ΑΝΩΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΚΑΤΩΤΕΡΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ, ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΕΣ ΑΣΧΟΛΙΕΣ ΚΑΙ ΓΑΜΟΣ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ

Στα μέσα τού Β΄αιώνα μ.Χ., όταν άρχισαν να υποχωρούν οι ενθουσιαστικές τάσεις στις χριστιανικές κοινότητες που εκφράζονταν κατά κύριο λόγο από διάφορους χαρισματούχους (προφήτες, γλωσσολαλούντες κ.λ.π.), η εσωτερική οργάνωση τής εκκλησίας εξελίσσεται και λαμβάνει διαφορετική μορφή. Από τις ιστορικές και εκκλησιαστικές μαρτυρίες που έχουμε προκύπτει, ότι οι τρεις βαθμοί τής ιεροσύνης – επίσκοπος, πρεσβύτερος και διάκονος – σταθεροποιούνται πλέον. Προϊόντος τού χρόνου εξαφανίζονται παντελώς τα αξιώματα που συνδυάζονταν με τις ενθουσιαστικές τάσεις και αναπτύσσονται στην εκκλησία νέες υπηρεσίες τις οποίες αναλαμβάνουν ορισμένοι πιστοί...

Οι ιστορικές καταβολές τού Filioque (Φιλιόκβε)

Ως γνωστόν, οι δυο πιο καθοριστικοί παράγοντες που έγιναν αιτία να γίνει το σχίσμα στην Εκκλησία και να χωριστεί έτσι σε Ανατολική και Δυτική, υπήρξαν το «παπικό πρωτείο» δηλαδή η αξίωση του Πάπα της Ρώμης να αναγνωρίζεται από όλους, ως ορατή κεφαλή της Εκκλησίας και αντιπρόσωπος του Χριστού επί της Γης και έχων την εξουσία επί των υπολοίπων Εκκλησιών και το «Filioque».

Αλλά τι σημαίνει «Filioque»; Η λέξη αυτή είναι λατινικής προέλευσης και είναι σύνθετη λέξη αποτελούμενη από το Filius = υιός και το que = και, και όλο μαζί σημαίνει «και εκ του υιού». Αφορά την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος. Όμως, ας γίνουμε πιο αναλυτικοί και συνεπώς πιο κατανοητοί...

ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ!

Του Γεωργίου Διαμαντίδη

Δεν υπάρχει, αληθινή χαρά μακριά από την πηγή της. Και πηγή αστείρευτης χαράς, παραμένει πάντα ο Θεός. Όσοι θέλησαν μακριά από τον Θεό να την βρουν, γρήγορα ένοιωσαν την πικρή γεύση της απογοητεύσεως, γιατί απλούστατα, διαψεύστηκαν. Μια αλήθεια χιλιομαρτυρημένη από την καθημερινή  προσωπική πείρα. Καλό είναι να αναφερθούμε τώρα και σε μερικές πιο πρακτικές σκέψεις, που χρειάζεται να έχουμε  υπ’ όψιν μας στη ζωή, αν θέλαμε αυτό το μυρίπνοο λουλούδι της χαράς να διατηρείται πάντα θαλερό μέσα μας...

ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ, Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ;

Εκκοσμίκευση σημαίνει η χειραφέτηση της σκέψης, της συμπεριφοράς, των κοινωνικών θεσμών και του πολιτισμού από τη θρησκευτική πίστη, τους θρησκευτικούς θεσμούς και τα θρησκευτικά σύμβολα. Την εκκοσμίκευση την διακρίνουμε σε δύο είδη:

1. Την αντικειμενική εκκοσμίκευση, η οποία αφορά τους κοινωνικούς θεσμούς και τον πολιτισμό

2. Την υποκειμενική εκκοσμίκευση, η οποία αφορά τη συνείδηση και το φρόνημα του ατόμου