ΟΙ ΠΕΡΙ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΩΝ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ

«…ουκ εισήλθον εις το πραιτώριον, ίνα μη μιανθώσι»

Η Γη του Ισραήλ αν και ήταν μικρή σε έκταση, περίπου σαν την Πελοπόννησο, έτυχε να είναι στο σταυροδρόμι μεγάλων πολιτισμών, γιατί όλοι οι μεγάλοι εμπορικοί  και στρατιωτικοί δρόμοι περνούσαν από εκεί. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να θέλουν να την κατακτήσουν όλοι οι ισχυροί λαοί της περιοχής, με επακόλουθο ο λαός του Ισραήλ να ζει το μεγαλύτερο διάστημα της ιστορίας του κάτω από ξένο δυνάστη παρά να είναι ελεύθερος...

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ

Η λέξη χριστός είναι μετάφραση της αραμαϊκής λέξης MESHICHA, που και αυτή προέρχεται από την εβραϊκή λέξη MASHIACH, η οποία στους Ελληνιστικούς χρόνους εξελληνίσθει σε Μεσσίας. Στην Καινή Διαθήκη ο ελληνικός τύπος Μεσσίας συναντάται δύο φορές και μάλιστα συνοδεύεται από τη μετάφραση Χριστός: «Αυτός βρίσκει πρώτα τον αδελφό του Σίμωνα και του λέει, “Βρήκαμε τον Μεσσία, το οποίο μεταφραζόμενο σημαίνει Χριστός ”» Κατά Ιωάννη 1:41 και «Λέγει σ’ αυτόν η γυναίκα “Ξέρω ότι θα έλθει ο Μεσσίας, ο λεγόμενος Χριστός”» Κατά Ιωάννη 4:25...

ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ: ΛΑΘΗ, ΨΕΜΑΤΑ, ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΟ «ΖΩΗΡΟΤΕΡΟ ΦΩΣ» ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΣΚΟΤΑΔΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΡΩΣΣΕΛ

Του Γεωργίου  Διαμαντίδη

Σ’ αυτό το άρθρο, αγαπητοί, θα  δημοσιεύσουμε με ντοκουμέντα, φωτογραφίες,  μέσα από τα κείμενα της Εταιρείας «Σκοπιάς».

Θα δούμε σ’ αυτά τα κείμενα της Εταιρείας, ένα προς ένα, τις αντιφάσεις, τα ψέματα  και τις βλάσφημες κακοδοξίες της.  Αν κανείς ερευνήσει, τη διδασκαλία της «Σκοπιάς», από την εποχή του ιδρυτού της Κ. Ρώσσελ, μέχρι και σήμερα, θα δει το τραγέλαφο των αντιφάσεών της.

Μας λένε λοιπόν οι «ΜτΙ»: «Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν κάνει τέτοια επιμελή εξέταση. Γι’ αυτό και πιστεύουν ότι έχουν την αληθινή θρησκεία»  (Ξύπνα! Μάρτιος 2008, σελ. 9).

Είναι όμως αλήθεια, ότι έχουν την αληθινή θρησκεία;

Η προσεκτική ανάγνωση, θα δώσει  στον αντικειμενικό και απροκατάληπτο αναγνώστη, την ευκαιρία να βγάλει τα συμπεράσματά του. 

                           ΠΡΩΤΗ ΔΕΣΜΗ ΑΝΤΙΦΑΣΕΩΝ

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΩΣ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΚΑΙ ΩΣ ΣΩΤΗΡΙΑ: ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ «ΣΚΑΝΔΑΛΟ»

Ο π. Φιλόθεος Φάρος είχε την τύχη μετά τις σπουδές του στις Πολιτικές Επιστήμες στην Πάντειο Σχολή, στα Νομικά στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στη Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στη Ποιμαντική Ψυχολογία στις Η.Π.Α. και την χειροτονία του ως διακόνου και πρεσβυτέρου το 1962, να υπηρετήσει ως εφημέριος στις Η.Π.Α. Έτσι του δόθηκε η δυνατότητα να ξεφύγει από τον επαρχιωτισμό και την ομφαλοσκόπηση που διακρίνει πολλούς από εμάς, με αποτέλεσμα να θεωρούμε πως το Ελληνικό Έθνος και η Ελλαδική Εκκλησία είναι τα κέντρα του σύμπαντος και πως τυχόν απώλεια ενός εκ των δύο θα σημάνει το τέλος του πολιτισμού και της Ορθοδοξίας, παραβλέποντας πως ούτε πολιτισμό παράγουμε πλέον, ούτε βέβαια είμαστε το μοναδικό Ορθόδοξο Έθνος...

Τα «ευαγγέλια» της Νέα εποχής

υπό

του Αρχ. Γρηγορίου Κωνσταντίνου

Διδάκτορος Θεολογίας

Γενικά περί «ευαγγελίων της Νέας Εποχής»

Σήμερα η «Νέα Εποχή» ως θρησκευτικό Κίνημα[1] έχει καθιερωθεί στο λεξιλόγιο. Από την δεκαετία του 1970 τα κινήματα που ξεπήδησαν άρχισαν ν’ αποκτούν μια δημόσια αναγνώριση και πολλοί άνθρωποι αναζήτησαν σε αυτά μια πνευματική ολοκλήρωση. Η αναβίωση του πνευματισμού και η είσοδος των ανατολικών πνευματικών αναζητήσεων δεν είναι βέβαια νέο. Η «Νέα Εποχή» μέσα στην δεκαετία του 1960 στην απόρριψη των παραδοσιακών ηθικών αξιών, την  υλιστική κοινωνία, την επανεξέταση των δυτικών μοντέλων σκέψης και ορισμένα πολεμικά γεγονότα, όπως του Βιετνάμ, αποτελούσαν τις βασικές αιτίες που συνέβαλαν στην έναρξη μιας αλλαγής και ενός άλλου ευαγγελίου. Αυτό το «ευαγγέλιο», η καλή είδηση υποστηρίζει ότι η απόλυτη και αιώνια ευτυχία εξαρτάται από την μυστικιστική σχέση με το θείο που βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο. Η σωστή εμπειρία της σχέσεως αυτής και δυνατότητας, οδηγεί τον άνθρωπο να βρει την ταυτότητα ή την θεία αρχή που διέπει το σύμπαν. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να είναι ο ίδιος ο άνθρωπος μέρος της παγκόσμιας κοσμικής τάξης...

Απάντηση στο άρθρο «Η ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΚΑΡΟΛΟΥ Τ. ΡΩΣΣΕΛ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΙΜΑΧΟ ΧΩΡΙΟ Β ΙΩΑΝΝΟΥ 7», του κ Ευστάθιου Παπανικόλα

Παναγιώτης Μακρής

Ο κ. Ευστάθιος έκανε τον κόπο να γράψει και δεύτερο άρθρο εδώ: http://pistisaklonitos.blogspot.gr/2014/10/7.html, ως απάντηση στα όσα γράψαμε σχετικά με την ερμηνεία του χωρίου της Β΄ Ιωάννου 7 από τον πατέρα των Μπρουκλινιστών (αυτοαποκαλούμενων ως «Μαρτύρων του Ιεχωβά»), Κάρολο Ρώσσελ.

Ισχυριστήκαμε στο άρθρο μας τα εξής: «Το λάθος του Ρώσσελ είναι εμφανέστατο, αντί να βασιστεί στην Γραμματική και Συντακτική ανάλυση του χωρίου, μπερδεύει τις περιπτώσεις του ρήματος «έρχομαι» που υπάρχουν στην Αγία Γραφή και με βάση διάφορους συλλογισμούς προσπαθεί να εξάγει το συμπέρασμα που θα υποστηρίζει το πιστεύω του», καθώς και «Το λάθος είναι ότι αναγάγει το ζητούμενο σε δεδομένο και το δεδομένο σε ζητούμενο. Αντί να βγάλει τα συμπεράσματά του με βάση τη Συντακτική και Γραμματική ανάλυση του χωρίου (αν δηλαδή θα είναι η Δευτέρα Παρουσία εν σαρκί ή όχι), δέχεται το πιστεύω του ως δεδομένο (δηλαδή η Δευτέρα Παρουσία δεν θα είναι εν σαρκί) και κάνει το δεδομένο (την ερμηνεία του «ερχόμενον») ζητούμενο (πως θα αποδώσουμε το «ερχόμενον»;)»...

Προς τους Μάρτυρες του Ιεχωβά:Δεν είμαστε λέμινγκ*!

Αλεξία Κρηνίτη

Η ελευθερία είναι ένα δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Ο Χριστός σεβάστηκε απόλυτα αυτή την ελευθερία και όπως λέει ο Ντοστογιέφσκι με το στόμα του Μέγα Ιεροεξεταστή: «Δεν είπες τάχα τόσες φορές : “Θέλω να σας καταστήσω ελεύθερους”»!

Ταυτόχρονα, η ελευθερία είναι κάτι που κατακτάται. Το αποδεικνύουν οι σκληροί αγώνες στην υπερχιλιετή ιστορία της ανθρωπότητας, που συνεχίζονται ακατάπαυστα μέχρι σήμερα. Το αποδεικνύουν ακόμη και οι πολυάριθμες συζητήσεις, η νομική μέριμνα, τα φιλοσοφικά κείμενα που συνεχώς αυξάνονται και εξελίσσονται, ακολουθώντας την εξέλιξη των κοινωνιών, για να προστατεύσουν την ελευθερία...

Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΕΝΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΘΕΜΑ

Του Γεωργίου Διαμαντίδη

Πηγή φωτογραφίας http://svouranews.blogspot.com/

Σ’ αυτό το άρθρο μας, θα ασχοληθούμε με την αυτοκτονία και τους τρόπους αντιμετώπισής της.

Δυστυχώς, υπάρχουν άνθρωποι,  στις ημέρες μας που αυτοκτονούν για διάφορους λόγους. Είτε είναι ενήλικοι, είτε ανήλικοι. Δεν  βρίσκουν διέξοδο στο  πρόβλημα τους και έτσι βάζουν  τέλος στη ζωή τους. Τι πραγματικά όμως φταίει, που  βάζουν τέλος στη ζωή τους;  Πάνω από όλα, λοιπόν,  είναι η έλλειψη  πίστεως και η εμπιστοσύνη στο Θεό. Η οικονομική κρίση, τα λεφτά που χάθηκαν στα καζίνα, η ερωτική απογοήτευση, τα παιδιά που δεν πέρασαν στις πανελλήνιες εξετάσεις κ.λ.π., δεν είναι όλα αυτά  δικαιολογίες ενώπιον του Θεού. Η αυτοκτονία είναι μεγάλη αμαρτία. Δεν την  θέλει και ο Θεός! Αυτός που έχει την εξουσία του θανάτου και της ζωής είναι  o Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Διαβάζουμε στην Αποκάλυψη, 1:18. «…και έχω τας κλεις του θανάτου και του άδου»...

Περί του εδαφίου της Β΄ Ιωάννου 7. Aπάντηση στο ανούσιο κείμενο του ακολούθου της Σκοπιάς Ευστάθιου Παπανικόλα («TheTrumpetSeventh»).

Του Παναγιώτη Μακρή

Στις 28 Σεπτεμβρίου έγινε η ανάρτηση του κειμένου με τίτλο «ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΠΟΥ ΔΙΕΞΗΧΘΗ ΜΕ ΤΟΝ “ΦΙΛΟΛΟΓΟ” ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ “THETRUMPETSEVENTH” ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΣΥΝΑΡΤΗΣΙΕΣ ΤΟΥ “ΑΠΟΛΟΓΗΤΗ” ΤΟΥ ΜΠΡΟΥΚΛΙΝ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΕΠΙΜΑΧΟ ΕΔΑΦΙΟ Β΄ ΙΩΑΝ. 7» (για όποιον ενδιαφέρεται εδώ: http://antiairetikos.blogspot.gr/2014/09/thetrumpetseventh-7.html), στο οποίο εξεταζόταν η ερμηνεία του επίμαχου χωρίου της δευτέρας επιστολής του Ευαγγελιστού Ιωάννου 7...

Η ΨΕΥΤΟΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΟ ΤΗΣ ΧΙΛΙΕΤΟΥΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΤΟ 1925

Του Γεωργίου Διαμαντίδη

Ο Χριστός ως Βασιλιάς. Από το έντυπο των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Η Κυβέρνηση που θα φέρει τον Παράδεισο»

Πρόσφατα είχα μια συζήτηση, με έναν «Μάρτυρα του Ιεχωβά», σ’ ένα ζαχαροπλαστείο. Μιλούσαμε για διάφορα θέματα. Φυσικά δεν συμφώνησε σε τίποτα μαζί μου. Μετά από  την πολύωρη συζήτηση που είχαμε,  φτάσαμε στο θέμα των  ημερομηνιών «σταθμών» για την Οργάνωση των «Μαρτύρων του Ιεχωβά», «Σκοπιά», δηλαδή για το «1874», «1914»και το «1925».  Όταν όμως του εξήγησα, για τις ημερομηνίες αυτές, τι ακριβώς είχε πει η Οργάνωση του πως θα συνέβαινε, δήλωσε άγνοια. Όμως εγώ επέμενα, ότι πράγματι αυτά που υποστήριζα τα είχε πει η «Σκοπιά». Κάποια στιγμή θύμωσε, άρχισε να μου φωνάζει και να με αποκαλεί ψεύτη. Τον ρώτησα, που ακριβώς  λέω ψέματα και γιατί φωνάζει;  Η απάντησή  του  ήταν:

«ΞΕΡΕΙΣ ΕΓΩ ΧΤΥΠΑΩ, ΤΣΕΚΟΥΡΩΝΩ»!!!...

ΓΛΥΠΤΙΚΗ ΚΑΙ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΤΕΧΝΗ ΤΩΝ ΝΑΩΝ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ

Ο ναός του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό

ΓΛΥΠΤΙΚΗ

Σε αντίθεση με την Βυζαντινή γλυπτική των ναών που είναι καθαρά διακοσμητική, αφού αναπαριστά κλήματα με σταφύλια, κιονόκρανα με ανεμιζόμενα φύλλα, ακανθώδη φύλλα κ.λ.π., στους Δυτικούς ναούς η γλυπτική γίνεται μνημειακή, κατά παρόμοιο τρόπο που υπήρχε και στην αρχαία κλασσική εποχή. Αυτό σημαίνει, πως δεν περιορίζεται και δεν ικανοποιείται στο απλό ανάγλυφο, αλλά καταφεύγει στα περίοπτα. Ο γλυπτικός διάκοσμος κυριαρχεί στους ναούς, στην δε γοτθική περίοδο και οι εξωτερικοί κίονες των ναών γίνονται αγαλματόμορφοι. Μια «γεύση» του είδους αυτού παίρνουμε από την παρακάτω εικόνα. Είναι η πρόσοψη της Παναγίας των Παρισίων, ναός γοτθικού ρυθμού, όπου είναι εμφανής ο γλυπτικός διάκοσμος, ο οποίος αποτελείται όπως διακρίνεται καθαρά από ικανό αριθμό αγαλμάτων...

Ο ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΑΠΕΛΛΗΣ ΚΑΙ Ο Κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ: Η ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ ΤΩΝ «ΑΝΤΙ – ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ»

Με την είσοδο του 20^ου αιώνα και συγκεκριμένα το 1902 ο τότε Πατριάρχης της Κων/λης Ιωακείμ ο Γ΄, απεύθυνε ένα κείμενο στους επικεφαλής των Ορθοδόξων Εκκλησιών, στο οποίο τους προέτρεπε να αναπτύξουν διάλογο με τις ετερόδοξες εκκλησίες.

Στην απάντησή τους οι Ορθόδοξες Εκκλησίες τόνισαν την ανάγκη ενότητας, αλλά επεσήμαναν και τις δυσκολίες που υπήρχαν. Η Ελλαδική Εκκλησία, μάλιστα, πρόσθεσε πως και στο παρελθόν είχαν γίνει παρόμοιες προσπάθειες αλλά είχαν αποτύχει.

Τον Ιανουάριο του 1920 το Οικουμενικό Πατριαρχείο απεύθυνε μια εγκύκλιο επιστολή «προς τις Εκκλησίες του Χριστού σ’ όλο τον κόσμο», στην οποία τις καλούσε στην ίδρυση μιας «κοινωνίας» των Εκκλησιών, κατά τα πρότυπα της «Κοινωνίας των Εθνών» (του σημερινού ΟΗΕ).

Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία το 1923 αρνήθηκε κάθε προσπάθεια του διαλόγου, κάτι όμως που αναίρεσε αργότερα αφού στη δεκαετία του ’60 ξεκίνησε μια προσπάθεια διαλόγου ανάμεσα στις δύο εκκλησίες...

«ΓΙΑ 40 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ Η ΕΤΑΙΡΙΑ ΣΚΟΠΙΑ ΚΗΡΥΤΤΕ ΜΙΑ ΨΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ»

Του Γεωργίου Διαμαντίδη

Οι αυτοαποκαλούμενοι, «Μάρτυρες του Ιεχωβά»,  αγαπητοί φίλοι και φίλες,  όπως γνωρίζουμε  πάνε πόρτα σε πόρτα ή τους συναντούμε στους δρόμους κλπ. Μια μεγάλη μερίδα των ανθρώπων,  δεν γνωρίζουν τους σκοπούς της οργάνωσης  που εκπροσωπούν αυτοί οι άνθρωποι, ούτε τις κακοδοξίες της με αποτέλεσμα να παγιδεύονται και να παρασύρονται από τις πλανεμένες διδασκαλίες της. Σε αυτό το άρθρο, θα αποκαλύψουμε με ντοκουμέντα μέσα από τα κείμενα της ίδιας, της Εταιρείας «Σκοπιάς», όσον αφορά για την «ανάσταση των κοιμωμένων αγίων».  Η προσεκτική ανάγνωση θα δώσει στον αγαπητό αναγνώστη μια σαφή εικόνα, τι εστί Εταιρεία «Σκοπιά»!...

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΠΟΥ ΔΙΕΞΗΧΘΗ ΜΕ ΤΟΝ «ΦΙΛΟΛΟΓΟ» ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ «THETRUMPETSEVENTH» ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΣΥΝΑΡΤΗΣΙΕΣ ΤΟΥ «ΑΠΟΛΟΓΗΤΗ» ΤΟΥ ΜΠΡΟΥΚΛΙΝ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΕΠΙΜΑΧΟ ΕΔΑΦΙΟ Β΄ ΙΩΑΝ. 7

Του Παναγιώτη Μακρή

Ξεκινήσαμε ένα διάλογο με τον γνωστό ακόλουθο της Σκοπιάς TheTrumpetSeventh σχετικά με την ερμηνεία της Β επιστολής Ιωάννου και συγκεκριμένα το έβδομο χωρίο. Στον διάλογο που ακολούθησε ο συνομιλητής μας έπεσε σε προφανείς αντιφάσεις με τον εαυτό του, ενώ δεν απάντησε σε ορισμένα συγκεκριμένα ερωτήματα που του υποβάλλαμε. Θα θέλαμε λοιπόν στην παρούσα μελέτη μας, να φέρουμε στο φως το στρίμωγμα που υπέστη ο συγκεκριμένος Μάρτυρας του Ιεχωβά στο διάλογο που διεξήχθη.

Το χωρίο στο οποίο διαφωνήσαμε έχει ως εξής: «ότι πολλοί πλάνοι εισήλθον εις τον κόσμον, οι μη ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί· ούτός εστιν ο πλάνος και ο αντίχριστος».

Ο διάλογος ξεκίνησε όταν ο συγκεκριμένος Μάρτυρας του Ιεχωβά ειρωνεύθηκε τον συνεργάτη μας Γεώργιο Τσιμπιρίδη, σχετικά με την απόδοση του  εν λόγω χωρίου, όταν ο τελευταίος σε κάποιο σχόλιό του έγραψε τα εξής: «... ο Ευαγγελιστής τής αγάπης, ο οποίος χαρακτηρίζει αυτούς που δεν παραδέχονται ότι ο Χριστός θα ξαναέλθει «εν σαρκί» (όρα Εταιρία Σκοπιά και οι συν αυτή) ως «ΠΛΑΝΟΥΣ» και «ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥΣ» (Β΄ Ιωάν. 7) ;;;»...

ΤΟ ΔΟΓΜΑΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΩΡΙΓΕΝΗ

Ο Ωριγένης (185 – 253/254 μ.Χ.) αναμφίβολα είναι από τους μεγαλύτερους άνδρες όχι μόνο της Εκκλησίας αλλά και όλης της ανθρωπότητας και βέβαια ο γονιμότερος συγγραφέας της αρχαίας Εκκλησίας. Υπήρξε ο κυριότερος εκπρόσωπος αυτού που αποκαλείται στα Εκκλησιαστικά Γράμματα «Αλεξανδρινή Σχολή» και έδρασε την εποχή που στο χώρο της φιλοσοφίας γεννιέται ο νεοπλατωνισμός με το έργο του Πλωτίνου και στο χώρο των θρησκευτικών αναζητήσεων εμφανίζεται ο Μανιχαϊσμός, ένα δυϊστικό φιλοσοφικοθρησκευτικό σύστημα με έντονες ασκητικές τάσεις...

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΜΑΡΤΥΡΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ. ΜΕΡΟΣ Β΄ : ΠΕΡΙ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Του Παναγιώτη Μακρή

Αναφέρατε στο διάλογο μας τα εξής: «Αντιθέτως ο απόστολος Παύλος είπε ότι μετά τον θάνατο των αποστόλων  θα ερχόταν η αποστασία και η νόθευση της γνήσιας χριστιανικής αλήθειας (η οποία θα αποκαθίστατο πολύ αργότερα ξανά).

“Διότι εγώ εξεύρω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς μη φειδόμενοι του ποιμνίου· και εξ υμών αυτών θέλουσι σηκωθή άνθρωποι λαλούντες διεστραμμένα, διά να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών “ (Πράξεις 20:29  - 30)

“Ας μη σας εξαπατήση τις κατ' ουδένα τρόπον· διότι δεν θέλει ελθεί η ημέρα εκείνη, εάν δεν έλθη πρώτον η αποστασία” (2 Θεσ/νικείς 2:3).

Συνεπώς αν μας λέτε ότι είστε αμέσως μετά τους αποστόλους αυτό σημαίνει ότι είστε (όχι εσείς προσωπικά αλλά οι εκπρόσωποι της θρησκείας σας) οι ΑΠΟΣΤΑΤΕΣ! Γιατί μετά τους αποστόλους θα ερχόταν η αποστασία όπως προείπε ο Παύλος! Οι αληθινοί Χριστιανοί θα ήταν στην αφάνεια και θα κατηγορούνταν εσφαλμένως ως αιρετικοί από αυτούς που ήταν στην αλήθεια αιρετικοί!»

Κάνοντας αυτό ανοίξατε ένα άλλο μείζων θέμα, εάν η Εκκλησία πράγματι αποστάτησε. Ας το δούμε:

Ένας αυθόρμητος διάλογος με Μάρτυρα του Ιεχωβά

Αλεξία Κρηνίτη

Τη Δευτέρα 25 Αυγούστου, σε ένα από τα κεντρικά πάρκα της Αθήνας, Μάρτυρες του Ιεχωβά είχαν στήσει δύο σταντ με βιβλία και έντυπα της Σκοπιάς. Περνώντας από εκεί, πλησίασα και άρχισα να ξεφυλλίζω το βιβλίο τους “Τι διδάσκει πράγματι η αγία Γραφή”.

Στο σταντ, υπήρχε ένας κύριος (με αυτόν διεξήχθη ο διάλογος) και δύο κυρίες. Πλησίασα το σταντ, χωρίς να με προσκαλέσουν. Εκείνη τη στιγμή, συζητούσαν μεταξύ τους. Ο κύριος στράφηκε σε μένα, αφού πήρα στα χέρια μου το βιβλίο και άρχισα να το φυλλομετρώ. Παρακάτω, καταγράφω το διάλογο ανάμεσα σε μένα και το Μάρτυρα του Ιεχωβά. Κάποια σχόλια με πλάγια γράμματα απευθύνονται στους αναγνώστες. Τα έντονα γράμματα αποδίδουν ό,τι τονίστηκε στη συζήτηση...

ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ: ΜΙΑ ΒΑΡΕΤΗ ΤΕΛΕΤΗ;!

«Και τους μίλησε (ο Ιησούς) για πολλά πράγματα σε παραβολές. Τους έλεγε, “Πάλι η βασιλεία των ουρανών μοιάζει με έμπορο, ο οποίος ζητά καλά μαργαριτάρια. Όταν δε, βρει ένα πολύτιμο μαργαριτάρι, πηγαίνει και πουλάει όλα όσα έχει και το αγοράζει”» Ματθαίος 13:3.45 – 46.

Ένα τέτοιο μαργαριτάρι, σαν και αυτό που περιγράφει ο Κύριος στην παραπάνω παραβολή, έχουμε στα χέρια μας οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, το οποίο δυστυχώς δεν το εκτιμούμε δεόντως. Και αυτό δεν είναι άλλο από τη Θεία Λειτουργία. Γιατί η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι κατ’ εξοχή Λατρευτική Εκκλησία. Δόγμα και Λατρεία συμβαδίζουν.

Την σπάνια ομορφιά αυτού του μαργαριταριού, οφείλει ο κάθε πιστός να την ανακαλύψει μόνος του. Γιατί είναι όμορφο όχι ότι σου προσφέρεται χωρίς κόπο αλλά ότι κατακτάς με αγώνα, αίμα και θυσία και τότε το κάνεις πραγματικό κτήμα σου...

Η ανθρωπολογία του κακού

Του «Ερευνητή»

Στο καινούργιο βιβλίο του Ιωάννη Πλεξίδα (δρ φιλοσοφίας και θεολογίας) με τίτλο, «Η ανθρωπολογία του κακού, μία ανάγνωση του Γρηγορίου Νύσσης» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Λογείον» και το οποίο ανατυπώθηκε μέσα σε λίγους μήνες, επιχειρείται μία προσπάθεια ερμηνείας, κατανόησης και φωτισμού του προβλήματος του κακού στη θεολογική και φιλοσοφική σκέψη του αγίου Γρηγορίου Νύσσης...

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΝ ΤΗ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΕΙΔΙΚΗΣ ΙΕΡΟΣΥΝΗΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ. ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΤΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥ ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ «THETRUMPETSEVENTH».

Του Παναγιώτη Μακρή

(Επιμέλεια κειμένου: ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΙΜΠΙΡΙΔΗΣ)

ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Η αγία μας Εκκλησία είναι συνυφασμένη με το μαρτύριο, διότι υπάρχει στους αιώνες και μέχρι τη συντέλεια του κόσμου, να δίνει τη μαρτυρία της εν Χριστώ σωτηρίας. Να ομολογεί ότι ο κόσμος «κείται όλος εν τω πονηρώ» και να κηρύττει τον πνευματικό πόλεμο εναντίον του κόσμου και εναντίον εκείνου που κατέχει τον κόσμο, τον διάβολο. Ο απόστολος Παύλος είχε τονίσει πως η πάλη η δική μας δεν είναι προς σάρκα και αίμα, δηλαδή προς ανθρώπους, αλλά προς τον κοσμοκράτορα του αιώνος τούτου, τον αρχέκακο και μισάνθρωπο, διάβολο, ο οποίος μισεί θανάσιμα τον άνθρωπο και αποζητά την καταστροφή του. Η πιο μεγάλη καταστροφή του είναι να του στερήσει τη σωτηρία, που του προσφέρει μόνον η Εκκλησία του Χριστού, η οργανική του ένταξη σ’ αυτή...

ΟΙ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΣΚΟΠΙΑΣ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΣΤΟ ΕΒΔΟΜΟ ΤΟΜΟ ΤΟΥ «ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ»

Του Γεωργίου Διαμαντίδη

Σε αυτό το άρθρο, αγαπητοί αναγνώστες, θα αποκαλύψουμε παλιά έντυπα των «Μαρτύρων του Ιεχωβά».

Είναι καλό,  να γνωρίζουμε όχι μόνο τα νέα έντυπα  των «ΜτΙ» αλλά και τα παλιά.

Για έναν αγωνιζόμενο, κατά των αιρέσεων, θα βοηθηθεί και από  την παλιότερη διδασκαλία της «Εταιρίας Σκοπιά».  Ένα μεγάλο ποσοστό των «Μαρτύρων του Ιεχωβά», θα λέγαμε  δεν γνωρίζουν τις παλιές διδασκαλίες της «Σκοπιάς». Την «Σκοπιά» δεν την απασχολεί το παλιό «φώς» που έλαβε, αλλά το «νέον φώς» που λαμβάνει  δήθεν   συνεχώς!  Και έτσι αλλάζει κάθε λίγο και λιγάκι τις πλανεμένες διδασκαλίες της μέχρι και σήμερα! Και το δικαιολογεί βασιζόμενη στο βιβλίο των Παροιμιών 4:18.  Δεν είναι έτσι όμως τα πράγματα. Δεν γράφει εκεί για αλήθειες που αποκαλύπτονται λίγες – λίγες,  αλλά για την ζωή των δικαίων, που όσο προοδεύουν, τόσο και πιο φωτεινή  γίνεται!...

ΤΕΤΟΙΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ, ΤΕΤΟΙΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ Ή ΤΑ «ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ» ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΟΥ!

Συνεπικουρούμενος από τη θερινή ραστώνη που διακατέχει πολλούς από εμάς και με την επιθυμία να γελάσει και λίγο το χειλάκι μας, σκέφτηκα ν’ ανεβάσω στον «Αντιαιρετικό» ένα «ελαφρύ» θέμα, που αφορά τα «μαργαριτάρια» των μαθητών μου. Ελπίζω να σας βρει σύμφωνους η ιδέα μου και να χαρείτε τη σημερινή απόπειρά μου.

Και τώρα μερικά διαδικαστικά θέματα. Τα «μαργαριτάρια» έχουν την εξής μορφή. Υπάρχει η ερώτηση, ακολουθεί η σωστή απάντηση και μετά παρατίθεται το «μαργαριτάρι» του μαθητή μου. Εκτός κάποιων περιπτώσεων στις οποίες έχουν αφεθεί η ορθογραφία και η σύνταξη όπως αποδόθηκαν από τους μαθητές, στις υπόλοιπες έχουμε «μικροεπεμβεί», για να βγαίνει νόημα και να καταλαβαίνει ο αναγνώστης τι θέλει να πει ο μαθητής. Και κάτι ακόμα, για τους μεγαλύτερους. Εδώ και πολλά συναπτά έτη και στα πρόχειρα διαγωνίσματα, αλλά και στα επίσημα, τα θέματα δίνονται φωτοτυπημένα και δεν υπαγορεύονται στους μαθητές, όπως γίνονταν παλιά. Πιστεύοντας πως δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω, σας αφήνω να απολαύσετε τα «μαργαριτάρια» των μαθητών μου!...

Απάντηση σε Μάρτυρα του Ιεχωβά . Μέρος Α΄: Περί ειδικής ιεροσύνης

Του Παναγιώτη Μακρή

Το παρόν άρθρο γράφτηκε σαν απάντηση σε ένα οπαδό της εκδοτικής και φυλλαδικής εταιρίας «Σκοπιά» με τον οποίο ήρθαμε σε διάλογο (το διάλογο μπορείτε να τον παρακολουθήσετε στην εν λόγω διεύθυνση https://www.youtube.com/watch?v=E8OeLzx1fAI) .
Η μορφή του άρθρου είναι ως εξής: Επειδή στο διάλογο ανοίξαμε πολλά θέματα στο άρθρο θα απαντήσουμε σε όλα αυτά αλλά και σε άλλα που αφορούν αιρέσεις της εν λόγω εταιρείας. Σε κάθε ένα θέμα που θα απαντάμε θα προσθέτουμε στο τέλος ορισμένες ερωτήσεις προς τον αγαπητό συνομιλητή μας, ενώ θα αναφέρουμε και τις σχετικές πηγές από τις οποίες αντλήσαμε τις εν λόγω πληροφορίες.

Ειδική ιεροσύνη

Όπως όλες οι προτεσταντικές ομάδες έτσι και οι μάρτυρες του Ιεχωβά ισχυρίζονται τη μη ύπαρξη της ειδικής ιεροσύνης, θεωρούνε ότι με το πέρας της Παλαιάς διαθήκης έπαψε να υφίσταται και η ειδική ιεροσύνη (του Λευϊ) η οποία προσέφερε τις θυσίες στο Θεό υπέρ του Ισραηλιτικού λαού...

Τα βασικά στοιχεία Κατήχησης της «Νέας Αποστολικής Εκκλησίας»

του Αρχιμανδρίτου

Γρηγορίου Κωνσταντίνου

Διδάκτορος Θεολογίας

Η Νέα Αποστολική Εκκλησία (New Apostolic Church) είναι μια χιλιαστική Εκκλησία που προήλθε από την Καθολική Αποστολική Εκκλησία. Αυτή η Εκκλησία υπάρχει από το 1879 στην Γερμανία και από το 1897 στην Ολλανδία. Προήλθε από το σχίσμα του Αμβούργου το 1863, όταν αποσχίσθηκε από την Καθολική Αποστολική Εκκλησία, η οποία ξεκίνησε από το 1830 ως ένα νέο κίνημα ανανέωσης, μεταξύ της Αγγλικανικής Εκκλησίας και της Εκκλησίας της Σκωτίας.

Το κύριο δόγμα της είναι η χιλιετής βασιλεία του Χριστού και η Δευτέρα παρουσία. Τα βασικά της πιστεύω προέρχονται από την  Προτεσταντική διδασκαλία, ενώ η ιεραρχική της διάρθρωση μοιάζει με την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Η «Νέα Αποστολική Εκκλησία» πιστεύει ότι  εγκαθίδρυσε εκ νέου την  πρώτη Εκκλησία του Χριστού, συνεχίζοντας ως ηγέτες και διάδοχοι των Αποστόλων. Η επίσημη συντομογραφία τη «Νέας Αποστολικής Εκκλησίας» στις αγγλόφωνες χώρες είναι NAC, ενώ στα γερμανικά είναι γνωστή ως NAK (Neuapostolische Kirche). Η «Νέα Αποστολική Εκκλησία» θεωρεί τον εαυτό της ως εγκαθιδρυμένη εκ νέου στην διακονία της σωτηρίας από τον Ιησού Χριστό και ως εκ τούτου είναι ο συνεχιστής και ιδρυτής αυτής...

Οι εντυπώσεις μου από την ετήσια διεθνή συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά

Αλεξία Κρηνίτη

Έχετε βρεθεί ποτέ μέσα σε ένα φαστ φουντ; Θυμάστε πόσο λαχταριστά, ζουμερά, τεράστια και φρέσκα φαίνονται τα μπέργκερ στις φωτογραφίες; Σκεφτείτε λίγο και πώς είναι τα πραγματικά μπέργκερ, που μας σερβίρουν οι υπάλληλοι: μικρά, μπαγιάτικα, με υλικά αμφιβόλου προέλευσης και ποιότητας. Έτσι, έχετε μια αρκετά καλή εικόνα του πόσο διαφέρει στην πραγματικότητα η ετήσια συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά από τον τρόπο, που παρουσιάζεται στα έντυπά τους!

Ας πάρουμε όμως το θέμα από την αρχή: Στις 27 – 29 Ιουνίου, διεξήχθη στην Αθήνα, στο Ολυμπιακό Στάδιο, η ετήσια διεθνής συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Όσοι αναγνώστες μας κατοικούν στην Αθήνα, είναι πολύ πιθανό τη βδομάδα που προηγήθηκε της συνέλευσης  να πρόσεξαν ομάδες ΜτΙ από διάφορες χώρες, με τις κονκάρδες τους να περιηγούνται στην πόλη μας. Επίσης, ίσως πρόσεξαν και μια αυξημένη δράση της Σκοπιάς στο λεγόμενο «έργο». Μέσα σε 5 μέρες, έλαβα τρεις φορές την πρόσκληση για τη συνέλευσή τους!

Σε αυτές, προσθέστε την πρόσκληση που μου απεύθυνε ένας φίλος μου ΜτΙ. Με είχε προσκαλέσει και πέρσι, όμως κάτι μου έτυχε και δεν μπόρεσα να πάω, παρόλο που είχα απαντήσει θετικά. Φέτος όμως πήγα στο Ο.Α.Κ.Α. αποδεχόμενη την πρόσκληση. Το κίνητρο μάλλον πεζό: καθαρή περιέργεια. Ο φίλος μου έδωσε έμφαση όχι σε κάτι δογματικό ή πνευματικό, που θα ακούσω εκεί, αλλά ότι η συνέλευση είναι διεθνής και ότι είναι ενδιαφέρον να δω πώς συνυπάρχουν άνθρωποι χωρίς παρουσία αστυνομίας και μέτρων (μεταφέρω τα λόγια του). Ακόμη, άλλα σημαντικά σημεία  που θα μου έδιναν κίνητρο να πάω είναι, ότι έχουν κάνει την ενότητα πράξη και ότι καθαρίζουν εθελοντικά το στάδιο μέσα σε μια μέρα, κάτι που κατέπληξε ακόμη και τους υπεύθυνους του ΟΑΚΑ. Επιπλέον, γεμάτος χαρά και περηφάνια, μου έλεγε ότι οι Αθηναίοι ΜτΙ θα φιλοξενήσουν πολλούς από τους επισκέπτες.

Είναι χαρακτηριστικό ότι αμέσως μόλις απάντησα θετικά στην πρόσκλησή του, παρατήρησα αλλαγή στη συμπεριφορά του. Με το παιδί αυτό γνωριζόμαστε σχεδόν 15 χρόνια. Από εκεί που ποτέ δεν είχε χρόνο να συναντηθούμε και αν γινόταν αυτό, ήταν για 15 λεπτά στα όρθια να τα πούμε, με το που τον ενημέρωσα ότι θα έρθω στη συνέλευση, μου πρότεινε να βγούμε για καφέ, να μάθει τα νέα μου, να μου πει λίγα παραπάνω για τη συνέλευση και να μου δώσει το πρόγραμμα! Πράγματι βρεθήκαμε, είπαμε τα νέα μας, συζητήσαμε γενικά για θέματα πίστης. Το πρόγραμμα δεν μου το έφερε, γιατί του είπα ότι θα το έβρισκα ηλεκτρονικά. Αυτή η συνάντησε έγινε την Τρίτη 24 Ιουνίου, λίγες ημέρες δηλαδή πριν τη συνέλευση. Μου συνέστησε μάλιστα να πάω την Κυριακή, επειδή έχουν και ένα δράμα (ερασιτεχνικές θεατρικές παραστάσεις με ιστορίες από την Αγία Γραφή). Του εξήγησα ότι δεν μπορώ, επειδή τις Κυριακές πηγαίνω στην Εκκλησία και μείναμε σύμφωνοι ότι θα πάω το Σάββατο (Παρασκευή έτσι κι αλλιώς εργάζομαι).

Προς χάρη της αλήθειας, διότι σκοπός μου είναι να μεταφέρω τις εντυπώσεις μου, χωρίς να διαστρεβλώσω τίποτα, οφείλω να πω ότι από την Τρίτη και έπειτα δε με ενόχλησε ούτε με πίεσε για το αν τελικά θα πάω. Επίσης, δεν κατέγραψε σε κάποιο δελτίο τα στοιχεία μου και την πρόθεσή μου να παραβρεθώ στη συνέλευση.

Ήδη ανέφερα ότι ΜτΙ από όλη τη χώρα και το εξωτερικό είχαν κατακλείσει την Αθήνα. Τα ξενοδοχεία ήταν υπερπλήρη. Την Πέμπτη, παραβρέθηκα λόγω της δουλειάς μου σε ένα συνέδριο, που πραγματοποιούνταν σε κεντρικό ξενοδοχείο της πόλης. Εκεί, κατέφθαναν διαρκώς πούλμαν από το αεροδρόμιο με ΜτΙ. Γιατί αναφέρω αυτό το ασήμαντο περιστατικό; Επειδή οι ΜτΙ καμαρώνουν ότι ξεχωρίζουν από εμάς τους «κοσμικούς». Στην πραγματικότητα,  δεν διαφέρουν σε τίποτα. Κάποιοι που πήγαιναν στο ίδιο συνέδριο με μένα, μπερδευόντουσαν μέχρι να δουν τη σήμανση και πλησίαζαν τη γραμματεία των ΜτΙ.

Άλλο σημείο που μου έκανε εντύπωση: οι ΜτΙ λένε ότι υπάρχει μεγάλη αγάπη μεταξύ τους και αυτό φαίνεται ακόμη κι αν συναντώνται για πρώτη φορά. Από όλους αυτούς τους ομόπιστους, που περίμεναν στο φουαγιέ του ξενοδοχείου, κάποιοι πλησιάζονταν και χαιρετιόντουσαν, κάποιοι άλλοι όχι, όπως συμβαίνει μεταξύ αγνώστων. Δεν διέκρινα κάποια ιδιαίτερη εκδήλωση αγάπης μεταξύ τους. Όλοι φορούσαν τις κονκάρδες τους. Ανάλογα με τη χώρα προέλευσης, ήταν ντυμένοι πανομοιότυπα. Οι Έλληνες απαραιτήτως φορούσαν μαύρο παντελόνι, λευκό πουκάμισο, γραβάτα (με 40 βαθμούς υπό σκιάν) και κρατούσαν μαύρο χαρτοφύλακα. Οι Ασιάτες (μάλλον Ιάπωνες) φορούσαν φαρδιά χρωματιστά πουκάμισα και παντελόνια. Οι γυναίκες δεν ήταν τόσο ομοιόμορφα ντυμένες.

Ήρθε λοιπόν το Σάββατο και εγώ αποφάσισα να τηρήσω το λόγο μου και να πάω στη συνέλευση των ΜτΙ. Παρά την περιέργειά μου, ομολογώ ότι είχα μετανιώσει, που απάντησα θετικά! Η μέρα ήταν πολύ ζεστή (ευτυχώς όχι τόσο όσο η Παρασκευή), το ΟΑΚΑ που δεν έχει καθόλου πράσινο, φάνταζε ελάχιστα ελκυστικό, η σκέψη να ακούω ανιαρές και αιρετικές ομιλίες με αποθάρρυνε. Σε όλα αυτά, προστέθηκε η σκέψη ότι κάποιοι φίλοι μου είχαν πάει σε ένα ωραίο beach bar εντός του κλεινού άστεως, ενώ είχα συνέχεια κατά νου ότι την επόμενη μέρα, Κυριακή, θα παρακολουθούσα τον εσπερινό των αγίων Αποστόλων στον ομώνυμο βυζαντινό ναό, εντός της Αρχαίας Αγοράς! Θα είχα τη χαρά και την τιμή να συμπροσευχηθώ μέσα σε έναν από τους παλαιότερους και σημαντικότερους ναούς της πόλης μου. Με αυτά στο μυαλό μου, είχα έντονη αίσθηση ότι έχανα το σαββατιάτικο πρωινό μου. Δεν ήθελα όμως και να μην πάω, από τη στιγμή που είπα στο Δημήτρη (έτσι λένε το φίλο μου) ότι θα παραβρεθώ, έστω και για λίγο. Δεν ήθελα να σκεφτεί ότι φοβάμαι κάτι από θεολογική-θρησκευτική πλευρά ή ότι είμαι προκατειλημμένη και στο δικό μου πρόσωπο να βρει ευκαιρία να κατηγορήσει τους Ορθοδόξους. Έτσι, κατά τις 10.30 έφτασα στο Ολυμπιακό Στάδιο.

Στα περιοδικά τους, οι ΜτΙ μας λένε πόσο ζεστά υποδέχονται τους καλεσμένους, πόσο έκδηλη είναι η αγάπη μεταξύ των ίδιων των ΜτΙ, πόσο καταχαρούμενοι είναι όλοι που έχουν την πνευματική ευκαιρία να παραβρεθούν σε αυτές τις συνελεύσεις. Επίσης, γράφουν για το πόση τάξη και αφοσίωση επικρατεί από τους ΜτΙ προς τα όσα λέγονται, για το γεγονός ότι οι ΜτΙ δεν κάνουν διακρίσεις βάσει φυλής και φυσικά, η all time classic ατάκα της Σκοπιάς, «δεν περιφέρεται δίσκος». Θα έλεγα ότι δεν ισχύει τίποτα από όλα αυτά!

Κανείς από τους «διορισμένους ταξιθέτες» (όπως έμαθα ότι λέγονται οι αρμόδιοι) δεν ασχολήθηκε μαζί μου. Όλοι οι ΜτΙ φορούσαν κονκάρδες με το ονοματεπώνυμό τους και την «εκκλησία» στην οποία ανήκουν (κάτι αντίστοιχο με την ενορία μας). Ήξεραν ότι δεν είμαι ΜτΙ, αφού εγώ δεν φορούσα. Μπήκα από κάποια από τις θύρες, στάθηκα να ακούσω, αλλά κανείς δεν με πλησίασε. Για την ακρίβεια, είχα αρχίσει να αισθάνομαι παρείσακτη και μετά από 15 λεπτά ετοιμαζόμουν να φύγω! Πάνω στην ώρα όμως, μου τηλεφώνησε ο Δημήτρης για να μου πει σε ποια θύρα είναι (τον είχα ειδοποιήσει με SMS ότι έφτασα, αφού πήγα που πήγα, έπρεπε και να το ξέρει). Τότε, για να βρω πώς θα πάω στη συγκεκριμένη θύρα, ρώτησα τους ταξιθέτες και με κατεύθυναν: χωρίς κανέναν ιδιαίτερο ενθουσιασμό ή χαρά, ακριβώς όπως κάθε μέσος άνθρωπος που ρωτάται κάποια πληροφορία! Μάλιστα, ένας ταξιθέτης μου απάντησε αδιάφορα «ρωτήστε τον κύριο που είναι διορισμένος, εγώ είμαι αλλού» και συνέχισε το δρόμο του, ενώ κάποιος άλλος εκνευρίστηκε, γιατί άθελα μου μπήκα μπροστά, την ώρα που φωτογράφιζε.

Παρέμεινα περίπου 2 ώρες στο στάδιο. Όλο αυτό το χρονικό διάστημα, έβλεπα συνέχεια τους Μάρτυρες να ανεβοκατεβαίνουν τις κερκίδες, να πηγαίνουν για καφέ και να ξανάρχονται, να συγκεντρώνονται στο μπαρ, στο πάρκινγκ και να συζητούν, να έρχονται και να φεύγουν ανεξάρτητα από το τι ώρα ξεκινούσαν ή τελείωναν οι ομιλίες. Ένας μπαμπάς απείλησε το κοριτσάκι του ότι…θα του αστράψει καμιά, αν δεν κάτσει φρόνιμα. Ένας πολύ μεγάλος αριθμός από όσους κάθονταν στις κερκίδες είχαν τρομερά βαριεστημένο ύφος. Υπήρχαν βέβαια και εκείνοι που άκουγαν και σημείωναν, αλλά ήταν λίγοι.  Με εντυπωσίασε που η Οργάνωση φρόντισε να παρέχει στους ακολούθους της και μπλοκ σημειώσεων με τυπωμένα το θέμα της συνέλευσης και τον τίτλο της κάθε ομιλίας και τις ημερομηνίες! Τέτοια πρόνοια για τους ελάχιστους που σημείωναν. Επιπλέον, οι Μάρτυρες μιλούσαν στα κινητά και χαμηλόφωνα μεταξύ τους. Στη θύρα από όπου μπήκα, υπήρχαν τρεις Ρoμά, μάλλον μαμά με κόρες, αλλά κανείς άλλος από τους αντι-ρατσιστές ΜτΙ δεν τις πλησίαζε.

Μου έκαναν εντύπωση τα κουτιά συνεισφορών με την επιγραφή «παγκόσμιο έργο». Ήταν τοποθετημένα στις θύρες και σχεδόν σε κάθε δεύτερη σειρά κερκίδων. Με δυο λόγια, ήταν πάρα πολλά. Οι άντρες φορούσαν απαραίτητα μακρυμάνικο πουκάμισο, γραβάτα, παντελόνι και μερικοί τολμηροί σακάκι παρά τη ζέστη. Οι κοπέλες ήταν ιδιαίτερα προσεγμένα ντυμένες και μακιγιαρισμένες. Κάτι όμως που δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Αντιθέτως, λόγω του φύλου τους και της ηλικίας τους θα το έλεγα αναμενόμενο. Άλλωστε, κι εγώ, είχα προσέξει την εμφάνισή μου. Υπήρχαν και γυναίκες απλά ντυμένες, συνήθως οι πιο μεγάλες σε ηλικία.

Δεν είδα κανένα περιπολικό ή άλλου είδους φρούρηση από την πολιτεία. Όμως, δεν είδα και την κοσμοπλημμύρα, για την οποία με προετοίμαζε ο φίλος μου, ο οποίος μου έλεγε ότι θα συμμετάσχουν 50.000 κόσμος.  Το στάδιο μου φάνηκε άδειο. Οι ξένοι ΜτΙ καθόντουσαν στο τμήμα του σταδίου, ακριβώς απέναντι από εκεί που καθόντουσαν οι Έλληνες, ανάλογα με τη γλώσσα τους για τις ανάγκες της αυτόματης μετάφρασης. Μεταξύ των εθνοτήτων υπήρχαν πολλές άδειες κερκίδες, όπως στα ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού, που κρατούν τους φιλάθλους σε απόσταση για το φόβο επεισοδίων. Καταλαβαίνω ότι στη συνέλευση, αυτό πρέπει να συνέβη για την καλύτερη οργάνωση, όμως μου δημιούργησε ένα συναίσθημα απομόνωσης των ξένων. Ο φίλος μου, μου είπε ότι την πρώτη μέρα της συνέλευσης αντάλλαξαν αναμνηστικά δωράκια.

Ρώτησα το Δημήτρη, γιατί επιλέχθηκε η Αθήνα ως τόπος διεθνούς συνέλευσης. Μου εξήγησε ότι επιλέγονται εκ περιτροπής ευρωπαϊκές πόλεις για την ενθάρρυνση των αδελφών, να αισθανθούν τη χαρά της ενότητας. Είχε ξαναγίνει διεθνή συνέλευση στην Αθήνα πριν από 12 χρόνια. Αναρωτιέμαι μήπως η Σκοπιά επιλέγει τις πόλεις, όταν βλέπει στασιμότητα ή πτώση στις στατιστικές της (φυσικά δεν του το είπα, άλλωστε δεν θα ήξερε και την απάντηση).

Θα ήθελα να προσθέσω ότι κανείς δεν σημείωσε τα στοιχεία μου σε κάποια λίστα, ούτε καν το παιδί που με κάλεσε και δεν μου έδωσαν έντυπα και περιοδικά, όπως περίμενα. Ο ίδιος με φίλησε, όταν συναντηθήκαμε και μου είπε ότι χαίρεται πολύ που πήγα. Το ίδιο μου είπε και η οικογένειά του, και η αδερφή του μου επισήμανε ότι εκτιμάει πάρα πολύ το ότι είμαι εκεί. Μια λεπτομέρεια: η αδερφή του και η μητέρα του πρόσεξαν το ντύσιμό μου και είπαν ότι είναι πάρα πολύ όμορφο. Ο χαιρετισμός που μου επιφύλαξε ο Δημήτρης και η οικογένειά του ήταν θερμός, όμως δεν ξέφευγε από τους επίσης εγκάρδιους χαιρετισμούς τους, όταν συναντιόμασταν σε άλλες περιπτώσεις, εντελώς άσχετες από εκδηλώσεις της Σκοπιάς (άλλωστε, ποτέ μα ποτέ δεν είχα παραβρεθεί ξανά σε κάτι παρόμοιο). Το επισημαίνω αυτό, επειδή συνήθως ακούγεται ότι οι ΜτΙ επιφυλάσσουν μια ιδιαίτερα θερμή υποδοχή στις συναθροίσεις, για να εντυπωσιάσουν τους καλεσμένους και να τους προσηλυτίσουν πιο εύκολα. Το βράδυ μου έστειλε και ένα μήνυμα στο κινητό, με το οποίο με ευχαριστούσε για την παρουσία μου.

Θα επαναλάβω με κίνδυνο να είμαι βαρετή και κουραστική ότι όλα αυτά τα σχόλια δεν τα γράφω με σκοπό να κατηγορήσω τους Μάρτυρες ως αδιάφορους για τη θρησκεία τους, φασαριόζους ή αγενείς. Άλλωστε, δεν ήταν τίποτα από όλα αυτά! Ήταν απλοί άνθρωποι, με όλα τα ελαττώματα και τα προτερήματα που έχει ένας άνθρωπος και που είχαν συγκεντρωθεί για κάποια σημαντική για αυτούς θρησκευτική σύναξη. Αυτό που προσπαθώ να δείξω είναι, ότι αυτό που συμβαίνει στη συνέλευσή τους δεν έχει καμία σχέση με τον επίγειο παράδεισο και την πλήρη εφαρμογή του χριστιανικού λόγου, όπως περιγράφουν στα έντυπά τους ότι συμβαίνει στις συναθροίσεις τους.

Άφησα για το τέλος, το σημαντικότερο μέρος: το πνευματικό. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να μεταφέρω το πόσο απέχει η ορθόδοξη λατρευτική σύναξη σε ποιότητα, πνευματικό λόγο, ακόμη και θρησκευτική τέχνη από τις συναθροίσεις της Σκοπιάς.

Όση ώρα ήμουν εκεί, διάφοροι ομιλητές πήραν το λόγο και αράδιαζαν μια σειρά από προετοιμασμένες ομιλίες (τα θέματα είχαν ήδη ανακοινωθεί μήνες πριν). Άκουσα ομιλία για το ποιοι θα κληρονομήσουν τη Βασιλεία του Θεού. Ποτέ στη ζωή μου δεν έχω ακούσει τόσες αιρετικές θεωρίες μέσα σε 2-3 προτάσεις. Για παράδειγμα, θέμα μιας ομιλίας ήταν η φράση του Χριστού «…ελάτε, οι ευλογημένοι από τον Πατέρα μου, κληρονομήσατε τη βασιλεία…» (Ματθ. 25, 34). Χωρίς ο ομιλητής να διαβάσει ολόκληρη την περικοπή, δίνει απλά μια περίληψη του τι είπε ο Χριστός και λέει χαρακτηριστικά: «Μήπως εδώ ο Ιησούς αναφέρεται σε κάποια φιλάνθρωπη πράξη; Όχι, βέβαια! Πού αναφέρεται; Μα φυσικά, στους 144.000 χρισμένους αδελφούς του» ! Πώς προέκυψε αυτό το συμπέρασμα, κανείς δεν φάνηκε να αναρωτιέται και φυσικά, ο εισηγητής συνέχισε να αναπτύσσει την αυθαίρετη άποψή του ότι τάχα αυτούς τους 144.000 πρέπει οι Μάρτυρες να φροντίζουν, να ντύνουν, κ.λ.π (όσους τουλάχιστον έχουν απομείνει εν ζωή).

Αυτό που πρόσεξα είναι, ότι όσες φορές χρησιμοποιούσαν χωρία από την αγία Γραφή, ήταν μεμονωμένες φράσεις, ούτε καν ολόκληρη πρόταση! Έτσι, δεν είχαν τη δυνατότητα οι ακροατές να κρίνουν κατά πόσο μιλάει σωστά ο εισηγητής. Ιδιαίτερα χαρακτηριστικό ήταν το γεγονός ότι το κοινό άνοιγε την Αγία Γραφή (όσους μπόρεσα να δω κρατούσαν τη Μετάφραση Νέου Κόσμου), μόνο αν το ζητούσε ο ομιλητής! Όλοι οι εισηγητές κάποιες φορές έλεγαν «ας ανοίξουμε τη γραφή μας στο Χ σημείο» ή απλά απήγγειλαν το χωρίο, χωρίς να ζητήσουν από το κοινό τους να ανατρέξουν σε αυτό. Κάποια στιγμή, αποφάσισα να ανοίξω τη δική μου Καινή Διαθήκη σε κάποιο χωρίο που δεν θα το ζητήσει ο εισηγητής. Δεν ξέρω αν ήταν σύμπτωση, πάντως αυτό που έλεγξα εγώ, έλεγε κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που υποστήριξε ο ομιλητής. Αναφέρομαι στο Ιωάννης 14, 26. Ο εισηγητής υποστήριξε ότι στο χωρίο αυτό, ο Ιησούς λέει ότι το πνεύμα του Θεού θα έρθει σε όσους βαπτιστούν. Τι λέει το χωρίο στην πραγματικότητα; Ας το δούμε αμέσως: «Ο δε παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον ό πέμψει ο πατήρ εν τω ονόματί μου, εκείνος υμάς διδάξει πάντα και υπομνήσει υμάς πάντα ά είπον υμίν».

Το συμπόσιο (η Σκοπιά χρησιμοποιεί τον όρο «συμπόσιο» στο πρόγραμμα της εκδήλωσης) περιελάμβανε ακόμη συνεντεύξεις από αδελφούς Μάρτυρες από διάφορες χώρες, που μιλούσαν για τις εκπληκτικές εμπειρίες τους ως σκαπανείς ή ιεραπόστολοι. Αυτές οι συνεντεύξεις μου δημιούργησαν την πολύ ισχυρή εντύπωση ότι ήταν σκηνοθετημένες! Οι συνεντευξιαζόμενοι έμοιαζαν να έχουν αποστηθίσει τις απαντήσεις σε ερωτήσεις που ήδη γνώριζαν και δεν κατέβαλαν καμία προσπάθεια να το κρύψουν.

Αποκορύφωμα του όλου θεάτρου ήταν το role playing για το πώς θα είναι πιο αποτελεσματικοί στο έργο από πόρτα σε πόρτα! Πράγματι, ένας Μάρτυρας στη μικρή εξέδρα του σταδίου, όπου γίνονταν οι ομιλίες, παρίστανε ότι χτυπάει την πόρτα και ο ομιλητής υποδύθηκε τον ένοικο, που δέχεται τα καλά νέα. Φυσικά, ο διάλογος ήταν επιτυχής και ο κοσμικός, εντυπωσιασμένος, έκλεισε εκ νέου ραντεβού με το Μάρτυρα. Θέατρο ήταν, έστω και ερασιτεχνικό και κακής ποιότητας, όπως ήθελε η Σκοπιά το έκλεινε.

Όλα αυτά μου φαίνονταν ιδιαίτερα πληκτικά. Όπως περιέγραψα και παραπάνω, και οι Μάρτυρες δεν φαίνεται να είχαν πολύ διαφορετική άποψη. Δεν αισθανόμουν την κατάνυξη, την προσευχή και τη δοξολογία, τη χαρά και την αγαλλίαση, που νιώθω στην Εκκλησία μας ή ακόμη και διαβάζοντας μόνη μου στο σπίτι τις παρακλήσεις προς τους αγίους και την Παναγία μας. Αυτές οι ανιαρές και κακογραμμένες ομιλίας δεν μπορούν να συγκριθούν με τους γεμάτους βαθύτατα θεολογικά μηνύματα και ταυτόχρονα τόσο ποιητικούς ύμνους μας.

Το μεγάλο σοκ όμως για μένα ήρθε στο τέλος αυτού του προγράμματος, όπου τελέστηκε και η βάπτιση των νέων μελών της Σκοπιάς. Με την «ομιλία της βάπτισης», όπως την αποκαλούσαν οι Μάρτυρες, έκλεισε το πρωινό μέρος του προγράμματος. Θα ακολουθούσε μια ώρα διάλειμμα και θα ξεκινούσε το απογευματινό. Με πολύ μεγάλη χαρά, αποχώρησα στο διάλειμμα. Ας μιλήσω όμως λίγο παραπάνω για το βάπτισμα της Σκοπιάς.

Στο ένα άκρο του σταδίου ήταν στημένες τρεις πισίνες. Οι υποψήφιοι για βάπτιση είχαν συγκεντρωθεί στις κάτω κερκίδες και ανάλογα με την εθνικότητά τους για λόγους μετάφρασης. Ο ομιλητής άρχισε να μιλάει και να λέει ότι ελεύθερα και με τη θέλησή τους επέλεξαν να βαπτιστούν και ότι με πολύ μεγάλη χαρά τους καλωσορίζει στην οικογένεια του Ιεχωβά. Ο Ιεχωβά θα τους στείλει το πνεύμα του σε όσους το ζητήσουν (εδώ παρέπεμψε στο Ιωάννης 14,26 για το οποίο έγραψα παραπάνω). Στο τέλος της ομιλίας του, απεύθυνε στους υποψήφιους δύο ερωτήσεις, που έπρεπε να απαντήσουν με μια φωνή, ο καθένας στη γλώσσα του και τόσο δυνατά που να ακουστούν στην Κύπρο και τις Βρυξέλλες (αυτό τους είπε).

Με μεγάλη μου λύπη, δεν άκουσα την πρώτη ερώτηση! Ο αέρας δημιουργούσε προβλήματα στον ήχο. Είχε να κάνει πάντως με το αν δέχονται να ακολουθούν τον Ιεχωβά. Εάν κάποιος αναγνώστης την γνωρίζει, θα παρακαλούσα να την γράψει. Η δεύτερη ερώτηση με ξάφνιασε: «Συνταυτίζεστε με την οργάνωση, που καθοδηγείται από το πνεύμα του Ιεχωβά;»! Και απάντησαν με δυνατή φωνή «ναι», ενώ το πλήθος τους χειροκροτούσε.

Στη συνέχεια, ο ομιλητής κάλεσε τους Μάρτυρες να προσευχηθούν για τους αδελφούς που σε λίγο θα βαπτιστούν. Στο στάδιο επικράτησε επιτέλους ησυχία. Σταύρωσαν τα χέρια, έσκυψαν το κεφάλι και έκλεισαν τα μάτια, ενώ ο εισηγητής άρχισε να λέει μια προσευχή προς τον Ιεχωβά, που νόμιζα ότι δεν θα τέλειωνε ποτέ! Ολοκλήρωσε με ένα «αμήν», που το επανέλαβαν όλοι και άνοιξαν τα μάτια. Όλη αυτή την ώρα, καρδιοχτυπούσα και πρόσεχα δυο παιδάκια, περίπου 3 χρονών, που έπαιζαν στην άκρη της σκάλας, μην κατρακυλήσουν κάτω, όσοι ώρα οι γονείς τους είχαν κλειστά τα μάτια, για να προσευχηθούν.

Έπειτα, ζητήθηκε από το ακροατήριο να σηκωθεί και να ψάλλει τον ύμνο 60 (επίσης, είχε ανακοινωθεί στο πρόγραμμα ποιος ύμνος θα ψαλλεί). Άρχισε να παίζει κάποια μουσική με παροιμιώδη απουσία αρμονίας και ρυθμού και όλοι μαζί έψαλλαν από κάτι βιβλιαράκια που είχαν και τις νότες. Οι στίχοι απλοϊκοί, γλυκανάλατοι και φυσικά σύμφωνοι με τις αιρετικές διδασκαλίες της Σκοπιάς: «Σ’ αγόρασε το λύτρο/ ανήκεις στον Θεό/ Θα σε στηρίζ’ αυτός/ θα σ’ έχει ισχυρό».

Και τότε, αφού ολοκληρώθηκε και ο ύμνος, άρχισαν ο ένας πίσω από τον άλλο, όσοι θα βαπτίζονταν, να πλησιάζουν τις πισίνες, ενώ το πλήθος χτυπούσε ρυθμικά παλαμάκια σαν να έβγαινε στη σκηνή το αγαπημένο του συγκρότημα να τραγουδήσει! Ταυτόχρονα, πάρα πολύς κόσμος, σηκώθηκε να βγει από το στάδιο, με αποτέλεσμα να επικρατεί τρομερή φασαρία τη στιγμή της βάπτισης! Εγώ δεν κατάλαβα ότι με την ολοκλήρωση του ύμνου είχε ολοκληρωθεί ουσιαστικά και η τελετή της βάπτισης! Νόμιζα ότι θα παρέμεναν να παρακολουθήσουν την καταβύθιση των νέων μελών. Επιπλέον, κάπου είχα την αμυδρή ελπίδα ότι θα ακουγόταν το «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος». Εις μάτην! Η έκπληξή μου για όλο αυτό ήταν τόσο μεγάλη, που ο Δημήτρης τρεις φορές μου είπε ότι έχει ολοκληρωθεί το πρόγραμμα, είναι διάλειμμα και μπορώ να φύγω!

Αυτές οι δυο ώρες λοιπόν, που πέρασα σε μια συνέλευση με ΜτΙ, με έκαναν να δω την Ορθοδοξία ως ένα πολυτιμότατο κόσμημα, που είχα τη μεγάλη ευλογία να αποκτήσω με τη γέννησή μου. Συνεπώς, έχω ευθύνη απέναντι στους άλλους Χριστιανούς και στους πλανεμένους αδερφούς μας, που ταλανίζονται μέσα σε αιρέσεις, να την γνωρίσω όσο το δυνατόν καλύτερα και να προσπαθώ καθημερινά να είμαι άξιο μέλος του Σώματος του Χριστού. Αν η Εκκλησία μας είναι το πολύτιμο κόσμημα, η Σκοπιά μου φαντάζει σαν αυτά τα φτηνιάρικα μπιζού, που πωλούνται με το κιλό και μάταια προσπαθούν να πείσουν όσοι τα φορούν ότι είναι καλύτερα και από αληθινά! Ταυτόχρονα, ένιωσα τη σημασία της έκκλησης της Ιεράς Συνόδου, με αφορμή αυτή τη διεθνή συνέλευση, να προσευχηθούμε για τους πλανεμένους Μάρτυρες να ξεφύγουν από τα δίχτυα της Σκοπιάς και να έρθουν στην πραγματική Εκκλησία.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.