Απάντηση στο άρθρο «Η ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΚΑΡΟΛΟΥ Τ. ΡΩΣΣΕΛ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΙΜΑΧΟ ΧΩΡΙΟ Β ΙΩΑΝΝΟΥ 7», του κ Ευστάθιου Παπανικόλα

Παναγιώτης Μακρής

Ο κ. Ευστάθιος έκανε τον κόπο να γράψει και δεύτερο άρθρο εδώ: http://pistisaklonitos.blogspot.gr/2014/10/7.html, ως απάντηση στα όσα γράψαμε σχετικά με την ερμηνεία του χωρίου της Β΄ Ιωάννου 7 από τον πατέρα των Μπρουκλινιστών (αυτοαποκαλούμενων ως «Μαρτύρων του Ιεχωβά»), Κάρολο Ρώσσελ.

Ισχυριστήκαμε στο άρθρο μας τα εξής: «Το λάθος του Ρώσσελ είναι εμφανέστατο, αντί να βασιστεί στην Γραμματική και Συντακτική ανάλυση του χωρίου, μπερδεύει τις περιπτώσεις του ρήματος «έρχομαι» που υπάρχουν στην Αγία Γραφή και με βάση διάφορους συλλογισμούς προσπαθεί να εξάγει το συμπέρασμα που θα υποστηρίζει το πιστεύω του», καθώς και «Το λάθος είναι ότι αναγάγει το ζητούμενο σε δεδομένο και το δεδομένο σε ζητούμενο. Αντί να βγάλει τα συμπεράσματά του με βάση τη Συντακτική και Γραμματική ανάλυση του χωρίου (αν δηλαδή θα είναι η Δευτέρα Παρουσία εν σαρκί ή όχι), δέχεται το πιστεύω του ως δεδομένο (δηλαδή η Δευτέρα Παρουσία δεν θα είναι εν σαρκί) και κάνει το δεδομένο (την ερμηνεία του «ερχόμενον») ζητούμενο (πως θα αποδώσουμε το «ερχόμενον»;)»...

Ο κ. Ευστάθιος απάντησε ως εξής: «Ας δούμε αν ΠΡΑΓΜΑΤΙ ο Ρώσσελ βασίστηκε στην Γραμματική του κειμένου και την σύνταξή του για να βγάλει το εν λόγω συμπέρασμά του, που συνεχίζεται και σήμερα ίδιο από την χριστιανική Εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Θα βασιστούμε στην πλήρη ανάλυση του εδαφίου Β Ιωάννου 7 που κάνει ο Κ. Ρώσσελ στον Ε' τόμο των Γραφικών Μελετών του, "Η Μεταξύ Θεού και Ανθρώπου Καταλλαγή", σελίδες 365 – 311».

Ξεκινάει λοιπόν ο κ. Ευστάθιος την ανάλυση στου χωρίου σύμφωνα με τα όσα γράφει ο Ρώσσελ: «Εξετάζοντες  ήδη τα εν λόγω χωρία, δέον να σημειώσωμεν ενταύθα αντίρρησιν τινα αντιτασσομένην κατά της έννοιας και της εις την Νεοελληνικήν μεταφράσεως των εδαφίων τούτων(Α Ιωάν. δ 2, Β Ιωαν 7) , και ιδίως της μετοχής "ερχόμενον" ότι δηλ. αύτη έχει μελλοντικήν σημασίαν, και συνεπώς ότι  οι λόγοι του Αποστόλου σημαίνουσιν ότι οιαδήποτε διδασκαλίαν ήτις αρνείται ότι η δευτέρα έλευσιν του Κυρίου ημών θέλει είσθαι εν σαρκί είναι αντιχριστιανικού πνεύματος. Ότι η μετάφρασις της λέξεως "ερχόμενον" δια του "ήλθεν" , εν τη Νεοελληνική μεταφράσει , είναι ορθή δεν δύναται να υπάρξη λογική αμφιβολία, η δε επίκρισις της εννοίας και μεταφράσεως προέρχεται εξ'αγνοίας  των γραμματικών και συντακτικών κανόνων της ελληνικής γλώσσης , ως εκ των επομένων αποδεικνύεται ότι : 

(1)     Η έννοια της λέξεως "ερχόμενον" δύναται να κριθή εν συμπαραβολή προς την όλην υπόθεσιν του λόγου και σύνταξιν της προτάσεως. Ο όλος δε ειρμός του λόγου αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η λέξις "ερχόμενον"αναφέρεται εις παρελθόν γεγονός, και ουχί εις μέλλον , διότι εις το Α Ιωαν δ λέγεται ότι "πολλοί ψευδοπροφήται εξεληλύθασιν"ή "εξήλθον"αμφότερα δε τα χωρία ταύτα αναφέρονται πασιδήλως εις εν και το αυτό γεγονός" ( Ε Τόμος ,"Η Μεταξύ Θεού και Ανθρώπου Καταλλαγή", σελίδα 368)».

Σύμφωνα με τα παραπάνω ο κ. Ευστάθιος φτάνει στο λανθασμένο συμπέρασμα και γράφει τα εξής: «ΕΔΩ ας κάνουμε μια παύση. Κατηγορηθήκαμε και από τον κ. Μακρή και από τον κ.Τσιμπιρίδη, γιατί συσχετίσαμε την μετοχή ερχόμενον με εκείνη που αναφέρεται Γ Ιώαννη 3 το οποίον αναφέρει " εχάρην γαρ λίαν ερχομένων αδελφών και μαρτυρούντων σου τη αληθεία, καθώς συ εν αληθεία περιπατείς " λέγοντάς μας ότι η συγκεκριμένη πρόταση αναφέρεται στο παρελθόν γιατί υπάρχει το παρελθοντικό "εχάρην". ΠΑΡΟΜΟΙΩΣ όμως, όπως ο καθένας μπορεί να διακρίνει (όπως και ο Κάρολος Ρώσσελ λέγει) και στο Β Ιωάννου 7 υπάρχει το παρελθοντικό "εἰσῆλθον"!! ΑΡΑ κατά την ίδια λογική, την αυτή λογική Τσιμπιρίδη και Μακρή δηλαδή, το Β Ιωάννου 7 ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ».

Για αυτόν ακριβώς τον λόγο αγαπητοί αναγνώστες γράψαμε στο πρώτο μέρος της απαντήσεώς μας τα εξής: «ότι ο συγκεκριμένος Μάρτυρας βασίζεται σε μεταφράσεις αγράμματων Ευρωπαίων του 15ου - 16ου αιώνα και αυτές έρχεται να μας τις παρουσιάσει ως σωστές, μη λαμβάνοντας υπόψη όχι μόνο τα τυπογραφικά λάθη που τυχόν μπορεί να έγιναν, αλλά ούτε την έλλειψη γνώσεων των μεταφραστών, ούτε ότι πολλές φορές μεταφράσεις βασίζονται σε άλλες μεταφράσεις και πιο σημαντικό ούτε τις ιδιαιτερότητες της κάθε γλώσσας».

Τα όσα αναφέρει ο κ. Ευστάθιος: «ΠΑΡΟΜΟΙΩΣ όμως, όπως ο καθένας μπορεί να διακρίνει (όπως και ο Κάρολος Ρώσσελ λέγει) και στο Β Ιωάννου 7 υπάρχει το παρελθοντικό "εἰσῆλθον"!! ΑΡΑ κατά την ίδια λογική, την αυτή λογική Τσιμπιρίδη και Μακρή δηλαδή, το Β Ιωάννου 7 ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ», είναι κανόνες Αγγλικού συντακτικού. Στην αγγλική γλώσσα η λέξη που αντιστοιχεί στο ρήμα «εισήλθον» (entered), σύμφωνα με το αγγλικό Συντακτικό επηρεάζει το χρόνο της αγγλικής μετοχής (coming) που αντιστοιχεί στη λέξη «ερχόμενον». Συνεπώς σύμφωνα με τους κανόνες της Αγγλικής Γραμματικής η μετοχή «coming» έχει παρελθοντική έννοια και επομένως μπορεί να αποδοθεί παρελθοντικά. Κάτι το οποίο όμως δεν ισχύει στην Ελληνική γλώσσα, καθώς στην Ελληνική η λέξη «ερχόμενον» επηρεάζεται μόνο από την άλλη μετοχή «ομολογούντες» και όχι από το ρήμα «εισήλθον» ή «εξήλθον», με το οποίο δεν έχει καμία συντακτική σχέση.
Ο κ. Ευστάθιος, «φιλόλογος» ον, θα έπρεπε να ξέρει τους κανόνες συντακτικού που ισχύουν στην Ελληνική γλώσσα, αντίθετα τον βλέπουμε να εμπιστεύεται τα όσα ισχυρίζεται ο Ρώσσελ, του οποίου οι γνώσεις Ελληνικής Γραμματικής και συντακτικού λογικό είναι να είναι περιορισμένες.

Τα παραπάνω δεν θα τα ισχυριζόταν ο κ. Ευστάθιος αν είχε διαβάσει την απάντηση που του είχε δώσει ο συνεργάτης μας κ. Γεώργιος Τσιμπιρίδης στο μεταξύ τους διάλογο. Ο κ. Γεώργιος Τσιμπιρίδης έγραψε μεταξύ άλλων τα εξής:

«ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΚΑΤΑΝΟΜΑΣΤΟΥ ΣΤΙΣ «ΓΑΡΓΑΡΕΣ Νο5 & Νο6» ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΠΕΡΙΤΡΑΝΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΣΟ ΑΣΧΕΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΝ ΛΟΓΩ «ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ» ΜΕ ΤΗΝ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ!

«Φυσικά η "επιχειρηματολογία" φθίνει ακόμη περισσότερο όταν έρχονται να ερμηνεύσουν (εδώ γελάνε) το Γ Ιωάννης 3 στηριζόμενοι στο παρελθοντικό "εχάρην"...ΛΗΣΜΟΝΩΝΤΑΣ φυσικά το "εξήλθον" στο Β Ιωάννη 7....και ρωτάμε...το εξήλθον έχει σχέση με την σημασία του εδαφίου ή όχι....;;;Εμείς είμαστε φυσικά μαϊμού φιλόλογοι και μπερδεύουμε τον κόσμο...αλλά δεν πειράζει αυτήν την φορά θα το αφήσουμε ως ερώτημα να αιωρείται....»

Σε ΟΛΗ την ανωτέρω Συντακτική επιχειρηματολογία που αναπτύξαμε, εξηγήσαμε και σχολιάσαμε λεπτομερώς, αγαπητοί αναγνώστες, το ΜΟΝΟ (ΓΕΛΟΙΟ) επιχείρημα που απέμεινε πλέον εις τον εν λόγω «Φιλόλογο», προκειμένου να περισώσει ό,τι μπορέσει από τις Φιλολογικώς ΑΣΧΕΤΕΣ εξηγήσεις και ερμηνείες που πρεσβεύει, είναι η ανωτέρω παράγραφος που μόλις ανεγνώσατε!

Το ερώτημά σας, αγαπητέ συνομιλητά, προδίδει και αποδεικνύει το πόσο ΑΣΧΕΤΟΣ τελικά είστε με την Φιλολογία και το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ Συντακτικό. Εμείς λοιπόν δεν θα αφήσουνε την ανωτέρω ΠΑΙΔΙΚΗ ερώτηση που κάνατε να αιωρείται (και με την οποίαν εννοείται ότι γελάνε οι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ Φιλόλογοι), αλλά ευθύς αμέσως σάς απαντούμε ως εξής:

Εις την μία περίπτωση (Γ΄ Ιωάν. 3) οι Γενικές απόλυτες μετοχές «ερχομένων» και «μαρτυρούντων» έχουν ΑΜΕΣΗ σχέση με το ΡΗΜΑ («εχάρην»), γι’ αυτό και εις την μετάφραση ΕΞΑΡΤΩΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ. Εις την άλλην όμως περίπτωση (Β΄ Ιωάν. 7) η κατηγορηματική μετοχή «ερχόμενον» ΟΥΔΕΜΙΑΝ σχέση έχει με το ΡΗΜΑ («εισήλθον») γι’ αυτό και εις την μετάφραση ΔΕΝ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ!

Η κατηγορηματική μετοχή «ερχόμενον» έχει ΑΜΕΣΗ Συντακτική σχέση με την επιθετική μετοχή «οι μη ομολογούντες» (γι’ αυτό και εις την μετάφραση εξαρτάται ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ) και ΟΥΔΕΜΙΑΝ Συντακτική σχέση έχει με το ρήμα τής προτάσεως «εισήλθον» ώστε να εξαρτάται από ΑΥΤΟ εις την μετάφραση τού εδαφίου! ΑΜΕΣΗ Συντακτική σχέση με το ρήμα «εισήλθον» έχει η επιθετική μετοχή «οι μη ομολογούντες» η οποία είναι και υποκείμενο αυτού!

Απλά δηλαδή πράγματα που τα καταλαβαίνει ακόμη κι ένας μαθητής Γυμνασίου, που κατέχει τα βασικά από Συντακτικό, που όμως ΑΔΥΝΑΤΕΙ να εννοήσει ο εν λόγω «Φιλόλογος» τής Σκοπιάς «TheTrumpetSeventh»!».

Αυτή, αγαπητοί αναγνώστες, ήταν η απάντηση τού συνεργάτου μας Γεωργίου Τσιμπιρίδη με την οποίαν καταρρίπτεται το εν λόγω επιχείρημα του κ. Ευστάθιου και κατ’ επέκτασιν του Καρόλου Ρώσσελ.

Στην συνέχεια ο κ. Ευστάθιος συνεχίζει να αντιγράφει από τον Ε Τόμο των Γραφικών Μελετών του Κ. Ρώσσελ: «Αλλά τα  εφ' ημών λεγόμενα θα προσυποστηρίξωμεν και δια των επί των δύο τούτων εδαφιών παρατηρήσεων του Καθηγητού J.R.Rinehart , Διδάκτορ Φιλοσοφίας και καθηγητού των ξένων γλωσσών εν τω Κολλεγίω του Waynesburg (μέλους της Πρεσβυτεριανής Εκκλησίας).Παραθέτων τα εδάφια Α Ιωάν. δ 2 και Β Ιωάν. 7 επάγεται: 

 (1)... Η λέξις εληλυθότα είναι πτώσεως αιτιατικής, αριθμού ενικού, γένους αρσενικού της μετοχής του δευτέρου παρακειμένου του ρήματος έρχομαι , έχουσα την ιδίαν προς το ρήμα αυτό σχέσιν, την οποίαν οιαδήποτε άλλη μετοχή παρακειμένου έχει προς το ίδιον αυτής ρήμα. Συμφωνεί δε και σχετίζεται αμέσως με το ρήμα "ομολογείν", και εκπροσωπεί πεπερασμένον παρακείμενον χρόνον, συμφώνως προς την συνήθη ελληνικήν σύνταξιν.- Ελληνική Γραμματική υπό Goodwin, παρ.1588,1288

(2)                 Η  λέξις  ερχόμενον , εις την δευτέραν των παραπομπών αυτών , είνε επίσης αιτιατική , ενικού αριθμού και αρσενικού γένους , της μετοχής ενεστώτος του ρήματος έρχομαι, και υπάγεται εις τους αυτούς συντακτικούς κανόνας ως και η ανωτέρω λέξις εληλυθότα. Η σχέσις της λέξεως προς το εισήλθον , μέσω της λέξεως ομολογούντες ,ως επίσης και η όλη υπόθεσις του λόγου , δικαιολογεί την μετάφρασιν αυτού ως χρόνου παρωχημένου ή παρελθόντος.-Αυτόθι , παρ. 1289" ( Ε Τόμος ,"Η Μεταξύ Θεού και Ανθρώπου Καταλλαγή", σελίδα 369-370)».

Το κείμενο μπορεί κάποιος να το διαβάσει στα αγγλικά εδώ: http://www.htdb.net/1896/r1993.htm

Ο Ρώσσελ αναφέρει την άποψη ενός Αμερικανού καθηγητή Ελληνικών J.R.Rinehart, σχετικά με την ερμηνεία του χωρίου. Αυτός, αφού μας κάνει την Γραμματική ανάλυση της λέξης «ερχόμενον», αναφέρει μεταξύ άλλων ότι: «υπάγεται εις τους αυτούς συντακτικούς κανόνας ως και η ανωτέρω λέξις εληλυθότα. Η σχέσις της λέξεως προς το εισήλθον , μέσω της λέξεως ομολογούντες ,ως επίσης και η όλη υπόθεσις του λόγου , δικαιολογεί την μετάφρασιν αυτού ως χρόνου παρωχημένου ή παρελθόντος».». Ας δούμε μαζί τους κανόνες που ανέφερε ο καθηγητής προηγουμένως για το «εληλυθότα»: «έχουσα την ιδίαν προς το ρήμα αυτό σχέσιν, την οποίαν οιαδήποτε άλλη μετοχή παρακειμένου έχει προς το ίδιον αυτής ρήμα. Συμφωνεί δε και σχετίζεται εμμέσως (η λεξούλα «indirect» μεταφράζεται ως εμμέσως και όχι αμέσως όπως κακώς μετέφρασε ο συνομιλητής μας) με το ρήμα "ομολογείν", και εκπροσωπεί πεπερασμένον παρακείμενον χρόνον, συμφώνως προς την συνήθη ελληνικήν σύνταξιν».

Οι κανόνες που αναφέρει ο καθηγητής J.R.Rinehart είναι παρόμοιοι με αυτούς τους οποίους προανέφερε ο συνεργάτης μας κ. Γεώργιος Τσιμπιρίδης στον κ. Ευστάθιο, όπως δείξαμε παραπάνω. Η μόνη διαφορά είναι ότι αναφέρει ότι το «ερχόμενον», συνδέεται μέσω του «ομολογούντες», με την λέξη «εισήλθον». Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει στο Ελληνικό Συντακτικό, όπως δείξαμε παραπάνω, εφόσον η λέξη «ερχόμενον» δεν σχετίζεται συντακτικώς καθόλου με τη λέξη «εισήλθον», επομένως δεν επηρεάζεται καθόλου από αυτήν, όπως κακώς εννοεί ο καθηγητής.

Η λανθασμένη σύνταξη του καθηγητού, συνέβη κατά πάσα πιθανότητα επειδή δεν έλαβε υπόψη την διαφορά μεταξύ Αγγλικού και Ελληνικού συντακτικού. Όπως προαναφέραμε, στα Αγγλικά η λέξη «entered» επηρεάζει τη μετοχή «coming», και επομένως της προσδίδει παρελθοντική έννοια. Στα ελληνικά η λέξη «εισήλθον», ως Συντακτικώς εντελώς άσχετη με τη μετοχή «ερχόμενον», δεν επηρεάζει καθόλου τον χρόνο αυτής. Ο καθηγητής J.R.Rinehart, μπορεί να γνώριζε ελληνικά δεν έπαψε όμως να υπάρχει η επιρροή που προέρχεται από την μητρική του γλώσσα. Κατά πάσα πιθανότητα αυτή, τον έκανε να ισχυριστεί ότι αυτά που ισχύουν για την Αγγλική γλώσσα, ισχύουν και για την Ελληνική.

Ασχέτως των παραπάνω, αν ίσχυαν οι ισχυρισμοί του κ. καθηγητή τότε θα πρέπει να ισχύουν ως γενικός κανόνας και για άλλες προτάσεις πλην της επίμαχης Β΄ Ιωάννου 7. Ας εξετάσουμε να δούμε αν κάτι τέτοιο ισχύει. Η επίμαχη πρόταση της Β΄ Ιωάννου 7 έχει ως εξής:

«ότι πολλοί πλάνοι εισήλθον εις τον κόσμον, οι μη ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί», η πρόταση την οποία θα χρησιμοποιήσουμε για να δούμε αν ισχύουν οι ισχυρισμοί του κ. καθηγητή είναι η επόμενη: «Πολλοί άνθρωποι εμφανίσθηκαν εις τον κόσμον, οι μη ομολογούντες Βασίλειον ψευδόμενον ασυστόλως».

Ας κάνουμε μια αντιπαραβολή μεταξύ των δύο προτάσεων:

Και οι δύο χρησιμοποιούν παρόμοια ρήματα «εισήλθον» - «εμφανίσθηκαν». Και οι δύο χρησιμοποιούν τη λέξη «ομολογούντες» ως επιθετική μετοχή. Στο όνομα «Ιησούν Χριστόν», αντιστοιχεί το όνομα «Βασίλειον». Στην κατηγορηματική μετοχή «ερχόμενον», αντιστοιχεί η κατηγορηματική μετοχή «ψευδόμενον». Στον εμπρόθετο προσδιορισμό τρόπου «εν σαρκί», αντιστοιχεί το τροπικό επίρρημα «ασυστόλως».

Στην Β΄ Ιωάννου 7 ισχύει: «εισήλθον» είναι το ρήμα, «πλάνοι» το υποκείμενο του ρήματος, «ομολογούντες» είναι η επιθετική μετοχή υποκείμενο της οποία είναι το άρθρο της «οι» και αντικείμενο η λέξη «Ιησούν Χριστόν» και το «ερχόμενον» είναι η συνημμένη κατηγορηματική μετοχή που προσδιορίζει το αντικείμενο «Ιησούν Χριστόν».

Παρομοίως στο παράδειγμα που χρησιμοποιούμε ισχύει: «εμφανίσθηκαν» είναι το ρήμα, «άνθρωποι» είναι το υποκείμενο του ρήματος, «ομολογούντες» είναι η επιθετική μετοχή υποκείμενο της οποία είναι το άρθρο της «οι» και αντικείμενο η λέξη «Βασίλειον» και το «ψευδόμενον» είναι η συνημμένη κατηγορηματική μετοχή που προσδιορίζει το αντικείμενο «Βασίλειον».

Βλέπουμε επομένως το παρόμοια Συντακτικό των προτάσεων, επομένως το επόμενο βήμα είναι να δούμε αν οι ισχυρισμοί του καθηγητή J.R.Rinehart ισχύουν στην περίπτωση της πρόταση που χρησιμοποιήσαμε. Εάν ισχύουν οι ισχυρισμοί του καθηγητή τότε η μετοχή «ψευδόμενον», θα πρέπει να μεταφραστεί με παρελθοντική έννοια, όπως ισχυρίζεται ότι γίνεται με την μετοχή «ερχόμενον». Καθώς, και αυτή μέσω του ομολογούντες, συνδέεται με τη λέξη «εμφανίστηκαν» και συνεπώς πρέπει να έχει παρελθοντική έννοια.

Δηλαδή, η πρόταση θα πρέπει να μεταφραστεί ως εξής: «Εμφανίσθηκαν πολλοί άνθρωποι εις τον κόσμο που δεν δέχονται ότι ο Βασίλειος εψεύσθη ασύστολα». Κάτι τέτοιο όμως είναι παρανοϊκό, πώς γίνεται η μετοχή «ψευδόμενον» (μετοχή ενεστώτα, που αναφέρεται στο τώρα) να μεταφραστεί ως «εψεύσθη» (δηλαδή σε αόριστο χρόνο).

Η πραγματική μετάφραση της πρότασης είναι η εξής: «Εμφανίσθηκαν πολλοί άνθρωποι εις τον κόσμο που δεν δέχονται ότι ο Βασίλειος ψεύδεται  ασύστολα». Ο κάθε νοήμον Έλληνας την μετοχή «ψευδόμενον», θα την μεταφράσει ως «ψεύδεται» εφόσον είναι μετοχή Ενεστώτος και δεν θα δώσει σημασία στην λέξη εμφανίστηκαν, η οποία στην ουσία είναι άσχετη με την μετοχή «ψευδόμενον» και επομένως ΔΕΝ μπορεί να την επηρεάσει.

Γιατί επομένως κάποιος στην παρόμοια πρόταση της Β΄ Ιωάννου 7 να θεωρήσει ότι ο χρόνος του ρήματος «εισήλθον», επηρεάζει την μετοχή «ερχόμενον»; Ακριβώς όπως το «ψευδόμενον» στο παράδειγμά μας ΔΕΝ επηρεάζεται από τον χρόνο του ρήματος «εμφανίστηκαν», ομοίως και ο χρόνος της μετοχής «ερχόμενον» ΔΕΝ επηρεάζεται από τον χρόνο του ρήματος «εισήλθον».

Για να το κάνουμε λίγο πιο κατανοητό, ας σκεφτούμε την μετάφραση της εξής πρότασης: «Ομολογώ Βασίλειον ψευδόμενον ασυστόλως», η οποία μεταφράζεται ως εξής: «Παραδέχομαι ότι ο Βασίλειος ψεύδεται ασύστολα». Ομοίως και η πρόταση «Ομολογώ Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί», μεταφράζεται ως εξής: «Δέχομαι ότι ο Ιησούς Χριστός έρχεται με σάρκα». Τώρα ο κάθε αναγνώστης καταλαβαίνει γιατί είναι λανθασμένη η ερμηνεία του κ. καθηγητή. Ακόμα και αν προσθέσουμε τη λέξη «εισήλθον», σε κάποιο από τα  παραδείγματα μας, αυτή δεν θα επηρεάσει το νόημα της προτάσεως. Αυτό επειδή η λέξη «εισήλθον», είναι λέξη που αναφέρεται στην λέξη «πλάνοι» και καμία σχέση δεν έχει με την λέξη «Ιησούν Χριστόν» ή την μετοχή «ερχόμενον» και επομένως ουδόλως την επηρεάζει. Δεν μπορεί δηλαδή η έκφραση «Ομολογώ Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί» να μεταφράζεται ως «Παραδέχομαι ότι ο Ιησούς Χριστός έρχεται με σάρκα», ενώ στο χωρίο της Β΄ Ιωάννου 7 «ότι πολλοί πλάνοι εισήλθον εις τον κόσμον, οι μη ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί», να πρέπει το «ερχόμενον» να αποδοθεί ως «ήλθε». Τούτο επειδή η λέξη «εισήλθον» σχετίζεται με τη λέξη πλάνοι. Δεν μπορεί επομένως να επηρεάζει τη λέξη «ερχόμενον», η οποία προσδιορίζει τις λέξεις «Ιησούν Χριστόν», που καμία σχέση δεν έχουν με τη λέξη «εισήλθον».

Απλή λογική χρειάζεται για να καταλάβει κάποιος, ότι  δεν ισχύουν οι ισχυρισμοί του καθηγητού του Waynesburg J.R.Rinehart.

Εν συνέχεια ο κ. Ευστάθιος γράφει τα εξής: «Προσέχουμε και εδώ τα εξής: 1) Ο Ρώσσελ αναφέρει την Γραμματική του κειμένου όχι από το "κεφάλι" του αλλά από καθηγητή που έχει εκδόσει Ελληνική Γραμματική 2) Αναφέρει ότι ο καθηγητής Rinehart ήτο μέλος της Πρεσβυτεριανής Εκκλησίας, η οποία επίστευε στην ορατή σαρκική δευτέρα έλευσι και παρόλα αυτά , υποστήριξε ότι το χωρίο έπρεπε να μεταφραστεί εις το παρελθόν. Φυσικά, πρόκειται για τραγική εξέλιξη  των πραγμάτων, εφόσον ο κύριος Μακρής κατηγόρησε τον Ρώσσελ ότι μπερδεύει το ρήμα "έρχομαι" με την μετοχή "ερχομενον" κάτι που ΓΥΡΝΑΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΥΝΗΓΑΕΙ ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΛΑΘΟΣ!!!!!!».

Αρχικά αναφέρουμε στον συνομιλητή μας ότι τα παραπάνω για τα οποία μας κατηγορεί, είναι πράγματα τα οποία έβγαλε από το νου του (αν συνέβη εκούσια ή ακούσια δεν γνωρίζουμε). Αυτό το οποίο γράψαμε στο σχολιασμό των λόγων του Ρώσσελ που αναφέρεται είναι το εξής: «Εύκολα καταλαβαίνει κανείς το λάθος του Ρώσσελ όταν ενώ η λέξη που μας ενδιαφέρει είναι η λέξη «ερχόμενον», αυτός αναφέρει παραδείγματα με την λέξη «ερχομός». Αυτό συμβαίνει λόγω του μπερδέματος που προέκυψε προσπαθώντας να παραλληλίσει την Αγγλική λέξη coming με την αρχαία Ελληνική «ερχόμενον». Το «coming» σαν λέξη έχει την ιδιότητα ότι μπορεί να εννοεί τόσο τον «ερχομό» όσο και το ρήμα «έρχομαι», δεν μπορεί όμως να συμβαίνει το ίδιο με τη λέξη «ερχόμενον», η οποία είναι μετοχή και είναι διαφορετική από την λέξη «ερχομός» όπως κακώς εννόησε ο Ρώσσελ. Για αυτό παραπάνω στα σφάλματα του συνομιλητή μας αναφέραμε πως ένα από αυτά ήταν ότι δεν λαμβάνει υπόψη, τις ιδιαιτερότητες κάθε γλώσσας». Πουθενά δεν αναφέρουμε ότι ο Ρώσσελ μπερδεύει το «ερχόμενον» με το «έρχομαι», αυτό είναι συμπέρασμα του κ. Ευστάθιου το οποίο όμως δεν προκύπτει από πουθενά. Βεβαίως αναφέραμε αναλυτικά παραπάνω τη σχέση μεταξύ της μετοχής «ερχόμενον» και του ρήματος από το οποίο προέρχεται «έρχομαι», πράγμα το οποίο υποστηρίζεται και από τις πηγές που μας ανέφερε ο ίδιος ο κ. Ευστάθιος.

Συνεχίζει ο κ. Ευστάθιος να μας παραπέμπει στον Ε΄ τόμο των Γραφικών Μελετών: «"Ο ως ανωτέρω ισχυρισμός προβάλλεται παρά τινών οίτινες αποβλέπουσιν εις άλλον σκοπόν, αξιούντες ότι το χωρίον αναφέρεται εις μέλλον γεγονός- οι τοιούτοι αξιούσιν ότι ο Κύριος ημών δεν "μετηλλάγη" εις θείαν φύσιν, ότι είναι εισέτι σάρξ, και θέλει εξακολουθη παραμένων άνθρωπος, ανθρώπινη, σάρκινη υπόστασις, και φέρει τας ουλάς των ανθρωπίνων αυτού παθημάτων, δι' όλης της αιωνιότητος. Οι τοιούτοι αρνούνται ή τουλάχιστον αγνοούσι τας τόσας Γραφικάς διακηρύξεις, καθ' ας "Ο Θεός υπερύψωσεν Αυτόν", "Ο Κύριος το Πνεύμα εστι", και "ει και εγνώκαμεν κατά σάρκα Χριστόν, αλλά νυν ουκέτι γινώσκομεν [αυτόν ούτω]" (Φιλιπ. β 9,10 Β Κορ. γ 17 ε. 16) Η επιθυμία αυτών όπως εξεύρωσι Γραφικάς τινάς μαρτυρίας προς υποστήριξιν της πραλόγου και αντιγραφικής αυτής θέσεως των παραπλανά και απατά αυτούς καθ΄ όσον αφορά τα εν λόγω χωρία." (Ε΄ Τόμος ,"Η Μεταξύ Θεού και Ανθρώπου Καταλλαγή", σελίδα 368-369)

"Πάντες οι πιστεύοντες ότι ο Χριστός είναι εισέτι άνθρωπος, από της αναστάσεώς Του και εξής και ότι θα έλθη και δευτέραν φοράν ως άνθρωπος αρνούνται ούτω το αντίλυτρον- διότι αν ο Κύριος ημών είναι εισέτι άνθρωπος , είτε δεν προσέφερε την ανθρωπότητα αυτού ως αντίλυτρον υπέρ ημών ή αφού την προσέφερεν αυτήν επί τρείς ημέρας, ανέλαβεν αυτήν πάλιν- έλαβεν οπίσω την απολυτρωτικήν αξίαν και ηκύρωσεν ούτω την εξαγοράν. Απεναντίας όμως η εξαγορά υπήρξεν οριστική, η ανθρωπότης του Κυρίου ημών ουδέποτε ενελήφθη παρ' αυτού : Ο Θεός υπερύψωσεν Αυτόν και εχαρίσατο εις Αυτόν όνομα και φύσιν υπεράνω πάντων αγγέλων , αρχών και εξουσιών , και παντός ονόματος ονομαζομένου (εξαιρουμένον μόνον του Πατρός). Δεν είναι δε πλέον άνθρωπος , ουδέ όμοιος με ημάς καθ οιανδήποτε έννοιαν, ημείς δε, αν εμείνωμεν πιστοί , θα "μεταλλαγώμεν" και θα γείνωμεν όμοιοι με αυτόν και "οψόμεθα Αυτόν καθώς εστιν"- Α Ιωάν 3:2  (Ε΄ Τόμος ,"Η Μεταξύ Θεού και Ανθρώπου Καταλλαγή", σελίδα 370-371)».

Για άλλη μια φορά ο κ. Ευστάθιος χρησιμοποιεί το μοναδικό του όπλο, να αναγάγει το ζητούμενο σε δεδομένο και το δεδομένο σε ζητούμενο. Για άλλη μια φορά καταφεύγει στην γνωστή Μπρουκλινίστικη τακτική, δηλαδή προσπαθεί να φέρει εμπρός άλλα χωρία για να αποπροσανατολίσει τον αναγνώστη και την συζήτηση.

Επειδή, όμως δεν θέλουμε να αφήσουμε τον κ. Ευστάθιο παραπονεμένο θα του ετοιμάσουμε ειδική μελέτη σχετικά με το θέμα αυτό, αν ο Χριστός είναι τώρα άνθρωπος ή όχι. Μέχρι τότε τα προαναφερόμενα χωρία που χρησιμοποιήσαμε που αναφέρονται στον συνεχή ερχομό του Χριστού είναι αρκετά για να ασχοληθεί με αυτά. Εμείς μόνο ένα χωρίο θα φέρουμε από την Αγία Γραφή προς στιγμή, για να δώσουμε μια γεύση στους αναγνώστες, σχετικά με την πλάνη στην οποία έχουνε περιπέσει οι Μπρουκλινιστές ψευδο-Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Εις το Ιωάν. β:19, 21 απευθυνόμενος ο Ιησούς εις τούς Ιουδαίους λέγει τα εξής: «Λύσατε τον ναόν τούτον, και εν τρισίν ημέραις εγερώ αυτόν...εκείνος δε έλεγε περί τού ναού τού σώματος αυτού».

Εφόσον, συμφώνως προς την Εταιρία Σκοπιά, ο άνθρωπος με τον θάνατό του εκμηδενίζεται, κι εφόσον ο Ιησούς ήτο ένας απλός άνθρωπος, μπορούν οι Μάρτυρες  τού Ιεχωβά να μάς εξηγήσουν την ανωτέρω μυστηριώδη δήλωση τού Χριστού κατά την οποίαν Αυτός ο ίδιος (και όχι ο Πατήρ) θα ανέσταινε τον Εαυτό Του, δηλαδή το ίδιο Του το σώμα που έπαθε κι εσταυρώθη κι όχι κάποιο άλλο δήθεν πνευματικό;

Αυτό το χωρίο από μόνο του είναι αρκετό για να καταρρίψει τα δόγματα του Μπρούκλιν. Θα παρακαλέσουμε τόσο τον κ. Ευστάθιο όσο και οποιονδήποτε θέλει να προσπαθήσει να απαντήσει στο παραπάνω εδάφιο (επειδή έχουμε εν γνώσει μας την τακτική των αυτοαποκαλούμενων «Μαρτύρων του Ιεχωβά», να σχολιάζουν δηλαδή μόνο ότι τους βολεύει), να σχολιάσει επάνω στο συγκεκριμένο εδάφιο και μόνο και να μην φέρει άλλα εδάφια της Γραφής προσπαθώντας να αλλάξει το θέμα.

Τέλος, ο κ. Ευστάθιος αναφέρει τα εξής: «Συνεπώς, ο αδ. Ρώσσελ χρησιμοποίησε την υπάρχουσα γνώση για να αποδείξει ΕΝΤΕΛΩΣ το προκείμενο θέμα. Το αν το δέχονται ορισμένοι  ή όχι είναι δικό τους θέμα. Δεν μπορούν να το εννοήσουν γιατί δεν έχουν πνεύμα Θεού. Όσον αφορά για τις κατηγορίες εναντίον μας ως "ψευδοφιλολόγους" εμείς κλείνουμε με τα εξής λόγια του αδ. Ρώσσελ:

  

 "Ουδείς Έλλην φιλόλογος θα ευρεθή, πιστεύομεν , όπως αναιρεση τον τοιούτον ορισμόν , και αν ακόμη πρεσβεύη ούτος ότι η Δευτέρα του  Κυρίου ημών έλευσις θέλει είσθαι εν σαρκί , και προτιμήση σύνταξιν μάλλον ευνοϊκήν προς την πεποίθησίν του"(Ε΄ Τόμος ,"Η Μεταξύ Θεού και Ανθρώπου Καταλλαγή", σελίδα 370-371)».

Αποδείξαμε τόσο μέσω των κανόνων Ελληνικού Συντακτικού και Γραμματικής, όσο και μέσω της Αγίας Γραφής ότι ο Χριστός είναι τώρα με σάρκα και έρχεται, ακριβώς όπως αναφέρεται στο Β΄ Ιωάννου 7.

Τα τελευταία λόγια του Ρώσσελ τα οποία αναφέρει ο κ. Ευστάθιος, στην ουσία τού γυρνάνε μπούμερανγκ, ακριβώς επειδή όσους Έλληνες φιλόλογους ρωτήσαμε σχετικά με το θέμα αυτό, όλοι μας απάντησαν ότι το «ερχόμενον» μεταφράζεται ως «έρχεται».

Περαιτέρω αποδείξεις

Έχοντας πλέον τελειώσει με τον σχολιασμό των άρθρων του κ. Ευστάθιου, δημοσιεύουμε περαιτέρω ερμηνείες λογίων σχετικά με την απόδοση του συγκεκριμένου χωρίου.

Ο Παναγιώτης Τρεμπέλας, πρώην καθηγητής της Θεολογικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο υπόμνημά του στις επτά καθολικές επιστολές αναφέρει σχετικά με το συγκεκριμένο χωρίο τα εξής: «Πρβλ. Α’ Ιωάννου δ.2, ένθα η αυτή φράσις μετά της διαφοράς ότι εκεί μεν η μετοχή εις παρακείμενον, (εληλυθότα), ενταύθα δε εις ενεστώτα. Ή διότι εν τη πρώτη επιστολή τονίζεται το ιστορικόν γεγονός μετά των μονίμων αυτού συνεπειών. Ενταύθα δε ο συγγραφεύς θεωρεί τούτο ως συνεχές γεγονός. Η σάρκωσις του Λόγου δεν είνε μόνον συμβάν τι της ιστορίας, αλλ’ αλήθεια παραμένουσα. Ή «τους αθετούντας λέγει την δευτέραν του Κυρίου Παρουσίαν…. Όμως αληθεί λόγω οι την δευτέραν αθετούντες και την πρώτην αποβάλλονται. Ει γαρ ο εν σαρκί παραγενόμενος και την δευτέραν επηγγείλατο, πάντως ο την δευτέραν αθετών και την πρώτην αθετεί…. Δια τούτο οίμαι ούτως εχρήσατο τη φωνή ταύτη ο ηγαπημένος ερχόμενον ειπών αλλ’ ούκ εληλυθότα, ίνα τους αμφοτέρας αρνουμένους τας Παρουσίας του Κυρίου τας εν σαρκί περιλάβει (Οικουμένιος)». Αμφότεραι σοβαραί.

Ο Θεοφύλακτος Βουλγαρίας (11^ος αίωνας), γράφει μεταξύ άλλων στο έργο του «Ερμηνεία εις την Β' Καθολικήν επιστολήν του Ιωάννου» τα εξής: «Και γαρ ενετείλατο ο Χριστός τοις μαθηταίς περί τών πλανών τούτων λέγων: "Πολλοί ελεύσονται επί τω ονόματί μου λέγοντες: Εγώ ειμι ο Χριστός· και πολλούς πλανήσουσι. Μη ουν πορευθήτε οπίσω αυτών. Πάντας ουν τας εντολάς, φησί, τηρούντας κελεύει μη απατάσθαι, αλλά τον ταύτα λέγοντα Αντίχριστον ηγείσθαι. Ούτος γαρ, φησίν, έστιν ο Αντίχριστος και πλάνος. Ειπών δε, οι μη ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί, αλλ' ουκ ελθόντα, εμφαίνοντός εστιν, ως ήσαν τινες οι αθετούντες την δευτέραν τού Χριστού Παρουσίαν· επεί και αυτός ο Κύριος λέγει: Πολλοί ελεύσονται επί τω ονόματί μου· ου περί τής πρώτης αυτού φάσκων Παρουσίας, αλλά περί τής δευτέρας. Όμως αληθεί λόγω οι την δευτέραν αθετούντες και την πρώτην αποβάλλονται. Ει γαρ ο εν σαρκί παραγενόμενος και την δευτέραν αθετών αθετεί και την πρώτην. Ει γαρ πιστεύει παραγενόμενον, και την επαγγελίαν πιστήν ηγήσεται τού παραγενομένου· ει δε την επαγγελίαν αθετείν. Δια τούτο, οίμαι, και ούτως εχρήσατο ταύτη τη φωνή ο ηγαπημένος, Ερχόμενον, ειπών, αλλ’ούκ, Εληλυθότα, ίνα τους αμφοτέρας αρνούμενους Παρουσίας του Κυρίου εν σαρκί περιλάβη. (Θεοφύλακτος Βουλγαρίας, "Ερμηνεία εις την Β' Καθολικήν επιστολήν του Ιωάννου", PG 126,73C και εξής).

Ας σχολιάσουμε λίγο τις ερμηνείες.

Πολύ ορθά ο αείμνηστος Παναγιώτης Τρεμπέλας αναφέρει ότι στην Α΄ Ιωάννου 4,2 η μετοχή «εληλυθότα», βρίσκεται σε χρόνο Παρακείμενο, τονίζοντας με αυτόν τον τρόπο το ιστορικό γεγονός της ενσαρκώσεως του Λόγου.

Διαβάζουμε στον ιστότοπο «Πύλη για την ελληνική γλώσσα και τη γλωσσική εκπαίδευση», που έχει ενταχθεί στο Ε.Π. Κοινωνία της Πληροφορίας, συγχρηματοδοτείται από την Ε.E. και υλοποιείται από το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.

Οι χρόνοι του ρήματος της αρχαίας ελληνικής δηλώνουν, όπως και στα νέα ελληνικά,
(α) τη χρονική βαθμίδα, αν δηλ. το περιεχόμενο του ρήματος τοποθετείται στο παρελθόν, στο παρόν ή στο μέλλον.
(β) την όψη ή τον τρόπο ενέργειας, δηλ. την ιδιαίτερη οπτική γωνία από την οποία το περιεχόμενο του ρήματος μπορεί να παριστάνεται (i) ως εξελισσόμενο, (ii) ως στιγμιαίο και (iii) ως συντελεσμένο.

Με κριτήριο την όψη ή τον τρόπο ενέργειας, οι χρόνοι της αρχαίας ελληνικής παρουσιάζουν το περιεχόμενο του ρήματος:
(α) ως εξελισσόμενο, χωρίς να προσδιορίζεται το τέλος του: ο ενεστώτας, ο παρατατικός και εν μέρει ο μέλλοντας (εξακολουθητικοί ή ατελείς χρόνοι),
(β) ως στιγμιαίο: ο αόριστος και εν μέρει ο μέλλοντας (συνοπτικοί χρόνοι),
(γ) ως συντελεσμένο: ο παρακείμενος, ο υπερσυντέλικος και ο συντελεσμένος μέλλοντας (συντελικοί χρόνοι).

Συνεπώς, όπως αναφέρεται, ο Παρακείμενος δηλώνει ένα συντελεσμένο γεγονός, δηλαδή το ιστορικό γεγονός της ενσαρκώσεως του Λόγου σύμφωνα με τον καθηγητή Παναγιώτη Τρεμπέλα.

Ο Ενεστώτας όμως παρουσιάζει το ρήμα ως εξελισσόμενο δηλώνοντας με αυτόν τον τρόπο το συνεχές παρόν όπως μας επιβεβαιώνει και ο Τρεμπέλας.

Ο δε Θεοφύλακτος αναφέρει «Ειπών δε, οι μη ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί, αλλ' ουκ ελθόντα, εμφαίνοντός εστιν, ως ήσαν τινες οι αθετούντες την Δευτέραν τού Χριστού Παρουσίαν», η λέξη «ελθόντα» είναι η μετοχή αορίστου του ρήματος έρχομαι, και δηλώνει ένα στιγμιαίο και όχι εξελισσόμενο γεγονός. Συνεπώς η χρήση της, θα αναφερόταν στην πρώτη Παρουσία του Χριστού. Για αυτόν τον λόγο γίνεται η χρήσης της μετοχής ενεστώτα «ερχόμενον», που δηλώνει κάτι το εξελισσόμενο, κάτι δηλαδή που ακόμα δεν έχει τελειωθεί.

Τελειώνοντας, αναφέρουμε ότι ο κ. Παπανικόλας ούτε καν άγγιξε στο κείμενό του, τα κεφάλαια Απάντηση «μαργαριτάρι» νούμερο 5 αλλά ούτε και την Απάντηση «μαργαριτάρι» νούμερο 6, όπου εις την μεν πρώτη φανερώνεται το ψέμα που είπε σχετικά με τον Νεόφυτο Βάμβα, το οποίο δεν κάνει καν το κόπο να σχολιάσει, εις δε την δεύτερη γίνεται αναφορά ως προς το ποια λέξη θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί στην θέση του «ερχόμενον» για να δηλωθεί το παρελθόν, ούτε αυτό το σχολίασε.

Επιπλέον σκέψεις

Φτάνοντας προς το τέλος της απαντήσεως απλά θα κάνουμε ορισμένες σκέψεις γύρω από κάποια θέματα.

1.     Αρχικά αναφέρουμε κάποια συμπληρωματικά πράγματα που αφορούν το τελευταίο κεφάλαιο της πρώτης μας απαντήσεως.
Αναφέρουμε αρχικά από την «Πύλη για την ελληνική γλώσσα»: «Οι χρόνοι δηλώνουν και χρονική βαθμίδα και τρόπο ενέργειας μόνο στην οριστική, στις υπόλοιπες εγκλίσεις, στο απαρέμφατο και τη μετοχή εξακολουθούν να δηλώνουν τρόπο ενέργειας, όχι όμως χρονική βαθμίδα. Για το απαρέμφατο και τη μετοχή η χρονική βαθμίδα τους καθορίζεται κάθε φορά από το ρήμα από το οποίο εξαρτώνται ή προσδιορίζουν».

Έστω λοιπόν ότι εφόσον το «ερχόμενον», που είναι μετοχή, αναφέρεται στο παρελθόν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό που αναφέραμε στην πρώτη μας απάντηση: «Ερχόμενος ο Κύριος προς το εκούσιον πάθος, τοις αποστόλοις έλεγεν εν τη οδώ», εδώ το «ερχόμενος» ως εξαρτώμενο από το ρήμα «έλεγε», αναφέρεται σε ένα παρελθοντικό γεγονός. Ωστόσο, σύμφωνα με τους παραπάνω κανόνες, ενώ μπορεί η χρονική του βαθμίδα να εξαρτάται από το ρήμα «έλεγε» από το οποίο και εξαρτάται, παρ’ όλα αυτά ο τρόπος ενεργείας συνεχίζει να δηλώνεται από την ίδια τη μετοχή «ερχόμενος», η οποία δηλώνει κάτι το εξελισσόμενο. Συνεπώς για αυτόν το λόγο η πρόταση «Ερχόμενος ο Κύριος προς το εκούσιον πάθος, τοις αποστόλοις έλεγεν εν τη οδώ», θα μεταφραστεί ως «Καθώς (ή ενώ) ερχόταν ο Κύριος προς το εκούσιον πάθος στους Αποστόλους έλεγε στον δρόμο». Ομοίως, λοιπόν έστω ότι επειδή όπως ισχυρίζεται ο καθηγητής του Waynesburg τον οποίο επικαλείται ο Ρώσσελ και κατ’ επέκτασιν ο κ. Παπανικόλας Ευστάθιος J.R.Rinehart: «Η σχέσις της λέξεως προς το εισήλθον , μέσω της λέξεως ομολογούντες ,ως επίσης και η όλη υπόθεσις του λόγου , δικαιολογεί την μετάφρασιν αυτού ως χρόνου παρωχημένου ή παρελθόντος», ισχύει ότι επειδή το «ερχόμενον» εξαρτάται εμμέσως από το «εισήλθον», αυτό επηρεάζει τη χρονική του βαθμίδα. Παρόλα αυτά δεν παύει ο τρόπος ενέργειας να συνεχίζει να εξαρτάται από την ίδια αυτήν την μετοχή «ερχόμενον», όπως και στο προηγούμενο παράδειγμά μας.
Συνεπώς το χωρίο της Β΄ Ιωάννου 7: «ότι πολλοί πλάνοι εισήλθον εις τον κόσμον, οι μη ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί», πρέπει να μεταφραστεί ως εξής:
«(Δι)ότι πολλοί πλάνοι βγήκαν στον κόσμο, (αυτοί ή οι οποίοι) δεν ομολογούν ότι ο Ιησούς Χριστός ερχόταν ενσαρκωμένος». Αυτό με σκοπό να ισχύουν οι συντακτικοί κανόνες ότι «1. Για το απαρέμφατο και τη μετοχή η χρονική βαθμίδα τους καθορίζεται κάθε φορά από το ρήμα από το οποίο εξαρτώνται ή προσδιορίζουν, 2. όμως το απαρέμφατο και η μετοχή εξακολουθούν να δηλώνουν τρόπο ενέργειας».

Γιατί επομένως ο κ. Ευστάθιος αφήνει εκτός τον ένα από τους δύο κανόνες και καταλήγει έτσι να μεταφράζει το χωρίο ως «(Δι)ότι πολλοί πλάνοι βγήκαν στον κόσμο, (αυτοί ή οι οποίοι) δεν ομολογούν ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθε ενσαρκωμένος»; Γιατί καταστρατηγεί τους κανόνες Γραμματικής και Συντακτικού της αρχαίας Ελληνικής γλώσσας μας;

2.     Δεύτερον, θα θέλαμε να ρίξουμε και πάλι μια ματιά στους ισχυρισμούς του καθηγητού του Waynesburg J.R.Rinehart: «Η  λέξις  ερχόμενον , εις την δευτέραν των παραπομπών αυτών , είνε επίσης αιτιατική , ενικού αριθμού και αρσενικού γένους , της μετοχής ενεστώτος του ρήματος έρχομαι, και υπάγεται εις τους αυτούς συντακτικούς κανόνας ως και η ανωτέρω λέξις εληλυθότα. Η σχέσις της λέξεως προς το εισήλθον , μέσω της λέξεως ομολογούντες ,ως επίσης και η όλη υπόθεσις του λόγου , δικαιολογεί την μετάφρασιν αυτού ως χρόνου παρωχημένου ή παρελθόντος.-Αυτόθι , παρ. 1289" ( Ε Τόμος ,"Η Μεταξύ Θεού και Ανθρώπου Καταλλαγή", σελίδα 369-370)».

Όπως προαναφέραμε ο καθηγητής εφαρμόζει κανόνες Αγγλικού συντακτικού στην αρχαία Ελληνική γλώσσα, αυτό γίνεται πασιφανές από τον ισχυρισμό του ότι το ρήμα «εισήλθον», επηρεάζει την μετοχή «ερχόμενον», κάτι το οποίο συμβαίνει με το Αγγλικό Συντακτικό.

Ο παραπάνω όμως ισχυρισμός του καθηγητή του Waynesburg, δεν βρίσκει εφαρμογή στην αρχαία Ελληνική γλώσσα, σύμφωνα με τους κανόνες που προαναφέραμε. Διαβάζουμε ξανά από την «Πύλη για την ελληνική γλώσσα»: «Οι χρόνοι δηλώνουν και χρονική βαθμίδα και τρόπο ενέργειας μόνο στην οριστική, στις υπόλοιπες εγκλίσεις, στο απαρέμφατο και τη μετοχή εξακολουθούν να δηλώνουν τρόπο ενέργειας, όχι όμως χρονική βαθμίδα. Για το απαρέμφατο και τη μετοχή η χρονική βαθμίδα τους καθορίζεται κάθε φορά από το ρήμα από το οποίο εξαρτώνται ή προσδιορίζουν».

Επομένως, συμφώνως με τους κανόνες της αρχαίας Ελληνικής, η μετοχή «ομολογούντες» είναι αυτή που επηρεάζει τη χρονική βαθμίδα της μετοχής «ερχόμενον», και όχι η λέξη «εισήλθον» που καμία σχέση δεν έχει με την εν λόγω μετοχή. Εις την Β΄ Ιωάν. 7 η επιθετική μετοχή «ομολογούντες» (με την οποίαν συνδέεται η μετοχή «ερχόμενον») είναι χρόνος ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ, δηλαδή ΑΡΚΤΙΚΟΣ χρόνος, και αναφέρεται επομένως στο ΠΑΡΟΝ. Συνεπώς σύμφωνα με τους προαναφερόμενους κανόνες εφόσον η χρονική βαθμίδα της μετοχής «ερχόμενον», επηρεάζεται από το ρήμα από το οποίο εξαρτάται «ομολογούντες», συνεπώς αναφέρεται σε ένα παροντικό γεγονός και εφόσον ο τρόπος ενεργείας συνεχίζει να δηλώνεται από την ίδια τη μετοχή Ενεστώτα «ερχόμενον», που δηλώνει κάτι το εξελισσόμενο, χωρίς να προσδιορίζεται το τέλος του. Τότε πολύ απλά η μετοχή αυτή αναφέρεται στο ΣΥΝΕΧΕΣ ΠΑΡΟΝ όπως αναφέρουμε ήδη από την αρχή του διαλόγου μας με τον κ. Ευστάθιο Παπανικόλα.

3.     Τρίτον, αναφέρουμε στους αγαπητούς αναγνώστες κάτι το οποίο και οι ίδιοι θα έχουνε προσέξει έως τώρα σίγουρα. Ενώ ο Ρώσσελ διατείνεται ότι «Ουδείς Έλλην φιλόλογος θα ευρεθή, πιστεύομεν, όπως αναιρεση τον τοιούτον ορισμόν, και αν ακόμη πρεσβεύη ούτος ότι η Δευτέρα του  Κυρίου ημών έλευσις θέλει είσθαι εν σαρκί , και προτιμήση σύνταξιν μάλλον ευνοϊκήν προς την πεποίθησίν του" (Ε Τόμος ,"Η Μεταξύ Θεού και Ανθρώπου Καταλλαγή", σελίδα 370-371)», παρόλα αυτά γιατί ο κ. Ευστάθιος Παπανικόλας δεν έχει χρησιμοποιήσει, ούτε μία αναφορά σε κάποιον Έλληνα λόγιο, που να υποστηρίζει τις απόψεις του; Μήπως επειδή κανένας Έλληνας λόγιος δεν συμφωνεί μαζί με αυτόν και τον Ρώσσελ; Βεβαίως η αναφορά στον Βάμβα είναι παντελώς αναξιόπιστη καθώς όπως ήδη αναφέραμε πολυμερώς και πολυτρόπως ο Βάμβας δεν μετέφρασε από το αρχαίο Ελληνικό κείμενο, αλλά μετέφρασε από την Αγγλική μετάφραση του Βασιλέως Ιακώβου, η οποία είχε ήδη το χωρίο σε παρελθοντικό χρόνο «is come», επομένως ήταν απόλυτα λογικό ο Βάμβας να μεταφράσει ότι λάθος έβλεπε.

4.     Τέταρτον, γιατί ο κ. Παπανικόλας δεν κάνει τον κόπο να σχολιάσει τις ερμηνείες των λογίων που του δείξαμε ή έστω τα σχόλιά μας στις ερμηνείες των λογίων; Ας υποθέσουμε ότι απαξιεί να σχολιάσει τους Έλληνες διανοούμενους και δεν δέχεται την ερμηνεία τους ως εσφαλμένη και μεροληπτική επειδή ήταν Ορθόδοξοι. Γιατί όμως τότε δεν σχολιάζει τις ερμηνείες των ξένων Προτεσταντών λογίων που διαφωνούν μαζί του;

5.     Πέμπτον, αν και δεν σχετίζεται με το θέμα είναι ένα παράπονο του συγγραφέα. Γιατί ενώ ο κ. Παπανικόλας απάντησε στο άρθρο, το οποίο γράψαμε με την βοήθεια του συνεργάτη μας κ. Γεωργίου Τσιμπιρίδη, «ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΝ ΤΗ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΕΙΔΙΚΗΣ ΙΕΡΟΣΥΝΗΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ. ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΤΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥ ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ«THETRUMPETSEVENTH», μέσα σε δεκαπέντε μόλις μέρες, δεν έκανε και τον κόπο να απαντήσει στο κατά πολύ μικρότερο άρθρο μας «ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΜΑΡΤΥΡΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ. ΜΕΡΟΣ Β΄ : ΠΕΡΙ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ», το οποίο ήδη από την ημέρα της δημοσίευσης του 14 Σεπ 2014, δεν έχει απαντηθεί, παρ’ όλες τις διαβεβαιώσεις του κ. Παπανικόλα ότι πρόκειται να απαντήσει;

6.     Ερωτούμε επίσης, τόσο τον «φιλόλογο» κ. Ευστάθιο Παπανικόλα, όσο και τους υπόλοιπους Μάρτυρες  του Ιεχωβά. Εφόσον, κατ’ εσάς, το «ερχόμενον» στο χωρίο της Β΄ Ιωάννου 7 «ότι πολλοί πλάνοι εισήλθον εις τον κόσμον, οι μη ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί· ούτός εστιν ο πλάνος και ο αντίχριστος», έχει παρελθοντική έννοια, μπορείτε να μας διαφωτίσετε πώς θα έπρεπε να είναι το χωρίο για να έχει παροντική ή μελλοντική έννοια;

7.     Γιατί ο κ Ευστάθιος Παπανικολάου δεν απαντάει στα ερωτήματα, που του υπέβαλε ο συνεργάτης μας κ Γεώργιος Τσιμπιρίδης, στις 26 Αυγούστου 2014 (ερώτημα που επαναλαμβάνετε για δεύτερη φορά στις 8 Σεπτεμβρίου, χωρίς να βρει και πάλι απάντηση), στα οποία του ζητάει να μεταφράσει τις εξής προτάσεις: 1.« ότι πολλοί πλάνοι εισήλθον εις τον κόσμον, οι μη ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ελθόντα εν σαρκί» 2.«Ομολογώ Βασίλειον ψευδόμενον». Από ΤΟΤΕ μέχρι σήμερα ο εν λόγω απολογητής δεν έχει τολμήσει να μάς μεταφράσει τις δύο απλές προτάσεις (όπως και αυτός άλλωστε τις χαρακτήρισε) που τού πρότεινε ο συνεργάτης μας Γεώργιος Τσιμπιρίδης. ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ; ΤΙ ΤΟΝ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΤΙΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙ;

8.     Τέλος, του θέτουμε ένα ερώτημα που πολλάκις ερωτήθηκε αλλά ουδέποτε απαντήθηκε. Ο κ Ευστάθιος Παπανικολάου, διατείνεται ότι πρέπει να αποδεχθούμε τις ερμηνείες των «λόγιων», επειδή είναι σοφοί και σπουδαγμένοι. Διατείνεται ότι οι πραγματικοί «θεολόγοι», είναι αυτοί που σπουδάζουν στα ξένα Πανεπιστήμια, εφόσον αυτή είναι η άποψη του, καθώς και των ψευδομαρτύρων του Ιεχωβά όπως και των Προτεσταντών και των Παπικών. Ερωτούμε ποιος σύμφωνα με τον κ Ευστάθιο είναι ο πραγματικός Θεολόγος, οι σπουδαγμένοι προτεστάντες στα ξένα Πανεπιστήμια τύπου Harvard, ή μήπως οι αγράμματοι ψαράδες μαθητές του Χριστού; Παρακαλούμε, οποιοσδήποτε θέλει να απαντήσει στο ερώτημα αυτό να μας δικαιολογήσει και την απάντηση του.

Επίλογος

Μετά τα παραπάνω θεωρούμε ότι το θέμα πλέον έχει λήξει. Ουδείς πλέον δύναται να ισχυριστεί, μετά και την δεύτερη απάντησή μας, ότι το χωρίο της Β΄ Ιωάννου 7, δεν αναφέρεται στην ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Το συγκεκριμένο χωρίο το έχουμε εξαντλήσει παντελώς, το μόνο πλέον που απομένει είναι η δημοσίευση της μελέτης του συνεργάτη μας κ. Γεωργίου Τσιμπιρίδη, σχετικά με την ενδελεχή Γραμματική και Συντακτική ανάλυση του χωρίου καθώς και την ιστορικο-θεολογική έρευνα αυτού.

Τα τελευταία μας λόγια θα τα απευθύνουμε στους απανταχού «Μάρτυρες του Ιεχωβά», από τους οποίους θα ζητήσουμε να λάβουν σοβαρά υπόψη τους, το αν θα συνεχίζουν να είναι μέλη της δαιμονικής Οργάνωσης του Μπρούκλιν, εφόσον απεδείξαμε, «ότι πολλοί πλάνοι εισήλθον εις τον κόσμον, οι μη ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί· ούτός εστιν ο πλάνος και ο αντίχριστος», ένας εκ των οποίων (πλάνων και αντιχρίστων) είναι και η δαιμονική Οργάνωση εις την οποία ανήκετε. Γι’ αυτό, αγαπητοί αναγνώστες, όσοι από εσάς τυγχάνουν «Μάρτυρες του Ιεχωβά», θα σας παρακαλέσω να λάβετε σοβαρά υπόψη σας το παραπάνω χωρίο της Β΄ Ιωάννου 7, και να αναθεωρήσετε τη στάση σας απέναντι στον αντίχριστο με το όνομα «Σκοπιά», διότι πλέον διακυβεύεται η σωτηρία της ψυχής σας και συμφώνα με τα λόγια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού «τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή την ψυχήν αυτού;».

Τέλος και τω Θεώ Δόξα!

 

 

 

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.