ΕΛ ΓΚΡΕΚΟ, Η ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΕΝΟΣ ΓΙΓΑΝΤΑ

ΤΟΥ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΑΧΕΙΛΑ

Ο Δομίνικος ή Δομήνικος Θεοτοκόπουλος γνωστός ως Ελ Γκρέκο (Ο Έλληνας), γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1541 και πέθανε στης 7 Απριλίου του 1614 στο Τολέδο, πόλη της Ισπανίας.

            Για τον τόπο της γέννησής του δημιουργήθηκαν όχι λίγες αμφισβητήσεις. Άλλωστε αυτή είναι η μοίρα πολλών μεγάλων. Μετά θάνατον, όταν αποκτούν φήμη να τους διεκδικούν περισσότερες από μία πόλεις, κάτι αντίστοιχο που συνέβει και με το μεγάλο μας επικό ποιητή Όμηρο που τον διεκδικούσαν στην Αρχαιότητα πάνω από επτά πόλεις της Ελλάδας και της Ιωνίας.

           Κατ’ αρχάς τον Γκρέκο τον διεκδικεί το χωριό Φόδελος της επαρχίας Μαλεβιζίου Κρήτης, επειδή υπήρξε στην περιοχή αυτή οικογένεια με την επωνυμία Θεοτόκης. Παρομοίως και το χωριό Μοίρες Καινουρίου Κρήτης ισχυρίζεται πως είναι γενέτειρά του, διότι υπάρχει κάποιο Τουρκικό έγγραφο του 1684 που αναφέρεται σε κάποιο μετόχι επ’ ονόματι κάποιου Μουρίνου Θεοτοκόπουλου.

          Όμως και οι δύο παραπάνω ισχυρισμοί των αναφερθέντων χωριών απορρίπτονται ως μη έχοντα ιστορικές βάσεις.

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΑ ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ

          Όπως είναι γνωστό, από τα τέσσερα κανονικά Ευαγγέλια (Ματθαίος, Λουκάς, Μάρκος, Ιωάννης) μόνο τα δύο πρώτα μας δίνουν κάποιες ελάχιστες πληροφορίες για την γέννηση και την παιδική ηλικία του Χριστού. Στα δύο άλλα υπάρχει πλήρης απουσία έστω και ελάχιστων πληροφοριών για τα γεγονότα αυτά, αφού ο Μάρκος ξεκινάει το Ευαγγέλιο του με την Βάπτιση του Χριστού που έλαβε χώρα στην ηλικία των 30 ετών, ο δε Ιωάννης ξεκινάει με την θεολογία του Λόγου.

          Στα δε Ευαγγέλια του Ματθαίου και του Λουκά μας παρέχονται οι εξής πληροφορίες:

·        Γενεαλογία του Χριστού, επίσκεψη αγγέλου στο όνειρο του Ιωσήφ για να μην διώξει την Μαρία αφού είχε μείνει έγκυος από το Άγιο Πνεύμα, προσκύνηση των Μάγων, φυγή εις την Αίγυπτο για να γλιτώσει το νήπιο – Ιησούς από την μανία του Ηρώδη, σφαγή νηπίων της Βηθλεέμ και της γύρω περιοχής από τον Ηρώδη, επιστροφή αγίας οικογενείας από την Αίγυπτο λόγω θανάτου του Ηρώδη (Ματθαίος).

·        Προαναγγελία της γέννησης του Ιωάννη του Βαπτιστή, Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, επίσκεψη Μαρίας στην Ελισάβετ, γέννηση του Ιωάννη του Βαπτιστή, γέννηση του Χριστού, περιτομή του Ιησού, παρουσίαση του Χριστού στο Ναό, προφητεία του δίκαιου Συμεών πως ο Ιησούς θα γίνει «σημείο αντιλεγόμενο», δοξολογία από την προφήτισσα Άννα επειδή αντίκρισε τον Σωτήρα, ο δωδεκαετής Ιησούς καταπλήσσει τους σοφούς στο Ναό των Ιεροσολύμων (Λουκάς).

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΕΝΟΣ ΠΑΡΑΛΙΓΟ “ΘΥΜΑΤΟΣ” ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

τ

Καταλαβαίνοντας ο Παναγιώτης τι είδους φυλακή τον περιμένει πέταξε σαν το πουλί προς την  ελευθερία. Δυστυχώς άλλοι δεν στάθηκαν τόσο τυχεροί

Πρόλογος «Αντιαιρετικού»: Πιστεύουμε πως όσο σημαντικά είναι τα άρθρα που δημοσιεύουμε για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά αποκαλύπτοντας τα ψεύδη, τις παλινωδίες και τις αντιφάσεις τους, με σκοπό την ενημέρωση και προφύλαξη των πιστών απ’ αυτούς, εξίσου σημαντικά είναι και τα άρθρα που περιέχουν προσωπικές μαρτυρίες σε σχέση με αυτούς. Μια τέτοια προσωπική μαρτυρία δημοσιεύουμε και σήμερα από ένα παραλίγο θύμα της «Σκοπιάς» που διαμένει στο Ντόρτμουντ της Γερμανίας, τον Παναγιώτη . Αξίζει να σημειώσουμε δύο πράγματα από την εξομολόγηση – μαρτυρία του Παναγιώτη. Πρώτον, πόσο σημαντικό ρόλο παίζει ο ιερέας να στέκεται στο ύψος του λειτουργήματός του και να είναι ενημερωμένος για τις αιρέσεις και ιδιαίτερα τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Γιατί ένας αδιάφορος ιερέας οδήγησε τον Παναγιώτη στην απομάκρυνσή του από την αλήθεια της Ορθοδοξίας και στην περιπλάνησή του στις διάφορες αιρέσεις και στην αθεΐα αλλά και ένας ενημερωμένος και συνειδητός ιερέας τον οδήγησε πάλι στην αγκαλιά της Εκκλησίας μας. Δεύτερον κρατήσαμε τα αληθινά ονόματα των διαφόρων προσώπων που αναφέρονται στην εξομολόγηση – μαρτυρία του Παναγιώτη....

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΑ ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΑ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΑ

Του Ευθύμιου Αχείλα

Τα τελευταία χρόνια έμελε η χώρα μας να κατακλυσθεί από χιλιάδες μετανάστες, οι οποίοι προσδοκώντας μία καλύτερη ζωή εγκαταστάθηκαν σ’ αυτήν και όχι μόνο έγιναν γείτονές μας αλλά κάποιοι από αυτούς και συγγενείς μας εξ αγχιστείας.

Γι’ αυτό το λόγο έχουμε ξεκινήσει εδώ και καιρό από τις σελίδες του «Αντιαιρετικού» κάποια άρθρα που αφορούν την θρησκευτικότητά τους, ούτως ώστε ο αναγνώστης να έχει κάποια αντίληψη – ελάχιστη έστω – για κάποιες συμπεριφορές τους που πιθανόν να του φαίνονται ακατανόητες. Γιατί η σωστή και υπεύθυνη ενημέρωση βοηθάει στην καλή γειτνίαση και στην άρση παρεξηγήσεων που πιθανόν δημιουργηθούν λόγω διαφορετικής θρησκευτικότητας και κουλτούρας...

Τεχνητή Νοημοσύνη και Ελευθερία Βούλησης

Του Νικολάου Ποθητού

Στην εποχή της σύγχυσης που ζούμε, κάθε φορά που βρισκόμαστε μπροστά σε κάποιο νέο τεχνολογικό επίτευγμα, αντιδρούμε σπασμωδικά: πολλοί από εμάς φοβόμαστε τους νεοτερισμούς που απειλούν τις παραδόσεις μας, ενώ κάποιοι άλλοι από εμάς τρέχουμε να αγοράσουμε όποια καινούργια μικροσυσκευή λανσαριστεί στην αγορά.

Γενικά, αυτό που τελικά συμβαίνει είναι ότι τα ίδια γεγονότα μάς προσπερνούν, αφού η αφομοίωση ή η απόρριψη από την κοινωνία μίας δυνατότητας που μας προσφέρει η τεχνολογία είναι κάτι που γίνεται σχεδόν ανεξέλεγκτα. Κάτι τέτοιο αναμένεται να συμβεί και με την Τεχνητή Νοημοσύνη [1], για την οποία θα μιλήσουμε σε αυτό το άρθρο.

ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

Ένα από τα πιο προσφιλή θέματα που αρέσκονται να συζητούν με τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά γιατί πιστεύουν πως θα τους φέρουν σε δύσκολη θέση είναι και το θέμα του νηπιοβαπτισμού.

«Γιατί βαπτίζετε τα παιδιά σας σε νηπιακή ή παιδική ηλικία, λένε, αφού το παιδί είναι ανίκανο να καταλάβει για ποιο λόγο βαπτίζεται. Δεν το εξαναγκάζετε έτσι να γίνει με το ζόρι Ορθόδοξος Χριστιανός και του στερείτε την ελεύθερη βούληση; Γιατί εν τέλει δεν του δίνετε το δικαίωμα, μόνο του να αποφασίσει όταν μεγαλώσει και αφού έχει γνωρίσει ΕΛΕΥΘΕΡΑ τις διδασκαλίες για τον Χριστιανισμό ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΕΙ ΝΑ ΒΑΠΤΙΣΘΕΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ;»

Πριν προχωρήσουμε, καλό είναι πρώτα να διευκρινίσουμε τι σημαίνει το βάπτισμα για έναν Ορθόδοξο Χριστιανό και τι για ένα Μάρτυρα του Ιεχωβά, επειδή είναι τελείως διαφορετικά πράγματα....

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

Του Ευθύμιου Αχείλα

Το βιβλίο της «Αποκάλυψις του Ιωάννη» είναι το τελευταίο βιβλίο του κανόνα της Καινής Διαθήκης. Ανήκει στην Ιουδαϊκή και Χριστιανική αποκαλυπτική γραμματεία ένα φιλολογικό είδος που διαμορφώθηκε τον Β΄ π.Χ.  αιώνα μέχρι τον Β΄ μ.Χ.  αιώνα και περιέχει τις κρυφές αποκαλύψεις που γίνονται κρυφά σε ιερά πρόσωπα από το Θεό και αναφέρονται στο τέλος των αιώνων. Έτσι έχουμε την Αποκάλυψη του Ενώχ, του Βαρούχ, την Ανάληψη του Μωϋσή κ.λ.π.
Λόγω ακριβώς του ιδιαίτερου αυτού ύφος του, γνώρισε αρκετή αμφισβήτηση ως προς την γνησιότητά του στους πρώτους Χριστιανικούς αιώνες ώσπου να γίνει τελικά αποδεκτό προς τα τέλη του Δ΄ μ.Χ.  αιώνα από την Εκκλησία ως γνήσιο βιβλίο της Αγίας Γραφής...

Ορθόδοξη Εκκλησία και Φυσικό Περιβάλλον

Του Ιωάννη Γ. Ζαχαράκη, Μ.Δ.Ε. Θεολογίας

Το φυσικό περιβάλλον ή οικοσύστημα μέσα στο οποίο ζει και κινείται ο άνθρωπος και όλες οι ζωντανές υπάρξεις του πλανήτη μας, περνάει ως γνωστόν τις τελευταίες μεταπολεμικές δεκαετίες μια πρωτοφανή κρίση.  Πώς, όμως, αντιλαμβάνεται την οικολογική κρίση η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία; Ποιους θεωρεί (συν)υπεύθυνους για την κακομεταχείριση και την καταδυνάστευση της κτίσης; Ποιος είναι ο θεολογικός της λόγος έναντι της υλικής δημιουργίας και ιδιαίτερα έναντι του φυσικού περιβάλλοντος; Πρόκειται για μερικά από τα καίρια ερωτήματα, τα οποία θα επιχειρήσουμε να προσεγγίσουμε, επιδιώκοντας κυρίως να καταθέσουμε μια άλλη μαρτυρία, μια χριστιανική μαρτυρία και πρόταση. Και αυτό γιατί ακόμα και εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ενώ  δικαιολογημένα, πολλές φορές, καυχιόμαστε ότι νοιαζόμαστε για τη σωτηρία του περιβάλλοντος, ωστόσο στην πράξη αγνοούμε ή αδιαφορούμε για τις συνέπειες των λανθασμένων επιλογών μας. Το «κλάμα», όμως, της κτίσης είναι τόσο εκκωφαντικό, ώστε ο κάθε άνθρωπος και ιδιαίτερα ο χριστιανός, να μην μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν τον «ξυπνάει», όπου και αν κατοικεί, ακόμα και στις πιο απόμερες γωνιές της γης...

Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΑΓΕΙΑΣ - ΜΑΝΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ, ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Του συνεργάτη μας Ιγνατίου Ε. Γ

Ο μάγος Ελύμας και ο Απόστολος Παύλος

Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΑΓΕΙΑΣ - ΜΑΝΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ  ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ [Πρ 13: 6 «Διελθόντες δε όλην την νήσον άχρι Πάφου εύρον άνδρα τινά μάγον ψευδοπροφήτην Ιουδαίον ώ όνομα Βαριησού». ]. Μέρος Β΄ : Παύλος και Ελύμας

    

Είδαμε στο πρώτο άρθρο μας, «Η σύγκρουση μαγείας - μαντικής τέχνης και χριστιανισμού, μέρος πρώτο» τι σημαίνει για τον πολίτη των Ελληνιστικών χρόνων αλλά και των Αρχαίων η μαντική τέχνη, όπως και ποια ήταν όντως η αξιοπιστία   και η δύναμη των μάντεων ως προς την απόδοση των Χρησμών. Στο παρόν άρθρο  θα δούμε πως περιγράφει τη σύγκρουση μαγείας και Χριστιανισμού ο Λουκάς μέσα από τους εκπροσώπους  των, του Ελύμα και του Παύλου αντίστοιχα. Κύρια πρόσωπα της διηγήσεως είναι ο Βαριησούς ο οποίος ως μάγος και ψευδοπροφήτης Ιουδαίος αντιδρά στο κήρυγμα του Ευαγγελίου. Μετά από την διαλεκτική αντιπαράθεση ακολουθεί η δυναμική, της σύγκρουσης, μαγείας και του Άγιου Πνεύματος, στα πρόσωπα του Ελύμα και του Απ. Παύλου με αποτέλεσμα την τύφλωση του Μάγου. Εν πρώτοις θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε σε ένα  πολύ βασικό ερώτημα : για ποιό λόγο ο Ελύμας ο Μάγος ήταν δίπλα στον Ανθύπατο της Κύπρου Σέργιο και τι είδους υπηρεσίες προσέφερε σ’ αυτόν;....

Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΑΓΕΙΑΣ - ΜΑΝΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ, ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Του συνεργάτη μας Ιγνατίου Ε. Γ

Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΑΓΕΙΑΣ - ΜΑΝΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ  ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ [Πρ13,6 - Πρ 16,16].

Μερος Α΄ : «πνεύμα πύθωνος »

 

Μέσα στην  ιεραποστολή του Απ. Παύλου για τη διάδοση του Ευαγγελίου στα Έθνη,  κατά το ημερολόγιο του συγγραφέα που συνέταξε τα «ημείς - εδάφια», ήταν  και η  συνάντηση των Αποστόλων με την Μαντική τέχνη [1a], συνάντηση- σύγκρουση  η οποία ήταν αναπόφευκτη.  

Η πρώτη περίπτωση όπου συναντάται- συγκρούεται η Μαγεία - Μαντεία με τον  Χριστιανισμό  ήταν στην Κύπρο  «Πρ 13:6 Διελθόντες δὲ την νήσον άχρι Πάφου εύρον τινα άνδρα μάγον ψευδοπροφήτην Ιουδαίον ώ όνομα Βαριησούς,» όπου ο Μάγος εδώ ήταν στην υπηρεσία  του  Ανθυπάτου της Κύπρου Σεργίου.  

Η δεύτερη περίπτωση ήταν στο (Πρ16:16) όπου μια παιδίσκη  συγκεκριμένα είχε «πνεύμα πύθωνος», «Πρ16:16 Εγένετο δε πορευομένων ημών εις προσευχὴν παιδίσκην [1b] τινὰ έχουσαν πνεύμα πύθωνος απαντήσαι ημίν, ήτις εργασίαν πολλὴν παρείχε τοις κυρίοις αυτής μαντευομένη» το οποίο πνεύμα κατείχε την ίδια και οι κύριοί της με τη σειρά τους επωφελούνταν βγάζοντας χρήματα από αυτή την κατάσταση αφού μέσω της μαντείας της, η παιδίσκη,  προσέφερε «εργασία». Αυτή η εργασία ήταν η μαντική τέχνη....

ΠΑΤΑΝΕ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ; ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΤΙΣ ΚΑΙΝΕ!

   ‘Όπως είναι γνωστό οι παροιμίες και τα γνωμικά είναι αποστάλαγμα της σοφίας του κάθε λαού. Μέσα σε μια πρόταση ο σοφός λαός, σου λέει τόσα πράγματα, που πιθανόν κάποιος για να σου τα αναφέρει θα χρειάζονταν σελίδες ολόκληρες.

    Μια λοιπόν από τις πιο γνωστές παροιμίες της σοφίας του λαού μας είναι και η περίφημη «δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά», η οποία υποδηλώνει πως κάτι πιθανόν υπάρχει, όταν ακούγεται μια φήμη για κάποιον – ους ή για κάτι.

     Έτσι λοιπόν, πολλές φορές είχαμε γίνει και στο παρελθόν αλλά και στο παρόν κοινωνοί διαφόρων φημών για την άσχημη συμπεριφορά των Μαρτύρων του Ιεχωβά απέναντι στις εικόνες λόγω του μίσους τους προς αυτές, αλλά δεν θέλαμε να τις υιοθετήσουμε και να τις πιστέψουμε, ακόμα και αν προέρχονταν από προσωπικές μαρτυρίες φιλικών προσώπων...

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΕ ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΕΥΚΟΛΑ ΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

Σαν τους λαγούς θα τρέχουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μετά τον διάλογο μαζί σας

Το άρθρο αφιερώνεται με όλη μας την αγάπη στον Ονήσιμο Ελευθεριάδη που κατάφερε και ξέφυγε από τα νύχια της Οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

Λαμβάνοντας υπόψη το ενδιαφέρον και την αγωνία πολλών πιστών για την δυσκολία αντιμετώπισης των Μαρτύρων του Ιεχωβά είτε σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις είτε σε διάλογο στο διαδίκτυο (internet), αποφασίσαμε – λόγω της μακρόχρονης τριβής μας και ενασχόλησης μαζί τους – να γράψουμε άρθρο με το οποίο ο πιστός όχι μόνο θα αντιμετωπίζει εύκολα και απλά τον οποιοδήποτε Μάρτυρα του Ιεχωβά, αλλά θα τον τρέπει κυριολεκτικά σε φυγή, ακόμα και εκείνος ο πιστός ο οποίος έχει παντελή άγνοια της Αγίας Γραφής και της διδασκαλίας των Μαρτύρων του Ιεχωβά....

Τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι;

Του Ιωάννη Πλεξίδα, Δρ Δογματικής Θεολογίας και Δρ Φιλοσοφικής Ανθρωπολογίας

Τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι;[1]
Χριστολογικές προϋποθέσεις της ανθρωπολογίας στη σκέψη
του αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού.

Σε προηγούμενο κείμενό μας[2] «Η εσφαλμένη χρήση των όρων «φύση» και «πρόσωπο» ως αιτία αιρετικών αποκλίσεων» επιχειρήσαμε να παρουσιάσουμε τον τρόπο σύστασης της υπόστασης στην ανθρώπινη εκδοχή της. Μέσα από μία σειρά συλλογισμών δείξαμε ότι η έννοια της υπόστασης, η οποία ταυτίζεται τόσο με την έννοια του προσώπου, όσο και με την έννοια του ατόμου[3], συνιστά την επιμέρους υπαρκτική φανέρωση της φύσης, η οποία διαστέλλει το συγκεκριμένο [τον τίνα και το τόδε τι] από το κοινό, και φανερώνει το «…άμα τη του δακτύλου ανατάσει δεικνύμενον»[4]. Τα συμβεβηκότα, τα οποία ονομάζονται και επουσιώδεις διαφορές, διαφοροποιούν τις ομοούσιες και ομοειδείς υποστάσεις και συστήνουν κάθε φορά τον συγκεκριμένο άνθρωπο[5]. Η υπόσταση, δηλαδή, αποτελείται από ουσία και συμβεβηκότα. Ο ιερός συγγραφέας δίνοντας τον ορισμό της υπόστασης θα υποστηρίξει: «…και γαρ την υπόστασιν ορίζονται ουσίαν μετά συμβεβηκότων. Ώστε το κοινόν μετά του ιδιάζοντος έχει η υπόστασις»[6]. Η έννοια της υπόστασης ή του προσώπου, συνιστά το πηδάλιο της ορθόδοξης σκέψης, καθώς αποτελεί μια προσπάθεια να συλληφθεί το αληθινά υπαρκτό και πραγματικό, η συγκεκριμένη υπαρκτική πραγματοποίηση της φύσης, η οποία συνοψίζει τη φυσική ομοείδεια και συγχρόνως την εκφράζει με τρόπο μοναδικό, ανόμοιο και ανεπανάληπτο[7].

ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ

Είναι κοινό χαρακτηριστικό των περισσοτέρων ανθρώπων με αφορμή κάποια τυχαία γεγονότα να απλουστεύουν και να γενικεύουν τα πράγματα ώστε να καταλήγουν στο επιθυμητό γι’ αυτούς αποτέλεσμα που δεν είναι άλλο από την κατάκριση και την αποποίηση προσωπικών ευθυνών....

ΕΡΩΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ

Του Ευθύμιου Αχείλα

Συνέλευση Μαρτύρων του Ιεχωβά ή Χιλιαστών

Κατ’ επανάληψη έχουμε ερωτηθεί από δεκάδες πιστούς όλα αυτά τα χρόνια που τυχαίνει να ασχολούμαστε με τα ζητήματα της Θρησκείας για το τι είναι και τι πρεσβεύουν οι αιρέσεις. Και επειδή οι ερωτήσεις που δεχόμαστε είναι λίγο – πολύ όμοιες σκεφτήκαμε να τις απαντήσουμε υπό μορφή άρθρου, το οποίο για να είναι πιο κατανοητό και εύληπτο, του δώσαμε την μορφή ερωταποκρίσεων.

Ερώτηση: Τι είναι αίρεση;
Απάντηση: Η λέξη αίρεση παράγεται από το αρχαίο ρήμα αιρέω – ώ, το οποίο σημαίνει διαλέγω, προτιμώ. Μερικοί Χριστιανοί δηλαδή, αίρεσαν = διάλεξαν να φύγουν από την ορθή διδασκαλία της Εκκλησίας μας και να δημιουργήσουν δική τους διδασκαλία. Πίστεψαν πως η Εκκλησία έχει απομακρυνθεί από την σωστή διδασκαλία του Χριστού και των Αποστόλων, γι’ αυτό και πρέπει να βγουν και να πουν την κατά την γνώμη τους σωστή διδασκαλία του Χριστιανισμού.
Ονομάζονται επίσης και αιρετικοί επειδή αιρούν = διαλέγουν χωρία (κομμάτια) από την Αγία Γραφή – αυτά που τους συμφέρουν βέβαια – για να αποδείξουν πως έχουν δίκαιο αυτοί και όχι η Εκκλησία.

ΟΙ ΘΥΣΙΕΣ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟ ΙΣΡΑΗΛ ΠΡΟΤΥΠΩΣΗ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Του συνεργάτη μας Ιγνατίου Ε. Γ

Πολλά γεγονότα και πράξεις στην ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης προτύπωσαν και συμβόλισαν γεγονότα και πράξεις της ιστορίας της Καινής Διαθήκης παίρνοντας όχι μόνο διαφορετικό νόημα αλλά και υψηλό πνευματικό περιεχόμενο. Έτσι π.χ. η διάβαση από τους Ιουδαίους της Ερυθράς Θάλασσας που τους οδήγησε από την γη της δουλείας στην γη της ελευθερίας συμβολίζει στον Χριστιανισμό το βάπτισμα που είναι το πέρασμα από το «κράτος» του διαβόλου στο «κράτος» των τέκνων του Θεού. Ή το «μάνα» η τροφή που έτρωγαν οι Ισραηλίτες στην έρημο συμβολίζει την Θεία Ευχαριστία που είναι τροφή αθανασίας.

Κατά παρόμοιο τρόπο και οι θυσίες στον Αρχαίο Ισραήλ προτυπώνουν και συμβολίζουν την ύψιστη θυσία που έγινε ποτέ στον κόσμο. Αυτή του Θεού (Χριστού) για την σωτηρία του πλάσματός του.

Αξίζει λοιπόν να παρακολουθήσουμε το είδος, τον τρόπο και τον σκοπό που γίνονταν αυτές στον Αρχαίο Ισραήλ, γεγονός που θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε πιο βαθιά την ύψιστη θυσία του Χριστού.

ΑΠΟΡΙΕΣ, ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Του Ευθύμιου Αχείλα

Οι πρώτοι Χριστιανοί συνήθιζαν να κλείνουν την προσευχή τους με την ευχή «μαράν αθά» δηλαδή «Κύριε έρχου», προσμένοντας την ταχεία έλευση της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου μας.
Με τα χρόνια ατόνησε η προσμονή αυτή και επανέρχεται μόνο, όταν συμβαίνουν φυσικές καταστροφές ή διάφορα οριακά γεγονότα, που πολλοί πιστοί τα εκλαμβάνουν ως προμηνύματα της Δευτέρας Παρουσίας. Επειδή όμως τα προμηνύματα αυτά μπερδεύονται με άσχετα πράγματα και απλοϊκές δοξασίες, συσκοτίζουν παρά διαφωτίζουν το θέμα γύρω από την επάνοδο του Κυρίου μας. Έτσι σκεφτήκαμε να ασχοληθούμε με το τεράστιο αυτό θέμα και να δώσουμε τις πρέπουσες απαντήσεις.
Οι απαντήσεις αυτές δεν θα είναι προσωπικές, ούτε του συρμού και των λαϊκών αντιλήψεων οι οποίες όπως είπαμε συσκοτίζουν παρά διαφωτίζουν το θέμα, αλλά θα απαντηθούν μέσα από την Αγία Γραφή και την Ιερή Παράδοσή μας...

ΕΝΑΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΜΑ ΤΙ... «ΠΡΟΦΗΤΗΣ»!

Όπως είναι γνωστό, ο Κύριος μιλώντας στους μαθητές του για την ένδοξη Δευτέρα Παρουσία του, τους προειδοποίησε πως στην διάρκεια των αιώνων, θα εμφανιστούν πολλοί ΨΕΥΤΟΠΡΟΦΗΤΕΣ οι οποίοι θα ορίσουν την ημέρα και την ώρα της Παρουσίας του αυτής. Όπως είναι εξίσου γνωστό, ένας από τους ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΨΕΥΤΟΠΡΟΦΗΤΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ, αναδείχτηκε η Οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Σκοπιά» που έγινε η αιτία να γελάσει κάθε πικραμένος, με τις αλλεπάλληλες προβλέψεις και βέβαια τις αντίστοιχες διαψεύσεις.

Είπε λοιπόν κατά καιρούς η Εταιρία “Σκοπιά”:

Ο Χριστός θα έρθει το … 1878, ω συγνώμη το … 1914 εννοούσαμε, χμ … δεν ακούσατε καλά το … 1925 είπαμε, και βεβαίως – βεβαίως όταν λέμε 1925 σίγουρα εννοούμε το … 1975... 

Απάντηση στον διαsporeas.gr της απάτης

Είναι γεγονός πως μετά την αποκάλυψη της απάτης του ιδιοκτήτη του Νεοπροτεσταντικού σάιτ http://www.sporeas.gr/ κ. Γ. Οικονομίδη που περιγράφουμε στο άρθρο μας «"Σπορέας» αλήθειας ή «Διασπορέας» ψεύδους και απάτης;"» δεν είχαμε σκοπό να ασχοληθούμε πλέον με τον εν λόγω «κύριο». Δυο λόγοι όμως μας ώθησαν – παρά την αρχική μας επιθυμία – να ασχοληθούμε για μία τελευταία φορά με τον «κύριο» αυτό, που ειδικεύεται στις απάτες, και να φιλοξενήσουμε άρθρο – απάντηση που αφορά το πρόσωπό του. Ο πρώτος ήταν πως αυτό το άρθρο – απάντηση, προέρχεται από ένα φίλο πολύ αγαπητό της στήλης που του είμαστε αρκετά υπόχρεοι και ο δεύτερος και κυριότερος πως ο «κύριος» Οικονομίδης, όχι μόνο δεν συνετίσθηκε από την αποκάλυψη της απάτης του, αλλά προχώρησε σε καινούργιες για να αποδείξει περίτρανα πως η απάτη, του έχει γίνει δεύτερη φύση. Τελειώνοντας αυτή την μικρή εισαγωγή μας, αξίζει να σημειώσουμε πως ο φίλος της στήλης του «Αντιαιρετικού» στη συζήτηση που είχε με τον κ. Οικονομίδη στα διάφορα θεολογικά μπλογκ, είχε επιλέξει να υπογράφει τα σχόλιά του με το όνομα ενός αγαπημένου ήρωα των παιδικών μας χρόνων, αυτό του «Popay».

Ακολουθεί το άρθρο – απάντηση του φίλου της στήλης «Popay:

Θεωρώ ότι πρέπει να ζητήσω συγγνώμη εκ των πρότερων, και από τους αναγνώστες επειδή είναι λίγο έως πολύ μεγάλο το άρθρο μου για τα μέτρα του παρόντος blog , που δεν έχουν συνηθίσει να διαβάζουν τόσο μεγάλα άρθρα, αλλά και από τον ιδιοκτήτη του, που τον «υποβάλλω» έστω για τελευταία φορά να ασχοληθεί με τον κ. Οικονομίδη..

ΕΚΚΛΗΣΙΑ: ΚΙΒΩΤΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Του π. Σεραφείμ Ζαφείρη

Ο κατακλυσμός του Νώε, που είναι ένα παγκόσμιο και πανθομολογούμενο ιστορικά και αρχαιολογικά γεγονός, έχει πολλά διδάγματα και συμβολισμούς. ΄Ενας από τους κυριότερους είναι ότι η Κιβωτός συμβολίζει την Εκκλησία του Χριστού. Πράγματι η Ορθόδοξη Εκκλησία, με τη χάρη και την αλήθειά της, σώζει τον άνθρωπο από τον κατακλυσμό της ανομίας και ελευθερώνει τον άνθρωπο από την λήθη, την άγνοια, την ραθυμία. Από την πλάνη, την αμαρτία και την μαγεία.
Πολλοί όμως λένε: « - τι κάνει η Εκκλησία;»...

Η «Θρησκευτική Κοινωνία των Φίλων» ή «Κουάκερων»

Του Θεμιστοκλή Παπαϊωάννου

Όταν ξεκινούσαμε τον «Αντιαιρετικό» βασικός σκοπός μας ήταν αποκλειστικά και μόνο η υπηρεσία της αλήθειας και η υπεράσπιση της Ορθόδοξης Πίστης. Και πιστεύουμε πως τα πετύχαμε και τα δύο αυτά. Γιατί υπηρετήσαμε την αλήθεια δίνοντας την δυνατότητα στους διαφωνούντες θρησκευτικά να εκφράζονται ελεύθερα και να υπερασπίζουν αυτό που πιστεύουν και υπερασπίσαμε την Ορθόδοξη Πίστη χωρίς ακρότητες και φανατισμούς. Επειδή αυτό που για κάποια Ορθόδοξα ιστολόγια θα φαίνονταν προκλητικό και σκανδαλώδες για μας φαίνεται απολύτως φυσιολογικό γιατί η Ορθοδοξία δεν έχει να φοβάται τίποτε και κανέναν.Έτσι βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να φιλοξενούμε από την σελίδα του «Αντιαιρετικού» το άρθρο του κ. Θεμιστοκλή Παπαϊωάννου με τον οποίο διαφέρουμε δογματικά αφού ανήκει στην «Θρησκευτική Κοινωνία των Φίλων» γνωστοί βέβαια στο ευρύ κοινό ως «Κουάκεροι». Η ονομασία "Κουάκεροι" (που στα Αγγλικά σημαίνει "αυτοί που τρέμουν", έχει την ίδια ρίζα με τον "σεισμό" Αγγλικά: earthquake) δόθηκε κοροϊδευτικά στους Φίλους για δύο λόγους.
Σε μια δίκη που πήγανε τον Γεώργιο Φοξ – τον ιδρυτή τους – διότι ήταν "αιρετικός" σε μια "φάση" ο Φοξ είπε στον δικαστή "Τρέμε το Λόγο του Θεού". Σε αυτό ο Δικαστής του απάντησε ειρωνικά, "Πες μας λοιπόν εσύ ο Τρέμον (Quaker)". Σύμφωνα όμως με τον Ροβέρτο Μπάρκλαιη το παρατσούκλι κόλλησε και για έναν δεύτερο λόγο. Μερικές φορές από μεγάλη ευλάβεια οι "Φίλοι" τρέμανε κατά την ώρα της Λατρείας τους. Αργότερα οι ίδιοι οι "Φίλοι" δέχθηκαν την ονομασία αυτή και θύμιζαν στους "εχθρούς" τους το Ησαΐα 66 :2... Όμως για τους Φίλους το "τρέμουλο" δεν έχει τόσο σημασία να γίνεται εξωτερικά (σήμερα πολύ σπάνια να βρεις Κουάκερο να τρέμει κυριολεκτικά) αλλά εσωτερικά.Πιστεύουν ότι στην Λατρεία γίνεται εσωτερικός σεισμός και ο Κύριος ξεχωρίζει το καλό από το κακό μέσα τους δίνοντάς τους δύναμη να κάνουν το καλό.
Οι "Φίλοι ή Κουάκεροι" είναι από τις μικρές σε αριθμό μελών Χριστιανικές Ομολογίες στον κόσμο. Ο αριθμός τους σε παγκόσμια κλίμακα όλων των δογμάτων – γιατί δεν απέφυγαν και αυτοί την «κατάρα» της διάσπασης – ανέρχεται σε 358.923 άτομα.
Και μία αξιοπρόσεκτη πρόταση από μέρους μας. Ο αναγνώστης του άρθρου πρέπει να διαβάσει οπωσδήποτε τις υποσημειώσεις οι οποίες «κρύβουν πολύ ζουμί».

Ακολουθεί το άρθρο του κ. Θεμιστοκλή Παπαϊωάννου του οποίου ο πλήρης τίτλος είναι «Τι είναι η“Θρησκευτική Κοινωνία των Φίλων” ή “Κουάκεροι” (Συντηρητική) και ποιες οι διαφορές με την Ορθόδοξη και Καθολική Εκκλησία και τις Προτεσταντικές Ομολογίες»:

«Σπορέας» αλήθειας ή «Διασπορέας» ψεύδους και απάτης;

Μετά την αποκάλυψη της απάτης του ιδιοκτήτη του Πεντηκοστιανού μπλογκσποτ «Άνωθεν Σοφία» ή anothensofia.blogspot.com κ. Κ που είχε ως αποτέλεσμα την διαγραφή των σχολίων μας – γεγονότα τα οποία εξιστορούνται λεπτομερώς στο άρθρο μας “«Άνωθεν Σοφία» ή «Άνωθεν Νοθεία» και φίμωση της ελεύθερης έκφρασης”– πιστοί στην υπόσχεση που δώσαμε στο εν λόγω άρθρο, ερχόμαστε να ασχοληθούμε με το τι διαμείφθηκε και τι ειπώθηκε μεταξύ ημών και του κ. Γεώργιου Οικονομίδη.Πριν όμως πούμε οτιδήποτε αξίζει να σημειώσουμε, πως ο κ. Γεώργιος Οικονομίδης είναι ο ιδιοκτήτης του Νεοπροτεσταντικού σάϊτ www.sporeas.gr.
Πιστεύουμε πως είναι ανήθικο και αντιδεοντολογικό να προκαταλαμβάνεται ο αναγνώστης του οποιοδήποτε άρθρου από τον συγγραφέα αυτού και να μην αφήνεται ανεπηρέαστος και απερίσπαστος να σχηματίσει αντικειμενική γνώμη, βασισμένος μόνο στα διαμειφθέντα γεγονότα.
Έτσι λοιπόν και εμείς για να μην κατηγορηθούμε πως προκαταλαμβάνουμε τον αναγνώστη αρνούμαστε να χαρακτηρίσουμε από πριν τις πράξεις και τις ενέργειες του κ. Οικονομίδη, αλλά εκθέτοντας τις πράξεις και τις ενέργειες του αυτές, θα προβαίνουμε σε σχολιασμό αυτών. Πάσα αντίρρηση για μεροληψία εκ μέρους μας δεκτή και προς συζήτηση..
Το μόνο που θέλουμε να έχει υπόψη του ο αναγνώστης είναι το εξής. Ο κ. Οικονομίδης «κόπτεται» στα άρθρα του και στα σχόλιά του πως υπηρετεί τον Χριστό και την αλήθεια, στον οποίο Χριστό σύμφωνα με το Ευαγγέλιο «δεν ευρέθη ψεύδος στο στόμα Αυτού». Συνέβη κάτι ανάλογο από τον κ. Οικονομίδη; Ας το κρίνει ο αναγνώστης αυτό.
Για λόγους οικονομίας του χώρου, αλλά και προς αποφυγή πλατειασμού του διαλόγου, εκθέτουμε κάποιες φορές μέρος μόνο των σχολίων – άλλωστε αρκετά από αυτά υπήρξαν μακροσκελή – αφού τα υπόλοιπα λεχθέντα είναι άσχετα με το προς συζήτηση θέμα. Για να προλάβουμε τυχόν αντιρρήσεις και ενστάσεις, έχουμε σε όλα τα σχόλια την ώρα και την ημερομηνία που έγιναν αυτά, οπότε μπορεί ο καθένας να καταφύγει στο χώρο που έγιναν αυτά ώστε να διαπιστώσει αν αποκρύπτουμε κάτι ή όχι. Μία παρατήρηση μόνον επ’ αυτού. Θα βρει όλα τα σχόλια εκτός των δικών μας, αφού όπως είπαμε και στην αρχή του άρθρου αυτά διαγράφησαν από τον ιδιοκτήτη του Πεντηκοστιανού μπλογκσποτ «Άνωθεν Σοφία» κ. Κ .
Ο διάλογος στον οποίο πήραμε μέρος εκ των υστέρων και όχι στα αρχικά του στάδια, διεξήχθη στο άρθρο «Περί Ιεράς Παράδοσης και Εικόνων (1)» του Πεντηκοστιανού μπλόγκσποτ «Άνωθεν Σοφία». Όπως είναι φανερό από τον τίτλο του άρθρου η συζήτηση αφορούσε τις εικόνες και το αν είναι ειδωλολατρία ή μη, η προσκύνηση αυτών εκ μέρους των Ορθοδόξων.

Απαντώντας λοιπόν ο κ. Οικονομίδης σε κάποιον Ορθόδοξο ονόματι Στέλιο, ο οποίος υποστήριζε πως δεν υπάρχει καμία απαγορευτική οδηγία από τους μεταποστολικούς πατέρες της εκκλησίας για την προσκύνηση των εικόνων μεταξύ άλλων γράφει και τα εξής:

"ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ": Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΣΗΜΕΡΑ!

Του πατρός Σεραφείμ Ζαφείρη

Η Ορθόδοξη Πίστη και Εκκλησία είχε και έχει πολλούς εχθρούς. Στο παρελθόν, αλλά και σήμερα. Όχι μόνο τούς άθεους και απίστους. Αυτοί αμέσως εκδηλώνονται και τούς διακρίνουμε από τις θέσεις τους και την πολεμική τους κατά του Χριστιανισμού. Επικίνδυνους εχθρούς έχει κυρίως τούς αιρετικούς. Αυτοί εφθάρησαν περί την αλήθειαν και ακρίβειαν της ορθοδόξου διδασκαλίας και εξέπεσαν από την "άπαξ παραδοθείσαν τοις αγίοις πίστιν" (Ιούδα,3). "Εναυάγησαν περί την πίστιν" (Α' Τιμ. α' 19) και εξήλθαν από την ιερή και σωτήρια μάνδρα της Εκκλησίας, είτε καταδικασμένοι και αφορισμένοι με συγκεκριμένες εκκλησιαστικές αποφάσεις, είτε από μόνοι τους αποστασιοποιημένοι και ενταγμένοι ιδεολογικά και εκ πεποιθήσεως στον πνευματικό χώρο κάποιας αιρέσεως η παραθρησκείας. Έτσι γνωρίζουμε ως αιρετικούς τους παπικούς, τούς προτεστάντες (ευαγγελικούς, πεντηκοστιανούς), τούς μονοφυσίτες, και κυρίως, τούς χιλιαστές η Ιεχωβίτες.

«Άνωθεν Σοφία» ή «Άνωθεν Νοθεία» και φίμωση της ελεύθερης έκφρασης

Όταν διαβάζαμε σε διάφορα αντιαιρετικά εγχειρίδια ή ακούγαμε τις διηγήσεις πρώην μελών διαφόρων αιρετικών ομάδων και σεχτών όπως π.χ. Πεντηκοστιανών, Ευαγγελικών, Μαρτύρων του Ιεχωβά κ.λ.π για τις πρακτικές που ασκούνταν από τους επικεφαλής αυτών και το κλίμα φόβου και ανελευθερίας που επικρατεί μέσα σ’ αυτές αδυνατούσαμε να το πιστέψουμε.
Μεγαλωμένοι στον ελεύθερο αέρα της Ορθοδοξίας αρνούμασταν – πεισματικά μπορούμε να πούμε – να δεχτούμε πως είναι δυνατόν να συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Γιατί σκεφτόμασταν πως οι αιρέσεις αυτές μπορεί να διαφοροποιούνται από την Ορθοδοξία αλλά είναι τουλάχιστον Χριστιανικές. Και η βάση του Χριστιανισμού είναι η αλήθεια και η ελευθερία. Χωρίς αυτά τα δύο βασικά είναι αδύνατον να υπάρξει Χριστιανισμός.
Έπρεπε να γίνουμε εμείς οι ίδιοι μάρτυρες και θύματα τέτοιων πρακτικών, ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΑΓΡΑΨΟΥΝ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΜΑΣ ΣΕ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΟ ΜΠΛΟΓΚΣΠΟΤ, για να πειστούμε πως όλα αυτά δεν ήταν στην σφαίρα του φανταστικού αλλά δυστυχώς συνέβησαν και συμβαίνουν.

Υπόσταση-πρόσωπο-άτομο: Η σημασία του ‘μερικού’ στη σκέψη του Ιωάννη Δαμασκηνού

Του κ. Ιωάννη Πλεξίδα δρ Δογματικής Θεολογίας και δρ Φιλοσοφικής Ανθρωπολογίας

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: Ένας από τους μεγαλύτερους θεολόγους της Εκκλησίας μας

Ο Ιωάννης Δαμασκηνός θέτει ως σκοποθεσία της συγγραφής του την εννοιολογική αποσαφήνιση των όρων ‘ουσία’, ‘φύση’, ‘μορφή’, ‘είδος’, ‘ειδικότατο είδος’, ‘γένος’, ‘γενικότατο γένος’, καθώς και των εννοιών ‘πρόσωπο’, ‘υπόσταση’ και ‘άτομο’. Το κύριο μέλημα του ιερού συγγραφέα είναι να οριστούν επακριβώς οι δυσνόητοι και επίμαχοι αυτοί θεολογικοί όροι, ώστε να προφυλαχθούν από τις όποιες ερμηνευτικές αυθαιρεσίες. Ο συγγραφέας θα επιχειρήσει να αποδώσει τα σημαινόμενα του κάθε όρου[1], μονοσημαίνοντας τις έννοιες, επειδή η πολυσημία ή ακόμη και η αμφισημία των όρων είναι το εφαλτήριο για τις όποιες αιρετικές αποκλίσεις. Ο Δαμασκηνός πιστεύει αταλάντευτα ότι η «…των ονομάτων σύγχυσις ποιεί τοις αιρετικοίς την πλάνην»[2]. Η αντιομωνυμιακή φροντίδα του συγγραφέα επικεντρώνεται στους όρους ‘υπόσταση’ και ‘φύση’ καθώς η εννοιολογική ταύτιση των όρων αυτών αποτέλεσε σημείο συγκρούσεων και αντιπαραθέσεων που ταλάνισαν για αιώνες την ορθόδοξη θεολογική σκέψη[3]. Οι δύο αυτές έννοιες, αν και κατανοούνται αντιθετικά, αποτελούν το συναμφότερο της θεολογίας του ιερού συγγραφέα. Είναι ξεκάθαρο ότι εάν οι όροι ουσία και υπόσταση ταυτιστούν εννοιολογικά τότε στον Θεό θα έχουμε είτε μία ουσία, άρα και μία υπόσταση (Σαβέλλιος), είτε τρεις υποστάσεις άρα και τρεις φύσεις (Άρειος και Ευνόμιος). Στο Χριστό από την άλλη μεριά θα έχουμε είτε δύο φύσεις και, ως φυσική συνέπεια, δύο υποστάσεις (Νεστόριος, Διόδωρος, Θεόδωρος Μομψουεστίας), είτε μία υπόσταση άρα και μία φύση (Διόσκορος, Σεβήρος). Τέλος, σε επίπεδο ανθρωπολογικό, η ταύτιση της ουσίας με την υπόσταση θα σήμαινε ότι στην ανθρωπότητα έχουμε μία υπόσταση, καθώς μία είναι η φύση της ή άπειρες φύσεις, δεδομένου ότι υπάρχουν άπειρες υποστάσεις[4].