Η πολιτική, θρησκευτική και κοινωνική ζωή τής Κορίνθου, όταν την επισκέφτηκε ο απόστολος Παύλος

Ήδη από τα ομηρικά και κλασσικά χρόνια, η πόλη τής Κορίνθου θεωρούνταν μία από τις πιο σημαντικές και πιο λαμπρές πόλεις της Ελλάδας. Γι’ αυτό όχι μόνο ο Όμηρος την ονομάζει στην Ιλιάδα του (Β 570) «αφνειόν» δηλαδή πλούσια, αλλά και οι μετέπειτα συγγραφείς δεν φείδονται κοσμητικών επιθέτων γι’ αυτήν, αφού την αποκαλούν ευδαίμονα (= ευτυχισμένη), καλή, μακάρια, βαθύπλουτη κ.λ.π. Όμως η ακμάζουσα και λαμπρή αυτή πόλη, καταστρέφεται ολοσχερώς το 146 π.Χ. από τον Ρωμαίο ύπατο Λεύκιο Μόμμιο, δίνοντας έτσι τέλος στο τελευταίο προπύργιο της ελευθερίας στην Ελλάδα και οδηγώντας την πόλη στην λήθη και την παρακμή...

Η γλώσσα τής Καινής Διαθήκης και η Νέα Ελληνική ή γιατί οι περισσότεροι καταλαβαίνουμε λίγο – πολύ τα αναγνώσματα που διαβάζονται στη Θεία Λειτουργία

Ως γνωστόν όλα τα βιβλία τής Καινής Διαθήκης γράφτηκαν στην Ελληνική γλώσσα, η οποία από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου και μετά, είχε διαδοθεί στον τότε γνωστό κόσμο. Επειδή αυτή τη γλώσσα την οποία μιλούσαν πλέον οι νέοι λαοί, απλοποιούνταν και εξελίσσονταν ραγδαία προς μία νέα διάλεκτο, η οποία ήταν κοινή για όλους γι’ αυτό ονομάστηκε και κοινή διάλεκτος...

Δεν γίνομαι καλός άνθρωπος για να κερδίσω τον παράδεισο. Δεν αγαπώ για να κερδίσω τον παράδεισο. Δεν κάνω τις καλές πράξεις για να κερδίσω τον παράδεισο …

Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο, πως όχι μόνο οι πιστοί αλλά και άτομα που δεν θρησκεύουν, έχουν μια στρεβλή εικόνα για τον Θεό και την αμαρτία. Έτσι δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι, στα όρια τής χριστιανικής ζωής, ακόμη και μέσα σε θεολογικούς κύκλους, η έννοια τής αμαρτίας έχει επιβαρυνθεί με πολλές επιδράσεις, ξένες προς το βιβλικό και το πνεύμα τής ορθόδοξης θεολογίας. Η αμαρτία κατά τις παραπάνω επιδράσεις παρουσιάζεται σαν μια παράβαση θείας εντολής, πράγμα που δημιουργεί νομικό και δικαιϊκό πρόβλημα σε σχέση με τη θεία τάξη, η οποία πρέπει να ικανοποιηθεί και να αποκατασταθεί. Ταυτόχρονα μια σκοτεινή ενοχή, αβυσσαλέα και μυστηριώδης ταλαιπωρεί τη ζωή των χριστιανικών λαών, με αποτέλεσμα να αποτυγχάνει η ουσιαστική σχέση τού Θεού με τον άνθρωπο και τον προορισμό του...

THE PRECURSORS OF CHRISTIAN MONASTICISM AND ASCETICISM: PYTHAGORAS – PYTHAGORISM

Translated from the original by Costas Balomenos

Pythagoras

                                                       

T

he main characteristic of the ancient Greek religion as developed through the two masterpieces of Homer's epics, the “Iliad” and “Odyssey” and from Hesiod in his “Theogony” is the anthropomorphism.  Be presented namely the Gods with human passions and actions, which of course only to gods do not match, so the man made a game into the hands and the passions of the gods...

Η Θρησκεία της Μεσοποταμίας

Ο θεός Μαρδούκ

  

Ήδη από την αρχαιότητα το βόρειο τμήμα της περιοχής ανάμεσα στους ποταμούς Τίγρη και Ευφράτη ονομάζονταν Μεσοποταμία, ενώ το νότιο τμήμα Βαβυλωνία ή Χαλδαία. Στα βόρεια της Μεσοποταμίας υπάρχουν δείγματα για τη διαμόρφωση ενός ανώτερου πολιτισμού, τα οποία χρονολογούνται από την 6^η π.Χ. χιλιετία. Μάλιστα στην αρχαία Σουμεριακή πόλη της Ουρούκ – Ορχόη ή Ωρύγεια κατά τους προγόνους μας – βρέθηκαν υπολείμματα μνημειακής αρχιτεκτονικής που ανάγονται στην 4^η π.Χ. χιλιετία. Η ιερή αρχιτεκτονική ξεχωρίζει από την κοσμική, λόγω των προεξοχών που υπάρχουν στις προσόψεις των κτιρίων της...