Του Ευθύμιου Αχείλα
Άλλη
μια ομιλία για τη γιορτή των τριών Ιεραρχών θα εκφωνηθεί, άλλη μια πράξη του
θεάτρου του παραλόγου θα παιχτεί. Ο ομιλητής θα εξυμνήσει με όσο το δυνατόν
περισσότερο βαρύγδουπες εκφράσεις τη ζωή και το έργο τους, το ακροατήριο θα
χειροκροτήσει από ανάγκη, μιας και εκφωνείται ο πανηγυρικός της ημέρας, οι
συνάδελφοι θα δώσουν τα κατά συνθήκη συγχαρητήρια και όλοι στο τέλος θα φύγουν
ευχαριστημένοι, θυμίζοντας τα παραμύθια, που ζήσαν αυτοί καλά και μεις
καλύτερα.
Και τα «ρήματα
ζωής» που λέγει ο Κύριος ή το «ποίμαινε τα πρόβατά μου» που είπε στο Πέτρο που
θα πάνε; Πως κάνει καρδιά στον ομιλητή να συμβιβαστεί για μια ακόμη φορά; Πως
θα αντικρύσει το πρόσωπό του στον καθρέπτη; Με ποιο δικαίωμα κακοποιούμε την
μνήμη των τριών Ιεραρχών, εμείς οι τραγικοί απόγονοί τους;...