ΦΕΞΕ ΜΟΥ ΚΑΙ … ΓΛΙΣΤΡΗΣΑ ή ΟΙ ΠΑΛΙΝΩΔΙΕΣ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ!

Άφθονα γέλια προκαλούν οι άφθονες παλινωδίες - "τα είπα, ξείπα" - της διδασκαλίας της Οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά "Σκοπιά"

Αν κάποιος θελήσει να παρακολουθήσει την διδασκαλία της αίρεσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά σε βάθος χρόνου, θα διαπιστώσει, πως είναι γεμάτη από συχνές αντιφάσεις, παλινδρομήσεις, διαψεύσεις ψευτοπροφητειών και άφθονα ψέματα. Και το ερώτημα που προκύπτει ευθύς αμέσως είναι, το πως μπορεί και δικαιολογεί άραγε η Οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά αυτή τη στάση της, απέναντι στους οπαδούς της ...

Ο ΠΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΦΡΟΝΙΜΟΣ ΔΟΥΛΟΣ

Πριν όμως δώσουμε την απάντηση σ’ αυτή την τόσο σημαντική ερώτηση, νομίζουμε πως αξίζει να αναφέρομαι τον αυτοχαρακτηρισμό της Οργάνωσης, ως «ο μόνος πιστός και φρόνιμος δούλος του Θεού» που έχει οριστεί από τον Ιεχωβά να δίνει τη κατάλληλη τροφή(διδασκαλία) στα πλήθη των οπαδών της, που θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε καλύτερα το παρόν κεφάλαιο. Τον χαρακτηρισμό αυτό, η Οργάνωση τον έχει πάρει από το κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο κεφάλαιο 24,στίχο 45, ο οποίος όμως στην πραγματικότητα μιλάει για την εκμετάλλευση του θεϊκού χαρίσματος (ταλάντου) από τον οποιοδήποτε πιστό, με σκοπό τη σωτηρία του. Η Οργάνωση βέβαια αυθαίρετα τον τίτλο αυτό, τον προσάρμοσε στον πρόσωπό της. Το αστείο όμως της υπόθεσης είναι, πως παλιά, η Οργάνωση τον τίτλο αυτό, τον απέδιδε στον ιδρυτή της Κάρολο Ρώσσελ. Πρόκειται όμως για μια ακόμη αντίφαση της από τις δεκάδες που όπως είπαμε υπάρχουν στην διδασκαλία της.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΦΩΣ Ή ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΚΟΤΟΣ 

Επανερχόμενοι τώρα στην ερώτηση, πως δηλ. η Οργάνωση μπορεί και ξεγλιστρά από τους οπαδούς της όταν αντιφάσκει και ψεύδεται, η απάντηση είναι πολύ απλή και αφορά όχι μόνο την Οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά “Σκοπιά”, αλλά και όλες τις αιρέσεις. Δηλαδή παραχαράσσοντας, διαστρεβλώνοντας και πετσοκόβοντας την Αγία Γραφή. Γιατί η Γραφή αν χρησιμοποιηθεί με τη τακτική και μέθοδο των αιρετικών μπορεί να μας δώσει ότι αποτέλεσμα θέλουμε εμείς.

Έτσι λοιπόν και η Οργάνωση “Σκοπιά”, για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα καταφεύγει στο βιβλίο της Γραφής, Παροιμίες. Εκεί αφού αποκόπτει από το 4 κεφάλαιο του βιβλίου αυτού, το στίχο 18, που λέγει «η ζωή των δικαίων είναι σαν το λαμπρό φως που φέγγει όλο και περισσότερο μέχρι να γίνει τέλεια η μέρα», ισχυρίζεται ότι, οι αλήθειες που τις αποκαλύπτει ο Ιεχωβά να δώσει σαν φρέσκια τροφή στον λαό του, της έρχονται σιγά – σιγά, γι’ αυτό και αυτή επειδή δεν έχει ολοκληρωμένη την εικόνα, δεν τις διακρίνει καλά στην αρχή και άρα υπάρχει ανάγκη να τις διορθώνει από καιρό σε καιρό.Έτσι η μη σωστή διάκριση των αληθειών αυτών, αν και είναι ο μοναδικός “πιστός και φρόνιμος δούλος του Θεού”, που ο Ιεχωβά του εμπιστεύεται τις αλήθειες του, την οδηγεί μερικές φορές αντί καθαρής τροφής να δώσει μολυσμένη στον λαό του. Ευτυχώς όμως, περνώντας τα χρόνια και ωριμάζοντας ο “πιστός και φρόνιμος δούλος του Θεού”, μπορεί και διακρίνει καθαρά πλέον τις αλήθειες του Ιεχωβά, και γι’ αυτό το λόγο αντικαθιστά τις όποιες μολυσμένες αλήθειες με άλλες καθαρές.

Μ’ αυτό τον τρόπο λοιπόν η Οργάνωση, «παραμυθιάζει» τους οπαδούς της, οι οποίοι λόγω του χαμηλού μορφωτικού επιπέδου τους και της «πλύσης εγκεφάλου» που τους καλλιεργείται σε καθημερινή βάση, δεν έχουν τη δυνατότητα ν’ αντιδράσουν και να σκεφτούν κριτικά όπως θα έκανε κάθε φυσιολογικός άνθρωπος. Αν σ’ όλα αυτά προσθέσουμε και τη ψυχολογική βία που τους ασκείτε από την Οργάνωση, ότι όποιος αντιδράσει θα πεταχτεί έξω από αυτήν στον αμαρτωλό κόσμο, όπου δεν θα έχει πια την προστασία της, όταν συμβεί ο Αρμαγεδδώνας, καταλήγουμε εύκολα στο συμπέρασμα γιατί υπάρχει εκ μέρους των Μ. του Ιεχωβά, μηδενική αντίδραση.

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΕ Η ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

Ας μας επιτρέψει όμως η Οργάνωση να της πούμε, ότι σύμφωνα με τη Γραφή τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Οι αληθινοί λάτρεις του Θεού δεν χρειάζεται ν’ αποβάλουν καμιά εσφαλμένη διδασκαλία γιατί σύμφωνα με την διδασκαλία των Αποστόλων, η αλήθεια της πίστης δεν μεταδίδεται αποσπασματικά και εν καιρώ, αλλά μεταδόθηκε μία και καλή από τους Αποστόλους: «Αγαπητοί, είχα μεγάλη επιθυμία να σας γράψω για τη σωτηρία στην οποία μετέχουμε και αισθάνθηκα την ανάγκη να το κάνω για να σας προτρέψω να αγωνίζεστε για τη πίστη, η οποία μια για πάντα παραδόθηκε στους αγίους» Επιστολή Ιούδα, στίχος 3. Έπειτα, η Γραφή δεν λέγει πως θα έρθει εποχή που ο λαός του Θεού θα παίρνει τμηματικά μολυσμένες αλήθειες, αλλά ότι θα εγερθούν ψευδοδιδάσκαλοι.

ΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΩΝ ΠΑΡΟΙΜΙΩΝ

Ας έρθουμε τώρα και στο «κόλπο» της Οργάνωσης με το απόσπασμα των Παροιμιών. Κατ’ αρχάς το απόσπασμα αυτό – αναφέρεται στις συμβουλές που δίνει ο πατέρας στον γιο του – δεν μιλάει για αλήθειες που έρχονται σταδιακά, αλλά για τη ζωή των ευσεβών και ασεβών ανθρώπων. Και πριν να κάνουμε οποιοδήποτε άλλο σχόλιο, ας μας επιτραπεί να παραθέσουμε όλο το κομμάτι του 4ου κεφαλαίου των Παροιμιών, από το στίχο 14 έως 19 για να αποδειχτεί του λόγου το αληθές:

§ «Των ασεβών το δρόμο μην τον πάρεις,
στην οδό μη βαδίσεις των κακών.
Απόφυγέ την˙ από ‘κει να μην πηγαίνεις.
Απομακρύνσου απ’ αυτήν και διάβαινε απ’ αλλού.
Γιατί αυτοί δεν ησυχάζουν αν το κακό δεν κάνουν˙
ο ύπνος δεν τους παίρνει αν δεν βλάψουν κάποιον.
Τρων’ την ασέβεια σαν ψωμί,
και σαν κρασί την αδικία πίνουν.
Η ζωή των δικαίων είναι σαντο λαμπρό φως,
που φέγγει όλο και περισσότερο
μέχρι να γίνει τέλεια η μέρα.
Αλλά η ζωή των ασεβών είναι σαν το σκοτάδι˙
δεν ξέρουνε που θα σκοντάψουν.» Παροιμίες, κεφάλαιο 4, στίχοι 14 – 19.

Όπως βλέπουμε λοιπόν, στο κείμενο που παραθέσαμε, η Γραφή δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παρερμηνεία, αφού μιλάει πεντακάθαρα για τη ζωή των ασεβών που είναι σαν το σκοτάδι και τη ζωή των αγίων (ευσεβών), που είναι σαν το φως. Όσο αυξάνουν σε αγιότητα εξαιτίας των καλών έργων και λόγων που επιτελούν, τόσο λάμπει και η ζωή τους.

ΤΟ ΜΠΕΡΔΕΜΑ, ΤΟΥ ΜΠΕΡΔΕΜΑΤΟΣ, Ω ΜΠΕΡΔΕΜΑ! 

Όμως παρόλα αυτά, αγνοώντας η Οργάνωση όλα τα παραπάνω, προσπαθεί να μπερδέψει τα πράγματα παραχαράσσοντας τη Γραφή για να κρύψει τις διάφορες απάτες της. Στη προσπάθεια της αυτή, πέφτει θύμα και η ίδια, αφού μπερδεύεται σε τέτοιο βαθμό ώστε να οδηγηθεί σε κωμικές καταστάσεις. Γιατί δεν είναι λίγες οι φορές, που ενώ έχει διορθώσει τη διδασκαλία της γιατί ήταν δήθεν μολυσμένη, και ισχύει πλέον κατ’ αυτήν το «καινούργιο φως» του Ιεχωβά, διορθώνει … τη διόρθωσή της! και ξαναγυρίζει στο «παλιό φως» που η ίδια είχε παρουσιάσει σαν μολυσμένο, και το παρουσιάζει πλέον σαν … «καινούργιο» και αμόλυντο! Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι, που λέει και ο λαός. Και αν νομίζετε ότι είμαστε κακοήθεις και συκοφαντούμε την Οργάνωση «Σκοπιά» ή υπερβάλουμε, το παρακάτω παράδειγμα που προέρχεται μέσα από τα ίδια τα έντυπα της Εταιρίας (Διαγγελείς της Βασιλείας) ελπίζουμε να σας πείσει απόλυτα και να μην σας αφήσει καμιά αμφιβολία για το συχνό «αλαλούμ» που επικρατεί μέσα στην Οργάνωση.

ΟΙ ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ

Το 1904 λοιπόν, η Οργάνωση προβληματίζεται για το ποια είναι η σημασία των στίχων 1-7 του κεφαλαίου 13, από την προς Ρωμαίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου, οι οποίοι μιλούν για κάποιες «ανώτερες εξουσίες». Σύμφωνα λοιπόν με το … φως που έλαμψε τότε, δόθηκε η εξήγηση ότι όταν ο Παύλος μιλάει για τις «ανώτερες εξουσίες» εννοεί τους κοσμικούς κυβερνήτες, άρα, ο αληθινός Χριστιανός (δηλ. ο Μ. του Ιεχωβά) οφείλει να υπακούει σ’ αυτούς. (βλέπε Διαγγελείς της Βασιλείας, σελίδα 190)

 
"Διαγγελείς της Βασιλείας", σελίδα 190, το 1904 οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πίστευαν πως οι "ανώτερες εξουσίες", ήταν οι κοσμικοί κυβερνήτες

Περνούν τα χρόνια, ο «πιστός και φρόνιμος δούλος του Θεού» ωριμάζει περισσότερο και μπορεί και κατανοεί τώρα πιο καλά τις αλήθειες της Γραφήςֹ επιπλέον με το πέρασμα των χρόνων, το φως της αλήθειας λάμπει πιο πολύ, και εκείνο που πριν μερικά χρόνια φαίνονταν ακαθόριστο και ασαφές τώρα πλέον ξεκαθαρίζει και διακρίνεται τελείως. Έτσι το 1929 δίνεται καινούργια τροφή (διδασκαλία), στα πλήθη των οπαδών της Οργάνωσης. Οι «ανώτερες εξουσίες» δεν είναι πλέον οι κοσμικοί κυβερνήτες (αυτό θεωρείται πια μολυσμένη τροφή!), αλλά ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς Χριστός, άρα, ο αληθινός Χριστιανός μπορεί αν χρειαστεί να μην υπακούει στους κοσμικούς κυβερνήτες. (βλέπε Διαγγελείς της Βασιλείας, σελίδα 147)

 
"Διαγγελείς της Βασιλείας", σελίδα 147, το 1929 οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πίστευαν πως οι "ανώτερες εξουσίες", ήταν ο Ιεχωβά Θεός και ο Χριστός!

Και ξαναπερνούν τα χρόνια, πολύ περισσότερα αυτή τη φορά, ο «πιστός και φρόνιμος δούλος του Θεού» έχει ωριμάσει σε τέτοιο βαθμό που κινδυνεύει να … σαπίσει, το φως της αλήθειας έχει λάμψει τόσο πολύ που κινδυνεύουμε να στραβωθούμε αν δεν φορέσουμε γυαλιά ηλίου και το αντικείμενο μας διακρίνεται πλέον έως και τη πιο μικρή του λεπτομέρεια. Έτσι εν έτει 1962 ο «πιστός και φρόνιμος δούλος του Θεού» καλείται να ξεκαθαρίσει για μία ακόμα φορά τη τροφή του Ιεχωβά που δυστυχώς βρέθηκε πάλι μολυσμένη και υπάρχει κίνδυνος να πάθουν δηλητηρίαση οι Μ. του Ιεχωβά. Οι «ανώτερες εξουσίες» λοιπόν δεν είναι ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς Χριστός και όποιος λέει τέτοιο πράγμα από δω και πέρα, πιπέρι στο στόμα του, αλλά, να το πούμε ή όχι, είναι … οι κοσμικοί κυβερνήτες!! Αυτό που είχε απορριφτεί επί χρόνια σαν μολυσμένη τροφή και ακάθαρτο νερό γίνεται τώρα γάργαρο νερό στο οποίο πρέπει να τρέξουν τα πλήθη των οπαδών της Εταιρίας να πιουν να ξεδιψάσουν. (βλέπε Διαγγελείς της Βασιλείας, σελίδα 147)

 
"Διαγγελείς της Βασιλείας", σελίδα 147, το 1962 οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πίστευαν πως οι "ανώτερες εξουσίες", ήταν οι κοσμικοί κυβερνήτες!

Αλίμονο, πόσο αληθινός βγαίνει για μια ακόμα φορά ο λόγος του Θεού που προείδε τέτοιες καταστάσεις: «όπως ο σκύλος επιστρέφει στον εμετό του, έτσι και ο ανόητος επαναλαμβάνει την ανοησία του» Παροιμίες κεφάλαιο 26, στίχος 11.



ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.