ΤΑ ΑΝΩΝΥΜΑ, ΥΒΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΣΧΕΤΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΣΧΟΛΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ

Τελευταία Νέα του "Αντιαιρετικός"

Ευχαριστούμε όλες και όλους εσάς που επισκέπτεστε το ιστολόγιο μας ... Διαβάστε την καινούργια σελίδα μας "Απάνθισμα Πατερικών Κειμένων" ...ΤΑ ΑΝΩΝΥΜΑ, ΥΒΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΣΧΕΤΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΣΧΟΛΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ

30 Οκτ 2008

ΚΟΛΑΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΣΤΑ ΑΛΛΑ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΑ


Άγαλμα του Σινχάρτα Γκαουτάμα του μετέπειτα Βούδα -φωτισμένου- ιδρυτή του Βουδισμού

Πολλοί πιστοί έχοντας την Χριστιανική παιδεία πιστεύουν, πως και οι άλλοι πιστοί των άλλων θρησκευμάτων έχουν τις ίδιες αντιλήψεις και την ίδια διδασκαλία για την Κόλαση και τον Παράδεισο. Όμως όπως θα διαπιστώσουν διαβάζοντας το παρακάτω άρθρο, η γνώμη τους αυτή είναι λανθασμένη. Βέβαια το άρθρο μας επιδερμική μόνο αντιμετώπιση κάνει στο τόσο σπουδαίο αυτό θέμα. Πρόθεσή μας γράφοντας αυτό το άρθρο είναι, ο αναγνώστης να παρακινηθεί και να ψάξει μόνος του για να βρει περισσότερες λεπτομέρειες στο μεγάλο αυτό ζήτημα...


ΙΝΔΟΥΙΣΜΟΣ
Ο Ινδουισμός είναι η παραδοσιακή θρησκεία της Ινδίας και υπάρχει εδώ και χιλιάδες χρόνια. Γι’ αυτό το λόγο άλλωστε δεν αναφέρεται και ιδρυτής στην θρησκεία αυτή. Ο κόσμος για τους Ινδούς είναι χωρισμένος σε διάφορες βαθμίδες που αρχίζει από τις πιο κατώτερες μορφές π.χ. φυτά, ζώα και φθάνει μέχρι τους Θεούς. Ό άνθρωπος βρίσκεται κάπου ανάμεσα και μπορεί να ξαναγεννηθεί παίρνοντας διάφορες μορφές (μετενσάρκωση). Στη θέση της ψυχής έχουν το «άτμαν» που σημαίνει την βαθύτερη ουσία του κάθε όντος. Όταν πεθαίνει ο άνθρωπος το άτμαν φεύγει από το φυσικό σώμα για να κατοικήσει κάπου αλλού. Που θα κατοικήσει εξαρτάται από αυτό, που οι Ινδοί ονομάζουν «κάρμα», δηλαδή τις πράξεις που έκανε εν ζωή το άτομο και του προσέδωσε ανάλογα θετική ενέργεια, αν έκανε καλές ή αρνητική ενέργεια, αν έκανε κακές. Έτσι μπορεί το άτμαν (η κατά κάποιον τρόπο ψυχή) να κατοικήσει σε φυτά, ζώα ή πράγματα και εκεί που κάποιος ήταν άνθρωπος τώρα να είναι φυτό ή ζώο. Η αλλεπάλληλη αυτή αλυσίδα των γεννήσεων, θανάτων και αναγεννήσεων στην οποία είναι καταδικασμένος ο άνθρωπος ονομάζεται «σαμσάρα». Δηλαδή η σαμσάρα για τους Ινδούς είναι αντίστοιχη με τη δική μας Κόλαση. Άρα το άτμαν πρέπει να ξεφύγει από τη «σαμσάρα». Η λύτρωση («μόξα») επέρχεται με τα έργα, τη γνώση και την αφοσίωση. Τα έργα που πρέπει να κάνει κάθε Ινδός για να λυτρωθεί, είναι οι θυσίες στους Θεούς και τελετουργικές πράξεις με ακριβή τήρηση του τυπικού. Όταν λοιπόν τα κάνει όλα αυτά τότε τον αποδέχονται οι Θεοί. Για την ινδική σκέψη αμαρτία είναι κυρίως η άγνοια. Ο Ινδουισμός δεν επιθυμεί να μεταμορφώσει τον κόσμο, αλλά να βοηθήσει τον πιστό να απομακρυνθεί από αυτό τον κόσμο, τον οποίο θεωρεί ως απάτη – ψευδαίσθηση («μάγια») και να βυθιστεί στο πραγματικό κόσμο που είναι ο κόσμος του απρόσωπου Θείου και ονομάζεται «Μπράχμα». Το ξεπέρασμα δηλαδή του κόσμου και η βύθιση στο «Μπράχμα», είναι αυτό που εμείς ονομάζομαι Παράδεισο.

ΤΖΑΪΝΙΣΜΟΣ
Ο Τζαϊνισμός ξεκίνησε ως κλάδος του Ινδουισμού, με το πέρασμα όμως του χρόνου απετέλεσε ξεχωριστή θρησκεία στην Ινδία. Όπως και ο Ινδουισμός δεν έχει και αυτός ιδρυτή. Το παράξενο με τον Τζαϊνισμό είναι πως, αν και είναι θρησκεία δεν δέχεται την ύπαρξη του Θεού. Για τον Τζαϊνισμό ο κόσμος διαιρείται σε «ντζίβα» (ψυχές) και «άντζιβα» (άψυχα). Το κάρμα (το σύνολο δηλαδή των πράξεων εν ζωή του κάθε ανθρώπου), θεωρείται ως λεπτή μορφή ύλης. Η ύλη εφοδιάζει το κάρμα με διάφορα σώματα. Όλα τα ενσώματα όντα έχουν δύο σώματα το πύρινο και το καρμικό, το οποίο προέρχεται από τις προηγούμενες πράξεις και προσκολλάται στη «ντζίβα» (ψυχή), καθορίζοντας την μορφή που θα πάρει η ψυχή: ανθρώπινη, θεία, ζωϊκή ή καταχθόνια.
Η σωτηρία («μόξα»), επιτυγχάνεται με διανοητική και ηθική πειθαρχία έτσι ώστε να απελευθερωθεί η ψυχή από τα υλικά δεσμά και να φθάσει στη «νιρβάνα», η οποία είναι μια κατάσταση μη σύνθεσης, από την οποία απουσιάζει ο πόνος και η ενσάρκωση (η δικιά μας Κόλαση) και είναι μια ζωή απόλυτης μακαριότητας ( ο δικός μας Παράδεισος). Επειδή για τους τζαϊνιστές είναι ανύπαρκτη η ιδέα του Θείου («Μπράχμα») όπως είπαμε, η ατομικότητα παραμένει αιώνια.

ΣΙΚΚΙΣΜΟΣ
Ο Σικκισμός («σίκκα» = μαθητής) είναι μία μονοθεϊστική θρησκεία που ξεπήδησε και αυτός από τον ο Ινδουισμό. Θεωρείται μια προσπάθεια – οι οπαδοί του όμως δεν το δέχονται αυτό – να συνθέσει στην διδασκαλία του, τον Ινδουισμό με τον Μωαμεθανισμό. Ιδρυτής του θεωρείται ο Γκουρού (δάσκαλος), Νάνακ (1469 – 1539 μ.Χ.). Ο Σικκισμός δέχεται θεό που δημιούργησε τον κόσμο και πιστεύει στην αδελφοσύνη των ανθρώπων. Δέχεται επίσης πως ο Θεός όχι μόνο είναι η αιτία του υλικού κόσμου αλλά και των ψυχών. Διδάσκει πως κάθε τι που υπάρχει είναι μια μορφή του Θεού, ένα κύμα μέσα στον θείο ωκεανό. Επειδή έχει επηρεαστεί από τον Ινδουισμό θεωρεί τον αντικειμενικό κόσμο σαν μια οφθαλμαπάτη. Παράδεισος και λύτρωση για τον Σικκισμό είναι, το να αντιληφθεί ο άνθρωπος πως ο Θεός επιθυμεί να επικοινωνήσει με τον άνθρωπο και να του φανερωθεί με το λόγο του. Όποιος καταλάβει την φωνή αυτή του Θεού και απαντήσει με υπακοή επιτυγχάνει τη λύτρωση απ’ αυτή τη ζωή, η οποία ολοκληρώνεται μετά θάνατον στην «νιρβάνα». Αντίθετα Κόλαση όπως και για τον Ινδουισμό είναι, να επανέλθει πάλι ο άνθρωπος στα βάσανα της ζωής μέσω της μετενσαρκώσεως.

ΒΟΥΔΙΣΜΟΣ
Ο Βουδισμός ξεκίνησε ως αίρεση του Ινδουισμού. Ιδρυτής του θεωρείται ο Σινχάρτα Γκαουτάμα ( 6ος – 5ος αι. π.Χ.)που έγινε «Βούδας» δηλαδή «φωτισμένος». Σύμφωνα με αυτόν, η αιτία όλων των κακών και του πόνου στο άνθρωπο βρίσκεται στην επιθυμία. Όμως αυτή η στάση του ανθρώπου είναι λάθος, επειδή η φύση όλων των πραγμάτων είναι πρόσκαιρη και μεταβλητή. Το κακό βέβαια για τον άνθρωπο είναι πως δεν έχει επίγνωση αυτής της πραγματικότητας. Ο άνθρωπος μπορεί να υπερβεί την τραγικότητα της ζωής, εφόσον υπάρχει μια κατάσταση λυτρώσεως από τον πόνο η «νιρβάνα». Ο δρόμος που οδηγεί στην «νιρβάνα» βρίσκεται ανάμεσα στην εγωϊστική ικανοποίηση των παθών και την υπερβολική άσκηση. Γι’ αυτό καλείται και «μέση οδός». Η οδός αυτή οδηγεί στην επίγνωση που διαλύει την άγνοια, και αφού την διαλύσει κατευθύνει τελικά τον άνθρωπο στον «φωτισμό» που είναι μια κατάσταση απόλυτης γαλήνης και μακαριότητας. Και σ’ αυτό το σημείο αξίζει νομίζουμε να κάνουμε μία απαραίτητη διευκρίνιση. Ενώ όπως σημειώσαμε πιο πάνω ο Βουδισμός ξεπήδησε από τον Ινδουισμό, δεν ασπάστηκε όμως το κεντρικό σημείο του, που είναι το «άτμαν» κάτι αντίστοιχο με την δική μας έννοια της ψυχής. Ο Βουδισμός απορρίπτει τελείως την ύπαρξη αθάνατης ψυχής. Το εγώ είναι ένας συνεχώς μεταβαλλόμενος συνδυασμός φυσικών και διανοητικών δυνάμεων, που αποτελείται από πέντε σύνολα. Ένα ον έρχεται στην ύπαρξη όταν συναρτηθούν αυτά τα σύνολα. Για τον Βουδισμό, η «νιρβάνα» – ο δικός μας Παράδεισος – δεν δηλώνει εκμηδενισμό, σβήσιμο του εαυτού, εφόσον κατ’ αυτόν δεν υπάρχει εαυτός. Σημαίνει σβήσιμο της αυταπάτης του εαυτού και συγχρόνως την διάλυση των συνόλων που σχετίζονται μ’ αυτή τη ψευδαίσθηση.
Μετά το θάνατο του Βούδα, ο Βουδισμός διασπάστηκε στα δύο. Στον Μαχαγιάνα Βουδισμό και στον Χιναγιάνα Βουδισμό. Η διδασκαλία ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο δόγματα του Βουδισμού, που αφορά τη λύτρωση του ανθρώπου διαφοροποιήθηκε.
Ο Χιναγιάνα Βουδισμός καλλιέργησε το ιδεώδες πως λύτρωση πετυχαίνεται από τον «αραχάτι». Απ’ αυτόν δηλαδή που αξιώθηκε με δική του προσπάθεια – χωρίς την βοήθεια κανενός – να προχωρήσει στην γνώση και να πετύχει να λυτρωθεί από τη «σαμσάρα», τις αλλεπάλληλες δηλαδή γεννήσεις και μετενσαρκώσεις, αυτό που θεωρούν οι Ινδοί ως Κόλαση.
Αντίθετα στο Μαχαγιάνα Βουδισμό, την θέση του «αραχάτι» παίρνει ο «Μποτιτσάβα» αυτός δηλαδή που ενώ είχε γίνει «φωτισμένος» (Βούδας), αρνείται να μπει στην «νιρβάνα», γιατί θέλει να λυτρώσει τους ανθρώπους. Άρα όλοι οι άνθρωποι μπορούν και πρέπει να πετύχουν τη λύτρωση με τη βοήθεια ενός «Μποτιτσάβα». Ένας τέτοιος «Μποτιτσάβα» πιστεύουν πως ήταν ο Σινχάρτα Γκαουτάμα ο γνωστός σε μας ως Βούδας.

ΚΟΜΦΟΥΚΙΑΝΙΣΜΟΣ
Ιδρυτής του ο Κομφούκιος ( 551 – 479 π.Χ. ). Οι περισσότεροι άνθρωποι της Δύσης όταν ακούνε για τον Κομφούκιο πιστεύουν πως είναι Θεός ή κάτι ανάλογο. Ο Κομφούκιος όμως ποτέ δεν υποστήριξε κάτι τέτοιο, ούτε θέλησε να κηρύξει καμιά καινούργια θρησκεία ή κάποιο καινούργιο θρησκευτικό σύστημα. Απλώς όταν έγινε κυβερνήτης σε μια επαρχία στην Κίνα προσπάθησε να εφαρμόσει ένα είδους δικαιοσύνης, που θα βοηθούσε τους ανθρώπους να έχουν μεταξύ τους αρμονικές σχέσεις. Έτσι αποδέχτηκε την αρχαία παραδοσιακή θρησκεία της Κίνας, που ήταν πολυθεϊστική και ειδωλολατρική και τόνισε τον σεβασμό απέναντί της. Ο Κομφουκιανισμός διδάσκει πως μετά τον θάνατο όσοι είναι ενάρετοι εξακολουθούν να ζουν ως αγαθά πνεύματα στην ατμόσφαιρα, και μάλιστα στους τόπους που έμεναν όσο ήταν ζωντανοί, οι δε κακοί τιμωρούνται, με το να μην τους θυμάται κανένας, δηλαδή με την αιώνια λήθη.

ΤΑΟΪΣΜΟΣ
Ιδρυτής του ο Λάο – Τσε ( 6ος αιώνας π.Χ. ). Για τον Λάο – Τσε το σύμπαν δεν ενδιαφέρεται για τα ανθρώπινα και είναι αποστολή του ανθρώπου και του άρχοντα να βρει τρόπο εναρμονίσεώς του με το ρυθμό του σύμπαντος χωρίς να το παρεμποδίζει με προσπάθειες ανακαινιστικές. Επί δυναστείας των Χαν (206 π.Χ. – 220 μ.Χ.) η ταοϊστική θρησκεία παρουσιάζει στην Κίνα, τη μεγαλύτερη της ανάπτυξη. Βάζει για σκοπό της να οδηγήσει τους πιστούς στην αιώνια ζωή. Επειδή όμως ο άνθρωπος θεωρείται πως αποτελείται μόνο από ύλη, η αιώνια αυτή ζωή δεν εκλαμβάνεται ως πνευματική αθανασία της ψυχής, αλλά ως αθανασία υλική του σώματος. Με ποιο τρόπο θα γίνει αυτό; Με διάφορες ασκήσεις αποφαίνεται ο Ταοϊσμός, οι οποίες προοδευτικά θα αντικαταστήσουν τα θνητά όργανα με όργανα αθάνατα. Έτσι κάποτε όλο το θνητό σώμα αντικαθίσταται με αθάνατο σώμα, του οποίου η σάρκα αποτελείται πλέον από πολύτιμες ύλες. Όταν φτάσει λοιπόν ο πιστός στο σημείο αυτό, γίνεται αθάνατος, ανέρχεται στον ουρανό και στην κορυφή κάποιου όρους πεθαίνει. Όμως ο θάνατος αυτός είναι μία ψευδαίσθηση και αποκαλείται «απελευθέρωση του σκηνής». Παίρνει πρόσκαιρα τη μορφή πτώματος, ενώ το αθάνατο σώμα απομακρύνεται για να ζήσει με τους άλλους αθανάτους. Αυτό επιτυγχάνεται με ασκήσεις γυμναστικές, αναπνευστικές, σεξουαλικές και αλχημικές. Γι’ αυτό και παρασκεύαζαν το ελιξίριο της «αθανασίας», με αποτέλεσμα πολλοί να δηλητηριάζονται. Δηλαδή για να συνοψίσουμε. Παράδεισος για του Ταοϊστές είναι η μετατροπή του θνητού σε αθάνατο ενώ Κόλαση η αδυναμία μετατροπής του.
Επί δυναστείας Τανγκ (618 – 907 μ.Χ.) επηρεάζεται ο Ταοϊσμός από τον Βουδισμό, και πλησιάζει την δυτική άποψη για την Κόλαση και το Παράδεισο. Έτσι το βιβλίο Τάο – τσανγκ γράφει ανταμοιβές για αγαθές πράξεις και ποινές για κάθε αμαρτία. Μια θεότητα σημείωνε κατά την διάρκεια της ζωής του ανθρώπου τις διάφορες ενέργειές του και αποφάσιζε μετά θάνατο αν θα τον κατατάξει στον Παράδεισο ή την Κόλαση.

ΙΣΛΑΜ
Ιδρυτής του ο Μωάμεθ( 570 – 632 μ.Χ.). Ο μωαμεθανισμός επειδή έχει επηρεαστεί από τον Ιουδαϊσμό και το Χριστιανισμό, έχει σχεδόν τις ίδιες αντιλήψεις για την Κόλαση και τον Παράδεισο. Πιστεύει στην ανάσταση των νεκρών, στην αιώνια ζωή και στην τελική κρίση. Όταν θα συμβεί αυτή οι αμαρτωλοί θα καταδικαστούν και θα σταλούν στην Κόλαση, ενώ οι δίκαιοι θα ανταμειφθούν με τον Παράδεισο. Ο Παράδεισος όμως για τον πιστό μουσουλμάνο, δεν έχει τον πνευματικό χαρακτήρα που έχει στον Χριστιανισμό. Λόγω των έρημων και άνυδρων τόπων της Αραβίας στις οποίες ζούσαν οι πρώτοι Μουσουλμάνοι, με αποτέλεσμα η ζωή τους να είναι πολύ λιτή, φαντάστηκαν ένα υλιστικό Παράδεισο με ατέλειωτες απολαύσεις και φαγητά τα οποία θα απολαμβάνει ο πιστός Μουσουλμάνος. Έτσι σε διάφορα σημεία του Κορανίου, του ιερού τους βιβλίου, μπορεί να διαβάσει κανείς για τον υλιστικό αυτό Παράδεισο. Ποταμοί από νερά και γάλατα θα υπάρχουν, καθώς και άφθονο και ατέλειωτο κρασί. Ομοίως ποταμοί με μέλι και άφθονους καρπούς θα απολαμβάνει ο πιστός Μουσουλμάνος. Οι απολαύσεις αυτές θα συνεχίζονται και με πανέμορφες παρθένες κοπέλες και νέους υπηρέτες σαν μαργαριτάρια τα γνωστά στους περισσότερους ως «ουρί» του παραδείσου. Ιδιαίτερη θέση στον παράδεισο θα έχουν αυτοί που σκοτώθηκαν για την πίστη και την εξάπλωση του Ισλάμ.




ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.

26 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα σε όλους.

Ο Παράδεισος όμως για τον πιστό μουσουλμάνο, δεν έχει τον πνευματικό χαρακτήρα που έχει στον Χριστιανισμό.

Το ίδιο και στους μάρτυρες του Ιεχωβά .

…φαντάστηκαν ένα υλιστικό Παράδεισο με ατέλειωτες απολαύσεις και φαγητά τα οποία θα απολαμβάνει ο πιστός Μουσουλμάνος. Ποταμοί από νερά και γάλατα θα υπάρχουν, καθώς και άφθονο και ατέλειωτο κρασί. Ομοίως ποταμοί με μέλι και άφθονους καρπούς θα απολαμβάνει ο πιστός Μουσουλμάνος. Οι απολαύσεις αυτές θα συνεχίζονται…

Και αυτό το κομμάτι σχετίζεται με τους μάρτυρες του Ιεχωβά. Οι δύστυχοι πιστεύουν σε δύο παραδείσους όπου ο ένας είναι ήδη γεμάτος από τους 144.000 ( επουράνιος) και ο άλλος είναι ο παράδεισος στη γη που τους έμεινε να ελπίζουν.

Ανώνυμος είπε...

Iotham edelos lanthasmena sta exoun pei gia to islam toulaxiston.

Thelo na epikinoniso me ton bloger alla den vrisko toy e mail toy giauto tha paratheso edo to minima mou

Ειρήνη και ευλογία,

Ο διάλογος ήταν, είναι και θα είναι το κλειδί της επικοινωνίας και πάνω από όλα της κατανόησης μεταξύ των πολιτισμών. Η διαφορετικότητα του καθενός ως προς το πιστεύω του, της θρησκείας του κτλπ, καθιστούν αναγκαία την ύπαρξη ενός διαλόγου με ορθά επιχειρήματα δίχως λογικά σφάλματα για έγκυρα συμπεράσματα με αποτέλεσμα να κατανοήσουμε καλύτερα τον συνάνθρωπο και καταλήγοντας να έχουμε μια ορθή εικόνα για εκείνον, το πιστεύω του, και γενικά την κουλτούρα του. Ο διάλογος αναμφισβήτητα είναι ο εχθρός του ρατσισμού. Ο ρατσισμός σκοπό έχει να τυφλώνει την αλήθεια και οποίον τον ασπάζεται δίχως να κοιτάει τα στοιχεία.


Λέγοντας λοιπόν τα παραπάνω, εγώ ο Αχμαντ Ελντιν με την υποστήριξη του Ισλαμικού Συλλόγου Ελ Ραχμαν(Ο Σύλλογος Ελ Ραχμάν( Ο Φιλεύσπλαχνος) , σας καλώ να κάνουμε δημόσιο διάλογο ενώπιον κόσμου και να ανταλλάξουμε απόψεις και επιχειρήματα αιτιολογώντας τη πίστη μας στις διαφορές μας( Ισλάμ και Χριστιανισμός). Έναν διάλογο με σκοπό την κατανόηση και το δικαίωμα υποστήριξης του πιστεύω που μπορεί να έχει ο καθένας.

Ο ενδιαφερόμενος μελλοντικός συνομιλητής μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου στο ahmederee@yahoo.com. Για να οργανώσουμε τον διάλογο ( θέμα, χρόνος, χώρος, κτλπ)



Ευχαριστώ

Αχμαντ Ελντιν

Ισλαμική Ενημερωτική & Απολογητική
Ενημέρωση και Υπεράσπιση του Ισλάμ από την Πένα του Αχμαντ Ελντιν

Ανώνυμος είπε...

Ιωάθαμ είπε...
Ο Παράδεισος όμως για τον πιστό μουσουλμάνο, δεν έχει τον πνευματικό χαρακτήρα που έχει στον Χριστιανισμό.

Συμπέρασμα: Ο Ιωάθαμ ξείπε

Ανώνυμος είπε...

Προς κύριο ανώνυμο που έγραψε ο Ιωάθαμ ξείπε.
Σας προσκαλώ να ανταλλάξουμε τις απόψεις μας στο άρθρο
ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ: ΑΠΟΦΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο … ΑΣΤΕΓΟΣ ΘΕΟΣ
Και αυτό γιατί εντελώς τυχαία βρήκα το σχόλιό σας. Δεν έχω το χρόνο να ανοίγω όλα τα άρθρα. Ελάτε, έχουμε ανοίξει ωραία κουβεντούλα εκεί, όπου τα σχόλια κοντεύουν να φτάσουν τα 500.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Ανώνυμος είπε...

DE MAS ENDIAFEREI TO ISLAM RE FILE. AFOU TO GNORIZOUME KAI TO DIKO SAS PARAMITHI.
TI NA MAS DIDAXETE ESEIS? AFOU O MOAMETH TO KORANI TO SIGKENTROSE APO TOUS ELLINES FILOSOFOUS. EBALE KAI THN PENTATEFXO:

Ανώνυμος είπε...

Γεια σας .Παιδακια που βρισκομαι?
Στο κλαμπ των Ιεχωβαδων.Ελατε και στο δικο μου bloks μιλησουμε ολοι χωραμε...ενας ενας με ελαφρια πηδηματακια για να σας δω ,,ελα ..ελα αλλος ...
Συγνωμη αλλα γελασα με το οτι ο Θεος ηταν αστεγος .Μηπως ηταν και ανεργος..μαλλον η ανεργια δεν τον ακουμπησε γιατι εφτιαξε αρκετα γαιδουρια πανω στην γη ,δολοφονους ,κλεφτες ,βιαστες πολεμου.
Μας εδωσε γονιδια για να μας κλαιν οι μαναδες μας.
Και ποιος σας ειπε οτι ηταν αστεγος ,τον ειδατε?
Γιατι δεν μασ σωζει απο τοση δυστυχια ...αντε καλε οταν ημουνα μικρη ερχοταν μια και μας ελεγε γινεται Ιεχωβουδες και θα εχετε μισθο απο την Αμερικη....
Βαρεθηκα τις θρησκειες...τι γινεται με την ζωη μας?

PEFTEI DOULEMA είπε...

ORE
NA KAPSETE OLOUS TOUS TOURKOUS STHN KOLASH
GIA NA PARETE THN KOSTANTINOUPOLH
POU SAS THN EKLEPSAN
KAI O THEOS SAS DEN SAS THN DINEI PISW. (MHPWS SAS DOULEUEI;)

Ανώνυμος είπε...

Εγραψα
ΩςΑνωνυμος_
"ΕΞΟΔ.17,2 ΚΑΙ ΕΛΟΙΔΟΡΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΜΩΥΣΕΩΣ ΛΕΓΟΝΤΕΣ ΔΟΣ ΕΙΣ ΗΜΑΣ ΥΔΩΡ ΔΙΑ ΝΑ ΠΙΩΜΕΝ ΚΑΙ ΕΙΠΕ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΥΣ Ο ΜΩΥΣΗΣ ΔΙΑ ΤΙ ΛΟΙΔΟΡΕΙΤΕ ΚΑΤ ΕΜΟΥ ΔΙΑ ΤΙ ΠΕΙΡΑΖΕΤΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ.Ομοιως στην Κ.Δ Α΄Κορινθ 10,9 μηδε εκπειράζωμεν τον Χριστόν, καθώς τινες αυτων επείρασαν, και υπο των οφεων απώλλυντο.Εδω βλεπουμε καθαρα οτι ο Γιαχβε της Π.Δ ηταν ο Χριστος.
Ανοιγοντας στο ιδιο χωριο του Αποστ.Παυλου στην Α.Γραφη της Σκοπιας διαβαζουμε << Ουτε να υποβαλλουμε σε δοκιμη τον Ιεχωβα,οπως (τον) υπεβαλαν σε δοκιμη μερικοι απ' αυτους,απλως και μονο για να αφανιστουν απο τα φιδια (Α΄ Κορ.10.9)>>.Γιατι σβησατε την λεξη Χριστος και βαλατε τη λεξη Ιεχωβα?.

Απαντηση που ελαβα από ανωνυμο ν2 ΜΤΙ.
[Το ερώτημα το θέτετε, κ. Ανώνυμε, είναι λογικό. Υπάρχουν λιγοστά εδάφια που φαίνεται να δείχνουν ότι ο Γιαχβέ της Παλαιάς Διαθήκης είναι ο Χριστός της Καινής.]


ο κ Γιωργος απαντησε

Η ΜΝΚ ΣΩΣΤΟΤΑΤΑ το μεταφράζει το εδάφιο Α Κορινθίους 10,9 με βάση το
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ Westcott & Hort
Αυτόν που ονομάζει το κείμενο "κύριον" είναι ο ίδιος με τον "ολοθρευτή" (εξολοθρευτή), που λέει παρακάτω, δηλαδή τον Ιεχωβά/Γιαχβέ. Τον Ιεχωβά/Γιαχβέ πείραξαν, ο Ιεχωβά/Γιαχβέ έστειλε τα φίδια και χάθηκαν,
ο Ιεχωβά όταν γόγγυξαν τους κατέστρεψε.


Ο ανωνυμος ΑΠΑΝΤΑ .

Τοσα χρονια που χρησιμοποιουσατε την Κ.Δ του Βαμβα πριν φτιαξετε την δικη σας εσφαλμενα κυρρησατε Χριστον ως ΙΕΧΩΒΑ? Όταν γυρνουσατε από πορτα σε πορτα με την Κ.Δ του Βαμβα που γραφει Χριστον αντι Ιεχωβα ΠΟΤΕ ΛΕΓΑΤΕ ΨΕΜΜΑΤΑ ΤΟΤΕ Η ΤΩΡΑ.

Κ.Δ βαμβα,9 ΜΗΔΕ ΑΣ ΠΕΙΡΑΖΩΜΕΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΙΝΕΣ ΑΥΤΩΝ ΕΠΕΙΡΑΣΑΝ ΚΑΙ ΑΠΩΛΕΣΘΗΣΑΝ ΥΠΟ ΤΩΝ ΟΦΕΩΝ .

Αρχαιο Κειμενο 9 μηδε εκπειράζωμεν τον Χριστόν, καθώς τινες αυτων επείρασαν, και υπο των οφεων απώλλυντο

Μην μου αραδιαζεις λοιπον εμενα μπουρδες διοτι εσεις χρησημοποιουσατε τον Βαμβα που λεει Χριστον τοτε ενώ τωρα το αλλαξατε κατά το κειμενο Westcott Hort που λεει Κυριον για να μην φαινεται ότι ο Γιαχβε της Παλαιας είναι ο Ιησους της Κ.Δ
Οσο γιαυτα που γραφεις παρακατω κ Γιωργο
-Αυτόν που ονομάζει το κείμενο "κύριον" είναι ο ίδιος με τον "ολοθρευτή" (εξολοθρευτή), που λέει παρακάτω, δηλαδή τον Ιεχωβά/Γιαχβέ.
Τον Ιεχωβά/Γιαχβέ πείραξαν, ο Ιεχωβά/Γιαχβέ έστειλε τα φίδια και χάθηκαν,
ο Ιεχωβά όταν γόγγυξαν τους κατέστρεψε.-δικαιολογεις μονος σου πληρως την αποψη ότι ο Χριστος στην προς Κορινθιους είναι ο Γιαχβε της Παλαιας στην περιπτωση της Κ.Δ του Βαμβα που χρηιμοποιουσατε.
Υ.Γ. Μην απαντατε με κατεβατα της Σκοπιας απλως για να απαντατε διοτι τα σχολια καταγραφονται και ΜΕΝΟΥΝ εις τον αιωνα.
Αποφασιστε ποτε κηρυσσατε λανθασμενα ,πριν με τον Βαμβα που λεγατε τον Χριστο Γιαχβε η τωρα που λετε μονον τον Πατερα Γιαχβε.
Μην νομιζετε ότι θα σας απαντησω ότι κι αν πειτε διοτι ετσι μειωνω τον εαυτο μου και τον κανω βλακωτερο των βλακων. ΔΕΝ ΧΑΝΩ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΜΟΥ ΜΕ ΑΣΤΕΙΟΥΣ ΣΥΝΟΜΗΛΙΤΕΣ
Θα εισασταν σωστοι αν δεν χρηιμοποιουσατε καθολου την Κ.Δ του Βαμβα.
Χαιρετισματα στη Σκοπια που αλλαζει τους Ιεχωβα με την ΩΡΑ και σε οσους την Πιστευουν Σκεφτειτε λιγο τον Αινσταιν που ειπε ότι δυο πραγματα δεν εχουν ορια,το συμπαν και η βλακεια.Επιτρεψτε μου να προσθεσω κι ένα ακομα,Η ΑΜΑΘΕΙΑ ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ.
Καληνυχτα και Ονειρα Προφητικα κ Γιωργο με πολύ νέο ΦΩΣ

Γιώργος είπε...

πρός ανώνυμο.
Εγώ έγραψα τα εξης για να εξηγήσω ότι ο χρισμένος Χριστός δεν είναι ο ΜΗ χρισμένος Ιεχωβά:
Η ΜΝΚ ΣΩΣΤΟΤΑΤΑ το μεταφράζει το εδάφιο Α Κορινθίους 10,9 με βάση το
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ Westcott & Hort

9 "μηδὲ ἐκπειράζωμεν τὸν κύριον, καθώς τινες αὐτῶν ἐπείρασαν καὶ ὑπὸ τῶν ὄφεων ἀπώλλυντο.
10 μηδὲ γογγύζετε, καθάπερ τινες αὐτῶν ἐγόγγυσαν καὶ ἀπώλοντο ὑπὸ τοῦ ὀλοθρευτοῦ. "

Αυτόν που ονομάζει το κείμενο "κύριον" είναι ο ίδιος με τον "ολοθρευτή" (εξολοθρευτή), που λέει παρακάτω, δηλαδή τον Ιεχωβά/Γιαχβέ.
Τον Ιεχωβά/Γιαχβέ πείραξαν,
ο Ιεχωβά/Γιαχβέ έστειλε τα φίδια και χάθηκαν,
ο Ιεχωβά όταν γόγγυξαν τους κατέστρεψε.

Συνεπώς ο απόστ. Παύλος δεν έγραψε σε καμιά περίπτωση ΕΔΩ "χριστόν".
Ούτως ή άλλως ο θεόπνευστος απόστ. Παύλος ήταν γνώστης των Εβραϊκών Γραφών από τις οποίες έκανε την παραπομπή.
Ο απόστ. Παύλος παραθέτει από το έδάφιο Δευτερονόμιο 6:16 "Δεν πρέπει να υποβάλλετε τον Ιεχωβά/Γιαχβέ τον Θεό σας σε δοκιμή"
Το εβραϊκό κείμενο αναφέρει το εβραϊκό ΓΧΒΧ, יהוה συνεπώς Ιεχωβά/Γιαχβέ.

Τον יהוה (Ιεχωβά) είχαν υποβάλει σε δοκιμή οι Ισραηλίτες.

Εξάλλου για τον Ιεχωβά Θεό πρόκειται στα εδάφια από το Δευτερονόμιο 6:13-17

"13 יהוה (Ιεχωβά) τον Θεόν σου θέλεις φοβείσθαι και αυτόν θέλεις λατρεύει και εις το όνομα αυτού θέλεις ομνύει.
14 Δεν θέλετε υπάγει κατόπιν άλλων θεών, εκ των θεών των εθνών των περικυκλούντων υμάς,
15 διότι יהוה (Ιεχωβά) ο Θεός σου είναι Θεός ζηλότυπος εν μέσω σου, διά να μη εξαφή ο θυμός יהוה (Ιεχωβά) του Θεού σου εναντίον σου και σε εξολοθρεύση από προσώπου της γης.
16 Δεν θέλετε πειράσει יהוה (Ιεχωβά) τον Θεόν σας, καθώς επειράσατε εν Μασσά.
17 Θέλετε φυλάττει επιμελώς τας εντολάς יהוה (Ιεχωβά) του Θεού υμών και τα μαρτύρια αυτού και τα διατάγματα αυτού, τα οποία προσέταξεν εις σε."

Ο απόστολος Παύλος συνεπώς παραθέτει από το εδάφιο 16 όπου γίνεται λόγος για τον ΙΕΧΩΒΑ / ΓΙΑΧΒΕ που μιλαει για τις ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ στους Ισραηλίτες, όχι για τον Χριστό που έγινε άνθρωπος σχεδόν 1500 χρόνια μετά.

Ο Ιησούς χρίστηκε ως ΧΡΙΣΤΟΣ εδώ στη γη, προηγουμένως επι ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ χρόνια ήταν γνωστός ως ο ΛΟΓΟΣ και μετά την αμαρτία των πρωτοπλάστων ως ΜΙΧΑΗΛ,
στη γη ονομάστηκε Ιησούς και Χριστός,
ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΆΛΥΨΗ γίνεται λόγος και για ΝΕΟ ΟΝΟΜΑ για τον Λόγο/Μιχαήλ/Ιησού/Χριστό.

Ώστε στο εδάφιο Α Κορινθίους 10:9 δεν γίνεται ΚΑΜΙΑ αναφορά στον 'Χριστό' επειδή χρίστηκε ΕΔΩ στη γη και ονομάστηκε Χριστός.

Γιώργος
30 Ιούλιος 2009 7:52 μμ

Έτσι δεν με ενδιαφέρει τι γράφει επ' αυτού κάποιος άλλος άγνωστος-ανώνυμος που προφανώς ΔΕΝ είναι ενημερωμένος.

Γιώργος είπε...

ΚΑΙ
Έτσι συνέχισα την απόδειξη ότι ΑΛΛΟΣ είναι ο Ιεχωβά και ΑΛΛΟΣ ο Γιός του ο Ιησούς Χριστός:
Αλλωστε ο απόστολος Παύλος αναφέρεται στους ΙΣΡΑΗΛΙΤΕΣ ως προειδοποιητικό παράδειγμα:
Α Κορ. 10: 6-11
"6 Ταύτα δε έγειναν παραδείγματα ημών, διά να μη ήμεθα ημείς επιθυμηταί κακών, καθώς και εκείνοι [οι Ισραηλίτες] επεθύμησαν.
7 Μηδέ γίνεσθε ειδωλολάτραι, καθώς τινές εξ αυτών, ως είναι γεγραμμένον• Εκάθησεν ο λαός διά να φάγη και να πίη, και εσηκώθησαν να παίζωσι[οι Ισραηλίτες].
8 Μηδέ ας πορνεύωμεν, καθώς τινές αυτών επόρνευσαν και έπεσον εν μιά ημέρα εικοσιτρείς χιλιάδες. [Ισραηλίτες]
9 Μηδέ ας πειράζωμεν τον יהוה (Ιεχωβά), καθώς και τινές αυτών επείρασαν και απωλέσθησαν υπό των όφεων. [οι Ισραηλίτες]
10 Μηδέ γογγύζετε, καθώς και τινές αυτών εγόγγυσαν, και απωλέσθησαν υπό του εξολοθρευτού. [οι Ισραηλίτες]
11 Ταύτα δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους [στους Ισραηλίτες] παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών

Συνεπώς ΞΕΚΑΘΑΡΑ για τον Ιεχωβά/Γιαχβέ ως εξολοθρευτή γίνεται λόγος στο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΜΕΝΟ εδάφιο - επειδή Αυτόν 'πείρασαν' και τους θανάτωσαν (τους Ισραηλίτες) τα φίδια που έστειλε ο Ιεχωβά/Γιαχβέ - και δεν γίνεται λόγος για τον Χριστό.

Έτσι ο Ιεχωβά/Γιαχβέ που αναφέρεται στην Π.Δ. και με πολλαπλές αναφορές και παραπομπές στην Κ.Δ. είναι ο Θεός, ο Πατέρας του Ιησού Χριστού που έχει ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑ.

Δεν υπάρχει λοιπόν καμιά ταύτιση Γιαχβέ/Χριστού ως την ίδια οντότητα.

Δεν ονομάζει κανένας Χριστιανός συγγραφέας της Κ.Δ. τον Χριστό ούτε Γιαχβέ ούτε Ιεχωβά ούτε τον ταυτίζει με Αυτόν αλλά τον διαχωρίζει καθαρά ως ΓΙΟ του ΥΨΙΣΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Ο Ιεχωβά/Γιαχβέ ως ΠΑΤΕΡΑΣ ΟΛΩΝ δεν είναι Γιός ΚΑΝΕΝΟΣ,
ο Χριστός όμως είναι Γιός του Θεού Ιεχωβά/Γιαχβέ.

Επιπρόσθετα υπάρχει ΕΙΣ ΘΕΟΣ Ο ΠΑΤΗΡ (Α Κορινθίους 6:8)
Αυτός Ο ΕΙΣ ΘΕΟΣ Ο ΠΑΤΗΡ είναι και ΠΑΤΗΡ ΠΑΝΤΩΝ - ΠΑΤΕΡΑΣ _Ο_Λ_Ω_Ν
(Εφεσίους 4:6)

ΑΡΑ Ο ΠΑΤΗΡ _ Ο_Λ_Ω_Ν διαχωρίζει τον ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ από ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ.
ΔΕΝ ΣΥΓΚΡΙΝΕΤΑΙ ΜΕ κανέναν.
Είναι ο ΜΟΝΟΣ ΥΨΙΣΤΟΣ.
Ο Ιησούς είναι ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΥΨΙΣΤΟΥ.

Αυτός ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΟΛΩΝ έχει το ΔΙΚΟ ΤΟΥ ξεχωριστό ΟΝΟΜΑ:
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 3:12 "ὁ νικῶν ποιήσω αὐτὸν στῦλον ἐν τῷ ναῷ τοῦ θεοῦ μου καὶ ἔξω οὐ μὴ ἐξέλθῃ ἔτι καὶ γράψω ἐπ' αὐτὸν τὸ ὄνομα τοῦ θεοῦ μου καὶ τὸ ὄνομα τῆς πόλεως τοῦ θεοῦ μου, τῆς καινῆς Ἰερουσαλήμ ἡ καταβαίνουσα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ θεοῦ μου, καὶ τὸ ὄνομά μου τὸ καινόν."

"Όστις νικά, ... θέλω γράψει επ' αυτόν
1.
το όνομα του Θεού μου και
2.
το όνομα της πόλεως του Θεού μου, της νέας Ιερουσαλήμ, ήτις καταβαίνει εκ του ουρανού από του Θεού μου, και
3.
το όνομά μου το νέον.

Έτσι άλλο το ΟΝΟΜΑ του ΘΕΟΥ, άλλο το όνομα της Νέας Ιερουσαλήμ και άλλο το όνομα το ΝΕΟ του Ιησού.

Συνεπώς Ιεχωβά / Γιαχβέ λέγεται ΜΟΝΟ ο Θεός, εφόσον είναι το ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

ΠΟΤΕ κανένας θεόπνευστος Χριστιανός συγγραφέας δεν αποκάλεσε τον Χριστό Ιεχωβά.
Ο Ιεχωβά είναι ο Πατέρας του Ιησού Χριστού.
Χριστός ονομάζεται ΜΟΝΟ ο Ιησούς.
Μόνο ο Ιησούς χρίστηκε με άγιο πνεύμα από τον Πατέρα.

Ο Ιεχωβά δεν χρίστηκε ποτέ από κάποιον ώστε να ονομαστεί Χριστός.
Συνεπώς ο ΙΕΧΩΒΑ δεν ονομάζεται Χριστός ούτε Ιησούς.
Άλλος είναι ο Πατέρας και άλλος ο Γιός.

Γιώργος
30 Ιούλιος 2009 7:54 μμ

Ali Al-Yunani είπε...

Στο Ισλάμ ένας από τους 6 ‘Αρκάν ουλ-Ιμάν’ (Στύλους της Πίστης) είναι η πίστη στη μεταθανάτια ζωή. Βεβαίως’ ο άνθρωπος θα αναστηθεί και θα δώσει λογαριασμό για τα πεπραγμένα του.

Ο Σαΐντ Νούρσι (ραχματουλλάχι αλέιχι) έγραψε στο ταφσίρ του 'Ρισάλε-ι Νουρ':

“Κάποτε δύο άντρες πάνε σε μια χώρα όμορφη όσο ο Παράδεισος (με τη χώρα αυτή, εννοούμε τον κόσμο μας). Κοιτάζοντας τριγύρω τους, αντελήφθησαν ότι οι πάντες είχαν αφήσει ανοικτή την πόρτα του σπιτιού και του καταστήματος τους και δεν έδιναν σημασία στη φύλαξη της. Χρήμα και περιουσία ήταν παρατημένα εδώ και εκεί, χωρίς κανείς να τα διεκδικεί. Ο ένας από τους δύο ταξιδιώτες έπαιρνε όλα όσα του έκανε όρεξη, κλέβοντας και αρπάζοντας. Ακολουθώντας τις διαθέσεις του, διέπραξε κάθε είδους αδικία και κραιπάλη. Κανένας από τους γύρω ανθρώπους δεν τον ενόχλησε. Όμως ο φίλος του τού είπε: “Τι κάνεις; Θα τιμωρηθείς και θα συρθώ μαζί σου στη συμφορά. Όλη αυτή η περιουσία ανήκει στο κράτος. Οι άνθρωποι αυτού του τόπου, ακόμη και τα παιδιά, είναι όλοι τους στρατιώτες ή κυβερνητικοί υπάλληλοι. Προς το παρόν είναι εντεταλμένοι πολίτες, για αυτό δεν επεμβαίνουν μαζί σου. Όμως οι νόμοι εδώ είναι αυστηροί. Ο βασιλιάς έχει εγκαταστήσει τηλέφωνα παντού και οι πράκτορες του βρίσκονται παντού. Πήγαινε γρήγορα και ζήτα για άσυλο». Εντούτοις ο ανόητος άντρας είπε με πείσμα:

«Όχι, δεν είναι κρατική περιουσία, ίσως είναι βακούφικο, και δεν έχει ξεκάθαρο ή προφανή ιδιοκτήτη. Ο καθένας μπορεί να επωφεληθεί όπως ο ίδιος θεωρεί σωστό. Δε βλέπω κανένα λόγο να στερήσω τον εαυτό μου από τη χρήση αυτών των υπέροχων πραγμάτων. Δε θα πιστέψω εάν δεν δω με τα ίδια μου τα μάτια.» Εξακολούθησε να μιλά κατά τον ίδιο τρόπο, με πολλή δόση φιλοσοφικής σοφιστείας, και μια ένθερμη συζήτηση έλαβε χώρα μεταξύ τους. Πρώτα ο ανόητος άντρας είπε: «Ποιος είναι ο βασιλιάς; Δε τον αναγνωρίζω,» Και στη συνέχεια ο φίλος του αποκρίθηκε: «Χωριό χωρίς κοινοτάρχη, πρόεδρο δεν γίνεται. Μια βελόνα χωρίς τον κατασκευαστή και το μάστορα της δεν γίνεται. Ένα γράμμα χωρίς τον γραφέα δεν γίνεται, το γνωρίζεις. Πως λοιπόν γίνεται, ένα τόσο εξαιρετικά εύτακτο βασίλειο να μην έχει κυβερνήτη; Και πως μπορεί τόσος πλούτος να μην έχει ιδιοκτήτη, όταν κάθε ώρα σαν να καταφθάνει και ένα τραίνο γεμάτο με πολύτιμα και επιτηδευμένα δώρα, λες και προέρχεται από τη σφαίρα του αθέατου; Και όλες οι αναγγελίες και οι προκηρύξεις, όλες οι σφραγίδες και οι βούλες, που βρίσκονται σε όλα αυτά τα αγαθά, όλα τα νομίσματα και οι σημαίες που ανεμίζουν σε κάθε γωνιά του βασιλείου, μπορούν να υπάρχουν χωρίς κάποιο ιδιοκτήτη; Φαίνεται ότι έχεις ψιλό-μελετήσει τις φιλοσοφικές σοφιστείες και είσαι ανίκανος να διαβάσεις την Ισλαμική γραφή. Επιπλέον, αρνείσαι να ρωτήσεις αυτούς που μπορούν να τη διαβάσουν. Έλα τώρα, να σου διαβάσω το ανώτατο διάταγμα του βασιλέως»

Ο ανόητος άντρας ανταπάντησε τότε: «Λοιπόν, ας υποθέσουμε πως υπάρχει κάποιος βασιλιάς. Τι ζημιά μπορεί να υποστεί από την ελάχιστη χρήση που κάνω όλου (αυτού) του πλούτου του; Μήπως θα ελαττωθεί το θησαυροφυλάκιο του εξαιτίας (της χρήσης) αυτής; Όπως και να έχει, δε βλέπω τίποτα εδώ που να μοιάζει με φυλακή ή τιμωρία». Ο φίλος του αποκρίθηκε: «Ο τόπος αυτός που βλέπεις είναι ένα πεδίο (στρατιωτικών) ελιγμών και ασκήσεων. Είναι, επιπρόσθετα, μια έκθεση των θαυμαστών βασιλικών του αριστοτεχνημάτων. Και, είναι πρόσκαιρα, αβάσιμα άσυλα ταξιδιωτών. Δεν αντιλαμβάνεσαι ότι καθημερινά καταφθάνει κι’ ένα καραβάνι ενώ ένα άλλο αναχωρεί και χάνεται; Συνεχώς αδειάζει και γεμίζει. Σύντομα ολάκερη η γη θα εκκενωθεί, οι κάτοικοι της θα αναχωρήσουν για ένα άλλο πιο μόνιμο βασίλειο. Εκεί ο καθένας είτε θα ανταμειφθεί είτε θα τιμωρηθεί σύμφωνα με τις υπηρεσίες του”.

Ali Al-Yunani είπε...

Και όμως λοιπόν. Όλοι θα δώσουν λογαριασμό. Και οι Πιστοί θα κερδίσουν τον Παράδεισο. Μέρος της Πίστης του Ισλάμ, είναι ότι θα αναστηθούν και τα σώματα των ανθρώπων και όχι μόνο οι ψυχές τους. Έχουμε σώμα και ψυχή. Έτσι λοιπόν, στον Παράδεισο η ‘ανταμοιβή’ των πιστών δεν θα είναι μόνο υλική ή μόνο πνευματική αλλά και τα δύο μαζί, επειδή αυτό είναι το δίκαιο, αυτό είναι το φυσιολογικό.

Λέγεται στο Ιερό Κοράνι:

“Εκείνοι όμως που πίστεψαν και έκαναν τις καλές πράξεις, θα τους εισάγουμε στον Παράδεισο, που κάτω του τρέχουν ποτάμια και θα μείνουν για πάντα. Εκεί θα έχουν εξαγνισμένες συζύγους και θα τους βάλουμε κάτω από μεγάλη σκιά.” (Κοράνι, 4:57)

και

“Όταν συμβεί η Ανάσταση,
δεν υπάρχει διάψευση ότι πραγματικά έφτασε. (Άλλους) θα χαμηλώσει (άλλους) θα ανυψώσει.
Όταν η γη θα τρανταχτεί με τρανταγμό από τα βάθη της
και τα βουνά γίνουν κομμάτια
και σκορπιστούν παντού σαν σκόνη,
(τότε) θα ταξινομηθείτε σε τρεις κατηγορίες.
Και οι σύντροφοι της Δεξιάς (πτέρυγας). Τί θα είναι οι σύντροφοι της Δεξιάς;
Και οι σύντροφοι της Αριστεράς (πτέρυγας). Τί θα είναι οι σύντροφοι της Αριστεράς;
Και όσοι προηγήθηκαν (στην Πίστη), θα προηγούνται (στη Μέλλουσα Ζωή).
Αυτοί θα είναι οι πλησιέστεροι (στον ΑΛΛΑΧ),
σε κήπους της Μακαριότητας.
Λίγοι (των ανθρώπων) από τους πρώτους στην Πίστη
και λίγοι από τους άλλους τους μεταγενέστερους,
(θα είναι) πάνω σε υψηλά θρονιά, κινούμενα από χρυσό και πετράδια,
πλαγιασμένοι πάνω τους, ο ένας απέναντι στον άλλον.
Θα περιτριγυρίζουν γύρω τους (και θα τους υπηρετούν) έφηβοι με αιώνια (δροσερότητα).
Με κύπελλα και (γιαλυσμένα) μπρίκια και δισκοπότηρα (γεμάτα) από τις (ολοκάθαρες) πηγές.
Δεν θα έχουν πονοκέφαλο απ’ αυτό (που πίνουν), ούτε θα ζαλίζονται.
Και (θα τρέφονται) με φρούτα από αυτά που θα διαλέγουν
και κρέας πουλιών από αυτό που προτιμούν.
Και (εκεί θα υπάρχουν) συντρόφισες με όμορφα μεγάλα και λαμπερά μάτια,
σαν τα καλοφυλαγμένα μαργαριτάρια.
Μια ανταμοιβή για ό,τι (καλό) έκαναν (στην περασμένη τους ζωή).
Δεν θα ακούνε εκεί μέσα αναιδή λόγια και ούτε αμαρτίες,
παρά μόνο την έκφραση: {Ειρήνη! Ειρήνη!}.
Και οι σύντροφοι της Δεξιάς, ποιοί θα είναι οι σύντροφοι της Δεξιάς;
(θα είναι) ανάμεσα σε λωτόδεντρα χωρίς αγκάθια,
και ανάμεσα σε δέντρα {Τταλχ} με τάξη στιβαγμένα
και απλωμένη σκιά,
(δίπλα) σε πηγές με νερό που συνέχεια κυλάει,
και σε άφθονα φρούτα
που (η εποχή τους) δεν είναι περιορισμένη, ούτε είναι απαγορευμένα
και που θα έχουν αξιοπρεπείς γυναίκες, πάνω σε πανύψηλα θρονιά (της αξιοπρέπειας).
Εμείς τις πλάσαμε σε καινούρια δημιουργία και τις κάναμε αγνές παρθένες,
αξιαγάπητες στο ήθος και στην ίδια ηλικία
για τους συντρόφους του Δεξιού χεριού.
Ένας (μεγάλος) αριθμός από τους πρώτους (τους αρχαίους λαούς),
και ένας (μεγάλος) αριθμός από τους άλλους των νεότερων (χρόνων).
Και οι σύντροφοι της Αριστεράς (πτέρυγας), ποιοί θα είναι οι σύντροφοι της Αριστεράς;
(θα είναι) στη μέση μιας φαρμακερής (άγριας φωτιάς) και καυτού νερού
και κάτω τη σκιά μαύρου καπνού.
Τίποτα (δεν θα υπάρχει εκεί) που να δροσίζει, ούτε και να ευχαριστεί.
Γιατί – πριν απ’ αυτό – συνήθιζαν ν’ απολαμβάνουν τον πλούτο
και επέμεναν στην υπέρτατη προστυχιά.
Και (συνήθιζαν) να λένε: {Πώς (είναι δυνατό) όταν πεθάνουμε και γίνουμε χώμα και κόκαλα, έπειτα να ξανααναστηθούμε;}” (Κοράνι, 56:1-47)

Ali Al-Yunani είπε...

Επειδή λοιπόν κάποιοι παρεξηγούν και παρερμηνεύουν τα παραπάνω, θέλω να κάνω κάποιες διευκρινήσεις.

~Το σώμα στη Μεταθανάτια Ζωή δεν θα γερνάει. Θα παραμένει αιωνίως στην ίδια ηλικία (30 ετών).

~Δεν θα υπάρχει αναπαραγωγή του ανθρώπινου είδους έτσι όπως τη γνωρίζουμε.

~Θα υπάρχει η κάθε ευχαρίστηση που ποθεί ο άνθρωπος, όμως ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΣΧΗΜΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΟΠΩΣ ΚΑΚΙΑ, ΜΟΧΘΗΡΙΑ, ΠΟΝΗΡΙΑ, ΠΡΟΣΤΥΧΙΑ, ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ, ΨΕΥΤΙΑ, ΤΑΣΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ, ΖΑΛΗ, ΑΡΡΩΣΤΙΑ κ.α.

~Θα υπάρχουν συναισθήματα όπως ΑΓΝΟΤΗΤΑ, ΚΑΛΟΣΥΝΗ, ΑΓΑΘΟΤΗΤΑ, ΕΙΡΗΝΗ, ΑΓΑΠΗ, ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ, ΕΥΤΥΧΙΑ, ΓΑΛΗΝΗ, ΗΡΕΜΙΑ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ κ.α.

~Ό,τι υπάρχει και περιγράφεται με λέξεις και εκφράσεις αυτού του κόσμου, μόνο λεκτικά και εξωτερικά θα είναι όμοιο με τα γήινα πράγματα και καταστάσεις. Οτιδήποτε εκεί θα είναι κατά 70 ή 70.000 φορές καλύτερο και ο άνθρωπος θα το γεύεται όλο και πιο πολύ. (Majmu’l-Fatawa, vol. 17, p. 253;)

Επομένως λοιπόν δεν πρέπει να κρίνουμε αυτά που διαβάζουμε με το δικό μας τωρινό μυαλό. Τώρα σκεφτόμαστε με πονηριά, με αμαρτία και με τον δικό μας αδύναμο και πεπερασμένο τρόπο σκέψης. Εκεί όμως όπως είπα δεν θα υπάρχει η κακία, δεν θα υπάρχει η πονηριά, δεν θα υπάρχει η υποκρισία και η ψευτιά. Επομένως, ό,τι περιγράφεται εδώ, θα είναι αιώνιο και στην ουσία του διαφορετικό και δεν θα πρέπει να κριθεί διαστροφικά (όπως δυστυχώς επικρίνουν το Ισλάμ κάποιοι διεστραμένοι, εχθροί του Ισλάμ που δεν κοιτάνε και δεν σκέφτονται εις βάθος).

Ali Al-Yunani είπε...

Η υποκρισία και η ρίγια (επίδειξη) είναι κάτι που κατακρίνεται πολύ αυστηρά στο Ισλάμ.

Ο Άμπου Χουρέιρα (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε ότι ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) είπε:

“Ο πρώτος από τους ανθρώπους απέναντι στον οποίο θα αποδοθεί κρίση κατά την Ημέρα της Κρίσεως θα είναι κάποιος ο οποίος πέθανε ως μάρτυρας. Θα έρθει μπροστά στον ΑΛΛΑΧ και ο ΑΛΛΑΧ θα φανερώσει μπροστά σ’ αυτόν τις πράξεις του και αυτός θα τις αναγνωρίσει. Τότε ο Ύψιστος θα πει: {Τί έκανες γι’ αυτά;} και ο άνθρωπος θα απαντήσει: {Πολέμησα για χάρη Σου μέχρι που πέθανα ως μάρτυρας} και τότε (ο ΑΛΛΑΧ) θα πει: {Λες ψέματα΄πολέμησες μήπως και πουν για ‘σένα: ‘είναι γενναίος‘ και όντως έτσι είπαν}. Τότε θα τραβηχτεί από το πρόσωπο του, μέχρι να ριχθεί στην Κόλαση.

Κάποιος άλλος θα είναι κάποιος που έχει σπουδάσει τη θρησκευτική γνώση και τη δίδαξε και συνήθιζε να απαγγέλει το Κοράνι. Θα εμφανιστεί μπροστά στον ΑΛΛΑΧ και (ο ΑΛΛΑΧ) θα φανερώσει (στον άνθρωπο) τη Χάρη Του και τότε αυτός θα το αναγνωρίσει. Τότε ο ΑΛΛΑΧ θα ρωτήσει τον άνθρωπο: {Και τί έκανες γι’ αυτά (για να κερδίσεις;)} και θα απαντήσει: {Σπούδασα τη θρησκευτική γνώση και τη δίδαξα και απήγγελνα το Κοράνι για χάρη Σου} και ο ΑΛΛΑΧ θα του πει: {Λες ψέματα. Σπούδασες και δίδαξες τη θρησκεία μήπως και πουν για ‘σένα: ‘είναι διαβασμένος‘ και απήγγελνες το Κοράνι μήπως και πουν: ‘είναι καλός αναγνώστης’ και όντως έτσι ειπώθηκε}. Τότε θα τραβηχτεί από το πρόσωπο του και θα ριχτεί στη Φωτιά της Κόλασης.

Μετά θα εμφανιστεί κάποιος που ο ΑΛΛΑΧ τον έκανε πλούσιο κα του έδωσε όλα τα είδη του πλούτου. Θα εμφανιστεί μπροστά στον ΑΛΛΑΧ και ο ΑΛΛΑΧ θα του γνωστοποιήσει ό,τι του χάρισε και αυτός θα το αναγνωρίσει. Ο Ύψιστος θα πει: {Και τί έκανες για αυτά;} και εκείνος θα πει: {Δεν άφησα σημείο που Σου αρέσει να ξοδεύονται χρήματα που να μην ξόδεψα χρήματα για χάρη Σου}. Τότε ο Ύψιστος θα πει: {Λες ψέματα. Τα έκανες αυτά έτσι ώστε να που για ‘σένα: ‘Είναι ανοιχτο-χέρης’ και πράγματι έτσι είπανε}. Τότε θα διαταχθεί να τραβηχτεί από το πρόσωπο του μέχρι να πεταχτεί στην Κόλαση.” (Sahih Muslim; Tirmidhi; & An Nasai;)

Ο αλλάμα Ιμπν αλ-Κάιγιμ αλ-Τζαουζίγια (ραχίμαχουλλάχ) είπε ότι ένας από τους Σάλαφ ους-Σάλιχ (Ευσεβείς Προγόνους) [οι τρεις πρώτες γενιές των μουσουλμάνων] είπε:

“Ένας υπηρέτης (του Θεού) κάνει μια αμαρτία με την οποία μπαίνει στον Παράδεισο και ένας άλλος κάνει μια καλή πράξη με την οποία μπαίνει στη φωτιά της Κόλασης”.

Τον ρώτησαν: “Πώς γίνεται αυτό;” και απάντησε:

“Αυτός που έκανε την αμαρτία, τη σκέφτεται συνέχεια και του προκαλεί φόβο, μετανοεί γι’ αυτή, κλαίει γι’ αυτήν και αισθάνεται ντροπή μπροστά στον Ύψιστο Κύριο του – εξαιτίας αυτής. Στέκεται μπροστά στον ΑΛΛΑΧ με το βλέμα του χαμηλωμένο και με σπασμένη την καρδιά. Έτσι αυτή η αμαρτία είναι πιο επωφελής σ’ αυτόν απ’ ότι το να κάνει μερικές πράξεις υπακοής, επειδή του προκάλεσε ντροπή και ταπείνωση – η οποία οδηγεί τον δούλο (του Θεού) στην ευτυχία και στην επιτυχία – μέχρι που αυτή η αμαρτία ‘γίνεται’ η αιτία γι’ αυτόν να μπει στον Παράδεισο. Γι’ αυτόν που κάνει το καλό, τότε δεν θεωρεί αυτό το καλό ως ένα δώρο του Κυρίου του προς αυτόν. Γίνεται υπερήφανος και αυτοθαυμάζεται λέγοντας: Έχω κάνει αυτό και αυτό, αυτό και αυτό… Έτσι αυτό αυξάνει την υπερηφάνια, τον εγωισμό και τον αυτοθαυμασμό του – τόσο που γίνεται η αιτία για την καταστροφή του.” (Al-Wâbilus-Sayib min al-Kalimat-Tayyib, p.15)

Κανένας λοιπόν που είναι πραγματικός μουσουλμάνος και ιδιαίτερα κανένας αλλόθρησκος που ασπάζεται το Ισλάμ, δεν σκέφτεται: ‘Θα πάω στον Παράδεισο για να συνουσιάζομαι συνεχώς με πόρνες, με γυναίκες’ κ.α. Αυτός που σκέφτεται έτσι, αυτός που αποζητάει αυτά από αυτή του τη ζωή και αυτός που ζει μέσα στην προστυχιά, θα είναι καταδικασμένος να ζει αιωνίως στην φωτιά. Ο ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα συχένεται την υποκρισία, όχι επειδή παθαίνει κάτι ο Ίδιος. Ο άνθρωπος όπως εξήγησα και μας αποκάλυψε ο Ίδιος ο ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα, δεν μπορεί να αυξήσει ούτε να μειώσει το Βασίλειο του Θεού στο παραμικρό. Ό,τι καλό κάνει ο άνθρωπος, θα είναι προς το δικό του ώφελος.

Ali Al-Yunani είπε...

Και βεβαίως, κανένας άνθρωπος δεν πρέπει και δεν έχει το δικαίωμα να είναι στον κόσμο αυτόν αναιδής και υπερήφανος. Δεν πρέπει να είναι αχάριστος και εγωιστής. Δεν πρέπει να κάνει ό,τι κάνει για να ταίζει και να αυξάνει τον εγωισμό του. Οτιδήποτε κάνουμε πρέπει να το κάνουμε για χάρη του ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Τάαλα και από την αγάπη μας γι’ Αυτόν.

Μία ημέρα είδαν τη Ράμπια αλ Ανταουίγια (ραντιγιαλλάχου άνχα) να τρέχει στους δρόμους της Βασόρας και τη ρώτησαν: “Πού πας δασκάλα; Τί ψάχνεις;” και εκείνη απάντησε: “Πάω στον ουρανό για να ρίξω φωτιά στον Παράδεισο και νερό στην Κόλαση, έτσι που να εξαφανιστούν αυτά τα δύο πέπλα και να φανερωθεί ποιός λατρεύει τον Θεό από αγάπη και όχι από τον φόβο της Κόλασης ή από την ελπίδα του Παραδείσου”.

Η ίδια (η Ράμπια) είπε:

“Κύριε μου! Αν Σε λατρεύω απ’ τον φόβο της Κόλασης, τότε κάψε με στην Κόλαση και αν Σε λατρεύω προσδοκώντας τον Παράδεισο, αρνήσου μου τον Παράδεισο. Αν όμως Σε λατρεύω για Σένα τον ίδιο, τότε μη μου αποκρύπτεις την αιώνια ομορφιά Σου”.

Αυτό λοιπόν που πρέπει πρώτιστα να έχει ο πιστός ως στόχο, είναι να ευχαριστεί τον ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα και να Τον αγαπάει. Ό,τι κάνουμε ως πιστοί μουσουλμάνοι, πρέπει πάνω απ’ όλα να είναι από την αγάπη μας για τον ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα και όχι με σκοπό την επίδειξη, όχι με σκοπό να πουν κάτι καλό για μας, όχι με σκοπό να κάνουμε κάτι για τα μάτια του κόσμου αλλά από αγάπη για τον ΑΛΛΑΧ, με Πίστη, με ειλικρίνεια και όχι με υποκρισία.

Ο αλλάμα Ιμπν αλ-Κάιγιμ αλ-Τζαουζίγια (ραχίμαχουλλάχ) είπε:

“…αν αρνηθείς να Tον εμπιστευτείς και να εναποθέσεις όλες σου τις ελπίδες σε Αυτόν, με το να σχεδιάζεις και να προγραμματίζεις επίμονα παραβλέποντας το δικαίωμα Του, τότε θα σε αφήσει στην επιλογή σου και σε αυτό που επέλεξες. Οι σύντροφοι σου θα είναι το άγχος, η φοβία, η στενοχώρια και η μιζέρια. Η καρδιά σου θα χτυπά δυνατά και η ελπίδα σου ολο ένα θα χάνεται.” (al-Fawaid, p. 189)

Ali Al-Yunani είπε...

Είπε η Ράμπια αλ Ανταουίγια (ραντιγιαλλάχου άνχα) απευθυνόμενη προς τον ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα:

“Σ’ αγαπώ με δύο αγάπες, την αγάπη που είναι η ευτυχία μου και την αγάπη που Σου αξίζει Εσένα. Η αγάπη που είναι η ευτυχία μου, είναι πως δεν έχω καμμία άλλη ασχολία από το να Σε σκέφτομαι, να θυμάμαι μόνο Εσένα και τίποτα άλλο. Όσο για την άλλη αγάπη, εκείνη που Σου αξίζει, είναι να πέσουν όλα τα βέλα και να Σε δω. Κανένας έπαινος για ‘μένα, ούτε για τη μία ούτε για την άλλη αγάπη. Όχι, ο έπαινος και η δόξα είναι δική Σου και για τη μία και για την άλλη”.

Τί είπε λοιπόν η Ράμπια; “..να πέσουν όλα τα βέλα και να Σε δω”. Και ο πιστός, θα έχει κερδίσει στον Παράδεισο την ευχαρίστηση του Κυρίου και θα Τον δει:

“Μερικά πρόσωπα – αυτή την Ημέρα – θα ακτινοβολούν (από λαμπρότητα και ομορφιά και ευχαρίστηση, ατενίζοντας προς τον Κύριο τους” (Κοράνι 75:22-23).

Η αίρεση των Τζαχμίγια, αρνήθηκαν το παραπάνω εδάφιο και διατύπωσαν ότι οι πιστοί δεν θα δουν τον ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα και δεν θα λάβουν τη χάρη Του. Όταν λοιπόν ρώτησαν τον Αμπντουλαζίζ ιμπν Αμπντουλλάχ αλ-Ματζισούν (ραχίμαχουλλάχ) γι’ αυτό, εκείνος είπε: “Πράγματι, έχουν αρνηθεί την πιο μεγάλη τιμή με την οποία τίμησε (ο ΑΛΛΑΧ) τους φίλους (τους πιστούς) Του για την Ημέρα της Κρίσεως, που είναι να Τον κοιτάξουν.” (“Sharh Usool I`tiqad Ahl Assunnah” by Lalaka’i (3/502); “Al-Uluw Lil-`Alee Al-Ghaffar” by Adh-Dhahabi (pg. 142))

Ο Άμπου Χουρέιρα (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε ότι ρώτησαν τον προφήτη Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ): “Απεσταλμένε του Θεού! Θα δούμε τον Κύριο μας;” και ο Προφήτης απάντησε: “Έχετε καμιά δυσκολία να κοιτάξετε το φεγγάρι όταν έχει πανσέληνο κατά τη διάρκεια της νύχτας”; Είπαν: “Όχι”. Ο Προφήτης τους ρώτησε: “Έχετε κάποια δυσκολία να δείτε τον ήλιο όταν δεν υπάρχουν σύννεφα;” και είπαν: “Όχι απεσταλμένε του Θεού”. Ο Προφήτης τότε απάντησε: “Έτσι λοιπόν θα Τον δείτε.” (Sahih Bukhari, no: 773 & Sahih Muslim)

Ali Al-Yunani είπε...

Λέει το Ιερό Κοράνι:

“Σ’ εκείνους που έκαναν το καλό, ανήκει το καλό και ακόμα πιο πολύ. Ούτε η σκοτεινιά ούτε η ντροπή θα σκεπάσει το πρόσωπο τους. Αυτοί θα είναι οι σύντροφοι του Παραδείσου, όπου για πάντα εκεί θα κατοικήσουν.” (Κοράνι, 10:26)

Σχολιάζοντας την παραπάνω άγια (εδάφιο) ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) είπε:

“Όταν λοιπόν εισέλθουν στον Παράδεισο αυτοί που τον αξίζουν, ένας ανακοινωτής θα τους πει: {Για εσάς υπάρχει μια υπόσχεση από τον ΑΛΛΑΧ. Θα την πραγματοποιήσει}. Και θα πουν: {Δεν έχει κάνει το πρόσωπο μας να ακτινοβολεί; Δεν μας λύτρωσε από την Κόλαση και μας έβαλε στον Παράδεισο;}. Τότε το βέλο θα τραβηχτεί και μα τον Θεό, δεν θα μπορούσε να τους δωθεί κάτι πιο ανώτερο από τη θέα του ΑΛΛΑΧ.” (Sahih Muslim, 181; Ibn Majah, 187; & Ahmad, 2398;)

Ο Αμπντουρραχμάν ιμπν Άμπου Λέιλα (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε για την παραπάνω άγια (εδάφιο):

“Το ‘καλό‘ είναι ο Παράδεισος και το ‘ακόμα πιο πολύ‘ είναι η θέα προς το πρόσωπο του ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα. Ούτε το σκοτάδι ούτε η στάχτη θα τους αγγίξει ούτε καμία ταπεινωτική δυσαρέσκεια θα τους συμβεί μετά που θα Τον δουν”. (“Ar-Rad `ala Al-Jahmiyah”, Ad-Darimi, pg. 100 with an sahih chain & “As-Sunnah” by Abdullah bin Ahmad (1/244) with a different sahih chain)

Ο Τζαρίρ ιμπν Αμπντουλλάχ αλ-Μπατζάλι (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε: “Καθόμασταν με τον Απεσταλμένο του Θεού όταν κοίταξε προς το φεγγάρι και είπε: {Θα δείτε τον Κύριο σας στη μετά τον θάνατο ζωή σας όπως δεν έχετε καμία δυσκολία να δείτε το φεγγάρι αυτό. Έτσι, προσπαθείστε το καλύτερο και κάντε τις προσευχές σας προτού την ανατολή του ήλιου και πριν τη δύση του}.” (Sahih Bukhari, no:4570; Sahih Muslim; & Riyad-us-Saliheen, Hadith No: 1051)

Ali Al-Yunani είπε...

Λέει το Ιερό Κοράνι:

“{Ειρήνη}! Ένας λόγος από τον Ελεήμονα Κύριο!” (Κοράνι, 36:58)

Ο Τζάμπιρ ιμπν Αμπντουλλάχ (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε ότι ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) είπε (αναφερόμενος στο παραπάνω εδάφιο):

“Οι άνθρωποι του Παραδείσου θα είναι απασχολημένοι με ό,τι τους έχει δοθεί αι ξαφνικά ένα Θεϊκό φως θα τους καλύψει από πάνω τους. Θα σηκώσουν τα κεφάλια τους για να δουν ότι ο Συντηρητής τους θα τους αποκαλυφθεί λέγοντας: {Ειρήνη σε σας άνθρωποι του Παραδείσου}. Ο Συντηρητής τους θα τους κοιτάξει και θα κοιτάξουν τον Συντηρητή τους και δεν θα κοιτάξουν οτιδήποτε τους δώθηκε, όσο θα βλέπουν τον Κύριο τους, μέχρι ο Κύριος τους κρυφτεί ξανά πίσω από το ‘βέλο’. Και τα ήχνη του Φωτός Του θα παραμείνουν σε αυτούς.” (Sahih Tirmidhi & Mishkath ul Masabih)

Και ο Τζαρίρ ιμπν Αμπντουλλάχ (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε ότι ο Προφήτης είπε: “Σύντομα θα δείτε ανοιχτά τον Κύριο σας.” (Sahih Bukhari; Sahih Muslim; & Mishkath ul Masabih;)

Ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) είπε: “Δεν υπάρχει κανένας ανάμεσα σας που δεν θα του μιλήσει ο Κύριος του χωρίς διαμεσολαβητές ανάμεσα σε αυτόν και σε Αυτόν και χωρίς κάποιο βέλο ανάμεσα τους.” (Sahih Bukhari)

Επομένως η αγνότητα θα είναι αυτή που θα χαρακτηρίζει τις σχέσεις των Πιστών στον Παράδεισο. Η αγνότητα και χάρη του ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα.

Λέει το Ιερό Κοράνι:

“Η μεγαλύτερη όμως ευδαιμονία είναι η Χάρη του ΑΛΛΑΧ. Αυτή είναι η υπέροχη νίκη!” (Κοράνι, 9:72)

Και η γαλήνη, η ηρεμία και η αφθαρσία θα είναι ένα χαρατηριστικό:

“Και θα πουν:{Ή Δόξα πρέπει Στον ΑΛΛΑΧ, που έκανε να φύγει από μας (κάθε) λύπη, γιατί ο Κύριος μας είναι -πραγματικά– Πολυεπιεικής και ευχαριστεί (για τις προσφερόμενες υπηρεσίες). Που –με τη Χάρη Του– μας έχει αποκαταστήσει στο Σπίτι της Μονιμότητας, που δεν θα μας αγγίζει εκεί ο μόχθος, κι ούτε εκεί θα μας αγγίζει η φθορά}!” (Κοράνι, 35:34-35)

Ali Al-Yunani είπε...

Ο σέιχ Αουζάι και ο Σουφιάν Θάουρι (ραχίμαχουμουλλάχ), μεγάλοι ουλεμά (λόγιοι) του Ισλάμ, απάντησαν σε ερώτηση του Αλ Ουαλίντ ιμπν Μούσλιμ σχετικά με τη θέα του Θεού στον Παράδεισο και του είπαν: “Πέρασε το σαν να έχει ήδη συμβεί.” (Sharh Usool I`tiqad Ahl Assunnah by Lalaka’i (3/527); Mu’jam Ibn al-Muqri’ (pg.111); “As-Sifat” by Ad-Daraqutni, pg.75)

Δηλαδή εννοούσαν ότι σίγουρα αυτό θα συμβεί και πρέπει να θεωρείται ως κάτι σίγουρο.

Ο Ισχάκ ιμπν Ραχουάικ (ραχίμαχουλλάχ) είπε: “Και είναι μέρος της Σούννα (Παράδοσης) του απεσταλμένου του Θεού ότι οι κάτοικοι του Παραδείσου θα δουν τον Κύριο τους και είναι η μεγαλύτερη προσφορά για τους κατοίκους του Παραδείσου.” (Musnad Ishaq bin Rahwaih (3/672))

Ο ιμάμης Άχμεντ ιμπν Χάνμπαλ (ραχίμαχουλλάχ) έμαθε για κάποιον ότι είπε ότι ο Θεός δεν θα εμφανιστεί στους κατοίκους του Παραδείσου και είπε: “Όποιος πει ότι ο ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα δεν θα φανερωθεί την Ημέρα της Κρίσεως, τότε έχει απιστήσει, πάνω του θα είναι η κατάρα του ΑΛΛΑΧ, όποιος και αν ήταν αυτός. Δεν έχει πει ο ΑΛΛΑΧ: {Μερικά πρόσωπα – αυτή την Ημέρα – θα ακτινοβολούν (από λαμπρότητα και ομορφιά και ευχαρίστηση, ατενίζοντας προς τον Κύριο τους} (Κοράνι 75:22-23) και {Βέβαια αυτοί οι άπιστοι, από το φως του Κυρίου τους -εκείνη την Ημέρα- θα είναι με πέπλα σκεπασμένοι} (Κοράνι, 83:15); Αυτή είναι η απόδειξη ότι οι πιστοί θα δουν τον Κύριο τους.” (“Ash-Shari`ah”, Al-Ajurri, 2/986)

Ο Τζαχμ, ο ιδρυτής της αίρεσης των Τζαχμίγια, είπε ότι οι πιστοί δεν θα δουν τον ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα, αρνούμενος έτσι τα Κορανικά εδάφια και τα αχαντίθ του προφήτη Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ).

Ο Χουσάις ιμπν Άσραμ (ραχίμαχουλλάχ) έγραψε στο βιβλίο του ‘Al-Istiqamah‘:

“Αν ο πιστός διαχωριστεί με βέλο από τον Κύριο του και δεν Τον δει και ο άπιστος επίσης, τότε πια διαφορά θα έχει ο πίστος πάνω στον άπιστο; Και ο Λόγος του ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα, του προφήτη Του και των σαχάμπα (ακολούθων) του είναι προτιμότερο να ακολουθείται παρά ο λόγος του Τζαχμ και των ομοίων του.” (“At-Tanbeeh war-Rad `Ala Ahl bida`wal-Ahwa”, Al-Malti (pg. 127-129))

Όταν είπαν στον Μουχάμμεντ ιμπν Γιάχια Αδ-Δούχλι (ραχίμαχουλλάχ) ότι ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) είχε πει ότι ‘κανένας δεν θα δει τον Θεό’, εκείνος (ο Αδ Δούχλι) είπε: “Αυτό είναι γι’ αυτόν τον κόσμο αλλά στη μετά θάνατον ζωή οι κάτοικοι του Παραδείσου θα ατενίσουν προς τον Κύριο τους.” (“Ma`rifat Ulum Al-Hadith”, Al-Hakim (pg.266))

Ali Al-Yunani είπε...

Ο Άμπου Ζούραχ αρ-Ράζι και ο Άμπου Χάτιμ αρ-Ράζι (ραχίμαχουμουλλάχ) είπαν: “Συναντήσαμε τους ουλεμά (λογίους) σε όλες τις γνωστές χώρες -Χιτζάζ (Μέκκα και Μεδίνα), Σαμ (Δαμασκός), Ιράκ και Υεμένη και μέρος του δόγματος τους ήταν ότι ο ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα θα φανερωθεί στη μεταθανάτια ζωή, οι κάτοικοι του Παραδείσου θα τον δουν και θα ακούσουν τον Λόγο Του, όσο και όπως επιθυμεί Εκείνος.” (“Sharh Usool I`tiqad Ahl As-sunnah” (1/176-180) & Ibn Qudamah, “Ithbat Sifat Al-Uluw” (pg. 182-184))

Και το ίδιο (ότι δηλαδή οι πιστοί θα δουν τον Κύριο τους και θα έχουν τη χάρη Του ενώ δεν θα Τον δουν οι άπιστοι) είπαν και μια σειρά από μεγάλους ουλεμά (λογίους) του Ισλάμ όπως π.χ. οι Ιμπν Τζαρίρ ατ-Τάμπαρι, Άμπου Τζάφαρ Ταχάουι, Άμπου Μπακρ αλ-Ατζούρρι, Ιμπν Άμπι Ζαμάνιν αλ-Μάλικι, Άμπου Οθμάν ας-Σαμπούνι Ας Σάφιι κ.α.

Αυτή λοιπόν θα είναι η μεγαλύτερη χάρη και ευλογία του ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα, ότι οι πστοί θα Τον δουν “Και τα ήχνη του Φωτός Του θα παραμείνουν σε αυτούς” όπως είπε ο Προφήτης, ο οποίος, αν και το θυσαυροφυλάκιο της Ισλαμικής κοινότητας ήταν στη διάθεση του, εντούτις ο ίδιος ζούσε λιτά και ήταν ολιγαρκής, προσευχότανε, νήστευε, ζητούσε συγχώρηση (!!!!) από τον Ύψιστο, κάποια στιγμή έκανε 2 μήνες να βγει από το σπίτι του από τη συνεχή προσευχή κ.α.

Η Άισα (ραντιγιαλλάχου άνχα), η σύζυγος του Προφήτη, είπε: “Ανιψιέ μου, περνούσαμε τρεις νέες σελήνες σε δυο μήνες χωρίς ν’ ανάψουμε φωτιά (για το μαγείρεμα) στα σπίτια του Προφήτη”. Ο ανιψιός της την ρώτησε: “θεία, τί σας διατηρούσε;” και εκείνη είπε: “Τα δύο μόνα πράγματα, χουρμάδες και νερό, αλλά ο Προφήτης είχε κάποιους γείτονες Ανσάρ (οπαδούς) που είχαν θηλυκές καμήλες που δίνανε γάλα και συνήθιζαν να στέλνουν στον Προφήτη λίγο απ’ το γάλα αυτό.” (Sahih Muslim, #2972; Sahih Bukhari, #2567;)

Ο Σάχλ ιμπν Σάαντ (ραντιγιαλλάχου άνχου), ένας από τους σαχάμπα (συντρόφους) του Προφήτη είπε: “Ο Προφήτης του Θεού δεν είδε ψωμί φτιαγμένο από εκλεκτό αλεύρι από τότε που ο Θεός τον έστειλε (ως προφήτη) εωσότου πέθανε.” (Sahih Bukhari, #5413; &Tirmidhi, #2364;)

Η Άισα (ραντιγιαλλάχου άνχα) είπε: “Το στρώμα του Προφήτη, όπου κοιμόταν ήταν φτιαγμένο από δέρμα γεμισμένο με ίνες από χουρμαδιά.” (Sahih Muslim, #2082; &Sahih Bukhari, #6456)

Ο Άμρ ιμπν αλ-Χάριθ (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε ότι όταν ο Προφήτης πέθανε, ούτε άφησε λεφτά, ούτε τίποτα άλλο, εκτός απ’ το άσπρο μουλάρι του, τα όπλα του και ένα κομμάτι γης που άφησε σε φιλανθρωπίες. (Sahih Bukhari, #2739; & Musnad, Ahmad, #17990;)

Είναι δυνατόν λοιπόν να διεκδίκησε την ιδιότητα του Προφήτη για ν’ αποκτήσει κύρος, μεγαλείο και δύναμη; Η επιθυμία για την απόλαυση του κύρους και της δύναμης είναι συνήθως συνδεδεμένη με καλό φαγητό, πολυτελές ρουχισμό, μνημειώδες παλάτια, γραφικούς φρουρούς και αδιαμφισβήτητη εξουσία. Ισχύει καμία απ’ αυτές τις ενδείξεις στον προφήτη Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ);

Ali Al-Yunani είπε...

Ο Προφήτης και οι τότε λίγοι οπαδοί του, δεν υπέφεραν μόνο από καταδίωξη για δεκατρία χρόνια, αλλά οι άπιστοι προσπάθησαν ακόμη και να σκοτώσουν τον προφήτη αρκετές φορές. Σε μια περίπτωση προσπάθησαν να τον σκοτώσουν ρίχνοντας ένα μεγάλο ογκόλιθο, που μετά βίας σηκώνονταν, πάνω στο κεφάλι του.Μια άλλη φορά προσπάθησαν να τον σκοτώσουν δηλητηριάζοντας το φαγητό του. (Al Darimi, 68; & Abu Dawood, 4510;)

Τι θα μπορούσε να δικαιολογήσει μια τέτοια ζωή δεινοπαθών, ακόμη και μετά την πλήρη νίκη του κατά των αντιπάλων του; Τι θα μπορούσε να εξηγήσει την ταπεινότητα και ευγένεια, που έδειξε στις πιο ένδοξες στιγμές του, όταν επέμενε ότι η επιτυχία οφείλεται στη βοήθεια του ΑΛΛΑΧ και όχι στη δική του ιδιοφυία; Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά ενός εγωκεντρικού ανθρώπου, ή ενός που διψά για δύναμη;

Και αυτά τα αναφέρω ως παράδειγμα για το τι πρέπει να ακολουθήσει ο κάθε μουσουλμάνος. Σε καμία βεβαίως περίπτωση δεν συγκρίνω τον εαυτό μου με τον απεσταλμένο του Θεού. Θέλω όμως να πω ότι ο μουσουλμάνος που θα κερδίσει τον Παράδεισο και θα έχει τη χάρη να δει τον ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα (η μεγαλύτερη προσφορά του Ύψιστου προς τον πιστό), θα πρέπει να είναι ταπεινός, καλόκαρδος, ειλικρινής, να προσεύχεται, να νηστεύει, να αποζητάει τη χάρη του Κυρίου, να δείχνει έλεος, να συγχωρεί, να μην είναι υπερόπτης, να έχει βαθιά μέσα του την πεποίθηση ότι τίποτα δεν θα μας βοηθήσει και κανένας και πως ό,τι κάνουμε το κάνουμε για την ευχαρίστηση του ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα (και ΜΟΝΟ).

Ali Al-Yunani είπε...

Ο Σουφιάν Θάουρι (ραχίμαχουλλάχ) είπε στη Ράμπια αλ Ανταουίγια (ραντιγιαλλάχου άνχου): “Η κάθε σύμβαση έχει τους όρους της και η κάθε Πίστη. Ποιά είναι η αλήθεια της δικής σου Πίστης;” και η Ράμπια απάντησε: “Δεν Τον λάτρεψα (τον ΑΛΛΑΧ) ούτε από τον φόβο της τιμωρίας ούτε από αγάπη για τον Παράδεισο, γιατί τότε θα ήμουνα σαν κακός υπηρέτης που δουλεύει όταν φοβάται ή όταν ανταμείβεται. Τον λάτρεψα από αγάπη και από έρωτα για Εκείνον τον Ίδιο.”

και επειδή ο ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα δεν αγαπάει την υποκρισία και την επίδειξη, η Ράμπια (ραντιγιαλλάχου άνχα) είπε:

“Αν ζητάμε συγχώρηση από τον Θεό, πρέπει να ζητάμε συγγνώμη και για την ανειλικρίνεια της αίτησης μας”.

Αυτό που πρέπει λοιπόν να κάνουμε, είναι να ευχαριστούμε πρώτιστα τον ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα. Ωστόσο, θα πρέπει εδώ να κάνω μια διευκρίνηση. Δεν πρέπει να λατρεύουμε τον ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα μόνο με αγάπη ή μόνο με ελπίδα ή μόνο με φόβο αλλά και με τα τρία μαζί. Βεβαίως εδώ με την έννοια ‘φόβος’ δε σημαίνει ότι ο ΑΛΛΑΧ είναι ένας μπαμπούλας μοχθηρός και κακός. Η λέξη ‘φόβος’ εδώ έχει περισσότερο την έννοια της Θεοσέβειας, του δέους απέναντι στον Θεό, της τάκουα (ευσέβειας) κ.α. Πρέπει λοιπόν να νιώθουμε αυτόν τον φόβο γιατί είναι ένας ‘φόβος’ λυτρωτικός. Πρέπει να νοιώθουμε αγάπη για τον ΑΛΛΑΧ αλλά πρέπει να Τον σεβόμαστε κιόλας και να φοβόμαστε την τιμωρία Του, όχι γιατί ο Ίδιος Του είναι κακός, κάτι που όπως άλλωστε εξήγησα δεν ισχύει αλλά πρέπει στην ουσία να φοβόμαστε μήπως πέσουμε στην αμαρτία.

Πρέπει πάντοτε να προσπαθούμε και να αγωνιζόμαστε για το καλό και να ακολουθούμε τις εντολές του ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα. Πρέπει να ελπίζουμε στον ΑΛΛΑΧ αλλά δεν πρέπει να έχουμε μόνο ελπίδα. Το ‘έλα μωρέ και τί έγινε; Ελπίζω στο έλεος του ΑΛΛΑΧ‘ ή ‘Ωχ βρε αδερφέ. Δεν με ενδιαφέρει η προσευχή..ο ΑΛΛΑΧ είναι Ελεήμονας, ελπίζω ότι θα με συγχωρέσει‘ δεν υπάρχει στο Ισλάμ. Ναι, να έχουμε ελπίδα, πάντοτε να έχουμε ελπίδα, αυτή όμως η ελπίδα προς τον ΑΛΛΑΧ θα πρέπει να συνοδεύεται από ‘φόβο’ για την τιμωρία Του αλλά και από αγάπη γι’ Αυτόν.

Είχα πει πιο πριν για τα λόγια του Προφήτη ότι το πιο σημαντικό κομμάτι του σώματος μας είναι η καρδιά και ότι αν η καρδιά χαλάσει, τότε χαλάει όλο το σώμα.

Ο αλλάμα Ιμπν ουλ-Κάιγιμ αλ-Τζαουζίγια (ραχίμαχουλλάχ) είπε: “Η καρδιά είναι σαν το πουλί. Η αγάπη είναι το κεφάλι και τα δυο φτερά είναι η ελπίδα και ο φόβος.” (‘al-Fawaid’, Ibn Al-Qayyim)

Ο Προφήτης είπε: “Η καρδιά θα καταστραφεί αν δεν νιώσει θλίψη για τις αμαρτίες, έτσι όπως καταστρέφεται και μένει ερείπιο ένα σπίτι που κανένας δεν κατοικεί σε αυτό.” [al-Bayhaqi, Shuabul-Iman 864, vol. 2, p. 270]

Ο Χάφιδ ιμπν Χάτζαρ αλ-Ασκαλάνι (ραχίμαχουλλάχ) είπε: “Η καρδιά έχει ξεχωριστεί επειδή είναι ο ηγέτης του σώματος και μέσω της καθαρότητας και της αγνότητας του ηγέτη καθαρίζεται ό,τι βρίσκεται υπό την εξουσία του και μέσω της διαφθοράς του διαφθείρονται. Έτσι, εάν εσύ υπηρέτη του ΑΛΛΑΧ θες να θεραπεύσεις την καρδιά σου, είναι πάνω σε ‘σένα το να είσαι ειλικρινής αναζητώντας καταφύγιο στον ΑΛΛΑΧ και εναποθέτοντας την εμπιστοσύνη σου σε Αυτόν, να προσεύχεσαι κάνοντας πολλές εθελοντικές προσευχές πέραν των υποχρεωτικών, να πραγματοποιείς συχνότατα πράξεις υπακοής (και λατρείας) στον ΑΛΛΑΧ, να προσεύχεσαι κάνοντας τη νυχτερινή προσευχή ενόσω οι άνθρωποι κοιμούνται και κάνε την καρδιά σου να είναι συνέχεια προσκολλημένη στην ενθύμηση (του ΑΛΛΑΧ), να συσχετίζεσαι μόνο με τους δίκαιους και να απαγγέλεις συχνά το Κοράνι”.

Αυτό είναι. Στη μεταθανάτια ζωή θα είμαστε μια καινούρια δημιουργία, άφθαρτοι, χωρίς κούραση και πόνο, θα έχουμε αιώνια γαλήνη και αιώνια χαρά, αγάπη και ειρήνη. Δεν θα έχουμε κακία, πονηριά, αδυναμίες, αρρώστιες κ.α. Τα ζευγάρια που ζούσαν σε αυτόν τον κόσμο, θα ζήσουν αιώνια μαζί και στον άλλον. Γιατί λοιπόν να θεωρείται αυτό ως κάτι πονηρό; Γιατί να υπάρχει αυτό το ενοχικό αίσθημα ως προς αυτό το θέμα;

Ali Al-Yunani είπε...

“Για τους Μουσουλμάνους και τις Μουσουλμάνες, Για τους Πιστούς και τις Πιστές, Για τους ενάρετους και τις ενάρετες, Για τους δίκαιους και τις δίκαιες Για τους υπομένοντες και τις υπομένουσες καρτερικά, Για τους άνδρες και τις γυναίκες που ταπεινώνουν τον εαυτό τους, Για τους άνδρες και τις γυναίκες που κανονικά ελεούν, Για τους νηστεύοντες και τις νηστεύουσες, Για τους άνδρες και τις γυναίκες που φυλάγουν την αγνότητα τους, Γι’ αυτούς και γι’ αυτές που φέρνουν πολύ συχνά στη μνήμη τους τον ΑΛΛΑΧ, Γι’ αυτούς όλους ο ΑΛΛΑΧ έχει ετοιμάσει τη συγχώρηση κι εξαίρετη αμοιβή.” (Κοράνι, 33:35)

Και η πιο μεγάλη προσφορά και χαρά που θα απολαύσουμε, θα είναι η θέα του Κυρίου μας’ ότι θα δούμε τον ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα, μια υπόσχεση και μία ευλογία και χάρη για όλους τους πιστούς, άνδρες και γυναίκες, χωρίς κανείς να αδικηθεί στο ελάχιστο:

“Κι όποιος κάνει τις καλές πράξεις είτε άνδρας είναι είτε γυναίκα, κι είναι πιστός αυτοί θα μπουν στον Παράδεισο κι ούτε θα αδικηθούν.” (Κοράνι, 4:124)

Ο Προφήτης λοιπόν μας καλεί πάντα να θυμόμαστε τα λόγια του ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα και τα δικά του, πάντοτε να έχουμε μέσα μας ταπείνωση και ειλικρίνεια, για να μη γίνουμε υποκριτές.

Ο Αμπντουλλαχ ιμπν Αμρ (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε ότι ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) είπε:

“Οποιος έχει τα ακόλουθα τέσσερα χαρακτηριστικά θα είναι καθαρός υποκριτής και όποιος έχει ένα από τα ακόλουθα τέσσερα χαρακτηριστικά θα έχει ένα χαρακτηριστικό της υποκρισίας, εκτός και αν το αφήσει.

1. Όποτε τον εμπιστεύονται, προδίδει (αποδεικνύεται μη έντιμος).
2. Όποτε μιλάει, λέει ένα ψέμα.
3. Όποτε κάνει μια συμφωνία, αποδεικνύεται δόλιος.
4. Όποτε μαλώνει, συμπεριφέρεται με έναν πολύ ασύνετο, κακό και προσβλητικό τρόπο.” (Sahih Bukhari, 34;)

Ali Al-Yunani είπε...

Ο Χανζάλα ιμπν αλ-Ράμπι αλ-Ουσέιντι (ραντιγιαλλάχου άνχου), ένας από τους γραφείς του προφήτη Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ), αναφέρει ότι ο Άμπου Μπακρ ας-Σιντίκ (ραντιγιαλλάχου άνχου) κάποτε τον συνάντησε και τον ρώτησε: “Τί κάνεις Χανζάλα;”. Εκείνος είπε: “Ο Χανζάλα εγινε υποκριτής”. Ο Άμπου Μπακρ είπε: “Δόξα πρέπει στον ΑΛΛΑΧ. Τί λες Χανζάλα;” και ο Χανζάλα απάντησε: “Οταν είμασταν μαζί με τον Προφήτη και μας έκανε κύρηγμα και μας έλεγε για την Κόλαση και τον Παράδεισο, νιώθαμε σαν να ήταν αυτά μπροστά στα μάτια μας. Όταν όμως φύγαμε και γυρίσαμε στις ασχολίες μας με τις γυναίκες, τα παιδιά, τη γη και τους κήπους μας, ξεχνάγαμε πολλά από όσα μας είχε συμβουλέψει ο Προφήτης”. Ο Άμπου Μπακρ του είπε: “Μα τον ΑΛΛΑΧ. Βρισκόμαστε όλοι στην ίδια κατάσταση”.

Ύστερα, και οι δυο τους παρουσιάστηκαν στον Προφήτη. Τότε ο Χανζάλα είπε στον προφήτη: “Απεσταλμένε του ΑΛΛΑΧ, ο Χανζάλα έγινε υποκριτής”. Ο Προφήτης τον ρώτησε τί εννοούσε με αυτό. Του είπε (ο Χανζάλα): “Απεσταλμένε του ΑΛΛΑΧ, όταν είμαστε μαζί σου και μας λες για τον Παράδεισο και την Κόλαση, νιώθουμε σαν να βρίσκονται μπροστά στα μάτια μας. Αλλά μόλις φύγουμε από κοντά σου, ασχολούμαστε με τις γυναίκες μας, τα παιδιά, τους κήπους και τη γη μας και ξεχνάμε πολλά από τις συμβουλές σου”. Ο Προφήτης είπε: “Μα τον ΑΛΛΑΧ, στου Οποίου τα χέρια βρίσκεται η ζωή μου, αν συνεχίζατε (να είστε) στην ίδια κατάσταση όπως όταν είστε μαζί μου, ενθυμούμενοι τον ΑΛΛΑΧ, άγγελοι θα έρχονταν κάτω για να σας σφίξουν το χέρι (να σας δώσουν χειραψία) όταν είστε στα κρεβάτια σας και στον δρόμο. Αλλά Χανζάλα, τέτοια πράγματα συμβαίνουν σπάνια”.

Το επανέλαβε αυτό τρεις φορές. (Sahih Muslim, no. 6623;)

Ο αλλάμα Αμπντουρραχμάν ας-Σάντι είπε: “Εάν ο ΑΛΛΑΧ δεν έκανε τους πιστούς δυνατούς στον Παράδεισο, τότε θα έχαναν τα λογικά τους και θα πέθαιναν από την ευτυχία και την χαρά.” (Abdur-Rahman as-Sadi, Taysiru’l-Karim, p. 205;)

Ο Άμπου Δαρρ (ραντιγιαλλάχου άνχου) ρώτησε τον Προφήτη:

–Απεσταλμένε του ΑΛΛΑΧ, τί θα σώσει κάποιον από την Φωτιά (της Κόλασης); –Η Πίστη στον ΑΛΛΑΧ.

–Υπάρχουν πράξεις που θα πρέπει να συνοδεύουν την Πίστη αυτή; –Θα πρέπει να δίνεις (σε ελεημοσύνη) από αυτά που ο ΑΛΛΑΧ σου έχει δώσει.

–Αν κάποιος είναι φτωχός και δεν έχει τίποτα να δόσει; –Θα έπρεπε να κάνει ό,τι είναι καλό και να απαγορεύει ό,τι είναι κακό.

–Απεσταλμένε του ΑΛΛΑΧ, αν δεν μπορεί να κάνει το καλό και να απαγορεύει το κακό; –Θα έπρεπε να βοηθάει τον αβοήθητο, που έχει ανάγκη.

–Τί εάν είναι ο ίδιος του αβοήθητος και δεν μπορεί να κάνει τίποτα; –Θα έπρεπε να βοηθάει αυτόν που έχει λαθέψει.

–Τί εάν είναι αδύνατος και δεν μπορεί να βοηθήσει αυτόν που έχει λαθέψει; –Δεν θέλεις να σκεφτείς για τον συνάνθρωπο σου σαν να έχει οτιδήποτε καλό..βοήθησε τον να μην κάνει οποιοδήποτε κακό στους ανθρώπους.

–Απεσταλμένε του ΑΛΛΑΧ, αν τα κάνει αυτά, θα μπει στον Παράδεισο; –Δεν υπάρχει πιστός που να τα κάνει αυτά και να μην τον πάρω από το χέρι και να τον οδηγήσω στον Παράδεισο. (Sunan Bayhaqi -Albani, Sahih, al-Targheeb, 876;)

Jiorjos Tsialas είπε...

Οι μουσουλμάνοι δεν πιστεύουν στον Χριστό, οπότε δεν έχουν Θεό, τόσο απλό είναι. Έβγαλαν ένα ξεκομμένο κοράνι και ξεγελάστηκαν, δεν καταλαβαίνουν τον Χριστό ως γιό του Θεού λες και οι άνθρωποι δεν αποκαλούν τον Θεό Πατέρα ως παιδιά του.

Jiorjos Tsialas είπε...

Άρα οι μουσουλμάνοι δεν αναγνωρίζουν τον Ιησού Χριστό ούτε ως αληθινό προφήτη ούτε ως μονογενή γιό του Θεού, άρα ο "Αλλάχ" δεν είναι ο Θεός στον οποίο προσευχόταν και αναγνώριζε ο Χριστός, ούτε φυσικά οι μουσουλμάνοι ότι ο Χριστός είναι ο σωτήρας του κόσμου, άρα οι μουσουλμάνοι είναι βουτηγμένοι στο ψέμα και στην απάτη.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...