Ο όρος «Απόκρυφα» τα παλιά χρόνια ήταν σχεδόν άγνωστος στο ευρύ κοινό. Τα τελευταία όμως χρόνια λόγω διαφόρων αιτιών, έγινε όχι μόνο ευρύτατα γνωστός, αλλά και αιτία να εκδοθούν τα περισσότερα από αυτά, ώστε να είναι προσεγγίσιμα σε όποιον επιθυμεί να ασχοληθεί με αυτά.
Η αρχή για την ευρεία απήχησή τους έγινε πριν μερικά χρόνια όταν παραμονές του Πάσχα εκδόθηκε το «Απόκρυφο Ευαγγέλιο του Ιούδα», που παρουσίαζε έναν διαφορετικό Ιούδα από ότι γνωρίζουμε.
Όπως ήταν φυσικό προκλήθηκε μεγάλος θόρυβος γύρω από το εν λόγω θέμα, και έτσι ό όρος «Απόκρυφα» άρχισε να γίνεται γνωστός πλέον και οικείος στις πλατιές λαϊκές μάζες. Περισσότερα για αυτό το θέμα μπορεί να δει ο αναγνώστης, στο αντίστοιχο άρθρο μας το «Ευαγγέλιο του Ιούδα»....
Βέβαια στην πιο ευρεία γνωστοποίηση του όρου αυτού, συνετέλεσαν και τα επιτυχημένα διηγήματα του Νταν Μπράουν (Dan Brown) «Κώδικας Ντα Βίτσι» και «Πεφωτισμένοι», τα οποία μεταφέρθηκαν και στην μεγάλη οθόνη, γνωρίζοντας ανάλογη επιτυχία.
Όλα αυτά όμως αφορούσαν τα «Απόκρυφα» της Καινής Διαθήκης.
Άλλωστε ο πολύς κόσμος πιστεύει πως μόνο η Καινή Διαθήκη διαθέτει «Απόκρυφα» βιβλία. Έτσι θα εκπλαγεί όταν μάθει πως «Απόκρυφα» βιβλία μπορεί να ανεύρει κάποιος και στην Παλαιά Διαθήκη.
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Ο ΟΡΟΣ «ΑΠΟΚΡΥΦΑ»
Η λέξη «Απόκρυφα» στην αρχή τουλάχιστον σήμαινε διάφορα κείμενα – θρησκευτικού χαρακτήρα βέβαια – τα οποία περιέχουν εσωτερική διδασκαλία, η οποία όμως προορίζεται αποκλειστικά και μόνο για συγκεκριμένο αριθμό ατόμων τους «εκλεκτούς».
Αργότερα ο όρος αυτός εσήμαινε τα κείμενα αυτά, τα οποία υποτίθεται κρύβουν μυστήρια για το μέλλον του λαού του Θεού, τα οποία όμως αυτά μυστήρια αποκαλύπτονται στους ευλαβείς αναγνώστες, γι’ αυτό και πολλές φορές καλούνται και «Αποκαλύψεις» ή «Αποκαλυπτικά βιβλία».
Όταν τώρα κάνουμε λόγο για τα «Απόκρυφα» της Παλαιάς Διαθήκης, εννοούμε τα ιουδαϊκής προέλευσης θρησκευτικά κείμενα που γράφτηκαν το χρονικό διάστημα μεταξύ 200 π.Χ. και 100 μ.Χ.
Τα κείμενα αυτά είτε γράφτηκαν εντός της Παλαιστίνης ή εκτός αυτής από ευσεβείς Εβραίους της Διασποράς. Η γλώσσα της γραφής τους είναι είτε εβραϊκή είτε αραμαϊκή και βέβαια κάποια από αυτά στην διεθνή γλώσσα της εποχής εκείνης την Ελληνική.
Σήμερα βέβαια με τον όρο «Απόκρυφα», εννοούμε τα βιβλία εκείνα τα οποία βρίσκονται εκτός του κανόνος της Αγίας Γραφής, του καταλόγου δηλαδή που συνέταξε η Εκκλησία για να δηλώσει ποια βιβλία της Αγίας Γραφής θεωρεί και δέχεται ως γνήσια εκφράζοντα την Χριστιανική Πίστη.
Ομοίως, πολύ πριν την Εκκλησία, και οι Ιουδαίοι είχαν θέσει τα κείμενα αυτά εκτός του δικού τους κανόνος, σε μία σύνοδο που συνήλθε στην πόλη της Ιάμνειας της Παλαιστίνης το 91 μ.Χ., όχι μόνο για να καθορίσει ποια είναι τα αποδεκτά βιβλία του Ιουδαϊσμού, αλλά και να προφυλάξει τους πιστούς της από τα εκδοθέντα βιβλία του ταχέως αναπτυσσομένου εκείνη την εποχή Χριστιανισμού.
Άξιον μνείας είναι και το γεγονός, πως ενώ η Εκκλησία έδειχνε αρνητική στάση απέναντι στα «Απόκρυφα» βιβλία της Καινής Διαθήκης – αφού άλλωστε τα περισσότερα από αυτά περιείχαν αιρετικές διδασκαλίες – απέναντι σε ορισμένα «Απόκρυφα» βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης όχι μόνο έδειξε ανεκτική στάση αλλά κάποιες από τις διδασκαλίες εξ αυτών τις εγκολπώθηκε και με τις παρεμβολές της, τις έδωσε παντελώς Χριστιανικό χρώμα.
Αρκεί και μόνο να συγκρίνει κάποιος τα έργα αυτά με την Αποκάλυψη του Ευαγγελιστή Ιωάννη και θα διαπιστώσει του λόγου το αληθές. Και πως θα μπορούσε άλλωστε να γίνει διαφορετικά, όταν η διδασκαλία περί Δύο Αιώνων, περί του αναμενόμενου Μεσσία ως Κριτή πλέον, περί των θλίψεων των τελευταίων ημερών, περί της τελικής Κρίσης και περί του τελικού Παράδεισου των δικαίων, δεν μπορεί να αφήσει ασυγκίνητο οιονδήποτε Χριστιανό και ειδικά το Χριστιανό εκείνης της εποχής, που τον διέκρινε το έντονο εσχατολογικό και ενθουσιαστικό στοιχείο.
Ας κάνουμε στο σημείο αυτό μνεία ορισμένων «Απόκρυφων» της Παλαιάς Διαθήκης, που πιθανόν σε κάποιους μπορεί να φανούν γνωστά γιατί κάπου τα έχουν δει ή τα έχουν ακούσει. Σε παρένθεση ο πιθανός χρόνος συγγραφής τους:
Ενώχ ( 200 π.Χ.), Διαθήκαι των 12 Πατριαρχών (150 – 100 π.Χ.), Ιωβηλαία (150 – 100 π.Χ.), Μαρτύριον Ησαΐου (1ος αιώνας μ.Χ.), Βίος Αδάμ και Εύας (1ος αιώνας μ.Χ.), Αποκάλυψις Αβραάμ (100 μ.Χ.), Σιβυλλικά Βιβλία ( 2ος αιώνας π.Χ. – 2ος αιώνας μ.Χ.), Ανάληψις Μωϋσέως (6 – 30 μ.Χ.), Οι Βίοι των Προφητών (1ος αιώνας μ.Χ.), Διαθήκη Ιώβ (100 – 50 π.Χ.) και άλλα.
ΤΟ «ΑΠΟΚΡΥΦΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΕΝΩΧ»
Ο Ενώχ θεωρείται Πατριάρχης των Εβραίων. Για το βίο του δεν γνωρίζουμε και πολλά πράγματα, εκτός από ελάχιστα και αυτά ολίγον συγκεχυμένα, τα οποία αναφέρονται στην Αγία Γραφή και ιδιαίτερα στο πρώτο βιβλίο της, αυτό της Γένεσις. Σύμφωνα με την παράδοση Γένεσις, κεφάλαιο 4, στίχος 1 ο Ενώχ ήταν γιος του Κάιν και πατέρας του Ιάρεδ, ενώ σύμφωνα με την γενεαλογία του Σηθ Γένεσις, κεφάλαιο 4, στίχος 18, ήταν έβδομος από τον Αδάμ, γιος του Ιάρεδ και πατέρας του Μαθουσάλα.
Έζησε 365 χρόνια σε τέλεια υπακοή στο Θεό και «μετατέθηκε» στον ουρανό χωρίς να γνωρίσει τον θάνατο Γένεσις, κεφάλαιο 5, στίχος 24.Η «μετάθεσή» του αυτή στον ουρανό δημιούργησε ένα θρύλο γύρω από το όνομά του, με αποτέλεσμα να γραφούν διάφορα φιλολογικά έργα για το πρόσωπό του, τα οποία κάποιος Ιουδαίος συνένωσε σε ένα ενιαίο έργο με τον γενικό τίτλο Βιβλίον ή Βίβλος Ενώχ περί το 200 π.Χ. περίπου. Το βιβλίο αρχικά γράφτηκε στην αραμαϊκή ή εβραϊκή γλώσσα. Αποσπάσματα του διασώζονται σε ελληνική και λατινική μετάφραση, ολόκληρο δε σε αιθιοπική, γι’ αυτό και είναι γνωστό και ως Ενώχ Α΄ ή Αιθιοπικός Ενώχ, για να διακρίνεται από ένα άλλο «απόκρυφο» που ονομάζεται Ενώχ Β΄ ή Σλαβονικός Ενώχ. Μπορεί να το βρει κάποιος και με τις ονομασίες Ενώχ ή Όρασις Ενώχ. Η διαίρεση του έργου ποικίλει από κριτικό σε κριτικό, εμείς όμως θα αναφέρουμε αυτήν του Georg Beer την οποία επικαλείται ο αείμνηστος Σάββας Αγουρίδης:
1. Αγγελολογικό (κεφ. 1 – 36 ) 2. Μεσσιολογικό ( κεφ. 37 – 71 ) 3. Αστρονομικό ( κεφ. 72 – 82 ) 4. Ιστορικό ( κεφ. 83 – 90 ) 5. Παραινετικό ( κεφ. 91 – 108 ).
ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΑΓΓΕΛΩΝ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΩΝ
Η επιθυμία μας να ασχοληθούμε με το Αγγελολογικό τμήμα του Ενώχ, έγινε για καθαρά λόγους ενημέρωσης των αναγνωστών μας. Γιατί ο σκοπός του «Αντιαιρετικού», δεν είναι μόνο η αντιμετώπιση των αιρέσεων αλλά και η ενημέρωση των πιστών. Επειδή πιστεύουμε πως η σωστή ενημέρωση για τα ζητήματα της πίστης μας, βοηθά τον πιστό να έχει μια ολοκληρωμένη και σαφή άποψη σ’ αυτό που πιστεύει και θρησκεύει.
Έτσι πολλά ονόματα αγγέλων ή δαιμόνων που του είναι οικεία και νομίζει πως αναφέρονται στην Αγία Γραφή θα διαπιστώσει πως όχι μόνο δεν προέρχονται από αυτή αλλά και πολύ περισσότερο ούτε καν αναφέρονται σε αυτή.
Θα ξεκινήσουμε με τα κεφάλαια 6,7 και 8 όπου περιγράφονται η πτώση των Αγγέλων, τους οποίους ο συγγραφέας αποκαλεί «Εγρήγορους» και η «μίξη» τους με γυναίκες, το οποίο προφανώς ο συγγραφέας το έχει δανειστεί από την αντίστοιχη διήγηση της Γένεσις κεφάλαιο 6, στίχοι 1 – 2.Άξιο προσοχής είναι, πως ενώ η διήγηση της Γένεσις για το εν λόγω γεγονός είναι συντομότατη, μόλις δύο στίχοι, στο βιβλίο του Ενώχ όχι μόνο είναι εκτενέστερη αλλά αναφέρει και τα ονόματα των έκπτωτων Αγγέλων και σε ποιες ανήθικες και αισχρές πράξεις οδήγησαν τους ανθρώπους με την διδασκαλία τους.
Δεν πρέπει επίσης να διαφύγει της προσοχής του αναγνώστη, πως η κατασκευή των πολεμικών αντικειμένων θεωρούνται από τον συγγραφέα ως έργο των δαιμόνων, όπως επίσης και η ανακάλυψη της επεξεργασίας των μετάλλων και τα πρώιμα στάδια της επιστήμης, π.χ. η αστρονομία και η παρατήρηση της πορείας της σελήνης.
Η ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ. ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ.
« Και συνέβη όταν αυξήθηκαν οι υιοί των ανθρώπων, εκείνες τις μέρες να γεννηθούν ωραίες και χαριτωμένες θυγατέρες. Και οι άγγελοι, τα τέκνα του ουρανού, τις είδαν και τις πεθύμισαν, και είπαν μεταξύ τους: ‘ Ελάτε, ας εκλέξουμε για μας συζύγους από τα τέκνα των ανθρώπων και ας γεννήσουμε για μας δικά τους τέκνα.’ Και ο Σεμιαζάς, που ήταν αρχηγός τους, τους είπε: ‘ Φοβάμαι πως δεν θα συμφωνήσετε να κάνουμε αυτό το πράγμα, και μόνος εγώ θα πληρώσω την τιμωρία μιας μεγάλης αμαρτίας.’ Και όλοι αυτοί απάντησαν προς αυτόν και είπαν: ‘ Ας ορκιστούμε όλοι όρκο, και ας δεσμευτούμε μεταξύ μας με αμοιβαίες κατάρες για να μην εγκαταλείψουμε το σχέδιο αυτό αλλά να πράξουμε αυτό που αποφασίσαμε.’ Τότε ορκίσθηκαν όλοι μαζί και δέσμευσαν τους εαυτούς τους με αμοιβαίες κατάρες. Και συνολικά ήταν διακόσιοι, όσοι κατέβηκαν κατά τις μέρες του Ιάρεδ επί της κορυφής του όρους Ερμών, και το ονόμασαν Ερμών, διότι ορκίσθηκαν και αναθεμάτισαν ο ένας τον άλλον πάνω σ’ αυτό. Και αυτά είναι τα ονόματα των αρχηγών τους: Σεμιαζάς ο αρχηγός τους, Αραθάκ, Κιμβρά, Σαμμανή, Δανειήλ, Αρεαρώς, Σεμιήλ, Ιωμειήλ, Χωχαριήλ, Εζεκιήλ, Βατριήλ, Σαθιήλ, Ατριήλ, Ταμιήλ, Βαρακιήλ, Ανανθά, Θωνιήλ, Ραμιήλ, Ασεάλ, Ρακειήλ, Τουριήλ. Αυτοί είναι οι αρχηγοί τους κατά δεκάδες. Κεφάλαιο 6, στίχοι 1 – 8.
Και όλοι οι υπόλοιποι έλαβαν μαζί με αυτούς για τον εαυτό τους γυναίκες, και ο καθένας διάλεξε από μία, και άρχισαν να εισέρχονται σε αυτές και να μολύνουν τον εαυτό τους μαζί τους, και δίδαξαν σε αυτές γοητείες και φαρμακείες και ριζοτομίες, και τις έμαθαν να γνωρίζουν τα βότανα. Και αυτές συνέλαβαν, και εγέννησαν μεγάλους γίγαντες, ύψους τριών χιλιάδων πήχεων, οι οποίοι καταβρόχθισαν τους κόπους των ανθρώπων. Και άρχισαν να αμαρτάνουν κατά των πτηνών και των ζώων, και των ερπετών, και των ιχθύων, και να τρώγει ο ένας τις σάρκες του άλλου, και να πίνουν το αίμα. Και η γη κατηγόρησε τους ανόμους. Κεφάλαιο 7, στίχοι 1 – 6.
Και ο Αζαήλ δίδαξε τους ανθρώπους να κατασκευάζουν ξίφη, και μαχαίρια και ασπίδες και θώρακες, και έκαμε εις αυτούς γνωστά τα μέταλλα της γης και την τέχνη της κατεργασίας αυτών, και ψέλια και στολίδια, και τη χρήση του αντιμονίου και το καλλωπισμό των βλεφάρων, και όλα τα είδη των πολύτιμων λίθων και όλα τα βαφικά. Και έγινε πολλή ασέβεια, και διέπραξαν πορνεία και επλανήθησαν και διεφθάρησαν από τις διδασκαλίες αυτών. Ο Σεμιαζάς τους δίδαξε τις γοητείες και τις ριζοτομίες, ο Αρμαρώς την λύση των γοητειών, ο Ρακειήλ την αστρολογία, ο Χωχιήλ τα σημεία της γης, ο Σαθιήλ τους αστερισμούς, ο Σεριήλ την πορεία της σελήνης.» Κεφάλαιο 8, στίχοι 1 – 4.
ΟΝΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ
Στο κεφάλαιο 20, του βιβλίου του Ενώχ, αναφέρονται τα ονόματα και τα λειτουργήματα των Αρχαγγέλων, που στο συγκεκριμένο σημείο είναι επτά, ενώ όπως θα δούμε πιο κάτω σε άλλο σημείο του βιβλίου είναι τέσσερις:
«Και αυτά είναι τα ονόματα των αγίων αγγέλων, οι οποίοι γρηγορούν. Ουριήλ, ένας από τους άγιους αγγέλους ο επί του κόσμου και του ταρτάρου. Ραφαήλ, ένας από τους άγιους αγγέλους ο επί των πνευμάτων των ανθρώπων. Ραγουήλ, ένας από τους άγιους αγγέλους αυτός που παίρνει εκδίκηση επί του κόσμου των φωστήρων. Μιχαήλ, ένας από τους άγιους αγγέλους αυτός που είναι ταγμένος επί του αρίστου μέρους της ανθρωπότητας και επί του χάους. Σαρακαήλ, ένας από τους άγιους αγγέλους αυτός που είναι ταγμένος επί των πνευμάτων όσων αμαρτάνουν με το πνεύμα. Γαβριήλ, ένας από τους άγιους αγγέλους αυτός που είναι επί του Παραδείσου και των φιδιών και των Χερουβείμ. Ρεμιήλ, ένας από τους άγιους αγγέλους, τον οποίον ο Θεός έβαλε επί των αναστημένων.» Κεφάλαιο 20, στίχοι 1 – 8.
ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΙ
Στο κεφάλαιο 40, του βιβλίου του Ενώχ, όπως είπαμε και πιο πάνω, αναφέρονται τέσσερις Αρχάγγελοι, για να αποδειχτεί πόσο δίκαιο έχουν αυτό που υποστηρίζουν και οι κριτικοί του εν λόγω βιβλίου, πως το βιβλίο του Ενώχ είναι συμπίλημα διαφόρων φιλολογικών έργων:
« Μετά από αυτό ρώτησα τον άγγελο της ειρήνης που ήταν μαζί μου, που μου φανέρωνε όλα τα μυστήρια : ‘ Ποια είναι τα τέσσερα αυτά πρόσωπα τα οποία είδα και τους λόγους των οποίων άκουσα και κατέγραψα;’ Και αυτός μου απάντησε: ‘ Ο πρώτος είναι ο Μιχαήλ, ο ελεήμων και ο μακρόθυμος. Ο δεύτερος είναι ο Ραφαήλ, ο οποίος έχει κατασταθεί επί όλων των νόσων και των πληγών των ανθρώπων. Ο τρίτος είναι ο Γαβριήλ, ο οποίος έχει κατασταθεί επί όλων των δυνάμεων. Και ο τέταρτος είναι αυτός ο οποίος έχει κατασταθεί επί της μετάνοιας και της ελπίδας εκείνων, οι οποίοι θα κληρονομήσουν την αιώνια ζωή, και ονομάζεται Φανουήλ.’» Κεφάλαιο 40, στίχοι 8 – 9.
ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΩΝ ΕΚΠΤΩΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΑΤΑΝ
Ο συμπιλητής του βιβλίου του Ενώχ επανέρχεται πάλι στους έκπτωτους αγγέλους και στο κεφάλαιο 69. Αυτή όμως τη φορά χρησιμοποιεί διαφορετικά ονόματα για αυτούς, από αυτά που εξέθεσε στα κεφάλαια 6 και 8. Επιπλέον η αναφορά του στις απατηλές διδασκαλίες των δαιμόνων που δίδαξαν τους ανθρώπους, για να τους απομακρύνουν από το Θεό είναι πιο εκτενής από τα προηγούμενα κεφάλαια. Εντύπωση όμως προκαλεί και αυτή τη φορά η εχθρότητα του συγγραφέα προς τα γράμματα και τις επιστήμες, αφού τις θεωρεί έργα των δαιμόνων. Βέβαια υπάρχει εξήγηση γι’ αυτό το φαινόμενο, αλλά δεν είναι στο αντικείμενο της παρούσας πραγματείας. Ενδεικτικά μόνο να πούμε, πως το βιβλίο του Ενώχ γράφεται σε μια εποχή όπου οι Σελευκίδες αρχίζουν και καταπιέζουν βάναυσα τον Ιουδαϊκό λαό να αλλάξει πίστη, με αποκορύφωμα την προκλητική πράξη του Αντίοχου Δ΄ του Επιφανή, να μετατρέψει το Ναό του Σολομώντα σε Ναό του Διός, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει η Μακκαβαϊκή Επανάσταση.
«Και αυτοί είναι οι άρχοντες των αγγέλων των και των ονομάτων των, και των επικεφαλής εκατοντάδων και πεντηκοντάδων και δεκάδων.
Το όνομα του πρώτου Γιεκών: δηλ. αυτός είναι, ο οποίος αποπλάνησε τους υιούς του Θεού και έφερε αυτούς κάτω στη γη και τους αποπλάνησε με τις θυγατέρες των ανθρώπων. Και ο δεύτερος ονομάστηκε Ασβιήλ: έδωσε στους αγίους υιούς του Θεού κακή συμβουλή και τους αποπλάνησε, ώστε να μολύνουν τα σώματά τους με τις θυγατέρες των ανθρώπων. Και ο τρίτος ονομάστηκε Γαδριήλ: αυτός είναι εκείνος, που υπέδειξε στα τέκνα των ανθρώπων όλα τα θανάσιμα κτυπήματα, παραπλάνησε την Εύα, και υπέδειξε την ασπίδα και τον θώρακα και το ξίφος δια τη μάχη και όλα τα όπλα του θανάτου στα τέκνα των ανθρώπων. Από το χέρι του διαδόθηκαν τα όπλα στους κατοίκους της γης από εκείνη την μέρα και εις το διηνεκές. Και ο τέταρτος ονομάστηκε Πενεμουέ: Δίδαξε στα τέκνα των ανθρώπων το πικρό και το γλυκύ, και τους δίδαξε όλα τα μυστικά της σοφίας των. Και καθοδήγησε την ανθρωπότητα να γράφει με μελάνι και χαρτί, και έτσι πολλοί αμάρτησαν από αιώνα σε αιώνα μέχρι την ημέρα αυτή. Διότι οι άνθρωποι δεν δημιουργήθηκαν γι’ αυτό το σκοπό, να επιβεβαιώνουν την καλή του πίστη με γραφίδα και μελάνη. Διότι οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν ακριβώς, όπως και οι άγγελοι, με σκοπό να συνεχίσουν καθαροί και δίκαιοι, ο δε θάνατος, ο οποίος καταστρέφει το παν, δεν θα μπορούσε να τους πειράξει. Πλην όμως, λόγω αυτής της γνώσης χάνονται και με αυτή τη δύναμη ο θάνατος με κατατρέχει. Και ο πέμπτος ονομάστηκε Κασδέϊα: αυτός είναι εκείνος, που έδειξε στα τέκνα των ανθρώπων όλα τα κακά κτυπήματα των πνευμάτων και των δαιμόνων και τα κτυπήματα του εμβρύου στη μήτρα, ώστε να αποβληθεί αυτό, τα κτυπήματα της ψυχής, τα δαγκώματα των φιδιών, και τα κτυπήματα τα οποία συμβαίνουν κατά τη μεσημβρινή ζέστη, τον υιό του φιδιού που καλείται Ταβαέτ. Και αυτό είναι το έργο του Κασβεήλ, του άρχοντα του όρκου, τον οποίον έδειξε στους αγίους, όταν κατοικούσε πάνω στα ψηλά με δόξα και το όνομά του είναι Βικά» Κεφάλαιο 69, στίχοι 3 – 13.
Ολοκληρώνοντας το ενδιαφέρον αυτό θέμα, αξίζει να θυμίσουμε πως γνωρίζουμε πως έχουμε κάνει επιδερμική αντιμετώπιση του θέματος. Εναπόκειται πλέον στον ανήσυχο και απαιτητικό αναγνώστη, να ερευνήσει πλέον μόνος του για να σχηματίσει μια πιο ολοκληρωμένη και σαφή άποψη.
Βιβλιογραφία: Σάββα Χρ. Αγουρίδη, «Τα απόκρυφα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης», Τόμος Α΄, Εκδόσεις Έννοια.
Η αρχή για την ευρεία απήχησή τους έγινε πριν μερικά χρόνια όταν παραμονές του Πάσχα εκδόθηκε το «Απόκρυφο Ευαγγέλιο του Ιούδα», που παρουσίαζε έναν διαφορετικό Ιούδα από ότι γνωρίζουμε.
Όπως ήταν φυσικό προκλήθηκε μεγάλος θόρυβος γύρω από το εν λόγω θέμα, και έτσι ό όρος «Απόκρυφα» άρχισε να γίνεται γνωστός πλέον και οικείος στις πλατιές λαϊκές μάζες. Περισσότερα για αυτό το θέμα μπορεί να δει ο αναγνώστης, στο αντίστοιχο άρθρο μας το «Ευαγγέλιο του Ιούδα»....
Βέβαια στην πιο ευρεία γνωστοποίηση του όρου αυτού, συνετέλεσαν και τα επιτυχημένα διηγήματα του Νταν Μπράουν (Dan Brown) «Κώδικας Ντα Βίτσι» και «Πεφωτισμένοι», τα οποία μεταφέρθηκαν και στην μεγάλη οθόνη, γνωρίζοντας ανάλογη επιτυχία.
Όλα αυτά όμως αφορούσαν τα «Απόκρυφα» της Καινής Διαθήκης.
Άλλωστε ο πολύς κόσμος πιστεύει πως μόνο η Καινή Διαθήκη διαθέτει «Απόκρυφα» βιβλία. Έτσι θα εκπλαγεί όταν μάθει πως «Απόκρυφα» βιβλία μπορεί να ανεύρει κάποιος και στην Παλαιά Διαθήκη.
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Ο ΟΡΟΣ «ΑΠΟΚΡΥΦΑ»
Η λέξη «Απόκρυφα» στην αρχή τουλάχιστον σήμαινε διάφορα κείμενα – θρησκευτικού χαρακτήρα βέβαια – τα οποία περιέχουν εσωτερική διδασκαλία, η οποία όμως προορίζεται αποκλειστικά και μόνο για συγκεκριμένο αριθμό ατόμων τους «εκλεκτούς».
Αργότερα ο όρος αυτός εσήμαινε τα κείμενα αυτά, τα οποία υποτίθεται κρύβουν μυστήρια για το μέλλον του λαού του Θεού, τα οποία όμως αυτά μυστήρια αποκαλύπτονται στους ευλαβείς αναγνώστες, γι’ αυτό και πολλές φορές καλούνται και «Αποκαλύψεις» ή «Αποκαλυπτικά βιβλία».
Όταν τώρα κάνουμε λόγο για τα «Απόκρυφα» της Παλαιάς Διαθήκης, εννοούμε τα ιουδαϊκής προέλευσης θρησκευτικά κείμενα που γράφτηκαν το χρονικό διάστημα μεταξύ 200 π.Χ. και 100 μ.Χ.
Τα κείμενα αυτά είτε γράφτηκαν εντός της Παλαιστίνης ή εκτός αυτής από ευσεβείς Εβραίους της Διασποράς. Η γλώσσα της γραφής τους είναι είτε εβραϊκή είτε αραμαϊκή και βέβαια κάποια από αυτά στην διεθνή γλώσσα της εποχής εκείνης την Ελληνική.
Σήμερα βέβαια με τον όρο «Απόκρυφα», εννοούμε τα βιβλία εκείνα τα οποία βρίσκονται εκτός του κανόνος της Αγίας Γραφής, του καταλόγου δηλαδή που συνέταξε η Εκκλησία για να δηλώσει ποια βιβλία της Αγίας Γραφής θεωρεί και δέχεται ως γνήσια εκφράζοντα την Χριστιανική Πίστη.
Ομοίως, πολύ πριν την Εκκλησία, και οι Ιουδαίοι είχαν θέσει τα κείμενα αυτά εκτός του δικού τους κανόνος, σε μία σύνοδο που συνήλθε στην πόλη της Ιάμνειας της Παλαιστίνης το 91 μ.Χ., όχι μόνο για να καθορίσει ποια είναι τα αποδεκτά βιβλία του Ιουδαϊσμού, αλλά και να προφυλάξει τους πιστούς της από τα εκδοθέντα βιβλία του ταχέως αναπτυσσομένου εκείνη την εποχή Χριστιανισμού.
Άξιον μνείας είναι και το γεγονός, πως ενώ η Εκκλησία έδειχνε αρνητική στάση απέναντι στα «Απόκρυφα» βιβλία της Καινής Διαθήκης – αφού άλλωστε τα περισσότερα από αυτά περιείχαν αιρετικές διδασκαλίες – απέναντι σε ορισμένα «Απόκρυφα» βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης όχι μόνο έδειξε ανεκτική στάση αλλά κάποιες από τις διδασκαλίες εξ αυτών τις εγκολπώθηκε και με τις παρεμβολές της, τις έδωσε παντελώς Χριστιανικό χρώμα.
Αρκεί και μόνο να συγκρίνει κάποιος τα έργα αυτά με την Αποκάλυψη του Ευαγγελιστή Ιωάννη και θα διαπιστώσει του λόγου το αληθές. Και πως θα μπορούσε άλλωστε να γίνει διαφορετικά, όταν η διδασκαλία περί Δύο Αιώνων, περί του αναμενόμενου Μεσσία ως Κριτή πλέον, περί των θλίψεων των τελευταίων ημερών, περί της τελικής Κρίσης και περί του τελικού Παράδεισου των δικαίων, δεν μπορεί να αφήσει ασυγκίνητο οιονδήποτε Χριστιανό και ειδικά το Χριστιανό εκείνης της εποχής, που τον διέκρινε το έντονο εσχατολογικό και ενθουσιαστικό στοιχείο.
Ας κάνουμε στο σημείο αυτό μνεία ορισμένων «Απόκρυφων» της Παλαιάς Διαθήκης, που πιθανόν σε κάποιους μπορεί να φανούν γνωστά γιατί κάπου τα έχουν δει ή τα έχουν ακούσει. Σε παρένθεση ο πιθανός χρόνος συγγραφής τους:
Ενώχ ( 200 π.Χ.), Διαθήκαι των 12 Πατριαρχών (150 – 100 π.Χ.), Ιωβηλαία (150 – 100 π.Χ.), Μαρτύριον Ησαΐου (1ος αιώνας μ.Χ.), Βίος Αδάμ και Εύας (1ος αιώνας μ.Χ.), Αποκάλυψις Αβραάμ (100 μ.Χ.), Σιβυλλικά Βιβλία ( 2ος αιώνας π.Χ. – 2ος αιώνας μ.Χ.), Ανάληψις Μωϋσέως (6 – 30 μ.Χ.), Οι Βίοι των Προφητών (1ος αιώνας μ.Χ.), Διαθήκη Ιώβ (100 – 50 π.Χ.) και άλλα.
ΤΟ «ΑΠΟΚΡΥΦΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΕΝΩΧ»
Ο Ενώχ θεωρείται Πατριάρχης των Εβραίων. Για το βίο του δεν γνωρίζουμε και πολλά πράγματα, εκτός από ελάχιστα και αυτά ολίγον συγκεχυμένα, τα οποία αναφέρονται στην Αγία Γραφή και ιδιαίτερα στο πρώτο βιβλίο της, αυτό της Γένεσις. Σύμφωνα με την παράδοση Γένεσις, κεφάλαιο 4, στίχος 1 ο Ενώχ ήταν γιος του Κάιν και πατέρας του Ιάρεδ, ενώ σύμφωνα με την γενεαλογία του Σηθ Γένεσις, κεφάλαιο 4, στίχος 18, ήταν έβδομος από τον Αδάμ, γιος του Ιάρεδ και πατέρας του Μαθουσάλα.
Έζησε 365 χρόνια σε τέλεια υπακοή στο Θεό και «μετατέθηκε» στον ουρανό χωρίς να γνωρίσει τον θάνατο Γένεσις, κεφάλαιο 5, στίχος 24.Η «μετάθεσή» του αυτή στον ουρανό δημιούργησε ένα θρύλο γύρω από το όνομά του, με αποτέλεσμα να γραφούν διάφορα φιλολογικά έργα για το πρόσωπό του, τα οποία κάποιος Ιουδαίος συνένωσε σε ένα ενιαίο έργο με τον γενικό τίτλο Βιβλίον ή Βίβλος Ενώχ περί το 200 π.Χ. περίπου. Το βιβλίο αρχικά γράφτηκε στην αραμαϊκή ή εβραϊκή γλώσσα. Αποσπάσματα του διασώζονται σε ελληνική και λατινική μετάφραση, ολόκληρο δε σε αιθιοπική, γι’ αυτό και είναι γνωστό και ως Ενώχ Α΄ ή Αιθιοπικός Ενώχ, για να διακρίνεται από ένα άλλο «απόκρυφο» που ονομάζεται Ενώχ Β΄ ή Σλαβονικός Ενώχ. Μπορεί να το βρει κάποιος και με τις ονομασίες Ενώχ ή Όρασις Ενώχ. Η διαίρεση του έργου ποικίλει από κριτικό σε κριτικό, εμείς όμως θα αναφέρουμε αυτήν του Georg Beer την οποία επικαλείται ο αείμνηστος Σάββας Αγουρίδης:
1. Αγγελολογικό (κεφ. 1 – 36 ) 2. Μεσσιολογικό ( κεφ. 37 – 71 ) 3. Αστρονομικό ( κεφ. 72 – 82 ) 4. Ιστορικό ( κεφ. 83 – 90 ) 5. Παραινετικό ( κεφ. 91 – 108 ).
ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΑΓΓΕΛΩΝ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΩΝ
Η επιθυμία μας να ασχοληθούμε με το Αγγελολογικό τμήμα του Ενώχ, έγινε για καθαρά λόγους ενημέρωσης των αναγνωστών μας. Γιατί ο σκοπός του «Αντιαιρετικού», δεν είναι μόνο η αντιμετώπιση των αιρέσεων αλλά και η ενημέρωση των πιστών. Επειδή πιστεύουμε πως η σωστή ενημέρωση για τα ζητήματα της πίστης μας, βοηθά τον πιστό να έχει μια ολοκληρωμένη και σαφή άποψη σ’ αυτό που πιστεύει και θρησκεύει.
Έτσι πολλά ονόματα αγγέλων ή δαιμόνων που του είναι οικεία και νομίζει πως αναφέρονται στην Αγία Γραφή θα διαπιστώσει πως όχι μόνο δεν προέρχονται από αυτή αλλά και πολύ περισσότερο ούτε καν αναφέρονται σε αυτή.
Θα ξεκινήσουμε με τα κεφάλαια 6,7 και 8 όπου περιγράφονται η πτώση των Αγγέλων, τους οποίους ο συγγραφέας αποκαλεί «Εγρήγορους» και η «μίξη» τους με γυναίκες, το οποίο προφανώς ο συγγραφέας το έχει δανειστεί από την αντίστοιχη διήγηση της Γένεσις κεφάλαιο 6, στίχοι 1 – 2.Άξιο προσοχής είναι, πως ενώ η διήγηση της Γένεσις για το εν λόγω γεγονός είναι συντομότατη, μόλις δύο στίχοι, στο βιβλίο του Ενώχ όχι μόνο είναι εκτενέστερη αλλά αναφέρει και τα ονόματα των έκπτωτων Αγγέλων και σε ποιες ανήθικες και αισχρές πράξεις οδήγησαν τους ανθρώπους με την διδασκαλία τους.
Δεν πρέπει επίσης να διαφύγει της προσοχής του αναγνώστη, πως η κατασκευή των πολεμικών αντικειμένων θεωρούνται από τον συγγραφέα ως έργο των δαιμόνων, όπως επίσης και η ανακάλυψη της επεξεργασίας των μετάλλων και τα πρώιμα στάδια της επιστήμης, π.χ. η αστρονομία και η παρατήρηση της πορείας της σελήνης.
Η ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ. ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ.
« Και συνέβη όταν αυξήθηκαν οι υιοί των ανθρώπων, εκείνες τις μέρες να γεννηθούν ωραίες και χαριτωμένες θυγατέρες. Και οι άγγελοι, τα τέκνα του ουρανού, τις είδαν και τις πεθύμισαν, και είπαν μεταξύ τους: ‘ Ελάτε, ας εκλέξουμε για μας συζύγους από τα τέκνα των ανθρώπων και ας γεννήσουμε για μας δικά τους τέκνα.’ Και ο Σεμιαζάς, που ήταν αρχηγός τους, τους είπε: ‘ Φοβάμαι πως δεν θα συμφωνήσετε να κάνουμε αυτό το πράγμα, και μόνος εγώ θα πληρώσω την τιμωρία μιας μεγάλης αμαρτίας.’ Και όλοι αυτοί απάντησαν προς αυτόν και είπαν: ‘ Ας ορκιστούμε όλοι όρκο, και ας δεσμευτούμε μεταξύ μας με αμοιβαίες κατάρες για να μην εγκαταλείψουμε το σχέδιο αυτό αλλά να πράξουμε αυτό που αποφασίσαμε.’ Τότε ορκίσθηκαν όλοι μαζί και δέσμευσαν τους εαυτούς τους με αμοιβαίες κατάρες. Και συνολικά ήταν διακόσιοι, όσοι κατέβηκαν κατά τις μέρες του Ιάρεδ επί της κορυφής του όρους Ερμών, και το ονόμασαν Ερμών, διότι ορκίσθηκαν και αναθεμάτισαν ο ένας τον άλλον πάνω σ’ αυτό. Και αυτά είναι τα ονόματα των αρχηγών τους: Σεμιαζάς ο αρχηγός τους, Αραθάκ, Κιμβρά, Σαμμανή, Δανειήλ, Αρεαρώς, Σεμιήλ, Ιωμειήλ, Χωχαριήλ, Εζεκιήλ, Βατριήλ, Σαθιήλ, Ατριήλ, Ταμιήλ, Βαρακιήλ, Ανανθά, Θωνιήλ, Ραμιήλ, Ασεάλ, Ρακειήλ, Τουριήλ. Αυτοί είναι οι αρχηγοί τους κατά δεκάδες. Κεφάλαιο 6, στίχοι 1 – 8.
Και όλοι οι υπόλοιποι έλαβαν μαζί με αυτούς για τον εαυτό τους γυναίκες, και ο καθένας διάλεξε από μία, και άρχισαν να εισέρχονται σε αυτές και να μολύνουν τον εαυτό τους μαζί τους, και δίδαξαν σε αυτές γοητείες και φαρμακείες και ριζοτομίες, και τις έμαθαν να γνωρίζουν τα βότανα. Και αυτές συνέλαβαν, και εγέννησαν μεγάλους γίγαντες, ύψους τριών χιλιάδων πήχεων, οι οποίοι καταβρόχθισαν τους κόπους των ανθρώπων. Και άρχισαν να αμαρτάνουν κατά των πτηνών και των ζώων, και των ερπετών, και των ιχθύων, και να τρώγει ο ένας τις σάρκες του άλλου, και να πίνουν το αίμα. Και η γη κατηγόρησε τους ανόμους. Κεφάλαιο 7, στίχοι 1 – 6.
Και ο Αζαήλ δίδαξε τους ανθρώπους να κατασκευάζουν ξίφη, και μαχαίρια και ασπίδες και θώρακες, και έκαμε εις αυτούς γνωστά τα μέταλλα της γης και την τέχνη της κατεργασίας αυτών, και ψέλια και στολίδια, και τη χρήση του αντιμονίου και το καλλωπισμό των βλεφάρων, και όλα τα είδη των πολύτιμων λίθων και όλα τα βαφικά. Και έγινε πολλή ασέβεια, και διέπραξαν πορνεία και επλανήθησαν και διεφθάρησαν από τις διδασκαλίες αυτών. Ο Σεμιαζάς τους δίδαξε τις γοητείες και τις ριζοτομίες, ο Αρμαρώς την λύση των γοητειών, ο Ρακειήλ την αστρολογία, ο Χωχιήλ τα σημεία της γης, ο Σαθιήλ τους αστερισμούς, ο Σεριήλ την πορεία της σελήνης.» Κεφάλαιο 8, στίχοι 1 – 4.
ΟΝΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ
Στο κεφάλαιο 20, του βιβλίου του Ενώχ, αναφέρονται τα ονόματα και τα λειτουργήματα των Αρχαγγέλων, που στο συγκεκριμένο σημείο είναι επτά, ενώ όπως θα δούμε πιο κάτω σε άλλο σημείο του βιβλίου είναι τέσσερις:
«Και αυτά είναι τα ονόματα των αγίων αγγέλων, οι οποίοι γρηγορούν. Ουριήλ, ένας από τους άγιους αγγέλους ο επί του κόσμου και του ταρτάρου. Ραφαήλ, ένας από τους άγιους αγγέλους ο επί των πνευμάτων των ανθρώπων. Ραγουήλ, ένας από τους άγιους αγγέλους αυτός που παίρνει εκδίκηση επί του κόσμου των φωστήρων. Μιχαήλ, ένας από τους άγιους αγγέλους αυτός που είναι ταγμένος επί του αρίστου μέρους της ανθρωπότητας και επί του χάους. Σαρακαήλ, ένας από τους άγιους αγγέλους αυτός που είναι ταγμένος επί των πνευμάτων όσων αμαρτάνουν με το πνεύμα. Γαβριήλ, ένας από τους άγιους αγγέλους αυτός που είναι επί του Παραδείσου και των φιδιών και των Χερουβείμ. Ρεμιήλ, ένας από τους άγιους αγγέλους, τον οποίον ο Θεός έβαλε επί των αναστημένων.» Κεφάλαιο 20, στίχοι 1 – 8.
ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΙ
Στο κεφάλαιο 40, του βιβλίου του Ενώχ, όπως είπαμε και πιο πάνω, αναφέρονται τέσσερις Αρχάγγελοι, για να αποδειχτεί πόσο δίκαιο έχουν αυτό που υποστηρίζουν και οι κριτικοί του εν λόγω βιβλίου, πως το βιβλίο του Ενώχ είναι συμπίλημα διαφόρων φιλολογικών έργων:
« Μετά από αυτό ρώτησα τον άγγελο της ειρήνης που ήταν μαζί μου, που μου φανέρωνε όλα τα μυστήρια : ‘ Ποια είναι τα τέσσερα αυτά πρόσωπα τα οποία είδα και τους λόγους των οποίων άκουσα και κατέγραψα;’ Και αυτός μου απάντησε: ‘ Ο πρώτος είναι ο Μιχαήλ, ο ελεήμων και ο μακρόθυμος. Ο δεύτερος είναι ο Ραφαήλ, ο οποίος έχει κατασταθεί επί όλων των νόσων και των πληγών των ανθρώπων. Ο τρίτος είναι ο Γαβριήλ, ο οποίος έχει κατασταθεί επί όλων των δυνάμεων. Και ο τέταρτος είναι αυτός ο οποίος έχει κατασταθεί επί της μετάνοιας και της ελπίδας εκείνων, οι οποίοι θα κληρονομήσουν την αιώνια ζωή, και ονομάζεται Φανουήλ.’» Κεφάλαιο 40, στίχοι 8 – 9.
ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΩΝ ΕΚΠΤΩΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΑΤΑΝ
Ο συμπιλητής του βιβλίου του Ενώχ επανέρχεται πάλι στους έκπτωτους αγγέλους και στο κεφάλαιο 69. Αυτή όμως τη φορά χρησιμοποιεί διαφορετικά ονόματα για αυτούς, από αυτά που εξέθεσε στα κεφάλαια 6 και 8. Επιπλέον η αναφορά του στις απατηλές διδασκαλίες των δαιμόνων που δίδαξαν τους ανθρώπους, για να τους απομακρύνουν από το Θεό είναι πιο εκτενής από τα προηγούμενα κεφάλαια. Εντύπωση όμως προκαλεί και αυτή τη φορά η εχθρότητα του συγγραφέα προς τα γράμματα και τις επιστήμες, αφού τις θεωρεί έργα των δαιμόνων. Βέβαια υπάρχει εξήγηση γι’ αυτό το φαινόμενο, αλλά δεν είναι στο αντικείμενο της παρούσας πραγματείας. Ενδεικτικά μόνο να πούμε, πως το βιβλίο του Ενώχ γράφεται σε μια εποχή όπου οι Σελευκίδες αρχίζουν και καταπιέζουν βάναυσα τον Ιουδαϊκό λαό να αλλάξει πίστη, με αποκορύφωμα την προκλητική πράξη του Αντίοχου Δ΄ του Επιφανή, να μετατρέψει το Ναό του Σολομώντα σε Ναό του Διός, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει η Μακκαβαϊκή Επανάσταση.
«Και αυτοί είναι οι άρχοντες των αγγέλων των και των ονομάτων των, και των επικεφαλής εκατοντάδων και πεντηκοντάδων και δεκάδων.
Το όνομα του πρώτου Γιεκών: δηλ. αυτός είναι, ο οποίος αποπλάνησε τους υιούς του Θεού και έφερε αυτούς κάτω στη γη και τους αποπλάνησε με τις θυγατέρες των ανθρώπων. Και ο δεύτερος ονομάστηκε Ασβιήλ: έδωσε στους αγίους υιούς του Θεού κακή συμβουλή και τους αποπλάνησε, ώστε να μολύνουν τα σώματά τους με τις θυγατέρες των ανθρώπων. Και ο τρίτος ονομάστηκε Γαδριήλ: αυτός είναι εκείνος, που υπέδειξε στα τέκνα των ανθρώπων όλα τα θανάσιμα κτυπήματα, παραπλάνησε την Εύα, και υπέδειξε την ασπίδα και τον θώρακα και το ξίφος δια τη μάχη και όλα τα όπλα του θανάτου στα τέκνα των ανθρώπων. Από το χέρι του διαδόθηκαν τα όπλα στους κατοίκους της γης από εκείνη την μέρα και εις το διηνεκές. Και ο τέταρτος ονομάστηκε Πενεμουέ: Δίδαξε στα τέκνα των ανθρώπων το πικρό και το γλυκύ, και τους δίδαξε όλα τα μυστικά της σοφίας των. Και καθοδήγησε την ανθρωπότητα να γράφει με μελάνι και χαρτί, και έτσι πολλοί αμάρτησαν από αιώνα σε αιώνα μέχρι την ημέρα αυτή. Διότι οι άνθρωποι δεν δημιουργήθηκαν γι’ αυτό το σκοπό, να επιβεβαιώνουν την καλή του πίστη με γραφίδα και μελάνη. Διότι οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν ακριβώς, όπως και οι άγγελοι, με σκοπό να συνεχίσουν καθαροί και δίκαιοι, ο δε θάνατος, ο οποίος καταστρέφει το παν, δεν θα μπορούσε να τους πειράξει. Πλην όμως, λόγω αυτής της γνώσης χάνονται και με αυτή τη δύναμη ο θάνατος με κατατρέχει. Και ο πέμπτος ονομάστηκε Κασδέϊα: αυτός είναι εκείνος, που έδειξε στα τέκνα των ανθρώπων όλα τα κακά κτυπήματα των πνευμάτων και των δαιμόνων και τα κτυπήματα του εμβρύου στη μήτρα, ώστε να αποβληθεί αυτό, τα κτυπήματα της ψυχής, τα δαγκώματα των φιδιών, και τα κτυπήματα τα οποία συμβαίνουν κατά τη μεσημβρινή ζέστη, τον υιό του φιδιού που καλείται Ταβαέτ. Και αυτό είναι το έργο του Κασβεήλ, του άρχοντα του όρκου, τον οποίον έδειξε στους αγίους, όταν κατοικούσε πάνω στα ψηλά με δόξα και το όνομά του είναι Βικά» Κεφάλαιο 69, στίχοι 3 – 13.
Ολοκληρώνοντας το ενδιαφέρον αυτό θέμα, αξίζει να θυμίσουμε πως γνωρίζουμε πως έχουμε κάνει επιδερμική αντιμετώπιση του θέματος. Εναπόκειται πλέον στον ανήσυχο και απαιτητικό αναγνώστη, να ερευνήσει πλέον μόνος του για να σχηματίσει μια πιο ολοκληρωμένη και σαφή άποψη.
Βιβλιογραφία: Σάββα Χρ. Αγουρίδη, «Τα απόκρυφα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης», Τόμος Α΄, Εκδόσεις Έννοια.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή
κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι
υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.
25 σχόλια:
Χαίρομαι που αναφερθήκατε στις πηγές της ύπαρξης των πολλών αρχαγγέλων, ενώ στη Βίβλο γίνεται λόγος μόνο σε έναν, στον Μιχαήλ τον αρχάγγελο.
Πολύ ενδιαφέροντα αυτού του είδους τα άρθρα. Πραγματικά γίνονται μια καλή αφορμή για περαιτέρω έρευνα. Να μας δίνετε λοιπόν πιο συχνά τέτοιου είδους αφορμές. Συγχαρητήρια!
Ευδοκία
Αγαπητή Ευδοκία, σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια. Πιστέψτε με, είναι μεγάλη χαρά για τον οιονδήποτε δημιουργό να διαπιστώνει πως αναγνωρίζετε ο κόπος του. Σας ευχαριστώ και πάλι και ελπίζω να φανώ αντάξιος και στο μέλλον.
Μετά τιμής Χρήστος - αντιαιρετικός
Εγραψα
ΩςΑνωνυμος_
"ΕΞΟΔ.17,2 ΚΑΙ ΕΛΟΙΔΟΡΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΜΩΥΣΕΩΣ ΛΕΓΟΝΤΕΣ ΔΟΣ ΕΙΣ ΗΜΑΣ ΥΔΩΡ ΔΙΑ ΝΑ ΠΙΩΜΕΝ ΚΑΙ ΕΙΠΕ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΥΣ Ο ΜΩΥΣΗΣ ΔΙΑ ΤΙ ΛΟΙΔΟΡΕΙΤΕ ΚΑΤ ΕΜΟΥ ΔΙΑ ΤΙ ΠΕΙΡΑΖΕΤΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ.Ομοιως στην Κ.Δ Α΄Κορινθ 10,9 μηδε εκπειράζωμεν τον Χριστόν, καθώς τινες αυτων επείρασαν, και υπο των οφεων απώλλυντο.Εδω βλεπουμε καθαρα οτι ο Γιαχβε της Π.Δ ηταν ο Χριστος.
Ανοιγοντας στο ιδιο χωριο του Αποστ.Παυλου στην Α.Γραφη της Σκοπιας διαβαζουμε << Ουτε να υποβαλλουμε σε δοκιμη τον Ιεχωβα,οπως (τον) υπεβαλαν σε δοκιμη μερικοι απ' αυτους,απλως και μονο για να αφανιστουν απο τα φιδια (Α΄ Κορ.10.9)>>.Γιατι σβησατε την λεξη Χριστος και βαλατε τη λεξη Ιεχωβα?.
Απαντηση που ελαβα από ανωνυμο ν2 ΜΤΙ.
[Το ερώτημα το θέτετε, κ. Ανώνυμε, είναι λογικό. Υπάρχουν λιγοστά εδάφια που φαίνεται να δείχνουν ότι ο Γιαχβέ της Παλαιάς Διαθήκης είναι ο Χριστός της Καινής.]
ο κ Γιωργος απαντησε
Η ΜΝΚ ΣΩΣΤΟΤΑΤΑ το μεταφράζει το εδάφιο Α Κορινθίους 10,9 με βάση το
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ Westcott & Hort
Αυτόν που ονομάζει το κείμενο "κύριον" είναι ο ίδιος με τον "ολοθρευτή" (εξολοθρευτή), που λέει παρακάτω, δηλαδή τον Ιεχωβά/Γιαχβέ. Τον Ιεχωβά/Γιαχβέ πείραξαν, ο Ιεχωβά/Γιαχβέ έστειλε τα φίδια και χάθηκαν,
ο Ιεχωβά όταν γόγγυξαν τους κατέστρεψε.
Ο ανωνυμος ΑΠΑΝΤΑ .
Τοσα χρονια που χρησιμοποιουσατε την Κ.Δ του Βαμβα πριν φτιαξετε την δικη σας εσφαλμενα κυρρησατε Χριστον ως ΙΕΧΩΒΑ? Όταν γυρνουσατε από πορτα σε πορτα με την Κ.Δ του Βαμβα που γραφει Χριστον αντι Ιεχωβα ΠΟΤΕ ΛΕΓΑΤΕ ΨΕΜΜΑΤΑ ΤΟΤΕ Η ΤΩΡΑ.
Κ.Δ βαμβα,9 ΜΗΔΕ ΑΣ ΠΕΙΡΑΖΩΜΕΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΙΝΕΣ ΑΥΤΩΝ ΕΠΕΙΡΑΣΑΝ ΚΑΙ ΑΠΩΛΕΣΘΗΣΑΝ ΥΠΟ ΤΩΝ ΟΦΕΩΝ .
Αρχαιο Κειμενο 9 μηδε εκπειράζωμεν τον Χριστόν, καθώς τινες αυτων επείρασαν, και υπο των οφεων απώλλυντο
Μην μου αραδιαζεις λοιπον εμενα μπουρδες διοτι εσεις χρησημοποιουσατε τον Βαμβα που λεει Χριστον τοτε ενώ τωρα το αλλαξατε κατά το κειμενο Westcott Hort που λεει Κυριον για να μην φαινεται ότι ο Γιαχβε της Παλαιας είναι ο Ιησους της Κ.Δ
Οσο γιαυτα που γραφεις παρακατω κ Γιωργο
-Αυτόν που ονομάζει το κείμενο "κύριον" είναι ο ίδιος με τον "ολοθρευτή" (εξολοθρευτή), που λέει παρακάτω, δηλαδή τον Ιεχωβά/Γιαχβέ.
Τον Ιεχωβά/Γιαχβέ πείραξαν, ο Ιεχωβά/Γιαχβέ έστειλε τα φίδια και χάθηκαν,
ο Ιεχωβά όταν γόγγυξαν τους κατέστρεψε.-δικαιολογεις μονος σου πληρως την αποψη ότι ο Χριστος στην προς Κορινθιους είναι ο Γιαχβε της Παλαιας στην περιπτωση της Κ.Δ του Βαμβα που χρηιμοποιουσατε.
Υ.Γ. Μην απαντατε με κατεβατα της Σκοπιας απλως για να απαντατε διοτι τα σχολια καταγραφονται και ΜΕΝΟΥΝ εις τον αιωνα.
Αποφασιστε ποτε κηρυσσατε λανθασμενα ,πριν με τον Βαμβα που λεγατε τον Χριστο Γιαχβε η τωρα που λετε μονον τον Πατερα Γιαχβε.
Μην νομιζετε ότι θα σας απαντησω ότι κι αν πειτε διοτι ετσι μειωνω τον εαυτο μου και τον κανω βλακωτερο των βλακων. ΔΕΝ ΧΑΝΩ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΜΟΥ ΜΕ ΑΣΤΕΙΟΥΣ ΣΥΝΟΜΗΛΙΤΕΣ
Θα εισασταν σωστοι αν δεν χρηιμοποιουσατε καθολου την Κ.Δ του Βαμβα.
Χαιρετισματα στη Σκοπια που αλλαζει τους Ιεχωβα με την ΩΡΑ και σε οσους την Πιστευουν Σκεφτειτε λιγο τον Αινσταιν που ειπε ότι δυο πραγματα δεν εχουν ορια,το συμπαν και η βλακεια.Επιτρεψτε μου να προσθεσω κι ένα ακομα,Η ΑΜΑΘΕΙΑ ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ.
Καληνυχτα και Ονειρα Προφητικα κ Γιωργο με πολύ νέο ΦΩΣ
Έχω γράψει τα εξης για να εξηγήσω ότι
ο χρισμένος Χριστός δεν είναι ο ΜΗ χρισμένος Ιεχωβά:
Η ΜΝΚ ΣΩΣΤΟΤΑΤΑ το μεταφράζει το εδάφιο Α Κορινθίους 10,9 με βάση το
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ Westcott & Hort
9 "μηδὲ ἐκπειράζωμεν τὸν κύριον, καθώς τινες αὐτῶν ἐπείρασαν καὶ ὑπὸ τῶν ὄφεων ἀπώλλυντο.
10 μηδὲ γογγύζετε, καθάπερ τινες αὐτῶν ἐγόγγυσαν καὶ ἀπώλοντο ὑπὸ τοῦ ὀλοθρευτοῦ. "
Αυτόν που ονομάζει το κείμενο "κύριον" είναι ο ίδιος με τον "ολοθρευτή" (εξολοθρευτή), που λέει παρακάτω, δηλαδή τον Ιεχωβά/Γιαχβέ.
Τον Ιεχωβά/Γιαχβέ πείραξαν,
ο Ιεχωβά/Γιαχβέ έστειλε τα φίδια και χάθηκαν,
ο Ιεχωβά όταν γόγγυξαν τους κατέστρεψε.
Συνεπώς ο απόστ. Παύλος δεν έγραψε σε καμιά περίπτωση ΕΔΩ "χριστόν".
Ούτως ή άλλως ο θεόπνευστος απόστ. Παύλος ήταν γνώστης των Εβραϊκών Γραφών από τις οποίες έκανε την παραπομπή.
Ο απόστ. Παύλος παραθέτει από το έδάφιο Δευτερονόμιο 6:16 "Δεν πρέπει να υποβάλλετε τον Ιεχωβά/Γιαχβέ τον Θεό σας σε δοκιμή"
Το εβραϊκό κείμενο αναφέρει το εβραϊκό ΓΧΒΧ, יהוה συνεπώς Ιεχωβά/Γιαχβέ.
Τον יהוה (Ιεχωβά) είχαν υποβάλει σε δοκιμή οι Ισραηλίτες.
Εξάλλου για τον Ιεχωβά Θεό πρόκειται στα εδάφια από το Δευτερονόμιο 6:13-17
"13 יהוה (Ιεχωβά) τον Θεόν σου θέλεις φοβείσθαι και αυτόν θέλεις λατρεύει και εις το όνομα αυτού θέλεις ομνύει.
14 Δεν θέλετε υπάγει κατόπιν άλλων θεών, εκ των θεών των εθνών των περικυκλούντων υμάς,
15 διότι יהוה (Ιεχωβά) ο Θεός σου είναι Θεός ζηλότυπος εν μέσω σου, διά να μη εξαφή ο θυμός יהוה (Ιεχωβά) του Θεού σου εναντίον σου και σε εξολοθρεύση από προσώπου της γης.
16 Δεν θέλετε πειράσει יהוה (Ιεχωβά) τον Θεόν σας, καθώς επειράσατε εν Μασσά.
17 Θέλετε φυλάττει επιμελώς τας εντολάς יהוה (Ιεχωβά) του Θεού υμών και τα μαρτύρια αυτού και τα διατάγματα αυτού, τα οποία προσέταξεν εις σε."
Ο απόστολος Παύλος συνεπώς παραθέτει από το εδάφιο 16 όπου γίνεται λόγος για τον ΙΕΧΩΒΑ / ΓΙΑΧΒΕ που μιλαει για τις ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ στους Ισραηλίτες, όχι για τον Χριστό που έγινε άνθρωπος σχεδόν 1500 χρόνια μετά.
Ο Ιησούς χρίστηκε ως ΧΡΙΣΤΟΣ εδώ στη γη, προηγουμένως επι ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ χρόνια ήταν γνωστός ως ο ΛΟΓΟΣ και μετά την αμαρτία των πρωτοπλάστων ως ΜΙΧΑΗΛ,
στη γη ονομάστηκε Ιησούς και Χριστός,
ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΆΛΥΨΗ γίνεται λόγος και για ΝΕΟ ΟΝΟΜΑ για τον Λόγο/Μιχαήλ/Ιησού/Χριστό.
Ώστε στο εδάφιο Α Κορινθίους 10:9 δεν γίνεται ΚΑΜΙΑ αναφορά στον 'Χριστό' επειδή χρίστηκε ΕΔΩ στη γη και ονομάστηκε Χριστός.
Γιώργος
30 Ιούλιος 2009 7:52 μμ
Έτσι δεν με ενδιαφέρει τι γράφει επ' αυτού κάποιος άλλος άγνωστος-ανώνυμος που προφανώς ΔΕΝ είναι ενημερωμένος.
Έτσι συνέχισα την απόδειξη ότι
ΑΛΛΟΣ είναι ο Ιεχωβά και ΑΛΛΟΣ ο Γιός του ο Ιησούς Χριστός:
Αλλωστε ο απόστολος Παύλος αναφέρεται στους ΙΣΡΑΗΛΙΤΕΣ ως προειδοποιητικό παράδειγμα:
Α Κορ. 10: 6-11
"6 Ταύτα δε έγειναν παραδείγματα ημών, διά να μη ήμεθα ημείς επιθυμηταί κακών, καθώς και εκείνοι [οι Ισραηλίτες] επεθύμησαν.
7 Μηδέ γίνεσθε ειδωλολάτραι, καθώς τινές εξ αυτών, ως είναι γεγραμμένον• Εκάθησεν ο λαός διά να φάγη και να πίη, και εσηκώθησαν να παίζωσι[οι Ισραηλίτες].
8 Μηδέ ας πορνεύωμεν, καθώς τινές αυτών επόρνευσαν και έπεσον εν μιά ημέρα εικοσιτρείς χιλιάδες. [Ισραηλίτες]
9 Μηδέ ας πειράζωμεν τον יהוה (Ιεχωβά), καθώς και τινές αυτών επείρασαν και απωλέσθησαν υπό των όφεων. [οι Ισραηλίτες]
10 Μηδέ γογγύζετε, καθώς και τινές αυτών εγόγγυσαν, και απωλέσθησαν υπό του εξολοθρευτού. [οι Ισραηλίτες]
11 Ταύτα δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους [στους Ισραηλίτες] παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών
Συνεπώς ΞΕΚΑΘΑΡΑ για τον Ιεχωβά/Γιαχβέ ως εξολοθρευτή γίνεται λόγος στο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΜΕΝΟ εδάφιο - επειδή Αυτόν 'πείρασαν' και τους θανάτωσαν (τους Ισραηλίτες) τα φίδια που έστειλε ο Ιεχωβά/Γιαχβέ - και δεν γίνεται λόγος για τον Χριστό.
Έτσι ο Ιεχωβά/Γιαχβέ που αναφέρεται στην Π.Δ. και με πολλαπλές αναφορές και παραπομπές στην Κ.Δ. είναι ο Θεός, ο Πατέρας του Ιησού Χριστού που έχει ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑ.
Δεν υπάρχει λοιπόν καμιά ταύτιση Γιαχβέ/Χριστού ως την ίδια οντότητα.
Δεν ονομάζει κανένας Χριστιανός συγγραφέας της Κ.Δ. τον Χριστό ούτε Γιαχβέ ούτε Ιεχωβά ούτε τον ταυτίζει με Αυτόν αλλά τον διαχωρίζει καθαρά ως ΓΙΟ του ΥΨΙΣΤΟΥ ΘΕΟΥ.
Ο Ιεχωβά/Γιαχβέ ως ΠΑΤΕΡΑΣ ΟΛΩΝ δεν είναι Γιός ΚΑΝΕΝΟΣ,
ο Χριστός όμως είναι Γιός του Θεού Ιεχωβά/Γιαχβέ.
Επιπρόσθετα υπάρχει ΕΙΣ ΘΕΟΣ Ο ΠΑΤΗΡ (Α Κορινθίους 6:8)
Αυτός Ο ΕΙΣ ΘΕΟΣ Ο ΠΑΤΗΡ είναι και ΠΑΤΗΡ ΠΑΝΤΩΝ - ΠΑΤΕΡΑΣ _Ο_Λ_Ω_Ν
(Εφεσίους 4:6)
ΑΡΑ Ο ΠΑΤΗΡ _ Ο_Λ_Ω_Ν διαχωρίζει τον ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ από ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ.
ΔΕΝ ΣΥΓΚΡΙΝΕΤΑΙ ΜΕ κανέναν.
Είναι ο ΜΟΝΟΣ ΥΨΙΣΤΟΣ.
Ο Ιησούς είναι ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΥΨΙΣΤΟΥ.
Αυτός ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΟΛΩΝ έχει το ΔΙΚΟ ΤΟΥ ξεχωριστό ΟΝΟΜΑ:
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 3:12 "ὁ νικῶν ποιήσω αὐτὸν στῦλον ἐν τῷ ναῷ τοῦ θεοῦ μου καὶ ἔξω οὐ μὴ ἐξέλθῃ ἔτι καὶ γράψω ἐπ' αὐτὸν τὸ ὄνομα τοῦ θεοῦ μου καὶ τὸ ὄνομα τῆς πόλεως τοῦ θεοῦ μου, τῆς καινῆς Ἰερουσαλήμ ἡ καταβαίνουσα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ θεοῦ μου, καὶ τὸ ὄνομά μου τὸ καινόν."
"Όστις νικά, ... θέλω γράψει επ' αυτόν
1.
το όνομα του Θεού μου και
2.
το όνομα της πόλεως του Θεού μου, της νέας Ιερουσαλήμ, ήτις καταβαίνει εκ του ουρανού από του Θεού μου, και
3.
το όνομά μου το νέον.
Έτσι άλλο το ΟΝΟΜΑ του ΘΕΟΥ, άλλο το όνομα της Νέας Ιερουσαλήμ και άλλο το όνομα το ΝΕΟ του Ιησού.
Συνεπώς Ιεχωβά / Γιαχβέ λέγεται ΜΟΝΟ ο Θεός, εφόσον είναι το ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
ΠΟΤΕ κανένας θεόπνευστος Χριστιανός συγγραφέας δεν αποκάλεσε τον Χριστό Ιεχωβά.
Ο Ιεχωβά είναι ο Πατέρας του Ιησού Χριστού.
Χριστός ονομάζεται ΜΟΝΟ ο Ιησούς.
Μόνο ο Ιησούς χρίστηκε με άγιο πνεύμα από τον Πατέρα.
Ο Ιεχωβά δεν χρίστηκε ποτέ από κάποιον ώστε να ονομαστεί Χριστός.
Συνεπώς ο ΙΕΧΩΒΑ δεν ονομάζεται Χριστός ούτε Ιησούς.
Άλλος είναι ο Πατέρας και άλλος ο Γιός.
Γιώργος
30 Ιούλιος 2009 7:54 μμ
Πιστεύω έγινα κατανοητός.
και δεν υπαρχει δι ουδενος αλλου η σωτηρια . διοτι ουτε ονομα αλλο ειναι υπο τον ουρανον δεδομενον μεταξυ των ανθρωπων, δια του οποιου πρεπει να σωθωμεν (πραξεις δ 12)
διοτι εν αυτω κατοικει παν το πληρωμα της θεοτητος σωματικως (κολοσσαεις β 9)
δια τουτο και ο θεος υπερυψωσεν αυτον και εχαρισεν εις αυτον ονομα το υπερ παν ονομα.10 δια να κλινη εις το ονομα Ιησου παν γονυ επουρανια και επιγειων και καταχθομιων (φιλιππησιους 9-10)
και ο,τι αν ζητησητε εν τω ονοματι μου.θελω καμει τουτο,δια να δοξασθη ο πατηρ εν τω Υιω (Ιωαννη ευαγγ ιγ 13)
και εναι τοσα ακομα !!!!!!
μ'εστην Κ Δ του Βαμβα
Αν θέλετε να βρήτε αλήθειες για όλα αυτά διαβάστε δωρεάν το βιβλίο "Δευτέρα Παρουσία" στην Ιστοσελίδα nikosaimilios. blogspot.com
Αρα απο οτι διαβασα και καταλαβα το ονομα δεν υπαρχει τουλαχιστον στα βιβλια του ενωχ
Τα διαβάζετε όλοι σας πολύ καλά. Όλα παπαγαλία χωρίς να γνωρίζετε το νόημα ούτε και την ουσία. Ο Γιαχβέ στην παλαιά διαθήκη κοιτάξτε καλά και θα το δείτε δεν ήταν τίποτε άλλο από εξωγήινος!! Όσο δια τον Χριστό πολύ αμφιβάλω δια την υπαρξιότητα του. Σε λίγα χρόνια θα σβήσει και αυτή η θρησκεία διότι οι βάσεις της είναι χωρίς θεμέλιο. Όλα γενικώς αμφισβητούνται. Ο Χριστιανισμός έχει φέρει την ανθρωπότητα στα σημερινά της χάλια. Μια μυθόπλαστη θρησκεία!!!!!
Προφανώς έχετε επηρεασθεί από τους μύθους και τις Νεοπαγανιστικές απάτες περί εξωγήινων και διαφόρων άλλων ιστοριών αγαπητέ Ανώνυμε 2026.
Αναζητήστε τους μυθοπλάστες στους διάφορους πωλητές βιβλίων, ψυχεδελικών και Ουφολογικών.
Ένας νοήμων Έλλην
Αγαπητέ ανώνυμος,
δυστυχώς δια σένα δεν έχω επηρεαστεί από κανένα βιβλίο. Είχα από τα 14 μου επαφές μαζί τους και όχι φανταστικά πράγματα. Υπάρχουν και υφίστανται πολύ κοντά μας εδώ και χιλιάδες χρόνια. Το 2012-2013 δεν θα είναι μόνο καταστροφικός δια την ανθρωπότητα αλλά θα αλλάξει ριζικά και ο σκεπτικισμός μας δια τα πάντα. Δυστυχώς δεν μπορείς να βγάλεις την αλήθεια προς τα έξω, όταν ο κόσμος δεν έχει ενηλικιωθεί. Και ακόμη και σήμερα δέστε τις αντιδράσεις σας. Δεν παραδέχεστε την ελεύθερη σκέψη, την καταπνίγεται και της αποδίδεται διάφορες ορολογίες. Όλες οι θεωρίες που γνωρίζαμε θα αλλάξουν μορφή κατά 180ο. Από το 1965 γνώριζα δια πολλά γεγονότα που θα συμβούν στην γη από τους αποστάτες και σήμερα βλέπω τον κόσμο να βαδίζει προς τα κει. Το διαδίκτυο να χρίζει από ανόητα γεγονότα παρασύροντας τον κόσμο σε μια δίνη καταστροφής του ανθρώπινου μυαλού και αυτά τα έργα είναι των αποστατών. Οικονομική κρίση, κρίση στις θρησκείες, στην κοινωνία, θα εξαφανίσουν εντελώς τον χρυσό από τον κόσμο, θα επιφέρουν την τελική καταστροφή με τα καύμα. Θα παγωποιήσουν τα πάντα μέχρι το καλοκαίρι του 2012. και πίσω από όλα αυτά είναι ο Γιαχβε μαζί με τον λαό του, τούς Σιωνοεβραίους. Αυτός είναι όλο το κακό της ανθρωπότητας. Κοιτάξτε από τον καιρό που έκανε εισβολή ο ξενόφερτος Χριστιανισμός, εδώ και 2000 χρόνια, πηγαίνουμε δια δεύτερο και χειρότερο μεσαίωνα!!! Κοιτάξτε την αρχαία μας ιστορία που ξεκινά από 12,000 χρόνια π.χ., τι πολιτισμός άνθισε!! Δέστε τα και μην κλείνετε τα μάτια στην αλήθεια. Ο αρχαίος Ελληνισμός με τους 12 θεούς ήταν φάρος γνώσεων της Ελλάδος.. Σήμερα είναι ένας σβηστός φάρος σκοταδισμού!!
Λυπάμαι ειλικρινά όταν δεν δεχόμαστε την γνώμη του άλλου και αφαιρούμε σχόλια. Ο κάθε άνθρωπος δικαιούται να διαβάζει ότι σχόλιο υπάρχει και να βγάζει μετά τα δικά του συμπεράσματα. Να μην μοιάσουμε με την εκκλησία που παραχάραξε τα πάντα δια να δημιουργήσει αυτό που ήθελε. Και περί του χριστιανισμού στο ξανα τονίζω, λίγα είναι τα χρόνια του και θα το δείς..και ίσως τότε θα με πιστέψετε!!! Γιατί στα θρησκευτικά δεν αναφέρουν και τον Μιθραϊσμό που υπήρχε πρίν τον χριστιανισμό, πανομοιότηποι εντελώς στίς διδασκαλίες τους!!!
Διαβάζοντας τα άρθρα σας με προσοχή, βλέπω ότι οι περισσότεροι δίδεται δικές σας γνωματεύσεις σαν και είσαστε εκεί στα γεγονότα. Είναι ο πατέρας όλων μας…. από πού το συμπεραίνετε αυτό, από ένα βιβλίο παραχαραγμένο από την αρχή έως το τέλος του!! Και ο ίδιος ο Γιαχβέ το τονίζει μέσα στην βίβλο έστω, « είστε ο ΛΑΟΣ μου και είμαι ο ΘΕΟΣ σας» που λέει πατέρας όλων..Ότι θέλουμε λέμε. Βοήθησε κανένα άλλο λαό, η το μόνο του προτέρημα ήταν να επιδοθεί σε γενοκτονίες δεκάδων λαών.. με πρωτεργάτη τον γενοκτόνο Ιησού του Ναυή ας πούμε.. Η όταν οι εβραίοι λιμοκτονούσαν στην έρημο και ζητήσανε λίγο κρέας, δεν του άρεσε και έκαψε 14,000 ψυχές, από γυναικόπαιδα, γέρους και άνδρες, και αυτό επανελήφθη αρκετές φορές. Και είδαν και έπαθαν ο Μωυσής και Ααρών μέχρι να τον σταματήσουν. Αυτός είναι ο πονόψυχος θεός σας!!! Και να μασάτε την ίδια μαστίχα και να λέτε έτσι είπε ο Παύλος, και έτσι είπε ο άλλος… και ποιοι είναι αυτοί οι προδότες της ανθρωπότητας δια να τους ακούσω. Ανοίξτε τα μάτια σας και το πνεύμα σας και εξιχνιάστε τις πλάνες!!! Τους άφησε αυτήν την παρακαταθήκη και την πληρώσανε οι Εβραίοι πολλά ακριβά στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Ουδέν κρυφό υπό τον ήλιο..γνωρίζετε από πού πηγάζει αυτό το ρητό!!!
Ψάξτε κι άλλο αγαπητέ Ανώνυμε 2026 , και στο blog μας θα διαβάσετε πολλά πράγματα για τις απάτες του Νεοπαγανισμου και για όλα όσα γράφετε.
Όσο για τους δανεικούς Θεούς των Ελλήνων διαβάστε τον Ηρόδοτο.
Οι δικές σας απόψεις είναι αυθαίρετες εντελώς και φυσικά δεν πρόκειται να σσχοληθούμε μ’αυτές. Εμείς εδώ στο blog μας παραθέτουμε σε κάθε άρθρο επαρκή επιστημονική βιβλιογραφία και δεν αρκούμαστε στα παραμύθια των περιοδικών για τα Ούφο και τα σχετικά που ξεσκέπασε ο Φουράκης σε πρόσφατη συνέντευξή του.
Ένα λάθος σας θα τονίσω: Ο Μιθραισμός δεν υπήρχε πριν από τον Χριστιανισμό, και δεν είναι ίδια αυτά τα δυο.
Δείτε κι αυτόν τον σύνδεσμο
http://www.oodegr.com/neopaganismos/sykofanties/mithras_ioustinos_1.htm
Tα υπόλοιπα εσφαλμένα σημεία σας ανακαλύψτε τα μόνος σας.
Καλημέρα σας.
Ένας νοήμων έλλην
Δεν πρόκειται να αλλάξετε μυαλά με τίποτε. Τίποτε δεν παραδέχεστε, όταν μου λές τα υπόλοιπα ανακάλυψε τα μόνος σου. Αν ο Μιθραισμός δεν ήταν πρίν τον χριστιανισμό τότε να λέμε ότι το Ισλάμ προυπήρχε πρίν του χριστιανισμού, διότι βασίζετε στο Μωσαϊκο νόμο!!! Πολύ ωραία. Με τέτοια μυαλά πάμε δια δεύτερο μεσαίωνα με σιγουριά..
Δυστυχώς σας έχουν πλανέψει οι Σιωνοεβραίοι και οι ρασοφόροι και θα σας έρθουν κεραμίδα στο κεφάλι..
Το κακό με τους χριστιανούς είναι ότι δεν δέχεστε την γνώμη του άλλου.. και αυτό θα σας επιρεάζει δια αρκετά χρόνια ακόμη..
Δεν πρόκειται να χάσω άλλο χρόνο μαζί σας.
Δίνω έναν συνδέσμο καθώς και επαρκή και εγκεκριμένη βιβλιογραφία ξένων ερευνητών για το θέμα χάρην των αναγνωστών.
Ο Μιθραϊσμός συγκροτήθηκε και συστηματοποιήθηκε ως θρησκεία τον 3ο μ. Χ. αιώνα. Οι μεγάλοι ερευνητές J. Grill και F. Cumont απέδειξαν πως όχι μόνο δεν επέδρασε ο Μιθραϊσμός στον Χριστιανισμό, αλλά το αντίθετο συνέβηκε: τα μιθραϊκά μυστήρια έλαβαν βασικές χριστιανικές επιδράσεις (βλ. Π. Τρεμπέλα Απολογητικαί Μελέται, τομ. Ε', σ. 101, Αθήναι 1962).
http://www.egolpion.com/xristougena-mi8rougena.el.aspx
Παν.Χρήστου: «Αποκρούεται πάσα σύγκρισις μεταξύ της Θείας ευχαριστίας και του γεύματος των οπαδών του Μιθρα(65)» .Παν.Χρήστου , Ελληνική Πατρολογία,Τόμος Β ,Περίοδος Διωγμών, σελ.553,Εκδόσεις Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη 2005, Έκδοση 3η.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Εκδόσεις
1 STEPHANUS, Paris 1551, αρχική έκδοσις.
F. SYLBURG, Heidelberg 1593.
F. MOREL, Paris 1615.
Pr.ΜARAN, Paris 1742 ( = PG 6).
J C. ΤΗ. V. OTTO, 31876-1881.
A.W. F. BLUNT, The Apologies of Justin Martyr, Cambridge 1891.21911. 3 L. GILDERSLEEVE, The Apologies of Justin Martyr, New York 1904. 1 PLAUTIGNY, Les Apologies de Justin, Paris 1904. 3 ARCHAMBAULT, Justin, Dialogue avec Tryphon, τ. 1-2, Paris 1909. ό RAUSCHEN, S. Justini Apologiae duae, Bonn 21911.
1 M. PFATTISCH, Justin des Philosophen und Mdrtyrers Apologien, τ. 1-2, Munster
1912.
E.J. GOODSPEED, Die dltesten Apologeten, Gottingen 1914.
2 KRUGER, Die Apologien. Justins des Mdrtyrers, Freiburg i. Br. 41915. i FRASCA, S. Justino Martire, Apologie, Torino 1938.
Μ ε λ ε τ α ι
C SEMISCH, Justin der Mdrtyrer, τ. 1-2, Breslau 1840-1842. 1. \UBE, Saint Justin Philosophe et Martyr, Paris 1861.21875.
V ΚΑΑΟΓΕΡΑ, «Ίουστΐνος ό φιλόσοφος και μάρτυς», Αθήναιον 2 (1873), 359-380. Η. GOLDFAHN, Justinus Martyr und die Agada, Breslau 1873. W V. ENGELHARDT, Das Christentum Justins Mdrtyrers, Erlangen 1878. STAHLIN, Justin der Mdrtyrer und sein neuester Berurteiler, Leipzig 1880. E- L GRUBE, Darlegung der hermeneutischen Grundsdtze Justins des Mdrtyrers, Mainz 1880» HARNACK, Die Ueberlieferung der griechischen Apologeten des 2. Jahrh., Texte u. Unters. 1, 1-2, 1882, 73 έέ.—Brot und Wasser, die eucharistischen Elemente bei Justin, αυτόθι 7, 2, 1891.—Judentum und Judenchristentum in Justins Dialog mit Trypho, αυτόθι 39, 16, 1913.
Ci Ε FREPPEL, Saint Justin, Paris 1886.
C Τ PURVES, The testimony of Justin Martyr to early Christianity, New York 1889. C Γ_ΞΜΕΝ, Die religionsphilosophische Bedeutung des stoisch-christlichen Eudamoni-smus in Justins Apologie, Leipzig 1890.
Ένας Νοήμων Έλλην
«The Iranian connection, and with it Cumont's interpretation of the tauroctony, came under concerted attack at the First International Congress of Mithraic Studies, held at the University of Manchester in 1971. Several scholars, chief among them John Hinnells of Manchester and R.L. Gordon ofthe University of East Anglia, suggested that Mithraism had in fact been created as a completely new religion somewhere in the Greco-Roman world and that it had merely adopted the name of the Iranian god to give itself an exotic flavor and an aura of antiquity. [THE MITHRAIC MYSTERIES.The icons of this ancient Mediterranean cult can be deciphered only in terms of a worldview that placed the powers controlling human destiny not on the earth but in the stars. by David Ulansey.Scientific American, December 1989].
Το Πανεπιστήμιο της East Anglia, πρότεινε ότι ο Μιθραισμος είχε πράγματι δημιουργηθεί ως μια εντελώς νέα θρησκεία κάπου στον ελληνορωμαϊκό κόσμο και ότι είχε θεσπίσει απλώς το όνομα του ιρανικού θεού για να αποκτήσει μια εξωτική γεύση και μια αύρα της αρχαιότητας.
Leonard Patterson, in his book Mithraism and Christianity, concluded there is “no direct connection between the two religions either in origin or development.” Patterson, Leonard, Mithraism and Christianity (Cambridge: Cambridge University Press, 1921), 94, cited in Strobel, 170.
Δεν υπάρχει καμία σύνδεση ανάμεσα στις δυό θρησκείες ούτε στις απαρχές τους ούτε στην ανάπτυξή τους.
Yamauchi obtained a doctorate in Mediterranean studies, has studied 22 languages, and written 17 books including Persia and the Bible, which includes his research involving Mithraism. Edwin Yamauchi addressed each of the alleged similarities between Mithraism and Christianity and his conclusions are listed here:1,2,3,4,5,6…7.Any possible sacramental meal in Mithraism is unrelated to the Lord‟s Supper because it was initiated much later, in the second century. Furthermore, the Christian meal is based on the Passover, begun during the time of Moses. Strobel, Lee, The Case for the Real Jesus (Grand Rapids, MI: Zondervan, 2007), 170-173.
Το γεύμα των οπαδών του Μίθρα δεν έχει καμία συγγένεια με το Μυστικό Δείπνο επειδή χρονολογείται MUCH LATER κατά τον δεύτερο αιώνα.
Ένας Νοήμων Έλλην
Τελευταία επεξήγηση:
Μέσω των ζωροαστρικών επιρροών στην ανατολική Μεσόγειο κατά τον πρώτο αιώνα π. χ. εμφανίστηκε, και άρχισε γρήγορα να εξαπλώνεται σε όλη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η εξελληνισμένη ζωροαστρική εκδοχή των μεσογειακών Μυστηρίων ονόματι Μιθραϊσμός, η οποία ενσωμάτωνε παμπάλαιες ιρανικές παραδόσεις. Η νέα λατρεία στο ρόλο της λυτρωτικής θεότητας τοποθετούσε το Μίθρα και αντλούσε την υποτιθέμενη καταγωγή της από τη θρυλική σοφία του Ζωροάστρη. Στην πραγματικότητα όμως ο Μίθρας αυτός δεν προερχόταν άμεσα από την ομώνυμη περσική θεότητα αλλά από το συγκρητικό Μίθρα του μεικτού ελληνοϊρανικού πάνθεου της Κομμαγηνής και του Πόντου, όπου ανατολίτικα και ελληνικά στοιχεία συνυπήρχαν αρμονικά κατά το δεύτερο και πρώτο αιώνα π. Χ, ο οποίος ταυτιζόταν παράλληλα και με την αρχαϊκή ελληνική ηλιακή θεότητα του Ήλιου.
Βιβλιογραφία και Πηγές
Τα μυστήρια του Μίθρα, Κωνσταντίνος Τσοπάνης - Δόκτωρ Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Θρησκευμάτων
Μου έχεις αραδείασει αρκετούς, αλλά ο Τσοπάνης για μένα είναι ο ορθός, όπως μέσα στις τόσες αιρέσεις του χριστιανισμού, μου λέτε ότι μόνο η Ορθοδοξία είναι ορθή!!!
Ακριβώς το ότι εποδεικνύεται στην βίβλο όχι από μέρους των εβραίων αλλά από τον ανατολικό Μιθραϊσμό αποδεικνύει την ταυτότητα του, την ύπαρξη προ χριστού, την χρήση οίνου και ψωμιού. Άρα δεν παίζει ρόλο επι ποιόυ ονόματι γίνετε αλλά η χειρονομία…και οι ιεροτελεστίες γενικά, βαπτίσματος (Ιωάννης ο βαπτιστής) δεν βάπτιζε είς το όνομα του θεού, αλλά δια εξιγνίαση, το αγιο νερό και η 25 Δεκεμβρίου και πολλά άλλα. Από αυτά πήρε ο χριστιανισμός, εκεί θέλω να καταλήξω.
Προφανώς είσαι ένας νεοεισερχόμενος στον χώρο αυτό... Αλλιώς δεν εξηγείται ότι επικαλείσαι όλα ακριβώς τα ξεπερασμένα επιχειρήματα των οποίων η συζήτηση έχει τελειώσει εδώ και έναν περίπου αιώνα.
Διάβασε λιγάκι σχετικά με τα ζητήματα αυτά, ότι πλέον αποτελούν σενάριο κωμωδιογραφίας. Τέτοια μυθώδη σενάρια βλέπουμε σε συγγραφείς όπως:
1. Λιλή Ζωγράφου: «Αντιγνώση» (έκδ. 1988)
2. Ευγένιος Ουίτγουερθ: «Τα 9 πρόσωπα του Χριστού» (έκδ. 1980. Μεταφρασμένη, 1990)
3. John Allegro: «Οι άνθρωποι του Κουμράν και ο χριστιανικός μύθος» (Μεταφρασμένη έκδοση, 1986)
4. Ζεράλ Μεσαντιέ: «Ο Ανθρωπος που έγινε θεός» (έκδ. μτφρ., 1995)
5. Γιάννης Κορδάτος: «Ιησούς Χριστός και Χριστιανισμός» (1975)
Διάβασε εδώ μερικές πληροφορίες αν θες να είσαι αδέκαστος. Και μάλιστα, κριτική στις απόψεις που εκφράζεις από έναν ομολογουμένως διόλου φανατικό, όπως ο Αγουρίδης:
http://www.oodegr.com/oode/sygrafeis/skoteinoi_syggrafeis_1.htm
Όλα τα σενάρια που αναπτύσσεις στηρίζονται σε ένα και μόνο πόδι και αυτό σαθρό:
στην ελπίδα ότι ο αφελής αναγνώστης αντί να μελετήσει σε βάθος τις διαφορές των φαινομένων, θα σταθεί στις μηδαμινές ομοιότητες, τις οποίες συναντάμε άνετα σε πλήθος λαών, ακόμα και που δεν συναντήθηκαν ποτέ:
Το γεγονός ότι όλοι οι λαοί έδωσαν σημασία στο αίμα, ως πηγή ζωής, ή στο νερό, ως πηγή ζωής ή μέσο καθαριότητας, δεν σημαίνει ότι όλοι οι λαοί του πλανήτη ήλθαν σε... συννενόηση!
και ΑΣΦΑΛΩΣ ο Ιησούς, χρησιμοποίησε γνωστούς και κατανοητούς για τον άνθρωπο θρησκευτικούς τύπους. Δεν είναι δυνατόν να επιδιώκεις συννενόηση με κάποιον, και να του μιλήσεις σε μια γλώσσα που δεν γνωρίζει και δεν αντιλαμβάνεται!
Δες την ανάλυση μιας τέτοιας περίπτωσης, που καταπατάει κάθε κώδικα ηθικής, και αποκρύπτει τις γιγαντιαίες διαφορές μεταξύ παγανιστικής κρεοφαγίας, και χριστιανικής θείας κοινωνίας:
http://www.oodegr.com/neopaganismos/prwties/efxaristia1.htm
Τα ίδια ισχύουν για τον μιθραϊσμό, για τις ανοησίες περί Χριστού και Εσσαίων, για τις ανοησίες περί Χριστού ως μυθικού προσώπου(!), για τις ανοησίες περί ομοιότητας Χριστού και Ασκληπιού και τόσα άλλα, που πλέον ο ρόλος τους έχει περιοριστεί στη διασκέδαση ενός κοινού που αρέσκεται στην παραλογοτεχνία, συνωμοσιολογία κ.λπ.
Διάβασε και εδώ αν θέλεις λίγες απαντήσεις σε όλες αυτές τις ανοησίες που καλό είναι να μην τις επικαλούμαστε δημοσίως, διότι μπορεί να μας θεωρήσουν ασόβαρους:
http://www.oodegr.com/neopaganismos/ag.grafi/quiz_1.htm#3.
[ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ]
Η θρησκεία του Μίθρα πέρασε από διάφορες καταστάσεις και προσέλαβε πολλά στοιχεία. Αυτό ακριβώς υποστηρίζει ο μελετητής που μου παραθέσατε στο σχόλιό σας: “ Μέσω των ζωροαστρικών επιρροών στην ανατολική Μεσόγειο κατά τον πρώτο αιώνα π. χ. εμφανίστηκε, και άρχισε γρήγορα να εξαπλώνεται σε όλη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η εξελληνισμένη ζωροαστρική εκδοχή των μεσογειακών Μυστηρίων ονόματι Μιθραϊσμός, η οποία ενσωμάτωνε παμπάλαιες ιρανικές παραδόσεις”.
Σας το ξαναλέω :
“Ο Μιθραϊσμός συγκροτήθηκε και συστηματοποιήθηκε ως θρησκεία τον 3ο μ. Χ. αιώνα. Οι μεγάλοι ερευνητές J. Grill και F. Cumont απέδειξαν πως όχι μόνο δεν επέδρασε ο Μιθραϊσμός στον Χριστιανισμό, αλλά το αντίθετο συνέβηκε: τα μιθραϊκά μυστήρια έλαβαν βασικές χριστιανικές επιδράσεις (βλ. Π. Τρεμπέλα Απολογητικαί Μελέται, τομ. Ε', σ. 101, Αθήναι 1962).”
Ο Χριστιανισμός υπήρξε πριν τον 3ο μ.χ αιώνα .
Η μελέτη που μας παρουσιάσατε δεν τα αναιρεί αυτά αλλά συμφωνεί με τα όσα σας προσκομίσαμε εμείς .: Στην προ Χριστού εποχή είχαμε τον θεό ΜΙΘΡΑ ως περσική θεότητα. Έναν αιώνα προ Χριστού δημιουργείται μια μεταλλαγμένη εκδοχή η συγκρότηση αν θέλετε της λατρείας του ΜΙΘΡΑ έχοντας προσλάβει αρκετά στοιχεία από το συγκρητισμό της εποχής.
Ο ΓΙΑΧΒΕ , ο Θεός των Χριστιανών δεν έχει καμία σχέση με τον ΜΙΘΡΑ και φυσικά είναι κατά πολύ αρχαιότερός του. .
Τα μυστήρια του ΜΙΘΡΑ δεν έχουν καμία σχέση με τα Μυστήρια του Χριστιανισμού και αυτό είναι πλήρως ξεκαθαρισμένο στην έρευνα. Αν επηρεάσθηκε κάποια θρησκεία από την άλλη , αυτή είναι η λατρεία του ΜΙΘΡΑ , όπου αυτή προσέλαβε στοιχεία από τον Χριστιανισμό κι όχι το αντίστροφο , όπως υποστηρίξατε σε κάποιο από τα προηγούμενα σχόλια σας.
Αυτό ακριβώς εξηγεί ο Ιουστίνος ο Φιλόσοφος που ήταν πρώην Ειδωλολάτρης, ότι δεν έχει επηρεασθεί ο Χριστιανισμός από τη λατρεία του ΜΙΘΡΑ.
Αν δείτε το λινκ που σας έδωσα στο σχόλιο μου http://www.oodegr.com/neopaganismos/sykofanties/mithras_ioustinos_1.htm θα καταλάβετε πως ειναι αστήρικτο εντελώς να μας γράφετε : “Από αυτά πήρε ο χριστιανισμός, εκεί θέλω να καταλήξω”.
Όποτε μη μας μιλάτε για τον ΜΙΘΡΑ ως παλαιότερο από τον Θεό των Χριστιανών και μη μας λέτε ότι δήθεν αποφεύγουν να τον αναφέρουν στα βιβλία. Διδάσκονται αυτά στα Πανεπιστήμια , δεν είναι κρυφά.
Ένας νοήμων Έλλην .
Αγαπητέ Ανώνυμε 2026!
Σας ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σας
Ένας νοήμων Έλλην .
Ο Μιθραισμος της περσικης παραδοσης σε σχεση με αυτόν της Ρωμαικης , εχει τεραστια διαφορα. Ο Μιθραισμος της Ρωμαικης παραδοσης είναι μετα τον Χριστιανισμο και δανειστηκε στοιχεια από αυτόν. Τα μυστηρια του Μιθρα είναι μεταγενεστερα του Χριστιανισμου κατά τον Ιωαννίδη (Ο Μυστικισμός του Απ. Παύλου, Αθήναι 1957, σ. 86). Διακοσια χρονια μετα.
Το ιδιο αναφερουν και οι Grill και F. Cumont.
"The only dated Mithraic inscriptions from the pre-Christian period are the texts of Antiochus I of Commagene (69-34 B.C.) in eastern Asia Minor. After that there is one text possibly from the first century A.D., from Cappadocia, one from Phrygia dated to A.D. 77-78, and one from Rome dated to Trajan’s reign (A.D. 98-117). All other dated Mithraic inscriptions and monuments belong to the second century (after A.D. 140), the third, and the fourth century A.D.". (M. J. Vermaseren, Corpus Inscriptionum et Monumentorum Religionis Mithriacae, 1956).
‘’Any possible sacramental meal in Mithraism is unrelated to the Lord's Supper because it was initiated much later, in the second century. Furthermore, the Christian meal is based on the Passover, begun during the time of Moses’’. (Strobel, Lee, The Case for the Real Jesus (Grand Rapids, MI: Zondervan, 2007), 170-173.
‘‘…the most important icon in the Roman cult was the tauroctony. This scene shows Mithras in the act of killing a bull, accompanied by a dog, a snake, a raven, and a scorpion;……… This icon was located in the most important place in every mithraeum, and therefore must have been an expression of the central myth of the Roman cult. Thus, if the god Mithras of the Roman religion was actually the Iranian god Mithra, we should expect to find in Iranian mythology a story in which Mithra kills a bull. However, the fact is that no such Iranian myth exists: in no known Iranian text does Mithra have anything to do with killing a bull’’.(THE ORIGINS OF THE MITHRAIC MYSTERIES,
Oxford University Press, 1991 David Ulansey).
“There's no evidence of Mithraism influencing first-century Christianity’’.(Edwin Yamauchi - Strobel, 176).
Γενικοτερα, οι οποιεσδηποτε ομοιότητες Μιθραισμου- Χριστιανισμού δεν πηγαζουν από την παλαιότερη Περσικη παραδοση, αλλα από την μεταγενεστερη του χριστιανισμού ρωμαϊκή παράδοση του Μιθραισμου.
Ουσιαστικά, πηραν την Περσικη παραδοση και προσέδωσαν σε αυτην χριστιανικα στοιχεια, για να κτυπησουν τον χριστιανισμο…….
Πολύ ωραίο το άρθρο σας!
Δημοσίευση σχολίου