ΤΑ ΑΝΩΝΥΜΑ, ΥΒΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΣΧΕΤΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΣΧΟΛΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ

Τελευταία Νέα του "Αντιαιρετικός"

Ευχαριστούμε όλες και όλους εσάς που επισκέπτεστε το ιστολόγιο μας ... Διαβάστε την καινούργια σελίδα μας "Απάνθισμα Πατερικών Κειμένων" ...ΤΑ ΑΝΩΝΥΜΑ, ΥΒΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΣΧΕΤΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΣΧΟΛΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ

15 Μαρ 2009

ΜΕΓΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: «ΣΗΜΕΙΟ ΑΝΤΙΛΕΓΟΜΕΝΟ»



Μικρή προτομή του Μ. Κων/νου από χαλκηδόνιο λίθο, των αρχών του 4ου αιώνα. Διακρίνεται στο θώρακα το σύμβολο του Σταυρού. (Παρίσι, Εθνική Βιβλιοθήκη)

    Έτσι χαρακτήρισε τον Ιησού κατά την Υπαπαντή του ο γέρων Συμεών. Πως γι’ αυτόν θα γραφούν και θα ακουστούν πολλά, άλλα εναντίον του και άλλα υπέρ του.
     Στο πέρασμα των αιώνων και πριν το Χριστό και μετά από αυτόν υπήρξαν πολλοί που έγιναν «σημεία αντιλεγόμενα», ειδικά αν επρόκειτο για άτομα που σημάδεψαν θετικά ή αρνητικά την Παγκόσμια Ιστορία.
    Ένα τέτοιο «σημείο αντιλεγόμενο» υπήρξε και ο Μέγας Κωνσταντίνος (274 – 337 μ.Χ). «Τόνοι» μελανιού έχουν χυθεί γύρω από το πρόσωπό του, επειδή ίσως υπήρξε ένα από τα πιο πετυχημένα πρόσωπα της Παγκόσμιας Ιστορίας, αφού κατάφερε να αναστήσει μια παραπαίουσα Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, μέρος της οποίας, γνωστό σήμερα ως Βυζάντιο, κατάφερε να επιβιώσει για πάνω από χίλια χρόνια...

    Η μεγάλη του βέβαια προσφορά – η οποία δέχεται και την σκληρότερη κριτική – ήταν να αντιληφτεί το μεγαλείο του Χριστιανισμού, για τον οποίον πίστεψε πως μπορεί να διαδραματίσει μέγιστο ρόλο στην ανθρώπινη Ιστορία..
Και το αποτέλεσμα τον δικαίωσε, γιατί ο Χριστιανισμός μαζί με τον Ελληνισμό, τον Ανθρωπισμό, την Αναγέννηση, την Γαλλική Επανάσταση και τις άλλες κατακτήσεις του ανθρώπινου πνεύματος, δημιούργησαν τον σύγχρονο πολιτισμό του λεγόμενου Δυτικού κόσμου.
    Όσοι ασχολήθηκαν με τον Μέγα Κωνσταντίνο, βασίστηκαν στα έργα είτε Χριστιανών συγγραφέων είτε Εθνικών (Ειδωλολατρών) συγγραφέων. Άρα οποιαδήποτε κριτική του έγινε, δεν ήταν άμοιρη της κοσμοθεωρίας και της ιδεολογίας του αντίστοιχου συγγραφέα.
     Έτσι για μια άλλη φορά επαληθεύτηκε το γνωστό σλόγκαν με το ποτήρι που έχει νερό ως τη μέση. Άλλοι το βλέπουν μισοάδειο και άλλοι μισογεμάτο.
Από τον κανόνα αυτό βέβαια δεν εξαιρούμαστε και εμείς. Θα ήμασταν ψεύτες αν ισχυριζόμασταν το αντίθετο. Θα προσπαθήσουμε όμως, αναλύοντας κάποιες πτυχές της ζωής και του έργου του Μεγάλου Κωνσταντίνου, να είμαστε όσο πιο αντικειμενικοί γίνεται. Το αν θα τα καταφέρουμε ή όχι το αφήνουμε στον αναγνώστη.
    Πριν ασχοληθούμε με τα επί μέρους ζητήματα πρέπει να επισημάνουμε πως μια καλόπιστη και αντικειμενική κριτική για τον Μέγα Κωνσταντίνο πρέπει να περιλαμβάνει τα εξής στοιχεία:
1. Να μην κάνει αναχρονισμούς, αλλά να τον τοποθετεί στο χρονικό πλαίσιο που έζησε και έδρασε τότε, με ότι συνεπάγεται αυτό, και να μην το συγκρίνει με το σημερινό γίγνεσθαι.
2. Να μην ξεχνάει πως δεν ήταν απλός πολίτης, του οποίου οι πράξεις του, είχαν μηδαμινή επίδραση στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, αλλά ήταν αυτοκράτορας μιας πολυσύνθετης και πολυπολιτισμικής αυτοκρατορίας, η οποία είχε μπει σε φάση παρακμής και οι δυναστικοί εμφύλιοι πόλεμοι ήταν στην ημερήσια διάταξη. Κατά συνέπεια έπρεπε να κρατάει τις ισορροπίες για την συνοχή της αυτοκρατορίας και το καλό και την πρόοδο των υπηκόων του.
3. Λόγω της υψηλής θέσης που βρίσκονταν και η παραμικρή πράξη του, δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητη, με αποτέλεσμα να μεγιστοποιείται.

Έχοντας λοιπόν αυτά κατά νου, ας δούμε κάποιες πτυχές της ζωής και του έργου του.
Προς υποβοήθηση του αναγνώστη, τους Χριστιανούς ιστορικούς τους έχουμε με πράσινο χρώμα, ενώ τους Εθνικούς (ειδωλολάτρες) με πορτοκαλί. Τους σύγχρονους ιστορικούς τους έχουμε με κόκκινο χρώμα.

ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ 312 μ.Χ.

Νόμισμα με την παράσταση του Μ. Κων/νου και του λαβάρου. Κατασκευάστηκε στη Κων/λη το 337 μ.Χ. (Πηγή: Εικόνες της Wikipedia, λήμμα Μ. Κων/νος)

    Όπως είναι γνωστό σχεδόν σε όλους, ο Μέγας Κωνσταντίνος, λίγο πριν την μάχη του με το Μαξέντιο, είδε στον ουρανό το σύμβολο του Σταυρού με τη φράση «εν τούτω νίκα».
     Για την ιστορικότητα του οράματος αυτού, έχει χυθεί πολύ μελάνι, αν όντως το είδε ή όχι. Ας δούμε λοιπόν τι έγραψαν οι διάφοροι συγγραφείς.
     Ο Ευσέβιος Καισαρείας, αναφέρει πως ο Μέγας Κωνσταντίνος το είδε μέρα μεσημέρι και αυτός και ο στρατός του. Το επιβεβαίωσε δε ενόρκως ο ίδιος ο Κωνσταντίνος στον Ευσέβιο «Βίος Κωνσταντίνου», βιβλίο 1, κεφάλαιο 28.Ο Λακτάντιος αναφέρει πως το είδε στον ύπνο του. «Περί των θανάτων των διωκτών», κεφάλαιο 44.Ο Σωκράτης ο Σχολαστικός δίνει την πληροφορία πως ο Μέγας Κωνσταντίνος, επειδή δεν το πίστευε στα μάτια του, ρώτησε και τους παρόντες ευρισκόμενους στρατιωτικούς αν το έβλεπαν και αυτοί «Εκκλησιαστική Ιστορία», βιβλίο 1, κεφάλαιο 2.Ο Βαρόνιος προσκομίζει ένα πολύ αξιοπρόσεκτο σημείο, προσκομίζοντας την μαρτυρία ενός ειδωλολάτρη ομιλητή, του Ναζάριου, ο οποίος σε πανηγυρικό που εκφώνησε προς τιμή του Μεγάλου Κωνσταντίνου, αν και ήταν απών, έκανε λόγο για απροσδιόριστο οιωνό, που γέμισε φόβο και ανησυχία τους στρατιώτες, αλλά τους ενθάρρυνε και στον αγώνα. «Χρονικά» 312, 14.Αξιοσημείωτη είναι και η μαρτυρία του Λακτάντιου, πως και ο Λικίνιος ενημερωμένος για το όραμα του Κωνσταντίνου, και την απήχηση που είχε στο στρατό και το λαό, διέδωσε πως πριν τη μάχη του με τον Μαξιμίνο μίλησε με Άγγελο που του δίδαξε μια προσευχή. «Περί των θανάτων των διωκτών», κεφάλαιο 46.Τέλος ο Ζώσιμος γνώστης και αυτός για το όραμα του Κωνσταντίνου γράφει και αυτός για ένα οιωνό πριν τη μάχη, από ειδωλολατρική βέβαια πλευρά που επιβεβαιώνει όμως έμμεσα την πιθανή γνησιότητα του οράματος: «Ο Μαξέντιος οδήγησε το στρατό του έξω από την πόλη και πέρασε από τη γέφυρα που ο ίδιος είχε κατασκευάσει, οπότε ένα άπειρο πλήθος από κουκουβάγιες κάλυψε το τείχος στο σημείο αυτό» «Νέα Ιστορία», βιβλίο 2, κεφάλαιο 16.Αυτό που ισχυρίζονται νεώτεροι ιστορικοί πως το όραμα ήταν «εφεύρημα» του Κωνσταντίνου, για να εμψυχώσει τον στρατό του που αποτελούνταν κατά πλείστον από Χριστιανούς, είναι τελείως ανεδαφικό. Γιατί οι Χριστιανοί ήταν μειοψηφία ακόμη εκείνη την εποχή στην αυτοκρατορία, επιπροσθέτως δε, οι λεγεώνες του ήταν από την Δύση, περιοχή η οποία ο Χριστιανισμός είχε ελάχιστη απήχηση. Αυτό πιθανόν να ίσχυε αν οι λεγεώνες του ήταν από την Ανατολή.

Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΟΥΣ (ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ)
    Ο Μέγας Κωνσταντίνος κατηγορείται ότι απαγόρευσε τη λατρεία των Εθνικών (ειδωλολατρών) και έκλεισε ναούς τους. Δεν υπάρχει ψευδέστερο τούτου. Τα διασωθέντα γραπτά Εθνικών (ειδωλολατρών) και Χριστιανών συγγραφέων μαρτυρούν περί του αντιθέτου.
     Ο μόνος ναός που έκλεισε ήταν της Αφροδίτης στην Ηλιούπολη, για συγκεκριμένους λόγους . Εξάλλου, ο Μέγας Κωνσταντίνος επέτρεψε την ίδρυση Εθνικών ναών (Ζώσιμος, 2,31 - Aurelius Victor, Caesares, 40 - Orelli, Iscriptiones latinae, III, αρ. 55880).
    Αλήθεια είναι, ότι τα μόνο ιερό που κατεδάφισε ο Μέγας Κωνσταντίνος ήταν της Αφροδίτης στην Άφακα του Λιβάνου διότι εκεί εκπορνεύονταν όχι μόνο γυναίκες αλλά και άνδρες γύνιδες (τραβεστί): «Πράγματι εδώ άνδρες γυναικοειδείς και όχι ανδροπρεπείς, απαρνηθέντες την σεμνότητα της φύσεως, ελάτρευαν την θεάν με θηλυπρεπή ασθένειαν, ενώ επίσης εις τον ναόν αυτόν επεχειρούντο παράνομοι συνουσίαι γυναικών και μοιχείαι, πράξεις ακατονόμαστοι και δύσφημοι, ωσάν εις χώρον παράνομον και απροστάτευτον.» Ευσέβιος, «Βίος Κωνσταντίνου», Γ’, 55.
    Ο Ευσέβιος ενώ θεωρείται ως ο συγγραφέας που ελέγχει με ακρίβεια τις πηγές του, κάνει ένα λάθος και υποστηρίζει πως ο Μέγας Κωνσταντίνος έδωσε εντολή να κατεδαφιστεί το Ασκληπιείο εις τας Αιγάς της Κιλικίας. Η αλήθεια είναι πως ο επίσκοπος της πόλης ήταν εκείνος που αφαίρεσε από το ναό την εξωτερική κιονοστοιχία του για να την τοποθετήσει στο κεντρικό κλίτος μιας εκκλησίας. Ο Ιουλιανός διέταξε τον εν λόγω επίσκοπο ή τον διάδοχό του να την αποκαταστήσει με δικά του έξοδα. Pierre Chuvin, «Οι Τελευταίοι Εθνικοί» σελ. 48 και Ζωναράς «Επιτ. Ιστ.», ΧΙΙΙ, 12, 30 -34.Στην Ηλιούπολη της Φοινίκης, όπου φαίνεται πως υπήρχαν μόνο γυναίκες ιερόδουλοι της Αφροδίτης, ο Κωνσταντίνος περιορίστηκε στο να συστήσει στον πληθυσμό μεγαλύτερη εγκράτεια και να χτίσει μια εκκλησία: « Έτσι στην Ηλιούπολη της Φοινίκης, οι μεν τιμώντες την ακόλαστο ηδονή εν ονόματι της Αφροδίτης επέτρεπον άλλοτε εις τας συζύγους και τας θυγατέρας των να πορνεύουν ελευθέρως. Τώρα όμως εδημοσιεύθη από τον βασιλέα νέος και σώφρων νόμος ορίζων να μην αποτολμάται εις το εξής καμμία από τις συνήθεις πράξεις και έστειλεν εις αυτούς πάλιν εγγράφους παραινέσεις, ωσάν να έχει ορισθεί από το Θεό εις τούτο, εις το να διδάσκει εις όλους τους ανθρώπους τους νόμους της σωφροσύνης». Ευσέβιος, «Βίος Κωνσταντίνου», Γ΄ 58Στην Αίγυπτο ο αυτοκράτορας απλώς απαγόρευσε τον ευνουχισμό των ιερέων του... θεού Νείλου, όμως επέτρεψε τις τελετές και εορτές που εξασφάλιζαν τις πλημμύρες του ιερού ποταμού Ευσέβιος, «Βίος Κωνσταντίνου», Δ΄ 25, Γρηγόριος Θεολόγος PG 35, 705.
    Ο δε Εθνικός συγγραφέας Λιβάνιος γράφει, πως ο Κωνσταντίνος κάθε άλλο παρά απαγόρευσε τις θυσίες : «Δεν επέφερε, βέβαια, καμιά αλλαγή στις καθιερωμένες λατρείες, αλλά οι ναοί υπέφεραν από φτώχεια. Μπορούσε όμως κανείς να δει ότι γενικά όλες οι άλλες λειτουργίες εκτελούνταν στο ακέραιο» και « Και δεν διατηρήθηκαν οι θυσίες μονάχα στη Ρώμη αλλά και στη μεγάλη πόλη του Σέραπη στη Αλεξάνδρεια» και «Όταν επικαλούνται τον ιερόσυλο (εννοεί τον Κωνσταντίνο), αφήνω κατά μέρος το ότι εκείνος δεν εμπόδισε τις θυσίες, τους ρωτάω …» «Υπέρ των Ιερών», σελ. 71, 101, 103, εκδόσεις Θύραθεν.Ο Μέγας Κωνσταντίνος έλεγε στους υπηκόους του «πηγαίνετε στους βωμούς και στα δημόσια ιερά και τελέστε τις τελετές κατά τις συνήθειές σας» «Θεοδοσιανός Κώδικας» IX, 16, 1 και 2, νόμοι του 319 και 320 μ.Χ.Επίσης μέχρι τέλους σχεδόν της ζωής του, λίγο πριν βαπτιστεί Χριστιανός διατήρησε τον Εθνικό θρησκευτικό τίτλο του Μεγάλου Αρχιερέα (Pontifex Maximus).
    Στα νομίσματα επί έτη εμφανίζεται εμβληματικά ο παραπάνω Εθνικός τίτλος, ο οποίος κατηργήθη επί του αυτοκράτορα Γρατιανού το 382 μ.Χ.

Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ


Αργυρό νόμισμα που παριστάνει τον Μ. Κων/νο με κράνος, στο οποίο είναι χαραγμένο το χριστόγραμμα. (Μόναχο, Κρατική Νομισματική Συλλογή)

    Η ευνοϊκή και θετική στάση του Κωνσταντίνου απέναντι στο Χριστιανισμό, από πολλούς θεωρήθηκε ως καιροσκοπισμός και ως ένας πολιτικός ελιγμός για την ενότητα της αυτοκρατορίας του.
Αυτό όμως δεν ευσταθεί για πολλούς και διαφορετικούς λόγους.
    Ήδη σπέρματα συμπάθειας του προς τον Χριστιανισμό υπήρχαν από το οικογενειακό του περιβάλλον. Ως γνωστόν η μητέρα του Ελένη ήταν Χριστιανή. Αλλά και ο πατέρας του Κωνστάντιος Χλωρός αν και ειδωλολάτρης διάκειτο ευμενώς προς τους Χριστιανούς και όπως μας διασώζει και ο Ευσέβιος, όχι μόνο δεν τους κατεδίωκε αλλά συμβούλεψε τον Κωνσταντίνο, να πράξει το ίδιο και αυτός: « Ο βασιλεύς Κωνστάντιος, αφού πέρασε όλη του την ζωή πραότατα, φέρθηκε ευνοϊκά προς τους υπηκόους του και φιλικά προς τον θείο λόγο» Ευσέβιος, «Εκκλ. Ιστ.»,βιβλίο 8, 13. Μία ετεροθαλής αδελφή του είχε χριστιανικό όνομα. Ονομάζονταν Αναστασία.Αμμιανός Μαρκελίνος 26,6
    Σύμφωνα και με τον ίδιο τον Κωνσταντίνο, στον λόγο του που απηύθυνε προς «των Αγίων Σύλλογο» και που μας διασώζει ο Ευσέβιος, ο κεραυνός που έπεσε στα παλάτια του Διοκλητιανού στην Νικομήδεια το 303 και τα κατέκαψε, άσκησε βαθειά επίδραση πάνω του. Ο Κωνσταντίνος που ήταν μάρτυρας αυτού του γεγονότος, τον χαρακτηρίζει ουράνια φλόγα, και αποδίδει το γεγονός σε θεία επέμβαση, εξαιτίας του σκληρού διωγμού που είχε ξεκινήσει λίγο νωρίτερα εναντίον των Χριστιανών ο Διοκλητιανός «Λόγος προς Αγίων Σύλλογο», κεφ. 25.Έπειτα αυτό που υποστηρίζουν πολλοί σε σχέση με το όραμα του Σταυρού που είδε, ως πολιτική κίνησή του, επειδή τάχα το στράτευμά του αποτελούνταν από Χριστιανούς δεν στέκει. Οι Χριστιανοί ήταν μειοψηφία στο τότε Ρωμαϊκό κράτος. Υπολογίζεται πως ήταν 10 – 15 % επί συνόλου 50 εκατομμυρίων. Δεν τον συνέφερε να αλλάξει πολιτική. Άλλωστε οι Χριστιανοί δεν είχαν εκδηλωθεί πολιτικά προς καμιά παράταξη.
    Σημειωτέον και ο αντίπαλός του Μαξέντιος, δεν εδίωκε τους Χριστιανούς, μάλιστα είχε αρχίσει να τους επιστρέφει και τα δημευθέντα αγαθά τους Οπτάτους, «Contra Parmenianum» I, 18.Την ειλικρινή μεταστροφή του στο Χριστιανισμό δείχνει και το εξής γεγονός. Το 326 μ.Χ. μετέβη στη Ρώμη για να γιορτάσει τα Βικενάλια, τα εικοσάχρονα δηλ. της βασιλείας του. Όταν κλήθηκε από την Σύγκλητο να συμμετάσχει σε ειδωλολατρική γιορτή, με θυσίες στους Θεούς, όχι μόνο αρνήθηκε αλλά και τις ειρωνεύτηκε, με αποτέλεσμα ο οργισμένος όχλος να λιθοβολήσει το άγαλμά του.
     Όπως παραδίδει ο Θεοφύλακτος Βουλγαρίας, όταν το έμαθε ο Κωνσταντίνος, όχι μόνο δεν τιμώρησε τους ενόχους, αλλά χαριτολογώντας ρώτησε τους αυλικούς του, αν βλέπουν κάποια σημάδια στο πρόσωπό του. Και όταν έλαβε αρνητική απάντηση, άφησε ελεύθερους τους ενόχους. Κυρ. Σιμόπουλος, «Βασανιστήρια και Εξουσία», σελ. 276.Επιπλέον όσων έχουμε πει, δεν πρέπει να διαφεύγει την προσοχή μας και τούτο: στέλνει επιστολή στον βασιλιά των Περσών, Σαπώρ, στην οποία εκθειάζει το μεγαλείο της Χριστιανικής Πίστης N.H. Baynes, «Constantine the Great and the Christian Church», σελ. 26.Περιττόν βέβαια θεωρούμε να αναφερθούμε στα γνωστά μέτρα που πήρε υπέρ του Χριστιανισμού και τα οποία προκάλεσαν την μήνιν των Εθνικών (ειδωλολατρών). Π.χ. ανέγερση Ναών, σύγκληση Οικουμενικής Συνόδου, καθιέρωση Πάσχα και Κυριακής αργίας και τόσων άλλων που μπορεί να βρει ο αναγνώστης, στον «Βίον Κωνσταντίνου» του Ευσέβιου.
    Το γιατί βαπτίστηκε στο τέλος της ζωή του, έχει να κάνει με την μέριμνά του να μην γίνει αιτία εμφυλίου πολέμου, μεταξύ Εθνικών και Χριστιανών αφού ως γνωστόν ο Κωνσταντίνος ήταν αυτοκράτορας και έπρεπε όσο του ήταν δυνατόν, να τηρεί τα προσχήματα.

Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ ΤΟΥ
     Ο Κωνσταντίνος έχει κατηγορηθεί και ως «τέρας βαναυσότητας» απέναντι στα συγγενικά του πρόσωπα. Είναι έτσι τα πράγματα; Νομίζουμε πως καλύτερη απάντηση βρίσκεται στις πηγές της εποχής εκείνης.
     Ξεκινάμε με την στάση του απέναντι στον πεθερό του – πατέρα της γυναίκας του Φαύστας – Μαξιμιανό. Πηγές μας είναι οι Λακτάντιος «Περί των θανάτων των διωκτών», κεφάλαιο 30, Ζώσιμος «Νέα Ιστορία», βιβλίο 2, Ορόσιος βιβλίο 7, κεφάλαιο 28.Μαξιμιανός: Υπήρξε συναυτοκράτορας με τον Διοκλητιανό. Παρόλο που είχε αποτραβηχτεί, παραδίδοντας την εξουσία στον γιο του Μαξέντιο, επανήλθε ως συναυτοκράτορας με τον γιο του στη Ρώμη. Επειδή προσπάθησε να εκτοπίσει τον γιο του, αυτός κατάφερε και τον εκδίωξε, και τότε ο Μαξιμιανός κατέφυγε στον γαμπρό του Κωνσταντίνο στην Αρλ της Γαλλίας, ο οποίος τον υποδέχθηκε με βασιλικές τιμές. Όμως ο Μαξιμιανός δεν έμεινε ήσυχος και βρήκε ευκαιρία να επαναστατήσει εναντίον του, όταν ο Κωνσταντίνος εξεστράτευσε εναντίον των βαρβάρων. Ο Κωνσταντίνος γυρνώντας πίσω για να υπερασπιστεί την εξουσία του, κατάφερε να συλλάβει τον Μαξιμιανό, ο οποίος είχε κλειστεί στην Μασσαλία.
Και τι έκανε τότε το «τέρας βαναυσότητας»; Όχι μόνο του χάρισε την ζωή αλλά τον άφησε να κυκλοφορεί ελεύθερος στο παλάτι του.
      Όμως ο Μαξιμιανός δεν ησύχασε αλλά οργάνωσε συνομωσία εναντίον του Κωνσταντίνου με την κόρη του Φαύστα. Η συνωμοσία όμως αποκαλύφτηκε από την ίδια του την κόρη στον Κωνσταντίνο και ο Μαξιμιανός πιάστηκε την στιγμή που ήταν έτοιμος να σκοτώσει ένα δούλο που είχε μπει στην θέση του Κωνσταντίνου. Εντύπωση προκαλεί πάντως, πως η κόρη του δεν προσπάθησε να τον αποτρέψει, από το εγχείρημα αυτό της συνωμοσίας.
     Πως φέρθηκε πάλι ο Κωνσταντίνος στον πεθερό του; Σύμφωνα με τον συντάκτη του έβδομου πανηγυρικού, που ήταν Ρωμαίος πολίτης και τον εκφώνησε δημόσια, ο Κωνσταντίνος του χάρισε την ζωή, αλλά αυτός αυτοκτόνησε, γεγονός που επιβεβαιώνει και ο Λακτάντιος «Περί των θανάτων των διωκτών», κεφάλαιο 30.Περίεργη είναι η πληροφορία που δίνει ο Ζώσιμος πως «ο Μαξιμιανός, τόσο καταπιεσμένος από τις απογοητεύσεις, πέθανε από ένα λοιμό στην Ταρσό». «Νέα Ιστορία», βιβλίο 2, κεφάλαιο 11. Προφανώς μπέρδεψε τον Μαξιμιανό με τον Μαξιμίνο. Το αναφέρουμε για να δείξουμε το μέτρο της αξιοπιστίας του Ζώσιμου, στην διασταύρωση των πηγών του.
Λικίνιος: Ο Λικίνιος ήταν αυτός που συνυπόγραψε με τον Κωνσταντίνο το περίφημο διάταγμα των Μεδιολάνων, που έδινε ανεξιθρησκία στους λαούς της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Για να τονώσει τη συμμαχία μαζί του, του δίνει ως γυναίκα του την ετεροθαλή αδελφή του Κωνσταντία. Δεν άργησε όμως να συγκρουστεί μαζί του. Το 314 οργανώνει εκστρατεία και τον κατανικά.
Παρόλα αυτά του χαρίζει τη ζωή. Όμως για διαφόρους λόγους συγκρούεται ξανά μαζί του και τον νικά για δεύτερη φορά. Και πάλι όμως του χαρίζει τη ζωή! Τον θέτει όμως κατ’ οίκον περιορισμό στη Θεσσαλονίκη. Όμως ο Λικίνιος εξυφαίνει συνωμοσία εναντίον του Κωνσταντίνου.
Η συνωμοσία αποκαλύπτεται, ο Λικίνιος συλλαμβάνεται, αλλά και πάλι ο Κωνσταντίνος σύμφωνα με το Ζωναρά και το Γελάσιο «Εκκλησιαστική Ιστορία» βιβλίο 1, κεφάλαιο 11, ύστερα από παρακλήσεις της αδελφής του Κωνσταντίας του χαρίζει τη ζωή για τρίτη φορά!
Όμως επειδή ξεσηκώνονται οι στρατιώτες, λόγω των αλλεπάλληλων παλινωδιών του και παραβάσεων των συμφωνιών του, τον παραπέμπει στην ετυμηγορία της Συγκλήτου. Αυτή τον παραδίδει στους στρατιώτες οι οποίοι και τον εκτέλεσαν.
Οι ίδιοι Εθνικοί (ειδωλολάτρες) ιστορικοί χαρακτήρισαν τον Λικίνιο, σαν μια περίπτωση αυτοκρατορικής επιπολαιότητας. Βίκτωρ «Επιτομή», 1.c, Ευτρόπιος Brev. x. 6.
Βασσιανός: Ο Βασσιανός είναι ο δεύτερος γαμπρός του Κωνσταντίνου από την οικογένεια του Λικίνιου. Παντρεύτηκε την άλλη ετεροθαλή αδελφή του, την Αναστασία. Τον έκανε μάλιστα αναπληρωτή Καίσαρα στην Ιταλία και τις Δουνάβιες περιοχές. Παρόλα αυτά, αυτός συνωμότησε εναντίον του. Όμως η συνωμοσία απεκαλύφθη, κατεστάλη και ο Βασσιανός δικάστηκε και εκτελέστηκε για προδοσία. Γιατί άραγε πρέπει να φταίει ο Κωνσταντίνος και όχι ο αχάριστος γαμπρός του, ο οποίος υπέστη την προβλεπόμενη τιμωρία από τους ισχύοντες νόμους.
Λικινιανός: Μομφή αποδίδεται στον Κωνσταντίνο και για το θάνατο του Λικινιανού, του γιού του Λικινίου, που τότε βρισκόταν σε παιδική ηλικία. Το αναφέρουν ο Ευτρόπιος, ο Ιερώνυμος και ο Αμμιανός. Πολλοί λένε πως τον σκότωσε για λόγους διαδοχής. Μα ήδη ο Κωνσταντίνος είχε από τη Φαύστα τρεις διαδόχους, οπότε είναι ανεδαφικό αυτό που υποστηρίζετε. Επιπλέον υπάρχει και ένα ακόμα μπέρδεμα με τον Λικινιανό. Ο ιστορικός Otto Seeck υποστηρίζει πως ο Λικινιανός ζούσε το 336, οπότε θα ήταν μεγαλύτερος των είκοσι ετών. “Zeitschrift f. Wiss. Theol. 1890” p. 73.

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ
     Ερχόμενοι να διαπραγματευτούμε το θέμα που αφορά το θάνατο του γιου του Μεγάλου Κωνσταντίνου, Κρίσπου, και της συζύγου του Φαύστας, θέλουμε να τονίσουμε εξ’ αρχής, πως τα πράγματα κάθε άλλο παρά ξεκάθαρα είναι.
Επειδή άλλοι από τους συγγραφείς οι οποίοι αναφέρουν το γεγονός δίνουν διαφορετική ερμηνεία των γεγονότων που έλαβαν χώρα, ενώ άλλοι το αγνοούν παντελώς.
    Και προς επίρρωση των λεγομένων μας, θα αναφέρουμε το σχόλιο 21, σελίδα 411, από τη «Νέα Ιστορία» του Ζώσιμου, εκδόσεις Θύραθεν, οι οποίες κάθε άλλο παρά φιλοχριστιανικές μπορούν να χαρακτηριστούν:
«Τα αίτια του θανάτου του Κρίσπου και της μητριάς του Φαύστας αποτέλεσαν ανέκαθεν αντικείμενο ποικίλων αφηγήσεων και ερμηνειών (άλλοτε με ερωτικό και άλλοτε πολιτικό περιεχόμενο) από την εποχή τους μέχρι σήμερα.»Οι περισσότεροι ιστορικοί στηρίζονται στην αφήγηση του Ζώσιμου. Ας δούμε όμως τι γράφει αυτός:
«Επειδή υποψιάστηκε τον γιο του Κρίσπο – ο οποίος όπως προανέφερα, είχε αξιωθεί να γίνει Καίσαρας –, ότι είχε ερωτικές σχέσεις με τη μητριά του Φαύστα, τον σκότωσε χωρίς καν να λογαριάσει το φυσικό νόμο της συγγένειας που τους συνέδεε … Παρήγγειλε να υπερθερμάνουν ένα λουτρό, μες στο οποίο έκλεισε τη Φαύστα, για να τη βγάλει αργότερα νεκρή.» «Νέα Ιστορία», βιβλίο 2, κεφάλαιο 29 ή σελίδα 79.Όμως πόσο αντικειμενικός είναι ο Ζώσιμος; Πριν αναφερθούμε στην αντικειμενικότητά του, πρέπει να τονίσουμε πως ο Ζώσιμος απέχει 150 χρόνια από τα γεγονότα που διηγείται, άρα δεν έχει προσωπική εμπειρία. Και όχι μόνο δεν είναι αντικειμενικός απέναντι στον Κωνσταντίνο, αλλά είναι και τόσο εμπαθής απέναντί του που πολλές φορές καταφεύγει σε ανακρίβειες και φανταστικά γεγονότα.
Την εμπάθειά του αυτή και τις ανακρίβειες του μπορεί να τις δει κάποιος στα σχόλια 22 και 23 από τη «Νέα Ιστορία» του, εκδόσεις Θύραθεν, σελίδα 411.    Το μίσος του δε, είναι τόσο μεγάλο εναντίον του Μεγάλου Κωνσταντίνου, που «εφευρίσκει» ένα ακόμα θάνατο: «Τον διαδέχθηκαν οι τρεις γιοι του (που γεννήθηκαν όχι από τη Φαύστα, την κόρη του Ερκούλιου Μαξιμιανού, αλλά από κάποιαν άλλη, που ο Κωνσταντίνος την κατηγόρησε για μοιχεία και την σκότωσε).» «Νέα Ιστορία», βιβλίο 2, κεφάλαιο 39 ή σελίδα 93.Αντί δικής μας απάντησης θα παραθέσουμε το σχόλιο 30, σελίδα 412, από τη «Νέα Ιστορία» του Ζώσιμου, εκδόσεις Θύραθεν: « Εδώ ο Ζώσιμος συγχέει πρόσωπα, αφού γνωρίζουμε ότι και οι τρείς αυτοί γιοι είναι νόμιμα τέκνα του Κωνσταντίνου και της Φαύστας …».Το πόσο λοιπόν μπορεί να εμπιστεύεται κάποιος, ένα εμπαθή ιστορικό που δεν διστάζει να καταφύγει σε ανακρίβειες για να πετύχει το σκοπό του, το αφήνουμε στην κρίση του αναγνώστη.
     Ο Φιλοστόργιος, εκκλησιαστικός ιστορικός οπαδός του αρειανισμού, ο οποίος γράφει 90 χρόνια, μετά το θάνατο του Κωνσταντίνου, αναφέρει πως «ο Κωνσταντίνος σκότωσε το γιο του Κρίσπο τον οποίο διέβαλε η μητριά του Φαύστα» χωρίς να διευκρινίζει την φύση της κατηγορίας. Κάνει λόγο δε, για θάνατο της Φαύστας σε καυτό λουτρό, ως ένοχη μοιχείας με ένα δρομέα! «Επιτομή» βιβλίο 2, κεφάλαιο 4. Ο Ιουλιανός ο «Παραβάτης», γράφει πως η Φαύστα και ο Κρίσπος σχεδίαζαν μαζί προδοσία, κάτι όμως που θεωρείται ανεδαφικό, γιατί δεν είχαν τίποτα κοινό. Αμμιανός «Ιστορία» βιβλίο 14, κεφάλαιο 11, τόμος 1, σελίδα 101.Αντίθετα ο Πραξαγόρας, όχι μόνο δεν κατηγορεί τον Κωνσταντίνο για εγκλήματα, αλλά αντίθετα σε απόσπασμα έργου του που διασώζει ο Μέγας Φώτιος, τον εγκωμιάζει ως τον καλύτερο αυτοκράτορα! «Βιβλιοθήκη», κώδικας 62.Από τους Χριστιανούς ιστορικούς ο μεν Σωζομενός, διαψεύδει τους Εθνικούς για το θάνατο του Κρίσπου, λέγοντας πως όλα αυτά είναι δικά τους κατασκευάσματα, ο δε Ευάγριος τα βάζει με τον Ζώσιμο λέγοντας πως όλα αυτά είναι συκοφαντίες και επικαλείται τις ανακρίβειές του, ως απόδειξη των λεγομένων του.
Ουδεμία αναφορά έχουμε και από τους Ευσέβιο, Κύριλλο Ιεροσολύμων, Σωκράτη Σχολαστικό κ.λ.π.
     Εκεί βέβαια που το κουβάρι μπλέκεται τελείως – όσον αφορά τους θανάτους της Φαύστας και του Κρίσπου – είναι μια αποστροφή από την Ιστορία του μεγάλου Άγγλου ιστορικού Gibbon, ο οποίος κάθε άλλο παρά φιλικός προς τον Κωνσταντίνο μπορεί να χαρακτηριστεί:
«Τόσο οι πολέμιοι όσο και οι υπέρμαχοι του χαρακτήρα του Κωνσταντίνου, έχουν παραγνωρίσει δυο πολύ σημαντικά αποσπάσματα δύο ομιλιών που εκφωνήθηκαν στην διάρκεια της επόμενης βασιλείας. Στο πρώτο εξυμνούνται οι αρετές, η ομορφιά και η τύχη της αυτοκράτειρας Φαύστας, της κόρης, συζύγου, αδελφής και μητέρας τόσων πολλών πριγκίπων. Στο δεύτερο, αναφέρεται ρητά ότι η μητέρα του Κωνσταντίνου του νεότερου (σ.σ. δηλ. του γιου του Μ. Κωνσταντίνου), ο οποίος σφαγιάστηκε τρία χρόνια μετά το θάνατο του πατέρα του (σ.σ. δηλαδή το 340), ήταν ζωντανή εφόσον έκλαψε για το πεπρωμένο του γιου της. Παρά την κατηγορηματική μαρτυρία αρκετών παγανιστών και χριστιανών συγγραφέων, ενδέχεται να υπάρχουν κάποιοι λόγοι να πιστέψουμε, ή έστω να υποπτευθούμε, ότι η Φαύστα γλίτωσε από την τυφλή και ύποπτη ασπλαχνία του συζύγου της». Edward Gibbon,The History of the Decline and Fall of the Roman Empire”, vol. 3, Chapter XVIII, footn. 25 και 26.Επειδή το συγκεκριμένο θέμα, όπως είδαμε, παρά ξεκάθαρο είναι, παραπέμπουμε τον αναγνώστη για μια πιο ολοκληρωμένη άποψη, στο βιβλίο του Κώστα Καραστάθη «Μέγας Κωνσταντίνος, κατηγορίες και αλήθεια» σελ. 103 – 137.

Η ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΩΣ ΑΓΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
    Ένα από τα πιο πολυσυζητημένα σημεία της ζωής του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ήταν και η ανακήρυξη του ως αγίου από την Εκκλησία. Πληρούσε άραγε ο Κωνσταντίνος τα κριτήρια που βάζει η Εκκλησία, έτσι ώστε να ανακηρυχτεί άγιος;
     Επ’ αυτού έχει θεολογήσει ωραιότατα ο κ. Χρήστος Γιανναράς στο βιβλίο του «Αλήθεια και ενότητα της Εκκλησίας». Ας τον ακούσουμε λοιπόν και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του:
« Η Εκκλησία δεν ανακηρύσσει τους αγίους της με μέτρα ατομικής ηθικής τελειότητας. Στα πρόσωπα των αγίων δεν βλέπει η Εκκλησία τα κοσμικά πρότυπα ενός άψογου ηθικού βίου, αλλά βλέπει την ενσάρκωση της αλήθειάς της, την ένσαρκη μαρτυρία της σωτηρίας, τους πρώτους καρπούς της Βασιλείας του Θεού, τις «απαρχές» της ζωής, προς την οποία ολόκληρη η Εκκλησία οδεύει. Η ατομική αρετή δεν συνιστά αγιότητα, αν δεν υπηρετεί την φανέρωση και μαρτυρία της Εκκλησίας. Ενώ η μετάνοια του ληστή την τελευταία στιγμή της ζωής του, χωρίς καμιά ορθολογική επανόρθωση των κακουργημάτων του βίου του, τον αναδείχνει άγιο της Εκκλησίας, υπόδειγμα και μέτρο του «καινού τρόπου της υπάρξεως» – της ερωτικής επιστρεπτικής φοράς του ανθρώπου στο Θεό – πρώτο πολίτη της Βασιλείας. Μόνο αυτή η σύνδεση της αγιότητας με την αλήθεια της Εκκλησίας, και όχι με την ατομική αρετή , μπορεί να μας οδηγήσει σε μια σωστή κατανόηση του γεγονότος της αγιοποίησης του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Αν στα πρόσωπα των Αποστόλων είδε η Εκκλησία τους «θεμελίους» της θείας οικοδομής της «όντος ακρογωνιαίου αυτού του Χριστού – τους θεμελιωτές της φανέρωσης – Βασιλείας του Θεού πάνω στη γη – στο πρόσωπο του Μεγάλου Κωνσταντίνου είδε τον Ισαπόστολο, τον θεμελιωτή της ορατής καθολικότητας και οικουμενικότητας της Εκκλησίας.»

Βιβλιογραφία:
1. Κώστα Καραστάθη «Μέγας Κωνσταντίνος, κατηγορίες και αλήθεια», εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος
2.
Ζώσιμος «Νέα Ιστορία», εκδόσεις Θύραθεν
3.
Λιβάνιος «Υπέρ των Ιερών», εκδόσεις Θύραθεν
4.
Pierre Chuvin, «Οι Τελευταίοι Εθνικοί», εκδόσεις Θύραθεν
5. Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια (Θ.Η.Ε), λήμμα Κωνσταντίνος






ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.

50 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Να μην ξεχνάτε ότι εκτός από από "άγιος" ανακηρύχθηκε και "ισαπόστολος"...

Θα χαιρόμουν επίσης να κάνατε λίγα σχόλια για την "αθώωση" του Παντελεήμονα από την Διαρκή Ιερά Σύνοδο όταν έχει καταδικαστεί από τα ελληνικά δικαστήρια για απάτη και εκτίνει ποινή φυλάκισης.

Κι αυτός είναι "άγιος" με την έννοια του Κωνσταντίνου;

digiSapientia είπε...

Χριστιανός και ταυτόχρονα αυτοκράτορας είναι οξύμωρο εξ ορισμού.

Συνεπώς, ο προβληματισμός δεν θα έπρεπε να αφορά το πόσο χριστιανός ήταν ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος αλλά το αν ήταν χριστιανός.

Ανώνυμος είπε...

Οι ρωμαίοι αυτοκράτορες θεοποιούνταν και λατρεύονταν ως θεοί. Η αγιοποίηση τού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου ήταν η χριστιανική εκδοχή αυτής της παράδοσης. Άλλωστε δεν ήταν ο μόνος αυτοκράτορας που αγιοποιήθηκε από τους χριστιανούς.

Ενδιαφέρον όμως έχει η περίπτωση του αυτοκράτορα Ιουστινιανού του Β' του ρινότμητου. Από τον «Συναξαριστή» στην ιστοσελίδα της Εκκλησίας της Ελλάδος, μαθαίνουμε πως εορτάζεται στις 2 Αυγούστου: Οσίων Ιουστινιανού Β’ του ευσεβούς βασιλέως και Βασιλείου του δια Χριστόν σαλού. Οσίας Φωτεινής, της εν Κύπρω.
Ο Ιουστιανός ο Β' όπως μαθαίνουμε πάλι από τον Συναξαριστή της Εκκλησίας τής Ελλάδος, είχε τυφλώσει τον Πατριάρχη Καλλίνικο ο οποίος εορτάζεται στις 23 Αυγούστου: Στα χρόνια της πατριαρχείας του, βασιλιάς ήταν ο ασύνετος Ιουστινιανός ο Β’. Αυτός λοιπόν ήθελε να κάνει μία πολυτελή βρύση κοντά στα ανάκτορά του και γι’ αυτόν τον λόγο απαίτησε από τον Καλλίνικο να δώσει την ευχή του να γκρεμιστεί ο ναός της Θεοτόκου. Ο Καλλίνικος απάντησε ότι η Εκκλησία τού δίνει ευχές για ανέγερση ναών και όχι για γκρέμισμα. Στην πίεση όμως του αυτοκράτορα είπε « Ας είναι δόξα εις σε Χριστέ μου, ότι πάντοτε ανέχεσαι και υπομένεις». Ήταν μία ευχή εις βάρος του αυτοκράτορα. Πράγματι το 695 ο Ιουστινιανός έπεσε από τον στρατηγό Λεόντιο και μέσα στον ιππόδρομο του έκοψαν την μύτη και τον εξόρισαν στην Χερσώνα. Αργότερα το 705, όταν με προδοσία μαζί με τους Βούλγαρους και Σλάβους, μπήκε στην Κωνσταντινούπολη, το πρώτο του θύμα ήταν ο Καλλίνικος. Τον καταδίκασε χωρίς δίκη, τον τύφλωσε και τον εξόρισε στην Ρώμη όπου και απεβίωσε.

Η ορθόδοξη εκκλησία αποκαλεί όσιο και ευσεβή τον Ιουστινιανό το Β' και ταυτοχρόνως ασύνετο και προδότη, ο οποίος γκρέμισε μια εκκλησία για να φτιάξει ένα συντριβάνι, τύφλωσε και εξόρισε έναν πατριάρχη. Πώς είναι δυνατόν να τον αποκαλεί όσιο; Σημειωτέον ότι ήταν ιδιαίτερα εκδικητικός καταδικάζοντας σε θάνατο ή ακρωτηριασμό τούς αντιπάλους του και δεν υπάρχει καμιά αναφορά για μετάνοιά του. Μήπως τον κάνατε όσιο μόνο και μόνο επειδή συγκάλεσε την πενθέκτη οικουμενική σύνοδο κι ας έβγαλε τα μάτια τού αγίου Καλλίνικου;

υγ. Για τον Flavius Valerius Constantinus θα επανέλθω όταν θα έχω χρόνο.

Νο44.

Λιπαρδόνιος είπε...

Κωνσταντίνος: Απλά κατάλαβε ότι πολιτεία-θρησκεία πρέπει να προχωρούν χέρι χέρι...

Μέχρι σήμερα εξάλλου αυτό δε συμβαίνει;Ας μην ξεχνούμε ότι η ορθόδοξη θρησκεία περισσότερο από κάθε άλλο πολιτικό πρόσωπο των τελευταίων ετών ύμνησε τον Γεώργιο Παπαδόπουλο.Το Άγιο Όρος υποδέχθηκε με χαρά τους Τούρκους,τους Ναζί,ακόμη και τους κομμουνιστές στον εμφύλιο(αφού αν είχε άλλη κατάληξη ο εμφύλιος,θα έπρεπε να τα έχει καλά με τη μελλοντική εξουσία)
Και μόνο το να ασχολούμαστε με την αγιοποίηση αυτοκρατόρων - φονιάδων είναι απλά αστείο...(ασχέτως αν για τα δεδομένα της εποχής και με το σφετερισμό της θέσης από αντιπάλους,κάτι τέτοιο ήταν ίσως αναγκαίο και λογικό)

Το ιστολόγιο αποκαλείται "αντιαιρετικός". Αίρεση σημαίνει επιλογή.Οι ελεύθερες επιλογές όμως των πολιτών φαίνεται ότι ενοχλούν...Παίζονται τεράστια οικονομικά συμφέροντα.Έτσι,τις καταπολεμούμε!
Αλλά και ως διαφοροποίηση από δόγμα να τη δούμε την αίρεση,τότε ο χριστιανισμός τί είναι;Δέχεται τον πολύ παλιότερο ιουδαϊσμό και απλά τον αλλάζει σε ορισμένα σημεία.Αίρεση λοιπόν εβραϊκή ο χριστιανισμός.Κι ο μουσουλμανισμός αίρεση χριστιανική...
Απλά,όταν αποκτάς κοινό και η πελατεία σου μεγαλώνει,τότε γίνεσαι "θρησκεία". Αν δεν τα καταφέρεις και μείνεις στην αφάνεια με πολύ λίγα μέλη ,παραμένεις αίρεση του μεγάλου και ισχυρού.

Ανώνυμος είπε...

Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με αυτό:

Στην Αίγυπτο ο αυτοκράτορας απλώς απαγόρευσε τον ευνουχισμό των ιερέων του... θεού Νείλου

Ο αυτοκράτορας δεν απαγόρευσε τον ευνουχισμό μόνο των ιερέων τού … θεού Νείλου αλλά και τον ευνουχισμό των ιερέων της θρησκείας που έθεσε υπό την προστασία του. Ο πρώτος κανόνας της πρώτης οικουμενικής συνόδου καταδίκασε τον οικειοθελή ευνουχισμό και απαγόρευσε τη χειροτονία ευνουχισμένων (πλην όσων για ιατρικούς λόγους ή λόγω βασανιστηρίων εξετμήθησαν). Η πρώτη οικουμενική σύνοδος εξέδωσε 20 κανόνες και ο πρώτος κανόνας αφορούσε τον οικειοθελή ευνουχισμό των χριστιανών, αποκαλύπτοντας το πόσο διαδεδομένη ήταν αυτή η συνήθεια και το πόσο παραπλανημένοι ήταν.

Και συνεχίζω με αυτό:

Όμως πόσο αντικειμενικός είναι ο Ζώσιμος;

Και ήταν αντικειμενικοί ο Ευσέβιος και ο Λακτάντιος;; Και οι δυο τους είχαν πολλούς λόγους να υπερασπιστούν τον Κωνσταντίνο, να εξωραΐσουν την εικόνα του και να φροντίσουν για την υστεροφημία του.

Για την αντικειμενικότητα και την αξιοπιστία του Ευσέβιου μιλά με απογοήτευση ο αρχιμανδρίτης και εκκλησιαστικός ιστορικός Βασίλειος Στεφανίδης στο βιβλίο του «Εκκλησιαστική ιστορία» εκδόσεις ΑΣΤΗΡ: «Σκοπίμως ή όχι ο Ευσέβιος δεν εσεβάσθη την ιστορικήν αλήθεια, ιδιαιτέρως είς τα περί του πολυτάραχου βίου του Κωνσταντίνου Α’»

Ο Νικόδημος ο Αγιορείτης στον Συναξαριστή (σημείωση για τον Σίλβεστρο Ρώμης) γράφει:

«Προσθέττει δε ο αυτός Δοσίθεος, ότι η κοινή γνώμη των Εκκλησιαστικών είναι, ότι προ του βαπτίσματος εφόνευσεν ο Κωνσταντίνος την γυναίκα του Φαύσταν, την θυγατέρα Μαξιμιανού, και τον υιόν του Κρίσπον. Όθεν και εις τον αργυρούν ανδριάντα επέγραψε «Τω ηδικημένω υιώ μου». Tον μεν γαρ Κρίσπον εθανάτωσεν αδίκως, διά την κατ’ αυτού συκοφαντίαν της Φαύστας. Την δε Φαύσταν δικαίως εφόνευσεν, ως συκοφαντήσασαν τον Κρίσπον, και γενομένην αιτίαν του εκείνου θανάτου.»

Όπως ομολογεί και ο Νικόδημος, οι δολοφονίες της Φαύστας και του Κρίσπου από τον Κωνσταντίνο είναι γεγονός το οποίο δεν αμφισβητείται.
Μπορείτε να επικαλείστε όσα ελαφρυντικά θέλετε αλλά ο «άγιος» Κωνσταντίνος δεν παύει να είναι συζυγοκτόνος και παιδοκτόνος. Επίσης είναι άξιο απορίας πώς ένας χριστιανός και μάλιστα άγιος (ο Νικόδημος) υποστηρίζει πως υπάρχει δίκαιος φόνος. Το «ου φονεύσεις» έχει σταλεί για περίπατο προ πολλού.

Ο Ευσέβιος Καισαρείας, αναφέρει πως ο Μέγας Κωνσταντίνος το είδε μέρα μεσημέρι και αυτός και ο στρατός του. Το επιβεβαίωσε δε ενόρκως ο ίδιος ο Κωνσταντίνος στον Ευσέβιο «Βίος Κωνσταντίνου»

Κατά περίεργο τρόπο, ο Ευσέβιος στο έργο του «Εκκλησιαστική Ιστορία» (βιβλίο 10) γράφει κάτι εντελώς διαφορετικό. Γράφει πως ο Κωνσταντίνος απλώς προσευχήθηκε και όχι πως είδε κάποιο όραμα, πόσο μάλλον μέρα μεσημέρι: «Κωνσταντίνος των επί Ρώμης κατατυραννουμένων φειδώ λαβών, θεόν τον ουράνιον τον τε τούτου λόγον, αυτόν δη τον πάντων σωτήρα Ιησούν Χριστόν, σύμμαχον δι’ ευχών επικαλεσάμενος, πρόεισιν πανστρατιά, Ρωμαίοις τα της εκ προγόνων ελευθερίας προμνώμενος.»

Ο Κωνσταντίνος είχε προϊστορία με τα οράματα και τις θεοσημίες. Δύο χρόνια πριν από το όραμα (όνειρο κατά τον Λακτάντιο, προσευχή κατά τον Ευσέβιο, happening μέρα μεσημέρι κατά τον συγγραφέα τού «Βίος Κωνσταντίνου») στη μάχη της Μιλβίας, όραμα είχε δεί και μετά τη νίκη εναντίον τού πεθερού του Μαξιμιανού «ο θεός Ήλιος και η θεά Νίκη τού προσέφεραν δύο δάφνινα στεφάνια με τρία σημάδια στο κέντρο τους, τα οποία ερμηνεύθηκαν από τους παγανιστές ιερείς ότι θα γινόταν αυτοκράτορας για τριάντα (ΧΧΧ) χρόνια» Πάπυρος Larousse Britannica, τ. 31, σ. 708, λήμμα: Κωνσταντίνος Α´ ο Μέγας.

Το σύμβολο ΧΡ που καθιέρωσε ο Κωνσταντίνος σύμφωνα με το εξαιρετικά αμφιλεγόμενο όραμά του, μπορεί μεν να ήταν ήδη ευρέως διαδεδομένο εντός της χριστιανικής κοινότητας ως σύντμηση της λέξης Χριστός, εξίσου διαδεδομένο όμως ήταν και στους παγανιστές ως σύμβολο για τη λέξη «χρηστόν» η οποία αναφερόμενη σε οιωνούς και προφητείες, σήμαινε «αίσιο» και «ευοίωνο». To σύμβολο αυτό είχε διπλή σημασία, μία για τους χριστιανούς και μία για τους παγανιστές, εξυπηρετώντας έτσι ιδανικά τούς σκοπούς τού Κωνσταντίνου.

Στην αψίδα θριάμβου που ανεγέρθηκε προς τιμήν τού Κωνσταντίνου μετά τη νίκη στη μάχη τής Μιλβίας, δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά σε οτιδήποτε θα μπορούσε να συνδεθεί με το θεό των χριστιανών. Παντού απεικονίζονται παγανιστικές θεότητες να ενισχύουν τους Ρωμαίους στρατιώτες, ενώ ακόμη και η φράση «μέσω θείας εμπνεύσεως» από το κείμενο στο άνω μέρος της κεντρικής αψίδας, η οποία απομονωμένη φέρεται ως απόδειξη τής ιστορικότητας τού οράματος, εντός τού υπολοίπου κειμένου ακούγεται διαφορετικά:

«Στον αυτοκράτορα Φλάβιο Κωνσταντίνο τον Μέγα, τον ευσεβή και ευλογημένο Αύγουστο, η Σύγκλητος και ο λαός τής Ρώμης, αφιερώσαμε αυτή την αψίδα θριάμβου επειδή μέσω θείας εμπνεύσεως και μεγαλείου τού πνεύματος εκδικήθηκε με τον στρατό του και με δίκαια χρήση των όπλων τόσο τον τύραννο όσο και τους οπαδούς αυτού ελευθερώνοντας το κράτος.»

Για ποιο λόγο ο Κωνσταντίνος συνέχισε να έχει ως τον θάνατό του τον τίτλο του Μεγάλου Ποντίφηκα του θεού Ήλιου, του αρχιερέα του παγανιστικού κόσμου, ενώ είχε δει ένα τόσο εντυπωσιακό χριστιανικό όραμα, χάρη στο οποίο νικούσε; Δεν το θεώρησε προσβολή για το Χριστό; Ή παρέμενε παγανιστής αρχιερέας για πολιτικούς λόγους με τη συγκατάθεση του Χριστού; Αστεία πράγματα.

Αν παρ’ όλα αυτά δεχτούμε πως το όραμα ήταν αληθινό και πως ο Χριστός όντως βοήθησε τον Κωνσταντίνο να νικήσει, τότε σημαίνει πως ο Υιός του Θεού της Αγάπης, ο διδάξας «αγαπάτε τους εχθρούς υμών» τέθηκε επικεφαλής ενός αιματοκυλίσματος, ενός κρεουργήματος με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς. Θα πρέπει να δεχτούμε πως ο Χριστός επέλεξε να θέσει στην υπηρεσία της εκκλησίας του τη μάχαιρα, πως επιστράτευσε τη φονική ρωμαϊκή πολεμική μηχανή στο πλευρό της εκκλησίας του.
Ο Κωνσταντίνος μετά τη νίκη του, μπήκε θριαμβευτής στη Ρώμη. Προπομπός της θριαμβευτικής παρέλασης ήταν το παλουκωμένο κεφάλι του ηττημένου Μαξέντιου. Αφού ανέσυραν το πτώμα του από το ποτάμι, το αποκεφάλισαν και περιέφεραν την κεφαλή του ως τρόπαιο. Και θέλουν να πιστέψουμε πως όλα αυτά έγιναν υπό χριστιανική θεοσημία.

Το γιατί βαπτίστηκε στο τέλος της ζωή του, έχει να κάνει με την μέριμνά του να μην γίνει αιτία εμφυλίου πολέμου, μεταξύ Εθνικών και Χριστιανών αφού ως γνωστόν ο Κωνσταντίνος ήταν αυτοκράτορας και έπρεπε όσο του ήταν δυνατόν, να τηρεί τα προσχήματα.

Mπορεί όμως να έχει να κάνει και με κάτι άλλο. Να έχει να κάνει με την πίστη του Κωνσταντίνου πως το βάπτιμα ως μυστηριακή τελετουργία τον απαλλάσει αυτομάτως από τα αμαρτήματά του. Έτσι το «φύλαγε» για τα τελευταία του. Το ότι αντιμετώπιζε και το χριστιανικό βάπτισμα με παγανιστική αντίληψη αποδεικνύεται από την επιθυμία του να βαπτιστεί στον Ιορδάνη ποταμό όπως αναφέρει ο Νικόδημος, λες και το νερό του Ιορδάνη ποταμού είχε θαυματουργικές ιδιότητες επειδή βαπτίστηκε εκεί ο Χριστός. «Εάν ουν δώσωμεν, ότι ο Μέγας Κωνσταντίνος εβαπτίσθη ύστερον, διατί επρόσμενε να βαπτισθή εις τον Ιορδάνην, τούτο ουδέν παραβλάπτει την αυτού αγιότητα.» (στο ίδιο).
Πρόκειται για τις γνωστές θρησκόληπτες προκαταλήψεις που κυριάρχησαν στη συνέχεια. Οι «πιστοί» παρολίγον να εξαφανίσουν τον τάφο στούς αγίους τόπους από το συνεχές ξύσιμο του βράχου. Όλοι ήθελαν λίγα χαλικάκια από τον ιερό βράχο.

Νο44.

Ανώνυμος είπε...

Καλή η προσπάθεια αγαπητέ 44, αλλά με αντιγραφές και επικολλήσεις από διάφορα site, αξιόλογη κριτική δεν μπορεί να γίνει. Σε κάποια από αυτά που αναφέρεστε υπάρχουν ήδη οι απαντήσεις στο άρθρο μου, οπότε δεν χρειάζεται να επανέλθω. Μέγα μειονέκτημα της κριτικής σας είναι, και η απουσία βιβλιογραφίας σε αρκετά θέματα, το οποίο θεωρείται ατόπημα όταν ασχολείται κάποιος με ένα τόσο σπουδαίο ζήτημα. Βέβαια που να τη βρείτε την βιβλιογραφία όταν έχετε κάνει αντιγραφές και επικολλήσεις.

Ας ξεκινήσουμε όμως.

ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΟΣ

Γράφετε: «Ο αυτοκράτορας δεν απαγόρευσε τον ευνουχισμό μόνο των ιερέων τού … θεού Νείλου αλλά και τον ευνουχισμό των ιερέων της θρησκείας που έθεσε υπό την προστασία του. Ο πρώτος κανόνας της πρώτης οικουμενικής συνόδου καταδίκασε τον οικειοθελή ευνουχισμό και απαγόρευσε τη χειροτονία ευνουχισμένων (πλην όσων για ιατρικούς λόγους ή λόγω βασανιστηρίων εξετμήθησαν). Η πρώτη οικουμενική σύνοδος εξέδωσε 20 κανόνες και ο πρώτος κανόνας αφορούσε τον οικειοθελή ευνουχισμό των χριστιανών, αποκαλύπτοντας το πόσο διαδεδομένη ήταν αυτή η συνήθεια και το πόσο παραπλανημένοι ήταν.»


Αυτό δεν κατάλαβα. Το επικαλείστε ως ….. μειονέκτημα ή πλεονέκτημα!!! Πρώτον και κύριον, δείχνετε την άγνοια σας στα εκκλησιαστικά θέματα αφού ισχυρίζεστε πως ο Μέγας Κωνσταντίνος απαγόρευσε τον ευνουχισμό των ιερέων της θρησκείας που έθεσε υπό την προστασία του. Υπάρχει τέτοια διαταγή του Μεγάλου Κωνσταντίνου και δεν την ξέρω; Δεύτερον και κυριότερον. Δεν έχει καμιά σχέση ο ευνουχισμός των Εθνικών (ειδωλολατρών) ιερέων με τον ευνουχισμό των ιερέων της Εκκλησίας. Συγκρίνετε ανόμοια πράγματα. Γιατί για τον ευνουχισμό των Εθνικών (ειδωλολατρών) ιερέων, δεν υπήρχε καμιά αντίρρηση ή αντίδραση από κανένα, ενώ για τον ευνουχισμό των ιερέων της Εκκλησίας, ο κανόνας της πρώτης οικουμενικής συνόδου τον απαγορεύει. Που βλέπετε λοιπόν το …. μειονέκτημα. Δεν έπρεπε δηλ. να τον καταδικάσει κατά την γνώμης σας η πρώτη οικουμενική σύνοδος; Γιατί η Εκκλησία έλεγε να ευνουχίζονται; Για παραπέμψτε με να το δω και εγώ.

ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Γράφετε: Κατά περίεργο τρόπο, ο Ευσέβιος στο έργο του «Εκκλησιαστική Ιστορία» (βιβλίο 10) γράφει κάτι εντελώς διαφορετικό. Γράφει πως ο Κωνσταντίνος απλώς προσευχήθηκε και όχι πως είδε κάποιο όραμα, πόσο μάλλον μέρα μεσημέρι: «Κωνσταντίνος των επί Ρώμης κατατυραννουμένων φειδώ λαβών, θεόν τον ουράνιον τον τε τούτου λόγον, αυτόν δη τον πάντων σωτήρα Ιησούν Χριστόν, σύμμαχον δι’ ευχών επικαλεσάμενος, πρόεισιν πανστρατιά, Ρωμαίοις τα της εκ προγόνων ελευθερίας προμνώμενος.»

Στα παραπάνω υπάρχει έλλειψη βιβλιογραφίας. Παραπέμπετε σε κεφάλαιο αλλά όχι σε στίχο. Βρέστε τον στίχο και τα ξαναλέμε.


Γράφετε: Το σύμβολο ΧΡ που καθιέρωσε ο Κωνσταντίνος σύμφωνα με το εξαιρετικά αμφιλεγόμενο όραμά του, μπορεί μεν να ήταν ήδη ευρέως διαδεδομένο εντός της χριστιανικής κοινότητας ως σύντμηση της λέξης Χριστός, εξίσου διαδεδομένο όμως ήταν και στους παγανιστές ως σύμβολο για τη λέξη «χρηστόν» η οποία αναφερόμενη σε οιωνούς και προφητείες, σήμαινε «αίσιο» και «ευοίωνο». To σύμβολο αυτό είχε διπλή σημασία, μία για τους χριστιανούς και μία για τους παγανιστές, εξυπηρετώντας έτσι ιδανικά τούς σκοπούς τού Κωνσταντίνου.

Παντελής έλλειψη βιβλιογραφίας, άρα δεν στέκει ως επιχείρημα. Παρόλα αυτά ο Ευσέβιος γράφει πως πριν τη μάχη με το Μαξέντιο και αφού είχε δει το όραμα, εμφανίστηκε το βράδυ στον ύπνο του ο Χριστός και τον προέτρεψε να φτιάξει σε λάβαρο το όραμα που είχε δει. Έβαλε λοιπόν το ΧΡ αλλά σε κοντάρι ΣΕ ΣΧΗΜΑ ΣΤΑΥΡΟΥ. Και παρακάτω περιγράφει πως είναι το σύμβολο (Ευσέβιος, Βίος Κων/νου, Λόγος Α΄ , κεφάλαιο 28, 29, 30, 31 ή σελίδες 216, 217, 218 στις Πατερικές Εκδόσεις Γρηγόριος Παλαμάς, 4ος τόμος.)

Γράφετε: Στην αψίδα θριάμβου που ανεγέρθηκε προς τιμήν τού Κωνσταντίνου μετά τη νίκη στη μάχη τής Μιλβίας, δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά σε οτιδήποτε θα μπορούσε να συνδεθεί με το θεό των χριστιανών. Παντού απεικονίζονται παγανιστικές θεότητες να ενισχύουν τους Ρωμαίους στρατιώτες, ενώ ακόμη και η φράση «μέσω θείας εμπνεύσεως» από το κείμενο στο άνω μέρος της κεντρικής αψίδας, η οποία απομονωμένη φέρεται ως απόδειξη τής ιστορικότητας τού οράματος, εντός τού υπολοίπου κειμένου ακούγεται διαφορετικά:
«Στον αυτοκράτορα Φλάβιο Κωνσταντίνο τον Μέγα, τον ευσεβή και ευλογημένο Αύγουστο, η Σύγκλητος και ο λαός τής Ρώμης, αφιερώσαμε αυτή την αψίδα θριάμβου επειδή μέσω θείας εμπνεύσεως και μεγαλείου τού πνεύματος εκδικήθηκε με τον στρατό του και με δίκαια χρήση των όπλων τόσο τον τύραννο όσο και τους οπαδούς αυτού ελευθερώνοντας το κράτος.»


Που είναι το παράξενο δεν καταλαβαίνω. Η σύγκλητος της Ρώμης ήταν Χριστιανική και δεν το ήξερα;

ΠΑΛΟΥΚΩΜΕΝΟ ΚΕΦΑΛΙ

Γράφετε: Ο Κωνσταντίνος μετά τη νίκη του, μπήκε θριαμβευτής στη Ρώμη. Προπομπός της θριαμβευτικής παρέλασης ήταν το παλουκωμένο κεφάλι του ηττημένου Μαξέντιου. Αφού ανέσυραν το πτώμα του από το ποτάμι, το αποκεφάλισαν και περιέφεραν την κεφαλή του ως τρόπαιο. Και θέλουν να πιστέψουμε πως όλα αυτά έγιναν υπό χριστιανική θεοσημία.

Μέγα ατόπημα εκ μέρους σας. Παντελής έλλειψη βιβλιογραφίας για ένα τόσο σπουδαίο ζήτημα. Που να τη βρείτε άλλωστε; Στα copy paste; Παρόλα αυτά εγώ θα σας απαντήσω και μάλιστα από πρωτογενείς πηγές.

Ζώσιμος: « Όταν έφτασε στην πόλη (Ρώμη) η είδηση για τη νίκη του Κωνσταντίνου, δεν τολμούσε κανείς να δείξει τη χαρά του, γιατί κάποιοι ισχυρίζονταν ότι η πληροφορία ήταν ψευδής. Μόνο όταν έφεραν το κεφάλι του Μαξέντιου καρφωμένο σε κοντάρι, ξεπέρασαν το φόβο τους και η κατήφεια έγινε χαρά. Ο Κωνσταντίνος δεν τιμώρησε παρά ελάχιστους συνεργάτες του Μαξέντιου, ενώ διέλυσε τη φρουρά των πραιτοριανών και κατεδάφισε τα οχυρά που διέμεναν» Νέα Ιστορία, βιβλίο Β’, 17.

Όπως βλέπετε ο Ζώσιμος δεν γράφει τίποτα για προπομπούς, γράφει το ξέσπασμα χαράς του κόσμου, και δείχνει και την μεγαλοψυχία του Κωνσταντίνου που τιμωρεί ελάχιστους συνεργάτες. Όσο για το ποιος ήταν ο Μαξέντιος αγοράστε την Νέα Ιστορία του, να διαβάσετε γι’ αυτόν. Δεν είναι κακό να έχετε στην βιβλιοθήκη σας, πρωτογενείς πηγές Ζώσιμο, Ευσέβιο κ.λ.π., γιατί με copy paste, δουλειά δεν γίνεται.

Γράφετε: Αν παρ’ όλα αυτά δεχτούμε πως το όραμα ήταν αληθινό και πως ο Χριστός όντως βοήθησε τον Κωνσταντίνο να νικήσει, τότε σημαίνει πως ο Υιός του Θεού της Αγάπης, ο διδάξας «αγαπάτε τους εχθρούς υμών» τέθηκε επικεφαλής ενός αιματοκυλίσματος, ενός κρεουργήματος με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς. Θα πρέπει να δεχτούμε πως ο Χριστός επέλεξε να θέσει στην υπηρεσία της εκκλησίας του τη μάχαιρα, πως επιστράτευσε τη φονική ρωμαϊκή πολεμική μηχανή στο πλευρό της εκκλησίας του.

Τι σπουδαστής της Γραφής είστε; Λίγες φορές η Γραφή αναφέρει πως ο Θεός παίρνει το μέρος κάποιου αυτοκράτορα, για να επιτύχει τους σκοπούς του που είναι άγνωστοι, εκείνη τη στιγμή στον άνθρωπο;

«Ούτω λέγει Κύριος Ο Θεός, τω χριστώ μου Κύρω, ου εκράτησα της δεξιάς επακούσαι έμπροσθεν αυτού τα έθνη, και ισχύν βασιλέων διαρρήξω ανοίξω έμπροσθεν αυτού θύρας, και πόλεις ου συγκλεισθήσονται. Εγώ έμπροσθεν σου πορεύσομαι και όρη ομαλιώ κ.λ.π.» Ησαίας 45, 1 – 3 .

Σύμφωνα με το χωρίο αυτό ο Κύρος αν και ειδωλολάτρης ήταν «ΧΡΙΣΤΟΣ» του Θεού, τον έχρισε δηλ. βασιλέα και τον βοήθησε να υποτάξει τα έθνη!

Ελπίζω στην επόμενη απάντησή σας να παραθέσετε και την ανάλογη βιβλιογραφία.


Μετά τιμής Χρήστος – αντιαιρετικός

Ανώνυμος είπε...

ΑΠΟΛΛΩΝ
Απλά, όταν αποκτάς κοινό και η πελατεία σου μεγαλώνει, τότε γίνεσαι "θρησκεία". Αν δεν τα καταφέρεις και μείνεις στην αφάνεια με πολύ λίγα μέλη ,παραμένεις αίρεση του μεγάλου και ισχυρού.

Τώρα αν καθίσω κι εγώ, να κάνω το φιλόσοφο και να αρχίσω τις αερολογίες, το σίγουρο είναι πως εγώ θα βρω πολλές περισσότερες από τις δικές σας. Έχω πολύ μεγάλο ταλέντο σε αυτά πιστέψτε με.

Η Ορθοδοξία έχει την Ιερά Παράδοση που όλες οι αιρέσεις του κόσμου θα την καταπολεμούν, για το λόγο, ότι αυτές δεν έχουν.

Όταν η Ορθοδοξία θα σας μιλά για την Ιερή της Παράδοση, εσείς το μόνο που θα μπορείτε να κάνετε στην καλύτερη περίπτωση, θα είναι να μας μιλάτε για τις ημερομηνίες ενάρξεως σας.

Συνεπώς, σαν κ εσάς τους αιρετικούς, υπήρχαν πολλοί και θα υπάρξουν κι άλλοι.
Ψευτοφιλόσοφοι και άθεοι, που βρήκαν αθώους και καλόπιστους πολίτες και τους απομάκρυναν από την εκκλησία του Θεού, με σκοπό να δοξάσουν τις δικές τους ψευτοφιλοσοφίες.

Κύριε ΑΠΟΛΛΩΝ έχετε πέσει σε ένα μεγάλο λάθος.
Η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία, είναι εκκλησία.

Μήπως θα θέλατε να μιλήσουμε και για τα θαύματα που συμβαίνουν στην ορθοδοξία, όταν οι δικές σας αιρέσεις αποδεικνύονται νεκρές;

ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

κ. Χρήστο. Για τον ευνουχισμό των ιερέων, σαφώς και δεν καταλάβατε. Εκτός από την απαγόρευση του ευνουχισμού των ιερέων του θεού Νείλου, ο Κωνσταντίνος απαγόρευσε και τον ευνουχισμό των ιερέων χριστιανών, μέσω της πρώτης οικουμενικής συνόδου, την οποία συγκάλεσε και στην οποία προήδρευσε.
Το γεγονός ότι ο πρώτος κανόνας της συνόδου αφορούσε το θέμα του ευνουχισμού, αποκαλύπτει πως ο ευνουχισμός την εποχή εκείνη, ήταν μια αρκετά διαδεδομένη συνήθεια μεταξύ των χριστιανών αλλά και των ιερέων τους. Δείχνει δηλαδή (και αυτό είναι που ήθελα να επισημάνω) το πόσο είχαν παρερμηνεύσει τη χριστιανική διδασκαλία και πως η η παρανόηση των Γραφών και η παραπλάνηση κυριαρχούσε τόσο στους πιστούς όσο και στους ιερείς της εκκλησίας κοντά στην οποία υποτίθεται βρισκόταν ο Χριστός. Ίσως για να τους περιθάλπει ώστε να μην πεθαίνουν από αιμορραγία κατά τον αυτοευνουχισμό.

Χρήστος: Στα παραπάνω υπάρχει έλλειψη βιβλιογραφίας. Παραπέμπετε σε κεφάλαιο αλλά όχι σε στίχο. Βρέστε τον στίχο και τα ξαναλέμε.

«Κωνσταντίνος των επί Ρώμης κατατυραννουμένων φειδώ λαβών, θεόν τον ουράνιον τον τε τούτου λόγον, αυτόν δη τον πάντων σωτήρα Ιησούν Χριστόν, σύμμαχον δι’ ευχών επικαλεσάμενος, πρόεισιν πανστρατιά, Ρωμαίοις τα της εκ προγόνων ελευθερίας προμνώμενος.»
Ευσέβιος, Εκκλησιαστική Ιστορία 9.9.2.

Ο Λακτάντιος λοιπόν, ισχυρίζεται πως ο Κων/νος, είδε το σύμβολο στον ύπνο του. Στο «Βίος Κωνσταντίνου» αναφέρεται ότι το όραμα το είδε ο Κων/νος και ο στρατός του στον ουρανό μέρα μεσημέρι. Στην «Εκκλησιατική Ιστορία» απλώς αναφέρεται πως ο Κων/νος προσευχόμενος ζήτησε τη βοήθεια τού χριστιανικού θεού.
Ο Ευσέβιος στην «Εκκλησιαστική Ιστορία» ενώ περιγράφει με αρκετές λεπτομέρειες τη μάχη της Μιλβίας, παρομοιάζοντας τη νίκη του Κων/νου επί του Μαξεντίου με τη νίκη του Μωϋσή επί των Αιγυπτίων κατά τη διάβαση της Ερυθράς θάλασσας [9.9.3-10], δεν αναφέρει ούτε περιγράφει το «Εν τούτω νίκα». Δεν είναι λίγο περίεργο;


Χρήστος: Που είναι το παράξενο δεν καταλαβαίνω. Η σύγκλητος της Ρώμης ήταν Χριστιανική και δεν το ήξερα;

«επί Ρώμης μετ’ επινικίων εισήλαυνεν, πάντων αθρόως αυτόν άμα κομιδή νηπίοις και γυναξίν των τε από της συγκλήτου βουλής και των άλλως διασημοτάτων συν παντί δήμω Ρωμαίων φαιδροίς όμμασιν αυταίς ψυχάς οία λυτρωτήν σωτήρα τε και ευεργέτην μετ’ ευφημιών και απλήστου χαράς υποδεχομένω» Εκκλησιαστική Ιστορία [9.9.9]

Σύμφωνα με τον Ευσέβιο, οι συγκλητικοί υποδέχτηκαν ζητωκραυγάζοντας τον Κων/νο και του αφιέρωσαν όπως γνωρίζουμε μία αψίδα θριάμβου. Υπάρχουν πολλές φωτογραφίες τής αψίδας η οποία βρίσκεται δίπλα στο Κολοσσαίο. Έχει αναπαραστάσεις από τη μάχη, όπου φαίνονται καθαρά οι ασπίδες των στρατιωτών, δεν υπάρχει πουθενά ο σταυρός ή οποιοδήποτε χριστιανικό σύμβολο όπως το ΧΡ, παρά μόνο παγανιστικές θεότητες.
Πώς το έκαναν αυτό οι συγκλητικοί, αν ο Κων/νος είχε νικήσει με χριστιανικά σύμβολα και εμβλήματα; Επευφημούσαν το χριστιανό αυτοκράτορα που νίκησε με χριστιανικά οράματα και σύμβολα αλλά στόλισαν την αψίδα θριάμβου του με παγανιστικές θεότητες;


Χρήστος: Ζώσιμος: « Όταν έφτασε στην πόλη (Ρώμη) η είδηση για τη νίκη του Κωνσταντίνου, δεν τολμούσε κανείς να δείξει τη χαρά του, γιατί κάποιοι ισχυρίζονταν ότι η πληροφορία ήταν ψευδής. Μόνο όταν έφεραν το κεφάλι του Μαξέντιου καρφωμένο σε κοντάρι, ξεπέρασαν το φόβο τους και η κατήφεια έγινε χαρά. Ο Κωνσταντίνος δεν τιμώρησε παρά ελάχιστους συνεργάτες του Μαξέντιου, ενώ διέλυσε τη φρουρά των πραιτοριανών και κατεδάφισε τα οχυρά που διέμεναν» Νέα Ιστορία, βιβλίο Β’, 17.

Όπως βλέπετε ο Ζώσιμος δεν γράφει τίποτα για προπομπούς, γράφει το ξέσπασμα χαράς του κόσμου, και δείχνει και την μεγαλοψυχία του Κωνσταντίνου που τιμωρεί ελάχιστους συνεργάτες.


Συγγνώμη, διαβάζετε αυτά που παραθέτετε; Ο Ζώσιμος (στο απόσπασμα που παραθέσατε), δεν λέει για το κεφάλι του Μαξέντιου καρφωμένο σε κοντάρι; Δεν λέει πως στη Ρώμη δεν τολμούσαν να πιστέψουν την είδηση πως ο Μαξέντιος ηττήθηκε, μέχρι που είδαν το κεφάλι του καρφωμένο σε κοντάρι; Πού το είδαν; Προφανώς στην κεφαλή της πομπής όταν ο στρατός του Κων/νου έμπαινε στην πόλη.
Πώς επέτρεψε ο άγιός σας μια τέτοια βαρβαρότητα; Να τον χαίρεστε.

Χρήστος: Λίγες φορές η Γραφή αναφέρει πως ο Θεός παίρνει το μέρος κάποιου αυτοκράτορα, για να επιτύχει τους σκοπούς του που είναι άγνωστοι, εκείνη τη στιγμή στον άνθρωπο;

Ερνημεύετε την Γραφή (Παλαιά Διαθήκη) όπως την ερμήνευαν και την αντιλαμβάνονταν οι Ιουδαίοι. Αιμοσταγείς βασιλιάδες στην υπηρεσία του Θεού; Aκόμα και ο Χίτλερ δηλαδή, για κάποιους λόγους άγνωστους σε μας, θα μπορούσε να είχε το Θεό με το μέρος του. Σίγουρα πάντως θα είχε τον Πατροκοσμά με το μέρος του. Τους συνέδεε άλλωστε το μίσος για τους εβραίους. Και ο Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής είχε το Θεό με το μέρος του. Εσείς πιστεύετε πως ο Θεός «ισχύν βασιλέων διαρρήξω, ανοίξω έμπροσθεν αυτού θύρας, και πόλεις ου συγκλεισθήσονται» έτσι ώστε να υποδουλωθούν οι έλληνες σ’ αυτόν και όχι στον Πάπα.

Νο44.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ 44, σας το ξαναλέω, χωρίς τις αυθεντικές πηγές με copy paste, δουλειά της προκοπής δεν μπορείτε να κάνετε. Έτσι για το κεφάλι του Μαξέντιου στήνετε λόγω άγνοιας ολόκληρη συνωμοσία και προσπαθείτε να δικαιολογήσετε τα αδικαιολόγητα.

Γράφετε: «Συγγνώμη, διαβάζετε αυτά που παραθέτετε; Ο Ζώσιμος (στο απόσπασμα που παραθέσατε), δεν λέει για το κεφάλι του Μαξέντιου καρφωμένο σε κοντάρι; Δεν λέει πως στη Ρώμη δεν τολμούσαν να πιστέψουν την είδηση πως ο Μαξέντιος ηττήθηκε, μέχρι που είδαν το κεφάλι του καρφωμένο σε κοντάρι; Πού το είδαν; Προφανώς στην κεφαλή της πομπής όταν ο στρατός του Κων/νου έμπαινε στην πόλη.
Πώς επέτρεψε ο άγιός σας μια τέτοια βαρβαρότητα; Να τον χαίρεστε.»



Επειδή εγώ διαθέτω τις πηγές μπορώ και αποκαλύπτω ότι θέλω σιγά – σιγά. Έτσι για το κεφάλι του Μαξέντιου, υπάρχει και άλλη πηγή ο εθνικός συγγραφέας Πραξαγόρας. Ακούστε λοιπόν τι γράφει: « Βρήκε το τέλος του, πέφτοντας μέσα στη τάφρο που είχε κατασκευάσει. Κόβοντας τότε ΚΑΠΟΙΟΙ Ρωμαίοι στρατιώτες το κεφάλι του και καρφώνοντάς του σε ένα ακόντιο, το ΠΕΡΙΕΦΕΡΑΝ μέσα στη πόλη. Έτσι με προθυμία και χαρά προσχώρησε στο Κωνσταντίνο κι αυτό το βασίλειο» (Πραξαγόρα του Αθηναίου, της Κατά τον Μέγα Κωνσταντίνο ιστορίας, βιβλία 2, Μυριόβιβλος Φωτίου 62, στίχος 30 ή Εκδοτικός οίκος Ελευθερίου Μερετάκη Μυριόβιβλος Φωτίου, τόμος 5, σελίδα 111.)

Καλά λοιπόν τα σενάρια περί πομπών και προπομπών που βρήκατε πιθανώς σε αρχαιοελληνικά site, αλλά σας είπα. Σοβαρή κριτική και copy paste δεν πάνε μαζί. Καλά λοιπόν τα επιστημονικά σενάρια επιστημονικής φαντασίας που βρίσκετε, αλλά είναι για τον σινεμά και όχι για σοβαρή κριτική.

Αυτά σαν πρώτη γεύση. Για τα άλλα αύριο, γιατί έχουμε και τους «Χαιρετισμούς» της Παναγίας.

Μετά τιμής Χρήστος – αντιαιρετικός

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ 44, ας δούμε σήμερα και τα υπόλοιπα που αφορούν τα σημεία που θίξατε για τον Μέγα Κωνσταντίνο. Σας λέω όμως εκ των προτέρων πως για μία ακόμη φορά δεν λάβατε υπόψη σας, την προειδοποίησή μου, πως κατέχω όλη την βιβλιογραφία που αναφέρω και έτσι για μια ακόμη φορά η τακτική σας να αντιγράφετε και να επικολλάτε από διάφορα site θα σας εκθέσει ανεπανόρθωτα για μία ακόμη φορά.


ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΟΣ

Γράφετε: κ. Χρήστο. Για τον ευνουχισμό των ιερέων, σαφώς και δεν καταλάβατε. Εκτός από την απαγόρευση του ευνουχισμού των ιερέων του θεού Νείλου, ο Κωνσταντίνος απαγόρευσε και τον ευνουχισμό των ιερέων χριστιανών, μέσω της πρώτης οικουμενικής συνόδου, την οποία συγκάλεσε και στην οποία προήδρευσε.
Το γεγονός ότι ο πρώτος κανόνας της συνόδου αφορούσε το θέμα του ευνουχισμού, αποκαλύπτει πως ο ευνουχισμός την εποχή εκείνη, ήταν μια αρκετά διαδεδομένη συνήθεια μεταξύ των χριστιανών αλλά και των ιερέων τους. Δείχνει δηλαδή (και αυτό είναι που ήθελα να επισημάνω) το πόσο είχαν παρερμηνεύσει τη χριστιανική διδασκαλία και πως η η παρανόηση των Γραφών και η παραπλάνηση κυριαρχούσε τόσο στους πιστούς όσο και στους ιερείς της εκκλησίας κοντά στην οποία υποτίθεται βρισκόταν ο Χριστός. Ίσως για να τους περιθάλπει ώστε να μην πεθαίνουν από αιμορραγία κατά τον αυτοευνουχισμό.


Όπως σας είχα πει και στην προηγούμενη απάντησή μου είστε άσχετος με τα Εκκλησιαστικά ζητήματα. Αφού όμως επιμένετε να κάνετε πως τα γνωρίζετε, για πέστε μου που γράφει πως ο Πρόεδρος μια Οικουμενικής Συνόδου, απαγορεύει ή επιβάλει την γνώμη του στα μέλη μιας συνόδου. Και πότε οι αποφάσεις σε ζητήματα πίστης (δόγματα) ή σε ζητήματα τάξεως και λατρείας(κανόνες) είναι του Προέδρου και όχι της πλειοψηφίας των συμμετεχόντων μελών. Βιβλιογραφία παρακαλώ και όχι αερολογίες. Όσο για το αν ήταν Πρόεδρος ο Κωνσταντίνος της πρώτης οικουμενικής συνόδου ή όχι και τι είδους πρόεδρος προς το παρόν δεν μας αφορά και είναι θέμα άλλης συζήτησης που ευχαρίστως μπορούμε να κάνουμε αφού επιλύσουμε πρώτα τα υπό συζήτηση θέματα.

Όσο για το άλλο που γράφετε «Δείχνει δηλαδή (και αυτό είναι που ήθελα να επισημάνω) το πόσο είχαν παρερμηνεύσει τη χριστιανική διδασκαλία και πως η η παρανόηση των Γραφών και η παραπλάνηση κυριαρχούσε τόσο στους πιστούς όσο και στους ιερείς της εκκλησίας κοντά στην οποία υποτίθεται βρισκόταν ο Χριστός.» , σας ξαναρωτάω. Ευθύνεται η Εκκλησία γι’ αυτό; Γιατί οι αιρετικοί από πού προήλθαν; Από την παρερμηνεία τη χριστιανικής διδασκαλίας δεν προήλθαν; Σας καλώ και πάλι να φέρετε ντοκουμέντα που να αποδεικνύουν πως η Εκκλησία δίδασκε τον αυτοευνουχισμό. Αναμένω λοιπόν. Αν δεν το κάνετε θα αποδειχτείτε ένας κοινός συκοφάντης.


Πάμε τώρα σε ένα ακόμα «Βατερλώ» σας



ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ 312
Γράφετε: «Χρήστος: Στα παραπάνω υπάρχει έλλειψη βιβλιογραφίας. Παραπέμπετε σε κεφάλαιο αλλά όχι σε στίχο. Βρέστε τον στίχο και τα ξαναλέμε.

«Κωνσταντίνος των επί Ρώμης κατατυραννουμένων φειδώ λαβών, θεόν τον ουράνιον τον τε τούτου λόγον, αυτόν δη τον πάντων σωτήρα Ιησούν Χριστόν, σύμμαχον δι’ ευχών επικαλεσάμενος, πρόεισιν πανστρατιά, Ρωμαίοις τα της εκ προγόνων ελευθερίας προμνώμενος.»
Ευσέβιος, Εκκλησιαστική Ιστορία 9.9.2.

Ο Λακτάντιος λοιπόν, ισχυρίζεται πως ο Κων/νος, είδε το σύμβολο στον ύπνο του. Στο «Βίος Κωνσταντίνου» αναφέρεται ότι το όραμα το είδε ο Κων/νος και ο στρατός του στον ουρανό μέρα μεσημέρι. Στην «Εκκλησιατική Ιστορία» απλώς αναφέρεται πως ο Κων/νος προσευχόμενος ζήτησε τη βοήθεια τού χριστιανικού θεού.
Ο Ευσέβιος στην «Εκκλησιαστική Ιστορία» ενώ περιγράφει με αρκετές λεπτομέρειες τη μάχη της Μιλβίας, παρομοιάζοντας τη νίκη του Κων/νου επί του Μαξεντίου με τη νίκη του Μωϋσή επί των Αιγυπτίων κατά τη διάβαση της Ερυθράς θάλασσας [9.9.3-10], δεν αναφέρει ούτε περιγράφει το «Εν τούτω νίκα». Δεν είναι λίγο περίεργο;


Χρήστος: Που είναι το παράξενο δεν καταλαβαίνω. Η σύγκλητος της Ρώμης ήταν Χριστιανική και δεν το ήξερα;

«επί Ρώμης μετ’ επινικίων εισήλαυνεν, πάντων αθρόως αυτόν άμα κομιδή νηπίοις και γυναξίν των τε από της συγκλήτου βουλής και των άλλως διασημοτάτων συν παντί δήμω Ρωμαίων φαιδροίς όμμασιν αυταίς ψυχάς οία λυτρωτήν σωτήρα τε και ευεργέτην μετ’ ευφημιών και απλήστου χαράς υποδεχομένω» Εκκλησιαστική Ιστορία [9.9.9]

Σύμφωνα με τον Ευσέβιο, οι συγκλητικοί υποδέχτηκαν ζητωκραυγάζοντας τον Κων/νο και του αφιέρωσαν όπως γνωρίζουμε μία αψίδα θριάμβου. Υπάρχουν πολλές φωτογραφίες τής αψίδας η οποία βρίσκεται δίπλα στο Κολοσσαίο. Έχει αναπαραστάσεις από τη μάχη, όπου φαίνονται καθαρά οι ασπίδες των στρατιωτών, δεν υπάρχει πουθενά ο σταυρός ή οποιοδήποτε χριστιανικό σύμβολο όπως το ΧΡ, παρά μόνο παγανιστικές θεότητες.
Πώς το έκαναν αυτό οι συγκλητικοί, αν ο Κων/νος είχε νικήσει με χριστιανικά σύμβολα και εμβλήματα; Επευφημούσαν το χριστιανό αυτοκράτορα που νίκησε με χριστιανικά οράματα και σύμβολα αλλά στόλισαν την αψίδα θριάμβου του με παγανιστικές θεότητες;»



Όλα τα παραπάνω που υποστηρίζετε δείχνουν, που μπορεί να οδηγήσουν κάποιον οι αντιγραφές και οι επικολλήσεις από διάφορα site και να τον εκθέσουν ανεπανόρθωτα.

Πριν να σας απαντήσω, σας θυμίζω και ένα ατόπημά σας. Στη προηγούμενη απάντησή σας, με είχατε παραπέμψει για το ίδιο θέμα στο κεφάλαιο 10, γιατί πιθανώς αυτό θα είχατε βρει στο site από το οποίο αντιγράψατε αντί του ορθού που παραπέμπετε στην τωρινή απάντησή σας.

Σας λέω λοιπόν, ερχόμενος να σας απαντήσω γιατί ο Ευσέβιος δεν αναφέρει στην Εκκλησιαστική Ιστορία του το σύμβολο του Σταυρού που είδε ο Κων/νος, πως αν είχατε την Εκκλησιαστική Ιστορία του Ευσέβιου, δεν θα υποστηρίζατε αυτά που υποστηρίζετε, γιατί θα ξέρατε πως θα γελοιοποιηθείτε.

Επειδή δεν θα το πιστέψετε, αλλά εκεί που σταματάτε εσείς, δηλ. στο στίχο 9 αμέσως μετά, στο στίχο 10 όχι μόνο μιλάει για το σύμβολο του Σταυρού, αλλά εξηγείται και το γιατί η αψίδα του θριάμβου δεν περιέχει χριστιανικά σύμβολα. Βέβαια ισχύει και αυτός που σας είχα γράψει, πως η σύγκλητος και ο λαός της Ρώμης παρέμενε παγανιστικός, εξ’ ου και η συμπεριφορά του πλήθους το 326, να λιθοβολήσει το άγαλμά του, όταν αρνήθηκε να παραστεί σε ειδωλολατρική τελετή.

Πάμε τώρα να δούμε τι λέει ο Ευσέβιος στο 9,9, 10 – 11.

«Αυτός δε έχων έμφυτον της εις τον Θεόν ευσέβεια, χωρίς καθόλου να συγκινείται από τας κραυγάς ούτε να επαίρεται από τους επαίνους, συναισθανόμενος δε βαθέως την εκ Θεού βοήθεια, προστάζει αμέσως να χαραχθεί ΤΡΟΠΑΙΟΝ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΠΑΘΟΥΣ εις την χείρα του αγάλματός του. Έστησαν μάλιστα κατά διαταγή του ΑΓΑΛΜΑ εις το ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΠΟΛΥΣΥΧΝΑΣΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ φέρον ΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟ ΣΗΜΕΙΟ εις την δεξιά χείρα και εχάραξαν την εξής επί λέξει επιγραφή εις την λατινική γλώσσα. “ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΩΤΗΡΙΩΔΕΣ ΣΗΜΕΙΟ, με το αληθές δείγμα της ανδρείας, ηλευθέρωσα την πόλη σας, διασώσας αυτή από το ζυγό του τυράννου, προσέτι δε και την σύγκλητο και τον δήμο των Ρωμαίων ελευθερώσας αποκατέστησα εις την αρχαία δόξα και λαμπρότητα”».

Δεν έχετε δει αγάλματα του Κωνσταντίνου να κρατά στο χέρι του μια μπάλα με ένα Σταυρό επάνω;

Έτσι που λέτε αγαπητέ 44. Αυτά παθαίνει όποιος εμπιστεύεται τα διάφορα site και όχι τις πρωτογενείς πηγές.

Όσο για το Χίτλερ και τον Πατροκοσμά που γράφετε είναι άσχετα με αυτά που γράφω εγώ και είναι μια προσπάθεια μη απάντησή σας. Περιμένω με βιβλιογραφία από τα έντυπα της Σκοπιάς την θέση της και την ερμηνεία της σε αυτό που εξέθεσα δηλ. πως ο Θεός βοηθά αυτοκράτορες και βασιλιάδες. Αν δεν το κάνετε, θα είναι μια ακόμα αερολογία σας.

Ξεχάσατε να μου αναφέρετε και την βιβλιογραφία για το «χρηστός» και το «Χριστός». Αν δεν το κάνετε, μία ακόμα ανακολουθία σας θα προστεθεί στις τόσες άλλες.

Μετά τιμής Χρήστος – αντιαιρετικός

Λιπαρδόνιος είπε...

Ερευνητά,
το πιστεύω ότι έχετε πολύ μεγαλύτερο ταλέντο από εμένα στις αερολογίες και τις αμπελοφιλοσοφίες.Απλά, γιατί εγώ στηρίζομαι στην κοινή λογική,δε διαθέτω ταλέντο αερολογίας.
Καταφέρατε να ξεδιπλώσετε το δικό σας ταλέντο σε πολύ λίγες γραμμές...Εύγε!
Βέβαια, δε μου κάνει εντύπωση.
Όλοι οι θρησκόληπτοι τέτοια πρόβατα(όπως τους ήθελε και ο κύριός τους ως καλός ποιμήν) είναι που αναμασούν λόγια μπουρδολογίας και μυθολογίας...
Πολύ αστείο και το όνομα:Ερευνητής!Σε τί ακριβώς συνίσταται η έρευνά σας;Σε μύθους και παραμυθάκια;;;
Χαχαχα!Σας χαιρετώ!Δεν αξίζει να χάνω το χρόνο μου με άτομα που πιστεύουν σε κεριά που ανάβουν μόνα τους,σε εικόνες που δακρύζουν,βήχουν,φτερνίζονται,πέρδονται...
Ακόμη και να υπήρχε ο Θεός σας, θα ήταν πολύ υποτιμητικό για τον ίδιο θαύματα τέτοιου φτηνού εντυπωσιασμού...
Συνεχίζετε να γεμίζετε τα παγκάρια τους!Εκτός κι αν κ.ερευνητά είστε από την άλλη πλευρά, οπότε σας βγάζω το καπέλο. Καλά κάνετε και παραμυθιάζετε τον κόσμο,όταν είναι τόσο αφελής.Σε καλή μεριά τα κέρδη σας!
Είδικα με την οικονομική κρίση πάντως, είναι πολύ καλή επιλογή το επάγγελμα παπάς.Το σκέφτομαι κι εγώ σοβαρά!
Σας χαιρετώ,χάρηκα για τις στιγμές γέλιου που μου χαρίσατε!

Ανώνυμος είπε...

κ. Νο44, γι' αυτό πρέπει να προσέχουμε τις «συμμαχίες» μας...


Αγαπητέ κ. Απόλλωνα, έρχεστε και γράφετε σε αυτό το ιστολόγιο, ενώ δεν έχετε απαντήσει στα σχόλια που έχουμε κάνει στο δικό σας ιστολόγιο:

Για τις ανακρίβειες σχετικά με το Πηδάλιο.

Και σχετικά με την προβολή της θέσης ότι ο ο Χριστόδουλος είναι επικίνδυνος βάσει των λεγομένων του... Δ. Λιαντίνη, η οποία ξεπερνάει την «κοινή λογική» την οποία επικαλείστε στο παραπάνω σχόλιό σας.

Επίσης μην χλευάζετε τις θρησκευτικές πεποιθήσεις, γιατί και εγώ θα μπορούσα τώρα να ασχοληθώ με τις δικές σας(;) ζωδιακές.


Υ.Γ.: Το ότι καταπολεμούμε τις αιρέσεις επειδή «παίζονται τεράστια οικονομικά συμφέροντα», απλά το προσπερνάω. Να, τώρα που θα πατήσω το κουμπί «Δημοσίευση Σχολίου» θα μου βγάλει μερικά κέρματα ο υπολογιστής. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου ;-).

Ανώνυμος είπε...

Προς κύριο ΑΠΟΛΛΩΝ που είπε:
«Σας χαιρετώ, χάρηκα για τις στιγμές γέλιου που μου χαρίσατε!»

Χαζό παιδί χαρά γεμάτο!

Επίσης κύριε ΑΠΟΛΛΩΝ είπατε:
«Χαχαχα!Σας χαιρετώ!Δεν αξίζει να χάνω το χρόνο μου με άτομα που πιστεύουν σε κεριά που ανάβουν μόνα τους,σε εικόνες που δακρύζουν,βήχουν,φτερνίζονται,πέρδονται...
Ακόμη και να υπήρχε ο Θεός σας, θα ήταν πολύ υποτιμητικό για τον ίδιο θαύματα τέτοιου φτηνού εντυπωσιασμού...»

Χαίρομαι που το βάλατε στα πόδια, πριν καλά, καλά αρχίσει κάποιος διάλογος μεταξύ μας.

Ψευτοφιλόσοφε!!!

Ο ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Χρήστος: Επειδή εγώ διαθέτω τις πηγές μπορώ και αποκαλύπτω ότι θέλω σιγά – σιγά. Έτσι για το κεφάλι του Μαξέντιου, υπάρχει και άλλη πηγή ο εθνικός συγγραφέας Πραξαγόρας. Ακούστε λοιπόν τι γράφει: « Βρήκε το τέλος του, πέφτοντας μέσα στη τάφρο που είχε κατασκευάσει. Κόβοντας τότε ΚΑΠΟΙΟΙ Ρωμαίοι στρατιώτες το κεφάλι του και καρφώνοντάς του σε ένα ακόντιο, το ΠΕΡΙΕΦΕΡΑΝ μέσα στη πόλη. Έτσι με προθυμία και χαρά προσχώρησε στο Κωνσταντίνο κι αυτό το βασίλειο»

Μα κ. Χρήστο, εγώ δεν έγραψα πως ο Κωνσταντίνος ο ίδιος έκοψε το κεφάλι του Μαξέντιου και το περιέφερε στη Ρώμη. Έγραψα απλώς ότι συνέβη αυτή η βαρβαρότητα και ότι ο άγιός σας την ανέχτηκε.
Χαίρομαι που συμφωνείτε τελικά πως οι στρατιώτες του Κων/νου εμπνευόμενοι από ένα χριστιανικό (κατ’ εσάς) όραμα, προέβησαν σε τέτοιες βαρβαρότητες.


Χρήστος: …για πέστε μου που γράφει πως ο Πρόεδρος μια Οικουμενικής Συνόδου, απαγορεύει ή επιβάλει την γνώμη του στα μέλη μιας συνόδου. Και πότε οι αποφάσεις σε ζητήματα πίστης (δόγματα) ή σε ζητήματα τάξεως και λατρείας(κανόνες) είναι του Προέδρου και όχι της πλειοψηφίας των συμμετεχόντων μελών. Βιβλιογραφία παρακαλώ και όχι αερολογίες. Όσο για το αν ήταν Πρόεδρος ο Κωνσταντίνος της πρώτης οικουμενικής συνόδου ή όχι και τι είδους πρόεδρος προς το παρόν δεν μας αφορά και είναι θέμα άλλης συζήτησης που ευχαρίστως μπορούμε να κάνουμε αφού επιλύσουμε πρώτα τα υπό συζήτηση θέματα.

… Σας καλώ και πάλι να φέρετε ντοκουμέντα που να αποδεικνύουν πως η Εκκλησία δίδασκε τον αυτοευνουχισμό. Αναμένω λοιπόν.


Συγγνώμη αλλά … πότε έγραψα εγώ ότι η εκκλησία δίδασκε τον ευνουχισμό; Όνειρο βλέπετε; Ή μήπως όραμα;
Αυτό που έγραψα εγώ, ήταν πως το γεγονός ότι ο πρώτος κανόνας της πρώτης οικουμενικής συνόδου αφορούσε τον ευνουχισμό λαϊκών και κληρικών, αποκαλύπτει πως αυτοευνουχίζονταν και ιερείς και πως οι ευνουχιζόμενοι ήταν πολλοί, φανερώνοντας την απουσία συγκροτημένης πίστης και δόγματος. Επικρατούσε ένας θεολογικός αχταρμάς, όπου ο καθένας πίστευε και έπραττε τα δικά του.
Με ρωτάτε αν ευθυνόταν η εκκλησία γι’ αυτό. Το βέβαιο είναι ότι δεν ήταν ικανή να πείσει και να αποτρέψει τον ευνουχισμό των ιερέων της. Είναι και ένα θέμα, αν υπήρχε «Εκκλησία» ή «Εκκλησίες». Και θέλετε να μας πείσετε ότι ήταν η Χάρη Του μαζί τους σ’ αυτήν την τρικυμία εν κρανίω.

Για το αν προήδρευσε της οικουμενικής συνόδου ο Κωνσταντίνος απαγορεύοντας ή επιβάλοντας τη θέλησή του, ας αφήσουμε να μας το πει ο αγαπητός σας κ. Χ. Γιανναράς: «Οι πρώτες αιρέσεις που άρχισαν να απειλούν την ενότητα της Εκκλησίας αντιμετωπίστηκαν από το Μέγα Κωνσταντίνο και ως απειλή της συνοχής του κράτους – έμπρακτα ο αυτοκράτορας αντιμετώπιζε ήδη το χριστιανισμό ως religio imperii: Συγκάλεσε αμέσως σύνοδο όλων των επισκόπων της αυτοκρατορίας (των επισκόπων της «οικουμένης» του imperium) και προήδρευσε ο ίδιος
«Κατά της θρησκείας», σελ. 216.

Ο Κωνσταντίνος επέβαλε την ενότητα στην εκκλησία προκειμένου η pax christiana να αντικαταστήσει την pax romana. Aν δεν απαιτούσε ενότητα ο Κωνσταντίνος, οι επίσκοποι θα συνέχιζαν να αλληλοτρώγονται αφού ακόμη και παρουσία του Κων/νου στην οικουμενική σύνοδο, όπως αναφέρει ο Ευσέβιος στο «Βίο Κων/νου» (8.14) η διαμάχη ήταν βίαιη.
Με έδικτο ο Κων/νος (εκδοθέν τέλη 332, Σωκράτους Εκκλησιαστική Ιστορία 1.9) διέταξε να καούν όλα τα αιρετικά κείμενα και καταδίκαζε σε θάνατο όποιον βρισκόταν να έχει στην κατοχή του αιρετικά κείμενα.
Με τη βία λοιπόν και με την κρατική καταστολή επικράτησε η λεγόμενη ορθοδοξία.


Χρήστος: Επειδή δεν θα το πιστέψετε, αλλά εκεί που σταματάτε εσείς, δηλ. στο στίχο 9 αμέσως μετά, στο στίχο 10 όχι μόνο μιλάει για το σύμβολο του Σταυρού, αλλά εξηγείται και το γιατί η αψίδα του θριάμβου δεν περιέχει χριστιανικά σύμβολα. Βέβαια ισχύει και αυτός που σας είχα γράψει, πως η σύγκλητος και ο λαός της Ρώμης παρέμενε παγανιστικός, εξ’ ου και η συμπεριφορά του πλήθους το 326, να λιθοβολήσει το άγαλμά του, όταν αρνήθηκε να παραστεί σε ειδωλολατρική τελετή.

«Έστησαν μάλιστα κατά διαταγή του ΑΓΑΛΜΑ εις το ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΠΟΛΥΣΥΧΝΑΣΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ φέρον ΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟ ΣΗΜΕΙΟ εις την δεξιά χείρα και εχάραξαν την εξής επί λέξει επιγραφή εις την λατινική γλώσσα. “ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΩΤΗΡΙΩΔΕΣ ΣΗΜΕΙΟ, με το αληθές δείγμα της ανδρείας, ηλευθέρωσα την πόλη σας, διασώσας αυτή από το ζυγό του τυράννου, προσέτι δε και την σύγκλητο και τον δήμο των Ρωμαίων ελευθερώσας αποκατέστησα εις την αρχαία δόξα και λαμπρότητα”».

Δεν έχετε δει αγάλματα του Κωνσταντίνου να κρατά στο χέρι του μια μπάλα με ένα Σταυρό επάνω;


Παραδέχεστε επομένως πως ο Ευσέβιος στην «Εκκλησιαστική Ιστορία» ΔΕΝ περιγράφει ούτε αναφέρει το όραμα του Κων/νου.
Το μόνο που αναφέρει είναι περί ενός αγάλματος του Κων/νου με κάποιο σωτήριο σημείο στο χέρι του.
Το άγαλμα δεν το είδαμε ποτέ, είδαμε όμως την αψίδα θριάμβου, η οποία τα μόνα «σωτήρια σημεία» που φέρει, είναι εντελώς παγανιστικά.
Τελικά το «σωτήριον σημείον» ήταν μια μπάλα με σταυρό; Hταν ο σταυρός σκέτος ήταν το σύμβολο ΧΡ ή ήταν μείξη και των δύο;
Ο Λακτάντιος αναφέρει μόνο το σύμβολο ΧΡ (Περί του θανάτου των διωκτών. 44) το οποίο χαράχτηκε στις ασπίδες. Ο Ευσέβιος αφήνει την φαντασία του να οργιάσει αναφέροντας το «Εν Τούτω Νίκα» και γράφοντας για λάβαρο με χρυσό στεφάνι και πολύτιμους λίθους («Βίος Κωνσταντίνου» 1.31). Ο Λακτάντιος αν και ζούσε κοντά στον Κων/νο ως δάσκαλος λατινικών του γιου του Κρίσπου, δεν αναφέρει τίποτα από όλα αυτά εκτός από το ΧΡ.
O Eυσέβιος για ευνόητους λόγους χρωστούσε χάρη στον Κων/νο και το «γλείψιμο» προς τον αυτοκράτορα ξεπερνούσε ακόμη και αυτό του γλειοδέστερου αυλοκόλακα καθιστώντας τον αναξιόπιστο. Δεν μπορεί παρά να γελάσει κανείς διαβάζοντας στο «Βίο Κων/νου» (1.10) την περιγραφή κατά την είσοδό του στην οικουμενική σύνοδο. Το χαμηλωμένο βλέμμα, το βάδισμά του, η ομορφιά του το ανάστημα και η αστραφτερή αμφίεση, η γλυκύτητα και η ηπιότητα … του αγγελιοφόρου του θεού.
Και όπως λέει ο Χ. Γιανναράς στη σελ. 217 του «Ενάντια στη θρησκεία» ο Κων/νος παρείχε χρήμα και προνόμια στην Εκκλησία. Τι θα έγραφε λοιπόν ο Ευσέβιος;

Όσο για το ΧΡ και το κατά πόσο ήταν αυτό ΚΑΙ παγανιστικό σύμβολο, είναι γνωστό πως ήταν σύντμηση της λέξης «χρηστόν» που σήμαινε «αίσιο», «ευοίωνο» και το χρησιμοποιούσαν όσοι μελετούσαν κείμενα και χρησμούς για να σημειώνουν στο περιθώριο των κειμένων τα αποσπάσματα τα οποία θεωρούνταν ευνοϊκά. («Χριστιανισμός και Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία» Ralf M. Novak σελ. 238)

Χρήστος: Για το Χίτλερ και τον Πατροκοσμά που γράφετε είναι άσχετα με αυτά που γράφω εγώ και είναι μια προσπάθεια μη απάντησή σας. Περιμένω με βιβλιογραφία από τα έντυπα της Σκοπιάς την θέση της και την ερμηνεία της σε αυτό που εξέθεσα δηλ. πως ο Θεός βοηθά αυτοκράτορες και βασιλιάδες. Αν δεν το κάνετε, θα είναι μια ακόμα αερολογία σας.

Όσους αυτοκράτορες και βασιλιάδες βοήθησε ο Θεός, αναφέρονται στην Αγία Γραφή. Τα υπόλοιπα είναι δικές σας επινοήσεις. Η ορθόδοξη εκκλησία τής Ρωσίας έχει αγιοποιήσει το τσαρικό ζεύγος Ρομανώφ, τους Νικόλαο και Αλεξάντρα Ρομανώφ. Έσεις αποκαλείτε όσιο τον αυτοκράτορα Ιουστιανό το Β’ που απαιτούσε να γκρεμίσουν μια εκκλησία για να χτίσει συντριβάνι και που τύφλωσε έναν Πατριάρχη σας. Πώς να σας πάρει κανείς στα σοβαρά;

Νο44.

Ανώνυμος είπε...

Νικόλαος: κ. Νο44, γι' αυτό πρέπει να προσέχουμε τις «συμμαχίες» μας...

Οι μόνοι σύμμαχοί μου είναι οι ιστορικές πηγές και κυρίως αυτές που επικαλείται και η ορθοδοξία.

Απόλλων: Είδικα με την οικονομική κρίση πάντως, είναι πολύ καλή επιλογή το επάγγελμα παπάς.Το σκέφτομαι κι εγώ σοβαρά!

Κι όμως αυτός ο άνθρωπος θα μπορούσε να γίνει παπάς τής εκκλησίας σας. Ξέρετε πόσο εύκολο είναι;

Εκτός από αυτό, κάθε λογής παραβάτες και φυγόδικοι βρίσκουν και έβρισκαν καταφύγιο στο Άγιον Όρος. Βαθύτατα μετανοημένοι βεβαίως βεβαίως.


Νο44.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ 44, όλα τα περίμενα από εσάς, αλλά να καταφεύγετε και σε διάψευση των ίδιων σας των γραπτών για να ξεφύγετε από τη δύσκολη θέση που περιήλθατε με τις αντιγραφές και τα επικολλήματα, ειλικρινά δεν το περίμενα.

Αλλά ας αρχίσουμε.

Γράψατε στις 21 Μάρτιος 2009 7:16 μμ : «Μα κ. Χρήστο, εγώ δεν έγραψα πως ο Κωνσταντίνος ο ίδιος έκοψε το κεφάλι του Μαξέντιου και το περιέφερε στη Ρώμη. Έγραψα απλώς ότι συνέβη αυτή η βαρβαρότητα και ότι ο άγιός σας την ανέχτηκε.
Χαίρομαι που συμφωνείτε τελικά πως οι στρατιώτες του Κων/νου εμπνευόμενοι από ένα χριστιανικό (κατ’ εσάς) όραμα, προέβησαν σε τέτοιες βαρβαρότητες.»


Δεν χρειάζεται να σας απαντήσω γιατί θα απαντήσει ο ίδιος σας ο εαυτός:

18 Μάρτιος 2009 11:22 μμ : «Ο Κωνσταντίνος μετά τη νίκη του, μπήκε θριαμβευτής στη Ρώμη. Προπομπός της θριαμβευτικής παρέλασης ήταν το παλουκωμένο κεφάλι του ηττημένου Μαξέντιου»

και

20 Μάρτιος 2009 5:38 μμ : «Δεν λέει πως στη Ρώμη δεν τολμούσαν να πιστέψουν την είδηση πως ο Μαξέντιος ηττήθηκε, μέχρι που είδαν το κεφάλι του καρφωμένο σε κοντάρι; Πού το είδαν; Προφανώς στην κεφαλή της πομπής όταν ο στρατός του Κων/νου έμπαινε στην πόλη. »

Αυτή λοιπόν είναι η κατάντιά σας. Να διαψεύδεται τον εαυτό σας. Από τον προπομπό της παρέλασης που υποστηρίζατε πως ήταν το κεφάλι του Μαξέντιου, τώρα λέτε πως ο Κων/νος απλώς ανέχτηκε την βαρβαρότητα. Χαρακτηρίζετε κιόλας τους στρατιώτες που έκαναν αυτή την πράξη ως Χριστιανούς. Από πού το ξέρετε; Εκτός αν, από επικολλητής είστε και μάγος; Και που ξέρετε αν έγινε γνώστης του γεγονότος ο Κων/νος; Γράφουν τίποτα τέτοιο τα βιβλία; Οι επικολλήσεις σας τι λένε επ’ αυτού.

Και συνεχίζουμε. Αποκόπτεται μέρος της απάντησής μου για να βγάλετε ότι συμπέρασμα σας βολεύει.

Γράφετε: «Παραδέχεστε επομένως πως ο Ευσέβιος στην «Εκκλησιαστική Ιστορία» ΔΕΝ περιγράφει ούτε αναφέρει το όραμα του Κων/νου.
Το μόνο που αναφέρει είναι περί ενός αγάλματος του Κων/νου με κάποιο σωτήριο σημείο στο χέρι του.»


Αυτό μόνο έγραψα εγώ; Αυτό που πετσοκόψατε, δεν λέει για το όραμα του Κων/νου; Για να σας το ξαναθυμίσω λοιπόν:

«Αυτός δε έχων έμφυτον της εις τον Θεόν ευσέβεια, χωρίς καθόλου να συγκινείται από τας κραυγάς ούτε να επαίρεται από τους επαίνους, συναισθανόμενος δε βαθέως την εκ Θεού βοήθεια, προστάζει αμέσως να χαραχθεί ΤΡΟΠΑΙΟΝ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΠΑΘΟΥΣ εις την χείρα του αγάλματός του.»

Ποιο είναι λοιπόν το τρόπαιον του σωτήριου πάθους; Δεν είναι ο σταυρός; Και που και πότε τον είχε δει το σταυρό ο Κων/νος; Δεν τον είχε δει ακριβώς την προηγούμενη μέρα της μάχης;


Επιπλέον παριστάνετε και τον «χαζό» που κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε αυτό που σας έχω γράψει επανειλημμένα. Πως η σύγκλητος και ο λαός της Ρώμης παρέμενε παγανιστικός, εξ’ ου και ο λιθοβολισμός του αγάλματός του. Και δεν μου έχετε απαντήσει επί τούτου. Ένα παγανιστικός λαός και μια παγανιστική σύγκλητος θα χρησιμοποιούσε χριστιανικά σύμβολα στο αφιέρωμά της;


Γράφετε : «Αυτό που έγραψα εγώ, ήταν πως το γεγονός ότι ο πρώτος κανόνας της πρώτης οικουμενικής συνόδου αφορούσε τον ευνουχισμό λαϊκών και κληρικών, αποκαλύπτει πως αυτοευνουχίζονταν και ιερείς και πως οι ευνουχιζόμενοι ήταν πολλοί, φανερώνοντας την απουσία συγκροτημένης πίστης και δόγματος. Επικρατούσε ένας θεολογικός αχταρμάς, όπου ο καθένας πίστευε και έπραττε τα δικά του.»

Για γίνετε πιο σαφής κ. 44. Ποιος είναι και τι είδους είναι αυτός ο θεολογικός αχταρμάς, που οδηγούσε στον αυτοευνουχισμό;

Τώρα εκτός από τον Χίτλερ και τον Πατροκοσμά, μπλέξατε και τους Ρομανώφ, για να αποφύγετε να απαντήσετε; Σας ξαναθυμίζω λοιπόν την ερώτησή μου, για να απαντήσετε αν μπορείτε. Γράφει η Γραφή ή όχι πως ο Θεός βοηθάει και εγκαθιδρύει βασιλιάδες και ειδωλολάτρες παρακαλώ, ναι ή όχι; Τι ερμηνεία δίνει η Σκοπιά επ’ αυτού, η οποία κατ’ εσάς είναι η σωστή, απέναντι στη δικιά μου που είναι λάθος όπως ισχυρίζεστε. Και προσοχή. Θέλω ντοκουμέντα και όχι τις γνωστές σας αερολογίες.

Με το «χρηστός» και «Χριστός» δεν με καλύψατε. Απλώς βρήκατε κάπου αυτό που γράψατε, χωρίς να γράψετε το απόσπασμα, παραπέμποντας μάλιστα σε ένα ξένο συγγραφέα. Ούτε ποιον αρχαίο συγγραφέα επικαλείται ο εν λόγω κύριος, ούτε που και πότε συνέβαινε αυτό, ούτε συγκεκριμένα ντοκουμέντα, έτσι γενικά και αόριστα. Ξεκαθαρίστε λοιπόν και αυτό το ζήτημα. Επίσης γράφετε πως το χρησιμοποιούσαν «όσοι μελετούσαν κείμενα και χρησμούς για να σημειώνουν στο περιθώριο των κειμένων τα αποσπάσματα τα οποία θεωρούνταν ευνοϊκά» . Αυτό όμως έρχεται σε αντίφαση με αυτό που γράψατε στις 18 Μάρτιος 2009 11:22 μμ : «εξίσου διαδεδομένο όμως ήταν και στους παγανιστές ως σύμβολο για τη λέξη «χρηστόν» η οποία αναφερόμενη σε οιωνούς και προφητείες, σήμαινε «αίσιο» και «ευοίωνο».
Γιατί το σχόλιό σας στις 21 Μαρτίου δείχνει μια μειοψηφία – άλλωστε πόσοι μελετούσαν κείμενα και χρησμούς – ενώ στο σχόλιό σας στις 18 Μαρτίου ισχυρίζεστε πως ήταν διαδεδομένο!!!! Από πού λοιπόν καταλήγετε σε αυτό το αυθαίρετο συμπέρασμα; Μήπως επειδή μπερδέψατε τα copy – paste σας;

Επιπλέον από εκεί που το δανειστήκατε, αυτό μιλάει πως τα γράμματα Χ και Ρ είναι κακός οιωνός, και πως αναφέρετε και σαν σύμβολο του χρόνου και «από την πόλη έρχομαι κι στην κορφή κανέλλα»!! Γι’ αυτό το πετσοκόψατε και αυτό, γιατί μιλάει και για κάτι ακαταλαβίστικες συζυγίες και «ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι» που λέει και ο λαός. Για να κάνω κοινωνούς λοιπόν και τους υπόλοιπους συνομιλητές σε ένα ακαταλαβίστικο copy – paste σας:

« Το Χριστόγραμμα (ΧΡ) που καθιέρωσε ο Κωνσταντίνος μετά το εξαιρετικά
αμφιλεγόμενο όραμά του, μπορεί μεν να ήταν ήδη ευρέως διαδεδομένο εντός
τής χριστιανικής κοινότητας, εξίσου διαδεδομένο όμως φαίνεται ότι ήταν και στην
παγανιστική λατρεία ως σύμβολο για τη λέξη «χρηστόν» η οποία αναφερόμενη
σε οιωνούς και προφητείες, σήμαινε «αίσιο, ευοίωνο» (3), ενώ κατά μία άλλη
εκδοχή χρησιμοποιούνταν και ως σύμβολο τού Χρόνου. Συνεκτιμώντας τώρα
το γεγονός ότι τη συγκεκριμένη ημέρα μια συζυγία πλανητών θα μπορούσε
συνδεόμενη με κάποιους αστερισμούς και άστρα να είχε παραγάγει ένα σχήμα
που θυμίζει τα γράμματα Χ και Ρ, είναι δυνατόν ο Κωνσταντίνος να θέλησε
απλώς να μετατρέψει έναν για τους παγανιστές κακό οιωνό σε έναν «χρηστό»
εμπνέοντας από κοινού τόσο τους χριστιανούς όσο και τους παγανιστές
στρατιώτες του και βάζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τις βάσεις για την επίτευξη
τού στόχου «μία αυτοκρατορία, ένας αυτοκράτορας, μία πίστη».


Και επειδή ο κ. 44, ξέχασε να αναφέρει – κατά την προσφιλή του τακτική – την ακαταλαβίστικη πηγή, από την οποία δανείστηκε και μέρος της απάντησής του, την αναφέρουμε εμείς anazitiseis-hh.blogspot.com.

Πάντως κ. 44, σας το ξαναλέω. Με αντιγραφές και copy – paste, προκοπή δεν πρόκειται να δείτε, όπως δεν είχατε δει και με τον αγιασμό της Λούπου. Απλώς εκτίθεσθε.

Μετά τιμής Χρήστος – αντιαιρετικός

Ανώνυμος είπε...

κ. Νο44: «Κι όμως αυτός ο άνθρωπος θα μπορούσε να γίνει παπάς τής εκκλησίας σας. Ξέρετε πόσο εύκολο είναι;»


Εσείς το ξέρατε ότι ο Ιούδας είχε οριστεί διάκονος, όχι από εμάς τους ανάξιους, αλλά από τον Ίδιο τον Χριστό;


16 Άνδρες αδελφοί, έδει πληρωθήναι την γραφήν ταύτην ην προείπε το Πνεύμα το άγιον διά στόματος Δαυίδ περί Ιούδα του γενομένου οδηγού τοις συλλαβούσι τον Ιησούν, 17 ότι κατηριθμημένος ήν συν ημίν και έλαχε τον κλήρον της διακονίας ταύτης. (Πράξ. α' 16-17)


Και δεν θέλω να ασχοληθώ εγώ με αυτά που γίνονται μέσα στη Σκοπιά. Η ακαθαρσία και η παλινωδία των δογμάτων της μου αρκεί. Ο γέροντας Παΐσιος έλεγε: Οι μέλισσες πηγαίνουν πάντα στ' άνθη και οι μύγες στις ακαθαρσίες.


Υ.Γ.1: Να δούμε ποιο ιστολόγιο θα ξεθάψετε πάλι για να κάνετε «σοβαρή» κριτική στην Ορθοδοξία, ακόμα και στις αμφιλεγόμενες πλευρές της ―όπου ακόμα και εκεί εκτίθεστε. Βλέπετε, η Ορθοδοξία δεν κρύβει τα κείμενά της, ούτε έχει νόμους για τη λογοκρισία τους. Η Σκοπιά από την άλλη, και κρύβει και λογοκρίνει όλα τα κείμενά της. (Και η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία π.χ. στη Γαλλία λογόκρινε μέχρι πρόσφατα(!) τα κείμενά της.) Παρόλα αυτά διακρίνουμε μία σταθερότητα στην Ορθοδοξία για χιλιετίες και μία αυτογελοιοποίηση της ολοκληρωτικής Σκοπιάς με συνεχείς αλλαγές δογμάτων και ψευδοπροφητείες που έχω την εντύπωση ότι ούτε ο κ. Χρήστος δεν προλαβαίνει (και δεν μπορεί ― λόγω της απόκρυψης των βιβλίων της Σκοπιάς) να καταγράψει.

Υ.Γ.2: Ζητώ ταπεινά συγγνώμη που αλλάζω θέμα, αλλά νομίζω ότι έχουν ήδη βγει συμπεράσματα για την ιστορική κριτική και «κριτική» που γίνεται.

Ανώνυμος είπε...

Κύριε 44, και κάτι που διέλαθε της προσοχής μου.

Γράφετε: «Ο Ευσέβιος αφήνει την φαντασία του να οργιάσει αναφέροντας το «Εν Τούτω Νίκα» και γράφοντας για λάβαρο με χρυσό στεφάνι και πολύτιμους λίθους («Βίος Κωνσταντίνου» 1.31). Ο Λακτάντιος αν και ζούσε κοντά στον Κων/νο ως δάσκαλος λατινικών του γιου του Κρίσπου, δεν αναφέρει τίποτα από όλα αυτά εκτός από το ΧΡ.»

Πάτε λοιπόν στο άρθρο μου όπου πρόσθεσα κάποιες ενδιαφέρουσες φωτογραφίες. Εκεί θα δείτε και νόμισμα με το ανύπαρκτο κατ’ εσάς λάβαρο.


Μετά τιμής Χρήστος - αντιαιρετικός

Ανώνυμος είπε...

Χρήστος: «Αυτός δε έχων έμφυτον της εις τον Θεόν ευσέβεια, χωρίς καθόλου να συγκινείται από τας κραυγάς ούτε να επαίρεται από τους επαίνους, συναισθανόμενος δε βαθέως την εκ Θεού βοήθεια, προστάζει αμέσως να χαραχθεί ΤΡΟΠΑΙΟΝ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΠΑΘΟΥΣ εις την χείρα του αγάλματός του.»

Ποιο είναι λοιπόν το τρόπαιον του σωτήριου πάθους; Δεν είναι ο σταυρός; Και που και πότε τον είχε δει το σταυρό ο Κων/νος; Δεν τον είχε δει ακριβώς την προηγούμενη μέρα της μάχης;


Αν κάποιος είδε όραμα, το βέβαιο είναι ότι το είδατε εσείς.
Ο Ευσέβιος στην «Εκκλησιαστική Ιστορία» ΔΕΝ αναφέρει όραμα. Το ότι ο Κων/νος υιοθέτησε ένα σύμβολο, το ΧΡ, δεν σημαίνει ότι το είδε σε όραμα ή ότι ήταν θεία αποκάλυψη. Αν ο Ευσέβιος γράφει περί οράματος στην «Εκκλησιαστική Ιστορία» πείτε μας σε ποιο σημείο να το δω και γω. Ο Λακτάντιος ξεκάθαρα μιλά περί ονείρου. Αργότερα ο Ευσέβιος στο «Βίο Κων/νου» ένα έργο απίστευτης αυλοκολακίας και εξιδανίκευσης τού αυτοκράτορα που κατέστησε εξουσία τη θρησκεία τού Ευσέβιου, αφήνει τη φαντασία του κυριολεκτικά να οργιάσει.

Χρήστος: Αυτή λοιπόν είναι η κατάντιά σας. Να διαψεύδεται τον εαυτό σας. Από τον προπομπό της παρέλασης που υποστηρίζατε πως ήταν το κεφάλι του Μαξέντιου, τώρα λέτε πως ο Κων/νος απλώς ανέχτηκε την βαρβαρότητα. Χαρακτηρίζετε κιόλας τους στρατιώτες που έκαναν αυτή την πράξη ως Χριστιανούς. Από πού το ξέρετε;

Αλήθεια, οι στρατιώτες του Κων/νου, αφού ήταν μάρτυρες μιας χριστιανικής θείας αποκάλυψης, πώς και δεν έγιναν αμέσως χριστιανοί αλλά παρέμειναν παγανιστές;
H κατάντια είναι αποκλειστικά δική σας αφού αναγορεύσατε σε «άγιο» και «ισαπόστολο» έναν συζυγοκτόνο, παιδοκτόνο, παγανιστή αρχιερέα που έγινε αυτοκράτορας μετά από πολύνεκρες μάχες και τις δολοφονίες των αντιπάλων του. Κατανοητό ότι έπρεπε να εκφράσετε την ευγνωμοσύνη σας που σας έδωσε εξουσία χρήμα και προνόμια. Όλα τ’ άλλα όμως είναι για παραμυθίαση.

Χρήστος: Πως η σύγκλητος και ο λαός της Ρώμης παρέμενε παγανιστικός, εξ’ ου και ο λιθοβολισμός του αγάλματός του. Και δεν μου έχετε απαντήσει επί τούτου. Ένα παγανιστικός λαός και μια παγανιστική σύγκλητος θα χρησιμοποιούσε χριστιανικά σύμβολα στο αφιέρωμά της;

Ένας παγανιστικός λαός θα πολεμούσε με χριστιανικά σύμβολα στις ασπίδες του; Και θα πορευόταν στη μάχη με λάβαρα χριστιανικά; Μάλλον όχι. Μη μου πείτε πως οι περίπου 100.000 στρατιώτες του Κων/νου στη μάχη της Μιλβίας ήταν χριστιανοί. Επομένως πήγαν στη μάχη με σύμβολα που τα θεωρούσαν παγανιστικά. Αν βέβαια είχαν δει ένα όραμα μέρα μεσημέρι ξεκάθαρα χριστιανικό, θα εξακολουθούσαν να είναι παγανιστές;
Προφανώς το όποιο σύμβολο χρησιμοποίησε ο Κων/νος ήταν αμφίσημο ικανοποιώντας και τους μεν και τους δε. Αν το σύμβολο ήταν ξεκάθαρα χριστιανικό, δεν θα υπήρχε μεταστροφή τόσο στους στρατιώτες αλλά και στο λαό τής Ρώμης όταν θα έβλεπε ότι απελευθερώθηκε χάρη στο θεό των χριστιανών; Kαμία μεταστροφή όμως δεν υπήρξε.
Στη συνέχεια όταν ο Κων/νος υιοθέτησε τη χριστιανική θρησκεία ως θρησκεία τής αυτοκρατορίας του, δώθηκε η ανάλογη ερμηνεία.

Χρήστος: Για γίνετε πιο σαφής κ. 44. Ποιος είναι και τι είδους είναι αυτός ο θεολογικός αχταρμάς, που οδηγούσε στον αυτοευνουχισμό;

Πόσο πιο σαφής να γίνω; Ξεκάθαρο δόγμα δεν υπήρχε. Επί αιώνες, στη συνέχεια, η ιστορία της εκκλησίας δεν είναι τίποτε άλλο από ένα ξεκαθάρισμα -συνήθως με απίστευτα αιματηρό τρόπο- των διαφορετικών δοξασιών και αιρέσεων. Επικράτησαν τα δόγματα που απέκτησαν δεσμούς με τον αυτοκράτορα. Αρκούσε ένας «αιρετικός» να αποκτήσει την εύνοια της μητέρας ή της συζύγου τού αυτοκράτορα για να φέρει τα πάνω κάτω, όπως την περίοδο της εικονομαχίας. Πριν δε το πρώτο ξεκαθάρισμα που έγινε στην πρώτη οικουμενική σύνοδο, η σύγχυση μεταξύ των πιστών ήταν τέτοια που οδηγούσε σε διαστρεβλώσεις όπως αυτή του ευνουχισμού.
Ο Ωριγένης είναι ίσως ο πιο διάσημος αυτοευνουχισμένος.

Χρήστος: Επιπλέον από εκεί που το δανειστήκατε, αυτό μιλάει πως τα γράμματα Χ και Ρ είναι κακός οιωνός, και πως αναφέρετε και σαν σύμβολο του χρόνου και «από την πόλη έρχομαι κι στην κορφή κανέλλα»!! Γι’ αυτό το πετσοκόψατε και αυτό, γιατί μιλάει και για κάτι ακαταλαβίστικες συζυγίες και «ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι» που λέει και ο λαός. Για να κάνω κοινωνούς λοιπόν και τους υπόλοιπους συνομιλητές σε ένα ακαταλαβίστικο copy – paste σας:

Είστε αρκετά διασκεδαστικός αγαπητέ Χρήστο. Σχόλια για το ΧΡ υπάρχουν σε άπειρες ιστοσελίδες και όχι μόνο σε αυτήν που παραθέτετε. Η δική μου πηγή είναι το βιβλίο που σας παρέθεσα και δεν φταίω εγώ αν εσείς αγνοείτε σύγχρονους ιστορικούς, μόνο και μόνο επειδή δεν ανήκουν στο ορθόδοξο ποίμνιο.
Δυστυχώς για σας, η εποχή που καίγονταν συγγράμματα με εντολές των αγίων αυτοκρατόρων σας, πέρασε. Χωνέψτε το. Πάρτε και μια σφουγγαρίστρα και μαζέψτε τα σάλια που στάζει ο «Βίος Κωνσταντίνου» από το απερίγραπτο γλείψιμο του Ευσέβιου προς τον αυτοκράτορά του.
Και την καραμέλα τού copy paste μην την πιπιλάτε, καθόσον ό,τι έχετε γράψει εσείς, δεν είναι παρά συρραφές από την ΟΟΔΕ και τον Μεταλληνό.

Νο44.

Ανώνυμος είπε...

O 44 animporos pleon na elegxei tis piges tou kiriou Xristou, egrapse to istoriko:
Και την καραμέλα τού copy paste μην την πιπιλάτε, καθόσον ό,τι έχετε γράψει εσείς, δεν είναι παρά συρραφές από την ΟΟΔΕ και τον Μεταλληνό.

Kirie 44, tha mporousate isos na mas parapempsete stin analogi selida tis OODE na to doume ki emeis apo pou ta ekane copy paste o kirios Xristos?

Gia na antilifthikate autin tin ´´apati´´ tou Atiairetikou, simenei pos eiste polu kalos anagnostis tis OODE, ara tha gnorizete kai tin selida ´´thima´´ pou ipepese ston adistakto antieretiko kanontas copy paste ´´animporos´´ na kataskeuasei to diko tou arthro.

Kirie 44, eleos!
Kathe fora ksefournizete kati, etsi mono kai mono gia na dimiourgisete entiposeis.
I plaka omos einai, pos oute entiposeis den poreite na dimiourgisete.

Nostos

Ανώνυμος είπε...

Έγραψα: «οι στρατιώτες του Κων/νου εμπνευόμενοι από ένα χριστιανικό (κατ’ εσάς) όραμα, προέβησαν σε τέτοιες βαρβαρότητες.»

Και απαντήσατε: Χαρακτηρίζετε κιόλας τους στρατιώτες που έκαναν αυτή την πράξη ως Χριστιανούς. Από πού το ξέρετε;

Nομίζω πως κι ένας μαθητής του Δημοτικού καταλαβαίνει πως δεν έγραψα αυτό που εσείς λέτε.


υγ. Καταλαβαίνω πως θέλετε να νομίζουμε πως ο άγιός σας, ούτε διέταξε, ούτε πήρε χαμπάρι πως η θεόπνευστη νίκη του, συνοδεύτηκε από βαρβαρότητες όπως ο αποκεφαλισμός και η περιφορά τής κεφαλής του γαμπρού του Μαξέντιου στην πόλη της Ρώμης. Ήταν κάτι που έγινε παρά τη θέλησή του. Δεν πρόλαβε καν να το εμποδίσει. Εντάξει, σας πιστέψαμε.

Νο44.

Ανώνυμος είπε...

Κύριε 44, αποδείξατε πως εκτός από το ταλέντο στην βωμολοχία ήσαστε άπιαστος και στην συκοφαντία.

Γι’ αυτό αν θέλετε να συνεχιστεί ο διάλογος ή θα ανακαλέσετε το αισχρό σας υπονοούμενο για το πρόσωπό μου περί συρραφής ΟΟΔΕ και Μεταλληνού ή θα φέρετε στοιχεία γι’ αυτό που ισχυρίζεστε.

Και όταν τα φέρετε θα δείτε πως θα σας αποδείξω τι μέγας συκοφάντης είστε, όπως απέδειξα και τις παλινωδίες σας και τα copy – paste σας.

Πιθανόν το μηχανευτήκατε αυτό, στον υπέρμετρο εκνευρισμό που σας διακατέχει από την καθημερινή σας γελοιοποίηση που υφίσταστε.

Χρήστος - αντιαιρετικός

Ανώνυμος είπε...

Χρήστος: Πάτε λοιπόν στο άρθρο μου όπου πρόσθεσα κάποιες ενδιαφέρουσες φωτογραφίες. Εκεί θα δείτε και νόμισμα με το ανύπαρκτο κατ’ εσάς λάβαρο.

Πάλι ό,τι θέλετε λέτε. Στις μάχες πάντα υπάρχουν λάβαρα. Δεν αμφιβήτησα ούτε την ύπαρξη λάβαρου ούτε το ΧΡ. Αυτό που αμφισβητείται είναι το κατά πόσο ήταν χριστιανικό και κυρίως το όραμα και μάλιστα μέρα μεσημέρι.

Επίσης, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, ο Κων/νος συνέχισε να κόβει νομίσματα μέχρι και το 337 τα οποία είχαν στη μία όψη τους αυτόν και τη θεά Νίκη.

Νο44.

Ανώνυμος είπε...

Χρήστος: Πάτε λοιπόν στο άρθρο μου όπου πρόσθεσα κάποιες ενδιαφέρουσες φωτογραφίες. Εκεί θα δείτε και νόμισμα με το ανύπαρκτο κατ’ εσάς λάβαρο.

Στις μάχες πάντα υπήρχαν λάβαρα. Δεν αμφιβήτησα ούτε την ύπαρξη λάβαρου αλλά ούτε και το ΧΡ αλλά εσείς πάλι οράματα βλέπετε αντί να διαβάζετε αυτά που γράφω. Αυτό που αμφισβητείται είναι το κατά πόσο ήταν χριστιανικό την περίοδο της μάχης και κυρίως το όραμα και μάλιστα μέρα μεσημέρι.

Επίσης, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, ο Κων/νος συνέχισε να κόβει νομίσματα μέχρι και το 337 τα οποία είχαν στη μία όψη τους αυτόν και τη θεά Νίκη.

Νο44.

Ανώνυμος είπε...

Ενδεικτικό των όσων έγραψα για τον εκνευρισμό του 44. Δεν προλαβαίνει να διαψεύσει για μια ακόμη φορά τον εαυτό του!!!

22 Μάρτιος 2009 3:12 μμ : «Πάλι ό,τι θέλετε λέτε. Στις μάχες πάντα υπάρχουν λάβαρα. Δεν αμφιβήτησα ούτε την ύπαρξη λάβαρου ούτε το ΧΡ. Αυτό που αμφισβητείται είναι το κατά πόσο ήταν χριστιανικό και κυρίως το όραμα και μάλιστα μέρα μεσημέρι.»

21 Μάρτιος 2009 7:16 μμ: «Ο Ευσέβιος αφήνει την φαντασία του να οργιάσει αναφέροντας το «Εν Τούτω Νίκα» και γράφοντας για λάβαρο με χρυσό στεφάνι και πολύτιμους λίθους («Βίος Κωνσταντίνου» 1.31).»

Στις 22 Μαρτίου ισχυρίζεται πως δεν αμφισβήτησε την ύπαρξη του λαβάρου ενώ στην 21 Μαρτίου γράφει πως Ο ΕΥΣΕΒΙΟΣ ΑΦΗΝΕΙ ΤΗΝ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΟΡΓΙΑΣΕΙ γράφοντας για λάβαρο με χρυσό κ.λ.π. !!!!!!!!!


Χαίρε μεγάλε 44. Μόνο εσείς κατέχετε το μοναδικό προνόμιο να είστε πρώτος στις γκάφες και τις ανακολουθίες. Εμείς από την συζήτηση στον «Αποφατισμό», σας ξέραμε αφού μας διασκεδάζατε κάθε τόσο με τις απερίγραπτες γκάφες σας. Ο κ. Νίκος αν θυμάστε πήγε στο νοσοκομείο από τα πολλά γέλια που εσείς τον στείλατε με τις γκάφες σας. Καιρός να σας μάθουν και οι αναγνώστες του Μεγάλου Κων/νου.

Στο μεταξύ αυτά που έγραψα στο προηγούμενο σχόλιό μου ισχύουν. Ή ανακαλείται ή φέρνετε αποδείξεις που θα κονιορτοποιηθούν. Αλλιώς με συκοφάντες δεν έχει νόημα ο διάλογος.

Χρήστος – αντιαιρετικός

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Χρήστο, με συγχωρείτε, αλλά ο κύριος 44 έχει απόλυτο δίκιο σε αυτά που λέει.
Εσείς δεν εννοείτε να το καταλάβετε.
Για προσέξτε λιγάκι ακριβώς τι σας λέει ο 44.

Λοιπόν για να σας βοηθήσω, ας το δούμε μαζί.

Ο 44 είπε,
Δεν αμφισβήτησα την ύπαρξη λάβαρου ούτε το ΧΡ. Αυτό που αμφισβητείται είναι το κατά πόσο ήταν χριστιανικό και κυρίως το όραμα και μάλιστα μέρα μεσημέρι.

Καταλάβατε τώρα κύριε Χρήστο;
Ο άνθρωπος σας εξηγεί εμμέσως πλην σαφώς πως το όραμα ήταν του διαβόλου.
Αφού γνωρίζουμε πλέον τα υμνολόγια και τις δοξολογίες των Ιεχωβιτών στους δαίμονες.
Στον κύριο 44 είναι πιο εύκολο να δοξάζει το διάβολο παρά το Θεό.

Πιστεύω να βοήθησα αρκετά στο ¨διάλογο¨ σας.

Νόστος

Ανώνυμος είπε...

Χρήστος: Στις 22 Μαρτίου ισχυρίζεται πως δεν αμφισβήτησε την ύπαρξη του λαβάρου ενώ στην 21 Μαρτίου γράφει πως Ο ΕΥΣΕΒΙΟΣ ΑΦΗΝΕΙ ΤΗΝ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΟΡΓΙΑΣΕΙ γράφοντας για λάβαρο με χρυσό κ.λ.π. !!!!!!!!! Χαίρε μεγάλε 44. Μόνο εσείς κατέχετε το μοναδικό προνόμιο να είστε πρώτος στις γκάφες και τις ανακολουθίες

O Ευσέβιος αφήνει τη φαντασία του να οργιάσει αναφέροντας πως το λάβαρο κατασκευάστηκε κατ’ εντολήν του Χριστού. Ο Ευσέβιος μάς παραμυθιάζει γράφοντας πως ο Κωνσταντίνος είδε στον ύπνο του το Χριστό και του έδωσε οδηγίες για την κατασκευή του λαβάρου.
Υποθέτω ότι διαθέτετε την αντίληψη -έστω μαθητή του Δημοτικού- ώστε να αντιληφθείτε πως άλλο είναι να επιλέγεις να χρησιμοποιήσεις κάποια λάβαρα και σύμβολα για τις σκοπιμότητες που εσύ κρίνεις ως αυτοκράτορας (κάτι το οποίο δεν το αμφισβητώ) κι άλλο να ισχυρίζεσαι ότι αυτά τα λάβαρα και τα σύμβολα τα έφτιαξε ο αυτοκράτορας κατόπιν θείου οράματος στο ξύπνιο του και θείας εντολής στον ύπνο του (πείτε μας και το άλλο με τον Τοτό). Πού την είδατε λοιπόν την γκάφα μου και την ανακολουθία;

Η μόνη ανακολουθία, βρίσκεται στις πηγές που εσείς επικαλείστε για να μας πείσετε για το όραμα του Κων/νου: Ο Λακτάντιος δεν αναφέρει τίποτα άλλο παρά μόνο το ΧΡ που είδε στον ύπνο του ο Κωνσταντίνος, σε αντίθεση με τις περιγραφές τού γλαφυρότατου Ευσέβιου. Μάλλον έπασχε από αμνησία ο κακομοίρης ο Λακτάντιος (στενός φίλος του Κων/νου και παιδαγωγός του γιου του) ή θεώρησε ανάξιο αναφοράς ένα θαύμα μέρα μεσημέρι παρουσία χιλιάδων στρατιωτών.

Δικαίωμά σας να λατρεύετε και να προσκυνάτε έναν αυτοκράτορα κατά τη προσφιλή συνήθεια των ρωμαίων, αλλά τα περί «θείου οράματος» κρατείστε τα για τους αδαείς και τους συνηθισμένους να προσκυνάνε κορνίζες κόκκαλα άμφια και λοιπά μπιχλιμπίδια. Με την αγιοποίηση του Κωνσταντίνου συνεχίστηκε η παγανιστική παράδοση τής θεοποίησης των αυτοκρατόρων σε «χριστιανικό» πλέον μοτίβο. Η εκκλησία μετατράπηκε σε κρατικοδίαιτη εκκλησία, οι κληρικοί σε κρατικούς υπαλλήλους (Θεοδοσιανός Κώδικας 16.5.1) και οι επίσκοποι σε πρίγκηπες και σατράπες.
Είναι χαρακτηριστικό το ακόλουθο: Ο Ευσέβιος δεν κρύβει τον ηδονισμό του για το μεγαλειώδες όπως το αποκαλεί συμπόσιο που διοργάνωσε ο Κων/νος για να τιμήσει τους «λειτουργούς του Θεού» στο οποίο συμπόσιο οι επίσκοποι απολάμβαναν το γεύμα τους ξαπλωμένοι σε ανάκλιντρα. Αυτό το αυτοκρατορικό τσιμπούσι, το παρομοιάζει μάλιστα με τη βασιλεία του Χριστού!!!. ( «Βίος Κων/νου» 3.15.)

Eξαιρετικά αφιερωμένο:
«Εκ του αυτοκράτορος εξηρτάτο η εκλογή των επισκόπων και μάλιστα των πατριαρχών, η ίδρυσις και συγχώνευσις επισκοπών και αρχιεπισκοπών και η ανύψωσις αυτών εις μητροπόλεις, η ανακήρυξις αυτοκεφάλων Εκκλησιών. Εις τον αυτοκράτορα εγίνοντο εκ των εκκλησιαστικών δικαστηρίων εφέσεις. Ο αυτοκράτωρ συνεκάλει τας οικουμενικάς συνόδους, διήυθηνεν αυτάς προσωπικώς ή δι' αντιπροσώπων, τας συνοδικάς αποφάσεις καθίστα νόμους του κράτους και εκ των αντιμαχομένων δογματικών διδασκαλιών αυτός ενίοτε ώριζε, τίς θα επικρατήσει. [...] Ο αυτοκράτωρ είχεν ιερατικόν χαρακτήρα. Ήδη οι εθνικοί αυτοκράτορες είχον τοιούτον χαρακτήρα (ο ρωμαίος αυτοκράτωρ ήτο άκρος αρχιερεύς του εθνισμού, pontifex maximus). Ο πρώτος χριστιανός αυτοκράτωρ είπεν: «εγώ δε των εκτός υπό θεού καθεσταμένος επίσκοπος αν είην» (Ευσεβίου, Βίος του Κωνσταντίνου 4,24), ο δε Ευσέβιος περί αυτού σαφέστερον είπεν: «οιά τις κοινός επίσκοπος εκ θεού καθεσταμένος» (Βίος Κωνσταντίνου 1,44). Εν ταις συνόδοις ο αυτοκράτωρ επευφημείτο ως αρχιερεύς. [...] Δια των λέξεων τούτων οι αυτοκράτορες ανακηρύχθησαν ισαπόστολοι και θεόπνευστοι. Επί του αυτοκράτορος εχρησιμοποιείτο το επίθετον «άγιος», εξ αυτού δε παρέλαβον αυτό οι επίσκοποι μέχρι σήμερον. [...] Η Εκκλησία από του Μ. Κωνσταντίνου ήλθεν εις στενήν σύνδεσιν μετά της πολιτείας και κατ' ανάγκην εις περισσοτέρας, ή πρότερον, σχέσεις μετά του κόσμου. Τούτο συνετέλεσεν, ίνα η γενική ηθική κατάστασις των χριστιανών υποστή δευτέραν κατάπτωσιν».
(Αρχιμανδρίτης Βασίλειος Στεφανίδης, «Εκκλησιαστική Ιστορία», 6η εκδ., 1959, Εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 149-152, 175, 177, 181.)

Νο44.

Ανώνυμος είπε...

http://www.oodegr.com/neopaganismos/sykofanties/kwnst2.htm

Σ' αυτήν τη σελίδα υπάρχουν όλα όσα αναφέρει στο άρθρο του ο κ. Χρήστος. Δεν μας είπε τίποτα περισσότερο. Όλα όσα υποστηρίζει είναι γνωστά από απολογητικές σελίδες της ορθοδοξίας. Όχι μόνο τη συγκεκριμένη.

Σοβαρά τώρα κ. Χρήστο ... είχατε την εντύπωση πως ανακαλύψατε την Αμερική; Δεν θελω να σας απογοητεύσω αλλά ... φροντείστε να μάθετε για κάποιον Κολόμβο.

Νο44.

Ανώνυμος είπε...

κ. Νο44: «Κι όμως αυτός ο άνθρωπος θα μπορούσε να γίνει παπάς τής εκκλησίας σας. Ξέρετε πόσο εύκολο είναι;»


Νικόλαος: Εσείς το ξέρατε ότι ο Ιούδας είχε οριστεί διάκονος, όχι από εμάς τους ανάξιους, αλλά από τον Ίδιο τον Χριστό;

Από δω και πέρα και σεις, να επιλέγετε για κληρικούς, έγκλειστους του Κορυδαλλού. Αλλά τι λέω ... Έχετε ήδη αρκετούς εκεί.
Μάλλον αυτό ήταν το νόημα τής διακονίας του Ιούδα.

Νο44.

Ανώνυμος είπε...

Συκοφάντη 44, εξακολουθείτε να συνεχίζεται την γκάφα σας. Για να σας γράψω λοιπόν όλο το κομμάτι που γράψατε για να διαπιστώσετε για μια ακόμη φορά την υπερμεγέθη γκάφα σας.

21 Μάρτιος 2009 7:16 μμ ο Συκοφάντης 44 είπε:
«Ο Λακτάντιος αναφέρει μόνο το σύμβολο ΧΡ (Περί του θανάτου των διωκτών. 44) το οποίο χαράχτηκε στις ασπίδες. Ο Ευσέβιος αφήνει την φαντασία του να οργιάσει αναφέροντας το «Εν Τούτω Νίκα» και γράφοντας για λάβαρο με χρυσό στεφάνι και πολύτιμους λίθους («Βίος Κωνσταντίνου» 1.31). Ο Λακτάντιος αν και ζούσε κοντά στον Κων/νο ως δάσκαλος λατινικών του γιου του Κρίσπου, δεν αναφέρει τίποτα από όλα αυτά εκτός από το ΧΡ. »

τη 22 Μάρτιος 2009 3:12 μμ ο Συκοφάντης 44 είπε:
Δεν αμφιβήτησα ούτε την ύπαρξη λάβαρου ούτε το ΧΡ.

Τι γράφετε λοιπόν κ. συκοφάντη 44;

Δεν γράφετε στις 21 Μαρτίου πως «Ο Ευσέβιος αφήνει την φαντασία του να οργιάσει αναφέροντας το «Εν Τούτω Νίκα» και γράφοντας για λάβαρο με χρυσό στεφάνι και πολύτιμους λίθους;»

Και αμέσως πιο κάτω τι γράφετε; «Ο Λακτάντιος ….. ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ». Ποια είναι λοιπόν τα ΟΛΑ αυτά που αναφέρετε; Δεν είναι το«Εν Τούτω Νίκα» και το λάβαρο; Μήπως θέλετε να σας κάνω και μαθήματα σύνταξης της Ελληνικής γλώσσας;

Το επόμενο σχόλιό μου θα αφορά την αναίρεση των κακοδοξιών σας, για να σας αποδείξω για μια ακόμη φορά πως η Σκοπιά δεν βγάζει τίποτα άλλο από συκοφάντες και χαφιέδες.


Χρήστος – αντιαιρετικός

Ανώνυμος είπε...

Κύριε 44, μήπως είναι σιγά, σιγά καιρός να αρχίσετε να σκέφτεστε σοβαρά για τη σωτηρία της ψυχούλα σας;
Δε σας χρησιμεύει σε τίποτα πιστέψτε με το να πέφτετε από τη μία γκάφα στην άλλη.

Εσείς τώρα την έχετε πατήσει όπως με τα ψέματα.
Όταν κάποιος πει ένα ψέμα, μετά χρειάζεται να πει άλλα 10 ψέματα για να καλύψει το πρώτο.

Έτσι τώρα κι εσείς, για να καλύψετε τις γκάφες σας, χρησιμοποιείτε άλλες καινούριες μπας και δικαιολογήσετε τα αδικαιολόγητα.

Ειδικά στο θέμα του Κωνσταντίνου περί λαβάρων και ΧΡ, τα έχετε κάνει θάλασσα, δε το βλέπετε;

Αν το συνεχίσετε αυτό, σίγουρα μετά το Νικόλαο θα βρεθώ κι εγώ σε κανένα νοσοκομείο και μάλιστα στην εντατική.

Πάρτε την απόφαση να σκεφτείτε σοβαρά τη σωτηρία σας. Ας μην είστε εσείς ο τελευταίος που θα έχει κατανοήσει πως η βάρκα της Σκοπιάς μπάζει νερά από παντού.

Η οργάνωση αυτή καταρρέει δε το βλέπετε;

Νόστος

Υ.Γ 1. Αν η λέξη γκάφα, είχε αριθμό, αυτός θα ήταν ο αριθμός 44.
Με το Μ. Κωνσταντίνο έχετε τελείως γελοιοποιηθεί, λυπάμαι ειλικρινά που σας το λέω.

Υ.Γ 2. Κύριε Χρήστο συγχαρητήρια για τις τοποθετήσεις σας και για το άρθρο σας.
Και οι εικόνες που προσθέσατε διαφωτιστικότατες.
Δυστυχώς όμως τα πλανεμένα αδέρφια μας έχουν φάει τέτοια πλύση εγκεφάλου που είναι αδύνατο να ξυπνήσουν. Αυτοί ξέρουν να μοιράζουν μόνο τα περιοδικά ¨ξύπνα¨ το πότε θα ξυπνήσουν οι ίδιοι όμως δε ξέρουμε!!!

Ανώνυμος είπε...

Χρήστος: «Δεν αμφιβήτησα ούτε την ύπαρξη λάβαρου ούτε το ΧΡ».

Τι γράφετε λοιπόν κ. συκοφάντη 44;

Δεν γράφετε στις 21 Μαρτίου πως «Ο Ευσέβιος αφήνει την φαντασία του να οργιάσει αναφέροντας το «Εν Τούτω Νίκα» και γράφοντας για λάβαρο με χρυσό στεφάνι και πολύτιμους λίθους;»

Και αμέσως πιο κάτω τι γράφετε; «Ο Λακτάντιος … ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ». Ποια είναι λοιπόν τα ΟΛΑ αυτά που αναφέρετε; Δεν είναι το«Εν Τούτω Νίκα» και το λάβαρο; Μήπως θέλετε να σας κάνω και μαθήματα σύνταξης της Ελληνικής γλώσσας;


Δεν αμφισβήτησα ποτέ, ούτε την ύπαρξη λάβαρου, ούτε το ΧΡ ούτε το «Εν Τούτω Νίκα» ως ΣΥΜΒΟΛΑ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ Μ. ΚΩΝ/ΝΟΥ. Υποστήριζα πως το ΧΡ ήταν ΚΑΙ παγανιστικό σύμβολο, πώς είναι δυνατόν να λέτε ότι αμφισβήτησα την ύπαρξή του;

Αμφισβητώ την εκδοχή τού οράματος του Ευσέβιου αφού ο Λακτάντιος ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ. Ο Ευσέβιος υποστηρίζει ότι ο Χριστός υπέδειξε στον Κων/νο με πόσα μπιχλιμπίδια να στολίσει το λάβαρο και τι ύφασμα να του κρεμάσει. Αυτές τις γελοιότητες του Ευσέβιου δεν δέχομαι. Ούτε και ο Λακτάντιος φυσικά.


υγ1. Ο Κων/νος, μόλις δύο χρόνια ΠΡΙΝ το «όραμα» στη μάχη της Μιλβίας, είχε ισχυριστεί πως είδε όραμα μετά τη μάχη κατά του Μαξιμιανού. Τότε βέβαια στο όραμά του είχε δει το θεό Απόλλωνα και τη θεά Νίκη και το «εν τούτω νίκα» ήταν δυο στεφάνια με τρία σημάδια (ΧΧΧ). Υπάρχουν νομίσματα τού Κων/νου μ’ αυτή την απεικόνιση. (Πάπυρος Larousse Britannica, τ. 31, σ. 708, λήμμα: Κωνσταντίνος Α´ ο Μέγας.)

Σώζεται επίσης και ο πανηγυρικός λόγος που εκφωνήθηκε ενώπιον του Κων/νου όταν πήγε να θυσιάσει στο ναό τού Απόλλωνα: «Διότι είδες πιστεύω ω Κων/νε τον Απόλλωνά σου, συνοδευόμενο από τη Νίκη, να σου προσφέρουν δάφνινους στεφάνους, που ο καθένας τους φέρει έναν οιωνό τριάντα ετών… Αθάνατοι θεοί, είθε να παραχωρήσετε σ’ αυτήν την ημέρα, κατά την οποία ήταν έκδηλα παρών ο θεός, την ειρήνη, για να βασιλεύσει παντού, στα αλσύλια του Απόλλωνα καθώς και στους δύο ιερούς χώρους και στα αχνίζοντα στόμια των πηγών» Panegyrici Latini 6.21.3, 6.22.1 (310 μ.Χ.)

Αν εσείς αποδέχεστε το δεύτερο όραμα, θα πρέπει να αποδεχτείτε και το πρώτο όραμα που είπε πως είδε ο Κων/νος. Ο θεός Απόλλωνας όντως παρουσιάστηκε στον Κων/νο!. Άλλωστε ο παγανιστικός οιωνός βγήκε αληθινός. Μετά τη μάχη κατά του Μαξιμιανού, ο Κων/νος βασίλευσε σχεδόν για 30 χρόνια.


υγ2. κ.Χρήστο … πόσο χρονών είστε; Το Αλτσχάιμερ είναι αρκετά ύπουλο ξέρετε. Μήπως είναι καιρός να κάνετε εξετάσεις; Τα πρώτα συμπτώματα είναι ευδιάκριτα. Αδυνατείτε να κατανοήσετε τα AYTONOHTA.

Νο44.

Ανώνυμος είπε...

υγ3. Καλά θα κάνετε επίσης, να σταματήσετε τους χαρακτηρισμούς συκοφάντες και χαφιέδες και να μη συμπεριφέρεστε σαν κομπλεξική υστερικιά θεούσα. Είναι εντελώς κατινίστικη συμπεριφορά και δεν σας τιμά καθόλου.

Νο44.

Ανώνυμος είπε...

Ο 44 λέει, Ο Ευσέβιος υποστηρίζει ότι ο Χριστός υπέδειξε στον Κων/νο με πόσα μπιχλιμπίδια να στολίσει το λάβαρο και τι ύφασμα να του κρεμάσει. Αυτές τις γελοιότητες του Ευσέβιου δεν δέχομαι.

Κύριε 44 γιατί προσπαθείτε να υποτιμήσετε τη συζήτηση γράφοντας λέξεις όπως
¨μπιχλιμπίδια¨ ;

Επειδή δεν δέχεστε εσείς κάποια πράγματα, τι σημαίνει πως δεν έχουν και καμία αξία;
Τι δέχεστε εσείς κύριε 44;
Τι σας επιτρέπουν να δέχεστε;
Μόνο αυτά που σας συμφέρουν;

Νόστος

Ανώνυμος είπε...

Ο κ. συκοφάντης 44 είπε:

«τη 23 Μάρτιος 2009 9:23 μμ: υγ2. κ.Χρήστο … πόσο χρονών είστε; Το Αλτσχάιμερ είναι αρκετά ύπουλο ξέρετε. Μήπως είναι καιρός να κάνετε εξετάσεις; Τα πρώτα συμπτώματα είναι ευδιάκριτα. Αδυνατείτε να κατανοήσετε τα AYTONOHTA.

Νο44.

τη 23 Μάρτιος 2009 9:36 μμ: υγ3. Καλά θα κάνετε επίσης, να σταματήσετε τους χαρακτηρισμούς συκοφάντες και χαφιέδες και να μη συμπεριφέρεστε σαν κομπλεξική υστερικιά θεούσα. Είναι εντελώς κατινίστικη συμπεριφορά και δεν σας τιμά καθόλου.

Νο44.»


Κύριε 44, ψυχραιμία!!! Δεν χρειάζεται να καταφεύγετε σε ύβρεις και να δείχνετε το γνωστό ποιόν σας και την γνωστή ηθική σας κατάπτωση, λόγω των γκαφών σας και της έλλειψης επιχειρημάτων, προς αντιμετώπισή μου. Το πόσο εκνευρισμένος είστε, που δεν μπορέσατε ποτέ να με αντιμετωπίσετε είναι γνωστό σε όλους και ειδικά σε όσους συμμετείχαν στον διάλογο του άρθρου μας «Αποφατισμός». Τώρα έμελλε να γίνετε γνωστός και στους αναγνώστες του διαλόγου του Μ. Κων/νου.

Αντίθετα εγώ έχω λόγο να σας χαρακτηρίζω, γιατί εσείς μου δώσατε το δικαίωμα.

Σας αποκαλώ Βωμολόχο δηλ. υβριστή γιατί εσείς μας κάνατε κοινωνούς του ακατάσχετου υβρεολογίου σας. Άλλωστε είστε ο κύριος πρωταγωνιστής του άρθρου μας «ΜτΙ ηθικά και καθαρά άτομα;». Μήπως ξεχάσατε τα «κατορθώματά σας»;

Να σας θυμίσω ένα από τα «κατορθώματά σας» προς επίρρωση των λεγομένων μας:

«Για για ορθόδοξα ζευγάρια τα τσι….κια είναι οκέυ; Τα γλυφο…νια;
Μια ορθόδοξη χριστιανή αν παίρνει πί….ς στον άντρα της θα πρέπει να εξομολογηθεί την πράξη της αυτή ή ανάμεσα σε παντρεμένα ορθόδοξα ζευγάρια όλα επιτρέπονται;
Να τη χ….ει ο άντρας της στη μούρη είναι οκέυ ή υποπίπτει στο αμάρτημα του Αυνάν;

Δεν κατάλαβα, επικρίνεται την ενοχοποίηση του στοματικού σεξ από τους μάρτυρες του ιεχωβά ή τον big brother της κρεβατοκάμαράς τους;

Ομολογώ ότι ερεθίστηκα.
Ανάρτηση από τον/τη Ανώνυμος στο ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΣ τη 28 Ιανουάριος 2009 9:37 μμ»


Και έχετε το θράσος και από πάνω να μιλάτε και για ηθική!!!!

Σας αποκαλώ Χαφιέ, γιατί ο χαφιεδισμός είναι ένα από τα προσόντα, τα οποία θέλει να φέρουν οι ΜτΙ, η μαμά σας η Σκοπιά. Διαμαρτυρηθείτε σ’ αυτή λοιπόν, αν κάτι δεν σας αρέσει. Και για του λόγου το αληθές ορίστε τι γράφει η μαμά σας Σκοπιά στα έντυπά της:

«Δεν θεωρείτε ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ που επηρεάζουν μία εκκλησία σε εκείνους που έχουν την εξουσία»!! Σκ. 15/8/1997, σελ. 28.


«Αν το άτομο δεν αναφέρει το θέμα στους πρεσβυτέρους μέσα σε κάποιο λογικό χρονικό διάστημα, ΤΟΤΕ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΕΣΕΙΣ»!! Σκ. 15/8/1997, σελ. 27.


Το γιατί σας αποκαλώ Συκοφάντη, έρχομαι ευθύς αμέσως να σας το αποδείξω:

Επειδή γελοιοποίησα και κονιορτοποίησα όλα τα επιχειρήματά σας για τον Μ. Κων/νο, αποδεικνύοντας πως δεν κάνετε τίποτα άλλο από το να αντιγράφετε και να συρράπτετε αποσπάσματα από διάφορα sites του Ίντερνετ, ισχυριστήκατε πως και εγώ το ίδιο έκανα γράφοντας το άρθρο για τον Μ. Κων/νο, συνέραψα και αντέγραψα από την ΟΟΔΕ και τον Μεταλληνό. Και για του λόγου το αληθές:

«Και την καραμέλα τού copy paste μην την πιπιλάτε, καθόσον ό,τι έχετε γράψει εσείς, δεν είναι παρά συρραφές από την ΟΟΔΕ και τον Μεταλληνό.

Νο44.

Ανάρτηση από τον/τη Ανώνυμος στο ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΣ τη 22 Μάρτιος 2009 2:13 μμ»


Και για να αποδείξετε τα λεγόμενά σας παραπέμψατε στο:

«http://www.oodegr.com/neopaganismos/sykofanties/kwnst2.htm

Σ' αυτήν τη σελίδα υπάρχουν όλα όσα αναφέρει στο άρθρο του ο κ. Χρήστος. Δεν μας είπε τίποτα περισσότερο. Όλα όσα υποστηρίζει είναι γνωστά από απολογητικές σελίδες της ορθοδοξίας. Όχι μόνο τη συγκεκριμένη.»

Ανάρτηση από τον/τη Ανώνυμος στο ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΣ τη 23 Μάρτιος 2009 5:37 μμ»


Μία ακόμα ανακολουθία σας και γκάφα σας. Ενώ στις 22 Μαρτίου υποστηρίζετε πως έκανα συρραφές, στις 23 Μαρτίου ΧΩΡΙΣ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ γράφετε γενικώς και αορίστως πως εκεί μέσα ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΛΑ ΟΣΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Ο Κ. ΧΡΗΣΤΟΣ. Και για να καλυφτείτε υποστηρίζετε πως αυτά που γράφω υπάρχουν σε διάφορες απολογητικές σελίδες της ορθοδοξίας.

Καταλάβατε τώρα γιατί είστε συκοφάντης και αερολόγος; Ενώ στις 22 Μαρτίου με κατηγορείτε για κάτι συγκεκριμένο στις 23 Μαρτίου – ενώ σας έχω καλέσει να φέρετε αποδείξεις – καταφεύγετε στης γνωστής σας ασάφεια και αερολογία. Άλλωστε στην συκοφαντία έχετε εκπαιδευτεί καταλλήλως από τη μαμά Σκοπιά.

Αντίθετα με εσάς, εγώ όταν σας κατήγγειλα για αντιγραφές και συρραφές από το Ίντερνετ το απέδειξα. Έτσι:


Στις 18 Μάρτιος 2009 11:22 μμ γράψατε:
«Το σύμβολο ΧΡ που καθιέρωσε ο Κωνσταντίνος σύμφωνα με το εξαιρετικά αμφιλεγόμενο όραμά του, μπορεί μεν να ήταν ήδη ευρέως διαδεδομένο εντός της χριστιανικής κοινότητας ως σύντμηση της λέξης Χριστός, εξίσου διαδεδομένο όμως ήταν και στους παγανιστές ως σύμβολο για τη λέξη «χρηστόν» η οποία αναφερόμενη σε οιωνούς και προφητείες, σήμαινε «αίσιο» και «ευοίωνο».»



Και σας απέδειξα από που το πήρατε. Από το anazitiseis-hh.blogspot.com.


« Το Χριστόγραμμα (ΧΡ) που καθιέρωσε ο Κωνσταντίνος μετά το εξαιρετικά
αμφιλεγόμενο όραμά του, μπορεί μεν να ήταν ήδη ευρέως διαδεδομένο εντός
τής χριστιανικής κοινότητας, εξίσου διαδεδομένο όμως φαίνεται ότι ήταν και στην
παγανιστική λατρεία ως σύμβολο για τη λέξη «χρηστόν» η οποία αναφερόμενη
σε οιωνούς και προφητείες, σήμαινε «αίσιο, ευοίωνο» anazitiseis-hh.blogspot.com.


Άλλωστε δεν ήταν η πρώτη φορά που κάνατε copy paste. Έχετε προϊστορία με τον αγιασμό και το Πηδάλιο.

Όσο λοιπόν δεν φέρνετε τα ακριβή σημεία μου, που έκανα copy paste, θα είστε ένας κοινός συκοφάντης, με τον οποίο διάλογος δεν μπορεί να γίνει. Πιθανόν με αυτό το ψέμα σας να επιδιώξατε να στραφεί αλλού ο διάλογος μετά τις αλλεπάλληλες γκάφες σας με το κεφάλι του Μαξέντιου και το λάβαρο.

Πάντως από επιχειρήματα σκίζετε. Όπως αυτό:

«Αλήθεια, οι στρατιώτες του Κων/νου, αφού ήταν μάρτυρες μιας χριστιανικής θείας αποκάλυψης, πώς και δεν έγιναν αμέσως χριστιανοί αλλά παρέμειναν παγανιστές;»

Φοβερό επιχείρημα!!! Τι να λέμε τώρα!! Ενώ οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι και το άλλο Ιουδαϊκό Ιερατείο που είχαν δει τόσα θαύματα του Χριστού (αναστάσεις νεκρών, θεραπείες παραλυτικών κ.λ.π. κ.λ.π.), «σκοτώνονταν» ποιος θα πρωτογίνει μαθητής του και αν θυμάμαι καλά, δεν πρέπει να τον σταύρωσαν κιόλας, γιατί πίστεψαν αμέσως στα θαύματά του και έγιναν οι πρώτοι και καλύτεροι μαθητές του!!!!

Πράγματι. Θα συμφωνήσω μαζί σας, πως χρησιμοποιείτε ατράνταχτα και ακατάριπτα επιχειρήματα.

Λοιπόν ή θα ανακαλέσετε και θα ζητήσετε συγγνώμη για τις συκοφαντίες σας ή θα φέρετε τα ακριβή σημεία, που έκανα copy paste.


Χρήστος – αντιαιρετικός

Ανώνυμος είπε...

Όπως βλέπετε, η δομή και οι ενότητες του άρθρου σας, ακόμη και οι τίτλοι είναι παρόμοιοι με αυτούς του Μεταλληνού.
Για τη στάση του Κων/νου έναντι της ειδωλολατρείας γράφει ο Μεταλληνός, για τη ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΟΥΣ (ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ) γράφετε εσείς. Η δομή είναι πανομοιότυπη αρκεί να αλλάξετε τη σειρά:

Γ. Μεταλληνός:
H σωστή χρήση των πηγών – Οι πηγές
Ζώσιμος Οι Διαφωτιστές Βιογραφικά στοιχεία
Κατηγορίες από το Ζώσιμο
Η περίπτωση του Μαξιμιανού
Η περίπτωση του Βασσιανού
«Τούτω Νίκα» περίπτωση του Μαξεντίου
Κρίσπος – Φαύστα
Η στάση του Μ. Κωνσταντίνου έναντι της ειδωλολατρείας
Το διάταγμα των Μεδιολάνων
Έργα του Μ. Κωνσταντίνου
Ποια η σχέση του με τον Χριστιανισμό

Χρήστος:
Το όραμα 312 μ.Χ.
Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΟΥΣ (ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ)
Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ
Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ ΤΟΥ
Μαξιμιανός
Λικίνιος
Βασσιανός
Λικινιανός
Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ
Η ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΩΣ ΑΓΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Για την περίπτωση του Βασσιανού, με δικά σας λόγια βέβαια, γράφετε ακριβώς το ίδιο πράγμα:

Xρήστος: Όμως η συνωμοσία απεκαλύφθη, κατεστάλη και ο Βασσιανός δικάστηκε και εκτελέστηκε για προδοσία. Γιατί άραγε πρέπει να φταίει ο Κωνσταντίνος και όχι ο αχάριστος γαμπρός του, ο οποίος υπέστη την προβλεπόμενη τιμωρία από τους ισχύοντες νόμους.

Μεταλληνός (από τα site της ΟΟΔΕ): κι εδώ ο Κωνσταντίνος έδειξε μεγαθυμία κι όταν αποκαλύφθηκε η συνωμοσία – πάλι συνωμοσία – εναντίον του ανωτάτου άρχοντος. O Βασσιανός εξετελέσθη με την εφαρμογή των νόμων του κράτους. Είναι δυνατόν λοιπόν, εν ψυχρώ, να αποδοθεί η κατηγορία στον Κωνσταντίνο και να θεωρηθεί δολοφόνος; Κάθε ανώτατος άρχων τότε θα έπρεπε να ονομάζεται δολοφόνος, εκτός και αν ο ανώτατος άρχων χρησιμοποιεί τους νόμους.

Το ακόλουθο που έχετε γράψει υπάρχει αυτούσιο σε άλλη ορθόδοξη ιστοσελίδα. Απλώς έχετε προσθέσει τη δική σας εισαγωγή:

Χρήστος: Εκεί βέβαια που το κουβάρι μπλέκεται τελείως – όσον αφορά τους θανάτους της Φαύστας και του Κρίσπου – είναι μια αποστροφή από την Ιστορία του μεγάλου Άγγλου ιστορικού Gibbon, ο οποίος κάθε άλλο παρά φιλικός προς τον Κωνσταντίνο μπορεί να χαρακτηριστεί:
«Τόσο οι πολέμιοι όσο και οι υπέρμαχοι του χαρακτήρα του Κωνσταντίνου, έχουν παραγνωρίσει δυο πολύ σημαντικά αποσπάσματα δύο ομιλιών που εκφωνήθηκαν στην διάρκεια της επόμενης βασιλείας. Στο πρώτο εξυμνούνται οι αρετές, η ομορφιά και η τύχη της αυτοκράτειρας Φαύστας, της κόρης, συζύγου, αδελφής και μητέρας τόσων πολλών πριγκίπων. Στο δεύτερο, αναφέρεται ρητά ότι η μητέρα του Κωνσταντίνου του νεότερου (σ.σ. δηλ. του γιου του Μ. Κωνσταντίνου), ο οποίος σφαγιάστηκε τρία χρόνια μετά το θάνατο του πατέρα του (σ.σ. δηλαδή το 340), ήταν ζωντανή εφόσον έκλαψε για το πεπρωμένο του γιου της. Παρά την κατηγορηματική μαρτυρία αρκετών παγανιστών και χριστιανών συγγραφέων, ενδέχεται να υπάρχουν κάποιοι λόγοι να πιστέψουμε, ή έστω να υποπτευθούμε, ότι η Φαύστα γλίτωσε από την τυφλή και ύποπτη ασπλαχνία του συζύγου της». Edward Gibbon, “The History of the Decline and Fall of the Roman Empire”, vol. 3, Chapter XVIII, footn. 25 και 26.


orthodox-world.pblogs.gr: «Αυτός παρέχει την πληροφορία, ότι ο θάνατος της Φαύστας επήλθε τρία ή τέσσερα έτη μετά το θάνατο του Κρίσπου! Το σχετικό χωρίο τού Ιερώνυμου δημοσιεύει ο ιστορικός Edward Gibbon μαζί με την αμφισβήτησή του για ένα τέτοιο θάνατο της Φαύστας. Ο Gibbon ρίχνει περισσότερο φως στην υπόθεση. Γράφει: «Τόσο οι πολέμιοι όσο και οι υπέρμαχοι τού χαρακτήρα τού Κωνσταντίνου έχουν παραγνωρίσει δύο πολύ σημαντικά αποσπάσματα δύο ομιλιών που εκφωνήθηκαν στη διάρκεια της επόμενης βασιλείας. Στο πρώτο εξυμνούνται οι αρετές, η ομορφιά και η τύχη της αυτοκράτειρας Φαύστας, της κόρης, συζύγου, αδελφής και μητέρας τόσο πολλών πριγκίπων. Στο δεύτερο, αναφέρεται ρητώς ότι η μητέρα τού Κωνσταντίνου τού νεότερου, ο οποίος σφαγιάσθηκε τρία χρόνια μετά το θάνατο τού πατέρα του, (σ.σ. δηλαδή το 340 μ.Χ.), ήταν ζωντανή εφόσον έκλαψε για το πεπρωμένο τού γιου της. Παρά την κατηγορηματική μαρτυρία αρκετών παγανιστών και χριστιανών συγγραφέων, ενδέχεται να υπάρχουν κάποιοι λόγοι να πιστέψουμε, ή έστω να υποπτευθούμε, ότι η Φαύστα γλίτωσε από την τυφλή και ύποπτη ασπλαχνία τού συζύγου της».

http://orthodox-world.pblogs.gr/2008/04/diepraxe-ontws-o-agios-kwnstantinos-oikogeneiaka-egklhmata.html


Eπί του θέματος τώρα, θα ήθελα να σας ρωτήσω αν συμμερίζεστε την άποψη του Ευσέβιου στο «Βίο Κωνσταντίνου» (3.15) πως η βασιλεία του Χριστού μοιάζει με αυτοκρατορικό τσιμπούσι: «Ο ίδιος ο αυτοκράτορας κάλεσε σε συμπόσιο τους λειτουργούς του θεού με τους οποίους είχε συμφιλιωθεί […] Δεν έλειπε κανείς επίσκοπος από το συμπόσιο το οποίο ήταν μεγαλειώδες πέρα από κάθε περιγραφή […] οι άνθρωποι του Θεού προχωρούσαν χωρίς φόβο έως τα ενδότερα αυτοκρατορικά διαμερίσματα, στα οποία μερικοί από αυτούς ήταν ομοτράπεζοι του αυτοκράτορα ενώ οι άλλοι έγερναν σε ανάκλιντρα τοποθετημένα εκατέρωθεν. Θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς πως παρακολουθούσε μια εικόνα του βασιλείου του Χριστού, πως ήταν μάλλον όνειρο παρά πραγματικότητα»

Το βέβαιο πάντως είναι, πως από τότε, οι επίσκοποι και ο αρχιερατικός ορθόδοξος κλήρος εκστασιασμένοι από τα αυτοκρατορικά τσιμπούσια και διαμερίσματα τού Κων/νου, δεν ήθελαν με τίποτα να τα αποχωριστούν. Ζαλίστηκαν από την αυτοκρατορική χλιδή και θόλωσαν από την απληστία, απληστία που τους χαρακτηρίζει μέχρι και σήμερα. Παραξενεύεται ο Nostos που απακαλώ μπιχλιμπίδια τις πολύτιμες πέτρες και τις χρυσές περικοκλάδες. Πού να αντιληφθεί πως για μας αυτά δεν έχουν καμία αξία ενώ για το ιερατείο σας είναι ο σκοπός της ύπαρξής του. Σαν πρωταγωνιστές σε θεατρική παράσταση στολίζονται με πετράδια φοράνε στέμματα μέχρι και χρυσά κουδουνάκια κρεμάνε στα μανίκια τους νοσταλγώντας τα αυτοκρατορικά μεγαλεία. Πριν μερικές μέρες έξω από το Πρωτοδικείο Πολυγύρου, κάτοικοι του Δήμου Τορώνης διαμαρτύρονταν για την προσπάθεια Μονής να τους ξεσπιτώσει διεκδικώντας τις περιουσίες τους. Υποθέτω κάποια χρυσόβουλα βυζαντινού αυτοκράτορα ή σουλτάνου θα επικαλείται.

υγ. Αφού κάνατε άγιο και ισαπόστολο τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο γιατί δεν αγιοποιήσατε και την αυτοκρατόρισσα Ειρήνη την Αθηναία που αποκατέστησε τις εικόνες; Όραμα μπορεί να μην είδε, αλλά είναι τεράστια η προσφορά της στην ορθοδοξία. Εντάξει, δεν έκανε ότι και ο Κων/νος, αλλά «αγία»
θα μπορούσατε να την είχατε ανακηρύξει. Ο εικόνες είναι τόσο σημαντικές για σας. Είχε σκοτώσει βέβαια τον άντρας της και είχε τυφλώσει το γιο της αλλά κι ο Κων/νος δεν πήγε πίσω. Είναι περίεργο πάντως πως δύο από τις πιο καθοριστικές προσωπικότητες στην ιστορία της ορθοδοξίας, είχαν δολοφονήσει συγγενικά τους πρόσωπα.

Νο44.

Ανώνυμος είπε...

Χρήστος: «Αλήθεια, οι στρατιώτες του Κων/νου, αφού ήταν μάρτυρες μιας χριστιανικής θείας αποκάλυψης, πώς και δεν έγιναν αμέσως χριστιανοί αλλά παρέμειναν παγανιστές;»

Φοβερό επιχείρημα!!! Τι να λέμε τώρα!! Ενώ οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι και το άλλο Ιουδαϊκό Ιερατείο που είχαν δει τόσα θαύματα του Χριστού (αναστάσεις νεκρών, θεραπείες παραλυτικών κ.λ.π. κ.λ.π.), «σκοτώνονταν» ποιος θα πρωτογίνει μαθητής του και αν θυμάμαι καλά, δεν πρέπει να τον σταύρωσαν κιόλας, γιατί πίστεψαν αμέσως στα θαύματά του και έγιναν οι πρώτοι και καλύτεροι μαθητές του!!!!


Σε όλα τα θαύματα του Χριστού, οι παρευρισκόμενοι εκτός των Φαρισαίων πίστευαν. Γι αυτό άλλωστε οι φαρισαίοι τον εχθρεύονταν και ήθελαν να τον σκοτώσουν. Οι 4.000 χορτασμένοι πίστεψαν ναι ή όχι;
Αν κατάλαβα καλά, το λαό που αποτελούσε το στρατό του Κων/νου τον ταυτίζετε με τους Φαρισαίους. Και το ιερατείο των παγανιστικών ναών, τους παγανιστές φιλοσόφους ... με ποιους τους ταυτίζετε;

Επίσης, το θαύμα που περιγράφει ο Ευσέβιος ΔΕΝ το έκανε ο Κωνσταντίνος. Εμφανίστηκε μέρα μεσημέρι στον ουρανό. Φαίνεται ότι οι στρατιώτες δεν πίστεψαν επειδή σκέφτηκαν … μη δίνετε σημασία, μάλλον παρείπιαμε σήμερα και έχουμε παραισθήσεις βλέποντας στον ουρανό τις αηδίες που πιστεύουν αυτοί οι χριστιανοί.

Νο44.

Ανώνυμος είπε...

Χρήστος: Αντίθετα με εσάς, εγώ όταν σας κατήγγειλα για αντιγραφές και συρραφές από το Ίντερνετ το απέδειξα. Έτσι:


Στις 18 Μάρτιος 2009 11:22 μμ γράψατε:
«Το σύμβολο ΧΡ που καθιέρωσε ο Κωνσταντίνος σύμφωνα με το εξαιρετικά αμφιλεγόμενο όραμά του, μπορεί μεν να ήταν ήδη ευρέως διαδεδομένο εντός της χριστιανικής κοινότητας ως σύντμηση της λέξης Χριστός, εξίσου διαδεδομένο όμως ήταν και στους παγανιστές ως σύμβολο για τη λέξη «χρηστόν» η οποία αναφερόμενη σε οιωνούς και προφητείες, σήμαινε «αίσιο» και «ευοίωνο».»

Και σας απέδειξα από που το πήρατε. Από το anazitiseis-hh.blogspot.com.


Να πάτε να αγοράσετε το βιβλίο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ & ΡΩΜΑΪΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ του Ralf Martin Novak Εκδόσεις Κονιδάρη και να διαβάσετε τη σελίδες 238, 239. Εγώ εκεί το βρήκα αλλά δεν πειράζει, εσείς συνεχίστε να αερολογείτε.


Νο44.

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχή συκοφάντη 44, ετοιμάσου να μπεις σήμερα στο βιβλίο Γκίνες, για το μοναδικό ρεκόρ που μόνο εσύ θα κατέχεις, γιατί ο ευτελισμός σου και η γελοιοποίηση σου θα ξεπεράσουν κάθε όριο, ακόμη και επιστημονικής φαντασίας. Αλλά δεν νομίζω πως θα σε νοιάξει και πολύ, γιατί ο ευτελισμός σου και η γελιοποίηση σου από τις αλλεπάλληλες γκάφες σου έχει γίνει δεύτερη φύση σου, σε βαθμό τέτοιο, πως όταν σε «φτύνουν», να λες πως βρέχει!!!!

Τι σου είχα γράψει παλιότερα και είχες διαμαρτυρηθεί; Πως είσαι μικρός να τα βάλεις με τον αντιαιρετικό. Τόσους μήνες, συζητάμε μαζί. Με έχεις πιάσει πουθενά ανενημέρωτο ή να έκανα κάποια γκάφα; Τι σου ήρθε λοιπόν να ξαναθελήσεις να γελοιοποιηθείς. Αφού όταν λέει κάτι ο αντιαιρετικός είναι νόμος!

Όταν λοιπόν σε αποκάλεσα συκοφάντη, επειδή ισχυρίστηκες πως έκανα copy paste την ΟΟΔΕ και τον Μεταλληνό, αντί να βγεις και να ζητήσεις συγγνώμη, ως θα όφειλες, συνέχισες να γελοιοποιείσαι ώσπου φτάσαμε στο σημερινό, που όπως θα αποδείξω θα ξεπεράσεις κάθε όριο ευτελισμού και γελοιοποίησης.

Αλλά όπως συνηθίζω να λέω τα πολλά λόγια είναι φτώχια. Πάμε λοιπόν στο προκείμενο.

Θέλοντας να αποδείξεις πως το άρθρο μου για το Μέγα Κωνσταντίνο είναι συρραφές από διάφορα sites του Ίντερνετ, έφερες παραδείγματα δήθεν συρραφών μου παραπέμποντας σε συγκεκριμένες σελίδες.

Έτσι στο σχόλιό σου στις 24 Μάρτιος 2009 10:57 μμ, παρέπεμψες στην ιστοσελίδα orthodox-world.pblogs.gr: και στην σελίδα του «http://orthodox-world.pblogs.gr/2008/04/diepraxe-ontws-o-agios-kwnstantinos-oikogeneiaka-egklhmata.html», όπου μιλάει για το θάνατο του Κρίσπου και της Φαύστας, γράφοντας τα εξής για το πρόσωπό μου:

«Το ακόλουθο που έχετε γράψει υπάρχει αυτούσιο σε άλλη ορθόδοξη ιστοσελίδα. Απλώς έχετε προσθέσει τη δική σας εισαγωγή:»

Δυστυχή συκοφάντη 44, είσαι τόσο τυφλός ή σου αρέσει να σε «φτύνουν» και να σε γελοιοποιούν;

ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ ΤΟΥ orthodox-world.pblogs.gr ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΘΕΜΑ;

Αφού η εμπάθεια προς το πρόσωπό μου δεν σ’ άφησε να το δεις, ας σου το παραθέσω εγώ:

«Απόσπασμα από το εξαιρετικό βιβλίο του Κώστα Β. Καραστάθη: «Άγιος Κωνσταντίνος ο Μέγας και η εναντίον του πολεμική. Ιστορική μελέτη. Εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος. Αθήνα Μάιος 2006 σελ. 35 - 41»

ΤΙ ΓΡΑΦΩ ΕΓΩ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΘΕΜΑ;

« Επειδή το συγκεκριμένο θέμα, όπως είδαμε, παρά ξεκάθαρο είναι, παραπέμπουμε τον αναγνώστη για μια πιο ολοκληρωμένη άποψη, στο βιβλίο του Κώστα Καραστάθη «Μέγας Κωνσταντίνος, κατηγορίες και αλήθεια» σελ. 103 – 137.

ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΑΙ το orthodox-world.pblogs.gr ΠΑΡΑΠΕΜΠΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Εκτός αυτού κ. συκοφάντη 44, ότι δεν έκανα copy paste από την συγκεκριμένη ιστοσελίδα, είναι πως ο orthodox-world.pblogs.gr ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΕ ΑΛΛΕΣ!!!!!

ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΗΓΗΣΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ!!

Γιατί το βιβλίο που επικαλείται ο orthodox-world.pblogs.gr είναι παλιότερο από αυτό που έχω εγώ. Αλλά ας αφήσουμε τον ίδιο τον συγγραφέα να μας τα εξηγήσει καλύτερα.

Κώστας Καραστάθης «Μέγας Κωνσταντίνος, κατηγορίες και αλήθεια», σελ. 16:

«Δημοσιεύσαμε συνοπτικά τα πορίσματα της πρώτης ερευνάς μας το Μάιο του 2006 σε μικρό αυτοτελή τόμο (σημ. Χρήστου: είναι αυτό του orthodox-world.pblogs.gr). Η καλή υποδοχή που επιφύλαξε το αναγνωστικό κοινό στο βιβλίο, έδειξε τη δίψα του για την αλήθεια σε μια εποχή που τα πάντα κακοποιούνται, και περισσότερο η Ιστορία. Αυτό μας οδήγησε ενωρίτατα στο χρέος ενός νέου κύκλου ιστορικών ερευνών, ευρύτερων και πιο επίμονων από τη πρώτη φορά, που τα αποτελέσματά τους, περισσότερα της προηγουμένης και ικανοποιητικότερα, ΚΑΤΑΧΩΡΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΕΚΔΟΣΗ».

«Γκέγκε» κ. συκοφάντη 44, ποια υπήρξε η κύρια πηγή των πληροφοριών μας. Όταν έχουμε ένα τέτοιο πλούτο πληροφοριών στα χέρια μας, τι να τους κάνουμε τον Μεταλληνό και την ΟΟΔΕ. Όταν παραπέμπει σε πάνω από 40 βιβλία, καταλαβαίνεις τι θησαυρό έχει κάποιος στα χέρια του;

Πάμε τώρα σε μία ακόμα μεγαλοπρεπέστατη γκάφα σου. Αφορά το Βασσιανό. Πριν όμως ασχοληθώ και με αυτόν, να σημειώσω μια ακόμη παγκόσμια πρωτοτυπία σου, αποτέλεσμα του μένους σου μήπως καταφέρεις και με νικήσεις δια της υποτιμήσεως έστω και μία φορά!

Γράφεις στις 24 Μάρτιος 2009 10:57 μμ: «Όπως βλέπετε, η δομή και οι ενότητες του άρθρου σας, ακόμη και οι τίτλοι είναι παρόμοιοι με αυτούς του Μεταλληνού.
Για τη στάση του Κων/νου έναντι της ειδωλολατρείας γράφει ο Μεταλληνός, για τη ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΟΥΣ (ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ) γράφετε εσείς. Η δομή είναι πανομοιότυπη αρκεί να αλλάξετε τη σειρά»


Φοβερό το επιχείρημά σου!! Μόνος σου το σκέφτηκες ή σε βοήθησε και κανένας άλλος! Αν εσύ π.χ. γράψεις για την μάχη του Μαραθώνα, ούτε για τον Μιλτιάδη θα γράψεις, ούτε για το πώς παρατάχτηκαν οι Έλληνες και οι Πέρσες, ούτε για τον Δάτη και τον Αρταφέρνη, ούτε για την βοήθεια που ζήτησαν οι Αθηναίοι από τους Σπαρτιάτες κ.λ.π. κ.λ.π. Αλλά θα γράψεις πως τρία πουλάκια κάθονταν και δύο κελαηδούσαν, τα σαράντα παλικάρια από τη Λειβαδιά, πως δεν ισοφαρίσαμε στο 90΄ γιατί η μπάλα χτύπησε στο δοκάρι και άλλα τέτοια για να πρωτοτυπήσεις !!!!!

Πάμε τώρα στο Βασσιανό. Το περίμενα άλλωστε πως θα ασχοληθείς με αυτόν, γιατί είναι το πιο μικρό κομμάτι του Μεταλληνού, οπότε εύκολα θα έβρισκες ομοιότητες για να με κατηγορήσεις, επειδή τα άλλα του θέματα είναι τεράστια οπότε δεν θα μπορούσες να βρεις κάτι εναντίον μου.

Την πάτησες όμως και εδώ. Γιατί όπως κατάλαβες από την στιγμή που η βάση του άρθρου μου ήταν κυρίως ο Κώστας Καραστάθης, δεν χρειαζόμουν ούτε τον Μεταλληνό, ούτε την ΟΟΔΕ.

Για να συγκρίνουμε τώρα τα κείμενα για να σε ευτελίσω και γελοιοποιήσω ακόμη μία φορά:

Γράφεις στις 24 Μάρτιος 2009 10:57 μμ: «Για την περίπτωση του Βασσιανού, με δικά σας λόγια βέβαια, γράφετε ακριβώς το ίδιο πράγμα:

Xρήστος: Όμως η συνωμοσία απεκαλύφθη, κατεστάλη και ο Βασσιανός δικάστηκε και εκτελέστηκε για προδοσία. Γιατί άραγε πρέπει να φταίει ο Κωνσταντίνος και όχι ο αχάριστος γαμπρός του, ο οποίος υπέστη την προβλεπόμενη τιμωρία από τους ισχύοντες νόμους.

Μεταλληνός (από τα site της ΟΟΔΕ): κι εδώ ο Κωνσταντίνος έδειξε μεγαθυμία κι όταν αποκαλύφθηκε η συνωμοσία – πάλι συνωμοσία – εναντίον του ανωτάτου άρχοντος. O Βασσιανός εξετελέσθη με την εφαρμογή των νόμων του κράτους. Είναι δυνατόν λοιπόν, εν ψυχρώ, να αποδοθεί η κατηγορία στον Κωνσταντίνο και να θεωρηθεί δολοφόνος; Κάθε ανώτατος άρχων τότε θα έπρεπε να ονομάζεται δολοφόνος, εκτός και αν ο ανώτατος άρχων χρησιμοποιεί τους νόμους.»


Πάμε τώρα να δούμε τι λέει ο Καραστάθης για τον Βασσιανό σελ. 54:

«Η συνωμοσία είχε κάνει μεγάλα βήματα. Αποκαλύφτηκε όμως κατεστάλη εύκολα και ο αχάριστος γαμπρός καταδικάστηκε και εκτελέστηκε για προδοσία.
Και αυτός ο θάνατος προσάπτεται άδικα στον Κωνσταντίνο ως δολοφονία συγγενικού του προσώπου. Διότι για το τέλος του οποιοδήποτε προδότη ή συνωμότη σε μια αυτοκρατορία, δεν μπορεί να κατηγορηθεί ως δολοφόνος ο αυτοκράτορας, αφού η τιμωρία σ’ αυτές τις περιπτώσεις προβλέπονταν από τους ισχύοντες νόμους»


«Ξαναγέγκε» κ. συκοφάντη 44;

Άλλωστε ποτέ δεν διεκδικούμε πως γράφουμε κάτι πρωτότυπο. Δουλειά μας είναι να ερευνούμε και να δημοσιεύουμε αυτά που βρίσκουμε και διαβάζουμε. Όμως εμείς αναφέρουμε κάθε φορά τις πηγές μας, γιατί σεβόμαστε τον κόπο του άλλου. Παρόλα αυτά έχουμε στο άρθρο μας αρκετά πράγματα που δεν τα έχει ο Καραστάθης. Μια πρόκληση δική σου, μου φτάνει να σε ξεφτιλίσω και γελοιοποιήσω και πάνω σ’ αυτό. Αλλά έχεις γίνει τόσο «παχύδερμο» από τα συνεχή «φτυσίματα» που δεν μου κάνει εντύπωση πως μπορεί να συμβεί και αυτό. Εδώ όμως είμαι και σε περιμένω.

Αν δεν ανακαλέσεις και δεν ζητήσεις δημόσια συγγνώμη, διάλογο μαζί σου δεν πρόκειται να κάνω κ. συκοφάντη 44. Άλλωστε όπως έχω πει, η μαμά σας Σκοπιά, σας εκπαίδευσε και σας εκπαιδεύει καθημερινά στη συκοφαντία.

Όσο για το ποιος έχει Αλτσχάϊμερ, πιστεύω να το διαπίστωσες τώρα.

Χρήστος - αντιαιρετικός

Ανώνυμος είπε...

Έχετε δίκιο κ. Χρήστο. Ζητώ ταπεινά συγγνώμη. Δεν κάνατε συρραφή και copy paste.
Aπλώς αναμασάτε τα ίδια επιχειρήματα που επικαλούνται όλοι οι ορθόδοξοι απολογητές.

Πείτε μας όμως τώρα και για αυτοκρατορικό τσιμπούσι που παρέθεσε στους αυλικούς επισκόπους του ο Κων/νος, όμοιο με τη βασιλεία του Χριστού κατά τον Ευσέβιο.

Όσο για το Βασσιανό και λοιπούς δολοφονημένους, εννοείται –αλίμονο- πως όλα τα θύματα του Κων/νου ήταν άξια της τύχης τους. Ο «αγγελιοφόρος του θεού» δεν συγχωρεί ούτε το γιο του και τη γυναίκα του και σέβεται τους νόμους που αυτός φτιάχνει και εννοείται πως αλλάζει όποτε το επιθυμεί. Όλοι ήταν κακοί και συνομώτες πλην του Κων/νου, του ανθρώπου του θεού.

«Ο αυτοκράτωρ συνεκάλει τας οικουμενικάς συνόδους, διηύθηνεν αυτάς προσωπικώς ή δι' αντιπροσώπων, τας συνοδικάς αποφάσεις καθίστα νόμους του κράτους και εκ των αντιμαχομένων δογματικών διδασκαλιών αυτός ενίοτε ώριζε, τίς θα επικρατήσει»
(Αρχιμανδρίτης Βασίλειος Στεφανίδης, «Εκκλησιαστική Ιστορία» σελ. 149)

Ό,τι γούσταρε έκανε αλλά για το γιο του και τη γυναίκα του, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Αυτοί οι αυστηροί νόμοι βλέπετε, δεν τον άφηναν. Ειλικρινά, πιστεύετε πως με τόσο σαχλά επιχειρήματα μπορείτε να πείσετε οποιονδήποτε πλην κουτορνιθίων;

Οι κύριες ιστορικές πηγές που επικαλείστε προέρχονται από τους αυλοκόλακες και τα γλυφτρόνια του αυτοκράτορα. Είναι σαν να λέτε πως η πιο αξιόπιστη και αντικειμενική πηγή για τον Χίτλερ είναι οι ερωτικές επιστολές της Εύας Μπράουν.
Είδαμε και τους γιους του Κων/νου, άριστα διαπαιδαγωγημένους από τον πατέρα τους τον «ισαπόστολο», τι ακριβώς έκαναν μόλις αυτός πέθανε. Δολοφόνησαν θείους ξαδέλφια και λοιπούς συγγενείς και στη συνέχεια αλληλοεξοντώθηκαν.

«O Κωνσταντίνος δημιούργησε μια δεσποτική και κληρονομική εξουσία, στενά συνδεδεμένη με την κρατική θρησκεία και αναπόσπαστη απ’ αυτήν. Το παλιό ρωμαϊκό πολίτευμα με τη Σύγκλητο και το λαό της Ρώμης παύει να υφίσταται στην εποχή του Κωνσταντίνου και παραχωρεί τη θέση του σ’ ένα πολιτειακό σύστημα που για πολλούς αιώνες θα κυριαρχεί και στην Ανατολή και στη Δύση την «ελέω Θεού» μοναρχία.
Η ίδια εποχή είδε το θάνατο ενός άλλου βασικού ιδανικού τού ελληνορωμαϊκού πολιτισμού – της ιδιότητας του πολίτη και της ελευθερίας. Στο μοναρχικό καθεστώς που ακολουθεί τον Κωνσταντίνο δεν υπάρχει πια χώρος για τους πολίτες που κατοικούσαν κάποτε στις πόλεις–κράτη της Ελλάδας και της Ιταλίας. Τη θέση τους πήραν υποτελείς υπήκοοι.»
«Ρωμαϊκή Ιστορία» M. Rostovtzeff σελ. 326. Το βιβλίο αυτό διδασκόταν στους φοιτητές του Ιστορικού Τμήματος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών την περίοδο 1986-89.

Οι ιστορικοί δεν μπαίνουν καν στη διαδικασία να ασχοληθούν με τα παραμυθάκια της ορθοδοξίας.
Οι παγανιστές της παλιάς Ρώμης είχαν τους μύθους με τα λυκόπουλα Ρωμύλο και Ρέμο, οι πιστοί της Νέας Ρώμης είχαν τους μύθους με τα οράματα του ιδρυτή της Κων/νου.

Νο44.

Ανώνυμος είπε...

Ο κύριος Χρήστος είπε,
«Δυστυχή συκοφάντη 44,… ο ευτελισμός σου και η γελιοποίηση σου από τις αλλεπάλληλες γκάφες σου έχει γίνει δεύτερη φύση σου, σε βαθμό τέτοιο, πως όταν σε «φτύνουν», να λες πως βρέχει!!!!»

Όχι κύριε Χρήστο, δεν το καταλάβατε ίσως καλά.
Ο κύριος 44, το κάνει αυτό, καθαρά για λόγους ταπεινώσεως.

Νόστος

Ανώνυμος είπε...

Wildwinds.com/coins/greece/egypt/ptolemy_III/t.html.

Στην παραπάνω ιστοσελίδα μπορείτε να δείτε νομίσματα του Πτολεμαίου του Γ', βασιλιά της Αιγύπτου κατά την ελληνιστική περίοδο (Πτολεμαίος Γ' ο ευεργέτης 284-222 π.Χ.) όπου φαίνεται πεντακάθαρα το σύμβολο ΧΡ ολόιδιο σε σχήμα και διαστάσεις με αυτό του Μ. Κων/νου.


Ο Κων/νος δεν ήταν ο μόνος ρωμαίος αυτοκράτορας που «έβλεπε» οράματα. Πριν απ’ αυτόν, ο Αυρηλιανός (Lucius Domitius Aurelianus 214-215 μ.Χ.), λάτρης του θεού Ήλιου κι αυτός, κατακτώντας το βασίλειο της Παλμύρας, είχε δει σε όραμα τον Απολλώνιο τον Τυανέα λίγο πριν την επίθεσή του στην πόλη Τύανα της Καππαδοκίας. Ο Απολλώνιος του υποσχέθηκε πως αν δεν χύσει αίμα αθώων κι αν είναι ελεήμων, θα γίνει κυρίαρχος και οι λαοί θα υποτάσσονται σ’αυτόν. «Ένας θεός, μία αυτοκρατορία» ήταν το σύνθημά του, επιδιώκοντας ένα «πάντρεμα» των θρησκειών που επικρατούσαν στο στράτευμά του όπως η λατρεία του Μίθρα, του Όσιρι, του Διόνυσου αλλά και αυτού ακόμα του Απολλώνιου του Τυανέα.

http://en.wikipedia.org/wiki/Aurelian

Νο44.

Κώστας είπε...

Χαίρετε.

Είμαι ο Κώστας από το μπλογκ ''τι εστιν αλήθεια;'' στο οποίο αναφερθήκατε πιο πάνω κατά τη συζήτησή σας με τον Ανώνυμο 44. Με αφορμή λοιπόν τα όσα παρατηρήσατε, επιτρέψτε μου να επισημάνω τα εξής:

► Το γεγονός ότι -παρόλο που το σύμβολο ΧΡ αφορούσε ευοίωνους χρησμούς- αναφερόμενος στο υποθετικό σενάριο τής συζυγίας έκανα λόγο για «κακό οιωνό», ασφαλώς και δε συνιστά περίπτωση
αντιφατικής ή ακαταλαβίστικης τοποθέτησης τύπου «από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα».
Ο κακός οιωνός, βλέπετε, αφορούσε τη συζυγία και όχι αυτό καθαυτό το σχήμα που ενδεχομένως
αυτή παρήγαγε. Το ίδιο δε ισχύει και για την αναφορά μου περί «συμβόλου τού χρόνου» αφού
είπα ξεκάθαρα ότι επρόκειτο για μια άλλη παράλληλη εκδοχή («[…] ενώ κατά μία άλλη εκδοχή χρησιμοποιούνταν και ως σύμβολο τού Χρόνου»).

► Ζητάτε επίμονα πηγές, ακόμα κι όταν εσείς τις έχετε υπ’ όψιν (Ευσέβιος), ενώ σε άλλες
περιπτώσεις (ΧΡ ως παγανιστικό σύμβολο) όταν γίνεται κάποια βιβλιογραφική αναφορά, εσείς
την παρακάμπτετε πάραυτα με το αιτιολογικό ότι προέχεται από ξένο συγγραφέα και μάλιστα
χωρίς να δίνονται λεπτομέρειες. Εν πάση περιπτώσει, την πληροφορία ότι το ΧΡ ήταν γνωστό
και στην προχριστιανική εποχή, προσωπικά την άντλησα από τα «Μυστήρια τού Ιησού» των
Freke & Gandy, σ. 333, κάτι που ανέφερα και στις παραπομπές. Παράθεση τής πρωτογενούς
πηγής δυστυχώς δε γίνεται, ψάχνοντας όμως είχα διαπιστώσει ότι το θέμα δεν ήταν ανύπαρκτο.
Στη γερμανική Βικιπαίδεια λόγου χάρη (παρακαλώ μη βιαστείτε να απαξιώσετε την πηγή) γίνεται
αναφορά στο ζήτημα με παραπομπή στον Άγγλο ιστορικό Arnold J. Toynbee και το βιβλίο του
«The Crucible of Christianity». Το εν λόγω βιβλίο προσωπικά δεν το έχω διαβάσει, αλλά η
επίμαχη τοποθέτηση υπάρχει καταγεγραμμένη ως βιβλιογραφική αναφορά για παράδειγμα εδώ.
Παρόμοια αναφέρονται επίσης σε μια σελίδα γύρω από το μοτίβο και την ιστορία τού σταυρού,
ενώ εκτενές απόσπασμα από το βιβλίο τού George Pitt-Rivers «The Riddle of the 'Labarum'
and the Origin of Christian Symbols», σ. 28, 37-39) παρατίθεται εδώ.

► Οι αναφορές τού Ευσέβιου και τού Λακτάντιου παραμένουν αντιφατικές.

► Όπως σάς απάντησε εύστοχα ο Ανώνυμος 44, η ύπαρξη τής αψίδας -σε αντίθεση με την
περίπτωση τού αγάλματος- δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. (Στο κείμενό μου παραθέτω μάλιστα
και λινκ με φωτογραφία.)

Χρήστος - antiairetikos είπε...

Κύριε Κώστα,

Κατ’ αρχάς σας ευχαριστώ που κάνατε τον κόπο να απαντήσετε διευκρινίζοντας κάποια πράγματα. Παρόλα αυτά επειδή δεν ασχολούμαι ούτε με ζώδια ούτε με συζυγίες πλανητών πάλι δεν έχω καταλάβει τι εννοείτε. Θα σας ήμουν υποχρεωμένος αν γινόσασταν πιο σαφής για να καταλάβω τι εννοείτε.

Ζητούσα επίμονα πηγές από τον 44, γιατί κουβεντιάζω μαζί του πάνω από τρεις μήνες και είναι «ειδικευμένος» στις αντιγραφές και στο copy – paste, γεγονός που έχει δεχτεί και ο ίδιος. Σοβαρή συζήτηση όμως με αντιγραφές και copy – paste δεν γίνεται. Ζητάω τις πρωτογενείς πηγές, γιατί μόνο αυτές μπορούν να μας πούνε την αλήθεια. Όλες οι άλλες είναι προσωπικές εκτιμήσεις συγγραφέων Ελλήνων ή ξένων. Αν θα διαβάσατε το άρθρο μου, ενώ παραθέτω δεκάδες συγγραφείς, κάνω αναφορά σε τρεις μόνο ξένους συγγραφείς. Τον Pierre Chuvin που όμως παραθέτει την αρχαία πηγή, τον Edward Gibbon που και αυτό παραθέτει την αρχαία πηγή. Παραθέτω επίσης και τον Otto Seeck, τον οποίο πήρα από την βιβλιογραφία του Καραστάθη. Θα διαπιστώσετε λοιπόν πως πάντα αναφέρω και τι λέει η πρωτογενής πηγή. Μπήκα και εκεί που με παραπέμψατε αλλά δεν κατάλαβα τίποτα γιατί ήταν στα Γερμανικά, γλώσσα που δεν γνωρίζω. Θα σας ήμουν υπόχρεος αν ξεκαθαρίζατε και αυτό το ζήτημα.

Στο άρθρο μου όπως θα είδατε, δεν περιορίζομαι μόνο στον Ευσέβιο και τον Λακτάντιο αλλά και σε άλλους συγγραφείς Εθνικούς και Χριστιανούς.

Για την αψίδα στη Ρώμη έχω απαντήσει επαρκώς στον 44. Έπειτα δεν είναι σωστό αυτό που υποστηρίζετε για το άγαλμα. Ήταν δυνατόν να γράψει ένα τόσο μεγάλο ψέμα ο Ευσέβιος; Δεν μπορούσε κάποιος να διαπιστώσει εκείνη την εποχή αν ήταν αλήθεια ή ψέμα; Στην Ρώμη ήταν το άγαλμα, όχι σε κανένα «κουτσοχώρι». Δηλ. όποιο άγαλμα δεν έχει διασωθεί μέχρι σήμερα δεν υπήρξε; Π.χ. το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία επειδή δεν υπάρχει σήμερα, δεν υπήρξε ποτέ; Τι σκεπτικό είναι αυτό;

Μετά τιμής Χρήστος – αντιαιρετικός

Κώστας είπε...

Αγαπητέ κύριε Χρήστο, καλή σας μέρα.

Σχετικά με τις διευκρινίσεις που ζητήσατε:

► Με τα ζώδια -προς Θεού!- ούτε ’γώ ασχολούμαι. Η σχετική μου αναφορά απλώς αφορούσε
την εικασία ότι το επίμαχο όραμα θα μπορούσε να αναχθεί σε κάποια συζυγία πλανητών που
έγινε ορατή στον ουρανό εκείνη τη μέρα και που κατά κάποιον τρόπο θύμιζε το ΧΡ. Επειδή
λοιπόν οι συζυγίες πλανητών θεωρούνταν κακός οιωνός -οι συζυγίες, όχι το ΧΡ-, έχει διατυπωθεί
η εικασία ότι πιθανόν ο Κωνσταντίνος να θέλησε έναν κακό οιωνό να τον μετατρέψει σε έναν καλό
για να μην καμφθεί το ηθικό τού στρατεύματος - αυτό εννοούσα στο επίμαχο απόσπασμα.

► Η αναφορά της γερμανικής Βικιπαίδεια στο άρθρο για το Χριστόγραμμα (συγγνώμη,
παρέλειψα να παραθέσω τον σύνδεσμο) έλεγε τα εξής:

«Αξιοπρόσεχτο εδώ ωστόσο είναι το γεγονός ότι το σχήμα ΧΡ θεωρείται από μερικούς λόγιους
παραλλαγή παγανιστικών συμβόλων για τον θεό Ήλιο. Έτσι στο βιβλίο “The Crucible of Christianity”
τού Arnold J. Toynbee αναφέρονται τα εξής: “Η σύνδεση των στοιχείων Χ-Ρ ωστόσο χρησιμοποιούνταν
ήδη σε χριστιανικά και παγανιστικά κείμενα.»

(«Beachtenswert hierbei ist jedoch der Umstand, dass das Zeichen ΧΡ von einigen Gelehrten
als Abwandlung heidnischer Zeichen für den Sonnengott angesehen wird. So heißt es in dem
Buch The Crucible of Christianity von Arnold J. Toynbee: „Die Ligatur Chi-Rho war jedoch schon in christlichen und in heidnischen Texten verwendet worden“. »)

Στο άλλο δε γερμανικό βιβλίο όπου γίνεται επίκληση τής παραπάνω τοποθέτησης τού Toynbee, αναφέρεται ακριβώς το ίδιο απόσπασμα.

Για τα αγγλικά κείμενα φαντάζομαι δεν υπάρχει πρόβλημα.

► Για την παράμετρο τής πρωτογενούς πηγής, θα συμφωνήσω ότι αυτό είναι το ιδανικό αν
θέλουμε να ’μαστε απόλυτα σίγουροι. Ενίοτε ωστόσο δεν αρκεί να αναφέρεται η πρωτογενής
πηγή, αλλά, ει δυνατόν, να ελέγχεται κιόλας. Μιλάω εκ (πικρής) πείρας…

► Όπως επισήμανα και στο κείμενό μου, οι πηγές που θα πρέπει να ληφθούν σοβαρότερα
υπ’ όψιν είναι εκείνες τού Ευσέβιου και τού Λακτάντιου και όχι οι μεταγενέστερες που
ακολούθησαν (π.χ. των Σωζομενού, Σωκράτη τού Σχολαστικού, Φιλοστοργίου, Νικηφόρου
Καλλίστου Ξανθόπουλου κ.λπ).

► Για το ζήτημα τού αγάλματος, έτσι όπως το θέτετε δεν μπορώ να πω ότι ο συλλογισμός
σας είναι αβάσιμος. Απλώς η αναφορά τού Ευσέβιου που παραθέσατε, κατά τη γνώμη μου
δεν αποδυναμώνει ούτε και εξηγεί την, αν μη τι άλλο, απτότερη πραγματικότητα τής αψίδας,
και σίγουρα δε συνάδει με το γεγονός ότι ο Κωνσταντίνος δεν αποκύρηξε πάραυτα την
ηλιολατρία.

Ευχαριστώ.

Χρήστος - antiairetikos είπε...

Κύριε Κώστα,
Εγώ θα πρέπει να σας ευχαριστήσω. Ήσασταν απόλυτα κατατοπιστικός και διαφωτιστικός. Τώρα επιτέλους κατάλαβα τι ήθελε να πει ο 44, ο οποίος δεν μπήκε καν στο κόπο να εξηγήσει την αναφορά του.
Σας ευχαριστώ επίσης που μεταφράσατε στα Ελληνικά, από την Γερμανική Βικιπαιδεία.
Ότι οι πρωτογενείς πηγές δεν έχουν πάντα δίκαιο, θα συμφωνήσω μαζί σας. Άλλωστε το σημειώνω και στο πρόλογο το άρθρο μου.
Μετά και τις δικές σας διευκρινίσεις, ο αναγνώστης είναι ελεύθερος να κρίνει.

Σας ευχαριστώ και για το επίπεδο του διαλόγου.

Μετά τιμής Χρήστος - αντιαιρετικός

Κώστας είπε...

Για την παράμετρο των πρωτογενών πηγών,
άλλο εννοούσα, κύριε Χρήστο, και μάλιστα
κάτι πολύ χειρότερο! Έχει τύχει λοιπόν
να αναφέρεται μεν η πηγή από την οποία
αντλήθηκε μια πληροφορία και μάλιστα
ο αναγνώστης να προτρέπεται κιόλας να τη
διασταυρώσει, ο συγγραφέας όμως στον οποίο
γίνεται παραπομπή, στην πραγματικότητα
να λέει κάτι εντελώς διαφορετικό απ’ αυτό
που υποτίθεται ότι έλεγε! Εκεί δηλαδή
σηκώνεις τα χέρια σου ψηλά! Αν σας
ενδιαφέρει η περίπτωση, σάς καλώ να
διαβάσετε το κείμενό μου «“Λάβετε, φάγετε ...”»
- ποιος το είπε τελικά;»

Ανώνυμος είπε...

κ. Χρήστο, δεν ξέρω αν κάνατε τον κόπο να δείτε τις φωτογραφίες με το σύμβολο ΧΡ στα νομίσματα του Πτολεμαίου. Θα διαπιστώσατε πως είναι ακριβώς το ίδιο με το σύμβολο του Κων/νου. Ωφείλετε να παραδεχτείτε την άγνοιά σας αν όντως δεν το γνωρίζατε ή την κουτοπονηριά σας αν σκοπίμως το αμφισβητούσατε. Όπως είδατε λοιπόν, το ΧΡ ήταν ΚΑΙ παγανιστικό σύμβολο.

Επίσης, μια αδικαιολόγητη μούγκα επικρατεί στην ορθόδοξη στρούγκα περί του οσίου αυτοκράτορα Ιουστιανιανού Β'. Εορτάζεται ως όσιος αν και τύφλωσε έναν πατριάρχη, αν και ο βίος του κάθε άλλο παρά χριστιανικός ήταν.

Νο44.

Κουβέλης είπε...

Πολύ καλό το άρθρο για τον Μ Κωνσταντίνο

Ανώνυμος είπε...

Πραγματικά κι εγώ πιστεύω ότι το άρθρο σας είναι τοποθετημένο σοβαρά και χωρίς προσπάθεια να πείσετε.
Οι φανατικοί πολέμιοι έχουν πρόβλημα με την μεταστροφή του Μ. Κωνσταντίνου στον χριστιανισμό γιατί αυτό άλλαξε την πορεία των πραγμάτων. Να σκεφτούν ότι αυτό δεν υπήρξε τυχαίο.
Για την αγιοποίησή του δεν είναι σε θέση να καταλάβουν γιατί δεν εννοούν βασικές χριστιανικές έννοιες.
Λ.Μ

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...