ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΛΑΣ

Του Ευστάθιου Μπαρνασά

Για να βράσεις έναν βάτραχο ζωντανό πρέπει να τον βάλεις σε μιά κατσαρόλα με κρύο νερό, για να το αποδεχτεί και να μην πηδήξει έξω και μετά να την τοποθετήσεις στην φωτιά. Το νερό ζεσταίνεται σιγά – σιγά και ο βάτραχος εξοικειώνεται με την θερμοκρασία του νερού

η οποία ανεβαίνει και το απολαμβάνει έως ότου να φτάσει το νερό στο σημείο του βρασμού και χωρίς να το καταλάβει και χωρίς να διαμαρτυρηθεί γίνεται βραστός βάτραχος...

Σε αυτό το πείραμα έβαλαν την Ελλάδα, που έγινε κατσαρόλα και εμείς οι Έλληνες δυστυχώς οι βάτραχοι. Στην περίπτωση όμως του βάτραχου, δεν επέλεξε αυτός να μπεί στην κατσαρόλα, ενώ εμείς

λόγω μικρό – συμφερόντων διαχρονικά το επιλέγουμε. Ένα λυπηρό παράδειγμα είναι η πρόσφατη καταστροφή της Αττικής, όπου τα τελευταία πενήντα χρόνια οι εκάστοτε κυβερνώντες, επέτρεψαν  στους περισσότερους Έλληνες να καταπατήσουν και να οικοδομήσουν άναρχα, όχι μόνο την Αττική αλλά και την υπόλοιπη Ελλάδα.

Στην κάθε ατυχή περίπτωση λειτουργεί αυτή η ασυδοσία των συμφερόντων, με τεχνητά μεν αλλά απρόβλεπτα αποτελέσματα δε, σαν της κατσαρόλας με τον βάτραχο.

Τελικά όλα είναι μια παγίδα.

Ποιός φταίει όμως;

Φταίω εγώ, εσύ, αυτός, το κράτος;

Ποιός κατέχει την δύναμη της κατσαρόλας;

Φαινομενικά, αυτός που έχει την κατσαρόλα έχει την μεγαλύτερη ευθύνη γιατί σου επέτρεψε να μπείς μέσα σε αυτήν αλλά ουσιαστικά, εσύ έκανες ότι ήταν δυνατόν για να μπείς μέσα στην κατσαρόλα και δεν σκέφτηκες ποτέ μα ποτέ, πως θα βγείς από αυτήν εάν αυτό χρειαστεί.

Ξεπουλήθηκες στον βωμό των μικρό – συμφερόντων σου και δεν φούσκωνες μόνο σαν πετεινός, αλλά λιαζόσουν και σαν βάτραχος. Όμως αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που έρχονται, γιατί εάν νοιάζεσαι μόνο για την λιμνούλα σου τότε είσαι ένας βάτραχος θύμα. Πάντοτε κάποιος φωνάζει και ενημερώνει για την δόμηση, όχι μόνο των προσωπικών μας συμφερόντων αλλά και για τα συμφέροντα του συνόλου και τους κινδύνους που συνεπάγονται. Ο κόσμος συνήθως αγνοεί και χλευάζει και φταίνε πάντα οι άλλοι, που ο καθένας μας, πού και πού, βρίσκεται στην κατσαρόλα.

Η κατσαρόλα όμως δεν είναι μόνο πρόβλημα δικό μας είναι πρόβλημα παγκόσμιο. Μετά από τόσες αναφορές και γεγονότα δεν χρειάζεται να είσαι ιδιαίτερα έξυπνος  για να καταλάβεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Μη νομίζετε ότι όλα όσα γίνονται γύρω μας είναι τυχαία ή αποτέλεσμα κάποιων επιπόλαιων πράξεων, είναι οργανωμένα για να επιτύχουν. Ο παράγοντας τύχη είναι μια εικασία πραγματοποίησης στο άγνωστο. Όλα λοιπόν προετοιμάζονται ως αρχή και συνήθως το σενάριο χαλάει στο τέλος.

Κοιτάξτε και αναλύστε τα προγράμματα και τις εκπομπές των ειδήσεων που σας προσφέρονται, για να καταλάβετε τι παιχνίδια υποστηρίζουν τα ΜΜΕ. Εκεί που φτύνουν, γλύφουν και εσείς στην ύπνωση της προπαγάνδας τους τσιμπάτε και λίγο τυράκι σαν τους ποντικούς, ενώ λειτουργείτε ως βάτραχοι.

Παλαιότερα ο κόσμος πήγαινε σε θέατρα που ανέβαζαν έργα τέχνης και μέσα από την κωμωδία και το δράμα αφύπνιζαν συνειδήσεις, τώρα απαιτείς έκφυλες και χυδαίες πράξεις γιατί δυστυχώς δεν έχεις πλέον παιδεία και με το μόνο που επικοινωνείς και αντιλαμβάνεσαι είναι τα λεγόμενα κοινωνικά δίκτυα.

Άλλωστε δεν σε μάθανε ούτε γραμματική, ούτε ορθογραφία ούτε μαθηματικά για να μπορείς να αυτοπροσδιορίζεσαι, αποδέχεσαι και καταλαβαίνεις μόνο το όνειρο και μένεις εκτός πραγματικότητας.

Έχει τεθεί απαγόρευση των ποιοτικών δυνατοτήτων της γνώσης με την συμβολή των νέο – κουλτουριάρηδων δασκάλων της διαφθοράς. Κανένας δεν δέχεται πλέον το στεφάνι της δόξας στα αθλητικά δρώμενα, όλοι πουλάνε και αγοράζουν αρρωστημένα όνειρα με πακτωλό εκατομμυρίων, ενώ οι μάζες που αποθεώνουν τα είδωλα αδιαφορούν για τα σοβαρά και χάνονται ανώνυμα μέσ’ στην κακομοιριά τους.

Είχαμε μια συνοχή μέσα από την ίδια θρησκευτική κατεύθυνση, είχαμε αξίες και πιστεύαμε σε κάτι άλλο αλλά και σ’ εμάς, τώρα είναι μοντέρνο και sic να είσαι άθεος, άπιστος, άπατρις, χάθηκε η ψυχική ομορφιά και μοιάζουμε πλέον πνευματικά με βάτραχο. Ακολουθούμε την επιβολή μιας υποκειμενικής ενότητας κάτω από μια κατεύθυνση, όπου τον ουσιαστικό ρόλο έχει ο οικουμενισμός με απώτερο σκοπό την πανθρησκεία.

Φαίνεται λοιπόν, ότι όλα αυτά γίνονται για να αποδειχτούν τα ειπωμένα, διότι όπου βάζει ο βάτραχος το χέρι του δημιουργεί αποδείξεις της λανθασμένης φύσης του και των τετελεσμένων. Χωρίς πνεύμα και πρωτοβουλία θα είμαστε τα πιόνια αυτών που κατέχουν την κατσαρόλα και θα παίζουμε αναντιρρήτως τον ρόλο του μακαρίου βάτραχου, στην ουσία δηλαδή μια ανθρωπομάζα με αξία γυρίνων.

Εφ’ όσον λοιπόν αδρανοποιηθούμε δεν θα έχουμε την δυνατότητα της αντίδρασης και των εθνικών μας ενστίκτων και αυτό ήδη έγινε με την παράνομη μετανάστευση αλλοεθνών και αλλοθρήσκων, με τα γνωστά πλέον αποτελέσματα της πολυπολιτισμικότητας, που χειραγωγεί τα κράτη – έθνη σε αδύναμες κατευθυνόμενες μάζες.

Η Ελλάδα επιλέχτηκε για το πείραμα με ότι αυτό συνεπάγεται, με αποδέκτες τους μικρόψυχους αμφιβόλου καταγωγής πολιτικούς, που έκαναν τον Εφιάλτη να φαντάζει Σπαρτιάτης. Το λίκνο της παγκόσμιας κληρονομιάς δεν το ξεπούλησαν όμως μόνο οι αδιάντροποι αλλά και όσοι τους επέλεξαν για ένα καρεκλάκι, που δυστυχώς και αυτό είναι εντός της κατσαρόλας.

Αγαπητοί δεν πρόκειται να σας γράψει η ιστορία, κανένα δεν θα γράψει, γιατί κάπου εδώ θα σταματήσει. Κάποιοι πιστεύουν ότι θα ορθώσουν το ανάστημά τους και θα γίνουν οι νέοι Λεωνίδες, μακάρι,

όμως να ξέρουν ότι οι Εφιάλτες είναι πολλοί, είναι σχεδόν όλοι.

Το ερώτημα που έχει μείνει είναι, ποιός έχει την κατσαρόλα και σε τι η χρησιμότητά της.

Όλοι εμείς την έχουμε, που την υποστηρίζουμε για να την χρησιμοποιήσουν με τρόπο σκοτεινό οι παγκοσμιοποιητές

στην δικτατορία τους και δεν θα χρειαστεί να μας βράσουν αυτοί, έχουμε μπεί μόνοι μας μέσα.

Ότι συμβαίνει γύρω μας είναι τέλεια οργανωμένο, και εμείς οι βολεψάκηδες στον ρόλο του βάτραχου.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.