ΥΣΤΕΡΙΚΗ ΦΡΕΝΙΤΙΔΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!

ΛΑΜΠΡΟΥ ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου  – Καθηγητού

Η Γέννηση του Χριστού του ζωγράφου Φράγκου Κατελάνου (1548) στη  Μονή Βαρλαάμ Μετεώρων

     Η ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού είναι το πλέον ελπιδοφόρο και χαρμόσυνο γεγονός στην ανθρώπινη ιστορία, διότι αποτελεί τη φωτοφόρο χαραυγή της απολυτρώσεως του ανθρώπου και ολοκλήρου της κτίσεως από τη φοβερή δουλεία της αμαρτίας και της φθοράς, την οποία εισήγαγε στη θεία δημιουργία ο διάβολος, ο ολέθριος αντίδικος του Θεού και καταστροφέας των έργων Του. Ο άγιος άγγελος της Γεννήσεως διαμήνυσε στους ταπεινούς ποιμένες της Βηθλεέμ πως «ιδού ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντί τω λαώ, ότι ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ, ος εστι Χριστός Κύριος» (Λουκ.2,10), κομίζοντας τη χαροποιό είδηση για την οποία αδημονούσε κάθε ανθρώπινη ψυχή. Η όντως μεγάλη αυτή χαρά έγινε έκδηλη στους απλοϊκούς εκείνους ανθρώπους οι οποίοι δοκίμασαν πρώτοι την ανεκλάλητη αγαλλίαση της ενανθρωπήσεως του Θεού, την απαρχή της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους...

ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ - ΜΕΡΟΣ Δ΄: «Πλανών έλεγχος» ή... Πλανεμένος έλεγχος;

Του Παναγιώτη

              

Νηπιοβαπτισμός, Εκκλησία και Βυζάντιο: οι Προτεστάντες επιτίθενται στην Εκκλησία, αντιγράφοντας τα στιγματισμένα για διακωμώδηση της ιστορίας, κείμενα των νέο-παγανιστών.

Η ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΥΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

        O θόρυβος για την καθιέρωση της καύσεως των νεκρών είναι συνεχής και επιτακτικός τα τελευταία χρόνια. Λες και λύσαμε όλα τα άλλα μεγάλα προβλήματά μας που μας ταλανίζουν και μας έμεινε αυτό! Δήμαρχοι έθεσαν σε πρώτη προτεραιότητά τους τη δημιουργία κλιβάνων αποτέφρωσης των νεκρών. Η φρικτή οικονομική κατάσταση, οι στρατιές των ανέργων, οι ατέλειωτες ουρές των πεινασμένων στα συσσίτια, οι χιλιάδες άστεγοι που πεθαίνουν από το κρύο στα παγκάκια, τα βουνά των επικίνδυνων απορριμμάτων, το κυκλοφοριακό, κλπ, φαίνεται ότι έχουν μικρότερη σημασία γι’ αυτούς από την καύση των νεκρών!  Αλλά δεν είναι του παρόντος να κριτικάρουμε τη σύγχρονη πνευματική σύγχυση καθώς και την αδυναμία ιεράρχησης των πραγματικών αναγκών της κοινωνίας μας. Σκοπός μας είναι να αναδείξουμε τη σκόπιμη δημιουργία προβλήματος, εκεί που δεν υπάρχει, προκειμένου να ικανοποιηθεί η επιδίωξη των άθεων και των χριστιανομάχων, όσον αφορά τη «διαχείριση» των νεκρών! Σκοπός μας ακόμη είναι να παρουσιάσουμε την ελληνορθόδοξη θέση πάνω σε αυτό το ζήτημα, ως απάντηση στους ελάχιστους θιασώτες της καύσεως των νεκρών, καθ’ ότι στο σύνολό του ο ελληνικός λαός δεν τον απασχολεί το θέμα αυτό, και είναι σίγουρο ότι δεν θα τον απασχολήσει ποτέ!... 

ΜΝΗΜΗ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑ ΣΕΡΑΦΕΙΜ, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

Την 4^η Δεκεμβρίου σχεδόν όλοι οι πιστοί την έχουν συνδέσει με την μνήμη της μεγαλομάρτυρας Βαρβάρας. Όμως την ημέρα αυτή η Εκκλησία μας τιμά δύο ακόμα άγια πρόσωπα. Τον Ιωάννη Δαμασκηνό έναν από τους μεγαλύτερους θεολόγους μας και τον νεομάρτυρα Σεραφείμ (1550 – 1601) αρχιεπίσκοπο Φαναρίου και Νεοχωρίου Θεσσαλίας και πολιούχο της Καρδίτσας, ο οποίος μαρτύρησε βασανιστικά και άγρια από τους Τούρκους. Για την αγία και ηρωϊκή αυτή μορφή, προσκληθήκαμε να ομιλήσουμε, από τον τότε εφημέριο – μακαριστό πλέον – του Ιερού Ναού του Αγίου Λουκά Λαμίας π. Τσίντζα, την παραμονή της εορτής του, στην εσπερινή ακολουθία που διοργανώνει κάθε χρόνο ο “σύλλογος Καρδιτσιωτών Φθιώτιδας”. Επειδή ο μακαριστός π. Τσίντζας επί 25 συναπτά έτη εκφωνούσε αυτός την πανηγυρική ομιλία προς τιμή του αγίου Σεραφείμ και συνεπώς είχε αναφερθεί κατά κόρον στα βιογραφικά του στοιχεία, θεωρήσαμε σωστό, η αντίστοιχη δική μας, να έχει παιδαγωγικό – προτρεπτικό χαρακτήρα διανθισμένη με κάποια βιογραφικά στοιχεία του αγίου...

Η ΧΡΗΣΗ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

Οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Σκοπιά». «Πιστός και φρόνιμος δούλος του Θεού ή του Διαβόλου;»

       Είναι γνωστό πως ο μεγάλος μας ζωγράφος Γιάννης Τσαρούχης είπε μια «ατάκα» η οποία έχει μείνει πλέον ιστορική και που έγινε το σήμα κατατεθέν των Νεοελλήνων: «Στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις». Έτσι και η Οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Σκοπιά», ζηλεύοντας λίγη από τη δόξα του Τσαρούχη, αυτοπροσδιορίζεται δηλώνοντας, πως είναι ο «πιστός και φρόνιμος δούλος του Θεού» ο οποίος δίνει τη κατάλληλη τροφή(διδασκαλία) στα πλήθη των  οπαδών της, προσαρμόζοντας στο πρόσωπό της το χωρίο από το κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο 24:45.     

Βέβαια ας μας επιτρέψει εμάς η «Σκοπιά» να διαφωνήσουμε επειδή έχουμε διαφορετική γνώμη. Για «πιστό και φρόνιμο δούλο του Θεού» λίγο δύσκολο το βλέπουμε να είναι. Όμως για «πιστό και φρόνιμο δούλο του Διαβόλου» δεν έχουμε καμιά αντίρρηση. Γιατί επί δεκάδες χρόνια τώρα, μόνο υγιεινή τροφή(διδασκαλία) δεν δίνει στα πλήθη των  οπαδών της, αλλά σάπια και μολυσμένη, αφού κάθε λίγο και λιγάκι την αλλάζει με υποτιθέμενη υγιεινή, η οποία δυστυχώς αποδεικνύεται και πάλι μολυσμένη. Και μόνο, πως τον τίτλο του «πιστού και φρόνιμου δούλου του Θεού», που σήμερα τον αποδίδει στον εαυτό της, τον απέδιδε για πάνω από 30 χρόνια στον ιδρυτή της και πρώτο πρόεδρο της «Εταιρίας», Κάρολο Ρώσσελ, αποδεικνύει του λόγου το αληθές.

Αλλά δεν είναι  μόνο αυτό. Γιατί το ότι είναι «πιστός και φρόνιμος δούλος του Διαβόλου» το αποδεικνύει και το εξής γεγονός. Πως επί χρόνια χρησιμοποιούσε μετάφραση της Καινής Διαθήκης εν γνώσει της που είχε γίνει κάτω από την επίδραση των δαιμόνων!  ...

Ο ΝΕΟΪΟΥΛΙΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ «ΝΕΑΣ ΥΔΡΟΧΟΪΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ»

ΛΑΜΠΡΟΥ ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Νόμισμα με την μορφή του Ιουλιανού του «παραβάτη»

       Εδώ και περισσότερες από δύο δεκαετίες αναβίωσε στο δύσμοιρο τόπο μας μια νέα μορφή αντιχριστιανικής πολεμικής δίνης. Ακούει στο όνομα «αρχαιολατρία» και έχει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα παλαιοτέρων αντιχριστιανικών πρακτικών. Το σύγχρονο «αρχαιολατρικό» κίνημα συνεχίζει με την ίδια ή και σφοδρότερη ορμή τον πόλεμο κατά της Εκκλησίας του Χριστού, όπως έκανε στο παρελθόν, χωρίς αποτέλεσμα, ο αθεϊστικός ορθολογισμός, ο μαρξισμός, ο μηδενισμός και γενικά η υλιστική ιδεολογία...

ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ - ΜΕΡΟΣ Γ΄: «Πλανών έλεγχος» ή... Πλανεμένος έλεγχος;

Του Παναγιώτη

  

Ο Νηπιοβαπτισμός και η θεμελίωσή του: μαρτυρίες Πατέρων της Εκκλησίας, Εκκλησιαστικών Συγγραφέων και Συνόδων, που επιβεβαιώνουν την αρχαιότητα και την ορθότητά του νηπιοβαπτισμού.

Σε κάποιο site υπάρχει ένα άρθρο με τίτλο :

“ΠΛΑΝΩΝ  ΕΛΕΓΧΟΣ

ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΕΣ  ΠΑΡΑΝΟΗΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ  ΜΕ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ”

(Υπενθυμίζουμε πως όσες φράσεις ή λέξεις τονίζονται με πράσινο χρώμα αποτελούν αυτούσια επιχειρήματα των Προτεσταντών ή παραπέμπουν σε δικές τους σκέψεις και θέσεις, όπως προκύπτουν από το εν λόγω κείμενο περί νηπιοβαπτισμού, ή και από άλλα κείμενα που έχουν αναρτήσει οι ίδιοι στις ιστοσελίδες τους).

Προλεγόμενα

Στο παρόν άρθρο θα παραθέσουμε σειρά μαρτυριών οι οποίες τεκμηριώνουν κατά τρόπο αδιαμφισβήτητο, ότι ο νηπιοβαπτισμός αποτελεί ορθή και κανονική πράξη της Εκκλησίας, εγκεκριμένη από τους αγίους Πατέρες και βασισμένη στη θεολογική μαρτυρία τους.

ΟΙ ΠΡΟΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΣΚΗΤΙΣΜΟΥ. ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ – ΠΥΘΑΓΟΡΙΣΜΟΣ

Πυθαγόρας

    Κύριο χαρακτηριστικό της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας, όπως αυτή  αναπτύχτηκε μέσα από τα δύο αριστουργηματικά έπη του Ομήρου την «Ιλιάδα» και την «Οδύσσεια» και από τον Ησίοδο με την «Θεογονία» του είναι ο ανθρωπομορφισμός. Να παρουσιάζονται δηλαδή οι Θεοί με πάθη και ενέργειες ανθρώπινες που βέβαια μόνο σε Θεούς δεν ταιριάζουν και έτσι ο άνθρωπος να γίνεται παιχνίδι στα χέρια και τα πάθη των Θεών.

Στην Ομηρική ποίηση επίσης, δεν υφίσταται η πίστη στην μετά θάνατον προσωπική ζωή. Η ψυχή υπάρχει μόνο όταν είναι συνδεδεμένη με το σώμα. Άπαξ και αποχωριστεί από αυτό κατέρχεται ως σκιά εις τον Άδη και λαμβάνει ξανά ζωή και κίνηση όταν πιει αίμα. Δεν είναι λοιπόν η ψυχή ο φορέας της ζωής αλλά το αίμα.

Συνεπώς στα πλαίσια του ανθρωπομορφισμού – όπου γίνεται η υπερτίμηση του σώματος – δεν υπάρχει χώρος για κανένα είδους μυστικισμό στον οποίο υπερέχει η ψυχή λόγω συγγένειας με το θείο.

Οι νηπιώδεις αυτές θρησκευτικές αντιλήψεις τινάζονται στον αέρα από τους Ίωνες φιλοσόφους, αν και δεν απορρίπτουν όλοι από αυτούς την θρησκεία και τον Θεό αλλά προσπαθούν να την αποκαθάρουν.  

Και τότε γεννιέται ο μυστικισμός από τις μεγάλες μορφές του Πυθαγόρα, Πλάτωνα και Πλωτίνου. Πρόδρομος βέβαια όλων αυτών ο Ορφισμός που αποδίδεται στο μυθικό πρόσωπο του Ορφέα.

ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ - Εισαγωγή: «Πλανών έλεγχος ή Πλανεμένος έλεγχος;;; »

Του Παναγιώτη

Οι Προτεστάντες αναβιώνουν την καταδικασμένη αίρεση του Πελαγιανισμού, προκειμένου να επιτεθούν στην αρχαία πρακτική της Εκκλησίας να βαπτίζει όχι μόνο τους ενηλίκους, αλλά και τα νήπια.

Σε κάποιο site υπάρχει ένα άρθρο με τίτλο :

“ΠΛΑΝΩΝ  ΕΛΕΓΧΟΣ

ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΕΣ  ΠΑΡΑΝΟΗΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ  ΜΕ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ”

(Στο κείμενο που ακολουθεί, χρησιμοποιούνται τρεις τρόποι επισήμανσης του κειμένου:

τα έντονα γράμματα και τα κόκκινα γράμματα, είναι δικοί μας τονισμοί σε αποσπάσματα που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής. Λόγω όμως της φύσης του κειμένου, χρειάστηκε και μία ακόμη επισήμανση με πράσινο χρώμα. Όσες φράσεις ή λέξεις τονίζονται με πράσινο χρώμα αποτελούν αυτούσια επιχειρήματα των Προτεσταντών ή παραπέμπουν σε δικές τους σκέψεις και θέσεις, όπως προκύπτουν από το εν λόγω κείμενο περί νηπιοβαπτισμού, ή και από άλλα κείμενα που έχουν αναρτήσει οι ίδιοι στις ιστοσελίδες τους)...

ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΘΕΟ;

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού

      

      Ζούμε δυστυχώς στην εποχή της απόλυτης πνευματικής σύγχυσης. Ο ασύλληπτος καταιγισμός της πληροφόρησης και η πανεύκολη πρόσβαση στη γνώση, δημιούργησε έναν πρωτοφανή συγκερασμό ιδεολογημάτων, που όμοιό του δε γνώρισε στο παρελθόν η ανθρωπότητα. Ο χειρότερος ιδεολογικός συγκερασμός έγινε στον τομέα της θρησκευτικότητας. Ο σημερινός άνθρωπος τραυματισμένος πνευματικά από τον αθεϊσμό των περασμένων αιώνων, στράφηκε απρόσμενα προς τη θρησκεία, η αυγή του 21^ου αιώνα έφερε αναμφίβολα την «άνοιξη» στην παραγκωνισμένη και κατασυκοφαντημένη θρησκευτική πίστη. Αλλά δυστυχώς η θρησκευτικότητα του σύγχρονου ανθρώπου, παρ’ όλο έντονη, δεν είναι υγιής, διότι είναι συγκερασμός θρησκευτικών ιδεολογημάτων. Και το χειρότερο: είναι αναμειγμένη με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του ευρύτερου αποκρυφιστικού πλέγματος της διαβόητης «Νέας Εποχής»...

ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ - ΜΕΡΟΣ Β΄: Πλανών Έλεγχος ή Πλανεμένος Έλεγχος;;;

Του «Ερευνητή»

Ματθαίος Βλαστάρης: Ερμηνευτής «Κανόνων» της Ύστερης Βυζαντινής Περιόδου

Η Προτεσταντική  παρερμηνεία του πδ΄ Κανόνα της Συνόδου της  Πενθέκτης 

Σε κάποιο site υπάρχει ένα άρθρο με τίτλο : 

“ΠΛΑΝΩΝ  ΕΛΕΓΧΟΣ

ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΕΣ  ΠΑΡΑΝΟΗΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ  ΜΕ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ”

Στο άρθρο αυτό  τράβηξαν την προσοχή μας τα  όσα αναφέρονται στον πδ΄ κανόνα της Συνόδου της Πενθέκτης, τα οποία παραθέτουμε εν συντομία  :  

«Ήδη από του ΣΤ’ αιώνος επικρατήσαντος του νηπιοβαπτισμού, χωρίς να παύση υφιστάμενον και το βάπτισμα των ενηλίκων, η εις το βάπτισμα προπαρασκευή ήρχισεν ολίγον κατ΄ ολίγον να περιορίζεται εις τυπικάς τινάς μόνον πράξεις …»Χριστιανική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια¹» “sic”, λήμμα ‘βάπτισμα’, σ. 588

Οι δηλώσεις λοιπόν περί του 6^ου αι. δεν είναι Προτεσταντικές εφευρέσεις. 

Ο  νηπιοβαπτισμός επιβλήθηκε  και με τον πδ΄ κανόνα της Πενθέκτης το 690 μ.Χ».

Στο δικό μας άρθρο εδώ θα αναφερθούμε στον πδ΄  Κανόνα της Πενθεκτης Συνόδου και θα αποδείξουμε πως ο κανόνας αυτός δεν επέβαλλε τον Νηπιοβαπτισμό όπως ισχυρίζεται ο αρθογράφος του «Πλανών Έλεγχος». Επειδή η πείρα μας έχει διδάξει πώς όταν καταρρίπτεται ένας ισχυρισμός, συχνά, εκείνος που τον έθεσε, αντί να παραδεχτεί το λάθος του, επανέρχεται με έναν νέο ισχυρισμό, διευκρινίζουμε ότι το παρόν άρθρο περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στον πδ΄  Κανόνα της Πενθέκτης. Εάν και όταν τεθούν νέοι ισχυρισμοί, θα τους εξετάσουμε σε επόμενα άρθρα... 

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ

Του αρχιμανδρίτη Γρηγορίου Κωνσταντίνου, Δρ. Θεολογίας

«Ο άρχων του κόσμου τούτου»[1]

        Εις την λίαν ενδιαφέρουσα μελέτη του, ο Κ. Παπαθανασίου[2] αναλύων την Ιωάννεια έκφραση «ο άρχων του κόσμου τούτου» προέρχεται εις τας παρακάτω παρατηρήσεις:

α! υπό του άρχοντα του κόσμου τούτου, τον σατανά «δηλούται η σημερινή κατάσταση του κόσμου, όπου κυριαρχεί το σκότος, το μῑσος, η αμαρτία, ο διάβολος. Ο Ευαγγελιστής δεν μας λέγει την αιτία αυτής της καταστάσεως όπως κάνει ο απ. Παύλος[3].

β! Εις την Καινή Διαθήκη ο σατανάς παρουσιάζεται ως κυρίαρχος άρχοντας του κόσμου τούτου, της πτώσεως δηλαδή και της φθοράς.

γ! Το ηθικό κακό «με τους ανθρώπους που το υπηρετούν και τον εισηγητή του τον διάβολο αντιμάχεται το έργο και την παρουσία του Υιού του Θεού...

ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ - ΜΕΡΟΣ Α΄: «Πλανών έλεγχος ή Πλανεμένος έλεγχος;;; »

 Του «Ερευνητή»  

Πλανεμένες ερμηνείες στον 12^ο Κανόνα της Συνόδου της Νεοκαισαρείας

Σε κάποιο site υπάρχει ένα άρθρο με τίτλο : 

“ΠΛΑΝΩΝ  ΕΛΕΓΧΟΣ

ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΕΣ  ΠΑΡΑΝΟΗΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ  ΜΕ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ”

   Στο άρθρο αυτό  τράβηξαν την προσοχή μας τα  όσα αναφέρονται στον 12ο κανόνα της Συνόδου της Νεοκαισαρείας, τα οποία παραθέτουμε εν συντομία  :

«Ο 12^ος Κανόνας της Συνόδου της Νεοκαισαρείας (315 μ.Χ.) δεν επιτρέπει την χειροτονία ανθρώπου που βαπτίσθηκε  επειδή αρρώστησε και φοβήθηκε ότι θα πεθάνει.

«Εάν νοσών τις φωτισθεί (σ.σ. δηλ. βαπτισθεί), εις πρεσβύτερον άγεσθαι ου δύναται. Ουκ εκ προαιρέσεως γαρ η πίστης αυτού, αλλ΄ εξ΄ ανάγκης.»

Ας ακούσωμε την ερμηνεία του σχολαστικιστή Νικοδήμου Αγιορείτου:

«Διορίζει ο παρών Κανών, ότι όποιος κατηχούμενος, όταν μεν ήτο υγιής, ανέβαλε το άγιον βάπτισμα, όταν δε εις κίνδυνον θα νάτου εξ ασθενείας περιέπεσε, και φοβηθείς εβαπτίσθη, ούτος να μη γίνεται Ιερεύς (σ.σ. δηλαδή πρεσβύτερος), επειδή φαίνεται ότι δεν εβαπτίσθη εκ προαιρέσεως εδικής του, (sic) αλλά εκ της ανάγκης της ασθενείας, (το οποίον δεν πρέπει, έκαστος γαρ πρέπει ελευθέρα προαιρέσει να δέχεται την άσκησιν του χριστιανισμού κατά τον ριθ΄ της εν Καρθαγένης) …» Πηδάλιον, σ. 394.»...

ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ: ΑΣΠΟΝΔΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΝΕΛΕΗΤΟΣ ΔΙΩΚΤΗΣ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ!

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού

       

Η δίκη του Σωκράτη

       Ζούμε δυστυχώς στην εποχή της απόλυτης πνευματικής σύγχυσης, της οποίας  μια από τις κυριότερες εκφάνσεις της είναι η πρωτοφανής και χυδαία παραχάραξη της ιστορίας. Προκειμένου να στηριχτούν και να διαδοθούν τα αποκρυφιστικά διδάγματα της διαβόητης «Νέας Εποχής του Υδροχόου» επιχειρείται μια άνευ προηγουμένου διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων του παρελθόντος, όπου παρουσιάζεται η όποια θρησκευτική και πνευματική σαθρότητα και πρωτογονισμός, ως «φωτεινό ορόσημο», ως «πολιτισμικό επίτευγμα», ως «επιστημονική πρόοδος» κλπ. Την πρωτοπορία στην ιστορική παραχάραξη κατέχουν οι αρχαίες παγανιστικές θρησκείες, σε παγκόσμιο επίπεδο, των οποίων παραβλέπεται το σκοτεινό και αποτρόπαιο παρελθόν, και παρουσιάζονται ως «λαμπρές θρησκείες», που «κατάργησε δια της βίας ο Χριστιανισμός προκειμένου να εδραιωθεί ο ίδιος και να φέρει το πνευματικό σκοτάδι και τη δυστυχία στην ανθρωπότητα»! Τόσο απλά! ....

ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ – Η ΠΥΛΗ ΤΟΥ ΑΔΗ

Του αρχιμανδρίτη Γρηγορίου Κωνσταντίνου, Δρ. Θεολογίας

       Το πρόβλημα της ύπαρξης του Σατανά δεν είναι σημερινό και δεν απασχόλησε μόνο τις Εκκλησίες. Τα τελευταία χρόνια έγινε αντικείμενο πολλών άλλων παραγόντων που ρυθμίζουν αναλογικά τη ζωή όπως η πολιτική, το ραδιόφωνο, ο κινηματογράφος και η τηλεόραση. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την κοινωνική υπέρβαση του Σατανά και σε εξωεκκλησιαστικούς χώρους και τη δημιουργία μιας ανελικτικής δημιουργικότητας με πολλές απορίες και ερωτήματα γύρω από τη χρήση και τη χρησιμότητα της εικόνας του...

Ο Παναγιώτης Τρεμπέλας και η λέξη Ιεχωβά:Απάντηση στις θεωρίες «συνωμοσίας» των λεγομένων «Μαρτύρων του Ιεχωβά»

Του Παναγιώτη

Εισαγωγικά

Είναι γνωστή η εμμονή των λεγομένων «Μαρτύρων του Ιεχωβά» (στο εξής Μ.τ.Ι.) με την τεχνητή λέξη «Ιεχωβά» (δείτε και το σχετικό άρθρο στον «Αντιαιρετικό»).

Οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι:

«Χωρίς αμφιβολία ο καθένας που γνωρίζετε έχει κάποιο όνομα. Ο Θεός έχει και αυτός ένα προσωπικό όνομα που τον ξεχωρίζει από όλους τους άλλους […] η λέξη ‘Θεός’ είναι απλώς ένας τίτλος, όπως ακριβώς οι λέξεις  ‘Πρόεδρος’, ‘Βασιλιάς’ και ‘Δικαστής’»[1].

Όπως είναι αναμενόμενο, οι Μ.τ.Ι. προσπαθούν με κάθε τρόπο να δικαιολογήσουν την εμμονή τους στη λέξη «Ιεχωβά», και έτσι, το κείμενο αυτό γράφτηκε με σκοπό να ενημερώσει τους αναγνώστες για μία από τις τακτικές που ακολουθούν, με στόχο την δημιουργία απατηλής σύγχυσης σε Ορθοδόξους συνομιλητές τους...

ΤΑ «ΑΓΡΑΦΑ» ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Με την ελληνική λέξη «Άγραφα» καλούνται διεθνώς τα λόγια που αποδίδονται στον Ιησού – ότι δηλαδή έχουν ειπωθεί από αυτόν – από  ορισμένους συγγραφείς των πρώτων αιώνων του Χριστιανισμού, τα οποία όμως δεν συμπεριλαμβάνονται στα τέσσερα ευαγγέλια.

Η επιστημονική έρευνα περί της υπάρξεως των «άγραφων» αυτών λόγων στηρίχτηκε στη μαρτυρία του επιλόγου του Κατά Ιωάννη Ευαγγελίου, σύμφωνα με την οποία « Υπάρχουν και πολλά άλλα που έκανε ο Ιησούς, τα οποία, εάν γραφούν το καθένα, νομίζω πως ούτε αυτός ο κόσμος δεν θα χωρούσε τα βιβλία που θα γράφονταν. Αμήν» Ιω. 21:25...

Η αποθέωση των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων και η σύνδεση της με την Αυτοκρατορική λατρεία στον Παγανιστικό Κόσμο

Του συνεργάτη μας Ιγνατίου Ε. Γ.

Ήδη από τα τέλη του 1ου αι. π.Χ., παρατηρείται μία επέκταση του φαινομένου του θρησκευτικού συγκρητισμού, που ουσιαστικά επέτρεψε τη συνάντηση και σταδιακή συγχώνευση της επίσημης ρωμαϊκής θρησκείας με την ελληνική και τις άλλες ελληνιστικές λατρείες της Ανατολής. Με τη μορφή αυτή διαδόθηκε και επικράτησε σ' ολόκληρη την αυτοκρατορία. Ωστόσο σε κάθε πόλη και ασφαλώς και στην ίδια τη Ρώμη διατηρούνταν στο ακέραιο οι ιδιαίτερες τοπικές θρησκευτικές παραδόσεις.

Όμως, το πάγιο αίτημα για ομοιογένεια, ενότητα και ισχυρή κεντρική εξουσία στο εσωτερικό της αυτοκρατορίας, οδήγησε τον Οκταβιανό Αύγουστο το 27 π.Χ. στο να ζητήσει και να λάβει τον τίτλο του «Augustus-Αυγούστου (Σεβαστού)» και «Princeps». Ο τίτλος του Αύγουστου είχε περισσότερο θρησκευτικό χαρακτήρα παρά πολιτικό και ο Οκταβιανός τον προέκρινε από το επίθετο «Romulus» που είχε μέχρι τότε, θέλοντας να εμφανιστεί ως εκείνος που αναδιοργάνωσε το Ρωμαϊκό κράτος. Ο τίτλος Princeps, δήλωνε τον πρώτο στην ιεραρχία.

Ζήτησε επίσης να αναγνωρισθεί ο Ιούλιος Καίσαρας ως θεός («divus») και να συγκροτηθεί προς τιμήν του ιδιαίτερο Ιερατείο. Ο ίδιος έλαβε τον τίτλο «Jmperator Caesar divi filius». Αυτή η κίνηση, να καθιερωθεί η μετά θάνατον λατρεία του Ρωμαίου αυτοκράτορα, ουσιαστικά εξυπηρετούσε πολιτικούς λόγους, αφού κύριο μέλημα ήταν η ανάγκη να ενισχυθεί η εικόνα του ηγεμόνα στους Ρωμαίους πολίτες, γι' αυτό και πολύ γρήγορα προσέλαβε οικουμενικό χαρακτήρα. Ο λαός υιοθέτησε την απονομή ιδιαίτερων τιμών και λατρείας στον αυτοκράτορα....

ΗΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ;

Οι άνθρωποι έχουν την συνήθεια να ελαχιστοποιούν και να ωραιοποιούν τα πράγματα και τα γεγονότα του παρελθόντος, ακόμα και αν τους πλήγωσαν αυτά, και να μεγιστοποιούν τα πράγματα και τα γεγονότα του παρόντος. Εν ολίγοις, με ελάχιστες εξαιρέσεις βέβαια,  ότι ανήκει στο παρελθόν ήταν ρόδινο και καλά καμωμένο, ενώ αντίθετα είναι μαύρο και κακά καμωμένο, ότι ανήκει στο παρόν.

       Από τον παραπάνω κανόνα βέβαια δεν εξαιρούνται και τα Εκκλησιαστικά πράγματα. Διαβάζουμε, ακούμε, βλέπουμε σχεδόν παντού, πως η Εκκλησία σήμερα έχει χάσει τον ορθό προσανατολισμό της και βαδίζει σε λάθος δρόμο, που αν τον συνεχίσει θα καταλήξει στον όλεθρο και τον παντελή αφανισμό της. Μερικοί βέβαια – υπερβολικοί ως συνήθως – βλέπουν την πορεία αυτή σαν τιμωρία από το Θεό για τις πολλές κατ’ αυτούς αμαρτίες μας. Και θυμούνται με νοσταλγία το παρελθόν της Εκκλησίας όπου πάλι κατ’ αυτούς ήταν όλα τέλεια μέσα σ’ αυτή. Και σαν πανάκεια στα Εκκλησιαστικά πράγματα προτείνουν επιστροφή στο παρελθόν....

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΤΟ ΚΟΡΑΝΙ ΚΑΙ ΤΟ ΙΣΛΑΜ

       Το Ισλάμ ή Ισλαμισμός είναι η θρησκεία που ίδρυσε ο Άραβας Μωάμεθ (570 – 632 μ.Χ.). Η λέξη Ισλάμ σημαίνει υποταγή στο Θεό (Αλλάχ). Καλείται και Μουσουλμανισμός από την λέξη μουσλίμ που σημαίνει πιστός, αφοσιωμένος στο Θεό (Αλλάχ). Πολλές φορές ο Ισλαμισμός καλείται και Μωαμεθανισμός από τον ιδρυτή του τον Μωάμεθ, κάτι όμως που δεν αρέσει στους Μουσουλμάνους, διότι υποστηρίζουν πως δεν λατρεύουν τον Μωάμεθ που τον θεωρούν τον τελευταίο και μεγαλύτερο προφήτη του Αλλάχ, ούτε τον θεωρούν το κέντρο της ευσέβειάς τους, αλλά απλώς ακολουθούν την διδασκαλία του...

Η ΤΙΜΗ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΜΑΣ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

(Απολογητική μελέτη)

        Μια από τις σφοδρότερες επιθέσεις και τις φρικωδέστερες συκοφαντίες κατά της Εκκλησίας μας από τους διάφορούς χριστιανομάχους είναι η δήθεν «λειψανολατρία» ημών των πιστών. Λογίς αθεϊστές, νεοπαγανιστές, αλλά και οπαδοί αιρετικών παραφυάδων, όπως προτεστάντες και Μάρτυρες του Ιεχωβά, προσάπτουν την κατηγορία στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας, ότι δήθεν εφαρμόζει μορφές ακραίας δεισιδαιμονίας, με αποκορύφωμα τη λατρεία πτωμάτων, λειψάνων, υλικών αντικειμένων κλπ! Μάλιστα η επιχειρηματολογία τους φροντίζουν να είναι λογικοφανής, ώστε να κλονίζονται οι ρηχοί στην πίστη, να πείθονται οι αδαείς και να εκτιθέμεθα ως ορθόδοξοι! Αυτός είναι άλλωστε και ο στόχος κάθε μορφής συκοφαντίας κατά της Εκκλησίας μας, να προκληθεί σύγχυση και αναστάτωση στο εκκλησιαστικό πλήρωμα και να αποτοιχιστούν από Αυτή όσο το δυνατόν περισσότεροι!...

ΟΙ... «ΚΟΛΛΙΤΣΙΔΕΣ» ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

Ποιο εύκολα μπορείς να απαλλαγείς από τις κολλιτσίδες παρά από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά

       Δεν νομίζουμε πως θα πρωτοτυπήσουμε ούτε θα «κομίσουμε γλαύκας ες Αθήνας» μιλώντας για την γνωστή εις όλους επιμονή των Μαρτύρων του Ιεχωβά για προσηλυτισμό και την παγίδευση αθώων θυμάτων ως αμισθί πλασιέ εφ’ όρου ζωής των εντύπων της εκδοτικής Αμερικανικής Εταιρείας «Σκοπιά». Επιμονή και φορτικότητα που πολλές φορές ξεπερνάει τα όρια της ευπρέπειας και αγγίζει τα όρια της παράνοιας, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που τους καθιστά πραγματικές «κολλιτσίδες» [1] από τις οποίες είναι πάρα πολύ δύσκολο να απαλλαγεί κανείς....

Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΗΤΑΝ ΕΙΣΑΓΟΜΕΝΗ!

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ

Θεολόγου - Καθηγητού

(Ιστορική και κριτική μελέτη)

                                           

       Το πολυποίκιλο και ποικιλόμορφο κίνημα των λεγομένων «αρχαιολατρών», αποτελεί σήμερα μια μεγάλη πολεμική πρόκληση κατά της Εκκλησίας μας και κατά του συνόλου σχεδόν του πιστού ορθοδόξου λαού μας. Τα δεκάδες περιοδικά τους, που κυκλοφορούν σε όλη την Ελλάδα, οι τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές τους συνεντεύξεις και εκπομπές, και οι δαιδαλώδεις ιστοσελίδες τους στο διαδίκτυο, βρίθουν ανείπωτων συκοφαντιών, χυδαίων ύβρεων και απαράδεκτων απειλών κατά της Εκκλησίας μας, ημών των χριστιανών και γενικότερα κατά του Χριστιανισμού, σε τέτοιο βαθμό, ώστε έχουν ξεπεραστεί τα όρια της ευπρέπειας και αγγίζουν τα όρια της εισαγγελικής παρέμβασης! Αρκετές φορές το περιοδικό «Διάλογος» έχει φιλοξενήσει σχετικά άρθρα, τα οποία αναφερόταν στο υβρεολόγιο, τη λασπολογία, την επιστημονική και ιστορική  κακοποίηση και τις απειλές...

ΗΤΑΝ Η ΑΓΙΑ ΕΛΕΝΗ ΜΙΑ ΑΝΗΘΙΚΗ ΓΥΝΑΙΚΑ;

Του Παναγιώτη

Απαντήσεις στους ατεκμηρίωτους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς των ειδωλολατρών Ιουλιανού και Ζώσιμου, για την αγία Ελένη, μητέρα του Μ. Κων/νου.

       Το άρθρο αυτό, αφορά τις αρχαίες ειδωλολατρικές συκοφαντίες κατά της αγίας Ελένης, μητέρας του αυτοκράτορα Μ. Κων/νου, συκοφαντίες που συχνά αναπαράγουν και σήμερα οι πολέμιοι του χριστιανισμού.

Οι άνθρωποι αυτοί, με τρόπο επιπόλαιο, όταν τύχει να διαβάσουν κάτι που να αμαυρώνει το πρόσωπό της αγίας Ελένης, νομίζουν ότι έκαναν κάποια σπουδαία «ανακάλυψη», ξεχνώντας ότι πλέον, όλες οι αρχαίες πηγές έχουν εξεταστεί από χιλιάδες ιστορικούς κατά τους τελευταίους αιώνες. Κι όμως, δεν ενδιαφέρονται να μελετήσουν, ούτε να ενεργοποιήσουν την κριτική τους σκέψη ώστε να βρουν ποιος και γιατί μπορεί να έγραψε κάτι που μειώνει ηθικά ένα ιστορικό πρόσωπο και αν αυτό τεκμηριώνεται επαρκώς...

ΜΙΑ ΓΝΗΣΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΦΩΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΗΣ

    Οι Αιγύπτιοι ιερείς, τους οποίους είχε επισκεφτεί ο Πλάτωνας σε ένα από τα ταξίδια του, είχαν χαρακτηρίσει τους Έλληνες «νήπια», ότι δηλαδή ξεχνάνε εύκολα. Αυτό δεν άλλαξε από τότε και ενδεικτικό τούτου είναι ότι στη σημερινή κρίση – η οποία είναι πρωτίστως οικονομική – που βιώνουν ως πρόσωπα και ως κοινωνία, ψάχνουν να βρουν τις αιτίες της κρίσης αυτής έξω από τον εαυτό τους, λες και μέχρι σήμερα δεν κατοικούσαν σ’ αυτή την χώρα αλλά σε κάποια άλλη και έτσι αυτοί είναι άμοιροι και ανεύθυνοι για ότι συμβαίνει σήμερα. Κάτι ανάλογο βέβαια είχε συμβεί και στους Ιουδαίους την εποχή της Βαβυλώνιας αιχμαλωσίας όταν αναρωτιόντουσαν ποιος έφταιγε για την αιχμαλωσία αυτή. Την απάντηση βέβαια ως γνωστόν την έδωσε ο προφήτης Ιεζεκιήλ ο οποίος τους θύμισε πως όλοι είμαστε μέλη μιας κοινότητας και οι πράξεις μας έχουν αντίκτυπο στην κοινότητα αυτή. Κανένας δεν είναι ανεύθυνος για ότι καλό ή κακό συμβαίνει στην κοινότητα αυτή...

Για μια θεολογία της απενοχοποίησης

Του Ιωάννη Πλεξίδα, Δρ Δογματικής Θεολογίας και Δρ Φιλοσοφικής Ανθρωπολογίας

 Με αφορμή το βιβλίο του Harold Kushner, «Κατακτώντας την ευτυχία»

Στο βιβλίο του «Κατακτώντας την ευτυχία» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «λογείον», με πρόλογο του π. Φιλόθεου Φάρου, ο Harold Kushner, μέσα από μια σειρά θετικών ενεργοποιήσεων προσεγγίζει, μεταξύ άλλων, το ερώτημα για το πραγματικό νόημα της θρησκείας. Ο ουσιακός χαρακτήρας της θρησκείας, αυτό που πραγματικά είναι η θρησκεία στην πιο καθαρή μορφή της, θα πει, πηγάζει από την κατ’ εξοχήν ιδιότητα του Θεού, που δεν είναι άλλη από την ανέκπτωτη και ανυπόκριτη αγάπη. (Α΄ Ιωάν. 4, 16)...