ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΟ

"Γλωσσολαλιά" σε σύναξη Πεντηκοστιανών (Πηγή: www.egolpio.com)

Η παρακάτω επιστολή που δημοσιεύουμε είναι πραγματική και απευθύνεται σε υπαρκτό πρόσωπο της Εκκλησίας της Πεντηκοστής. Την δημοσιεύουμε γιατί περιέχει σε γενικές γραμμές τα περισσότερα «πιστεύω» των Πεντηκοστιανών. Για τα άλλα «πιστεύω» των Πεντηκοστιανών, όπως π.χ. άρνηση απόδοσης τιμής στις εικόνες ή την Παναγία, μη αποδοχή της Ιεράς Παράδοσης, εναντίωση στον νηπιοβαπτισμό κ.λ.π., είτε υπάρχουν ήδη σχετικά άρθρα στο παρόν blogspot, είτε πρόκειται να μπουν στο μέλλον. Πάντως απάντηση στην επιστολή μας, δεν λάβαμε ποτέ. Ακολουθεί η επιστολή:

Αγαπητέ Νικόλαε,
Όπως σου ανέφερα και τις προάλλες, όταν προσεγγίζω τα θέματα της Αγίας Γραφής με σκοπό το διάλογο, συνηθίζω να το πράττω με τη μέγιστη προσοχή και σοβαρότητα, επειδή όπως ομολογεί και η ίδια, μπορεί να σε οδηγήσει στη σωτηρία, μπορεί όμως να σε οδηγήσει και στην απώλεια. Γι’ αυτό και επιλέγω την γραπτή μορφή του διαλόγου, επειδή παρέχει άπειρες δυνατότητες και πλεονεκτήματα εν σχέσει με το προφορικό. Όπως π. χ. πιο σαφή και ολοκληρωμένη εικόνα των απόψεων του άλλου, λόγω της δυνατότητας επανάληψης ανάγνωσης του κειμένου, διασταύρωσης των πληροφοριών και ειδικά των χωρίων της Αγίας Γραφής κ. λ. π.
Δυστυχώς μέχρι σήμερα – και σ’ αυτό το σημείο θα ήθελα να εκφράσω το παράπονό μου – δεν έτυχα αναλόγου αντιμετωπίσεως και ειδικά από άτομα που βρίσκονται εκτός της Ορθόδοξης Πίστης της Εκκλησίας μας, πράγμα που απεύχομαι ότι μπορεί να μου συμβεί και πάλι.
Με την Εκκλησία της Πεντηκοστής δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα, σχεδόν καθόλου για να είμαι ειλικρινής. Οι ελάχιστες γνώσεις που έχω γύρω από αυτή, προέρχονται από κάτι φυλλάδια που έπεσαν στα χέρια μου («το Βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος», «Ευχάριστα Νέα για τους Ασθενείς»), ελάχιστα τεύχη των εφημερίδων « Χριστιανική Αλήθεια» και «Χριστιανισμός» και από το «Εγχειρίδιο Αιρέσεων και Παραχριστιανικών Ομάδων» του μακαριστού πατέρα Αντώνη Αλεβιζόπουλου. Γι’ αυτό επικαλούμαι την επιείκεια σου, για τυχόν λάθη, παραλείψεις και παρερμηνείες που τυχόν υπάρχουν στα γραπτά μου καθώς επίσης και την επισήμανση από μέρους σου των τυχών λαθών, παραλείψεων και παρερμηνειών.
Διαβάζοντας λοιπόν τα παραπάνω έντυπα διαπίστωσα ότι κεντρικό σημείο της διδασκαλίας των πιστών της Εκκλησίας της Πεντηκοστής, είναι το βάπτισμα με το Άγιο Πνεύμα, κατ’ αναλογία με το γεγονός που συνέβη στους Αποστόλους την ημέρα της Πεντηκοστής. Και σαν απόδειξη φέρεται πρωτίστως και κυρίως το χάρισμα της «γλωσσολαλιάς» και δευτερευόντως το χάρισμα της προφητείας ή της ίασης των ασθενειών. Γράφει π. χ. το φυλλάδιο «το Βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος», σελίδα 5 – 6, έκδοση της Εκκλησίας του Θεού της Προφητείας: « Στην περικοπή της Καινής Διαθήκης, όπου αναφέρεται για πρώτη φορά η βάπτιση των μαθητών με Άγιο Πνεύμα, εμφανίζεται ένα κοινό φαινόμενο – το ότι «λαλώσι ξένας γλώσσας» ως το ΑΡΧΙΚΟ σημείο ή μαρτυρία. Γι’ αυτό, λοιπόν, πιστεύουμε ότι οι Γραφές δικαιώνουν πλήρως την πίστη μας και τις διδασκαλίες μας ότι σήμερα το Βάπτισμα με το Άγιο Πνεύμα, λαμβάνεται με τον ίδιο τρόπο που το ελάμβαναν οι πρώτοι Χριστιανοί και ότι ΑΡΧΙΚΗ απόδειξη θα είναι «να λαλώσι ξένας γλώσσας, καθώς το Πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να λαλώσι» (Πράξ. Β΄ 4).Και σ’ αυτό το σημείο έχω τις αντιρρήσεις μου, επιφυλάξεις μου και απορίες, όσον αφορά δηλαδή το χάρισμα της «γλωσσολαλιάς» και το κεντρικό ρόλο που παίζει στους πιστούς της Εκκλησίας της Πεντηκοστής. Γιατί:

1. ΧΑΡΙΣΜΑ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΜΕΝΟ ΣΕ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

Πράγματι διαβάζοντας κάποιος τη Καινή Διαθήκη, όταν γίνεται αναφορά των διαφόρων χαρισμάτων του Πνεύματος, πουθενά, μα πουθενά δεν διαφαίνεται ο πρωταγωνιστικός ρόλος του χαρίσματος αυτού. Πάντοτε αναφέρεται υποβαθμισμένο καταλαμβάνοντας τις τελευταίες θέσεις των χαρισμάτων. Έτσι στην Πρώτη προς Κορινθίους Επιστολή κεφάλαιο 12, στίχος 28 ο Παύλος κατατάσσει τη «γλωσσολαλιά» στο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ σκαλί των χαρισμάτων: « Και ο Θεός ετοποθέτησε εις την εκκλησία πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, έπειτα έρχονται οι θαυματουργικαί δυνάμεις, έπειτα τα θεραπευτικά χαρίσματα, παροχαί βοηθείας, διοικητικαί ικανότητες, διάφορα είδη γλωσσολαλιών». Στην δε προς Ρωμαίους επιστολή του, όταν αναφέρεται στα διάφορα χαρίσματα ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΗ «ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑ»: « Διότι όπως εις ένα σώμα έχουμε πολλά μέλη, αλλά όλα τα μέλη δεν έχουν την ίδια λειτουργία, έτσι εμείς οι πολλοί αποτελούμε ένα σώμα εν Χριστώ και ο καθένας είμαστε μέλη ο ένας του άλλου. Έχοντες δε χαρίσματα διαφορετικά, σύμφωνα με τη χάρη που μας δόθηκε, ας τα χρησιμοποιήσουμε, εάν προφητεία, ανάλογα με την πίστη μας, εάν υπηρεσία, εις το έργο της υπηρεσίας, ο διδάσκαλος, εις την διδασκαλία, εκείνος που παρηγορεί, εις την παρηγορία, εκείνος που δίνει κάτι, ας το κάνει με γενναιοδωρία, εκείνος που είναι προϊστάμενος, ας εργάζεται με ζήλο, εκείνος που ελεεί, ας ελεεί με χαρά». Ρωμαίους, κεφάλαιο 12, στίχοι 4 – 8.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Που λοιπόν διαφαίνεται η υπεροχή του χαρίσματος της «γλωσσολαλιάς»;

 2.ΑΛΛΗ Η «ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑ» ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΗ Η
«ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑ» ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ.

Όπως αναφέρουν οι Πράξεις των Αποστόλων την ημέρα της Πεντηκοστής οι Απόστολοι ούτε σε έκσταση έπεσαν, ούτε μίλησαν άγνωστες και ακατανόητες γλώσσες: «Δεν είναι όλοι αυτοί που μιλούν Γαλιλαίοι; Πως συμβαίνει λοιπόν να τους ακούμε ο καθένας μας στη δική μας μητρική γλώσσα; Πάρθοι και Μήδοι και Ελαμίται ... τους ακούμε να μιλούν στις δικές μας γλώσσες για τα μεγαλεία του Θεού». Πράξεις, κεφάλαιο 2, στίχοι 7 – 12.Αντίθετα στις συνάξεις των πιστών της Εκκλησίας της Πεντηκοστής οι συμμετέχοντες και σε έκσταση πέφτουν (σημείο που συνέβαινε και συμβαίνει και σε οπαδούς εξωχριστιανικών θρησκευμάτων π. χ. Πυθία, δερβίσηδες του Μωαμεθανισμού, οπαδοί του «βουντού» της Αϊτής κ. λ. π.), και κραυγάζουν λέγοντας άγνωστα και ακατανόητα πράγματα, γεγονός που διαπίστωσα «ιδίοις όμμασι», προσκεκλημένος από πρώην πιστή της Εκκλησίας της Πεντηκοστής στο χώρο σας που βρίσκεται πίσω από το Super Market Βερόπουλος[1].
Αξιοπρόσεκτο επίσης είναι, πως η Καινή Διαθήκη σημειώνει, ότι το χάρισμα της «γλωσσολαλιάς» δόθηκε για την διάδοση του Ευαγγελίου και όχι για επίδειξη όπως δυστυχώς γίνεται στις συνάξεις των πιστών της Εκκλησίας της Πεντηκοστής. Όπως τονίζει χαρακτηριστικά ο Παύλος, η «γλωσσολαλιά» είναι σημάδι για τους απίστους και όχι για τους πιστούς: «Ώστε οι «γλωσσολαλιές» είναι σημείο όχι δια εκείνους που πιστεύουν αλλά δια τους απίστους». Πρώτη προς Κορινθίους Επιστολή κεφάλαιο 14, στίχος 22.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Υπάρχουν λοιπόν άπιστοι στις συνάξεις των πιστών της Εκκλησίας της Πεντηκοστής ή θεωρείτε ως απίστους όλους εμάς τους υπόλοιπους Χριστιανούς;

 3.ΙΔΙΟ ΣΦΑΛΜΑ ΑΠΟ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΚΑΙ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΟΥΣ ΣΤΗ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ «ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑΣ», ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΣ ΑΠΟ ΠΑΥΛΟ.

Στην πρώτη εκκλησία της Κορίνθου πράγματι κατά τη διάρκεια των συνάξεών τους επικρατούσε τέτοια αταξία και γινόταν τέτοια κακή χρήση του χαρίσματος της «γλωσσολαλιάς» – παρόμοια με αυτή που συμβαίνει στις συνάξεις των πιστών της Εκκλησίας της Πεντηκοστής – , ώστε αναγκάζεται ο Παύλος, στην Πρώτη προς Κορινθίους Επιστολή του, να αφιερώσει ολόκληρο κεφάλαιο – το 14 – για να ελέγξει την ανάρμοστη αυτή συμπεριφορά τους. Χαρακτηριστικός είναι ο στίχος 23 ο οποίος περιγράφει επακριβώς και τα συναισθήματα που ένοιωσα, παρευρισκόμενος στη σύναξή σας: « Εάν λοιπόν συνέλθει όλη η εκκλησία στο ίδιο μέρος και όλοι γλωσσολαλούν , και μπουν μέσα απλοϊκοί άνθρωποι η άπιστοι, δεν θα πουν ότι είστε τρελοί;» Πρώτη προς Κορινθίους Επιστολή, κεφάλαιο 14, στίχος 23.Αξίζει άλλωστε να σημειώσουμε σ’ αυτό το σημείο, ότι ο Παύλος απαξιεί τόσο πολύ το χάρισμα της «γλωσσολαλιάς», αφού, όπως λέει και ο ίδιος, αν και είχε και αυτός, το χάρισμα της «γλωσσολαλιάς», δεν του έκανε ποτέ χρήση. Είναι πολύ όμορφοι και κατατοπιστικοί οι παρακάτω στίχοι, ώστε να μην αφήνουν καμιά αμφιβολία ή παρερμηνεία σχετικά με την βαρύτητα του χαρίσματος αυτού: « Ευχαριστώ τον Θεό μου, διότι περισσότερο από όλους σας έχω το χάρισμα της γλωσσολαλιάς. Αλλά εις την εκκλησία προτιμώ να πω πέντε λόγια με το νου μου, για να διδάξω και άλλους, παρά μύρια λόγια με το χάρισμα της γλωσσολαλιάς.» Πρώτη προς Κορινθίους Επιστολή, κεφάλαιο 14, στίχοι 18 – 19.

 4. ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΧΥΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΕΚΧΥΣΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ.

Το γεγονός της Πεντηκοστής ήταν μοναδικό και δεν επαναλαμβάνεται. Ο Πέτρος στις Πράξεις, βγαίνοντας να μιλήσει στο πλήθος για το γεγονός αυτό λέει χαρακτηριστικά: «Αυτό (δηλαδή το γεγονός της Πεντηκοστής), είναι αυτό που είχε ειπωθεί από τον προφήτη Ιωήλ». Πράξεις κεφάλαιο 2, στίχος 16. Πριν την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου δεν περιμένουμε άλλη έκχυση η δεύτερη Πεντηκοστή, αλλά την έκχυση του πνεύματος του αντίχριστου δηλαδή δαιμονικού πνεύματος: « Κανένας να μην σας εξαπατήσει με κανένα τρόπο. Γιατί δεν θα έρθει εκείνη η ημέρα (δηλαδή η Δευτέρα Παρουσία) αν πρώτα δεν γίνει η αποστασία και δεν φανερωθεί ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο γιος της απώλειας» Δευτέρα Επιστολή προς Θεσσαλονικείς, κεφάλαιο 2, στίχος 3.Ένα άλλο σημείο που με ξένισε, διαβάζοντας τα διάφορα έντυπα της Εκκλησίας της Πεντηκοστής, είναι η ευκολία με την οποία διάφοροι πήραν το Άγιο Πνεύμα ή σώθηκαν από το Χριστό. Υπάρχουν δηλαδή διηγήσεις που – συγγνώμη για την έκφραση – φτάνουν στα όρια του γελοίου και δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική. Π. χ. «Κάποια κυρία σώθηκε μιλώντας δια τηλεφώνου! με κάποια πιστή της Εκκλησίας της Πεντηκοστής, είδε το Χριστό, άκουσε φτερουγίσματα αγγέλων, είδε μια βαριά πέτρα να φεύγει από το στήθος της και να πηγαίνει προς τον ουρανό, και άλλα τέτοιου είδους κωμικά!» Ή διηγήσεις για τη σχέση των πιστών της Εκκλησίας της Πεντηκοστής, με το Άγιο Πνεύμα. Π. χ. γράφει κάποιος: «Και μου είπε το Άγιο Πνεύμα, είσαι προσβεβλημένος; Και του είπα, όχι Κύριε κ.λ.π., κ.λ.π. [2]». Τι είναι το Άγιο Πνεύμα; Ο φίλος μας, ο μπάρμπας μας, ο παππούς μας; Τι αστειότητες είναι αυτές;Με ξένισε επίσης η ψυχολογική πίεση που ασκείται σε νεοπροσύλητους, να έχουν οπωσδήποτε πνευματικές εμπειρίες και ιδιαίτερα αυτό της «γλωσσολαλιάς», γιατί αλλιώς δεν μπορούν να συγκαταλεχθούν μεταξύ των εκλεκτών. Εδώ βέβαια ελλοχεύει και ο κίνδυνος της προσποίησης της δήθεν «γλωσσολαλιάς». Τη δυσκολία αυτή αναγνωρίζουν και βασικοί παράγοντες της Εκκλησίας της Πεντηκοστής. Ο L. Steiner, διευθυντής της Ελβετικής Πεντηκοστιανής ιεραποστολής, παρατηρεί: « Αυτή η λανθασμένη διδασκαλία περί βαπτίσματος του Αγίου Πνεύματος είναι αιτία πολλών αιρέσεων και παρεκτροπών στη κίνηση των πεντηκοστιανών … ο αριθμός εκείνων που δεν βοηθήθηκαν (δηλαδή δεν έλαβαν το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος), είναι μεγαλύτερος από όσο φαντάζεται κανείς. Η διόρθωση της διδασκαλίας περί του βαπτίσματος του Αγίου Πνεύματος είναι ανάγκη απολύτου προτεραιότητας» (παραπομπή: Reimer – Eggenberger 154), αναφορά από το «Εγχειρίδιο Αιρέσεων και Παραχριστιανικών Ομάδων» του μακαριστού πατέρα Αντώνη Αλεβιζόπουλου σελίδα 174 – 175.Θα έπρεπε επίσης να σε προβληματίσει η ύπαρξη του πλήθους των ομάδων της Εκκλησίας της Πεντηκοστής. Όπως γνωρίζουμε από τη Γραφή η διάσπαση είναι ίδιον του Αντίχριστου και όχι του Χριστού.

5. ΠΕΡΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ
Στην εφημερίδα «Χριστιανισμός», που είναι η επίσημη εφημερίδα της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής και στην οποία εσύ ανήκεις, αριθμός φύλλου195, Φεβρουάριος 2000, σελίδα 1, γράφει για τα νέα της Εκκλησίας της Αλβανίας. Γράφει λοιπόν σε ένα σημείο: «Μόλις φτάσαμε μας περίμεναν ο αδελφός Τόνυ με την ευλογημένη σύζυγό του Μαίρη που μόλις απέκτησαν ένα χαριτωμένο αγοράκι, τον Εμμανουήλ. Αμέσως έφτασαν και τα μικρά μας αδέλφια να μας υποδεχτούν και καθίσαμε έξω στο γήπεδο και γνωριστήκαμε. Τα αδέλφια μας διηγήθηκαν τις θαυμαστές ενέργειες που έχει κάνει ο Κύριος στη ζωή τους. Τα περισσότερα απ’ αυτά είναι βαφτισμένα με Πνεύμα Άγιο και ο Κύριος τα ενισχύει με προφητείες και χαρίσματα». Και στη σελίδα 2, γράφει για ένα επτάχρονο κοκαλιάρικο κοριτσάκι που είναι προφήτισσα.Διαβάζοντας κάποιος τα παραπάνω συμπεραίνει ότι στην Εκκλησίας της Πεντηκοστής προλέγονται κατά κόρον μελλοντικά γεγονότα, τα οποία βεβαίως επαληθεύονται, γι’ αυτό άλλωστε λέγονται και προφητείες. Θα ήθελα λοιπόν αγαπητέ Νικόλαε, να με καταστήσεις και εμένα κοινωνό των επομένων προφητειών από τις μελλοντικές συναθροίσεις σας, ούτως ώστε να έχω και ιδίαν αντίληψη περί εκπλήρωσης των γεγονότων αυτών. Διαφορετικά όλα αυτά θα παραμείνουν στην σφαίρα του υποκειμενικού και του φανταστικού και δεν θα αποτελούν αντικείμενο σοβαρής και αντικειμενικής κριτικής.

[1] Επειδή κρατώ ημερολόγιο, μπορώ να αναφέρω και το όνομα της πρώην πιστής της Εκκλησίας της Πεντηκοστής, αλλά και την μέρα και την ώρα που παραβρέθηκα στον εν λόγω χώρο. Για λόγους καθαρά δεοντολογικούς αποφεύγω την αναφορά του ονόματος.
[2] Τα έντυπα που αναφέρουν τις παραπάνω εμπειρίες, βρίσκονται στα χέρια μου και μπορούν να σου δοθούν για επαλήθευση.

---

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.