ΟΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Του π. Χαραλάμπους Νεοφύτου

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

Αγαπητέ αναγνώστη, 

Στις σελίδες που ακολουθούν θα ασχοληθούμε με τις αιρετικές δοξασίες των χιλιαστών και άλλων, που έχουν στόχο τους τη διαστροφή των δογμάτων της πίστεώς μας.

Στο πρώτο μας τεύχος ανατρέψαμε τις αιρετικές δοξασίες των χιλιαστών, για τη Θεότητα του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και αποδείξαμε το τριαδικό της Θεότητας. Εδώ θα ανασκευάσουμε, α) τις συκοφαντίες των αιρετικών αυτών που προσπαθούν να μειώσουν τη Παρθένο και Θεοτόκο Μαρία, και β) θα αποδείξουμε ότι η προσκύνηση των αγίων εικόνων δεν είναι ειδωλολατρία, αλλά στοιχειώδες καθήκον για την τιμήν των ηρώων της Εκκλησίας μας...

Οι αρχαίοι αιρετικοί δεν παραδέχονται το Χριστό ως Θεό και κατά συνέπεια δε δέχονταν την Παρθένο Μαρία ως Θεοτόκο, αλλά ως Χριστοτόκο. Αυτά προέρχονταν από κακία και φθόνο, αλλά και από λανθασμένη ερμηνεία του κειμένου της αγίας Γραφής.

Στη συνέχεια θα αποδείξουμε χωρίς αμφιβολία την πλάνη και το αστήρικτο των επιχειρημάτων τους, με το σκοπό να στηρίξουμε τους  αδελφούς μας, που συχνά υφίστανται τις  συκοφαντικές, χιλιαστικές και αιρετικές διδασκαλίες.

Α

Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ  ΜΑΡΙΑ

ΕΙΝΑΙ  ΘΕΟΤΟΚΟΣ

Η αλήθεια για τον  «ΟΡΟ  ΘΕΟΤΟΚΟΣ»

Οι Χιλιαστές είναι οι εκπρόσωποι όλων των αιρετικών, όλων των αιώνων. Επειδή δεν παραδέχονται το Χριστό ως Θεό, αλλά ως έναν άνθρωπο του Θεού, ένα δημιούργημα, δεν παραδέχονται ούτε και την Παρθένο ως Θεοτόκο, αλλά σαν μια συνηθισμένη γυναίκα και τίποτε άλλο. Πλανώνται όμως οικτρά, υπακούουν στον πατέρα τους διάβολο και θησαυρίζουν φωτιά για την κόλασή τους. Στη συνέχεια θα φανεί  ότι  αγνοούν την πραγματική έννοια των σχετικών  χωρίων της Γραφής.

α) Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος επαναλαμβάνει την προφητεία του Ησαΐα και λέγει: «Ιδού η Παρθένος εν γαστρί  έξει και τέξεται υιόν, και καλέσουσι το όνομα αυτού Εμμανουήλ, ο εστί μεθερμηνευόμενον μεθ’ ημών ο Θεός» Ματθαίος 1:23. Δηλαδή,  ιδού η Παρθένος, όχι όποια παρθένος, αλλά η Παρθένος, μια και μοναδική, συγκεκριμένη παρθένος. Ποιά είναι αυτή; Μα η Παρθένος Μαρία. Αυτή θα  βρεθεί έγκυος, άλλο πάλιν αυτό, αν και δε μας λέγει ο Ησαΐας πόθεν θα προέρχεται η εγκυμοσύνη της, αλλά σε συγκεκριμένο καιρό και τόπο η παρθένος θα είναι έγκυος και θα γεννήσει υιόν που το όνομά του θα σημαίνει ότι ο Θεός είναι ανάμεσά μας.  Και  όπως εξηγεί αργότερα ο Παύλος, «ότε δε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού,  γενόμενον εκ γυναικός...» Προς Γαλάτας 4:4. Να λοιπόν, ότι η Παρθένος που γέννησε τον υιόν του Θεού και Θεόν είναι η Παρθένος Μαρία. Δίκαια λοιπόν την αποκαλούμε Θεοτόκο και ας αισχύνονται οι αιρετικοί.

β) Η  Παρθένος Μαρία είναι Θεοτόκος και αποκαλύπτεται αυτό από το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, ιδού πως: Όταν η δεκαπεντάχρονη Κόρη επισκέφθηκε την ξαδέλφη της την Ελισάβετ στην Ορεινή, μόλις την χαιρέτισε και την ασπάστηκε αμέσως το βρέφος στην κοιλία της Ελισάβετ σκίρτησε χαρούμενα και η Ελισάβετ «επλήσθη Πνεύματος Αγίου και ανεφώνησε φωνή μεγάλη και είπεν, ευλογημένη συ εν γυναιξί..... και πόθεν μοι τούτο ίνα έλθη η μήτηρ του Κυρίου μου προς με;» Βλέπετε, η Ελισάβετ είδε την Μαρία σαν την μητέρα του Κυρίου της, φωτισμένη από το Πνεύμα το Άγιον. Ποίον  εννοούσε Κύριό της η  Ελισάβετ, δε θέλει και πολλή σοφία να το καταλάβουμε. Ασφαλώς το Χριστό που  εγκυμονούσε και γέννησε η Παρθένος Μαρία.

γ) Ο άγγελος Γαβριήλ αναγγέλοντας στην Παρθένο τη σύλληψη του Χριστού της είπεν: «...δύναμις Υψίστου επισκιάσει σοι, διό και το γεννώμενον άγιον κληθήσεται υιός Θεού.» Λουκάς 1:35. Η Μαρία γεννά υιόν Θεού, όχι με την έννοια τη συνηθισμένη, που όλοι είμαστε υιοί Θεού κατά χάρη, αλλά με την ειδική, τη μοναδική έννοια, που ο Υιός του Θεού γεννάται από το Θεό και είναι και αυτός Θεός, γιατί είναι συνάναρχος με τον Πατέρα και ίδιος με Αυτόν στην ουσία. Επομένως η παρθένος Μαρία είναι Θεοτόκος.

δ) Ο απόστολος Παύλος ομολογεί το Χριστό Θεό, γράφοντας στους Ρωμαίους: «...εξ ων ο Χριστός το κατά σάρκα, ο ων επί πάντων Θεός ευλογητός εις τους αιώνας» Ρωμαίους 9:5. Η Αγία Γραφή σε σωρεία χωρίων φανερώνει τη θεότητα του Χριστού και την ισότητά Του με τον Πατέρα, και ότι σε κάποιο χρόνο πήρε την ανθρώπινη σάρκα και γεννήθηκε από την αμόλυντη και πανάμωμη Παρθένο Μαρία, για να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Σίγουρα η Μαρία γέννησε Θεό σεσαρκωμένο και της ταιριάζει να την αποκαλούμε Θεοτόκο.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας δεν έχουν καμιά αμφιβολία. Γι’ αυτό στα προλεγόμενα της  Γ΄Οικου­με­νι­κής Συνόδου, διαβάζομε τα εξής: « Την δε αειπάρθενον αυτού Μητέρα, Κυρίως και αληθώς Θεοτόκον καλείσθαι παρέδωκεν (η Σύνοδος), ως κυρίως και αληθώς τον Θεόν Λόγον σαρκί γεννήσασα».

Και ο πρώτος Κανόνας της Στ΄Οικου­με­νι­κής Συνόδου, αναφέρει: « Και την αυτόν ( τον Κύριο) ασπόρως τεκούσαν άχραντον αειπάρθενον, κυρίως και κατ’ αλήθειαν Θεοτόκον δοξάζοντες»  

Για τον καλόπιστο άνθρωπο, θεωρώ αρκετά όσα γράφτηκα εδώ.  Αλλά θα πρέπει να πούμε ακόμα ότι την Παρθένο την αποκαλούσαν Θεοτόκο από πολύ παλιά. Ο Ωριγένης, το 238 μ.Χ., αποκαλεί τη Μαρία Θεοτόκο. Ο Αλεξανδρείας Διονύσιος, 250 μ.Χ, γράφει προς τον Παύλο το Σαμοσατέα και ονομάζει την Παρθένο, Θεοτόκο Μαρία. 

Πως δεν είναι λοιπόν Θεοτόκος αυτή που γέννησε από τα σπλάχνα της Θεό με σάρκα; 

Η  ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Η Ορθόδοξή μας Εκκλησία, πολύ σωστά και δικαίως διδάσκει και πιστεύει ότι η Πανάχραντη και Παναμώμητη Μητέρα του Θεανθρώπου και Λυτρωτή του κόσμου, έμεινε αδιάφθορη κατά τη γέννηση του Χριστού και αειπάρθενη, επειδή δεν έχει γίνει ποτέ γυναίκα του Ιωσήφ με τη σημασία που δίνουν οι πλανεμένοι αιρετικοί.  Έμεινε και μετά τόκον παρθένος, γιατί ο Θεάνθρωπος Ιησούς κατά τη γέννησή Του δεν έφθειρε τον παρθενικό υμένα της μητέρας Του, αλλά βγήκε όπως ο ήλιος μπαίνει και βγαίνει από το τζάμι χωρίς να το φθείρει καθόλου. Και αν στη φύση τούτη συμβαίνουν αυτά, πολύ περισσότερο μπορεί να συμβεί στο  Θεάνθρωπο Ιησού που είναι πάνω από τη φύση αυτή.

Οι πλανεμένοι και κατευθυνόμενοι χιλιαστές θέλουν να στηρίξουν την πλάνη τους στα ακόλουθα σημεία: Στις φράσεις «παρέλαβε τη  γυναίκα αυτού»  και  «ουκ εγίνωσκεν αυτήν έως ου έτεκε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον...» Ματθαίος 1:20 – 25.

Θα τους αποδείξουμε όμως την πλάνη τους και θα τους αποκαλύψουμε τον αιρετικό κατήφορο που  ακολουθούν.

Από τη συνέχεια του θέματος θα φανεί καθαρά ότι οι αιρετικοί δεν έχουν την ικανότητα να ερμηνεύσουν και να κατανοήσουν σωστά τα κείμενα της Γραφής, επειδή δε μελετούν σε βάθος και χωρίς προκατάληψη.

Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος αναφέρει τη Μαρία σαν γυναίκα του Ιωσήφ από τη γενεαλογική αφήγηση που κάνει. Και ήταν υποχρεωμένος να το κάνει, γιατί δε θα μπορούσαν να το καταλάβουν οι συμπατριώτες του, επειδή δεν μπορούσαν να διανοηθούν μια κόρη ξένη στο σπίτι του Ιωσήφ χωρίς νομική κάλυψη, γι’ αυτό έγινε και ο αρραβώνας. Ο σκοπός του  Ματθαίου δεν ήταν να  βεβαιώσει αν η Μαρία ήταν πραγματική γυναίκα του Ιωσήφ, αλλά ήταν υποχρεωμένος να το κάνει, γιατί έτσι νομιζόταν από τον κόσμο και το νόμο. Άλλωστε αποδείξαμε αλλού ότι ο αρραβώνας δεν είχε σκοπό το γάμο. Ο Ματθαίος μόνο δυό φορές κάνει λόγο για γυναίκα του Ιωσήφ, τις άλλες αναφέρεται ως «μητέρα του παιδίου». Ο δε Λουκάς, ενώ η Μαρία ήταν έγκυος, την αποκαλεί « μνηστή του Ιωσήφ» Λουκάς 2:5.

Που­θε­νά δε φαίνεται, ότι ο Ιωσήφ είχε την Μαρία σαν γυναίκα του, αλλά ένας καλός παρατηρητής βεβαιώνεται ότι ο Ιωσήφ εξυπηρετούσε το σχέδιο του Θεού και τίποτα παραπάνω.

Εξ’ άλλου αν δεχθούμε ότι ο Ιωσήφ είχε επαφή με τη Μαρία σίγουρα θα είχε και άλλα παιδιά. Η Σοφία όμως του Θεού, ο Θεός Λόγος, τους πρόλαβε και τους αποστομώνει μια και καλά.

Στις «Παροιμίες» το χωρίο αυτό, καταρρίπτει σαν χάρτινο πύργο τις αιρετικές δοξασίες: « Εστάθην υιός του πατρός μου αγαπητός και  μονογενής ενώπιον της  Μητρός μου» Παροιμίες 4:3. Εδώ δε μιλά ο Σολομών, γιατί δεν ήταν μονογενής. Εδώ μιλά ο ίδιος ο σαρκωθείς Θεός Λόγος, ο Χριστός, και βεβαιώνει ότι είναι μονογενής της μητέρας του. Τι παραπάνω θέλετε, αιρετικοί;

Ακόμα και ο Ιεζεκιήλ βεβαιώνει την αειπαρθενία της Θεοτόκου, όταν λέγει: « Η πύλη αύτη κεκλεισμένη έσται, ουκ ανοιχθήσεται, και ουδείς ου μη διέλθει δι’ αυτής, ότι Κύριος ο Θεός του Ισραήλ εισελεύσεται δι’ αυτής και έσται κεκλεισμένη» Ιεζεκιήλ 44:1 – 2.  Η πύλη, την Παρθένο Μαρία συμβόλιζε και κανένας μα κανένας δε θα  περάσει δι’ αυτής παρά μόνον ο Κύριος.

Ας μη βλασφημούν οι αιρετικοί, γιατί γίνονται γελοίοι. Πως θα μπορούσε μια γυναίκα που γνώρισε και έζησε το θαύμα από μικρή, αλλά και είδε τα σημεία που ακολούθησαν, να σμίξει με άνδρα;

Η αειπαρθενία της Θεοτόκου φαίνεται και από   τις λέξεις «έως ου» τις οποίες οι χιλιαστές δεν κατανοούν και τις παρερμηνεύουν.

Η  ερμηνεία των λέξεων «έως ου» δεν είναι αυτή που δίνουν οι αιρετικοί, για να στηρίξουν την πλάνη τους. Δηλαδή, θέλουν να  υποστηρίζουν ότι ο Ιωσήφ δεν είχε επαφή με τη Μαρία, μέχρι που  γέννησε το γιο της τον πρωτότοκο και μετά είχε. Αυτό είναι μεγάλη άγνοια των Γραφών εκ μέρους τους.

Το «έως ου», σημαίνει έως τότε και μετά ταύτα δεν έγινε αυτό που αναφέρεται.

«Ουκ εγίνωσκεν αυτήν έως ου έτεκεν τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον» Ματθαίος 1:25. Το «έως ου» στην περίπτωση αυτή δεν σημαίνει ότι μετά ταύτα γνώρισε αυτή, αλλά θέλει να πει ότι μέχρι τότε και μετά την πρώτη γέννηση δεν γνώρισε αυτή. Το ότι αυτή είναι η σωστή έννοια του ιδιωματισμού αυτού, θα αποδειχτεί από τα  παραδείγματα που θα δούμε πιο κάτω.

α) Στη Γένεση διαβάζουμε το εξής:« Και απέστειλε τον  κόρακα, και εξελθών ουκ επέστρεψε έως του ξηρανθήναι το ύδωρ επί της γης» Γένεση 8:7. Δηλαδή, έστειλε τον κόρακα ο Νώε και βγήκε από την Κιβωτό, αλλά δεν  επέστρεψε πίσω μέχρι που ξεράθηκαν τα νερά. Ερωτούμε λοιπόν, αφού δεν επέστρεψε ο κόρακας μέχρι που τα νερά εξηράνθησαν, μήπως επέστρεψε μετά; Ασφαλώς δεν επέστρεψε γιατί βρήκε πολλά πτώματα για να τρέφεται. Βλέπομε εδώ ότι το  έως ότου, μέχρι τότε, έχει την έννοια, ότι ουδέποτε επέστρεψε.

β) Στο Βιβλίο Β΄ Βα­σιλειών ή Σαμουήλ, διαβάζουμε τα ακόλουθα: « Και τη Μελχόλ θυγάτηρ Σαούλ ουκ εγένετο παιδίον έως της ημέρας του αποθανείν αυτήν» Β΄Βα­σιλειών 6:23. Ερωτούμε τους αιρετικούς, αφού μέχρι την ημέρα που πέθανε η Μελχόλ δεν γέννησε παιδί, γέννησε μετά το θάνατό της; Κατά την ερμηνεία που δίνουν οι χιλιαστές, πρέπει η Μελχόλ να γέννησε μετά το θάνατό της, γελοία πράγματα. Και εδώ και παντού μέσα στη Γραφή, το έως ου ή έως ότου, έχουν την έννοια του μέχρι τότε και μετά ταύτα.

γ) Ακόμα ένα χωρίο από τα πολλά που υπάρχουν στην Κ. Διαθήκη. « Ιδού εγώ μεθ’ ημών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» Ματθαίος 28:20. Μήπως θέλει να πει ο Κύριος ότι θα είναι με τους δικούς Του μέχρι που θα τελειώσει ο κόσμος και μετά όχι; Ασφαλώς θα είναι μέχρι τότε και μετά τη συντέλεια του κόσμου μαζί με τους δικαίους.

ΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ  ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Το ρητό «ενός κακού δοθέντος μύρια έπονται», έχει μεγάλη εφαρμογή στην περίπτωση των αιρετικών. Από τη στιγμή που πέφτει κάποιος σε μια αίρεση, προχωρεί από πλάνη σε πλάνη μέχρι που όλα θα ανατραπούν. Έτσι έφτασαν από την πλάνη της  αειπαρθενίας της  Παρθένου, στον όρο «Χριστοτόκος» αντί «Θεοτόκος», και  προχώρησαν και στην υπόθεση για τους «αδελφούς» του Κυρίου.

Όμως όπως αναιρέσαμε τις προηγούμενες πλάνες τους, έτσι και θα  αναιρέσομε και την πλάνη τους αυτή, ότι τάχα η Παρθένος Μαρία γέννησε και άλλα παιδιά που λέγονταν «αδελφοί του Κυρίου».

Η πλάνη τους, σίγουρα, προέρχεται από την αδυναμία τους να  αντιληφθούν σωστά τα κείμενα της Γραφής. Δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ότι αδελφοί στη γλώσσα της Γραφής δε σημαίνει κατ’ ανάγκη να προέρχονται από τους ίδιους γονείς, αλλά μπορεί να είναι ανήψια, ακόμα και από το ίδιο έθνος, η την ίδια θρησκεία. Ας δούμε τι λέει η Γραφή.

α)  Ο Αβραάμ αποκαλεί τον Λωτ αδελφό, ενώ ήταν ανεψιός του. «Μη έστω μάχη αναμέσον εμού και σου... ότι άνθρωποι αδελφοί εσμέν»  Γένεση 13:8. Ιδού λοιπόν ανήψια και λέγονται αδελφοί.

β) « Και οι αδελφοί αυτού υιοί δυνατοί δισχίλιοι» Χρονικών Α΄9:6 – 13, Νεεμίας 11:11,13,14.  Δε νομίζω ότι μπορεί να έχει κανείς δυό χιλιάδες αδελφούς. Σίγουρα πρόκειται περί ομογενών .

γ) Στην Κ. Διαθήκη ο Ιωάννης ονομάζει την Θεοτόκον αδελφήν τής Μαρίας του Κλωπά, ενώ σε καμμιά περίπτωση, η Παράδοση δεν αναφέρει να έχει αδελφήν η Παρθένος Μαρία:   «Ειστήκεισαν δε παρά τω σταυρώ του  Ιησού η μήτηρ αυτού και η άδελφή της μητρός αυτού, Μαρία η του Κλωπά» Ιωάννης 19:25. Εδώ αναφέρει τη λέξη αδελφή αντί της λέξης συγγενής.

δ) Στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου διαβάζομε ότι ο Κύριος την ημέρα που  αναστήθηκε είπε στις Μυροφόρες: «Υπάγετε, απαγγείλατε τοις αδελφοίς μου, ίνα απέλθωσιν εις την Γαλιλαίαν...» Ματθαίος 28:10. Και εδώ εννοεί ο Κύριος τους μαθητές Του.

Ε­ξ’ άλλου, αν είχε η Μαρία και άλλα παιδιά δε θα την παρελάμβαναν μετά τη σταύρωση του Ιησού τα παιδιά της και θα την παρέδιδε ο υιός της στον Ιωάννη;  Ιωάννης 19:27. Είναι πλέον ηλίου φαεινότερον ότι πλανώνται οι αιρετικοί και δεν αξίζει τον κόπο να  τους λαμβάνει κάποιος σοβαρά. Είναι φανερή η αδυναμία τους να αντιληφθούν το πνεύμα των Γραφών, ίσως επειδή είναι κατευθυνόμενοι και μελετούν αυτά που τους  υποδεικνύουν οι  δάσκαλοί τους.

Εμείς, πιστοί στην Παράδοση της Εκκλησίας μας, ας τιμούμε και εγκωμιάζομε την Παρθένο και Θεοτόκο Μαρία που χάρις στην  αγνότητά της και τη σωφροσύνη της έλκυσε το Θεό Λόγο να πάρει σάρκα από τα αίματά της και να μας ελευθερώσει από τη σκλαβιά του διαβόλου.