδώ υπήρχε ένα παράδοξο. Ποιο ήταν αυτό; Πως δεν υπήρχε ούτε ένα ιερό κείμενο που να του αναγνωρίζει κατηγορηματικά τα απεριόριστα αυτά δικαιώματα απέναντι στη γυναίκα του, δηλαδή δεν είχε κανένα νομικό έρεισμα να τα ασκεί. Αντίθετα μάλιστα κάποια κείμενα της Βίβλου υπαινίσσονταν σαφώς την ισοτιμία αντρός και γυναικός. Συνεπώς, από που προέρχονταν η τάση αυτή της υπεροχής των αντρών έναντι των συζύγων τους; Πολύ απλά, κάποια άλλα κείμενα της Βίβλου προσφέρονταν για τέτοια ερμηνεία από την οποία οι άντρες έσπευσαν να επωφεληθούν, προς ίδιον βέβαια όφελος. Έτσι λοιπόν, βάσει της εντολής του Δεκαλόγου: «Μην επιθυμήσεις την οικία του πλησίον σου, μην επιθυμήσεις την γυναίκα του πλησίον σου, ούτε τον δούλο αυτού, ούτε την δούλη αυτού, ούτε το βόδι αυτού, ούτε τον όνον αυτού, ούτε τίποτα άλλο που είναι του πλησίον σου» Έξοδος 20 και Δευτερονόμιο 5:21, δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου να συμπεράνουν πως η γυναίκα τους, τους «ανήκε» σαν οποιοδήποτε άλλο αγαθό. Την λανθασμένη αυτή αντίληψη, πως η γυναίκα είναι σαν εξάρτημα του άντρα ενίσχυε και ο Νόμος επειδή έλεγε πως η γυναίκα ενός δούλου έπρεπε να πουλιέται μαζί του: «Αν ήρθε μόνος (ενν. ο δούλος) μόνος θα φύγει. Αν ήρθε με την γυναίκα του θα ελευθερωθεί και εκείνη μαζί του» Έξοδος 21:3. Το «εξάρτημα» αυτό ήταν τόσο πολύτιμο για τον άντρα, που δεν έπρεπε κανένας να το αγγίξει, όπως άλλωστε φαίνεται και στην Ευαγγελική περικοπή που διηγείται το επεισόδιο με την μοιχαλίδα. Η συζυγική ηθική ήταν το Α και το Ω για τους Ιουδαίους, ιδιαίτερα επειδή έβλεπαν τις Ρωμαίες ή τις Ελληνίδες να έχουν μια ανησυχητική ελευθερία που πίστευαν πως μπορεί να επηρεάσει και τις δικές τους...

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΛΕΓΟΜΕΝΟ ΧΑΤΖΗ – «ΒΑΠΤΙΣΜΑ» ΣΤΟΝ ΙΟΡΔΑΝΗ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

        Πριν από καιρό δημοσιεύτηκε ανακοίνωση του Υπουργείου Τουρισμού του Ισραήλ, σύμφωνα με την οποία απαγορεύτηκαν προσωρινά οι «βαπτίσεις» χριστιανών προσκυνητών στον Ιορδάνη ποταμό, λόγω σοβαρής μόλυνσης των υδάτων του ποταμού.  Η κυβέρνηση του κράτους του Ισραήλ διαβεβαιώνει ότι σύντομα θα καθαριστεί ο ποταμός και θα επιτραπούν ξανά οι «βαπτίσεις».

        Με αφορμή αυτή τη δημοσίευση θεώρησα σκόπιμο να ασχοληθώ με το θέμα των «βαπτίσεων» στα νερά του Ιορδάνη, από χριστιανούς προσκυνητές. Οι «βαπτίσεις» αυτές άρχισαν να με προβληματίζουν από τα φοιτητικά μου χρόνια κατά πόσον «ωφελούν» αυτούς που τις κάνουν και το σπουδαιότερο: αν είναι σύμφωνες με την ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία...

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΠΕΡΙ ΤΡΙΑΔΙΚΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

τού Γεωργίου Τσιμπιρίδη

 Η Αγία Τριάς – Μοναχού Ανδρέου Ρουμπλιώφ

ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΡΩΤΟΥΝ

   Στο Δευτ. 6:4 λέγει: «Άκουε, Ισραήλ: Κύριος ο Θεός ημών είναι είς Κύριος», «και ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος Θεός παρά μόνο ένας» (1 Κορ. 8:4). Εσείς με ποιο δικαίωμα τον κάνατε Τριαδικό Θεό; Μπορείτε να μας το δείξετε αυτό είτε από τη Παλαιά είτε από τη Καινή Διαθήκη;

   (Η ανωτέρω είναι μία από τις ερωτήσεις που έθεσαν γραπτώς, με συγκεκριμένη δηλαδή επιστολή, οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά την 10^ην Μαρτίου 2012 εις το Αντιαιρετικό Γραφείο τής Ιεράς Μητροπόλεως Σιδηροκάστρου.)

Η χιλιετής βασιλεία και η πρώτη ανάσταση

του Θεόδωρου Ρηγινιώτη

Οι Άγιοι Πάντες (Πηγή: http://o-nekros.blogspot.gr)

Το παρόν άρθρο, του κ. Θεόδωρου Ρηγινιώτη, που παρουσιάζουμε σήμερα για τη χιλιετή βασιλεία και την πρώτη ανάσταση,  αποτελεί μέρος επιστολής που έστειλε σε αδογματικό προτεστάντη και περιλαμβάνει πληροφορίες και τεκμήρια όσον αφορά τις βιβλικές και αποστολικές ρίζες της Ορθόδοξης Εκκλησίας για ορισμένα ζητήματα αυτής, τα οποία πιστεύουμε πως ενδιαφέρουν κάθε Ορθόδοξο πιστό. Έχουμε ήδη δημοσιεύσει μέρος της επιστολής  αυτής με τίτλο «Περί ειδικού ιερατείου στην πρώτη(αποστολική) Εκκλησία» που αφορά την ειδική ιεροσύνη. Θα ακολουθήσουν και άλλα τμήματα της τόσο ενδιαφέρουσας  και αξιόλογης επιστολής αυτής.

Ακολουθεί η παράθεση του άρθρου:

       Αν ο Κύριος θέλει να αναστήσει τους αγίους Του (ή τους «μεγαλύτερους» απ’ αυτούς) και να τους δώσει να βασιλεύσουν χίλια χρόνια [1] πριν την κοινή ανάσταση και την τελική κρίση, γενηθήτω το θέλημά Του το άγιο. Σε τίποτα δε βλέπω να θίγεται η ορθόδοξη πνευματική και αποστολική κληρονομιά από μια τέτοια υπόθεση – απόδειξη το ότι την πίστεψαν και αρχαίοι Πατέρες της Εκκλησίας, όπως ο Ειρηναίος της Λυών, χωρίς γι’ αυτό το λόγο να παύουν να είναι Πατέρες της Εκκλησίας...

Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΤΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΟΜΗΝΙΚΟΥ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΥ - «ΕΛ ΓΚΡΕΚΟ»

ΤΟΥ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΑΧΕΙΛΑ

Προσωπογραφία του Greco

     Πολλοί από τους κριτικούς τέχνης, ιστορικούς, καλλιτέχνες και αισθητικούς υποστηρίξανε ή αμφισβητήσανε τη σχέση του Greco με την Βυζαντινή Παράδοση. Και απ’ αυτούς άλλοι τον θέλουνε να έχει γνωρίσει αυτή στοιχειωδώς, άλλοι να έχει προπαιδευτεί σ’ αυτή και άλλοι να μην έχει ουδεμία σχέση με αυτή.

    Έτσι έχουμε τον Ισπανό Gossio (Γκόσιο), ο οποίος στο έργο του «El Greco», αναφέρει την επίδραση της Βυζαντινής Τέχνης στις πρώτες εμπνεύσεις του Greco και τον Δανό Willumsen (Γουίλιαμσεν) να υποστηρίζει την μετεξέλιξη του Greco από Βυζαντινό σε Ευρωπαίο ζωγράφο. Εκτός των ανωτέρω και πολλοί άλλοι σημειώνουν την Βυζαντινή επίδραση στη ζωγραφική του, όπως ο Α. Κύρου, Π. Πρεβελάκης, Leo Bronstein (Λίο Μπρονστάιν) κ.λ.π. Άλλοι πάλι προχωράνε μακρύτερα και συγκρίνουνε η ζωγραφική του με πολλές Βυζαντινές τοιχογραφίες και εικόνες Π.χ. ο Έλληνας Κ. Μέρτζιος και ο κυριότερος εξ αυτών Kelemen (Κέλεμεν)...

ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΑΠΟΣΥΝΤΑΥΤΙΣΕΩΣ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

τής  Γ.Α.

«Τῇ ἐλευθερίᾳ οὖν, ᾗ Χριστὸς ἡμᾶς  ἠλευθέρωσεν, στήκετε,  καὶ μὴ πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε» (Γαλ. 5:1)

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Η κατωτέρω επιστολή εγνωστοποιήθη (από τον Μάιο) εις ικανό αριθμό Μαρτύρων τού Ιεχωβά δίχως να αντικρουστεί και να διαψευσθεί το παραμικρό από τις αλήθειες και τα Αγιογραφικά ντοκουμέντα που εκτίθενται εις αυτήν!

Περί ειδικού ιερατείου στην πρώτη (αποστολική) Εκκλησία

του Θεόδωρου Ρηγινιώτη

Ο Απόστολος Παύλος εγκαθιστά εις Γόρτυνα τον Τίτο, πρώτο επίσκοπο Κρήτης. Τοιχογραφία Ι.Ν. Αγίας Βαρβάρας (Πηγή: http://orthodoxovima.blogspot.gr)

Το παρόν άρθρο που παρουσιάζουμε σήμερα για την ειδική ιεροσύνη του κ. Θεόδωρου Ρηγινιώτη, αποτελεί μέρος επιστολής που έστειλε σε αδογματικό προτεστάντη και περιλαμβάνει πληροφορίες και τεκμήρια όσον αφορά τις βιβλικές και αποστολικές ρίζες της Ορθόδοξης Εκκλησίας για ορισμένα ζητήματα αυτής, τα οποία πιστεύουμε πως ενδιαφέρουν κάθε Ορθόδοξο πιστό. Θα ακολουθήσουν υπό μορφή άρθρων και άλλα τμήματα της τόσο ενδιαφέρουσας  και αξιόλογης επιστολής αυτής.

ΤΟ ΔΕΛΦΙΚΟ «ΙΕΡΟ» ΚΑΙ Η ΕΙΔΕΧΘΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΟΥ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

         Όταν λέμε  ότι η αρχαιοελληνική παγανιστική θρησκεία ήταν αταίριαστη και ανάξια θρησκεία για τους λαμπρούς προγόνους μας και πως η αρχαιοελληνική κοινωνία δεινοπαθούσε και συνθλίβονταν από τις συμπληγάδες της, μπορούμε να το αποδείξουμε ανά πάσα στιγμή από τα απειράριθμα εγκλήματά της κατά των Ελλήνων. Το πολυποίκιλο αυτό θρησκευτικό μόρφωμα, ήταν η θανατηφόρα νόσος στο σώμα του Ελληνισμού, η οποία τον σκότωνε αργά και σταθερά από το απώτερο παρελθόν, ως την εκπνοή του αρχαίου κόσμου. Δεν είναι τυχαίο ότι ο αρχαίος Ελληνισμός ξεψυχούσε στους ύστερους χρόνους, μαζί με τη μοιραία θρησκεία του. Είναι ολοφάνερο πως η αρχαία θρησκεία συμπαρέσυρε στον τάφο της και τον Ελληνισμό, μαζί με τον πολιτισμό του και την ιστορία του! Είναι επίσης αποδεδειγμένο περίτρανα πως ο ημιθανής Ελληνισμός διασώθηκε από τον Χριστιανισμό, νεκραναστήθηκε στην κυριολεξία, ενώ η αρχαία θρησκεία εξέπνευσε οριστικά στα πρωτοχριστιανικά χρόνια, κάτω από το βάρος του πρωτογονισμού και των εγκλημάτων της!...

ΑΒΕΒΑΙΗ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΟΣΩΝ ΠΑΡΟΥΝ ΕΚΟΥΣΙΑ ΤΟ ΧΑΡΑΓΜΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ

Αρχ. Σεραφείμ Ζαφείρης

Με βάση το (Β΄ Θεσ. β΄ 1-12) & το  (Αποκ. ιγ΄ 1-18).

Α] Αλήθεια, πως χαρακτηρίζεται ο Αντίχριστος από την Αγία Γραφή;

Ο Αντίχριστος ονομάζεται από τον Απόστολο Παύλο ως «ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός απωλείας, ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον θεόν ή σέβασμα, άνομος». Η αποκάλυψη τον ονομάζει «θηρίον» (Αποκ. ιγ΄ 18).

Ο αντίχριστος πέραν πάσης αμφιβολίας θα είναι άνθρωπος. Θα έχει μέσα του «πάσαν την ενέργειαν του σατανά» (Β΄ Θεσ. β΄ 9) και θα ενεργεί με τη δύναμή του τέρατα και σημεία ψεύδους με κάθε αδικία και απάτη (Β΄ Θεσ. β΄ 11). Θα είναι οπωσδήποτε άνθρωπος, γεμάτος όμως από εωσφορική αλαζονεία, ικανότητα, πονηρία και κακία και για ένα άλλο λόγο: προτύπωσή του έχει τον Ναβουχοδονόσορα, που κι αυτός χαρακτηριζόταν από τον ίδιο εγωϊσμό, και θα προσπαθήσει να μιμηθεί τον Χριστό, στην επί γης διαδρομή του. Για το σκοπό αυτό «έδωκεν αυτώ ο δράκων την δύναμιν αυτού και τον θρόνον αυτού και εξουσίαν μεγάλην» (Αποκ. ιγ΄ 2 και Β΄ Θεσ. β΄ 9)...

Η Σύνοδος Φερράρας-Φλωρεντίας (1438-9) - Ήταν ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος «Ουνίτης» (ενωτικός);!

του Παναγιώτη

Περιεχόμενα

1.      Πρόλογος.

2.      Η Σύνοδος Φερράρας-Φλωρεντίας (1438-1439) δεν ήταν Οικουμενική και δεν επικύρωσε καμία ένωση των Εκκλησιών.

3.      Διασάφηση των όρων «Ενωτικός» - «Ανθενωτικός» - Η ευθύνη των παπικών για το ανθενωτικό κίνημα.

4.      Αποδείξεις ότι ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος, ο τελευταίος βυζαντινός αυτοκράτορας, ήταν και παρέμεινε Ορθόδοξος έως το τέλος.

·  Η μαρτυρία του Γεωργίου Σχολαρίου.

·  Η καθαίρεση του λατινόφρονα Πατριάρχη Γρηγορίου.

·  Η μαρτυρία-ομολογία από την επιστολή του Πάπα Νικολάου Ε΄.

·  Η μαρτυρία του Γεωργίου Σφραντζή.

·  Η μαρτυρία της Παράδοσης.

5.      Επίλογος.

Πρόλογος

Αφορμή για το άρθρο αυτό αποτέλεσε ερώτηση φίλου, ο οποίος σε blog ακραίου αντιχριστιανισμού, διάβασε ότι ο τελευταίος βυζαντινός αυτοκράτορας, ο Κων/νος ΙΑ΄ ο Παλαιολόγος - Δραγάσης (ή Δραγάτσης ή Δράγαζης), «ήταν Ενωτικός (Ουνίτης) πιστός στην τελευταία οικουμενική Σύνοδο του 1439», ενώ παρακάτω, στα σχόλια, αναφέρθηκε και το εξής από τους ιδιοκτήτες του blog:

«… ο Παλαιολόγος … αναγνώριζε τον πάπα ως αρχηγό της Εκκλησίας, υποστήριζε τις αποφάσεις της Συνόδου της Φερράρας-Φλωρεντίας και είχε όλα τα χαρακτηριστικά αυτού που αργότερα ονομάστηκε Ουνίτης»!

«Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ» ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ Η ΣΚΟΠΙΑ

Αλεξία Κρηνίτη

Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι στην ελληνική γλώσσα «τέλος» σημαίνει «σκοπός» και όχι «καταστροφή»;

Στη «Σκοπιά» μελέτης Ιανουαρίου 2012, διαβάζουμε στη σελίδα 4: «Σκεφτείτε την πρώτη φορά που είχατε μια ουσιαστική συζήτηση με κάποιον Μάρτυρα του Ιεχωβά. Τι θυμάστε από αυτήν; Πολλοί θα έλεγαν…Πόσο ενθουσιαστήκαμε που ανακαλύψαμε ποιος είναι ο σκοπός του Θεού για τη γη…».

Επίσης, μία προτροπή που συχνότατα διαβάζω στα έντυπα και τα βιβλία των ΜτΙ, φαινομενικά άσχετη με το υπό εξέταση θέμα μας, είναι πως οι Χριστιανοί πρέπει να αποφεύγουν τον κινηματογράφο ή την τηλεόραση, γιατί εκτίθενται σε βίαιες σκηνές (π.χ. βλ. το βιβλίο «Κρατήστε τον εαυτό σας στην αγάπη του Θεού», σελ. 65). Κάθε φορά που διαβάζω αυτή την προτροπή, αναρωτιέμαι αν οι Χριστιανοί δεν πρέπει να διαβάζουν και την Ιλιάδα του Ομήρου: δεν είναι βέβαια ταινία (αν και αρκετές φορές έχει μεταφερθεί στο σινεμά και την τηλεόραση, και πώς ήταν δυνατό να μη μεταφερθεί άλλωστε;), αλλά η ρεαλιστική περιγραφή των βίαιων μαχών είναι κάτι που σε στοιχειώνει κυριολεκτικά. Και βέβαια, να μην ξεχνάμε, τις ερωτικές σκηνές που συμπεριλαμβάνει στα δύο έπη ο μεγάλος ποιητής.

Προβληματισμοί για την μη μετάγγιση αίματος από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά

Του Παναγιώτη Βενέτη

Από το έντυπο της Οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Τι απαιτεί ο Θεός από Εμάς» σελίδα 25

Κύριε Χρήστο καλημέρα.

Δεν κάνω προλόγους μπαίνω κατευθείαν στο θέμα.

Όπως είναι γνωστό έχουμε κάνει πολλούς διαλόγους και στον «ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟ» αλλά και σε προσωπικό επίπεδο σε ότι αφορά στους Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Πριν από λίγο καιρό έζησα ένα περιστατικό που με σόκαρε πραγματικά.

Όπως σου έχω πει, έχω ένα φιλαράκι Μάρτυρα του Ιεχωβά, γνωριζόμαστε από το δημοτικό.

Έχουμε μιλήσει πολλές φορές για θρησκείες και όπως ήταν αναμενόμενο δεν συνεννοηθήκαμε ποτέ.

Μιλούσαμε για πολλά θέματα, σχεδόν για όλα όσα μας ''χωρίζουν'', Ορθοδοξία και Οργάνωση.

Όμως κύριε Χρήστο έκανα μια διαπίστωση.

Εντάξει, όταν κάνουμε διάλογο και όσο μένουμε στη θεωρία, καμιά φορά λέμε μέσα μας:

''ας λέει μωρέ, όταν έρθει εκείνη η ώρα θα δείξει την απαιτούμενη σοβαρότητα. Αυτά που λέει δεν θα τα κάνει όταν απειληθεί η ζωή του''.

Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, αναφέρομαι στην μετάγγιση αίματος.

Ο φίλος μου λοιπόν χρειάστηκε να νοσηλευτεί για ένα διάστημα σε ένα μεγάλο νοσοκομείο που έχουμε εδώ στην πόλη μας.

Σκοπός της νοσηλείας του ήταν κάποια χειρουργική επέμβαση στην οποία έπρεπε να υποβληθεί.

Όπως ήταν φυσικό, πήγα να τον επισκεφτώ.

Να δω πως πάει η υγεία του και αν πήγαν όλα καλά.

Ε, λοιπόν από εκείνη την ημέρα ''βαδίζω και παραμιλώ'', ύστερα από το διάλογο που είχα μαζί του.

ΜΑΣΟΝΙΑ: Θρησκεία; Αίρεση; ή Φιλανθρωπικό Σωματείο;

του Αρχιμανδρίτου

Γρηγορίου Κωνσταντίνου

Διδάκτωρος Θεολογίας

Μετά τη δημοσίευση του πρώτου μέρους του πονήματος για τη «Μασονία» του π. Γρηγορίου Κωνσταντίνου, ενός από τους πιο στενούς συνεργάτες του «Αντιαιρετικού» με τον τίτλο «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ»  παρουσιάζουμε σήμερα το δεύτερο μέρος του. Το έργο για τη «Μασονία» του π. Γρηγορίου, περιλαμβάνεται στο υπό έκδοση βιβλίο του με τίτλο «Νέα Εποχή, Μασονία και Σιωνισμός», στο οποίο βέβαια λαμβάνει χώρα και η ολοκληρωμένη διαπραγμάτευση του θέματος της «Μασονίας».

Η ΜΑΓΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΓΥΡΤΕΙΑ ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

        Είναι πια αναμφισβήτητο γεγονός πως η αρχαιοελληνική παγανιστική θρησκεία, με τις άπειρες εκδοχές και μορφές της, υπήρξε ένα συνονθύλευμα πρωτόγονων θρησκευτικών πίστεων και πρακτικών, τα οποία συνέθεταν ένα απίστευτο σύνολο δεισιδαιμονίας και σκοταδισμού. Βεβαίως η επιστημονική ανάλυση και η εκπεφρασμένη αλήθεια προσκρούει στην ντόπια και ξένη αρχαιολαγνεία, η οποία στο όνομα μιας παράξενης και ανεξήγητης «λατρείας» της αρχαιότητας χαρακτηρίζει την αρχαιοελληνική θρησκεία ως δήθεν «λαμπρή» θρησκεία, «παράγων πολιτισμού», «απαύγασμα υψηλής πνευματικής συλλήψεως» και άλλα παρόμοια βαρύγδουπα λόγια, στερημένα νοήματος και ξεκομμένα από την επιστημονική αλήθεια.

     Με τη σύντομη αυτή εργασία μας θέλουμε να δώσουμε μια ηχηρή απάντηση σε όλους τους παραχαράκτες της ιστορίας, παραθέτοντας λίγα στοιχεία για την άσκηση της μαγείας και της αγυρτείας από τους παράγοντες της αρχαίας θρησκείας, αρκετά όμως να δώσουν μια σαφή εικόνα του απίστευτου πρωτογονισμού της, του σκοταδιστικού ερέβους και της δεισιδαιμονίας, τα οποία την συνέθεταν.  

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ

του Αρχιμανδρίτου

Γρηγορίου Κωνσταντίνου

Διδάκτωρος Θεολογίας

Με μεγάλη χαρά παρουσιάζουμε σήμερα το πόνημα για τη «Μασονία» του π. Γρηγορίου Κωνσταντίνου, ενός από τους πιο στενούς συνεργάτες του «Αντιαιρετικού». Ένα ακόμα εμπεριστατωμένο και αντικειμενικό έργο που θα ολοκληρωθεί σε δύο μέρη, μακριά από συνωμοσιολογίες και ανακρίβειες, εκφράζοντας απόλυτα το πνεύμα και την φυσιογνωμία του «Αντιαιρετικού». Το έργο για τη «Μασονία» του π. Γρηγορίου, περιλαμβάνεται στο υπό έκδοση βιβλίο του με τίτλο «Νέα Εποχή, Μασονία και Σιωνισμός», στο οποίο βέβαια λαμβάνει χώρα και η ολοκληρωμένη διαπραγμάτευση του θέματος της «Μασονίας».

3 και 1 ιστορίες προσευχής

Αλεξία Κρηνίτη

Κατοικώ στην Αθήνα όλη μου τη ζωή. Ακόμη και τα περισσότερα καλοκαίρια, στην πόλη τα πέρναγα ως παιδί. Έχω μαζέψει πολλές εικόνες από την πρωτεύουσα, κάποιες τόσο έντονες που δεν μπορώ να τις ξεχάσω. Μου έδωσε την ευκαιρία ο «Αντιαιρετικός»  να εξωτερικεύσω 3 και 1 αληθινές ιστορίες ανθρώπων, που προσευχόντουσαν. Υπήρξα μάρτυρας αυτών των περιστατικών και  με έκαναν να δακρύσω. Ελπίζω όχι από φτηνό συναισθηματισμό, αλλά γιατί μου μετέφεραν το βίωμα της πίστης αυτών των ανθρώπων. Αυτές οι καταστάσεις είναι υποκειμενικές, ίσως οι αναγνώστες βρουν τις ιστορίες αδιάφορες.  Σε άλλους πάλι ίσως έχουν κάτι να πουν. Άλλωστε, μπορεί ο τρόπος που γράφω να μην μπορεί να εκφράσει τη δύναμη των στιγμών...

ΟΣΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ή Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΚΟΝΓΚΟ ΜΠΡΑΖΑΒΙΛ

Κώστας Τσαπάρας – Συν/χος δάσκαλος

Το κτίριο της Ορθόδοξης Ιεραποστολής στο Κονγκό Μπραζαβίλ «Φως των Εθνών»

Με τον Κώστα Τσαπάρα γνωριστήκαμε στο χώρο του Ιατρείου ενός κοινού μας φίλου. Όταν ο φίλος μας γιατρός με ενημέρωσε πως την προηγούμενη χρονιά ο Κώστας βρέθηκε για τρεις μήνες στην Ορθόδοξη Ιεραποστολή του Κονγκό Μπραζαβίλ, αμέσως του πρότεινα  να φιλοξενήσω τις εμπειρίες του, της εκεί παραμονής του, από τις στήλες του «Αντιαιρετικού». Όμως αυτό δεν κατέστη δυνατόν, επειδή ο Κώστας σε λίγες ημέρες επρόκειτο να «πετάξει» και πάλι για το Κονγκό Μπραζαβίλ. Πριν όμως φύγει, μου έδωσε το άρθρο του που είχε δημοσιεύσει στο περιοδικό «Φως Εθνών» και ένα CD με δεκάδες φωτογραφίες από την Ορθόδοξη Ιεραποστολή του Κονγκό. Ήδη ο Κώστας βρίσκεται από τις 28 Μαΐου στο Dolisie του Κονγκό όπου προσφέρει εθελοντικά για μία ακόμη φορά τις υπηρεσίες του στην Ορθόδοξη Ιεραποστολή.  Το άρθρο του το αφιερώνουμε σε όλους τους κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς που αόκνως και αυτοθυσιαστικά εργάζονται, για να μεταφέρουν την Ορθοδοξία στα πέρατα της Οικουμένης.

Ακολουθεί η παράθεση του άρθρου: