ΤΑ ΑΝΩΝΥΜΑ, ΥΒΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΣΧΕΤΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΣΧΟΛΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ

Τελευταία Νέα του "Αντιαιρετικός"

Ευχαριστούμε όλες και όλους εσάς που επισκέπτεστε το ιστολόγιο μας ... Διαβάστε την καινούργια σελίδα μας "Απάνθισμα Πατερικών Κειμένων" ...ΤΑ ΑΝΩΝΥΜΑ, ΥΒΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΣΧΕΤΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΣΧΟΛΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ

9 Αυγ 2015

Ο «ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΣ» … ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ!


Η καρτ – ποστάλ που μου αφιέρωσαν οι «φιλολογίνες» του σχολείου μας

Μετά από 33 συνεχή και αδιάλειπτα διδασκαλικά έτη στα «γήπεδα» της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης αποφάσισα να «κρεμάσω» τα «εκπαιδευτικά μου παπούτσια». Έτσι στις 30 Ιουνίου του 2015, σε μια πολύ όμορφη τελετή που έχει καθιερωθεί εδώ και κάποια χρόνια στο 3ο Γυμνάσιο (Μουστάκειο) Λαμίας να τελείται από τους συναδέλφους σε όσους συνταξιοδοτούνται, εγώ ο Χρήστος Παλάντζας του Γεωργίου πέρασα από την τάξη των ενεργών εκπαιδευτικών σ’ εκείνη των απομάχων. Εκτός από εμένα συνταξιοδοτήθηκε και ο καθηγητής των Καλλιτεχνικών και επιστήθιος φίλος μου κ. Θεόδωρος Μώρης, έργα του οποίου και της συζύγου του Ένζας, κοσμούν κάποια άρθρα του «Αντιαιρετικού». Μετά το πέρας της όμορφης αυτής τελετής, ακολούθησε όπως ήταν φυσικό, ένα γερό «τσιμπούσι», για να παραμείνει «χορταστική» η ανάμνηση και σ’ αυτούς που παρέμειναν αλλά και σ’ αυτούς που αποχώρησαν...
Τώρα, όσον αφορά την προσφορά μου όλα αυτά τα χρόνια στην εκπαίδευση, την σχέση μου με τους εκάστοτε συναδέλφους ή τους μαθητές μου, όπως καταλαβαίνετε δεν είναι εύκολο να μιλήσω αμερόληπτα. Έτσι σκέφτηκα να παραθέσω, αυτά που μου αφιέρωσαν οι συνάδελφοί μου και οι πρώην μαθητές μου, για να πάρετε μια «μικρή γεύση».
Ξεκινώ με το ποίημα που διάβασε στην τελετή,  η γυμνάστρια του σχολείου μας κ. Νίκη Τριανταφύλλου, η οποία όπως θα διαπιστώσετε, έχει κρυφή ποιητική φλέβα:

Ο Χρήστος κι αν εγέρασε
κι άσπρισε το μαλλί του
μήτε τη γνώμη άλλαξε
μήτε την κεφαλή του

Κι αυτό δεν ειν’ παράξενο
κακό αυτό δεν είναι
ειλικρινής κι αυθεντικός
γνήσιος και αληθινός

Στον Σύλλογο δυναμικός
σκόρπιζες φασαρία
και μόνο όταν έλειπες
είχαμε ησυχία

Πειράγματα και ζαβολιές
απλόχερα σκορπίζεις
στους μαθητές μοναδικά
«Λόγο Θεού» χαρίζεις

Ποτέ δεν ήμουν σίγουρη
αν είχες πει αστεία
αλήθεια – ψέμα – πείραγμα
στην ίδια ιστορία

Ο γυναικείος πληθυσμός
θα κλαίει με μαύρο δάκρυ
κραγιόν, λιπογλός και μενταγιόν
θα μείνουνε στην άκρη

Ποιος θα τα βλέπει όλα αυτά
και θα τα σχολιάζει;
Έρημος τόπος και βουβός
πνιγμένος στο μαράζι

Στου Papagalino[1] τη σκιά
όμορφα να περάσεις
μα του σχολειού μας τη γωνιά
ποτέ να μην ξεχάσεις

Χρήστο μας σου ευχόμαστε
αγάπη, ειρήνη, υγεία,
φώτιση, Πνεύμα Άγιο
μες τη Θεολογία
και … βόλτες στη Λαμία!!!

Συνεχίζω με την αφιέρωση που περιέχεται στην καρτ – ποστάλ από τις  «φιλολογίνες» κ. Τζένη Αλεξοπούλου, κ. Γιούλη Αυγερινάκου και κ. Ρούλα Πιπέρα:

Στον γοητευτικό, ψηλό
μόνιμα νέο και ωραίο
Στον επιτυχημένο Τραπεζίτη[2]
που κρατά στα στιβαρά του
χέρια τις ελπίδες για επιβίωση
του κλάδου των εκπαιδευτικών
Ευχόμαστε ολόψυχα νάναι
γερός για να συνεχίσει το
θεάρεστο έργο του!

Και έπεται το αυτοσχέδιο ποίημα που «σκάρωσε» εκείνη τη στιγμή ο υποδιευθυντής και επιστήθιος φίλος κ. Απόστολος Γατής, καθηγητής των Γερμανικών:

Παλάντζα,
ψηλέ κι αγέρωχε,
κάθε γυναίκα στέκει,
τα πρωινά σαν σε θωρεί
νάρχεσαι με το τσουρέκι. [3]

Τέλος, θα ολοκληρώσω με το ποίημα που μου αφιέρωσαν – όπως και στους υπόλοιπους καθηγητές – οι μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου του σχολικού όμως έτους 2013 – 14, στην τελετή που διοργάνωσαν για την αποχώρησή τους από το Γυμνάσιο:

Μπαίνει μέσα ο θεολόγος
και μας κόβεται ο λόγος.
«Καντηλανάφτη βρε» φωνάζει
και η τάξη ησυχάζει.
«Θα φας κλωτσιά στο σβέρκο» λέει δυνατά
αλλά ξέρουμε πως δεν το εννοεί˙ μας πειράζει φυσικά.
Για όλα τα θέματα συζητάμε
και το μάθημα «στα ουράνια» το πάμε.
Πάντα το λόγο του Θεού
θέλει να τον διδάσκει
και εμάς να παίρνει το μυαλό
και να καθησυχάζει.
Μα από την πολλή του βρε παιδιά πολυλογία
τα δώδεκα ευαγγέλια
τα κάνει … δεκατρία.
Παρ’ όλη όμως τη φλυαρία του
πολύ τον αγαπάμε για όλη την σοφία του.



Ο τρόπος που διάλεξα να αποχωρήσω από την εκπαίδευση!

Υ.Γ. Αν με ρωτούσε κάποιος, τι μου έμεινε όλα αυτά τα χρόνια, από την εκπαιδευτική μου δραστηριότητα, θα του απαντούσα χωρίς δεύτερη σκέψη: «Η χαρά που νοιώθω όταν με συναντούν πρώην μαθητές μου και οι περισσότεροι με αποκαλούν Δάσκαλε. Αυτό μου φτάνει!»

Σημειώσεις
1. Papagalino: Η καφετέρια – στέκι που συχνάζω.
2. επιτυχημένος Τραπεζίτης: Επειδή όντως είμαι μεγάλο «πειραχτήρι», τις μέρες που επιβλήθηκαν τα capital controls, έγραψα στην πρόσοψη από το γραφείο μου, «Τράπεζα Χρήστος Παλάντζας, δίνονται δάνεια σε φτωχούς καθηγητές»!
3. τσουρέκι: Ήμουν πράγματι ο «εφιάλτης» των γυναικών του συλλόγου μας, που είναι και πλειοψηφία, αφού με βλέπανε σε καθημερινή βάση να «ντερλικώνω» ένα σωρό φαγώσιμα και αντίθετα με αυτές να μην παίρνω γραμμάριο! 
 
 
 
 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.

 

15 σχόλια:

Γεώργιος Διαμαντίδης είπε...

Κύριε Χρήστο Παλάντζα, σας εύχομαι καλή συνταξιοδότηση!

Μπαλωμένος Κωνσταντίνος είπε...

Πρώτη φορά διαβάζω ότι ένα μπλογκ συνταξιοδοτήθηκε! Δεν ξέρω ασφαλιστικό φορέα που να δίνει σύνταξη σε μπλογκ. Ίσως υπάρχει ένα είδος αυτασφάλισης ή ίσως ασφαλίζει θαμώνες το Παπαγαλίνο … Ο Χρήστος όμως έγινε σίγουρα συνταξιούχος. Διάλεξε μάλιστα να φύγει στα 33 χρόνια υπηρεσίας, δηλ. στα χρόνια του Χριστού. Τυχαίο ;
Χρήστο, με βάση το νέο μνημόνιο, τα μπλογκ συνταξιοδοτούνται στα 100 χρόνια αδιάκοπης λειτουργίας. Έχεις μπροστά σου πολύ δρόμο για προσφορά κι αυτό θα κάνεις.
Όσο για τον άνθρωπο Χρήστο, να είναι καλά στην υγεία του, να ξαναβρεί το στυλό του και να γράφει εργασίες στο αντικείμενο που ξέρει πολύ καλά, χωρίς να χάσει το χιούμορ του, τις παρέες και την κοινωνικότητά του. Τέλος να έχει χαρές από τις κόρες του, που νάναι καλότυχες και καλόχρονες.
Κωνσταντίνος Αθ. Μπαλωμένος, φυσικός

χριστακης χαραλαμπους είπε...

Πιθανή λεζάντα από παγανιστή= ΝΑ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΘΕΟΛΟΓΑΚΟΣ ΠΟΥ ΑΝΩΡΙΜΟΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΜΠΑΙΝΕΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΩΡΟΥΔΙΣΤΙΚΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΦΤΙΑΓΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΤΖΕΣΟΥΑ!ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΕΒΡΑΙΟΔΟΥΛΟΙ!ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑ ΚΙΝΕΙ!

ΧΡΗΣΤΟΣ είπε...

Φίλε Κώστα, κ. Διαμαντίδη σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας.
Αγαπητέ Χριστάκη, αφού με ξέρεις τόσα χρόνια, πως είμαι αντισυμβατικός. Άλλωστε όπως έλεγαν παλιά και οι αναρχικοί, ένα γέλιο σκοτώνει!

Χρήστος Παλάντζας

Ανώνυμος είπε...

Χρήστο, συμφωνώ με τη γυμνάστριά σου:

Να μην αλλάξεις μήτε τη γνώμη μήτε την κεφαλή σου, και να συνεχίσεις το θεάρεστο έργο σου.

Καλή συνέχεια και καλή δύναμη.

Αγωνιστής

Αλεξία Κρηνίτη είπε...

Πολύ σημαντική στιγμή για σένα Χρήστο. Όταν διαβάζω/ακούω για ανθρώπους που βγαινουν στη σύνταξη, μετά από πολυετή πορεία στον κλάδο τους, εύχομαι όταν έρθει η στιγμή να συνταξιοδοτηθώ κι εγώ να νιώθω έτσι γεμάτη, όπως είναι φανερό ότι αισθάνεσαι κι εσύ! Επίσης, επιτέλους ο Αντιαιρετικός απόκτησε πρόσωπο :-) Εύχομαι τα καλύτερα για το νέο στάδιο της ζωής σου.

Ανώνυμος είπε...

Να ζήσεις να χαρείς τη σύνταξή σου.

Madragoras

ΧΡΗΣΤΟΣ είπε...

Αγαπητέ συν - Αγωνιστή, Αλεξία μου, εξαίρετε Madragoras, σας ευχαριστώ για τις ευχές σας και τα καλά σας λόγια!

Χρήστος Παλάντζας

ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΗΣ ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ είπε...

Αγαπητέ Χρήστο, μη κλείσεις τα φτερά σου, συνέχισε να πετάς ελεύθερα.

Οι περισσότεροι με την σύνταξη νομίζουν ότι απελευθερώνονται και σταματάνε να αγωνίζονται.

Εσύ έχεις δείξει ότι δεν φορούσες χειροπέδες ποτέ.

Το να μάθει κανείς να ζει σύμφωνα με την αλήθεια, δεν είναι εύκολο πράγμα.

Και κυρίως, δεν είναι δωρεάν.

Τίποτα καλό δεν είναι δωρεάν και αυτό είναι κάτι καλό.

Το κόστος είναι ότι όταν κάποιος τολμάει να πει «όχι» αρχίζει να ανακαλύπτει κάποιες άγνωστες πλευρές των φίλων του: Τον σβέρκο, την πλάτη και όλα τα σημεία που γίνονται ορατά μόνο όταν ο άλλος φεύγει.

Tatiani Melidoni είπε...

Θα +φωνήσω με την ευχή της γυμνάστριας...

"ειλικρινής κι αυθεντικός
γνήσιος και αληθινός"...

Ναι, Δάσκαλε...
Παντοτινά δάσκαλος...

ΧΡΗΣΤΟΣ είπε...

Φίλε Στάθη, αγαπητή Tatiani ευχαριστώ πολύ για τη χαρά που μου δώσατε μ' αυτά που γράψατε. Στάθη μου, ελπίζω με τη βοήθεια όλων σας ο "Αντιαιρετικός" να πετά για πάντα, σεβόμενος την ελευθερία και την διαφορετικότητα του άλλου και Tatiani μου μακάρι να μπορέσω να παραμείνω πάντα αυτό που πάντα ποθούσα, δάσκαλος, μαθαίνοντας όμως από τις αποτυχίες μου και τα ελαττώματά μου.

Χρήστος Παλάντζας

Παναγιώτης Μακρής είπε...

Κύριε Χρήστο αν και καθυστερημένα σας εύχομαι ότι καλύτερο!!!

ΧΡΗΣΤΟΣ είπε...

Παναγιώτη μου, ευχαριστώ πολύ για τις ευχές.


Χρήστος Παλάντζας

Νικόλαος είπε...

Αγαπητέ Χρήστο-Αντιαιρετικέ, εύχομαι έστω και αρκετά καθυστερημένα, να έχετε υγεία και να περάσετε τα χρόνια της σύνταξης εξίσου όμορφα και ακόμα πιο δημιουργικά από τα χρόνια που ασκήσατε επιτυχώς το λειτούργημά σας!

Όπως σας είπα και στο τηλέφωνο, έτυχε και εδώ στην Αθήνα να μιλήσω με πρώην μαθήτριά σας και μου είπε τα καλύτερα λόγια!

Είμαι βέβαιος ότι θα έχετε πολλά πράγματα να κάνετε και δεν θα σας καταβάλει στην αρχή η νοσταλγία που έχουν οι νέοι συνταξιούχοι.

Ο Θεός να σας δίνει δύναμη, για να μας δίνετε και εμάς γνώσεις και χαμόγελο και να κάνει τη νέα περίοδο της ζωής σας την πιο ευτυχισμένη, αρχής γενομένης από το νέο εκκλησιαστικό έτος που ξεκινά μεθαύριο!

ΧΡΗΣΤΟΣ είπε...

Αγαπητέ Νικόλαε σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, μα πάνω απ' όλα σ' ευχαριστώ για την άδολη αγάπη και φιλία που μου προσφέρεις όλα αυτά τα χρόνια.

Χρήστος Παλάντζας

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...