Τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι;

Του Ιωάννη Πλεξίδα, Δρ Δογματικής Θεολογίας και Δρ Φιλοσοφικής Ανθρωπολογίας

Τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι;[1]
Χριστολογικές προϋποθέσεις της ανθρωπολογίας στη σκέψη
του αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού.

Σε προηγούμενο κείμενό μας[2] «Η εσφαλμένη χρήση των όρων «φύση» και «πρόσωπο» ως αιτία αιρετικών αποκλίσεων» επιχειρήσαμε να παρουσιάσουμε τον τρόπο σύστασης της υπόστασης στην ανθρώπινη εκδοχή της. Μέσα από μία σειρά συλλογισμών δείξαμε ότι η έννοια της υπόστασης, η οποία ταυτίζεται τόσο με την έννοια του προσώπου, όσο και με την έννοια του ατόμου[3], συνιστά την επιμέρους υπαρκτική φανέρωση της φύσης, η οποία διαστέλλει το συγκεκριμένο [τον τίνα και το τόδε τι] από το κοινό, και φανερώνει το «…άμα τη του δακτύλου ανατάσει δεικνύμενον»[4]. Τα συμβεβηκότα, τα οποία ονομάζονται και επουσιώδεις διαφορές, διαφοροποιούν τις ομοούσιες και ομοειδείς υποστάσεις και συστήνουν κάθε φορά τον συγκεκριμένο άνθρωπο[5]. Η υπόσταση, δηλαδή, αποτελείται από ουσία και συμβεβηκότα. Ο ιερός συγγραφέας δίνοντας τον ορισμό της υπόστασης θα υποστηρίξει: «…και γαρ την υπόστασιν ορίζονται ουσίαν μετά συμβεβηκότων. Ώστε το κοινόν μετά του ιδιάζοντος έχει η υπόστασις»[6]. Η έννοια της υπόστασης ή του προσώπου, συνιστά το πηδάλιο της ορθόδοξης σκέψης, καθώς αποτελεί μια προσπάθεια να συλληφθεί το αληθινά υπαρκτό και πραγματικό, η συγκεκριμένη υπαρκτική πραγματοποίηση της φύσης, η οποία συνοψίζει τη φυσική ομοείδεια και συγχρόνως την εκφράζει με τρόπο μοναδικό, ανόμοιο και ανεπανάληπτο[7].

ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ

Είναι κοινό χαρακτηριστικό των περισσοτέρων ανθρώπων με αφορμή κάποια τυχαία γεγονότα να απλουστεύουν και να γενικεύουν τα πράγματα ώστε να καταλήγουν στο επιθυμητό γι’ αυτούς αποτέλεσμα που δεν είναι άλλο από την κατάκριση και την αποποίηση προσωπικών ευθυνών....

ΕΡΩΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ

Του Ευθύμιου Αχείλα

Συνέλευση Μαρτύρων του Ιεχωβά ή Χιλιαστών

Κατ’ επανάληψη έχουμε ερωτηθεί από δεκάδες πιστούς όλα αυτά τα χρόνια που τυχαίνει να ασχολούμαστε με τα ζητήματα της Θρησκείας για το τι είναι και τι πρεσβεύουν οι αιρέσεις. Και επειδή οι ερωτήσεις που δεχόμαστε είναι λίγο – πολύ όμοιες σκεφτήκαμε να τις απαντήσουμε υπό μορφή άρθρου, το οποίο για να είναι πιο κατανοητό και εύληπτο, του δώσαμε την μορφή ερωταποκρίσεων.

Ερώτηση: Τι είναι αίρεση;
Απάντηση: Η λέξη αίρεση παράγεται από το αρχαίο ρήμα αιρέω – ώ, το οποίο σημαίνει διαλέγω, προτιμώ. Μερικοί Χριστιανοί δηλαδή, αίρεσαν = διάλεξαν να φύγουν από την ορθή διδασκαλία της Εκκλησίας μας και να δημιουργήσουν δική τους διδασκαλία. Πίστεψαν πως η Εκκλησία έχει απομακρυνθεί από την σωστή διδασκαλία του Χριστού και των Αποστόλων, γι’ αυτό και πρέπει να βγουν και να πουν την κατά την γνώμη τους σωστή διδασκαλία του Χριστιανισμού.
Ονομάζονται επίσης και αιρετικοί επειδή αιρούν = διαλέγουν χωρία (κομμάτια) από την Αγία Γραφή – αυτά που τους συμφέρουν βέβαια – για να αποδείξουν πως έχουν δίκαιο αυτοί και όχι η Εκκλησία.