Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΕΝΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΘΕΜΑ

Του Γεωργίου Διαμαντίδη

Πηγή φωτογραφίας http://svouranews.blogspot.com/

Σ’ αυτό το άρθρο μας, θα ασχοληθούμε με την αυτοκτονία και τους τρόπους αντιμετώπισής της.

Δυστυχώς, υπάρχουν άνθρωποι,  στις ημέρες μας που αυτοκτονούν για διάφορους λόγους. Είτε είναι ενήλικοι, είτε ανήλικοι. Δεν  βρίσκουν διέξοδο στο  πρόβλημα τους και έτσι βάζουν  τέλος στη ζωή τους. Τι πραγματικά όμως φταίει, που  βάζουν τέλος στη ζωή τους;  Πάνω από όλα, λοιπόν,  είναι η έλλειψη  πίστεως και η εμπιστοσύνη στο Θεό. Η οικονομική κρίση, τα λεφτά που χάθηκαν στα καζίνα, η ερωτική απογοήτευση, τα παιδιά που δεν πέρασαν στις πανελλήνιες εξετάσεις κ.λ.π., δεν είναι όλα αυτά  δικαιολογίες ενώπιον του Θεού. Η αυτοκτονία είναι μεγάλη αμαρτία. Δεν την  θέλει και ο Θεός! Αυτός που έχει την εξουσία του θανάτου και της ζωής είναι  o Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Διαβάζουμε στην Αποκάλυψη, 1:18. «…και έχω τας κλεις του θανάτου και του άδου»...

Βλέπουμε, τα κλειδιά του θανάτου, τα έχει ο Κύριος μας και Θεός μας ο Ιησούς. Ποιος είμαι εγώ και εσύ, ν’ αφαιρούμε από μόνοι την ζωή μας;   Εφόσον, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, έχει τα κλειδιά του θανάτου; Δεν παραβιάζουμε το θέλημα του Θεού όταν αυτοκτονούμε; Και βεβαίως το παραβιάζουμε. Ο  Θεός δεν έπλασε τον άνθρωπο για απώλεια, αλλά εις περιποίηση των εντολών του και ζωής αφθάρτου κληρονομίας. Χρειάζεται στην εποχή μας να έχουμε πίστη και ελπίδα. Να μην χάνουμε  ΠΟΤΕ  το θάρρος μας, ότι κι αν μας  συμβεί.

Ο λόγος του Θεού λέει: «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς. άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς και μάθετε απ’ εμού, ότι  πράος  ειμι  και ταπεινός τη καρδία, και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών·  ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν εστιν» (Ματθ. 11:28).

Ερμηνεία: «Ελάτε σ’ εμέ όλοι σεις, που είσθε κουρασμένοι και φορτωμένοι, και εγώ θα σας δώσω ανάπαυσιν. Σηκώστε επάνω σας τον ζυγόν μου και μάθετε από εμέ, ότι είμαι πράος και ταπεινός στην καρδία και θα βρήτε ανάπαυσιν στις ψυχές σας. Ο ζυγός μου είναι απαλός και το φορτίον μου ελαφρόν».

Για να βρούμε, αγαπητέ μου και αγαπητή μου, ανάπαυσιν στην φορτωμένη καθημερινή ζωή, πρέπει να ανατρέξουμε στον γλυκύτατο Ιησού. Διότι χωρίς τον Ιησού Χριστό, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, (Ιωάν. 15:5).  Ο ίδιος ο Ιησούς μας παραγγέλλει: "Αιτείτε, και δοθήσεται υμιν, ζητείτε, και ευρήσετε, κρούετε, και ανοιγήσεται υμιν· πας γαρ ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και τω κρούοντι ανοιγήσεται"(Ματθ. 7:7-8. βλέπε και 11:23-24.)

Ερμηνεία: «Ζητάτε και θα σας δοθή, ερευνάτε και θα βρήτε, κτυπάτε και θα σας ανοιχθή η πόρτα. Διότι καθένας που ζητά, λαμβάνει, και καθένας που ερευνά, βρίσκει, και εις εκείνον που κτυπά, θα ανοιχθή η πόρτα».

Τι ωραία τα είπε ο γλυκύτατος Ιησούς!  Εσείς που έχετε τάσεις αυτοκτονίας ή άλλα σοβαρά προβλήματα, πόσες φορές κάνατε καρδιακή προσευχή, με αληθινή  πίστη, στον  Κύριο ημών Ιησού Χριστό; Αυτό το γνωρίζεται μόνο εσείς.  Πίστη είναι, θα λέγαμε απλοϊκά, να εξαρτάσαι από το Θεό. Να παραδέχεσαι ότι μόνος σου είσαι ανεπαρκής, δεν μπορείς να σωθείς. Έχεις απόλυτη ανάγκη να συνδέεσαι άμεσα και αποκλειστικά με τον Ιησού Χριστό, τον Λυτρωτή μας.  

Γνωρίζουμε, Χριστιανέ μου, ότι υποφέρεις  από κάποιες αιτίες,  αλλά μην λυγίσεις και πεις στον εαυτό σου θα αυτοκτονήσω. ΟΧΙ!

Μην το κάνεις αυτό! Δεν είναι αυτή  η λύση. Τρέξε με αγάπη και με πίστη στον γλυκύτατο Ιησού, σ’ αυτόν θα βρεις παρηγοριά και ανάπαυση. Ο Ιησούς για εσένα αν θες είναι: «Η οδός και η αλήθεια και η ζωή» (Ιωάν. 14:6), είναι ο «Σωτήρας σου» (Ιωάν. 4:42. 10:9. Πράξ. 16:30-31. 2 Τιμ. 2:10). Είναι  «το φως σου», (Ιωάν. 8:12).

Σε αυτό το «φως», αν περπατάς, δεν θα σε  καταλάβει «το σκοτάδι».

«Εκείνος που περπατεί   στο σκοτάδι δεν ξέρει που πηγαίνει» (Ιωάν. 12:35-36).  Για σένα ο Χριστός  «πέθανε» (Ρωμ. 5:8). Για σένα, «ο Θεός από αγάπη, έδωκε  τον Υιόν του  τον μονογενή, δια να μη χαθή όποιος πιστεύει εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον» (Ιωάν. 3:16).

Αυτός,  έγινε «αίτιος αιωνίου σωτηρίας» (Εβρ. 5:9).

«Δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου σωτηρία, ούτε υπάρχει άλλο όνομα υπό τον ουρανόν, δοσμένο εις τους ανθρώπους, δια του οποίου πρέπει να σωθούμε» (Πράξ. 4:12). Και αυτό το «όνομα» για να «σωθούμε» είναι ο Ιησούς Χριστός! Ο Απ. Παύλος, μας προτρέπει:

«Και παν ότι αν ποιήτε εν λόγω ή εν έργω, πάντα εν ονόματι Κυρίου Ιησού, ευχαριστούντες τω Θεώ και πατρί δι’ αυτού» (Κολ. 3:17).  

Ερμηνεία: «Και κάτι που κάνετε με λόγον ή με έργον, όλα να τα κάνετε εις το όνομα του Κυρίου Ιησού, ευχαριστούντες  τον Θεόν και Πατέρα δι’ αυτού». 

Ότι κι αν κάνουμε στη ζωή μας,  αδελφέ μου, αν  τα κάνουμε  στο όνομα του Κυρίου Ιησού,  ποτέ ΔΕΝ θα φτάσουμε στην αυτοκτονία. Άφησε τον εαυτό σου στα χέρια του Κυρίου Ιησού και μην απελπίζεσαι. Η ελπίδα, λένε, ποτέ δεν πεθαίνει!

Σου έρχεται λογισμός αυτοκτονίας;

Φώναξε δυνατά, «Κύριε, σώσον  με!»  (Ματθ. 14:30).

Προσπάθησε λοιπόν να προσευχηθείς να μην υποκύψεις σ’ αυτό το μεγάλο πειρασμό, διότι «…η δε σάρξ ασθενής» (Ματθ. 26:42).  

Τα παιδιά  του Θεού, δεν συμβιβάζονται ΠΟΤΕ με την αυτοκτονία!

Ο αυτόχειρας, είναι αδύνατο να πάει στη βασιλεία του Θεού. (Εκτός αν υπάρχει σοβαρή ψυχική νόσος κ.λ.π.,  εκεί θα απαντήσει ο Θεός και όχι εμείς).

Ίσως μας ερωτήσεις, αδελφέ μου, από τι μας λύτρωσε ο Χριστός; 

Την απάντηση θα μας τη δώσει ο προφήτης και Πρόδρομος του Χριστού Ιωάννης ο Βαπτιστής: «Τη επαύριον βλέπει ο Ιωάννης τον Ιησούν ερχόμενον προς αυτόν και λέγει· ίδε ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου» (Ιωάν. 1:29).

Ναι, αδελφέ μου, από τα δεσμά  και από τη δουλεία της αμαρτίας μας λύτρωσε ο Ιησούς Χριστός! Και να ξέρουμε, δεν υπάρχει για τον άνθρωπο φοβερότερο πράγμα από την αμαρτία. Αμαρτία ΕΙΝΑΙ  η αυτοκτονία!  «Ο Χριστός απέθανε δια τα αμαρτίας μας σύμφωνα με τας  γραφάς» (1 Κορ. 15:3). «… Ο οποίος (Χριστός)  έδωκε τον εαυτόν του για να μας λυτρώση  από κάθε  ανομίαν και καθαρίση  δια τον εαυτόν του ένα λαόν εκλεκτόν, ζηλωτήν καλών έργων» (Τίτ. 2:14).        

Όταν λείπει ο Θεός, αδελφέ  μου, έρχεται και παίρνει την θέση ο διάβολος. Και τότε γίνεται η κατάσταση πολύ δύσκολη. Ο  άνθρωπος, χωρίς φόβο Θεού, κάνει τα πάντα! Μέχρι και  αυτοκτονία!  

Να ξέρεις, Χριστιανέ μου  και κάτι άλλο, σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία κάνει μεγάλο έργο. Ταΐζει χιλιάδες ανθρώπους, ακόμη και από διαφορετικές  εθνικότητες. Κάνει ότι μπορεί το δυνατόν να βοηθήσει τον άνθρωπο, να τον απαλύνει από την δυστυχία.      

Είναι, φυσικά, απαραίτητο να έχουμε έναν έμπειρο πνευματικό ιερέα, όπως έχουμε και τον προσωπικό μας γιατρό.  Ο έμπειρος  πνευματικός θα μας οδηγήσει στην εν Χριστώ  σωτηρία. Προτρέπετε  από την Αγία  Γραφή να έχουμε πνευματικό. Ο Απ. Παύλος, είχε πνευματικό τέκνο, τον Ονήσιμο (Φιλήμ. 10).

Ο καλός πνευματικός,  είναι και  καλός οδηγός, στην πορεία της ζωή μας.  Προσπάθησε, Χριστιανέ μου, να διώξεις από πάνω σου, το λογισμό της αυτοκτονίας, με τους τρόπους που σου  αναφέραμε.

Ναι, αδελφέ μου, ότι ειπώθηκαν μέχρι στιγμής,  τα είπαμε από αγάπη. Και εμείς συμμεριζόμαστε τον πόνο σου! Μας ενώνει ο πόνος!

Κλείνοντας το άρθρο μας, θα παρουσιάσουμε ένα κομμάτι από μια ομιλία ενός πρώην επισκόπου για το θέμα που μιλάμε:  

«Δύο παιδιά, που δεν μπορούσαν να ζήσουν στο χωριό, έφυγαν στα ξένα. Εκεί δούλεψαν σκληρά κι  έκαναν μεγάλη περιουσία.

Αλλ’ η ζωή είναι μια ρόδα, είναι μια σφαίρα που γυρίζει. Τα πράγματα άλλαξαν. Τους βρήκε μια οικονομική κρίση και ένα πρωί ξύπνησαν πάμφτωχοι. Η μόνη περιουσία τους ήταν το κορμί τους. Πώς δέχτηκαν το δυστύχημα;  Ο μεν ένας απελπίστηκε, πήγε στο ποτάμι και πνίγηκε.

Αλλά  ο άλλος αντιμετώπισε την κατάσταση με πολλή ψυχραιμία έκανε το σταυρό του κι’ άρχισε να  δουλεύει όπως και πρώτα. Σε λίγο απόκτησε και πάλι περιουσία σημαντική. Όταν κάποιος τον ρώτησε πως δεν απελπίστηκε όπως ο άλλος, απάντησε: παιδί μου, στον κόσμο αυτό θα συναντήσεις πολλές πίκρες και πολλά βάσανα. Ποτέ, μα ποτέ, μην απελπιστείς. Πίστευε στο Θεό. Το παντοδύναμο χέρι Του Θεού ποτέ δεν θα σε εγκαταλείψει…

Γονείς που με ακούτε, διδάξτε την ευσέβεια, φροντίστε να φυτέψετε στα παιδιά σας την πίστη στο Θεό. Φυτεύοντας την πίστη στο Θεό, προσφέρετε  στα παιδιά σας την πιο μεγάλη ευεργεσία. Γιατί ό,τι και να συμβεί στη ζωή τους δεν θα απελπιστούν, δεν θ’ αυτοκτονήσουν. Θα θυμηθούν τα λόγια σας, θα σηκώσουν τα μάτια στον ουρανό και θα πουν:

Κι αν δεν μου μείνει εντός του κόσμου πού ν’ ακουμπήσω, πού να σταθώ, εκεί ψηλά είναι ο Θεός μου·  πώς ημπορώ ν’ απελπισθώ»;

  

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Βιβλίο, ΚΟΙΝΩΝΙΚΑΙ  ΠΛΗΓΑΙ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ 

ΣΥΝΤΟΜΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.