"ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ": Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΣΗΜΕΡΑ!

Του πατρός Σεραφείμ Ζαφείρη

Η Ορθόδοξη Πίστη και Εκκλησία είχε και έχει πολλούς εχθρούς. Στο παρελθόν, αλλά και σήμερα. Όχι μόνο τούς άθεους και απίστους. Αυτοί αμέσως εκδηλώνονται και τούς διακρίνουμε από τις θέσεις τους και την πολεμική τους κατά του Χριστιανισμού. Επικίνδυνους εχθρούς έχει κυρίως τούς αιρετικούς. Αυτοί εφθάρησαν περί την αλήθειαν και ακρίβειαν της ορθοδόξου διδασκαλίας και εξέπεσαν από την "άπαξ παραδοθείσαν τοις αγίοις πίστιν" (Ιούδα,3). "Εναυάγησαν περί την πίστιν" (Α' Τιμ. α' 19) και εξήλθαν από την ιερή και σωτήρια μάνδρα της Εκκλησίας, είτε καταδικασμένοι και αφορισμένοι με συγκεκριμένες εκκλησιαστικές αποφάσεις, είτε από μόνοι τους αποστασιοποιημένοι και ενταγμένοι ιδεολογικά και εκ πεποιθήσεως στον πνευματικό χώρο κάποιας αιρέσεως η παραθρησκείας. Έτσι γνωρίζουμε ως αιρετικούς τους παπικούς, τούς προτεστάντες (ευαγγελικούς, πεντηκοστιανούς), τούς μονοφυσίτες, και κυρίως, τούς χιλιαστές η Ιεχωβίτες.



Χειρότεροι όμως από όλους αυτούς σήμερα είναι οι Νεοεποχίτες. Η παναίρεση της Νέας Εποχής είναι ο χειρότερος εχθρός σήμερα για την Πίστη, την Ορθοδοξία, το Ευαγγέλιο και την Παράδοση. Όχι ότι κινδυνεύουν τα άγια και απόλυτα αυτά μεγέθη καθ' εαυτά, αλλά κινδυνεύουν οι πιστοί, αν υιοθετήσουν και εγκολπωθούν στη ζωή τους αντιλήψεις και πρακτικές της Νέας Εποχής.

Τι είναι όμως η Νέα Εποχή; Μη νομίζουμε ότι είναι ένας απλός τεχνικός όρος και τίτλος, τον οποίο χρησιμοποιούν οι πολιτικοί και οι έμποροι στις εξαγγελίες, υποσχέσεις και διαφημίσεις τους. Όχι βεβαίως. Η Νέα Εποχή "είναι μία σύνθεση ανατολικών θρησκειών και αρχαίων μυστηριακών διδασκαλιών... Βασίζεται σε εσωτερικές ( μυστικές) διδασκαλίες, μεταβιβαζόμενες από δαιμονικές οντότητες..." Σκοπός του μεγάλου και παγκόσμιου αυτού αποκρυφιστικού κινήματος είναι: "η ενοποίηση των ανθρώπων χωρίς φυλετικές διακρίσεις και θρησκευτικές διαφορές, η [μελέτη] και σπουδή των [επί μέρους] θρησκειών και η διαμόρφωση ενιαίας παγκόσμιας ηθικής [και μιας παγκόσμιας θρησκείας] με την ανάπτυξη των κρυφών θεϊκών δυνάμεων μέσα στον άνθρωπο".
Ξεκίνησε η Ν. Εποχή τον 19ο αιώνα από δύο θεραπαινίδες της θεοσοφίας και του πνευματισμού, τη ρωσίδα Μπλαβάτσκυ και την αγγλίδα Μπέϊλυ και περιλαμβάνει σήμερα στους κόλπους της σχεδόν όλους τούς τύπους της μαγείας και του αποκρυφισμού "εσωτερική ενόραση, αστρολογία, υπνωτισμό, γιόγκα, μυθολογία, πανθεϊσμό, μετενσάρκωση, ψυχική θεραπεία και θετική σκέψη". Η Νέα Εποχή αποδίδει στον Χριστιανισμό όλα τα κακά που συνέβησαν στον κόσμο από την εποχή των Ρωμαίων μέχρι σήμερα -γι' αυτό και πρέπει να αποδυναμωθεί η θρησκεία του Χριστού και να εξαφανισθεί από το δρόμο μας- και ότι τώρα, με τη Νέα Εποχή, θα ανατείλει η ευτυχία για όλο τον κόσμο, μια και οι άνθρωποι, χωρίς τη μεσολάβηση της Εκκλησίας, θα έρχονται σε απευθείας επικοινωνία με τα πνεύματα και θάχουν μέσα τους οι ίδιοι το δαιμονικό φωτισμό.

Η «Νέα Εποχή» είναι το παγκόσμιο αποκρυφιστικό κίνημα που δρα και κινείται χωρίς Χριστό και εναντίον του Χριστού. Δε δέχεται τη μοναδικότητα καμιάς πίστεως ή θρησκείας, κατά συνέπεια και του Χριστιανισμού. Ισχυρίζονται οι άνθρωποι της Ν. Εποχής, ότι, «όλοι οι δρόμοι είναι καλοί». Δεν απολυτοποιεί η «Νέα Εποχή» ούτε αποθεώνει κανένα προφήτη η θεό. Παίρνει λίγο από όλα. Αποτέλεσμα αυτής της θεωρίας είναι η ελαχιστοποίηση της αληθείας και η άρνηση της μοναδικότητας του Χριστιανισμού, της Ορθοδοξίας, της Εκκλησίας, του Βαπτίσματος, του Ευαγγελίου. Κανένας για τους νεοεποχίτες δεν έχει την αποκλειστικότητα της σωτηρίας. Όλοι συνεισφέρουν και συμβάλλουν, έτσι λένε, στο κοινό οικοδόμημα της σωτηρίας. Παντού υπάρχουν φωτισμένοι άνθρωποι. «Ένα τέμενος, ένας ναός, μια συναγωγή, ένα τζαμί, όλα αυτά δημιουργούν την ίδια κατάνυξη στην ψυχή και μπορούν να την οδηγήσουν στη ένωση με το θείο». (Σημειωτέον ότι αυτό ελέχθη από ορθόδοξα επίσημα χείλη).
Ο ορισμός της Νέας Εποχής σήμερα θα μπορούσε κάλλιστα να επικεντρωθεί στο ότι το Κίνημα αυτό είναι μια βουδιστική άποψη για τη σωτηρία του ανθρώπου. "Μια δυτική έκδοση ανατολικών αποκρυφιστικών τελετών και πρακτικών". Δηλαδή ο άνθρωπος δε σώζεται με τη Σταυρική Θυσία του Χριστού και την Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά μπορεί να σωθεί και μόνος του, με το διαλογισμό κυρίως και τη γιόγκα. "Αυτοσώζεται"! Κατά τη διαδικασία αυτή της αυτοσωτηρίας, μπορεί να διαλέξει όποιο θρησκευτικό δρόμο και όποιο μεσσία θέλει, κατά προτίμηση ανατολικής προελεύσεως.

"Πίστευε ό,τι θέλεις, αλλά μη λες ότι μόνο η πίστη σου είναι αληθινή και μόνο αυτή σώζει", είναι το γενικό σύνθημα. Καταργεί έτσι η Νέα Εποχή τη μοναδικότητα του Χριστιανισμού, την αναπόδραστη αναγκαιότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας για τη σωτηρία, δεν παραδέχεται τη Θεότητα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, τον Οποίο και εξισώνει με τούς κατά καιρούς ψευδομεσσίες, ψευδοπροφήτες και απατεώνες, ασπάζεται την επικοινωνία με τα δαιμονικά πνεύματα και τα βαφτίζει "αγαθές πνευματικές οντότητες». Αντικαθιστά την προσευχή με την τεχνική του διαλογισμού, αθωώνει το προπατορικό αμάρτημα, δικαιώνει τον Εωσφόρο, στη λατρεία του οποίου τελικά και οδηγεί. Τέλος, δεν υπάρχει άλλη ζωή για τη Νέα Εποχή, Κρίση και ανταπόδοση, Παράδεισος και Κόλαση, όπως λέγει το Ιερό Ευαγγέλιο, αλλά διαρκής "αναγέννηση" μέσα από αλλεπάλληλες μετενσαρκώσεις, με κατάληξη την απορρόφηση της ατομικής μας ψυχής από την ακαθόριστη και αχανή ψυχή του θεού, κομμάτι της οποίας και είμαστε.

Δεν είναι δύσκολο λοιπόν να καταλάβουμε πόσο απόμακρη και αντίθετη με τη Ορθόδοξη Πίστη είναι η Νέα Εποχή. Αλλά και πόσο επικίνδυνη. Είναι ο εύκολος και γρήγορος δρόμος της διαβολικής σωτηρίας, δηλαδή καταστροφής, χωρίς Χριστό, χωρίς Σταυρό, χωρίς Εκκλησία και Ευαγγέλιο, χωρίς Μετάνοια και Μυστήρια. Πλανάται από τον διάβολο ο Νεοεποχίτης, νομίζοντας δυστυχώς ότι κάτι κάνει και ότι είναι ανώτερο πνεύμα και υπερέχει έναντι των άλλων. Του φουσκώνει με εωσφορική οίηση τα μυαλά η νεοεποχίτικη διδασκαλία λέγοντάς του: "βλέπεις το φως, πηγαίνεις προς το φως, είσαι το φως"!!

Η επικινδυνότητα όμως της Νέας Εποχής έγκειται και στο γεγονός ότι αυτή εκφεύγει από τα στενά ίσως πλαίσια μιας θρησκευτικής αιρέσεως, δε φαίνεται θα λέγαμε δια γυμνού οφθαλμού, αλλά γίνεται "ένα ρεύμα, που εισχωρεί σε όλους τούς τομείς της ζωής [εκπαίδευση, υγεία, ανθρώπινα δικαιώματα, διοίκηση και οικονομία, ψυχαγωγία και διασκέδαση], γίνεται ένα παγκόσμιο δίκτυο από πολλές χιλιάδες οργανισμών, που συμπράττουν και αποσκοπούν στον σχηματισμό μιας 'Τάξεως Νέου Κόσμου'", τη γνωστή Νέα Τάξη Πραγμάτων, με τη συμμετοχή σκοτεινών οργανώσεων και δυνάμεων (Ίδρυμα Ροκφέλλερ, Λεσχη Μπίλντεμπεργκ, Τριμερής, διεθνής Μασονία) που επηρεάζουν κυβερνήσεις, ελέγχουν τη διεθνή οικονομία, κατευθύνουν τις θρησκείες προς μία Πανθρησκεία με τον Οικουμενισμό και το Συγκρητισμό, και επιβάλλουν τη θέλησή τους στους λαούς και τα κράτη, με την Τηλεόραση, αλλά και τη βία, όπως έγινε και στη Γιουγκοσλαβία, με τούς βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ.

Όλα αυτά τα ενεργούμενα του Σατανά, οι δαιμονικοί φορείς και θεσμοί, συνεργάζονται και συντονίζονται μεταξύ τους αρμονικά, οποθενδήποτε κι αν προέρχονται, οπουδήποτε κι αν ευρίσκονται, με μια διαβολική αλληλεγγύη, ανεξαρτήτως θρησκείας, πατρίδος και πολιτικής, ωθούμενα από ένα αόρατο χέρι, με ένα σκοπό: να πλήξουν την Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού , να καταργήσουν τα εθνικά κράτη και τούς πολιτισμούς (με συγχωνεύσεις, ομαδοποιήσεις και αλληλοδιεισδύσεις μεταναστών) και να προετοιμάσουν το δρόμο για τον ερχομό του Αντιχρίστου. Όλα πρέπει σιγά – σιγά να γίνουν ενιαία, ομοιόμορφα, παγκόσμια, προβλεπόμενα: διασκέδαση, αμφίεση, ψυχαγωγία, γλώσσα, συμπεριφορά, μάθηση, θρησκεία… Όλα να τεθούν υπό έλεγχο. Προς το σκοπό αυτό τείνουν οι νομοθεσίες των κρατών, οι διάλογοι των ομολογιών, οι διαθρησκειακές συναντήσεις, η παιδεία και η διασκέδαση.


Προωθημένο σχέδιο της Ν. Εποχής είναι η ένωση των «εκκλησιών» και των ομολογιών, η κατάργηση των διαφορών μέσα σε μια θρησκεία, η συνύπαρξη των θρησκειών και τελικά η επικράτηση μιας πανθρησκείας, με κύριο γνώρισμα την επικοινωνία με τα πνεύματα και ένα πνευματικό αρχηγό. Πρόκειται σαφώς για μια άλλη «πνευματικότητα» με βασικό στοιχείο τη δεκτικότητα σε ενέργειες ή μη. Οι άνθρωποι πλέον θα κρίνονται από τη δεκτικότητά τους στην συμπαντική ενέργεια και την ετοιμότητά τους να ανεχθούν την πιο παράξενη και διεστραμμένη θρησκευτική άποψη. Το σύνθημα που επικρατεί προς το παρόν είναι «σημασία και σεβασμός στις όποιες μειονότητες. Πρώτα οι μειονότητες!». Ακόμη και ο συνήγορος του πολίτη λέει χαρακτηριστικά: «Εγώ είμαι εδώ για τις μειονότητες».

Αιχμή του δόρατος της Ν. Εποχής όμως, δούρειος ίππος, είναι το Holywood. Οι ταινίες, οι κινηματογραφικές παραγωγές, οι θεατρικές παραστάσεις, όπου προωθείται: η πολυπολιτισμικότητα, ο πανθεϊσμός, η μετενσάρκωση, η θετική και αρνητική ενέργεια, το κάρμα, το νιρβάνα, ο διαλογισμός, η γιόγκα, η μαγεία… Όλο τέτοια σκηνοθετούνται και προβάλλονται, και των περισσοτέρων οι συγγραφείς, παραγωγοί, σεναριογράφοι, είναι εβραϊκής καταγωγής. Ταινίες μικρής και μεγάλης οθόνης, ηλεκτρονικά παιγνίδια και τηλεοπτικά προγράμματα, όλα κατατείνουν στο να συνηθίσουμε στην ιδέα του χυλού, της ανεκτικότητας και της συμπόρευσης των νέων θρησκευτικών και ιδεολογικών ρευμάτων.

Ιδιαίτερος στόχος της Ν. Εποχής όμως είναι τα παιδιά. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κέρδος γι αυτή, από του να καταφέρει να μπολιάσει τη νέα γενιά με τον αποκρυφισμό και τη μαγεία, με τον Χάρρυ Πόττερ και τον Άρχοντα των Δακτυλιδιών, με τον Κώδικα Ντα Βίντσι και τους Ιλλουμινάτι. Έτσι θα ετοιμάσει το νέο τύπο ανθρώπου, πειθήνιο όργανο των επιδιώξεών της.

Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται η αποκαθήλωση των ιερών Συμβόλων από τις αίθουσες διδασκαλίας των σχολικών μονάδων, η κατάργηση της πρωϊνής προσευχής, η μεταβολή του μαθήματος των θρησκευτικών από ομολογιακό σε θρησκειολογικό, η ενσωμάτωση στη γυμναστική και στα γυμναστήρια μαθημάτων γιόγκα. Από την άλλη μεριά, η πολυπολιτισμικότητα, η αμνήστευση των ακραίων σεξουαλικών προσανατολισμών, όπως αυτή προβάλλεται κατά κόρον από την τηλεόραση και με το επί θύραις μάθημα της γενετήσιας αγωγής, συμπληρώνουν τη δέσμη και το φάσμα της πολιορκίας που κάνουν οι νεοεποχίτες στους μαθητές. Ας αφήσουμε τα κόμικς και τα πάσης φύσεως περιοδικά, προγράμματα, παιγνίδια, που κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος.
Μη ξεχνάμε ότι και ο ειδωλολατρικός καρνάβαλος, ο οποίος συνδέει όλο τον κόσμο με τις εκδηλώσεις του, όντας παγκόσμιο φαινόμενο παγανισμού και προϊόν μυστηριακών θρησκειών, αλλά και το καθολικό φαινόμενο του προσκοπισμού και του οδηγισμού, που έχει το ξεκίνημά του στους σκοτεινούς διαδρόμους των Στοών και ενώνει με τον θρησκευτικό συγκρητισμό του και την ομολογιακή ουδετερότητά του τα παιδιά όλου του «πολιτισμένου» κόσμου, προετοιμάζοντάς τα για μια κοινή χωρίς σύνορα πατρίδα και μια πανθρησκεία, αυτό τον στόχο συνειδητά ή ασυνείδητα εξυπηρετούν..
Είναι πέραν πάσης αντιλογίας ότι το μεγάλο αποκρυφιστικό κίνημα της Ν. Εποχής, που εγκολπώνεται κάθε θρησκευτική έκφραση και τάση, έχοντας θεμέλιο την δαρβινική θεωρία και επιφανειακή διδασκαλία την ειρηνική συνύπαρξη όλων των ανθρώπων, την πάταξη του ρατσισμού και της τρομοκρατίας, προσπαθεί να αποτελέσει στον 21ο μ.Χ. αιώνα το κυρίαρχο δόγμα πίστεως. Οι ηλικιωμένοι ανά τον κόσμο άνθρωποι έχουν παγιωμένες ως επί το πλείστον απόψεις και πιστεύω. Η ευαίσθητη όμως νέα γενιά εύκολα μπορεί να αλεσθεί στις μυλόπετρες των αιρετικών διδασκαλιών. Με μυστικά και φανερά όπλα η Ν. Εποχή βάλλει εναντίον των παιδιών, δελεάζοντάς τα σ’ ένα άγνωστο, αλλά ελκυστικό κόσμο, χωρίς φρένα και όρια, με τις σειρήνες της παγκοσμιοποίησης και ανεκτικότητας, αλλά τελικά σαν άλλη Κίρκη τα μεταμορφώνει παραμορφώνοντάς τα από αγγέλους του Αληθινού και ζωντανού Θεού σε βοσκηματώδεις και κτηνώδεις υπάρξεις.

Αυτή η Νέα Εποχή με την Νέα Τάξη πραγμάτων και την Παγκοσμιοποίηση, επιχειρεί επίσης να καταργήσει και τις παραδοσιακές μορφές των εθνικών κρατών, να πολτοποιήσει τα επί μέρους κράτη και να τα ρίξει μέσα στη χοάνη της συγχωνεύσεως. Δεν ενδιαφέρει την Νέα Εποχή, γλώσσα, θρησκεία, ιστορία, ήθη και έθιμα. Ένα την ενδιαφέρει, κοινή οικονομία, κοινή πανθρησκεία, κοινός παγκόσμιος πολιτικοθρησκευτικός Αρχηγός, κοινή οργάνωση και κοινός στρατός αμέσου και αυτόβουλης επεμβάσεως. Στην περίπτωση δε της χώρας μας έχουν εκφρασθεί πολύ άσχημα και ντόπιοι και ξένοι πολιτικοί, ότι είμαστε κολλημένοι στις παραδόσεις μας και πρέπει να ισοπεδώσουν τις αντιστάσεις μας ξεριζώνοντας τες από την καρδιά και τη ζωή μας.


Γνωρίζουμε όμως όλοι ότι ένα από τα στοιχεία της αρχαίας ελληνικής Παραδόσεως, το οποίο ευχαρίστως υποδέχθηκε, υιοθέτησε και εξαγίασε η χριστιανική Εκκλησία και παράδοση είναι και η έννοια της Πατρίδος. Γνωρίζουμε όλοι ποία θέση κατείχε στην καρδιά και στη φιλοσοφία των προγόνων μας η Πατρίδα και η φιλοπατρία. "Απάντων τιμιώτερον", ήταν η Πατρίδα. Ο Απόστολος Παύλος, μάλιστα, ο ιδρυτής του ευρωπαϊκού πνεύματος, πολιτισμού και διαπρύσιος κήρυκας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, διακήρυξε την περί Πατρίδος και Έθνους αλήθεια στην ομιλία του στον Άρειο Πάγο.

Χωρίς τις ζωογόνες παραδόσεις μας, που ο Θεός με τον λαό Του, εδημιούργησαν εδώ σ' αυτόν τον τόπο, θάμαστε "χαλκοί ηχούντες και κύμβαλα αλαλάζοντα". Όθεν χρειάζεται σθεναρή αντίσταση και φανατική, θα λέγαμε προσκόλληση σ' αυτές, με τις οποίες μεγαλώσαμε και μεγαλουργήσαμε. "Στήκετε λοιπόν και κρατείτε τας παραδόσεις , λέγει ο θείος Παύλος, για την πίστη βεβαίως, αλλά κάνει και για την πατρίδα, μια και είναι αλληλένδετα αυτά τα δύο, και "αντίστητε τω διαβόλω και τη συνοδεία αυτού", δηλαδή την Νέα Εποχή...

Απέναντι στις πύλες αυτές του Άδου που άνοιξαν για να καταπιούν την Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού, εμείς πιστεύουμε απόλυτα στην αιώνια ύπαρξη και νίκη της Εκκλησίας (Ματθ. ιστ' 18). Ομολογούμε μαζί με τον Ευαγγελιστήν άγιον Ιωάννην τον Θεολόγον:" ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον Υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ' έχη ζωήν αιώνιον" (Ιωάν. γ' 16). Και με τον Πέτρον, τον απόστολον, διακηρύσσομε:" Δεν υπάρχει κάτω από τον ουρανό και πάνω σ' όλη τη γη άλλο όνομα, εκτός του Ονόματος του Χριστού, με το Οποίο μπορούμε να σωθούμε" (Πραξ. δ' 12). Αποκηρύσσομε όσους δεν αγαπούν τον Κύριο (Α' Κορ. ιστ' 22). Δεν "αρνούμεθα -έως θανάτου- την φίλη Ορθοδοξία", αγαπούμε την Πατρίδα μας, "Προσδοκώμεν ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος".

Ενδεικτικό βοήθημα: Αρχιμ. Χριστοφόρου Τσιάκκα, Η "ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ" ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ", Εκδ. Ι.Μ. Τροοδοτίσσης, 1998

 

 

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.