Ο ΣΤΑΥΡΟΣ, ΤΟ ΠΙΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΛΟ

Από πολύ νωρίς οι Χριστιανοί χρησιμοποίησαν διάφορα σύμβολα είτε για να τιμήσουν τον Χριστό και τους Αγίους είτε για να δηλώσουν την Χριστιανική τους Πίστη είτε τέλος να στολίσουν με τα σύμβολα αυτά τις κατακόμβες όπου μαζεύονταν για να τελέσουν την Θεία Λειτουργία, αφού η Εκκλησία και η Πίστη τότε βρίσκονταν σε κατάσταση διωγμού. Έτσι ζωγράφιζαν ένα ψάρι (ΙΧΘΥΣ) που η ακροστιχίδα του εννοεί τον Ιησού Χριστό, ένα μυθικό πουλί τον φοίνικα που συμβολίζει την αθανασία της ψυχής, μια άγκυρα που συμβολίζει την ελπίδα κ.λ.π. Ξεχωριστή θέση όμως ανάμεσα στα σύμβολα αυτά κατείχε βέβαια το σύμβολο του Σταυρού. Από τότε λοιπόν όπου και αν κοιτάξουμε είτε μέσα στην Εκκλησία είτε εκτός αυτής, αυτόν θα συναντήσουμε. Υπάρχει στα λειτουργικά κείμενα, στο λειτουργικό χώρο, συνοδεύει κάθε ιερή ακολουθία και κάθε ατομική προσευχή των πιστών.

Τέλος δεν είναι λίγοι από εμάς που νοιώθουμε τιμή να τον έχουμε επάνω μας, όχι λόγω μόδας, αλλά για την ζωογόνο δύναμή που διαθέτει με την οποία νικά τις σκοτεινές δυνάμεις και το θάνατο.

ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΧΑΤΖΗ ΧΑΛΙΛ ΕΦΕΝΤΗ

Όσο υπάρχουν ψυχές σαν τον Χατζή Χαλίλ εφέντη το «παιχνίδι» για την ανθρωπότητα δεν έχει χαθεί και η φλόγα «της αγάπης προς τον εχθρό» θα παραμένει άσβεστη.

«Δεν θα μπει στην βασιλεία των ουρανών καθένας που μου λέει “Κύριε, Κύριε ” αλλά εκείνος που κάνει το θέλημα του Πατέρα μου του επουρανίου. Πολλοί θα μου πουν εκείνη την ημέρα “Κύριε, Κύριε δεν προφητεύσαμε στο όνομά σου και στο όνομά σου δεν βγάλαμε δαιμόνια και στο όνομά σου δεν κάναμε πολλά θαύματα; ” Και τότε θα τους ομολογήσω, “Ποτέ δεν σας γνώρισα, φύγετε από εμένα εσείς οι εργάτες της ανομίας ”.» Κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο, κεφάλαιο 7, στίχοι 21 – 23.

Τα επαναστατικά αυτά λόγια του Χριστού με τα οποία καταδικάζει κάθε απόπειρα αποκλειστικότητας της Χριστιανικής πίστης, γεγονός που δυστυχώς παρατηρείται σε πολλούς πιστούς ανά τους αιώνες, μας ήρθαν στο νου καθώς πλησιάζει η ημέρα της 25ης Μαρτίου, ημέρα που είθισται να εορτάζεται η Παλιγγενεσία του Έθνους μας.

Σκεφτήκαμε λοιπόν το σημερινό μας άρθρο – που πιθανόν σε πολλούς θα φανεί προκλητικό - να το αφιερώσουμε σε ένα άγνωστο πρόσωπο της εποχής εκείνης, στο οποίο όμως χρωστάμε κατά πολύ την ύπαρξή μας. Ένα πρόσωπο που κάθε άλλο παρά Χριστιανός ήταν – με την στενή έννοια του όρου – αποδείχτηκε όμως με την ηρωϊκή πράξη του και το μαρτυρικό του θάνατο πιο Χριστιανός από πολλούς από εμάς σήμερα οι οποίοι αυτάρεσκα δηλώνουμε Χριστιανοί.

Το άρθρο μας αυτό ας αποτελέσει ένα είδος μνημοσύνου προς αυτόν και μεγίστης τιμής προς το πρόσωπό του, κάτι που δεν αξιώθηκε να κάνει ποτέ το Ελληνικό κράτος. Για τον απλό λόγο πως δεν συμφέρει την καθεστηκυία νοοτροπία και τον φανατισμό της πλέμπας κάθε χώρας – και όχι μόνο της Ελλάδας – να τιμάται ένα πρόσωπο που ανήκει στους προαιώνιους εχθρούς.

Η ΠΕΡΙ ΕΣΧΑΤΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ

Η θρυλική φοράδα Burak με το ανθρώπινο πρόσωπο οδηγεί τον Προφήτη Μωάμεθ στο Παράδεισο

Είναι γνωστό – γεγονός που δεν αρνούνται ούτε και οι ίδιοι οι Μουσουλμάνοι – πως το θρησκευτικό υπόβαθρο της διδασκαλίας του Μωαμεθανισμού είναι καθαρά Βιβλικό δηλαδή Ιουδαϊκό – Χριστιανικό.
Έτσι λοιπόν δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση και η περί εσχάτων διδασκαλία του Ισλάμ η οποία βρίθει εσχατολογικών ιδεών από την Βιβλική παράδοση...

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΡΩΗΝ «ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ»

Όταν ήρθα σε επαφή με τον πρώην «Μάρτυρα του Ιεχωβά» Ονήσιμο Ελευθεριάδη, και κατάφερα να τον πείσω να ξεπεράσει τους ενδόμυχους φόβους του που ένοιωθε για την πρώην Οργάνωσή του, ούτως ώστε να μου επιτρέψει να φιλοξενήσω τα δυο του άρθρα «Κατάθεση ψυχής από πρώην Μάρτυρα του Ιεχωβά» και «Τα Πέτρινα παιδικά χρόνια ενός πρώην Μάρτυρα το Ιεχωβά», δεν μου είχε περάσει καθόλου από το μυαλό, αυτό που θα επακολουθούσε....