Η ΧΡΗΣΗ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

Οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Σκοπιά». «Πιστός και φρόνιμος δούλος του Θεού ή του Διαβόλου;»

       Είναι γνωστό πως ο μεγάλος μας ζωγράφος Γιάννης Τσαρούχης είπε μια «ατάκα» η οποία έχει μείνει πλέον ιστορική και που έγινε το σήμα κατατεθέν των Νεοελλήνων: «Στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις». Έτσι και η Οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Σκοπιά», ζηλεύοντας λίγη από τη δόξα του Τσαρούχη, αυτοπροσδιορίζεται δηλώνοντας, πως είναι ο «πιστός και φρόνιμος δούλος του Θεού» ο οποίος δίνει τη κατάλληλη τροφή(διδασκαλία) στα πλήθη των  οπαδών της, προσαρμόζοντας στο πρόσωπό της το χωρίο από το κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο 24:45.     

Βέβαια ας μας επιτρέψει εμάς η «Σκοπιά» να διαφωνήσουμε επειδή έχουμε διαφορετική γνώμη. Για «πιστό και φρόνιμο δούλο του Θεού» λίγο δύσκολο το βλέπουμε να είναι. Όμως για «πιστό και φρόνιμο δούλο του Διαβόλου» δεν έχουμε καμιά αντίρρηση. Γιατί επί δεκάδες χρόνια τώρα, μόνο υγιεινή τροφή(διδασκαλία) δεν δίνει στα πλήθη των  οπαδών της, αλλά σάπια και μολυσμένη, αφού κάθε λίγο και λιγάκι την αλλάζει με υποτιθέμενη υγιεινή, η οποία δυστυχώς αποδεικνύεται και πάλι μολυσμένη. Και μόνο, πως τον τίτλο του «πιστού και φρόνιμου δούλου του Θεού», που σήμερα τον αποδίδει στον εαυτό της, τον απέδιδε για πάνω από 30 χρόνια στον ιδρυτή της και πρώτο πρόεδρο της «Εταιρίας», Κάρολο Ρώσσελ, αποδεικνύει του λόγου το αληθές.

Αλλά δεν είναι  μόνο αυτό. Γιατί το ότι είναι «πιστός και φρόνιμος δούλος του Διαβόλου» το αποδεικνύει και το εξής γεγονός. Πως επί χρόνια χρησιμοποιούσε μετάφραση της Καινής Διαθήκης εν γνώσει της που είχε γίνει κάτω από την επίδραση των δαιμόνων!  ...

Ο ΝΕΟΪΟΥΛΙΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ «ΝΕΑΣ ΥΔΡΟΧΟΪΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ»

ΛΑΜΠΡΟΥ ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Νόμισμα με την μορφή του Ιουλιανού του «παραβάτη»

       Εδώ και περισσότερες από δύο δεκαετίες αναβίωσε στο δύσμοιρο τόπο μας μια νέα μορφή αντιχριστιανικής πολεμικής δίνης. Ακούει στο όνομα «αρχαιολατρία» και έχει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα παλαιοτέρων αντιχριστιανικών πρακτικών. Το σύγχρονο «αρχαιολατρικό» κίνημα συνεχίζει με την ίδια ή και σφοδρότερη ορμή τον πόλεμο κατά της Εκκλησίας του Χριστού, όπως έκανε στο παρελθόν, χωρίς αποτέλεσμα, ο αθεϊστικός ορθολογισμός, ο μαρξισμός, ο μηδενισμός και γενικά η υλιστική ιδεολογία...

ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ - ΜΕΡΟΣ Γ΄: «Πλανών έλεγχος» ή... Πλανεμένος έλεγχος;

Του Παναγιώτη

  

Ο Νηπιοβαπτισμός και η θεμελίωσή του: μαρτυρίες Πατέρων της Εκκλησίας, Εκκλησιαστικών Συγγραφέων και Συνόδων, που επιβεβαιώνουν την αρχαιότητα και την ορθότητά του νηπιοβαπτισμού.

Σε κάποιο site υπάρχει ένα άρθρο με τίτλο :

“ΠΛΑΝΩΝ  ΕΛΕΓΧΟΣ

ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΕΣ  ΠΑΡΑΝΟΗΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ  ΜΕ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ”

(Υπενθυμίζουμε πως όσες φράσεις ή λέξεις τονίζονται με πράσινο χρώμα αποτελούν αυτούσια επιχειρήματα των Προτεσταντών ή παραπέμπουν σε δικές τους σκέψεις και θέσεις, όπως προκύπτουν από το εν λόγω κείμενο περί νηπιοβαπτισμού, ή και από άλλα κείμενα που έχουν αναρτήσει οι ίδιοι στις ιστοσελίδες τους).

Προλεγόμενα

Στο παρόν άρθρο θα παραθέσουμε σειρά μαρτυριών οι οποίες τεκμηριώνουν κατά τρόπο αδιαμφισβήτητο, ότι ο νηπιοβαπτισμός αποτελεί ορθή και κανονική πράξη της Εκκλησίας, εγκεκριμένη από τους αγίους Πατέρες και βασισμένη στη θεολογική μαρτυρία τους.

ΟΙ ΠΡΟΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΣΚΗΤΙΣΜΟΥ. ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ – ΠΥΘΑΓΟΡΙΣΜΟΣ

Πυθαγόρας

    Κύριο χαρακτηριστικό της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας, όπως αυτή  αναπτύχτηκε μέσα από τα δύο αριστουργηματικά έπη του Ομήρου την «Ιλιάδα» και την «Οδύσσεια» και από τον Ησίοδο με την «Θεογονία» του είναι ο ανθρωπομορφισμός. Να παρουσιάζονται δηλαδή οι Θεοί με πάθη και ενέργειες ανθρώπινες που βέβαια μόνο σε Θεούς δεν ταιριάζουν και έτσι ο άνθρωπος να γίνεται παιχνίδι στα χέρια και τα πάθη των Θεών.

Στην Ομηρική ποίηση επίσης, δεν υφίσταται η πίστη στην μετά θάνατον προσωπική ζωή. Η ψυχή υπάρχει μόνο όταν είναι συνδεδεμένη με το σώμα. Άπαξ και αποχωριστεί από αυτό κατέρχεται ως σκιά εις τον Άδη και λαμβάνει ξανά ζωή και κίνηση όταν πιει αίμα. Δεν είναι λοιπόν η ψυχή ο φορέας της ζωής αλλά το αίμα.

Συνεπώς στα πλαίσια του ανθρωπομορφισμού – όπου γίνεται η υπερτίμηση του σώματος – δεν υπάρχει χώρος για κανένα είδους μυστικισμό στον οποίο υπερέχει η ψυχή λόγω συγγένειας με το θείο.

Οι νηπιώδεις αυτές θρησκευτικές αντιλήψεις τινάζονται στον αέρα από τους Ίωνες φιλοσόφους, αν και δεν απορρίπτουν όλοι από αυτούς την θρησκεία και τον Θεό αλλά προσπαθούν να την αποκαθάρουν.  

Και τότε γεννιέται ο μυστικισμός από τις μεγάλες μορφές του Πυθαγόρα, Πλάτωνα και Πλωτίνου. Πρόδρομος βέβαια όλων αυτών ο Ορφισμός που αποδίδεται στο μυθικό πρόσωπο του Ορφέα.