ΥΠΗΡΞΕ ΑΡΑΓΕ Ο ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ;

Του Ευθύμιου Αχείλα

    Είναι κοινή η μοίρα των περισσοτέρων μεγάλων μορφών της Ιστορίας όχι μόνο να έχουν πιστούς οπαδούς αλλά και ουκ ολίγους εχθρούς. Εχθρούς οι οποίοι δεν περιορίζονται μόνο στην συκοφάντηση αυτών και στην εύρεση μόνο αρνητικών στοιχείων της ζωής τους και της δράσης τους, αλλά πολλές φορές οδηγούνται και στην άρνηση της ίδιας της ύπαρξής τους. Έτσι κατά καιρούς αμφισβητήθηκε η ιστορική ύπαρξη γνωστών προσώπων της Ιστορίας αν και υπήρχαν και υπάρχουν άφθονες αποδείξεις και μαρτυρίες για την όντως ύπαρξη αυτών... 

Γνωστό άλλωστε είναι στους φιλολογικούς κύκλους το περίφημο «Ομηρικό ζήτημα», το οποίο ασχολείται αν υπήρξε πράγματι ή όχι ο Όμηρος που έγραψε την Ιλιάδα και την Οδύσσεια ή αν αυτά τα αριστουργήματα γράφτηκαν κατά καιρούς από διάφορους ραψωδούς – ποιητές και έπειτα από χρόνια συγκεντρώθηκαν στα δύο αυτά έπη.
Και αφού λοιπόν το υλικό αυτό συγκεντρώθηκε στα δύο αυτά έπη «εφευρέθηκε» μετέπειτα το πρόσωπο του Ομήρου, για να υπάρχει ένας κοινός συγγραφέας αυτών. Κάτι ανάλογο συνέβη και με ένα από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους όλων των εποχών. Και αυτός δεν είναι άλλος από τον περίφημο Σωκράτη. Νεοφανείς Ιστορικοί υποστήριξαν την μη ύπαρξή του και ισχυρίστηκαν πως το πρόσωπό του ήταν «εφεύρεση» του Πλάτωνα για να δώσει υπόσταση στους διαλόγους του και τα άλλα έργα του.

      Βέβαια στον κανόνα αυτό δεν μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση το πρόσωπο του Χριστού. Άλλωστε το είχε προφητέψει ο δίκαιος Συμεών όταν τον κράτησε σαράντα ημερών στα χέρια του. «Σημείο αντιλεγόμενο» είχε πει πως θα είναι για πολλούς. Και πράγματι αιώνες τώρα διάφοροι ειδικοί ή μη αμφισβητούν είτε την θεϊκότητά του είτε την ανθρωπινότητά του που γέννησε ουκ ολίγες αιρέσεις. Κάποιοι όμως δεν περιορίστηκαν μόνο σ’ αυτά αλλά προχώρησαν ακόμα πιο πέρα. Αμφισβήτησαν αυτή καθεαυτή την ιστορική του ύπαρξη. Και τι δεν ακούστηκε και δεν γράφτηκε γύρω από αυτό. Ο Γάλλος Ντυμπουά ισχυρίστηκε πως συμβολίζει τον ήλιο και οι δώδεκα μαθητές του τα 12 ζώδια. Ο ειδικός στις ανατολικές σπουδές του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ Τζον Αλέγκρο στο βιβλίο του «Το Ιερό Μανιτάρι και ο Σταυρός», υποστήριξε πως ο Χριστιανισμός ξεκίνησε σαν μια μυστική λατρεία του ιερού μανιταριού και ότι το όνομα Ιησούς ήταν μια κωδική ονομασία γι’ αυτό. Ο καθηγητής της γερμανικής γλώσσας Τζων Α. Γουέλς του Κολεγίου Μπίρμπεκ του Λονδίνου υποστήριξε στα τρία βιβλία που έγραψε με τίτλο «Οι ιστορικές μαρτυρίες για τον Ιησού» πως ο Χριστός ήταν πλάσμα της φαντασίας του Παύλου. Ο πατέρας της ψυχανάλυσης Σίγκμουντ Φρόιντ πως εξέφρασε το συλλογικό θρησκευτικό υποσυνείδητο μιας ομάδας που «εφεύρε» το πρόσωπό του για να μπορέσει να εκφραστεί και μετέπειτα να διαδοθεί. Όσο δε για την παρουσία του στη γη που περιγράφουν τα Ευαγγέλια ο Φρόιντ την ερμήνευσε ως την προσπάθεια του ανθρώπου να απελευθερωθεί από το σύνδρομο του «σαδιστή πατέρα» που εκφράζει ο αυστηρός Θεός της Παλαιάς Διαθήκης. Και πολλά άλλα βέβαια που δεν είναι επί του παρόντος.

      Θέλοντας να απαντήσουμε σε όλους αυτούς, σκεφτήκαμε να δημοσιεύσουμε κάτι που διαβάσαμε σε ένα βιβλίο και το οποίο αποδεικνύει πως είναι πανεύκολο να αμφισβητήσεις την ιστορική ύπαρξη οποιουδήποτε γνωστού προσώπου της Ιστορίας ερμηνεύοντας κατά το δοκούν γεγονότα και πράξεις της ζωής του. Πρόσωπα που χρονικά δεν απέχουν και πάρα πολύ από την δική μας εποχή. Έτσι εκθέτοντας αυτά που διαβάσαμε θα αποδείξουμε πανεύκολα πως δεν υπήρξε ο Μέγας Ναπολέων γιατί στην πραγματικότητα ο Μέγας Ναπολέων ήταν η προσωποποίηση του θεού – Απόλλωνα δηλαδή του ήλιου!

      Ας αρχίσουμε λοιπόν:

 Πρώτον: Ο ήλιος καλείται αδιάφορα από τους ποιητές Φοίβος ή Απόλλων. Απόλλων από το «απόλλυμι» που σημαίνει τον Απολλύοντα  δηλαδή τον Εξολοθρευτή. Πραγματικά οι ακτίνες του Ήλιου κατά τον Όμηρο μεταβλήθηκαν σε φλογερά βέλη, τα οποία εξολόθρευαν τους Έλληνες μπροστά από τις πύλες της Τροίας. Τα ίδια βέλη χρησιμοποιήθηκαν σύμφωνα με τους ποιητές για την εξόντωση του Πύθωνα. Το όνομα Ναπολέων βγαίνει από το νι ή ναι και Απόλλων ή Απολλύων, και σημαίνει πραγματικό εξολοθρευτή, πράγμα που παριστάνει θαυμάσια τον μυθικό άνθρωπο, ο οποίος εξολόθρευσε την ύδρα της Γαλλικής Επανάστασης και έφερε τον θάνατο σε τόσους ανθρώπους κατά τις τρομερές μάχες του.

Δεύτερον: Ο Απόλλων κατά την μυθολογία γεννήθηκε σε κάποιο νησί της Μεσογείου (Δήλος). Αλλά και ο Ναπολέων γεννήθηκε σε κάποιο νησί της ίδιας θάλασσας (Κορσική).

Τρίτον: Η μητέρα του Ναπολέοντα λέγονταν Laetitia (Λετίτια) = χαρά. Κανένα άλλο όνομα δεν θα δήλωνε εκφραστικότερα την Ηώ – μητέρα του Απόλλωνα – που δίνει χαρά στον κόσμο γεννώντας τον Ήλιο.

Τέταρτον: Ο Ναπολέων είχε τρεις αδελφές και τέσσερις αδελφούς, από τους οποίους τρεις υπήρξαν βασιλιάδες. Και ο Απόλλων είχε αδελφές τις τρεις χάριτες και αδελφούς τις τέσσερις εποχές του έτους, οι οποίες στο Γαλλικό ημερολόγιο είναι γένους αρσενικού. Από αυτές τις εποχές οι τρεις βασιλεύουν η μία μετά την άλλη. Η Άνοιξη πάνω στα λουλούδια, το Καλοκαίρι πάνω στα δημητριακά και το Φθινόπωρο πάνω στους καρπούς, η τέταρτη δε ο χειμώνας, δεν βασιλεύει πουθενά, όπως και ο τέταρτος αδελφός του Ναπολέοντα, ο οποίος δεν βασίλευσε ποτέ.

Πέμπτον: Ο Ναπολέων ερχόταν από την Ανατολή όταν ανέβηκε στο θρόνο της Γαλλίας και κατέληξε στις δυτικές θάλασσες, στο νησί της Αγίας Ελένης όπου και πέθανε. Πιο τέλεια δεν ήταν δυνατόν να παρασταθεί ο ήλιος, που πραγματικά βγαίνει από την ανατολή να βασιλεύσει πάνω στον κόσμο και εξαφανίζεται έπειτα προς την δύση.

Ελπίζουμε λοιπόν όλοι αυτοί που υποστηρίζουν την μη ιστορική ύπαρξη του Ιησού, και οι οποίοι έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, ιδίως από τις τάξεις των Δωδεκαθεϊστών, να διαβάσουν τα παραπάνω και να καταλάβουν πως δεν είναι και τόσο δύσκολο να αποδείξεις την ανυπαρξία κάποιου!

Γιατί όσο δεν υπήρξε ο Ναπολέων άλλο τόσο δεν υπήρξε και ο Ιησούς Χριστός!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.