« 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 »

Υπό του Γεωργίου Δημ. Αποστόλου θεολόγου, Δ/ντή Γεν. Λυκείου Αταλάντης

    Διπλή είναι η σημερινή γιορτή, που μας γεμίζει χαρά μεγάλη.

   Κατά πρώτον είναι η ημέρα του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου κατά την οποία ο Αρχάγγελος Γαβριήλ ως «Άγγελος Πρωτοστάτης» απευθυνόμενος προς την Υπερευλογημένη Μαριάμ της λέγει: «Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά Σου και ευλογημένη συ εν γυναιξί…», φέρνοντας το χαρμόσυνο μήνυμα της πνευματικής ελευθερίας και της σωτηρίας του ξεπεσμένου ανθρώπου δια της Ενσαρκώσεως του Υιού του Θεού, γεγονός που προσδοκούσε όλος ο κόσμος.

   Η «τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ» πραγματοποιεί εκείνο που δεν μπόρεσε να κάνει η Εύα με την παρακοή της.

   Αυτός είναι ο πιο ευχάριστος Ευαγγελισμός της ανθρωπότητας με τον οποίο άλλαξε η ροή της ανθρώπινης ιστορίας.

   Ο Ιησούς Χριστός, λοιπόν, γίνεται ο λυτρωτής κι ελευθερωτής του γένους των ανθρώπων φέρνοντας την  αγάπη, την χαρά και την ελπίδα.

   Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Γάλλου συγγραφέα και διπλωμάτη Σατομπριάν Φρανσουά Ρενέ (1768-1848), ο οποίος θέλοντας να περιγράψει την αθλιότητα της τότε εποχής, γράφει:«Χριστέ αν αργούσες έστω και για λίγο να έλθεις, δεν θα έβρισκες παρά μόνο το πτώμα της κοινωνίας».

   Και κατά δεύτερο λόγο είναι η ημέρα του Ευαγγελισμού του σκλαβωμένου έθνους των Ελλήνων που έφερε την Παλιγγενεσίας του 1821, χαρίζοντας την ελευθερία του μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς, από τότε που η «Πόλις Εάλω» κατά την αποφράδα εκείνη ημέρα της 29^ης Μαΐου  1453. Ημέρα κατά την οποία δύο χιλιάδες στρατιώτες μεταξύ των οποίων και ο Αυτοκράτορας Κων/νος ΙΑ΄ ο Παλαιολόγος έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι υπέρ Πίστεως και Πατρίδος.

ΟΙ ΟΙΚΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΠΡΩΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ

  Δεν γνωρίζουμε πολλά για την αρχιτεκτονική διαμόρφωση των αρχαίων Χριστιανικών Εκκλησιών. Διότι ως γνωστόν, λόγω των διωγμών που υφίστατο ο Χριστιανισμός από την Ρωμαϊκή εξουσία, οι Χριστιανοί εύρισκαν καταφύγιο σε υπόγειους χώρους κάτω από τη γη, τις λεγόμενες κατακόμβες (κατά + κύμβη = τάφος), οι οποίες δεν ήταν τίποτα άλλο, παρά υπόγεια Ρωμαϊκά νεκροταφεία. Συγκεντρώνονταν όμως σ’ αυτές, ορισμένες μέρες, όχι για να τελέσουν την συνήθη λατρεία δηλαδή την Θεία Ευχαριστία, όπως νομίζουν πολλοί, αλλά προς τιμή ενός ή περισσοτέρων μαρτύρων...

Η ΕΡΕΒΩΔΗΣ ΑΓΥΡΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Από την αρχαία ειδωλολατρική αστρολατρία στην σύγχρονη αποκρυφιστική αστρολογία. Ιστορική και απολογητική μελέτη

       Ο σύγχρονος άνθρωπος «χορεύει» στους ρυθμούς της «Νέας Εποχής του Υδροχόου», απόλυτα δέσμιος του απίστευτου αποκρυφιστικού κυκεώνα, που κυριαρχεί σήμερα στην ανθρωπότητα. Απογοητεύτηκαν όσοι νόμισαν ότι η πορεία του κόσμου έχει οριζόντια πορεία σταθερής προόδου, ιδιαίτερα γελάστηκαν οικτρά οι λογίς «ορθολογιστές», οι οποίοι νόμιζαν πως με τις «ορθολογιστικές» και «επιστημονικές» τους μεγαλοστομίες θα απάλλασσαν την ανθρωπότητα, εδώ και χρόνια, από τη δεισιδαιμονία και την πνευματική κατάπτωση. Σήμερα στην αυγή του 21ου αιώνα, ενώ θα περίμενε κανείς να κυριαρχεί η υγιής πνευματικότητα και η δεισιδαιμονία να βρίσκεται στο περιθώριο, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: να κυριαρχεί η πιο μαύρη δεισιδαιμονία της ιστορίας, ντυμένη με το φανταχτερό μανδύα της μοντέρνας «πνευματικότητας» της «Νέας Υδροχοϊκής Εποχής». Είναι ευδιάκριτο το σκοτεινό αποκρυφιστικό έρεβος στο οποίο έχει βυθιστεί ολόκληρη η ανθρωπότητα και τα παγερά και σκοτεινά βάραθρα που έχει γκρεμιστεί ο σύγχρονος άνθρωπος. Το  φρικτό πνευματικό αυτό τερατούργημα, δημιουργία των αφανών αποκρυφιστών, εισήγαγε τον άνθρωπο στο πιο νοσηρό πνευματικό κλίμα της ιστορίας του... 

ΤΟ ΑΠΟΚΡΥΦΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ «ΙΩΒΗΛΑΙΩΝ» ή Η ΕΜΜΟΝΗ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ

«Έλαβε τότε τον λόγο ο αρχισυνάγωγος, αγανακτισμένος διότι ο Ιησούς εθεράπευσε κατά το Σάββατο, και είπε εις εκείνους που παρευρίσκονταν εκεί “Υπάρχουν έξη ημέρες που επιτρέπεται η εργασία. Τότε να έρχεστε και να θεραπεύεσθε και όχι την ημέρα του Σαββάτου”» Κατά Λουκά Ευαγγέλιο 13:14 – 15.

Διαβάζοντας κάποιος το παραπάνω απόσπασμα του Ευαγγελίου που αφορά την θεραπεία από τον Ιησού μιας γυναίκας, που επί δέκα οχτώ ολόκληρα ήταν σκυμμένη, μένει άφωνος και έκπληκτος από την στάση του αρχισυνάγωγου. Και αναρωτιέται. Είναι δυνατόν να είναι τόσο ανάλγητος και απάνθρωπος ώστε αντί να δοξάζει τον Θεό για την θεραπεία ενός συνανθρώπου του, όπως έκαναν όλοι οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι, αυτός να επιτίθεται με πρωτοφανή σφοδρότητα και στον Ιησού αλλά και στους υπόλοιπους επειδή το γεγονός επιτελέσθη την ημέρα του Σαββάτου; Τι ήταν άραγε αυτό που προκάλεσε την ιερή αγανάκτηση του αρχισυνάγωγου; Η απάντηση βρίσκεται στο απόκρυφο βιβλίο των «Ιωβηλαίων». Πριν όμως πούμε οτιδήποτε, καλό είναι να δούμε τι είναι τα «Απόκρυφα».