.JPG)
«Η Πλατυτέρα των Ουρανών», ψηφιδωτό έργο στην Ιερά Μονή Αντίνιτσας Φθιώτιδας. Έργο του Λαμιώτικου ζεύγους καλλιτεχνών αγιογράφων, ψηφιδοτοποιών και συντηρητών Θεόδωρου και Ένζας Μώρη
Ένα από τα πιο γλυκά και αγαπημένα πρόσωπα στην ιστορία του Χριστιανισμού είναι αναμφίβολα το πρόσωπο της Θεοτόκου.
Ήδη από τους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού η μορφή της αγνής αυτή κόρης στην μήτρα της οποίας κυοφορήθηκε ο Θεάνθρωπος, απετέλεσε το κέντρο της αγάπης και της τιμής των πιστών.
Αυτό φαίνεται όχι μόνο στη θέσπιση τόσων εορτών για το πρόσωπό της στο Χριστιανικό ημερολόγιο, αλλά και τη συγγραφή απόκρυφων Ευαγγελίων, που έρχονταν να καλύψουν την δίψα των πιστών για πληροφορίες και λεπτομέρειες από τη ζωή του πολυαγαπημένου αυτού προσώπου που δεν ήταν δυνατόν να ανευρεθούν στα τέσσερα κανονικά Ευαγγέλια.
Πολλές από τις απόκρυφες αυτές ιστορίες επέζησαν δια μέσου των αιώνων, απετέλεσαν το υλικό πολλών αφελών Χριστιανικών κειμένων με ευρεία απήχηση, με αποτέλεσμα όχι μόνο να θεωρούνται ως υπαρκτές και γνήσιες από πολλούς πιστούς αλλά και πως μπορεί κάποιος τις ιστορίες αυτές, να τις ανεύρει μέσα στα κανονικά Ευαγγέλια.
Πληροφορίες λοιπόν για τη μορφή και τη ζωή της Παναγίας περιγράφονται σε δύο απόκρυφα Ευαγγέλια.
1. Το Ευαγγέλιο της Γέννησης της Μαρίας
2. Το Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου
Πριν όμως δούμε τα κείμενα αυτά αναλυτικά, είναι αναγκαίο νομίζουμε, να ξεκαθαρίσουμε πρώτα τι είναι απόκρυφα Ευαγγέλια.
Τι είναι τα απόκρυφα Ευαγγέλια
Με τον όρο απόκρυφα στην Εκκλησιαστική Γραμματεία ονομάστηκαν τα κείμενα εκείνα τα οποία εμφανίσθηκαν ως έργα γνωστών Αποστόλων ή προσώπων του Χριστιανισμού, οι συντάκτες των οποίων υποστήριζαν πως αυτά που έγραφαν ή τα πήραν από απόκρυφες πηγές που γνώριζαν μόνο αυτοί ή τους έγινε κάποια αποκάλυψη από το Θεό.
Ο σκοπός τους ήταν η οικοδομή των πιστών με στοιχεία που ενίσχυαν την ευσέβεια, η συμπλήρωση όπως είπαμε και πιο πάνω πολλών κενών από τη ζωή του Χριστού, της Παναγίας των Αποστόλων ή συγγενικών τους προσώπων και η διάδοση και επιβολή κακοδοξιών εκ μέρους των αιρετικών και ειδικά των Γνωστικών.
Η σημασία τους στην ζωή της Εκκλησίας υπήρξε μεγάλη και δυστυχώς αρνητική. Διότι η πληθώρα τους γίνονταν αιτία για αναβρασμό στις τάξεις των πιστών και τη ζωή της Εκκλησίας, αφού νόθευαν το γνήσιο Χριστιανικό φρόνημα με κακοδοξίες ή με αφελή θεολογία και αποπροσανατόλιζαν τους πιστούς.
Ήταν τόσο μεγάλη η επιρροή τους, με αποτέλεσμα πολλές τοπικές Εκκλησίες να εκλάβουν πολλά από αυτά ως γνήσια π.χ. την δήθεν Επιστολή Βαρνάβα, την Διδαχή των 12 Αποστόλων κ.λ.π.Και είναι αξιοθαύμαστο που η Εκκλησία κατάφερε να ξεπεράσει αυτή την κρίση και να εκφράσει την αυτοσυνειδησία της και την αποστολική της Παράδοση, προστατεύοντας την γνησιότητά της και ταυτόχρονα παραμερίζοντας κάθε ψεύτικη παράδοση και κακόδοξη ερμηνεία των καινοδιαθηκικών γεγονότων.
Από την άλλη μεριά η προσφορά τους υπήρξε σημαντική. Γιατί μπορεί στην εποχή τους να δημιούργησαν πρόβλημα στην Εκκλησία, σήμερα όμως μας προσφέρουν πολλά στοιχεία για την εποχή εκείνη.
Μαθαίνουμε δηλαδή για τις διάφορες τάσεις που υπήρξαν στους κόλπους της Εκκλησίας, για τα ήθη και έθιμα εκείνης της εποχής, για την λαχτάρα, τον πόνο και την προσδοκία των πρώτων Χριστιανών, αφού τα περισσότερα από αυτά γράφτηκαν από αφελείς πιστούς, αλλά και για τα διάφορα φιλοσοφικά ρεύματα που αναπτύχτηκαν εκείνη την εποχή.
Πολύ σπάνια τα κείμενα αυτά αναφέρονται σε διηγήσεις και πρόσωπα που απηχούν τα ιστορικά δεδομένα προσώπων και πραγμάτων της Καινής Διαθήκης.
Η τεράστια επιρροή που είχαν, όπως είπαμε στους κόλπους της Εκκλησίας, έγινε αιτία τα κείμενα αυτά, να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης για καλλιτεχνικά έργα, αλλά και αφορμή για εκκλησιαστικές γιορτές.Τα Εισόδια της Θεοτόκου, που εορτάζονται στις 21 Νοεμβρίου, βασίζονται στη διήγηση των κειμένων των απόκρυφων Ευαγγελίων.
Το Ευαγγέλιο της Γέννησης της Μαρίας
Το Ευαγγέλιο αυτό, στα πολύ παλιά χρόνια αποδίδονταν στο Ματθαίο. Μνημονεύεται από αρκετούς αγίους της Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας, όπως ο Ιερώνυμος και Επιφάνειος Σαλαμίνος, και πιθανολογείται πως γράφτηκε σταδιακά στα μέσα του Β΄ αιώνα μ.Χ., από μάλλον Ορθόδοξο Χριστιανό που προέρχονταν από τους Εθνικούς (ειδωλολάτρες). Μέρος του Ευαγγελίου αυτού περιέχεται στο Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου. Χωρίζεται σε οχτώ (8) κεφάλαια.
Κεφάλαιο 1: Αναφέρεται στους γονείς της Παναγίας, Ιωακείμ και Άννα. Τονίζει την ευσέβειά τους, αφού είχαν χωρίσει την περιουσία τους στα τρία. Το ένα μέρος το είχαν αφιερώσει στο Ναό, το δεύτερο στους ξένους και όσους είχαν ανάγκη και το τρίτο το είχαν κρατήσει για τον εαυτό τους.
Δυστυχώς ήταν άτεκνοι, αιτία που έγινε, να προσβάλει ο αρχιερέας Ισσαχάρ τον Ιωακείμ και να μην δεχτεί την προσφορά του, επειδή θεωρούνταν καταραμένος από τον Θεό, όποιος δεν είχε παιδιά. Από την ντροπή του ο Ιωακείμ, δεν γυρίζει σπίτι του και κρύβεται στην ύπαιθρο με τους βοσκούς του.
Κεφάλαιο 2: Εκεί τον βρίσκει άγγελος του Κυρίου, όπου του αναγγέλλει πως η στείρα γυναίκα του, θα γεννήσει κορίτσι που θα το αφιερώσει στο Ναό, το οποίο και θα γεννήσει τον Υιό του Θεού. Και σαν σημάδι όλων αυτών θα είναι πως επιστρέφοντας στην Ιερουσαλήμ, θα δει την γυναίκα του Άννα να τον περιμένει στη χρυσή πύλη.
Κεφάλαιο 3: Ο άγγελος επισκέπτεται την Άννα όπου τις λέει τα ίδια πράγματα που είπε και στον Ιωακείμ και το σημάδι της χρυσής πύλης για την αλήθεια των λόγων του. Το κεφάλαιο αυτό τελειώνει με την σύλληψη, την γέννηση και την ονομασία της Παναγίας σε Μαρία, όπως είχε πει ο άγγελος.
Κεφάλαιο 4: Περιγράφει την αφιέρωση της Παναγίας στο Ναό, σε ηλικία τριών (3) ετών και πως προκαλεί τον θαυμασμό των παρισταμένων, αφού μπορεί και ανεβαίνει τη σκάλα του Ναού χωρίς βοήθεια.
Κεφάλαιο 5: Μιλάει για τη ζωή της Παναγίας στο Ναό, όπου δέχονταν επισκέπτες από το Θεό και συνομιλούσε με τους αγγέλους. Όταν φτάνει σε ηλικία 14 ετών –σύμφωνα με το έθιμο – έπρεπε να παντρευτεί. Και ενώ οι άλλες παρθένες του Ναού πηγαίνουν να εκτελέσουν την εντολή αυτή, η Μαρία αρνείται, επειδή είχε αφιερωθεί στο Κύριο και είχε ορκιστεί να παραμείνει αγνή. Ο αρχιερέας μη μπορώντας να κάνει διαφορετικά, αποφασίζει μαζί με άλλα σπουδαία άτομα να προσευχηθούν στον Κύριο για λύση του προβλήματος. Τότε ακούγεται μια φωνή από την κιβωτό της Διαθήκης που έλεγε, πως σύμφωνα με την προφητεία του Ησαΐα «θέλει εξέλθει ράβδος εκ του κορμού του Ιεσσαί», πρέπει όλοι οι άνδρες που ήταν σε ηλικία γάμου, να φέρουν τους κλάδους τους στο βωμό. Από όποιου τον κλάδο άνθιζε μπουμπούκι και καθόταν πάνω του το Άγιο Πνεύμα με μορφή περιστεριού, αυτόν έπρεπε να μνηστευθεί η Μαρία.
Κεφάλαιο 6: Το περιστέρι τελικά κάθεται στον κλάδο κάποιου Ιωσήφ, από την γενιά του Δαβίδ, άντρα προχωρημένης ηλικίας, αν και ο ίδιος είχε αποφύγει να παρουσιάσει τον κλάδο του. Και ο μεν Ιωσήφ επιστρέφει στην Βηθλεέμ να τακτοποιήσει τα του γάμου, η δε Μαρία στο σπίτι των γονιών της με επτά παρθένες να την υπηρετούν.
Κεφάλαιο 7: Το κεφάλαιο αυτό, είναι όμοιο με το κεφάλαιο 1, στίχοι 26 – 38 από το κατά Λουκά ευαγγέλιο που περιγράφει τον ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Στο μόνο που διαφέρει, είναι στα λόγια της στιχομυθίας μεταξύ της Παναγίας και του αγγέλου Γαβριήλ, το πώς δηλαδή είναι δυνατόν να μείνει έγκυος χωρίς να έχει γνωρίσει άντρα.
Κεφάλαιο 8: Ομοίως και το τελευταίο κεφάλαιο είναι παρόμοιο με το κεφάλαιο 1, στίχοι 18 – 25 από το κατά Ματθαίο ευαγγέλιο που περιγράφει την επέμβαση του αγγέλου στον ύπνο του Ιωσήφ, να μην διώξει την Παναγία επειδή την βρήκε έγκυο. Στο μόνο που διαφοροποιείται είναι, πως παντρεύεται την Παναγία κατόπιν εντολής του αγγέλου, γεγονός που δεν περιγράφουν ποτέ τα κανονικά αφού ο Ιωσήφ αναφέρεται πάντα, ως μνήστωρ δηλ. αρραβωνιαστικός της Παναγίας.
Ο επίλογος του απόκρυφου Ευαγγελίου της Γέννησης της Μαρίας, είναι και μια ομολογία περί της μη γνησιότητάς του. Γράφει συγκεκριμένα:
«Και γέννησε το γιο της, όπως διδάσκουν οι άγιοι Ευαγγελιστές, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, ο οποίος με τον Πατέρα, Υιό και Άγιο Πνεύμα ζει και βασιλεύει αιώνια».
Το Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου
Ένα από τα πιο αγαπημένα απόκρυφα Ευαγγέλια του Χριστιανικού κόσμου. Αποδίδεται στον Ιάκωβο τον αδελφόθεο, και πολλά στοιχεία του εισήλθαν στην παράδοση της Εκκλησίας, η οποία όμως πάντοτε το απέρριπτε. Διακρίνεται για την περισσή αφέλεια του περιεχομένου του και την έλλειψη θεολογικού βάθους που διακρίνει τα κανονικά Ευαγγέλια. Για τον συγγραφέα και το χρόνο συγγραφής ισχύουν, ότι έχουμε αναφέρει πιο πάνω για το Ευαγγέλιο της Γέννησης της Μαρίας. Χωρίζεται σε δεκαπέντε (15) κεφάλαια.
Κεφάλαιο 1: Είναι παρόμοιο με το αντίστοιχο κεφάλαιο του Ευαγγελίου της Γέννησης της Μαρίας. Διαφοροποιείται σε κάποια σημεία, όπως στο όνομα του αρχιερέα που ονομάζεται εδώ Ρουβήν, στο ψάξιμο του Ιωακείμ των ληξιαρχείων των δώδεκα φυλών, αν είναι ο μοναδικός άνθρωπος χωρίς απογόνους και την νηστεία στην οποία επιδίδεται για σαράντα μέρες και νύχτες, ευρισκόμενος στην ερημιά.
Κεφάλαιο 2: Στιχομυθία μεταξύ της μητέρας της Παναγίας Άννας και της υπηρέτριάς της Ιουδήθ, για την στειρότητά της, που όπως είπαμε θεωρούνταν κατάρα από το Θεό. Προσευχή της Άννας στο Θεό – ευρισκομένης στο κήπο της – για λύση της στειρότητά της.
Κεφάλαιο 3: Θρήνος της Άννας υπό μορφή ποιήματος για την στειρότητά της.
Κεφάλαιο 4: Παρόμοιο περιεχόμενο, με το κεφάλαιο 2, από το Ευαγγέλιο της Γέννησης της Μαρίας.
Κεφάλαιο 5: Ο Ιωακείμ πηγαίνει στο Ναό για να δώσει τις προσφορές του και κοιτάζει να δει αν έχει αμαρτίες, στην ταινία που φοράει στο μέτωπό του ο αρχιερέας. Διαπιστώνει πως έχει την εύνοια του Κυρίου γιατί η ταινία είναι καθαρή. Γέννηση της Παναγίας στους εννιά μήνες και ονομασία αυτής ως Μαρίας.
Κεφάλαιο 6: Τοποθέτηση της Μαρίας σε δωμάτιο ως χώρου ιερού, στο οποίο δεν επιτρέπονταν να την αγγίζει τίποτα ακάθαρτο και κλήση αγνών κορασίδων για να την προφυλάσσουν. Με την συμπλήρωση ενός έτους της Μαρίας διοργάνωση γιορτής από τον Ιωακείμ και παράδοσή της στους ιερείς για να την ευλογήσουν. Τραγούδι ευχαριστίας από την Άννα προς τον Θεό, που πήρε την ντροπή της ατεκνίας της.
Κεφάλαιο 7: Διχογνωμία Ιωακείμ και Άννας αν πρέπει να παραδοθεί στο Ναό σε ηλικία δύο ή τριών ετών. Τελικά παραδίδεται σε ηλικία τριών ετών όπου την υποδέχεται ο αρχιερέας και την ευλογεί και εκδήλωση αγάπης προς το πρόσωπό της από όλους τις Ισραηλίτες.
Κεφάλαιο 8: Παρόμοιο με το κεφάλαιο 5, από το Ευαγγέλιο της Γέννησης της Μαρίας. Διαφοροποιείται στα σημεία για την ηλικία τη Παναγίας που εδώ είναι τα 12 και όχι τα 14. Αντί για κλάδους οι υποψήφιοι μνηστήρες κρατούν ραβδιά και κατ’ αρχήν άρνηση του Ιωσήφ – παρά την επιλογή του από το Άγιο Πνεύμα – να μνηστευθεί την Παναγία φοβούμενος την γελοιοποίησή του, επειδή ήτο προχωρημένης ηλικίας και είχε παιδιά. Μετά την παρέμβαση του αρχιερέα παίρνει τη Μαρία σπίτι του.
Κεφάλαιο 9: Αναφέρεται στον ευαγγελισμό της Θεοτόκου με αρκετές διαφοροποιήσεις και από τα κανονικά Ευαγγέλια αλλά και από το Ευαγγέλιο της Γέννησης της Μαρίας. Τον χαιρετισμό του αγγέλου – τον οποίο δεν βλέπει – «Χαίρε Κεχαριτωμένη», τον ακούει στο Ναό, όπου έχει πάει μαζί με άλλες έξι παρθένες για να υφάνουν επτά διαφορετικού χρώματος κλωστές, με τις οποίες θα δημιουργούσαν το καινούργιο πέπλο του παραπετάσματος. Γυρνώντας φοβισμένη σπίτι της, της εμφανίζεται ο άγγελος και επακολουθεί μετά η γνωστή στιχομυθία, το πώς δηλαδή είναι δυνατόν να μείνει έγκυος χωρίς να έχει γνωρίσει άντρα. Είναι πλέον σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών.
Κεφάλαιο 10: Περιγράφει την επιστροφή του Ιωσήφ, ο οποίος έλειπε για μήνες λόγω της δουλειάς του και την έκπληξή του για την εγκυμοσύνη της Μαρίας. Ακολουθεί διάλογος μεταξύ τους, με τον Ιωσήφ να διαμαρτύρεται για τον ευτελισμό του και με την Μαρία να ορκίζεται για την αθωότητά της. Ακολουθεί το δίλλημα του Ιωσήφ, αν πρέπει να συγκαλύψει αυτό το γεγονός ή να την παραδώσει να τιμωρηθεί. Η παρέμβαση του αγγέλου στον ύπνο του, ξεκαθαρίζει τα πράγματα.
Κεφάλαιο 11: Επίσκεψη του γραμματέα Άννα στο σπίτι του Ιωσήφ, όπου διαπιστώνει την εγκυμοσύνη της Μαρίας. Ανακοίνωση της παρανομίας αυτής στον αρχιερέα του Ναού και κλήση και των δύο σε δίκη. Και οι δύο παρά τις βαριές κατηγορίες που τους απευθύνονται, ορκίζονται για την αθωότητά τους. Τότε αποφασίζεται να υποβληθεί ο Ιωσήφ στη δοκιμασία του πικρού νερού, δηλαδή να πιεί δηλητήριο. Όταν βλέπουν παρά την πόση του δηλητηρίου πως δεν παθαίνει απολύτως τίποτα, τους αθωώνουν και τους στέλνουν σπίτι τους.
Κεφάλαιο 12: Η αναχώρηση του Ιωσήφ και της Μαρίας για την Βηθλεέμ. Παίρνει μαζί του και τον γιο του Σίμωνα. Σταματούν στην ύπαιθρο γιατί πλέον η Μαρία έχει έρθει η ώρα της να γεννήσει. Βρίσκουν μια σπηλιά και μπαίνουν μέσα.
Κεφάλαιο 13: Το κεφάλαιο αυτό ξεκινάει με αντίφαση. Ενώ στο κεφάλαιο 12, γράφει πως πήρε μόνο τον Σίμωνα, εδώ γράφει πως αφήνει τη Μαρία στους γιους του για να βρει μαμμή. Μεγάλο μέρος του κεφαλαίου αυτού αφιερώνεται στην διήγηση του ίδιου του Ιωσήφ, πως βγαίνοντας από την σπηλιά διαπιστώνει πως έχει σταματήσει ο χρόνος, αφού βλέπει την φύση, τα ζώα, τα πουλιά και τους ανθρώπους να έχουν ακινητοποιηθεί. Βρίσκει μια μαμμή, αλλά όταν φτάνουν στη σπηλιά, βλέπουν την Παναγία να θηλάζει το μικρό Ιησού. Εμφάνιση φωτεινής νεφέλης που δεν αντέχουν να την αντικρίσουν. Διήγηση της μαμμής των γεγονότων σε κάποια Σαλώμη και δυσπιστία αυτής, πως παρέμεινε παρθένος κάποια που γέννησε. Κατόπιν προτροπής της μαμμής η Παναγία αποκαλύπτεται και τότε η Σαλώμη βάζει το δάχτυλό της στη «φύση» της Παναγίας, όπου διαπιστώνει πως όντως είναι παρθένος. Παράλυση του χεριού της Σαλώμης και προσευχή στο Θεό για την ίασή της. Εμφανίζεται τότε Άγγελος Κυρίου που την παροτρύνει να σηκώσει τον μικρό Ιησού στα χέρια της. Γεμάτη χαρά, κάνει ότι της λέει ο άγγελος με αποτέλεσμα την ίασή της.
Κεφάλαιο 14: Περιέχει την προσκύνηση των μάγων. Δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο άξιο αναφοράς, αφού είναι παρόμοιο με την αντίστοιχη διήγηση των κανονικών Ευαγγελίων.
Κεφάλαιο 15: Αναφέρεται στη σφαγή των νηπίων από τον Ηρώδη. Διαφοροποιείται στα εξής. Ο Ιωσήφ και η Μαρία δεν φεύγουν για την Αίγυπτο, αλλά η Μαρία τυλίγει τον μικρό Ιησού σε φασκιές και τον βάζει στη φάτνη του πανδοχείου. Η Ελισάβετ η μητέρα του Ιωάννη του Προδρόμου, ανεβαίνει στα βουνά για να κρύψει τον μικρό Ιωάννη. Κατόπιν προσευχής της ανοίγει το βουνό για να τους δεχτεί και Άγγελος Κυρίου στέλνεται για να τους προστατέψει. Ο Ηρώδης στέλνει τους υπηρέτες του στον πατέρα του Ιωάννη, Ζαχαρία για να του ομολογήσει που είναι κρυμμένος ο γιος του. Επειδή αυτός αρνείται δολοφονείται στον Ναό. Την θέση του παίρνει ο δίκαιος Συμεών, ο οποίος σε λίγο καιρό θα είναι αυτός που θα πάρει τον μικρό Ιησού στην αγκαλιά του, κατά την Υπαπαντή του.
Το Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου κλείνει με την αναφορά - ομολογία του Ιακώβου πως είναι αυτός που έγραψε το παραπάνω Ευαγγέλιο, την περίοδο των ταραχών στην Ιερουσαλήμ, ευρισκόμενος σε ερημικό μέρος, μέχρι το θάνατο του Ηρώδη. Και ευχαριστεί το Θεό που του έδωσε τη γνώση για να το γράψει.
Πληροφορίες για την ζωή της Παναγίας υπάρχουν και στο Ευαγγέλιο της Παιδικής Ηλικίας του Χριστού. Είναι όμως αιρετικό κείμενο, της αίρεσης του Γνωστικού Χριστιανισμού. Εκτός αυτού είναι υπερβολικά αφελές και παιδαριώδες. Αναφέρει π.χ. πως ο Χριστός κατόπιν προτροπής της Παναγίας, έκανε κάποιον πάλι άνθρωπο, επειδή μια μάγισσα τον είχε μεταμορφώσει σε μουλάρι!! ή έφτιαξε κάτι πουλιά με λάσπη και τα ζωντάνεψε για να πετάξουν και άλλα τέτοια αφελή. Επιπλέον είναι αρκετά μεγάλο, οπότε θα απέβαινε αρνητικό για την οικονομία του άρθρο μας, με αποτέλεσμα να αποθαρρύνει τον τυχόν υποψήφιο αναγνώστη. Πιθανόν να αποτελέσει υλικό για αυτοτελές άρθρο μας στο μέλλον.
Βιβλιογραφία
Απόκρυφα κείμενα της Καινής Διαθήκης, Τόμος Α΄, εκδόσεις Πύρινος Κόσμος
Στυλιανός Παπαδόπουλος: Πατρολογία, Τόμος Α΄
Ήδη από τους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού η μορφή της αγνής αυτή κόρης στην μήτρα της οποίας κυοφορήθηκε ο Θεάνθρωπος, απετέλεσε το κέντρο της αγάπης και της τιμής των πιστών.
Αυτό φαίνεται όχι μόνο στη θέσπιση τόσων εορτών για το πρόσωπό της στο Χριστιανικό ημερολόγιο, αλλά και τη συγγραφή απόκρυφων Ευαγγελίων, που έρχονταν να καλύψουν την δίψα των πιστών για πληροφορίες και λεπτομέρειες από τη ζωή του πολυαγαπημένου αυτού προσώπου που δεν ήταν δυνατόν να ανευρεθούν στα τέσσερα κανονικά Ευαγγέλια.
Πολλές από τις απόκρυφες αυτές ιστορίες επέζησαν δια μέσου των αιώνων, απετέλεσαν το υλικό πολλών αφελών Χριστιανικών κειμένων με ευρεία απήχηση, με αποτέλεσμα όχι μόνο να θεωρούνται ως υπαρκτές και γνήσιες από πολλούς πιστούς αλλά και πως μπορεί κάποιος τις ιστορίες αυτές, να τις ανεύρει μέσα στα κανονικά Ευαγγέλια.
Πληροφορίες λοιπόν για τη μορφή και τη ζωή της Παναγίας περιγράφονται σε δύο απόκρυφα Ευαγγέλια.
1. Το Ευαγγέλιο της Γέννησης της Μαρίας
2. Το Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου
Πριν όμως δούμε τα κείμενα αυτά αναλυτικά, είναι αναγκαίο νομίζουμε, να ξεκαθαρίσουμε πρώτα τι είναι απόκρυφα Ευαγγέλια.
Τι είναι τα απόκρυφα Ευαγγέλια
Με τον όρο απόκρυφα στην Εκκλησιαστική Γραμματεία ονομάστηκαν τα κείμενα εκείνα τα οποία εμφανίσθηκαν ως έργα γνωστών Αποστόλων ή προσώπων του Χριστιανισμού, οι συντάκτες των οποίων υποστήριζαν πως αυτά που έγραφαν ή τα πήραν από απόκρυφες πηγές που γνώριζαν μόνο αυτοί ή τους έγινε κάποια αποκάλυψη από το Θεό.
Ο σκοπός τους ήταν η οικοδομή των πιστών με στοιχεία που ενίσχυαν την ευσέβεια, η συμπλήρωση όπως είπαμε και πιο πάνω πολλών κενών από τη ζωή του Χριστού, της Παναγίας των Αποστόλων ή συγγενικών τους προσώπων και η διάδοση και επιβολή κακοδοξιών εκ μέρους των αιρετικών και ειδικά των Γνωστικών.
Η σημασία τους στην ζωή της Εκκλησίας υπήρξε μεγάλη και δυστυχώς αρνητική. Διότι η πληθώρα τους γίνονταν αιτία για αναβρασμό στις τάξεις των πιστών και τη ζωή της Εκκλησίας, αφού νόθευαν το γνήσιο Χριστιανικό φρόνημα με κακοδοξίες ή με αφελή θεολογία και αποπροσανατόλιζαν τους πιστούς.
Ήταν τόσο μεγάλη η επιρροή τους, με αποτέλεσμα πολλές τοπικές Εκκλησίες να εκλάβουν πολλά από αυτά ως γνήσια π.χ. την δήθεν Επιστολή Βαρνάβα, την Διδαχή των 12 Αποστόλων κ.λ.π.Και είναι αξιοθαύμαστο που η Εκκλησία κατάφερε να ξεπεράσει αυτή την κρίση και να εκφράσει την αυτοσυνειδησία της και την αποστολική της Παράδοση, προστατεύοντας την γνησιότητά της και ταυτόχρονα παραμερίζοντας κάθε ψεύτικη παράδοση και κακόδοξη ερμηνεία των καινοδιαθηκικών γεγονότων.
Από την άλλη μεριά η προσφορά τους υπήρξε σημαντική. Γιατί μπορεί στην εποχή τους να δημιούργησαν πρόβλημα στην Εκκλησία, σήμερα όμως μας προσφέρουν πολλά στοιχεία για την εποχή εκείνη.
Μαθαίνουμε δηλαδή για τις διάφορες τάσεις που υπήρξαν στους κόλπους της Εκκλησίας, για τα ήθη και έθιμα εκείνης της εποχής, για την λαχτάρα, τον πόνο και την προσδοκία των πρώτων Χριστιανών, αφού τα περισσότερα από αυτά γράφτηκαν από αφελείς πιστούς, αλλά και για τα διάφορα φιλοσοφικά ρεύματα που αναπτύχτηκαν εκείνη την εποχή.
Πολύ σπάνια τα κείμενα αυτά αναφέρονται σε διηγήσεις και πρόσωπα που απηχούν τα ιστορικά δεδομένα προσώπων και πραγμάτων της Καινής Διαθήκης.
Η τεράστια επιρροή που είχαν, όπως είπαμε στους κόλπους της Εκκλησίας, έγινε αιτία τα κείμενα αυτά, να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης για καλλιτεχνικά έργα, αλλά και αφορμή για εκκλησιαστικές γιορτές.Τα Εισόδια της Θεοτόκου, που εορτάζονται στις 21 Νοεμβρίου, βασίζονται στη διήγηση των κειμένων των απόκρυφων Ευαγγελίων.
Το Ευαγγέλιο της Γέννησης της Μαρίας
Το Ευαγγέλιο αυτό, στα πολύ παλιά χρόνια αποδίδονταν στο Ματθαίο. Μνημονεύεται από αρκετούς αγίους της Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας, όπως ο Ιερώνυμος και Επιφάνειος Σαλαμίνος, και πιθανολογείται πως γράφτηκε σταδιακά στα μέσα του Β΄ αιώνα μ.Χ., από μάλλον Ορθόδοξο Χριστιανό που προέρχονταν από τους Εθνικούς (ειδωλολάτρες). Μέρος του Ευαγγελίου αυτού περιέχεται στο Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου. Χωρίζεται σε οχτώ (8) κεφάλαια.
Κεφάλαιο 1: Αναφέρεται στους γονείς της Παναγίας, Ιωακείμ και Άννα. Τονίζει την ευσέβειά τους, αφού είχαν χωρίσει την περιουσία τους στα τρία. Το ένα μέρος το είχαν αφιερώσει στο Ναό, το δεύτερο στους ξένους και όσους είχαν ανάγκη και το τρίτο το είχαν κρατήσει για τον εαυτό τους.
Δυστυχώς ήταν άτεκνοι, αιτία που έγινε, να προσβάλει ο αρχιερέας Ισσαχάρ τον Ιωακείμ και να μην δεχτεί την προσφορά του, επειδή θεωρούνταν καταραμένος από τον Θεό, όποιος δεν είχε παιδιά. Από την ντροπή του ο Ιωακείμ, δεν γυρίζει σπίτι του και κρύβεται στην ύπαιθρο με τους βοσκούς του.
Κεφάλαιο 2: Εκεί τον βρίσκει άγγελος του Κυρίου, όπου του αναγγέλλει πως η στείρα γυναίκα του, θα γεννήσει κορίτσι που θα το αφιερώσει στο Ναό, το οποίο και θα γεννήσει τον Υιό του Θεού. Και σαν σημάδι όλων αυτών θα είναι πως επιστρέφοντας στην Ιερουσαλήμ, θα δει την γυναίκα του Άννα να τον περιμένει στη χρυσή πύλη.
Κεφάλαιο 3: Ο άγγελος επισκέπτεται την Άννα όπου τις λέει τα ίδια πράγματα που είπε και στον Ιωακείμ και το σημάδι της χρυσής πύλης για την αλήθεια των λόγων του. Το κεφάλαιο αυτό τελειώνει με την σύλληψη, την γέννηση και την ονομασία της Παναγίας σε Μαρία, όπως είχε πει ο άγγελος.
Κεφάλαιο 4: Περιγράφει την αφιέρωση της Παναγίας στο Ναό, σε ηλικία τριών (3) ετών και πως προκαλεί τον θαυμασμό των παρισταμένων, αφού μπορεί και ανεβαίνει τη σκάλα του Ναού χωρίς βοήθεια.
Κεφάλαιο 5: Μιλάει για τη ζωή της Παναγίας στο Ναό, όπου δέχονταν επισκέπτες από το Θεό και συνομιλούσε με τους αγγέλους. Όταν φτάνει σε ηλικία 14 ετών –σύμφωνα με το έθιμο – έπρεπε να παντρευτεί. Και ενώ οι άλλες παρθένες του Ναού πηγαίνουν να εκτελέσουν την εντολή αυτή, η Μαρία αρνείται, επειδή είχε αφιερωθεί στο Κύριο και είχε ορκιστεί να παραμείνει αγνή. Ο αρχιερέας μη μπορώντας να κάνει διαφορετικά, αποφασίζει μαζί με άλλα σπουδαία άτομα να προσευχηθούν στον Κύριο για λύση του προβλήματος. Τότε ακούγεται μια φωνή από την κιβωτό της Διαθήκης που έλεγε, πως σύμφωνα με την προφητεία του Ησαΐα «θέλει εξέλθει ράβδος εκ του κορμού του Ιεσσαί», πρέπει όλοι οι άνδρες που ήταν σε ηλικία γάμου, να φέρουν τους κλάδους τους στο βωμό. Από όποιου τον κλάδο άνθιζε μπουμπούκι και καθόταν πάνω του το Άγιο Πνεύμα με μορφή περιστεριού, αυτόν έπρεπε να μνηστευθεί η Μαρία.
Κεφάλαιο 6: Το περιστέρι τελικά κάθεται στον κλάδο κάποιου Ιωσήφ, από την γενιά του Δαβίδ, άντρα προχωρημένης ηλικίας, αν και ο ίδιος είχε αποφύγει να παρουσιάσει τον κλάδο του. Και ο μεν Ιωσήφ επιστρέφει στην Βηθλεέμ να τακτοποιήσει τα του γάμου, η δε Μαρία στο σπίτι των γονιών της με επτά παρθένες να την υπηρετούν.
Κεφάλαιο 7: Το κεφάλαιο αυτό, είναι όμοιο με το κεφάλαιο 1, στίχοι 26 – 38 από το κατά Λουκά ευαγγέλιο που περιγράφει τον ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Στο μόνο που διαφέρει, είναι στα λόγια της στιχομυθίας μεταξύ της Παναγίας και του αγγέλου Γαβριήλ, το πώς δηλαδή είναι δυνατόν να μείνει έγκυος χωρίς να έχει γνωρίσει άντρα.
Κεφάλαιο 8: Ομοίως και το τελευταίο κεφάλαιο είναι παρόμοιο με το κεφάλαιο 1, στίχοι 18 – 25 από το κατά Ματθαίο ευαγγέλιο που περιγράφει την επέμβαση του αγγέλου στον ύπνο του Ιωσήφ, να μην διώξει την Παναγία επειδή την βρήκε έγκυο. Στο μόνο που διαφοροποιείται είναι, πως παντρεύεται την Παναγία κατόπιν εντολής του αγγέλου, γεγονός που δεν περιγράφουν ποτέ τα κανονικά αφού ο Ιωσήφ αναφέρεται πάντα, ως μνήστωρ δηλ. αρραβωνιαστικός της Παναγίας.
Ο επίλογος του απόκρυφου Ευαγγελίου της Γέννησης της Μαρίας, είναι και μια ομολογία περί της μη γνησιότητάς του. Γράφει συγκεκριμένα:
«Και γέννησε το γιο της, όπως διδάσκουν οι άγιοι Ευαγγελιστές, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, ο οποίος με τον Πατέρα, Υιό και Άγιο Πνεύμα ζει και βασιλεύει αιώνια».
Το Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου
Ένα από τα πιο αγαπημένα απόκρυφα Ευαγγέλια του Χριστιανικού κόσμου. Αποδίδεται στον Ιάκωβο τον αδελφόθεο, και πολλά στοιχεία του εισήλθαν στην παράδοση της Εκκλησίας, η οποία όμως πάντοτε το απέρριπτε. Διακρίνεται για την περισσή αφέλεια του περιεχομένου του και την έλλειψη θεολογικού βάθους που διακρίνει τα κανονικά Ευαγγέλια. Για τον συγγραφέα και το χρόνο συγγραφής ισχύουν, ότι έχουμε αναφέρει πιο πάνω για το Ευαγγέλιο της Γέννησης της Μαρίας. Χωρίζεται σε δεκαπέντε (15) κεφάλαια.
Κεφάλαιο 1: Είναι παρόμοιο με το αντίστοιχο κεφάλαιο του Ευαγγελίου της Γέννησης της Μαρίας. Διαφοροποιείται σε κάποια σημεία, όπως στο όνομα του αρχιερέα που ονομάζεται εδώ Ρουβήν, στο ψάξιμο του Ιωακείμ των ληξιαρχείων των δώδεκα φυλών, αν είναι ο μοναδικός άνθρωπος χωρίς απογόνους και την νηστεία στην οποία επιδίδεται για σαράντα μέρες και νύχτες, ευρισκόμενος στην ερημιά.
Κεφάλαιο 2: Στιχομυθία μεταξύ της μητέρας της Παναγίας Άννας και της υπηρέτριάς της Ιουδήθ, για την στειρότητά της, που όπως είπαμε θεωρούνταν κατάρα από το Θεό. Προσευχή της Άννας στο Θεό – ευρισκομένης στο κήπο της – για λύση της στειρότητά της.
Κεφάλαιο 3: Θρήνος της Άννας υπό μορφή ποιήματος για την στειρότητά της.
Κεφάλαιο 4: Παρόμοιο περιεχόμενο, με το κεφάλαιο 2, από το Ευαγγέλιο της Γέννησης της Μαρίας.
Κεφάλαιο 5: Ο Ιωακείμ πηγαίνει στο Ναό για να δώσει τις προσφορές του και κοιτάζει να δει αν έχει αμαρτίες, στην ταινία που φοράει στο μέτωπό του ο αρχιερέας. Διαπιστώνει πως έχει την εύνοια του Κυρίου γιατί η ταινία είναι καθαρή. Γέννηση της Παναγίας στους εννιά μήνες και ονομασία αυτής ως Μαρίας.
Κεφάλαιο 6: Τοποθέτηση της Μαρίας σε δωμάτιο ως χώρου ιερού, στο οποίο δεν επιτρέπονταν να την αγγίζει τίποτα ακάθαρτο και κλήση αγνών κορασίδων για να την προφυλάσσουν. Με την συμπλήρωση ενός έτους της Μαρίας διοργάνωση γιορτής από τον Ιωακείμ και παράδοσή της στους ιερείς για να την ευλογήσουν. Τραγούδι ευχαριστίας από την Άννα προς τον Θεό, που πήρε την ντροπή της ατεκνίας της.
Κεφάλαιο 7: Διχογνωμία Ιωακείμ και Άννας αν πρέπει να παραδοθεί στο Ναό σε ηλικία δύο ή τριών ετών. Τελικά παραδίδεται σε ηλικία τριών ετών όπου την υποδέχεται ο αρχιερέας και την ευλογεί και εκδήλωση αγάπης προς το πρόσωπό της από όλους τις Ισραηλίτες.
Κεφάλαιο 8: Παρόμοιο με το κεφάλαιο 5, από το Ευαγγέλιο της Γέννησης της Μαρίας. Διαφοροποιείται στα σημεία για την ηλικία τη Παναγίας που εδώ είναι τα 12 και όχι τα 14. Αντί για κλάδους οι υποψήφιοι μνηστήρες κρατούν ραβδιά και κατ’ αρχήν άρνηση του Ιωσήφ – παρά την επιλογή του από το Άγιο Πνεύμα – να μνηστευθεί την Παναγία φοβούμενος την γελοιοποίησή του, επειδή ήτο προχωρημένης ηλικίας και είχε παιδιά. Μετά την παρέμβαση του αρχιερέα παίρνει τη Μαρία σπίτι του.
Κεφάλαιο 9: Αναφέρεται στον ευαγγελισμό της Θεοτόκου με αρκετές διαφοροποιήσεις και από τα κανονικά Ευαγγέλια αλλά και από το Ευαγγέλιο της Γέννησης της Μαρίας. Τον χαιρετισμό του αγγέλου – τον οποίο δεν βλέπει – «Χαίρε Κεχαριτωμένη», τον ακούει στο Ναό, όπου έχει πάει μαζί με άλλες έξι παρθένες για να υφάνουν επτά διαφορετικού χρώματος κλωστές, με τις οποίες θα δημιουργούσαν το καινούργιο πέπλο του παραπετάσματος. Γυρνώντας φοβισμένη σπίτι της, της εμφανίζεται ο άγγελος και επακολουθεί μετά η γνωστή στιχομυθία, το πώς δηλαδή είναι δυνατόν να μείνει έγκυος χωρίς να έχει γνωρίσει άντρα. Είναι πλέον σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών.
Κεφάλαιο 10: Περιγράφει την επιστροφή του Ιωσήφ, ο οποίος έλειπε για μήνες λόγω της δουλειάς του και την έκπληξή του για την εγκυμοσύνη της Μαρίας. Ακολουθεί διάλογος μεταξύ τους, με τον Ιωσήφ να διαμαρτύρεται για τον ευτελισμό του και με την Μαρία να ορκίζεται για την αθωότητά της. Ακολουθεί το δίλλημα του Ιωσήφ, αν πρέπει να συγκαλύψει αυτό το γεγονός ή να την παραδώσει να τιμωρηθεί. Η παρέμβαση του αγγέλου στον ύπνο του, ξεκαθαρίζει τα πράγματα.
Κεφάλαιο 11: Επίσκεψη του γραμματέα Άννα στο σπίτι του Ιωσήφ, όπου διαπιστώνει την εγκυμοσύνη της Μαρίας. Ανακοίνωση της παρανομίας αυτής στον αρχιερέα του Ναού και κλήση και των δύο σε δίκη. Και οι δύο παρά τις βαριές κατηγορίες που τους απευθύνονται, ορκίζονται για την αθωότητά τους. Τότε αποφασίζεται να υποβληθεί ο Ιωσήφ στη δοκιμασία του πικρού νερού, δηλαδή να πιεί δηλητήριο. Όταν βλέπουν παρά την πόση του δηλητηρίου πως δεν παθαίνει απολύτως τίποτα, τους αθωώνουν και τους στέλνουν σπίτι τους.
Κεφάλαιο 12: Η αναχώρηση του Ιωσήφ και της Μαρίας για την Βηθλεέμ. Παίρνει μαζί του και τον γιο του Σίμωνα. Σταματούν στην ύπαιθρο γιατί πλέον η Μαρία έχει έρθει η ώρα της να γεννήσει. Βρίσκουν μια σπηλιά και μπαίνουν μέσα.
Κεφάλαιο 13: Το κεφάλαιο αυτό ξεκινάει με αντίφαση. Ενώ στο κεφάλαιο 12, γράφει πως πήρε μόνο τον Σίμωνα, εδώ γράφει πως αφήνει τη Μαρία στους γιους του για να βρει μαμμή. Μεγάλο μέρος του κεφαλαίου αυτού αφιερώνεται στην διήγηση του ίδιου του Ιωσήφ, πως βγαίνοντας από την σπηλιά διαπιστώνει πως έχει σταματήσει ο χρόνος, αφού βλέπει την φύση, τα ζώα, τα πουλιά και τους ανθρώπους να έχουν ακινητοποιηθεί. Βρίσκει μια μαμμή, αλλά όταν φτάνουν στη σπηλιά, βλέπουν την Παναγία να θηλάζει το μικρό Ιησού. Εμφάνιση φωτεινής νεφέλης που δεν αντέχουν να την αντικρίσουν. Διήγηση της μαμμής των γεγονότων σε κάποια Σαλώμη και δυσπιστία αυτής, πως παρέμεινε παρθένος κάποια που γέννησε. Κατόπιν προτροπής της μαμμής η Παναγία αποκαλύπτεται και τότε η Σαλώμη βάζει το δάχτυλό της στη «φύση» της Παναγίας, όπου διαπιστώνει πως όντως είναι παρθένος. Παράλυση του χεριού της Σαλώμης και προσευχή στο Θεό για την ίασή της. Εμφανίζεται τότε Άγγελος Κυρίου που την παροτρύνει να σηκώσει τον μικρό Ιησού στα χέρια της. Γεμάτη χαρά, κάνει ότι της λέει ο άγγελος με αποτέλεσμα την ίασή της.
Κεφάλαιο 14: Περιέχει την προσκύνηση των μάγων. Δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο άξιο αναφοράς, αφού είναι παρόμοιο με την αντίστοιχη διήγηση των κανονικών Ευαγγελίων.
Κεφάλαιο 15: Αναφέρεται στη σφαγή των νηπίων από τον Ηρώδη. Διαφοροποιείται στα εξής. Ο Ιωσήφ και η Μαρία δεν φεύγουν για την Αίγυπτο, αλλά η Μαρία τυλίγει τον μικρό Ιησού σε φασκιές και τον βάζει στη φάτνη του πανδοχείου. Η Ελισάβετ η μητέρα του Ιωάννη του Προδρόμου, ανεβαίνει στα βουνά για να κρύψει τον μικρό Ιωάννη. Κατόπιν προσευχής της ανοίγει το βουνό για να τους δεχτεί και Άγγελος Κυρίου στέλνεται για να τους προστατέψει. Ο Ηρώδης στέλνει τους υπηρέτες του στον πατέρα του Ιωάννη, Ζαχαρία για να του ομολογήσει που είναι κρυμμένος ο γιος του. Επειδή αυτός αρνείται δολοφονείται στον Ναό. Την θέση του παίρνει ο δίκαιος Συμεών, ο οποίος σε λίγο καιρό θα είναι αυτός που θα πάρει τον μικρό Ιησού στην αγκαλιά του, κατά την Υπαπαντή του.
Το Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου κλείνει με την αναφορά - ομολογία του Ιακώβου πως είναι αυτός που έγραψε το παραπάνω Ευαγγέλιο, την περίοδο των ταραχών στην Ιερουσαλήμ, ευρισκόμενος σε ερημικό μέρος, μέχρι το θάνατο του Ηρώδη. Και ευχαριστεί το Θεό που του έδωσε τη γνώση για να το γράψει.
Πληροφορίες για την ζωή της Παναγίας υπάρχουν και στο Ευαγγέλιο της Παιδικής Ηλικίας του Χριστού. Είναι όμως αιρετικό κείμενο, της αίρεσης του Γνωστικού Χριστιανισμού. Εκτός αυτού είναι υπερβολικά αφελές και παιδαριώδες. Αναφέρει π.χ. πως ο Χριστός κατόπιν προτροπής της Παναγίας, έκανε κάποιον πάλι άνθρωπο, επειδή μια μάγισσα τον είχε μεταμορφώσει σε μουλάρι!! ή έφτιαξε κάτι πουλιά με λάσπη και τα ζωντάνεψε για να πετάξουν και άλλα τέτοια αφελή. Επιπλέον είναι αρκετά μεγάλο, οπότε θα απέβαινε αρνητικό για την οικονομία του άρθρο μας, με αποτέλεσμα να αποθαρρύνει τον τυχόν υποψήφιο αναγνώστη. Πιθανόν να αποτελέσει υλικό για αυτοτελές άρθρο μας στο μέλλον.
Βιβλιογραφία
Απόκρυφα κείμενα της Καινής Διαθήκης, Τόμος Α΄, εκδόσεις Πύρινος Κόσμος
Στυλιανός Παπαδόπουλος: Πατρολογία, Τόμος Α΄
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή
κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι
υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.
30 σχόλια:
Μα κυριε Χρηστο τι ωραιο αρθρο κι αυτο παλι. Μας καλομαθαινετε!!!
Ναι, ναι μας καλομαθαίνετε. Ποτέ δεν περίμενα να βγάζουν έτσι μόνοι τα μάτια τους οι Ορθόδοξοι, παραδεχόμενοι ότι βασικές δοξασίες τους προέρχονται από τα απόκρυφα Ευαγγέλια!
Εύγε!
Αντιαιρετικός: Πληροφορίες για την ζωή της Παναγίας υπάρχουν και στο Ευαγγέλιο της Παιδικής Ηλικίας του Χριστού. Είναι όμως αιρετικό κείμενο, της αίρεσης του Γνωστικού Χριστιανισμού. Εκτός αυτού είναι υπερβολικά αφελές και παιδαριώδες. Αναφέρει π.χ. πως ο Χριστός κατόπιν προτροπής της Παναγίας, έκανε κάποιον πάλι άνθρωπο, επειδή μια μάγισσα τον είχε μεταμορφώσει σε μουλάρι!! ή έφτιαξε κάτι πουλιά με λάσπη και τα ζωντάνεψε για να πετάξουν και άλλα τέτοια αφελή.
Γιατί … αφελή; Τα ίδια δεν έκανε και ο Πατέρας του;
«Και έπλασε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης. και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν.» (Γένεσις 2:7)
Αυτά γιατί δεν τα βρίσκετε … υπερβολικά αφελή και παιδαριώδη;
Καλά βρε ανώνυμε δεύτερε.
Τόσο αγράμματος είσαι ; Τόσο αμαθής ;Από πότε οι ιστορίες για την Παναγία και οι γιορτές μέσα στο χρόνο θεωρούνται ΔΟΞΑΣΙΕΣ, ΔΟΓΜΑΤΑ για την Ορθόδοξη Εκκλησία; Δόγματα είναι οι αποκεκαλυμμένες αλήθειες που παρέλαβε η Εκκλησία για τον Ιησού Χριστό και δεν ΑΛΛΑΖΟΥΝ και έχουν σχέση με τη σωτηρία του ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Τα υπόλοιπα δεν έχουν ρόλο στη ΣΩΤΗΡΙΑ μας, για παράδειγμα το πότε γιορτάζουμε τη Κοιμηση της Θεοτόκου ή τα Χριστούγεννα. Δ Ε Ν ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΔΟΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ .
Επειδή η Σκοπιά σας έχει μάθει να τα βλέπετε όλα δόγματα και να τα θεωρείτε όλα "κακά" και "αμαρτωλά";
Καλά κάνει και σας τρέχει, λοιπόν, κάθε μέρα τόσες ώρες σε ομιλίες και διανομές εντύπων. Τόση ΑΦΕΛΕΙΑ και τόση ΚΟΡΟΙΔΙΑ και τόση ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ πρώτη φορά βλέπω...
Νίκος
Αγαπητέ Νίκο,
οι ενέργειες του Χριστού και τα θαύματά του δεν είχαν ποτέ την έννοια του εντυπωσιασμού, αλλά είχαν κάποιο πνευματικό σκοπό.
Το να συγκρίνεις αυτές τις αφηγήσεις με την στιγμή της δημιουργίας του ανθρώπου από τον Θεό,αυτό, αν μη τι άλλο δείχνει εμπάθεια.
«Και ιδού, τρικυμία μεγάλη έγεινεν εν τη θαλάσση, ώστε το πλοίον εσκεπάζετο υπό των κυμάτων, αυτός δε εκοιμάτο. Και προσελθόντες οι μαθηταί αυτού εξύπνισαν αυτόν, λέγοντες: Κύριε, σώσον ημάς, χανόμεθα. Και λέγει προς αυτούς, Διά τι είσθε δειλοί, ολιγόπιστοι; Τότε σηκωθείς επετίμησε τους ανέμους και την θάλασσαν, και έγεινε γαλήνη μεγάλη. Οι δε άνθρωποι εθαύμασαν, λέγοντες Οποίος είναι ούτος, ότι και οι άνεμοι και η θάλασσα υπακούουσιν εις αυτόν;» (Ματθ. 8:24-27)
Ποιος ο πνευματικός σκοπός τού θαύματος … ο Χριστός να κοιμάται εν μέσω μεγάλης τρικυμίας; Yπνωτικά είχε πάρει; Πώς παρέμενε κοιμισμένος με τέτοια θαλασσοταραχή και ταρακούνημα;
Η παύση της τρικυμίας και των ανέμων, νομίζω πως είναι κάπως εντυπωσιακή. Όπως λέει και το ευαγγέλιο … οι άνθρωποι εθαύμασαν.
Αγαπητέ,
σκέψου ότι οι μαθητές του ( οι άνθρωποι ) είδαν τόσα θαυμαστά και πάλι λιγοψύχησαν, αμφισβήτησαν, αρνήθηκαν τον Ιησού Χριστό και ένας τον πρόδωσε, παρά τα τόσα θαυμαστά που είχαν δει.
Μετά την Ανάσταση, όλοι αυτοί οι μαθητές, πήραν ξαφνικά θάρρος και μαρτύρησαν για τον Ιησού Χριστό. Αυτή είναι μια αληθινή κατάσταση,που δείχνει ότι οι μαθητές ΕΙΔΑΝ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟ τον ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ, αλλιώς δεν θα περνούσαν τόσες ταλαιπωρίες μέχρι ΘΑΝΑΤΟΥ μαρτυρικού.
Ότι έκανε ο Ιησούς Χριστός το έκανε, με ταπείνωση, χωρίς διάθεση εντυπωσιασμού. Εάν ήθελε να εντυπωσιάσει θα ενανθρωπίζονταν στις μέρες μας. Εάν ήθελε να εντυπωσιάσει δεν θα γεννιόταν μέσα σε μια ταπεινή φάτνη, θα κατέβαινε από το Σταυρό και θα παρουσιαζόνταν, μετά την Αναστάση Του, στους άρχοντες των Εβραίων και των Ρωμαίων. Αυτό μπορεί να μας προβληματίσει γόνιμα.
Νίκος
Τα θαύματα ήταν της μόδας τότε. Ακόμη και τα ευαγγέλια, μας λένε για κάποιον που έκανε θαύματα αλλά δεν ήθελε να ακολουθήσει τους μαθητές τού Ιησού (Μαρκ. 9:38, Λουκ.9:49). Γι αυτό και οι μαθητές του, δεν εντυπωσιάζονταν. Φαντάσου ότι είχαν ξεχάσει το θαύμα με τους 5000 χορτασμένους αφού μόλις λίγες μέρες μετά, αναρωτήθηκαν πώς θα χορτάσουν 4000 άνθρωποι (Μαρκ. 8:4, Ματθ. 15:33). Και οι αναστάσεις, επίσης ήταν της μόδας. Μόνο ο Χριστός, πόσους ανέστησε; Και άλλοι προφήτες πριν απ' αυτόν; Kαι ο Απολλώνιος ο Τυανέας ταυτόχρονα μ΄αυτόν;
Αν ο Χριστός παρουσιαζόταν στους άρχοντες των ρωμαίων και των εβραίων, τότε όλοι θα καταλάβαιναν πως επέζησε από τη σταύρωση και δεν πέθανε.
Μια δραστήρια ζηλωτική αίρεση, δεν είναι δύσκολο να αποκτήσει φανατικούς πιστούς πρόθυμους για όλα. Πόσο μάλλον όταν με την αυτοθυσία τους πιστεύουν ότι θα κερδίσουν μια θέση στη «βασιλεία των Ουρανών».
Μάλλον πρέπει να διαβάσεις τη σελίδα του Απολογητή.Θα σου λύσει πολλές απορίες.
( www.apologitis.com )
Αλήθεια, αυτός ο Απολώνιος ο Τυανέας, πόσα δισεκατομμύρια πιστούς έχει σήμερα ; Πόσα δισεκατομμύρια πιστούς έχουν όλοι όσοι "αναστήθηκαν" ΣΗΜΕΡΑ ;
Μπορείς να μας πεις με βάση ποιες ιστορικές πηγές ο Χριστός δεν πέθανε, αλλά ξεκαρφώθηκε μόνος του ή την κοπάνισε μόνος το από το τάφο μετά από την πολύωρη σταύρωσή του; Μήπως υπήρχαν και συνεργάτες ; Μήπως δεν θα τα αποκάλυπταν όλα αυτά οι Εβραίοι που Τον σταύρωσαν, για να Τον εκθέσουν και να μημ αποκτήσει πιστούς ;
Και πόσες ζηλωτικές αιρέσεις του ιουδαϊσμού δεν υπήρξαν και εκείνα τα χρόνια και σήμερα. Πόση απήχηση έχουν ; Μηδαμινή και σχεδόν μόνο μεταξύ των Εβραίων. Βέβαια, βολεύει τους Εβραίους να παρουσιάζουν τον Χριστό ως "απατεώνα" και τον Χριστιανισμό ως "ιουδαϊκή αίρεση", για να δεχτεί ο κόσμος τον νέο "Μεσσία" που θα εμφανίσουν οι ΝΕΟΕΠΟΧΙΤΕΣ ... Ματαιοπονούν, όμως.
Νίκος
Barbie
Δυστυχως κ Νικο [τελευτ.σχολιο]βαλθηκαν κατι τυποι σαν τον Niko σωνει και καλα να παρουσιασουν το Ευαγγελιο ως κατι εντελως μυθικο.
Γραψατε k Niko «Ποιος ο πνευματικός σκοπός τού θαύματος … ο Χριστός να κοιμάται εν μέσω μεγάλης τρικυμίας; Yπνωτικά είχε πάρει; Πώς παρέμενε κοιμισμένος με τέτοια θαλασσοταραχή και ταρακούνημα;»
Σας δηλωνω υπευθυνα κ Niko ότι εσεις θα ειστε κοιμισμενος πνευματικα σε ολη την επιγεια ζωη σας, ακομα κι αν βλεπατε ολη η δραση του Ιησου σε ταινια ζωντανα, και ουδεποτε θα ξυπνησετε.
Γραψατε κ Νικο «Αλήθεια, αυτός ο Απολώνιος ο Τυανέας, πόσα δισεκατομμύρια πιστούς έχει σήμερα ; Πόσα δισεκατομμύρια πιστούς έχουν όλοι όσοι "αναστήθηκαν" ΣΗΜΕΡΑ ;»
Γιατι νομιζεις ότι χαθηκαν οι φαντασμενοι σημερα.Πολλοι είναι αυτοι πουν αμφισβητουν τον Χριστο για πλακα η για τη μοδα η για την Καμπαλα όπως εκανε ο [..]η επειδη πεφτει χρημα απ’εξω με σκοπο να προαχθει και να διαφημισθει αυτή η αμφισβητηση[του Χριστου γενικα και του Ευαγγελιου].Τι νομιζες Νικο γιαυτο τρεχουν ολοι και συναγωνιζονται μεταξυ τους ποιος τενεκες θα κανει μεγαλυτερο θορυβο…
Καληνυχτα κ Αμφισβητειες.Δεν προκειται να ξανασχοληθω μαζι σας.
Ευχομαι καλη μετανοια αλλα δυστυχως δεν την βλεπω…
Ρωτάτε, πόσα δισεκατομμύρια πιστούς έχουν σήμερα ο Απολλώνιος ο Τυανέας και όλοι όσοι «αναστήθηκαν», υπονοοώντας φαντάζομαι, πως τα δισεκατομμύρια πιστών του χριστιανισμού αποτελούν τεκμήριο της ανάστασης του Χριστού.
Και τα δισεκατομμύρια των πιστών του ισλαμισμού ή του ινδουϊσμού, τι αποτελούν; Tεκμήριο πως κατέχουν την «Αλήθεια» και πως τα δόγματά τους βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα;
Ζητάτε να σας πω, με βάση ποιες ιστορικές πηγές ο Χριστός ΔΕΝ πέθανε. Γνωρίζετε φυσικά πως η Ιστορία είναι επιστήμη, βασίζεται στην έρευνα και την τεκμηρίωση και μέχρι σήμερα, ιστορικά δεν έχει αποδειχθεί ούτε καν η ύπαρξη του Ιησού (έτσι όπως περιγράφεται στα Ευαγγέλια), πόσο μάλλον το αν σταυρώθηκε, αν πέθανε στο σταυρό ή αν επέζησε και διέφυγε. Η Ιστορία με αντιεπιστημονικές ανοησίες όπως οι «αναστάσεις» είναι γνωστό πως δεν ασχολείται. Ιστορικά τεκμηριωμένες αναστάσεις δεν υπάρχουν.
Όταν ακόμη και ο Ειρηναίος ισχυρίζεται πως ο Ιησούς ήταν πάνω από 50 ετών όταν δίδασκε [«Έλεγχος και ανατροπή τής ψευδωνύμου γνώσεως» 2.22.5] όταν δηλαδή, υπάρχει διχογνωμία ακόμη και στα επίσημα χριστιανικά κείμενα για απλά θέματα όπως η ηλικία του Ιησού την περίοδο τής δράσης του, καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο είναι να ξεχωρίσει ο μύθος από την πραγματικότητα.
Τώρα, για ποιους λόγους η ζηλωτική αίρεση των Ναζηραίων κατάφερε αυτό που καμιά άλλη δεν μπόρεσε να καταφέρει (με εξαίρεση ίσως τον Σιντάρτα Γκοτάμα, γνωστότερο ως Βούδα στο όνομα τού οποίου ιδρύθηκε από τους μαθητές του μια νέα θρησκεία), υπάρχουν δεκάδες ιστορικά συγγράμματα που μπορούν να σας διαφωτίσουν. Τώρα που ‘ναι καλοκαιράκι, θα σας πρότεινα το «Δύο δοκίμια για την Ιστορία του Χριστιανισμού» του Ερμ. Λούντζη, Εκδ. Μουσείου Μπενάκη.
Barbie: “Σας δηλωνω υπευθυνα κ Niko ότι εσεις θα ειστε κοιμισμενος πνευματικα σε ολη την επιγεια ζωη σας”
Αντιλαμβανόμαστε εντελώς διαφορετικά την πνευματική αφύπνιση. Η ανθρωπότητα αποκοιμήθηκε πνευματικά όταν σκεπάστηκε με τον εξ Ιουδαίας ερχόμενο σκοταδιστικό χριστιανικό μανδύα. Όταν η αλογία, τα ξόρκια τα λείψανα τα τάματα και οι προσευχές, εκτόπισαν (έως και απαγόρευσαν ) τον ορθολογισμό, την κριτική σκέψη και την ελεύθερη αναζήτηση.
Αυτό που δεν καταλαβαίνουν όλοι αυτοί οι αρνητές του Ιησού Χριστού και της θεότητάς του είναι ότι παίζουν ακριβώς το ΠΑΙΧΝΙΔΙ των Εβραίων σιωνιστών, που μισούν κάθε τι το χριστιανικό και ειδικότερα τον Ιησού Χριστό.
Κι αυτό το συναντάει κανείς και στον νεοπαγανισμός της ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ , και στη θεοσοφία και στη μασονία. Τελικά, αυτοί που "πολεμούν" τον "ιουδαϊσμό", στη πραγματικότητα ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΙ πλήρως από αυτόν και, χωρίς να το ξέρουν, εξυπηρετούν τα συμφέροντά του.
Παυσανίας
Μάλιστα. Αυτό το λέτε εσείς που ανήκετε σε μια Eκκλησία η οποία εξακολουθεί να υμνεί τις νίκες των εβραίων εναντίον των ελλήνων; Που απαγόρευε στους έλληνες να δίνουν στα παιδιά τους τα ονόματα των προγόνων τους αλλά τους προέτρεπε να δίνουν ονόματα εβραίων;
«Κανείς δεν πρέπει στα παιδιά του, των προγόνων να καλεί τα ονόματα, του πατέρα, της μητέρας, του παππού και του προπάππου, αλλά αυτά των δικαίων»
(I. Χρυσόστομος: Περί Κενοδοξίας και πώς δει τους γονείς ανατρέφειν τα τέκνα.)
κ. Nikos: "Ρωτάτε, πόσα δισεκατομμύρια πιστούς έχουν σήμερα ο Απολλώνιος ο Τυανέας και όλοι όσοι «αναστήθηκαν», υπονοοώντας φαντάζομαι, πως τα δισεκατομμύρια πιστών του χριστιανισμού αποτελούν τεκμήριο της ανάστασης του Χριστού.
Και τα δισεκατομμύρια των πιστών του ισλαμισμού ή του ινδουϊσμού, τι αποτελούν; Tεκμήριο πως κατέχουν την «Αλήθεια» και πως τα δόγματά τους βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα;"
Συγγνώμη που παρεμβαίνω στην κουβέντα. Εγώ σε άλλο άρθρο σας είχα μιλήσει για τους πρωτομάρτυρες που είδαν ιδίοις όμμασι τον αναστημένο Χριστό. Και δεν ήταν τρελοί ―όπως θέλετε να τους παρουσιάσετε―, αλλά δύσπιστοι.
κ. Nikos: "Η Ιστορία με αντιεπιστημονικές ανοησίες όπως οι «αναστάσεις» είναι γνωστό πως δεν ασχολείται. Ιστορικά τεκμηριωμένες αναστάσεις δεν υπάρχουν."
Αντιεπιστημονική είναι η δική σας τοποθέτηση που αμφισβητεί την τρανταχτή ομολογία των πρωτομαρτύρων για την Ανάσταση. Από εκεί και πέρα, ο Θεός επέτρεψε ουσιαστικά να μην μπορεί να αποδειχτεί τίποτα, έτσι ώστε ο καθένας από εμάς να έχει το δικαίωμα να πιστεύει ό,τι θέλει. Για να μπορέσουμε να Τον αγαπήσουμε εθελοντικά και όχι υποχρεωτικά ―αφού η «υποχρεωτική αγάπη» δεν έχει νόημα.
Αν ζητάτε επιστημονικές αποδείξεις για την Ανάσταση, επιτρέψτε μου να σας ζητήσω και εγώ απόδειξη για κάτι απείρως απλούστερο: αποδείξτε μου ότι αν έχουμε δύο σημεία σε ένα επίπεδο, από αυτά διέρχεται μία ευθεία. Είναι πολύ απλό, και η επιστήμη τόσο εξελιγμένη (ώστε να μπορεί να αποδεικνύει ακόμα και αναστάσεις, σύμφωνα με το σκεπτικό σας πάντα). Αποδείξτε μου αυτή την απείρως απλούστερη πρόταση και θα σας αποδείξω και εγώ στη συνέχεια ―επιστημονικά πάντα και με αυστηρή μαθηματική λογική― ότι ο Χριστός αναστήθηκε.
Κανείς ΔΕΝ μπορεί να αποδείξει πως ΔΕΝ υπάρχει ένας ελέφαντας με τεράστια αυτιά και προβοσκίδα που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη και έχει τέτοιες ιδιότητες ώστε να μην γίνεται αντιληπτή η παρουσία του από κανένα από τα μέσα παρατήρησης ανίχνευσης και εντοπισμού που διαθέτει ο άνθρωπος. Μπορείς να αποδείξεις ότι ΔΕΝ υπάρχει αυτός ο ελέφαντας;
Ο Ιησούς αμφισβητείται από την επιστημονική κοινότητα ως ιστορικό πρόσωπο. Δεν έχει αποδειχθεί καν η ύπαρξη του Ιησού έτσι όπως τον παρουσιάζουν τα ευαγγέλια. Πόσο μάλλον τα περί ανάστασης.
Οι πρωτομάρτυρες ειναι αμφιλεγόμενα πρόσωπα, γεμάτα κακία και εκδικητικότητα όπως μας διαβεβαιώνει ο Ιωάννης:
«Και ότε ήνοιξε την πέμπτην σφραγίδα, είδον υποκάτω του θυσιαστηρίου τας ψυχάς των εσφαγμένων διά τον λόγον του Θεού και διά την μαρτυρίαν, την οποίαν είχον. Και έκραξαν μετά φωνής μεγάλης, λέγοντες Έως πότε, ω Δέσποτα άγιε και αληθινέ, δεν κρίνεις και εκδικείς το αίμα ημών από των κατοικούντων επί της γης;»
(Αποκάλυψη 6:9-10)
Το μυαλό τους στην εκδίκηση.
κ. Nikos: «Κανείς ΔΕΝ μπορεί να αποδείξει πως ΔΕΝ υπάρχει ένας ελέφαντας με τεράστια αυτιά και προβοσκίδα που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη και έχει τέτοιες ιδιότητες ώστε να μην γίνεται αντιληπτή η παρουσία του από κανένα από τα μέσα παρατήρησης ανίχνευσης και εντοπισμού που διαθέτει ο άνθρωπος. Μπορείς να αποδείξεις ότι ΔΕΝ υπάρχει αυτός ο ελέφαντας;»
Εγώ δεν σας ζήτησα να αποδείξετε ένα τόσο δύσκολο πράγμα. Εγώ σας ζήτησα να αποδείξετε (μέσα από την πίστη σας στην προηγμένη επιστημονική κοινότητα) την πρόταση από δύο σημεία στο επίπεδο διέρχεται μία ευθεία. Τόοοσο δύσκολο πια σας φαίνεται; Ρωτήστε τους καλύτερους μαθηματικούς. Αφού πιστεύετε στην επιστήμη και όχι στους «εκδικητικούς»(!) πρωτομάρτυρες, τι έχει να πει η πίστη σας για αυτό το τόσο απλό ερώτημα;
κ. Nikos: «Ο Ιησούς αμφισβητείται από την επιστημονική κοινότητα ως ιστορικό πρόσωπο.»
Γράφετε ανακρίβειες. Ένα μικρό μέρος της επιστημονικής κοινότητας αμφισβητεί τον Ιησού. Οι επιστημονική κοινότητα εξάλλου αποτελείται και από πιστούς ανθρώπους, κάποιοι από τους οποίους κατόρθωσαν και έγιναν και Άγιοι. Λέτε οι Άγιοι να αμφισβητούσαν τον Χριστό;
Το ότι κάποιοι Τον αμφισβητούνε είναι απόρροια της ελευθερίας που ο Ίδιος μάς έδωσε.
Και κάτι ακόμα: Μόλις έμαθα ότι κάποιοι αμφισβητούν ότι ο Σαίξπηρ υπήρξε ιστορικό πρόσωπο. Και όμως εμάς μας φαίνεται ακραίο αυτό!
Μας φαίνεται ακραίο, ενώ κανένας δεν πέθανε για να ομολογήσει την ύπαρξη του Σαίξπηρ.
Μας φαίνεται ακραίο, ενώ κανένας δεν θαυματουργεί στο όνομά του!
Το ότι Τον αμφισβητούν είναι απόρροια της ελευθερίας που κέρδισε ο άνθρωπος αγωνιζόμενος ενάντια στο εκκλησιαστικό κατεστημένο σε Ανατολή και Δύση. Χύθηκε άφθονο αίμα και κάηκαν εκατομμύρια «μάγισσες» για να αποκτήσει ο άνθρωπος την ελευθερία της κρίσης και της αμφισβήτησης.
Ας μην ξεχνάμε τη λυσσασμένη αντίδραση της Εκκλησίας της Ελλάδος στις πρώτες απόπειρες να διδαχθεί η θεωρία της Εξέλιξης στα σχολεία.
Μάγισσαν δεν θέλεις αφήσει να ζη. (Έξοδος 22:18)
Και ο Βούδας μετά το θάνατό του αναλήφθηκε στους ουρανούς. Εκατομμύρια πιστοί του, θα σας βεβαιώσουν γι αυτό. Γιατί δεν πιστεύετε και σ' αυτή την ανάσταση;
Την πίστη στην επιστημονική κοινότητα την ομολόγησε και ο μακαρίτης ποιμενάρχης σας, ο οποίος αντί να πάει να συναντήσει το Δημιουργό του, έκανε ό,τι μπορούσε για να αποφύγει τη συνάντηση αυτή.
Μέχρι και συκώτι αποπειράθηκε να κλέψει.
Δεν τον είδα να συμμερίζεται την πίστη του Ιακώβου: «Ασθενεί τις μεταξύ σας; ας προσκαλέση τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας, και ας προσευχηθώσιν επ' αυτόν, αλείψαντες αυτόν με έλαιον εν τω ονόματι του Κυρίου».
Φαντάζομαι πως εσείς ως βαθύτατα πιστός αν αρρωστήσετε ποτέ θα προτιμήσετε «λαδάκι και προσευχή» αντί της ιατρικής.
Νικόλαος: «Το ότι κάποιοι Τον αμφισβητούνε είναι απόρροια της ελευθερίας που ο Ίδιος μάς έδωσε.»
κ. Nikos: «Το ότι Τον αμφισβητούν είναι απόρροια της ελευθερίας που κέρδισε ο άνθρωπος αγωνιζόμενος ενάντια στο εκκλησιαστικό κατεστημένο σε Ανατολή και Δύση.»
Για να χρησιμοποιήσω τη δική σας ορολογία, μιλάτε με άστοχους «βερμπαλισμούς». Μπλέκετε τον Καθολικισμό με την Ορθοδοξία και μπλέκετε την (έμφυτη και θεόδοτη) ελευθερία της (εσωτερικής) αγάπης/πίστης σε κάποιον, με τις πολιτικές ελευθερίες/δικαιώματα.
κ. Nikos: «Και ο Βούδας μετά το θάνατό του αναλήφθηκε στους ουρανούς. Εκατομμύρια πιστοί του, θα σας βεβαιώσουν γι αυτό. Γιατί δεν πιστεύετε και σ' αυτή την ανάσταση;»
Άλλο ανάληψη και άλλο Ανάσταση. Για να ελαφρύνω λίγο την κουβέντα ―μιας και τέτοιο είναι το ύφος και των δικών σας σχολίων―, όταν παίζουμε ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι και χρησιμοποιήσουμε κάποιο κόλπο για να μην μπορούν να μας σκοτώσουν οι αντίπαλοί μας (σε μερικά παιχνίδια υπάρχουν κάτι τέτοια κρυφά κόλπα), τότε στην οθόνη εμφανίζεται η ένδειξη God mode. Τι θα πει αυτό, αγαπητέ; Σημαίνει ότι μόνο ο Θεός είναι άτρωτος και παντοδύναμος.
Όσον αφορά την κοροϊδία σας για τα θαυματουργικές ιάσεις αμέτρητων Χριστιανών και το αν αυτοί χρειάζεται να χρησιμοποιούν την επιστήμη της ιατρικής, η απάντηση είναι απλή. Πριν να αναστήσει ο Χριστός τον Λάζαρο, ζήτησε από τους ανθρώπους να κάνουν ολόκληρη προετοιμασία (να πάνε στο σπίτι, να σηκώσουν την ταφόπλακα κ.λπ.). Λέτε ο Χριστός να μην μπορούσε να τα κάνει όλα αυτά μόνος Του;
Η θαυματουργική δράση Του αρχίζει όταν κάνεις πλέον δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Το θαύμα συμβαίνει όταν εμείς έχουμε κάνει πρώτα ό,τι είναι ανθρωπίνως (ιατρικώς) δυνατόν.
Σχετικά με τις θαυματουργές ιάσεις αμέτρητων χριστιανών όπως λέτε, η αλήθεια είναι πως πολλοί γιατροί αισθάνονται κάποια αμηχανία όταν τα εύσημα για το αποτέλεσμα τής δουλειάς τους αποδίδονται σε κάποιον άγιο Ονούφριο ή άγιο Ραφαήλ και όχι στους ίδιους.
Και φυσικά, όταν η θετική εξέλιξη ενός αρρώστου καταρρίπτει τα ιατρικά δεδομένα, για τους αδαείς και ευκολόπιστους δεν μπορεί παρά να πρόκειται για θαύμα.
Η ανάσταση του Λαζάρου είναι επινόηση του συγγραφέα του Κατά Ιωάννην καθώς οι άλλοι τρεις ευαγγελιστές την αγνοούν παντελώς. Άλλωστε, οι μαθητές του ενώ υποτίθεται πως είδαν το Χριστό να ανασταίνει ανθρώπους, δυσκολεύτηκαν πάρα πολύ να πιστέψουν στη δική του ανάσταση. Γιατί τους φαινόταν τόσο απίθανο;
Ανάληψη ανάσταση … η ουσία είναι πως κάποιος αντέγραψε κάποιον και δεν πρόκειται για «διαβολική» σύμπτωση όπως έλεγαν κάποιοι πατέρες της Εκκλησίας.
Η νιόπαντρη μητέρα του, νεαρή παρθένα από βασιλική οικογένεια, ονειρεύτηκε πως θα αποκτήσει γιο με κάποιον θεϊκό τρόπο.
Ξύπνησε έντρομη και διηγήθηκε το όνειρο στον άντρα της. Αυτός απευθύνθηκε στους ιερείς οι οποίοι εξήγησαν το όνειρο λέγοντας πως η γυναίκα του θα συλλάβει και θα γεννήσει όντας παρθένα.
Η γυναίκα, όταν πλησίαζαν οι μέρες της, θέλησε να πάει στους γονείς της να γεννήσει αλλά στη διαδρομή την έπιασαν οι πόνοι και γέννησε στο δάσος.
Μόλις γέννησε, ένα υπέρλαμπρο φως φάνηκε στον ουρανό και άγγελοι κατέβηκαν να δουν το χαρισματικό βρέφος.
Ο γηραιότερος σοφός όταν είδε το βρέφος, προφήτευσε πως το παιδί αυτό θα είναι ο «σωτήρας του κόσμου».
Όταν ενηλικιώθηκε, ο κακός Δαίμονας έστειλε τις τρεις κόρες του να τον βάλουν σε πειρασμό αλλά αυτός αντιστάθηκε.
Σε ηλικία 29 ετών ξεκίνησε την περιπλάνηση για να αναζητήσει το νόημα της οδύνης που αντίκριζε παντού.
Βαπτίστηκε στον ιερό ποταμό και παρακολούθησε τη διδασκαλία του βαπτιστή του.
Παρά τη βασιλική του καταγωγή έκανε παρέα με φτωχούς και κυνηγημένους.
Θεράπευσε λεπρούς, αρνήθηκε το θρόνο που δικαιωματικά του ανήκε, ισχυριζόταν ότι υπήρχε πριν τη γέννησή του και πως θα επιστρέψει μετά το θάνατό του.
Όταν πέθανε, οι οπαδοί του που τον αποκαλούσαν «Κύριο» και «Διδάσκαλο» ισχυρίζονταν πως αφού κατέβηκε στον Άδη, στη συνέχεια αναλήφθηκε στους ουρανούς.
Αργότερα αναγνωρίστηκε ως προστάτης των αδυνάτων και των δυστυχισμένων.
Δεν πρόκειται φυσικά για τον Ιησού Χριστό του Ιωσήφ και της Μαρίας αλλά για κάποιον που έζησε 500 χρόνια πριν τον Γιεσού.
Είναι ο Σιντάρτα Γκοτάμα, του Σουντοντάνα και της Μάιας, γνωστότερος ως Βούδας.
Με δεδομένο πως ο Βούδας έζησε 500 χρόνια πριν τον Γιεσού μπεν Γιοσέφ, δεν χρειάζεται να επισημάνουμε ποιος αντέγραψε ποιον. Άλλωστε παραμένει ένα μυστήριο, τι έκανε και πού βρισκόταν ο Χριστός από την ηλικία των 12 έως τα 30 του, οπότε και ξαναμαθαίνουμε νέα του.
Ο Βούδας βρισκόταν στο στόχαστρο των βραχμάνων της χώρας του για τις «κακές» παρέες του όπως και ο Χριστός βρέθηκε στο στόχαστρο των φαρισαίων επειδή συναναστρεφόταν πόρνες και αμαρτωλούς.
«ο Χριστός απέθανε διά τας αμαρτίας ημών κατά τας γραφάς, και ότι ετάφη, και ότι ανέστη την τρίτην ημέραν κατά τας γραφάς, και ότι εφάνη εις τον Κηφάν, έπειτα εις τους δώδεκα, μετά ταύτα εφάνη εις πεντακοσίους και επέκεινα αδελφούς» (Κορινθίους Α’ 15: 3-6)
«Σύντομα μετά από το θάνατο του Βούδα, πεντακόσιοι μοναχοί συναντήθηκαν στο πρώτο συμβούλιο της Ρατζάγκα, υπό την ηγεσία του Κασυάπα, (Kashyapa). Ο Ουπάλι (Upali) απήγγειλε τον μοναστικό κώδικα (Βινάγια) όπως τον θυμόταν.»
Τι σύμπτωση!
κ. Nikos: «Σχετικά με τις θαυματουργές ιάσεις αμέτρητων χριστιανών όπως λέτε, η αλήθεια είναι πως πολλοί γιατροί αισθάνονται κάποια αμηχανία όταν τα εύσημα για το αποτέλεσμα τής δουλειάς τους αποδίδονται σε κάποιον άγιο Ονούφριο ή άγιο Ραφαήλ και όχι στους ίδιους.»
Και από την πολλή τους αμηχανία γίνονται οι μεγαλύτεροι πιστοί. Ποιο παράδειγμα να πρωτοαναφέρει κανείς; Π.χ. μετά από την ίαση του ιερομονάχου Νεκταρίου Βιτάλη από καρκίνο σε τελικό στάδιο, ο τότε γενικός διευθυντής (Άγγελος Παπακωνσταντίνου) του αντικαρκινικού/ογκολογικού νοσοκομείου «Άγιος Σάββας», σε ιδιόχειρη επιστολή του αναφέρει ―μεταξύ άλλων― το εξής:
Μετά 4ωρον διαδικασίαν, την 13.45' μεσημβρινήν, ο κ. Παπαπαναγιώτου (σ.σ. καρκινολόγος), ως και ο Ιερομόναχος Νεκτάριος ευρίσκοντο και πάλιν εις το Γραφείον μου, δια να μου ανακοινώσουν ότι ο Άγιος Σάββας και ο Άγιος Νεκτάριος δια της πνευματικής των συνεργασίας και της θαυματουργού των επεμβάσεως, είχον και από το στήθος του αγίου Ιερομονάχου και απ' όλον το σώμα του απολύτως απαλείψει κάθε ίχνος καρκίνου!
κ. Nikos: «Άλλωστε, οι μαθητές του ενώ υποτίθεται πως είδαν το Χριστό να ανασταίνει ανθρώπους, δυσκολεύτηκαν πάρα πολύ να πιστέψουν στη δική του ανάσταση. Γιατί τους φαινόταν τόσο απίθανο;»
Μήπως επειδή αυτό δεν είχε ξαναγίνει ποτέ; Και για έναν ακόμα λόγο. Είναι άλλο να βλέπεις κάποιον να θαυματουργεί μέσα σε δόξα και τιμές και άλλο να τον πιστεύεις μετά από έναν μέχρι θανάτου εξευτελισμό.
κ. Nikos: «Με δεδομένο πως ο Βούδας έζησε 500 χρόνια πριν τον Γιεσού μπεν Γιοσέφ, δεν χρειάζεται να επισημάνουμε ποιος αντέγραψε ποιον.»
Και εγώ λέω ότι ο Βούδας αντέγραψε τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, αν θέλετε να το πάμε έτσι.
Νικόλαος: Και από την πολλή τους αμηχανία γίνονται οι μεγαλύτεροι πιστοί. Ποιο παράδειγμα να πρωτοαναφέρει κανείς;
Σας καταλαβαίνω. Είναι πολλά τα παραδείγματα. Αφού στα ιατρικά συνέδρια, δεν προλαβαίνουν πλέον να κάνουν ανακοινώσεις για θαυματουργές ιάσεις χάρη στη συνδρομή ορθοδόξων αγίων.
Οι καθολικοί άγιοι, θεραπεύουν κι αυτοί ή μόνο οι ορθόδοξοι έχουν το αποκλειστικό προνόμιο;
Ο καρκίνος οφείλεται κι αυτός σε δαιμόνιο όπως η κώφωση και η τύφλωση, σύμφωνα πάντα με τα ευαγγέλια;
Οι ασθένειες είναι αποτέλεσμα των αμαρτιών μας ή ευλογία από το Θεό όπως ξεδιάντροπα ισχυρίζονται ορθόδοξοι ιερείς;
O επιληπτικός είναι δαιμονισμένος όπως μας βεβαιώνουν τα ευαγγέλια;
«Την ημέραν ο ήλιος δεν θέλει σε βλάψει, ουδέ η σελήνη την νύκτα.»
[Ψαλμοί 121:6]
Το να σε βλάψει ο ήλιος το καταλαβαίνω. Η σελήνη όμως, πώς μπορεί να σε βλάψει;
Οι σεληνιαζόμενοι υπάρχουν και το βεβαιώνει αυτό η θεόπνευστος Γραφή. Έλεος!
Νικόλαος: Μήπως επειδή αυτό δεν είχε ξαναγίνει ποτέ; Και για έναν ακόμα λόγο. Είναι άλλο να βλέπεις κάποιον να θαυματουργεί μέσα σε δόξα και τιμές και άλλο να τον πιστεύεις μετά από έναν μέχρι θανάτου εξευτελισμό.
Ποιο δεν είχε ξαναγίνει ποτέ; O Ιησούς δεν είχε αναστήσει το γιο της χήρας τής Ναΐν και την κόρη τού Ιάρειου; Δεν είχε αναστήσει με μια φράση του τον Λάζαρο;
Τι πιο φυσικό από το να αναστηθεί και ο ίδιος. Κάποιος να τον έχει αναστήσει τέλος πάντων. Γιατί λοιπόν οι μαθητές του ήταν τόσο δύσπιστοι;
Αλήθεια, ο Λάζαρος, με δεμένα τα χέρια τα πόδια και τα μάτια, πώς βγήκε έξω από τον τάφο του;
«και εξήλθεν ο τεθνηκώς δεδεμένος τους πόδας και τας χείρας κειρίαις, και η όψις αυτού σουδαρίω περιεδέδετο. Λέγει αυτοίς ο Ιησούς, λύσατε αυτόν και άφετε υπάγειν [Ιωαν. 11:44].
Δεν ρώτησε κανείς το Λάζαρο για τη μεταθανάτια εμπειρία του; Κανείς δεν είχε την περιέργεια να μάθει τι συνέβη για 4 μέρες στο νεκρό Λάζαρο; Ο Λάζαρος δεν διηγήθηκε τίποτα; Τα θεώρησε ασήμαντα ο Ιωάννης και δεν τα αναφέρει;
«Και έκαμαν εις αυτόν δείπνον εκεί, και η Μάρθα υπηρέτει, ο δε Λάζαρος ήτο εις εκ των συγκαθημένων μετ' αυτού» [Ιωαν. 12:2].
Μουγκό τον ανέστησε το Λάζαρο; Εκεί που κάθονταν κι έτρωγαν, δεν τους είπε τίποτα για το τετραήμερο που ήταν πεθαμένος; Πήγε πουθενά ο ίδιος ή η ψυχή του;
O Ιωάννης βέβαια είχε πιο σημαντικά πράγματα να μας διηγηθεί, σαν τα ακόλουθα:
«η Μαρία, λαβούσα μίαν λίτραν μύρου νάρδου καθαράς πολυτίμου, ήλειψε τους πόδας του Ιησού και με τας τρίχας αυτής εσπόγγισε τους πόδας αυτού, η δε οικία επλήσθη εκ της οσμής του μύρου».
Επλήσθη η οικία εκ της οσμής του μύρου. Τι λες βρε παιδί μου! Σημαντικότατη πληροφορία.
Νικόλαος: Και εγώ λέω ότι ο Βούδας αντέγραψε τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, αν θέλετε να το πάμε έτσι.
Ε ναι. Το πιο λογικό είναι, ο Βούδας να αντέγραψε τις Γραφές των υπόδουλων εβραίων γιδοβοσκών οι οποίοι ήταν τόσο χάνοι ώστε δαιμονοποίησαν ένα κτίριο μόνο και μόνο επειδή ήταν ψηλό. Βλέπεις, αυτοί μόνο να στήνουν σκηνές στην έρημο ήξεραν.
Κάποιοι άξεστοι ραβίνοι είχαν ισχυριστεί πως και ο Σωκράτης αντέγραψε την Π.Δ. ακόμη και την προφητεία για τα τριάκοντα αργύρια:
«Πλάτων δε όδε, ω άνδρες Αθηναίοι, και Κρίτων και Κριτόβουλος και Απολλόδωρος κελεύσουσι με τριάκοντα μνων τιμήσασθαι, αυτοί δ’ εγγυάσθαι, τιμώμαι ουν τοσούτου, εγγυηταί δε υμίν έσονται του αργυρίου ούτοι αξιόχρεω.»
[Απολογία Σωκράτους (Πλάτων)].
κ. Nikos: «Σας καταλαβαίνω. Είναι πολλά τα παραδείγματα. Αφού στα ιατρικά συνέδρια, δεν προλαβαίνουν πλέον να κάνουν ανακοινώσεις για θαυματουργές ιάσεις χάρη στη συνδρομή ορθοδόξων αγίων.»
Αν ήταν αυτός ο σκοπός των ιατρικών συνεδρίων, ασφαλώς και θα γινόντουσαν ανάλογες ανακοινώσεις.
κ. Nikos: «Ο καρκίνος οφείλεται κι αυτός σε δαιμόνιο όπως η κώφωση και η τύφλωση, σύμφωνα πάντα με τα ευαγγέλια; [...] O επιληπτικός είναι δαιμονισμένος όπως μας βεβαιώνουν τα ευαγγέλια;»
Δεν λένε αυτό τα ευαγγέλια· αναφέρουν ότι κάποιες αναπηρίες μπορεί να οφείλονται και σε δαιμόνια.
κ. Nikos: «Οι ασθένειες είναι αποτέλεσμα των αμαρτιών μας ή ευλογία από το Θεό όπως ξεδιάντροπα ισχυρίζονται ορθόδοξοι ιερείς;»
Το σίγουρο είναι ότι οφείλονται στο προπατορικό αμάρτημα. Από εκεί και πέρα ο καθένας Χριστιανός παλεύει μέσα στην κάμινο των πειρασμών και των θλίψεων...
κ. Nikos: «Αλήθεια, ο Λάζαρος, με δεμένα τα χέρια τα πόδια και τα μάτια, πώς βγήκε έξω από τον τάφο του;»
Δεν κατάλαβα· πιστέψατε στην ανάσταση του Λαζάρου και... κολλήσατε στο πώς λύθηκε;
κ. Nikos: «Δεν ρώτησε κανείς το Λάζαρο για τη μεταθανάτια εμπειρία του; Κανείς δεν είχε την περιέργεια να μάθει τι συνέβη για 4 μέρες στο νεκρό Λάζαρο; Ο Λάζαρος δεν διηγήθηκε τίποτα; Τα θεώρησε ασήμαντα ο Ιωάννης και δεν τα αναφέρει;»
Η μομφή σας για τον Ευαγγελιστή Ιωάννη πέφτει στο κενό, μιας που ο ίδιος στο τέλος του Ευαγγελίου του αναφέρει ότι είναι περιληπτικό.
κ. Nikos: «Μουγκό τον ανέστησε το Λάζαρο; Εκεί που κάθονταν κι έτρωγαν, δεν τους είπε τίποτα για το τετραήμερο που ήταν πεθαμένος; Πήγε πουθενά ο ίδιος ή η ψυχή του;»
Δεν απευθύνεστε σε Προτεστάντες. Μπορείτε να αντλήσετε περισσότερα στοιχεία για τον Λάζαρο από την Ιερά Παράδοση.
κ. Nikos: «O Ιωάννης βέβαια είχε πιο σημαντικά πράγματα να μας διηγηθεί [...]»
Ψαράς ήταν ο Ιωάννης. Ούτε ιστορικός, ούτε συγγραφέας. Αν θέλετε περισσότερη αφηγηματική δεινότητα, μπορείτε να διαβάσετε Ντοστογιέφσκι ―Χριστιανός ήταν και αυτός.
Νικόλαος:Δεν λένε αυτό τα ευαγγέλια· αναφέρουν ότι κάποιες αναπηρίες μπορεί να οφείλονται και σε δαιμόνια.
Το θέμα δεν είναι αν το λένε αυτό τα ευαγγέλια. Το θέμα είναι αν εσείς πιστεύετε κάτι τέτοιο.
Αν όντως πιστεύετε ότι υπάρχουν ή ότι υπήρχαν δαιμόνια, τα οποία προκαλούσαν ασθένειες και αναπηρίες..... αντίο σας και χάρηκα για την διαδικτυακή γνωριμία.
Διαβάζοντας την απάντησή σας Θυμήθηκα το εξής απόσπασμα από τη μεταθανάτια εμπειρία του K. Ueksell, η οποία δημοσιοποιήθηκε στο βιβλίο Unbelievable for Many but Actually a True Occurrence:
Ξαφνικά ακούστηκε κάποιος θόρυβος και με κραυγές και γέλια άρχισε γρήγορα να μας πλησιάζει ένα πλήθος κάποιων απαίσιων Όντων.
«Δαίμονες!» σκέφτηκα. Το κατάλαβα μάλιστα πάρα πολύ γρήγορα και με έπιασε κάτι σαν τρόμος πού μέχρι τότε μου ήταν άγνωστος. Δαίμονες! Φαντάζομαι πώς θα ειρωνευόμουν και θα γελούσα αν κάποιος, λίγες μέρες, ακόμα και λίγες ώρες, νωρίτερα θα μου έλεγε ότι πιστεύει στην ύπαρξη τους και είδε με τα μάτια του τούς δαίμονες! Ως μορφωμένος άνθρωπος του τέλους του δεκάτου ενάτου αιώνα, με το όνομα αυτό, θεωρούσα τις κακές συνήθειες και τα πάθη του ανθρώπου. Γι' αυτό και η λέξη αυτή δεν ήταν για μένα όνομα αλλά ένας όρος πού δηλώνει κάποια αφηρημένη έννοια και ξαφνικά αυτή «η αφηρημένη έννοια» παρουσιάστηκε μπροστά μου σαν ζωντανό πρόσωπο! Και σήμερα ακόμα δεν μπορώ να εξηγήσω πώς και γιατί τότε αμέσως χωρίς καμία αμφιβολία αναγνώρισα στο πρόσωπό τους τούς δαίμονες. Είναι όμως σίγουρο ότι ο χαρακτηρισμός τους σαν δαίμονες ήταν για μένα τότε κάτι το τελείως παράλογο διότι, αν έβλεπα ένα τέτοιο θέαμα κάποια άλλη στιγμή, σίγουρα θα έλεγα ότι αυτό είναι μία μορφοποιημένη φαντασία, με απλά λόγια θα έλεγα οτιδήποτε άλλο εκτός από δαίμονες. Και δεν θα τούς καλούσα μ' αυτό το όνομα, επειδή, όπως είπα, δεν το θεωρούσα όνομα αλλά έναν όρο πού δηλώνει κάτι πού ούτε καν μπορούμε να το δούμε.
Τότε όμως τόσο γρήγορα κατάλαβα ότι είναι δαίμονες, και το πράγμα αυτό ήταν για μένα τόσο φανερό, πού δεν υπήρξε λόγος ούτε και να το σκεφτώ.
Τα "απόκρυφα" κείμενα δεν τα δέχεται η εκκλησία. Εσύ ποιό λόγο έχεις να τα επικαλείσαι, τι πιστεύεις τελικά;
Υποψιασμένος
Φίλε "Υποψιασμένε", για να μην τα γράφω τσάμπα, διάβασε στο άρθρο που σε παραπέμπω, με ακρίβεια την απάντηση στο ζήτημα που ρωτάς:
στο ΟΡΘΟΔΟΞΟ WIKI,
άρθρο: "Θεοτόκος",
ενότητα: "Οι πληροφορίες των απόκρυφων χριστιανικών κειμένων για την Παναγία"
Thanasis
"Υποψιασμένε" αν όταν διαβάζεις ένα άρθρο δεν καταλαβαίνεις τι γράφει, πιθανόν δεν σου φταίω εγώ αλλά ο ίδιος σου ο εαυτός. Αν διαβάσεις προσεκτικά το άρθρο μου θα δεις για ποιο λόγο επικαλούμαι τα απόκρυφα.
Ο "Ανυποψίαστος" ή Χρήστος - αντιαιρετικός
Δημοσίευση σχολίου