Τάδε έφη Ρωμανίδης, μέρος δεύτερο

Θυμάμαι όταν ήρθα στην Ελλάδα με καλέσανε να πάω σε κύκλο Αγίας Γραφής και τους διάβασε ένας κάτι, και άρχισαν να λένε: “Εσύ τι λες, τι λέει αυτό το κείμενο;” Και ο καθένας έλεγε την βλακεία του. Φαντασθείτε τώρα, εάν είχαμε ένα βιβλίο χημείας ή χειρουργικής και το διαβάζαμε χωρίς να έχουμε χειρουργό παρόντα ή βιολόγο και να λένε κάτι και να μην έχουν δη ποτέ ένα μικρόβιο, ένα κύτταρο...

Γι’ αυτό και οι Πατέρες λένε ότι ο μόνος ο οποίος μπορεί να ερμηνεύση σωστά την Αγία Γραφή είναι εκείνος ο οποίος έχει την ίδια εμπειρία με τους Αποστόλους και τους Προφήτας κ.λ.π. Όχι ο οποιοσδήποτε.

***

Αλλά εκείνο που παρετήρησα όμως είναι εδώ στην Ελλάδα, εκείνοι που έχουν ασχοληθή με την θεολογία, με τις πολιτικές επιστήμες, και με την φιλολογία, ελληνική ιστορία π.χ., ελληνική γραμματολογία και με εθνολογία κ.λ.π., είναι θα έλεγα όχι μόνον συνθηματολόγοι, αλλά είναι και φανατικοί. Φανατικοί είναι, μονοκόμματοι, δεν έχουν υπομονή να ακούσουν τίποτα άλλο που δεν συμφωνεί με αυτά που πιστεύουν οι ίδιοι και έχουν μάθει στο σχολείο. Και αυτό είναι πολύ δύσκολο για την Ορθοδοξία, διότι εδώ μετά, όταν μεταφερθούν αυτά στα θρησκευτικά θέματα, έχουμε κάτι πολύ χειρότερο, διότι έχουμε και το πρόβλημα της δεισιδαιμονίας.

    

***

Στην Αμερική τουλάχιστον μεγαλώνουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο, ώστε προοριζόμαστε δηλαδή για έρευνα και τέτοια πράγματα. Όταν ακούσης κάτι, ούτε θα το δεχτής ούτε θα το απορρίψης. Αυτό που ακούς, θα το ακούσης με ενδιαφέρον. Εδώ στην Ελλάδα ο Έλληνας έχει διαμορφωθή κατά τέτοιο τρόπο, που αμέσως σπεύδει να λάβη θέση. Και μένα μούκανε εντύπωση όταν πρωτοήλθα εις την Ελλάδα, μόλις ανοίξεις το στόμα σου και πεις κάτι, ο Έλληνας αισθάνεται υποχρεωμένος να λάβη θέση. Έχει γίνει ψυχοπαθής. Εξ επόψεως ενός ξένου ο Έλληνας είναι ψυχοπαθής.

Διότι ένας άνθρωπος ο οποίος αισθάνεται την υποχρέωση μόλις ακούσει κάτι να λάβη θέση ή υπέρ ή κατά, κάτι δεν πάει καλά στο μυαλό αυτού του ανθρώπου. Δεν πάει καλά, διότι άμα ακούσεις κάτι, το σωστό είναι να το ακούσεις με πολύ ενδιαφέρον, να το σημειώσης και μετά να μάθης όσο περισσότερα γι’ αυτό που λέει εκείνος και μετά να αναστείλης την κρίση σου μέχρις ότου ημπορείς να το ελέγξης. Και για να ελέγξης κάτι πρέπει να μάθης πάρα πολλές πληροφορίες, αλλά και ερμηνευτικά κλειδιά, διότι πως θα το ελέγξης, αν δεν έχεις ερμηνευτικά κλειδιά; 

***

Αυτοί όμως εδώ τι κάνουν; Μεγαλώνουν στην Ελλάδα με τα αισθήματα κατωτερότητος που έχουν ως Έλληνες, διότι έτσι τους διδάσκουν στα σχολεία εδώ στην Ελλάδα να έχουν αισθήματα κατωτερότητος. Πάνε στην Αμερική και βρίσκουν κάτι γελοίους εκεί και τους έχουν για σοφούς. Εγώ, όμως, που μεγάλωσα στην Αμερική, αυτούς τους σοφούς, που νομίζουν αυτοί για σοφούς, εμείς γελάγαμε με αυτούς τους ανθρώπους. Εγώ θυμάμαι τι σοκ έπαθα όταν ήρθα στην Ελλάδα και άκουγα τον Αλιβιζάτο [1] και έλεγε: “Α, οι Εγγλέζοι, οι κληρικοί, αυτοί είναι κληρικοί”. Εμείς τους Εγγλέζους τους κληρικούς δεν τους εκτιμούσαμε.

***

Το παράξενο είναι ότι στην πράξη οι σημερινοί Ορθόδοξοι έχουν χωρίσει την δογματική από την ηθική ή την θεολογία από την ηθική και έχουν πάρα πολύ ασχοληθή με την ηθικολογία κ.λ.π. Υπάρχει μια τάση, και θυμάμαι πολύ καλά όταν πρωτοήλθα εις την Ελλάδα, να ασχολούνται οι μεν με την ηθική και οι άλλοι με την δογματική, ας πούμε, και χωρίζουν σαφώς αυτά τα θέματα.

Σε μια πρώτη επαφή μ’ έναν αρχηγό, μετέπειτα αρχηγό, δεν ήταν αρχηγός ακόμα, του είχα επιστήσει την προσοχή του στην σημασία της θεολογίας, της δογματικής για την σωστή λειτουργία της Εκκλησίας από πάσης απόψεως. Η απάντηση που πήρα ξέρετε τι ήτανε; “Να σας πω: ξέρετε εμείς δεν ασχολούμαστε με δογματικά θέματα. Μόνο με τα ηθικά θέματα.” Δηλαδή δεν ασχολούνται με δογματικά θέματα!

***

Έπειτα υπάρχουν κρυμμένα μυστικά που θέλουν να κουκουλώσουν. Η Ζωή [2] έχει στενή συνεργασία με Επισκόπους των οποίων γνωρίζει τα μυστικά και θέλει να καλύψη. Ο πιο αφοσιωμένος υποστηρικτής της Ζωής είναι ένας επίσκοπος που, όταν χειροτονήθηκε πριν πολλά χρόνια, γέμισε την εκκλησία με φίλους του που οπλοφορούσαν σε περίπτωση που κάποιος έμπαινε στον πειρασμό να πη ανάξιος. Γι’ αυτόν τον λόγο περίπου επτά Έλληνες Επίσκοποι θα έκαναν τα πάντα για τον Τρεμπέλα, [3]  ακόμη και όταν αυτό που ζητείτε είναι άδικο και πέρα από τις επιταγές της λογικής. Ο Καρμίρης κάποτε μου επισήμανε πως η Ζωή χρησιμοποιεί ακόμη και το Μυστήριο της Εξομολογήσεως για να προωθή τους σκοπούς της.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Αλιβιζάτος Αμίλκας (1887 – 1969): Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών

2. Ζωή: Θρησκευτική παρεκκλησιαστική οργάνωση που άκμασε κυρίως τις δεκαετίες του ’50 και ’60

3. Τρεμπέλας Παναγιώτης (1886 – 1977): Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ, ΙΕΡΟΘΕΟΣ ΒΛΑΧΟΣ: «ΕΜΠΕΙΡΙΚΗ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΓΕΝΕΘΛΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ», 2010

ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ «π. ΙΩΑΝΝΗΣ Σ. ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΓΕΝΕΘΛΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ», 2012

 

 

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.