«ΕΤΟΙΜΑΖΟΥ ΒΗΘΛΕΕΜ, ΗΝΟΙΚΤΑΙ ΠΑΣΙΝ Η ΕΔΕΜ»

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Η ενανθρώπιση του Θεού είναι το κορυφαίο γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας. Είναι η δεύτερη επέμβαση του θείου Δημιουργού στην κτιστή δημιουργία. Η σάρκωση του Λόγου έγινε για την αναδημιουργία του κόσμου, την χριστοποίησή του και εν τέλει την θεοποίησή του.

Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο «καλόν λίαν» (Γεν.1,31), με προεξάρχοντα τον άνθρωπο, ως την κορωνίδα και το επιστέγασμα των κτισμάτων Του. Η θεία δημιουργία, σύμφωνα με του Πατέρες της Εκκλησίας μας, δεν είναι αποτέλεσμα ανάγκης από μέρους του απόλυτα απαθούς Θεού, αλλά για να μοιραστεί τη δική Του μακαριότητα με άλλα όντα και κυρίως τις άυλες αγγελικές δυνάμεις και τον άνθρωπο. Ο κτιστός κόσμος είναι η υπέρτατη έκφραση της αγάπης του Θεού. Ιδιαιτέρως ο άνθρωπος είναι ο αποδέκτης της Θείας αγάπης, διότι αυτός μόνος χαρακτηρίζεται ως υιός Του, έχοντας την υιοθεσία Του, και γι’ αυτό υπήρξε καρπός ξεχωριστού τρόπου δημιουργίας, σε σχέση με τα άλλα δημιουργήματα...

ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ: ΥΙΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛ, ΑΙΤΙΑ ΧΑΡΑΣ ΓΙΓΝΕΤΑΙ!

Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε την γέννηση του Χριστού. Μια γέννηση που έγινε αιτία να χαρούν οι άνθρωποι, αφού επιτέλους ανοίγεται και πάλι ο δρόμος για την συνάντηση των ανθρώπων με τον Θεό, ο οποίος είχε κλείσει με την αμαρτία του Αδάμ.

Δεν πρέπει όμως να λησμονούμε, πως ο Χριστός για την σωτηρία μας, επέλεξε να γεννηθεί ως άνθρωπος στην χώρα του Ισραήλ. Αξίζει λοιπόν στο σημείο αυτό να αναρωτηθούμε. Τι σήμαινε για τους Ισραηλίτες η γέννηση ενός παιδιού, και ποια ήθη και έθιμα ακολουθούσαν την γέννηση αυτή, τα οποία εφαρμόστηκαν και στον νήπιο Ιησού;

Όταν λοιπόν σε μια εβραϊκή οικογένεια γεννιόταν ένα παιδί ήταν μεγάλη χαρά και για τους γονείς, αλλά και για τους συγγενείς και φίλους της οικογένειας. Το χωριό ή η γειτονιά, μάθαινε αμέσως το χαρούμενο νέο και ήξερε πως σε λίγο, σύμφωνα με το παλιό έθιμο, θα καλούσαν τους συγγενείς, τους φίλους και τους γείτονες να γλεντήσουν...

ΠΩΣ «ΜΠΛΕΧΤΗΚΑ» ΜΕ ΤΟΥΣ «ΓΙΑΧΩΒΑΔΕΣ» (ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ)

Το βιβλίο που έγινε αιτία να ασχοληθώ με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά

Μπαίνοντας στις 19 Δεκεμβρίου 2013 ο «Αντιαιρετικός» στον 7^ο χρόνο λειτουργίας του, είναι ευκαιρία νομίζω να διηγηθώ, πως έτυχε να ασχοληθώ με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Τα γεγονότα έχουν ως εξής. Πριν 18 χρόνια περίπου μου δάνεισε τυχαία ένας ιερέας το βιβλίο του Ελευθέριου Χατζή «Το έγκλημα των αιώνων, η Αγία Γραφή αλλοιωμένη από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά», το οποίο ασχολείται με την κακοποίηση της Καινής Διαθήκης από την Μετάφραση Νέου Κόσμου (ΜΝΚ). Η ΜΝΚ για όσους δεν γνωρίζουν, είναι η προσπάθεια της Οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Σκοπιά», να προσαρμόσει την Καινή Διαθήκη μέσω μετάφρασης, στη δική της διδασκαλία και στα δικά της πιστεύω, κακοποιώντας και παραφράζοντας τα περισσότερα χωρία (κομμάτια) της. Ας δώσω και ένα παράδειγμα για φανεί η κακοποίηση αυτή...

Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΑΥΑΡΟΥΣ

Η κατάσταση των ιερών μονών και κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821 και μετά την απελευθέρωση ήταν  άθλια  από άποψη διοίκησης. Κανείς μα κανείς δεν ενδιαφέρονταν για την αξιοποίηση της περιουσίας τους, παρά μόνο για πονηρό σκοπό δηλαδή την κάρπωση για ίδιο όφελος της περιουσίας αυτών. Ακόμη και αυτές οι κατά τόπου Εφορείες οι οποίες ορίστηκαν μετά την απελευθέρωση για την αξιοποίηση και καταγραφή της περιουσίας κινητής και ακίνητης των ιερών μονών προέβαιναν σε ενέργειες που μόνο νόμιμες και θεμιτές δεν ήσαν, αλλά παράνομες και ιερόσυλες...

ΟΙ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ ΠΟΥ ΟΡΙΣΑΝ ΟΙ «ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΙΛΙΕΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ

Του Γεωργίου  Διαμαντίδη

Ο υλιστικός χιλιαστικός Παράδεισος, όπως τον πιστεύουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά

Σε αυτό το άρθρο, αγαπητοί, θα  κάνουμε κάποιες αποκαλύψεις με ντοκουμέντα,  όσο αφορά τις ημερομηνίες της Δευτέρας παρουσίας του Χριστού και την  χιλιετή  Βασιλεία που είπαν οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά» κατά καιρούς. Τα ντοκουμέντα αυτά είναι παρμένα μέσα από τα έντυπα της ίδιας της Οργάνωσής τους.

Ξεκινάμε με το βιβλίο των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Τετελεσμένον Μυστήριον» έκδοσης 1917, επανέκδοση 1919, σελ. 70, από  το οποίο παρουσιάζουμε ένα πίνακα με διάφορες χρονολογίες. Στον πίνακα λοιπόν αυτό, αναφέρεται,  πως η Δευτέρα παρουσία του Κυρίου έγινε το 1874:

H Νέα Αποστολική Μεταρρύθμιση (NAR)

του

Αρχιμ. Γρηγορίου Κωνσταντίνου

Διδάκτορος Θεολογίας

Η προέλευση της ονομασίας

Νέοι ασκοί – Νέα Αποστολική Μεταρρύθμιση (The New Apostolic Reformation) είναι ένα κίνημα που προέρχεται από τον προτεσταντικό κόσμο, το οποίο σε μεγάλο βαθμό συνδέεται με την Εκκλησία της Πεντηκοστής και την Χαρισματική Κίνηση. Θεμελιώδης θέση της αποτελεί το γεγονός ότι ο Θεός αποκαθιστά στις ημέρες μας την απολυμένη ιεροσύνη, δηλαδή το θεσμό του προφήτη και του Αποστόλου...

ΕΙΝΑΙ ΟΙ «ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ» ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΛΗΡΟΥ;

Του  Γεωργίου Διαμαντίδη

Γελοιογραφία από το βιβλίο «Αποκάλυψη» σελ. 146, της Οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά, με την οποία διακωμωδείται ο Χριστιανικός κλήρος

Το παρόν άρθρο μας,  θα ξεσκεπάσει το μίσος που εκτρέφουν οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά»,  προς την Χριστιανοσύνη και τον Ιερό Κλήρο   από παλιά. Ακούμε συχνά από μερικούς να λένε,  ότι οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά» είναι καλοί άνθρωποι δεν πειράζουν κανέναν, έχουν αγάπη για τον συνάνθρωπό  τους…  Είναι όμως  έτσι όπως τα λένε;...

ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ: ΑΡΧΑΙΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ

ΤΟΥ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΑΧΕΙΛΑ

Ως γνωστόν η εισδοχή κάποιου στην οικογένεια της Εκκλησίας γίνεται με το μυστήριο του Βαπτίσματος. Η Εκκλησία από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσής της – από το Χριστό και τους Αποστόλους – τελούσε  το μυστήριο του Βαπτίσματος αδιακρίτου ηλικίας, άσχετα δηλαδή, το αν ο πιστός ήταν σε νηπιακή ή όχι ηλικία. Και αυτό συνέβαινε γιατί ακολουθούσε την Γραφή, στην οποία είναι γραμμένο, πως ο Χριστός δεν κάνει διακρίσεις και δεν ξεχωρίζει τους ανθρώπους ηλικιακά, αλλά τους αγαπάει όλους και τους καλεί αδιάκριτα κοντά του...

«Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ ΤΩΝ ΡΩΜΑΙΩΝ»!

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

(Ανασκευή μιας ακόμη αντιχριστιανικής τερατολογίας)

 Άλλη μια «ρουκέτα» ρίχτηκε αυτές τις ημέρες από τους δαιμονικά μαινόμενους χριστιανομάχους. Όσο βλέπουν ότι τα βρώμικα χτυπήματά τους κατά της Εκκλησίας του Χριστού δεν φέρνουν τα επιθυμητά αποτελέσματα, λυσσομανούν και προσπαθούν να εφεύρουν άλλα, πιο «αποτελεσματικά». Κάποιος, λοιπόν, Αμερικανός «επιστήμονας» ονόματι Joseph Atwill, εξέδωσε αυτές τις ημέρες μια βαρύγδουπη ανακοίνωση, ότι δήθεν ανακάλυψε τη γένεση του Χριστιανισμού! Ότι δήθεν, οι διδασκαλίες  της Εκκλησίας είναι «παραμύθια» και πως θα οδηγήσει τους ολιγόπιστους στην απιστία!...

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΓΙΑ

Του Γεωργίου Διαμαντίδη

Το παρόν άρθρο, είναι αφιερωμένο στους αδελφούς μας που έχουν εμπλακεί στα δίχτυα της μαγείας. Σε όλους εκείνους που κατέφυγαν στις μαγικές δυνάμεις, αλλά και σε αυτούς που έπεσαν θύματα μαγικών επιρροών.

Kατανοούμε τη τραγική τους κατάσταση. Συμμεριζόμαστε τη δοκιμασία τους. Γνωρίζουμε, ότι υποφέρουν. Θέλουν να ελευθερωθούν, μα δεν μπορούν. Έχει  αδυνατίσει η θέλησή τους. Έχει συσκοτισθεί η σκέψη τους με αποτέλεσμα τη σύγχυση του νου. Έχει «δεθεί» η προσωπικότητά τους. Μέσα τους υπάρχει κάποια δύναμη που δεν τους αφήνει να προχωρήσουν. Αναμφίβολα η δύναμη αυτή είναι του σατανά. Εκείνος, ο αρχέκακος εχθρός, έχει καταλάβει την προσωπικότητα τους και έχει κυριαρχήσει στο νου, στα συναισθήματα και στις επιθυμίες τους...

Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Στα μέσα του 3^ου μ. Χ. αιώνα εμφανίστηκε στην Εκκλησία μας μια νέα μορφή ζωής, ο μοναχισμός. Βεβαίως η έννοια του μονήρη βίου δεν ήταν άγνωστη στην αρχαία Εκκλησία. Οι περισσότεροι από τους αποστόλους ήταν και παρέμειναν άγαμοι, αφιερωμένοι στην ιεραποστολή της Εκκλησίας. Το ίδιο και ο απόστολος Παύλος, ο οποίος παροτρύνει τους πιστούς, όσοι επιθυμούν, να τον μιμηθούν, ώστε να αφιερωθούν απερίσπαστοι στην διακονία της Εκκλησίας (Α΄Κορ.7,7). Πολλοί πιστοί παρέμειναν «εν παρθενία» μέσα στον κόσμο, στις χριστιανικές κοινότητες. Ζούσαν βίο αυστηρό με εγκράτεια, νηστεία και προσευχή και υπηρετούσαν τους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους τους. Ο απολογητής της αρχαίας Εκκλησίας Αθηναγόρας (2^ος αιών), έγραψε στην περίφημη απολογία του, πως «θα συναντήσεις στις χριστιανικές κοινότητες και άνδρες και γυναίκες οι οποίοι έχουν περάσει τη ζωή τους στην αγαμία, ελπίζοντας πως έτσι καλλίτερα θα ενωθούν με το Θεό». Πολλοί Πατέρες και διδάσκαλοι της αρχαίας Εκκλησίας ήταν επίσης άγαμοι, όπως ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, ο άγιος Πολύκαρπος Σμύρνης, ο Ωριγένης, και άλλοι...

ΜΙΛΑΕΙ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΕΣΒΕΙΕΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΓΙΑ ΕΜΑΣ; ΤI ΛΕΝΕ EΠ’ ΑΥΤΟΥ ΟΙ «ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ»;

Του Γεωργίου Διαμαντίδη

Eμείς,  πιστεύουμε  βάσει της  Αγίας  Γραφής ότι  οι Άγιοι  επί  της γης ή  εν  ουρανώ «πρεσβεύουν ή ικετεύουν»  δια   τους  επί της γης  ανθρώπους. Γι’ αυτό  και η  Εκκλησία  καταφεύγει στην  μεσιτεία  των Αγίων.

                            Ιδού τι λέει η Αγία Γραφή: 

Ο Αβραάμ, θα προσευχηθεί  υπέρ του βασιλέως Αβιμέλεχ για να ζήσει:

«Τώρα  λοιπόν δώσε  πίσω την γυναίκα αυτού  του ανθρώπου, γιατί  είναι προφήτης θα προσευχηθεί  για  σένα και θα ζήσεις» (Γεν. 20:7).

Ο Μωυσής προσεύχεται στον Κύριο να γλυτώσει ο Φαραώ…

(Έξοδ. 8:8,26).

Ο Μωυσής,  ικετεύει   υπέρ  του  λαού  αυτού στον Θεό:

Η ΘΕΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ ΣΤΗ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ, ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Οι συνάξεις των πιστών δηλαδή οι «εκκλησίες» γίνονταν κάθε ημέρα: «Και κάθε μέρα προσήρχοντο όλοι με μια ψυχή στο ναό, έκοβαν τον άρτο στα σπίτια τους και έτρωγαν με αγαλλίαση και απλότητα καρδιάς δοξολογούντες τον Θεό και αγαπώμενοι από όλο το λαό» Πράξεις 2:46. Πολύ νωρίς όμως άρχιζαν να ξεχωρίζουν μία ημέρα της εβδομάδας ως ημέρα σύναξης, κατ’ όμοιο τρόπο που ξεχώριζαν οι  Ιουδαίοι το Σάββατο, η «μία των Σαββάτων», την οποία ονόμασαν Κυριακή αφού ήταν αφιερωμένη στον Κύριο, ως ημέρα της ανάστασης και παρουσίας του Κυρίου, ανάμεσα στον λαό του: «Κατά την Κυριακή ημέρα …» Αποκάλυψη 1:10. Ημέρα η οποία έμελλε αργότερα να καθιερωθεί ως αργία, μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού από τον Μέγα Κωνσταντίνο...

ΤΙ ΕΙΠΕ Η ΕΤΑΙΡΙΑ ΣΚΟΠΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΡΩΣΣΕΛ, ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ – ΚΑΙ ΛΙΓΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΡΩΣΣΕΛ

Του  Γεωργίου   Διαμαντίδη

Είπε  ποτέ  η  Σκοπιά  για  το  Ρώσσελ,  όποιος τον   εγκατέλειπε και τον αρνιόταν, εγκατέλειπε και αρνιόταν τον Κύριο και Διδάσκαλο;                                                                                                                              

Πριν μπούμε στο  θέμα  του  άρθρου, θα  ήθελα  να πω το εξής:

Αυτό  το  άρθρο  που θα διαβαστεί,   σε  κάποια θέματα  θα  φανεί  για  κάποιους   άγνωστα ή   γνωστά.  Απευθυνόμαστε  με  πολύ  αγάπη  προς  τους «Μάρτυρες  του Ιεχωβά»,  να  δώσουν  προσοχή  αυτά  που  θα  διαβάσουνε.  Τα ντοκουμέντα που θα παρουσιάσουμε  είναι  όλα  πέρα για  πέρα  αληθινά.

Έχει  πει, η «Σκοπιά» για τον Ρώσσελ:

«Οι αφιερωμένοι εκείνοι Χριστιανοί οίτινες ανέγνωσαν και τελείως εξετίμησαν την  Αλήθειαν,  ως αύτη εμπεριέχεται εις τους προηγούμενους εξ Τόμους  των  Γραφικών Μελετών, ευκολότερο κατανοούσι  και συμφωνούσιν ότι ο Κάρολος Τάζε  Ρώσσελ, ήτο ο αγγελιαφόρος  της Εκκλησίας της Λαοδικίας»...

Η ΘΕΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ ΣΤΗ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ, ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Όπως είναι γνωστό από τα βιβλία της Καινής Διαθήκης που αναφέρονται στο Χριστό και τους 12 μαθητές και Αποστόλους, κανείς από αυτούς δεν ήταν αρχιερέας ή ιερέας ή έστω και απόγονος της ιερατικής φυλής του Λευί. Ανήκαν μεν στον παλαιό λαό του Θεού, τον Ισραήλ και έπαιρναν μέρος στις διάφορες θρησκευτικές τελετές που επισυνέβαιναν στον ναό των Ιεροσολύμων, αλλά ουδέποτε όμως ιεράτευσαν σ’ αυτόν.

Στα Ευαγγέλια και στις Πράξεις των Αποστόλων είναι φανερή η συμμετοχή τους αυτή, όπως λόγου χάρη τους βλέπουμε να προσεύχονται στο ναό και να λατρεύουν με τους υπόλοιπους Ισραηλίτες τον Θεό, να ανεβαίνουν κατά την περίοδο των εορτών και ιδιαίτερα του Πάσχα στα Ιεροσόλυμα και να προσφέρουν θυσίες και προσφορές σύμφωνα με τις τελετουργικές διατάξεις του Μωσαϊκού νόμου: «Τότε ο Παύλος πήρε τους άνδρες και την επόμενη ημέρα έκανε το τυπικό του καθαρισμού μαζί τους και μπήκε στο ναό, για να δηλώσει πότε θα έχουν συμπληρωθεί οι ημέρες του καθαρισμού και να προσφερθεί θυσία για τον καθένα από αυτούς» Πράξεις 21:26...

ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ - ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

Του  Γεωργίου  Διαμαντίδη

Μάρτυρες του Ιεχωβά ασκούν το έργο του προσηλυτισμού. Πληρώνονται άραγε γι’ αυτό;

Πολλές  φορές, οι «Μάρτυρες  του  Ιεχωβά», κατηγορούν  τους    ιερείς  σε   Χριστιανούς,  ότι   πληρώνονται.  Ενώ, αυτοί  λένε  ότι  δεν πληρώνονται. Λένε «δωρεάν λάβατε,  δωρεάν δώτε».

Είναι  λοιπόν  αλήθεια ότι  κανένας  «Μάρτυρας  του  Ιεχωβά»  δεν πληρώνεται;

Να παρουσιάσουμε μερικά ντοκουμέντα,  ώστε να  πληροφορηθούν οι Χριστιανοί μας, αν οι «Μάρτυρες  του  Ιεχωβά» πληρώνονται ή όχι.

1) Σ’ ένα  βιβλίο  τους  που λέγετε, «ΟΔΗΓΙΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ ΔΙΑ  ΤΟΥΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ», Εκδοθείσαι  υπό  της  ΒΙΒΛΙΚΗΣ ΦΥΛΛΑΔΙΚΗΣ  ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΣΚΟΠΙΑ ΜΠΡΟΥΚΛΙΝ Ν.Υ., ισχύει από  της 1  Οκτωβρίου 1945,    στην  σελίδα   21  και  παράγραφος 41, γράφουν: 

«Εκτός  του  ελαχίστου ορίου των 175 ωρών απαιτείτε  παρά  ειδικού  σκαπανέως ευαγγελιζομένου  να  κάμη τουλάχιστον 50 επανειλημμένας   επισκέψεις  κάθε  μήνα. Αυτός  θα  λαμβάνη τομέα παρά  του Συλλόγου  είτε  εις  πόλιν είτε εις  περιοχήν  η  οποία  δεν ωρίσθη δια  καμμίαν  ομάδα ή μέρος τομέως ομάδος. Δια  να  δυνηθή να σταθή ο  ευαγγελιζόμενος  αυτός  εις  το  ειδικόν αυτό έργον ο Σύλλογος τον  βοηθεί οικονομικώς…»!...

ΠΡΩΤΗ ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ: ΕΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΩΙΜΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ

Του Ευθύμιου Αχείλα

Ο Ιουστίνος ο μάρτυρας και απολογητής υπήρξε από τους πρώτους φιλοσόφους που προσχώρησε στην αληθινή φιλοσοφία – όπως ο ίδιος έλεγε – τον Χριστιανισμό. Και ήταν εκείνος, ο οποίος έδωσε σ’ αυτόν τα περισσότερα όπλα να επεκταθεί την εποχή εκείνη στις τάξεις των διανοουμένων.

Γεννήθηκε στην Φλαβία Νεάπολη της Παλαιστίνης το 110 μ.Χ. και μαρτύρησε στην Ρώμη πιθανόν το 165 μ.Χ. επί αυτοκράτορος Μάρκου Αυρηλίου.

Ήταν από τους πρώτους Χριστιανούς που ανέλαβε να υπερασπίσει τους ομοπίστους του οι οποίοι εδιώκοντο από το Ρωμαϊκό Κράτος. Και το έκανε αυτό γράφοντας Απολογίες, στις οποίες εξέθετε την πίστη των Χριστιανών και αναιρούσε όλα τα μυθεύματα και τις συκοφαντίες των ειδωλολατρών, που ήταν αιτία να διώκονται οι Χριστιανοί...

ΕΚΤΡΟΠΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΥ

Ο μοναχισμός γεννήθηκε από την ανάγκη κάποιων Χριστιανών να απομακρυνθούν από την κοινωνική – κοσμική ζωή, για να αφοσιωθούν ολοκληρωτικά στο Θεό. Ειδικά αυτή η ανάγκη έγινε πιο έντονη, όταν άρχισε πλέον και μέσα στις Χριστιανικές κοινότητες να παρατηρείται η υποκρισία του κόσμου. Τον 4^ο αιώνα μ.Χ. στις μεγάλες πόλεις της αυτοκρατορίας υπήρχε μια έκπτωση της πνευματικότητας, επειδή πολλοί ασπάζονταν τον Χριστιανισμό χωρίς να γνωρίζουν καλά τη διδασκαλία του. Από την άλλη πλευρά, αρκετοί Χριστιανοί συμμάχησαν με την κρατική εξουσία και απομακρύνθηκαν από το Χριστιανικό πνεύμα της ανιδιοτέλειας και της προσφοράς στον συνάνθρωπο. Έτσι άρχισαν πολλοί Χριστιανοί να απομακρύνονται από τις πόλεις και τα χωριά για να ζήσουν σε έρημους τόπους και αργότερα στα μοναστήρια όπου εκεί επιδίδονταν στην άσκηση, την μετάνοια και την προσευχή.

Δυστυχώς όπως συμβαίνει πάντα στη ζωή, η ορθή στάση απέναντι στο μοναχικό βίο, δεν τηρήθηκε από όλα τα μοναστικά «ρεύματα» και ιδιαίτερα από εκείνα όπου κυριαρχούσε το ενθουσιαστικό στοιχείο, με αποτέλεσμα να παρατηρηθούν εκτροπές από το γνήσιο μοναχικό βίο...

ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΟΙ «ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ;»

Ο Ιωσήφ Ρόδερφορντ, ο δεύτερος πρόεδρος της Οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Διακρίνεται με τους σωματοφύλακές του, που κρατούν ραβδιά στα χέρια τους. Ραβδιά κρατούν και άλλοι Μάρτυρες του Ιεχωβά (Εφημερίδα «The Saturday Evening Post»)

Εύστοχα έχει ειπωθεί από πολλούς και ιδιαίτερα από πρώην Μάρτυρες του Ιεχωβά, πως το Ίντερνετ θα είναι ο «τάφος» της Οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Σκοπιά». Γιατί πλέον μέσω αυτού ο κόσμος πληροφορείται όχι μόνο για την διδασκαλία της που είναι γεμάτη από ψέματα, λάθη και αντιφάσεις αλλά και για την απομυθοποίηση των συμπεριφορών και πρακτικών των ίδιων των Μαρτύρων του Ιεχωβά, κάτι που παλιά καλύπτονταν από το πέπλο του μυστηρίου και του μύθου.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα στα αναπτυγμένα κράτη που υπάρχει ευρεία διάδοση του Ίντερνετ να εγκαταλείπουν κάθε χρόνο χιλιάδες Μάρτυρες του Ιεχωβά την Οργάνωση τους, γι’ αυτό άλλωστε και η «λυσσαλέα» επίθεση της Οργάνωσης εναντίον του, με σκοπό να αποτρέψει την περιήγηση σ’ αυτό από τα μέλη της...

«ΝΕΝΙΚΗΝΤΑΙ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΟΙ ΟΡΟΙ»

ΛΑΜΠΡΟΥ ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – καθηγητού

(ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ)

Μέσα στην σωματική και πνευματική νωχέλεια του καλοκαιριού η Εκκλησία μας προβάλει, ως μια δροσερή νοητή όαση και πνευματική ανάταση, τη μεγάλη εορτή της Παναγίας μας. Το δεκαπενταύγουστο, ή όπως το ονομάζουν πολλοί «το Πάσχα του καλοκαιριού», αποτελεί έναν σπουδαίο εορτολογικό σταθμό του εκκλησιαστικού ενιαυτού. Η κορυφαία αυτή εορτή είναι  για ολόκληρη την Ορθοδοξία και ιδιαίτερα για μας του Έλληνες, που ευλαβούμαστε τη Θεοτόκο κατά τρόπο ξεχωριστό, μια ευκαιρία να εκφράσουμε ολόθυμα την τιμή μας προς το ιερό Της πρόσωπο, κι αυτό διότι η προσωπική και εθνική μας ζωή είναι συνυφασμένη με την υψηλή σκέπη και προστασία της Μεγάλης Μάνας, του κόσμου. Μεγάλα προσκυνηματικά κέντρα της χάρης Της (Τήνος, Πάρος, Βέρμιο, κ.α.) θα γίνουν και φέτος πόλοι έλξης χιλιάδων πιστών. Ακόμα πλήθος άλλων ναών αφιερωμένοι στην σεπτή Της Κοίμηση θα πανηγυρίσουν λαμπρά και θα τιμήσουν όπως πρέπει την έξοδό Της από τον κόσμο και την είσοδό Της στην ατέρμονη αιωνιότητα και την περίλαμπρη δόξα...

ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ θεολόγου – Καθηγητού

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός και Λόγος του Θεού, το «απαύγασμα της δόξης και χαρακτήρ της υποστάσεως αυτού, φέρων τε τα πάντα τω ρήματι της δυνάμεως αυτού» (Εβρ.1,3). Ο αιώνιος και άναρχος Θεός, ο «ήν εν αρχή προς τον Θεόν» και «Πάντα δι’ αυτού εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν» (Ιωάν.1,2-3).

Αυτός χάριν της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους «σάρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν» (Ιωάν.1,14). Έγινε, συνάμα με τη θεία Του φύση, αληθινός και τέλειος άνθρωπος, δηλαδή Θεάνθρωπος, για να είναι σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας μας, η σωτηρία μας πραγματική και βεβαία. Ταπείνωσε τόσο πολύ το θεανδρικό Του πρόσωπο, ώστε ήρθε στον κόσμο ως ένας άσημος άνθρωπος. Το ίδιο άσημος έζησε σε ολόκληρη την επί γης ζωή Του. Καταδέχτηκε και βίωσε την ανθρώπινη κακοδαιμονία στο έπακρο...

ΟΙ ΑΡΧΑΙΕΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Η Καινή Διαθήκη περιέχει κείμενα της συμφωνίας που έκανε ο Χριστός με όλους τους ανθρώπους για την απαλλαγή τους από το κακό και τον θάνατο. Η συλλογή αυτή των κειμένων απετέλεσαν με την πάροδο του χρόνου ένα κλειστό κατάλογο από 27 βιβλία που στην θεολογική γλώσσα αποκαλείται «κανόνας». Και τα 27 αυτά βιβλία της Καινής Διαθήκης γράφτηκαν στην «διεθνή» γλώσσα εκείνης της εποχής, που δεν ήταν άλλη από την αρχαία Ελληνική. Μόνο μια συλλογή λόγων του Χριστού που είναι γνωστή ως «Λόγια» και αποτέλεσαν τον αρχικό πυρήνα του κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο, γράφτηκαν αρχικά στα αραμαϊκά – μια διάλεκτο της συριακής γλώσσας – όπως πληροφορούμαστε από την παράδοση της Εκκλησίας μας και συγκεκριμένα από τον επίσκοπο Ιεραπόλεως, Παπία. Αλλά και αυτά μεταφράστηκαν στη συνέχεια στα ελληνικά και ενσωματώθηκαν στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου: «Περί δε του Ματθαίου λέγει αυτά: ο μεν λοιπόν Ματθαίος συνέταξε τα λόγια στην εβραϊκή διάλεκτο, ερμήνευσε δε αυτά ο καθένας όπως μπορούσε» Ευσέβιος, Εκκλησιαστική Ιστορία Γ΄ 39, 16. Πράγματι νοιώθει συγκλονισμένος ο σημερινός Έλληνας όταν σκέφτεται πως ο  Θεός διάλεξε ως «σκεύος» εκφοράς του λόγου του, την Ελληνική γλώσσα, μετεξέλιξη της οποίας είναι η Νεοελληνική που ομιλεί σήμερα. Όμως αυτό οφείλει να μην το βλέπει ρατσιστικά και ελιτίστικα, για τον απλούστατο λόγο πως θα μπορούσε αντί να είχε γεννηθεί στην Ελλάδα να είχε γεννηθεί σε μια άλλη χώρα...

ΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΑ ΩΣ ΑΠΑΡΧΗ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Τα πρώτα δείγματα της Χριστιανικής Τέχνης ανευρίσκονται στα Χριστιανικά κοιμητήρια, τα οποία είναι είτε ιδιωτικά είτε ομαδικά. Οι Χριστιανοί χρησιμοποιούν τάφους σε αντίθεση με τους Εθνικούς (ειδωλολάτρες) οι οποίοι συνήθως μετέβαλαν τους νεκρούς σε τέφρα, και η κατάθεση του νεκρού σε τάφο καθιστά τρόπο τινά τον τόπο αυτό σε ιερό. Χρησιμοποιούμε τον όρο κοιμητήρια και όχι όπως είναι γνωστά στο ευρύ κοινό ως τάφοι, διότι οι Χριστιανοί από την πρώτη στιγμή πίστευαν όχι μόνο στην αθανασία, αλλά και στην ανάσταση (από το ρήμα «ανίσταμαι» που σημαίνει σηκώνομαι όρθιος) των σωμάτων, τα οποία προσωρινά «κοιμόνται» και θα εγερθούν όπως ηγέρθηκε ο Χριστός, ο οποίος σύμφωνα με την Γραφή «εγένετο η απαρχή των κεκοιμημένων» 1 Κορινθίους 15:21. Γιατί ο Ιησούς αναστήθηκε με το ίδιο του το σώμα – που όμως δεν περιορίζονταν πλέον από το χρόνο και το χώρο – όπως ο ίδιος βεβαιώνει τους έκπληκτους μαθητές του οι οποίοι βλέποντάς τον «πίστευαν πως έβλεπαν φάντασμα» γι’ αυτό και τους προτρέπει «ψηλαφίστε με και ιδέτε, ένα φάντασμα δεν έχει σάρκα και οστά, όπως βλέπετε να έχω εγώ» Λουκάς 24:40 και για να τους πείσει περισσότερο ζητάει να φάει κάτι και αυτοί του δίνουν «ένα κομμάτι από ψητό ψάρι και κηρήθρα από μέλι» Λουκάς 24:42. Μόνο οι αιρετικοί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δέχονται πως δεν αναστήθηκε το πραγματικό σώμα του Κυρίου, αλλά πως αναστήθηκε ως πνεύμα και τον παρουσιάζουν σαν έναν κοινό απατεώνα να υλοποιείται για να πείσει τους μαθητές του. Επειδή λοιπόν η πίστη μας βασίζεται στην ανάσταση των σωμάτων, γι’ αυτό και οι τάφοι στις Χριστιανικές κατακόμβες επιγράφονται «κοιμητήρια έως Αναστάσεως». Σε μια επιγραφή της Βασιλικής Πανόρμου διαβάζουμε: «εδώ κείται ο Θεόδωρος ο Ψάλτης περιμένοντας τις αψευδείς επαγγελίες του Χριστού» δηλαδή την επαγγελία της Αναστάσεως...

ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΗΣ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Ζούμε δυστυχώς σε ζοφερούς χρόνους απόλυτης πνευματικής και ηθικής αποστασίας. Ορισμένοι τους συγκρίνουν ή και τους ταυτίζουν, με την αποστασία των εσχάτων καιρών, για τους οποίους ομιλεί ο αδιάψευστος λόγος του Θεού (Ματθ.24,1-22, Λουκ.17,22-32.21,34, Α΄Τιμ.4,1-2, Β΄Τιμ.3,1-5, Β΄Θεσ.2,3, κλπ). Αναμφίβολα η σύγχρονη αποστασία είναι εσχατολογικού χαρακτήρα, της οποίας βασική πτυχή είναι και η πρωτοφανής πλήθυνση των αιρέσεων και των κακοδοξιών, οι οποίες έχουν  πάρει επιδημική εξάπλωση στη χώρα μας και σε όλη την ανθρωπότητα. Γι’ αυτό είναι ανάγκη, ως ορθόδοξοι πιστοί, να αντιδράσουμε σθεναρά στην πνευματική μας αλλοτρίωση, διότι η αλήθεια της πίστεώς μας είναι συνώνυμη με τη σωτηρία μας. Οι αλήθειες της Εκκλησίας μας, οι οποίες μας προβάλλονται για αποδοχή και βίωση, είναι η βασικότερη προϋπόθεση για να λάβουμε τη σώζουσα χάρη από Αυτή. Η κυριότερη αντίδρασή μας είναι η γνώση των ορίων μεταξύ αλήθειας και κακοδοξίας. Στο σύντομο αυτό πόνημά μας θα προσπαθήσουμε να δώσουμε τη βασική αυτή οριοθέτηση, απαραίτητη για τον πνευματικό μας αγώνα και την εκκλησιαστική μας αυτοσυνειδησία...

ΤΟ «ΑΛΑΘΗΤΟ» ΤΟΥ ΠΑΠΑ: ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΘΕΣΠΙΣΤΗΚΕ

Ο πάπας Πίος ο Θ΄ που θέσπισε το αλάθητο

Ο επίσκοπος Ρώμης, γνωστός σήμερα ως πάπας = πατέρας, έχαιρε πάντα ιδιαίτερης εκτίμησης στην Εκκλησία και διότι ήταν επίσκοπος της πρωτεύουσας της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, αλλά και επειδή σύμφωνα με την παράδοση εκεί είχαν μαρτυρήσει οι δύο κορυφαίοι απόστολοι Πέτρος και Παύλος. Έμελλε μάλιστα να αποκτήσει μεγάλη σπουδαιότητα και αξία, αφού υπήρξε το μοναδικό στήριγμα των κατοίκων της Δύσης, όταν τα βαρβαρικά φύλα των Βανδάλων κατέλυαν το 476 μ.Χ. το δυτικό Ρωμαϊκό κράτος σπέρνοντας τον τρόμο και τον πανικό...

ΓΙΟΓΚΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ: ΔΥΟ ΙΔΙΟΙ ΔΡΟΜΟΙ;

του Αρχιμανδρίτου

Γρηγορίου Κωνσταντίνου

Διδάκτορος Θεολογίας

Τι είναι Γιόγκα

Για πολλούς ανθρώπους στην Δύση και εδώ στην Ελλάδα οι θεωρήσεις για την Γιόγκα παρουσιάζονται σαν ένα απλό σύστημα σωματικής άσκησης, ένα καθαρά γύμνασμα του σώματος, που βοηθά στην ηρεμία και την θεραπεία των ψυχικών και σωματικών παθήσεων. Αλλά εάν δούμε όμως την ιστορία και την φιλοσοφία της Γιόγκα ανακαλύπτουμε ότι δεν αποτελεί μια πρακτική άσκησης του σώματος αλλά ένας παλαιός λανθασμένος τρόπος πνευματικής αναζήτησης. Πέραν από την εξωτερική έμφαση ως ένα ξεκάθαρο σωματικό γύμνασμα, σε κάθε είδος και μορφή που παρουσιάζεται, πρέπει να έρθουν στην επιφάνεια οι ιστορικές ρίζες αυτής της πρακτικής...

«ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΝ ΕΟΡΤΑΖΟΜΕΝ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΕΠΙΔΗΜΙΑΝ»

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Η μεγάλη εορτή της Πεντηκοστής, την οποία η Εκκλησία μας εορτάζει και πανηγυρίζει λαμπρά, φέρνει στη σκέψη όλων ημών των πιστών το τρίτο Πρόσωπο της Τριαδικής Θεότητας, το Πνεύμα το Άγιο, τον Παράκλητο κι’ αυτό διότι, το Θείο Αυτό Πρόσωπο είναι ο πρωτοστάτης αυτής της εορτής. Η κάθοδός Του στον κόσμο την ευλογημένη εκείνη ημέρα της Πεντηκοστής, στο υπερώο της Ιερουσαλήμ (Πράξ.2:1) σήμανε μια νέα εποχή για την πορεία του κόσμου και την ιστορία της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους...

ΕΙΝΑΙ Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ, ΝΑΖΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ;

Του Ευστάθιου Μπαρνασά

Πρώτα από όλα να πούμε ότι ο εθνικισμός ως ορισμός είναι παράγωγο του «έθνους, κράτους, φυλής». Ο εθνικισμός αξιώνει την σύγκλιση της πολιτικής και την εθνικής μονάδος. Δηλαδή κάθε έθνος πρέπει να έχει το δικό του κράτος. Σαν ιδεολογία απαιτεί την διατήρηση της εθνικής ταυτότητας μιας ομάδας ανθρώπων με τα δικά τους χαρακτηριστικά που με αυτά προσδιορίζονται ως έθνος. Δηλαδή πρέπει να ανήκουν στην ίδια φυλή, να μιλούν την ίδια γλώσσα, να πιστεύουν στην ίδια θρησκεία, να δημιουργούν τον ίδιο πολιτισμό, να έχουν κοινή ιστορία και η γεωγραφική τους θέση να ορίζει ένα κράτος μέσα στο οποίο αναπτύσσεται, η εθνική τους συνείδηση...

Η Εκκλησία της Τροποποίησης του Σώματος (CBM)

του Αρχιμανδρίτου

Γρηγορίου Κωνσταντίνου

Διδάκτορος Θεολογίας

Η Εκκλησία της Τροποποίησης του Σώματος  (Church of Body Modification) είναι μια μη θεϊστική θρησκεία με περίπου 3.500 μέλη στις Ηνωμένες πολιτείες. Από την ονομασία προκύπτει ότι δεν αποτελεί μια Εκκλησία με την Βιβλική σημασία της λέξης, δεν συγκεντρώνεται σε συγκεκριμένους χώρους για να λατρεύσουν έναν Θεό. Η Εκκλησία εφαρμόζει πρακτικές στο ανθρώπινο σώμα προκειμένου να ενισχυθεί ο δεσμός ανάμεσα στο νου, σώμα και ψυχή και να βιώσουν το θείο.

Η Εκκλησία της Τροποποίησης του Σώματος είναι μια ομάδα ατόμων με τατουάζ, τρυπήματα και άλλα στοιχεία που έχουν στο σώμα τους   αποτελώντας έτσι τον κοινό δεσμό μεταξύ τους.

Υπάρχουν διάφορα επίπεδα της ιδιότητας του μέλους της Εκκλησίας της τροποποίησης του σώματος.

Η Διοίκηση

Η Εκκλησία της τροποποίησης του σώματος διοικείται από ένα διοικητικό συμβούλιο των Συμβούλων. Το Διοικητικό Συμβούλιο ενεργεί με μια αμερόληπτη οπτική γωνία εντός της κοινότητας. Τα κριτήρια για να γίνει κάποιος μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου περιλαμβάνει τεχνογνωσία στο θέμα της τροποποίησης του σώματος και μια θετική στάση μέσα στην κοινότητα.

Οι Κληρικοί της οργάνωσης

Κληρικοί ονομάζονται μερικά από τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου οι οποίοι λειτουργούν ως πνευματικοί οδηγοί. Δεδομένου ότι πολλές από τις πρακτικές της εκκλησίας είναι επικίνδυνες, διασφαλίζοντας  την σωματική υγεία ενός πιστού. Κύριο έργο τους είναι η πνευματική καθοδήγηση.

Η Τροποποίηση στο ανθρώπινο σώμα

Τα Τατουάζ και  τα τρυπήματα στο σώμα έχουν την προέλευσή τους σε πρωτόγονες φυλές της Ανατολικής Αφρικής και σε άλλες περιοχές, όπως η Πολυνησία. Οι πράξεις αυτές σημειώνονται όχι μόνο από τα άτομα που ανήκουν σε αυτές τις φυλές και τις πεποιθήσεις τους, αλλά και τους θεούς τους οποίους λάτρευαν την εποχή εκείνη.
Αυτό δεν είναι το νόημα που αποδίδουμε σε αυτές τις πράξεις σήμερα, αλλά παρατηρήσετε ότι υπάρχουν ακόμη πολλές παγανιστικές φιλοσοφίες στις ρίζες τους σε αυτές τις πρακτικές, που θεωρούνται μοντέρνες. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα, υπάρχει το θεσμικό όργανο που ονομάζεται «Εκκλησία της τροποποίησης του σώματος», που αποτελείται από χιλιάδες ανθρώπους, κυρίως νέους. Ο θεσμός αυτός έχει ένα δόγμα και επιδιώκει, μέσα από τελετουργίες της τροποποίησης του σώματος,  να συνδεθεί με μια «ανώτερη δύναμη».

Οι λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι αναζητούν αυτές τις τελετουργίες και πρακτικές ποικίλλουν, αλλά μπορεί κανείς να παρατηρήσει ότι αφορούν και μερικές τάσεις που σχετίζονται με ένα ηθικό πρόβλημα  ή με τάσεις που αφορούν την κρίση ταυτότητας και της προσωπικότητας. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θέλουν να ψάξουν για πράγματα έξω από τον εαυτό τους, ώστε να αισθάνονται πιο αληθινοί. Αυτοί οι άνθρωποι αναζητούν στις αισθήσεις, όπως ο πόνος που προκαλείται ή ευχαρίστηση, μια αίσθηση της ολοκλήρωσης και βρίσκονται σε εξωτικά πράγματα, μια αναφορά για την ταυτότητά τους. Συχνά τα άτομα συμμορφώνονται με αυτές τις πρακτικές προκειμένου να επιτευχθεί η αποδοχή από την ομάδα, να διαφοροποιηθούν από τους άλλους, και για την επίτευξη του αυτό-ισχυρισμού.

Πρακτικές και Πιστεύω της οργάνωσης

Η βασική πίστη της εκκλησίας της τροποποίησης του Σώματος είναι η δημιουργία μιας ισχυρής πνευματικής σύνδεσης μεταξύ του νου, σώματος και ψυχής. Για να επιτύχει αυτή η σύνδεση, η εκκλησία χρησιμοποιεί αρχαία και σύγχρονα τελετουργικά στοιχεία για την τροποποίηση του σώματος. Αυτό στοχεύει στην επίδειξη της πίστεώς της και στη αρμονική λειτουργία των τριών στοιχείων της ανθρώπινης ύπαρξης στα μέλη της. Η μέθοδος της τροποποίησης που εφαρμόζει η εκκλησία αυτή έχει διάφορες μορφές, όπως: τατουάζ, αισθητική χειρουργική, νηστεία, πυροβασία κ. ά. Κάθε τι που χρησιμοποιεί το σώμα του ανθρώπου ή συμβάλλει στην διαμόρφωσή του συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο των τελετουργιών τους.

Ο στόχος της μεθόδου αυτής είναι η βίωση της πληρότητας μιας πνευματικής ζωής, όπως οι ίδιοι πιστεύουν. Το αξιοσημείωτο είναι  πως σ’ αυτήν την άσκηση δεν περιλαμβάνεται καμία θεότητα.

Δηλώσεις Πίστης των μελών

Ορκίζονται πως:

1. Θα σέβονται πάντα το σώμα τους.

2. Πιστεύουν ότι είναι δικαίωμά τους να εξερευνήσουν τον κόσμο, τόσο σωματικά όσο και υπερφυσικά, μέσω της πνευματικής τροποποίηση του οργανισμού.

3. Υπόσχονται να βελτιώνονται  πάντα ως άτομα, μέσω της τροποποίησης του σώματος και  αυτό μπορεί να  διδάξει για το ποιοι είναι και τι μπορούν να κάνουν.

4.  Δίνουν όρκο  να μοιραστούν τις εμπειρίες τους ανοιχτά και με ειλικρίνεια, προκειμένου να προωθηθεί η ανάπτυξη  του νου,  του  σώματος  και της ψυχής.

5. Τιμούν όλες τις μορφές της τροποποίησης του σώματος και εκείνους που επιλέγουν να ασκήσουν την μέθοδο με ασφαλή και συναινετικό τρόπο.

6. Υπόσχονται παράλληλα, να σέβονται όσους δεν επιλέγουν την τροποποίηση του σώματος.

7. Υποστηρίζουν ότι όλοι μαζί στην αποστολή να βοηθήσουν αυτούς που τους αναζητούν και που έχουν ανάγκη από πνευματική καθοδήγηση.

8. Προσπαθούν να μοιραστούν ένα θετικό μήνυμα με όλους που συναντούν, προκειμένου να λειτουργήσουν ως θετικά πρότυπα για τις μελλοντικές γενιές στην κοινότητα της τροποποίησης του σώματος.

Εξ απόψεως χριστιανικής είναι πασιφανές πως δεν πρέπει να γίνεται καν λόγος γι’ αυτή την οργάνωση, πολύ δε περισσότερο  οι Χριστιανοί δεν πρέπει να συμμετέχουν σε μια τέτοια «εκκλησία». Στο σώμα που μας χάρισε ο Θεός δεν   πρέπει να το καταχρώμεθα και παραποιούμε, διότι είναι ο ναός του Αγίου Πνεύματος που κατοικεί μέσα μας το πνεύμα του Θεού (1 Κορινθίους 3:16).

Η  πνευματική ζωή, σύμφωνα με την Αγία Γραφή και τους Πατέρες της Εκκλησίας, είναι μια συνειδητή ​​κοινωνία με το Πνεύμα του Χριστού. Η Τροποποίηση του σώματος δεν έχει καμία σχέση με την αληθινή πνευματική ζωή του Ευαγγελίου. Απεναντίας, αυτό είναι το πνεύμα του κόσμου τούτου, ο Σατανάς, είναι αυτός που ξεγελά τους αφελείς να πιστέψουν σε μια πνευματικότητα που μπορεί  να είναι εφικτή, μακράν του Χριστού. Αυτό είναι απλώς άλλο ένα ψέμα από τον «πατέρα του ψεύδους» (Ιωάννης 8:44) που περιφέρεται γύρω σαν λιοντάρι ζητώντας ποιον να καταπιεί (1 Πέτρου 5:8).

 

 

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.