ΤΑ ΑΝΩΝΥΜΑ, ΥΒΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΣΧΕΤΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΣΧΟΛΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ

Τελευταία Νέα του "Αντιαιρετικός"

Ευχαριστούμε όλες και όλους εσάς που επισκέπτεστε το ιστολόγιο μας ... Διαβάστε την καινούργια σελίδα μας "Απάνθισμα Πατερικών Κειμένων" ...ΤΑ ΑΝΩΝΥΜΑ, ΥΒΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΣΧΕΤΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΣΧΟΛΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ

11 Οκτ 2015

«Πάντα δοκιμάζετε, το καλόν κατέχετε»

Της Tatiani Melidoni

Από καταβολής κόσμου, οι άνθρωποι αναζητούσαν την Αλήθεια. Σήμερα, λόγω της ιδιαίτερης ευκολίας με την οποία μπορούμε να βρίσκουμε πληροφορίες για το κάθε πράγμα, η έρευνα αυτή θα έπρεπε να είναι πιο εύκολη από ποτέ. Και όμως όχι. Αντίθετα, πολλοί άνθρωποι παρασύρονται στην πλάνη, και μάλιστα είναι βέβαιοι ότι βρήκαν «την αλήθεια που η Εκκλησία τους έκρυβε».
Γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο; Ο βασικός λόγος είναι ότι οι άνθρωποι, αν και μπορούν να σκέφτονται, δεν έχουν μάθει πώς να σκέφτονται σωστά και να κάνουν σωστή έρευνα. Αυτό το θέμα θα προσπαθήσω να αναλύσω...
Βήμα 1ο: Σταθερή βάση
Για να ξεκινήσει κανείς μια έρευνα πάνω στο θέμα του τι είναι Αλήθεια, θα πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσει ο ίδιος τι πιστεύει ότι είναι Αλήθεια, ώστε να το χρησιμοποιήσει στη συνέχεια ως βάση. Βέβαια αυτό μπορεί στην πορεία να αλλάξει εάν προκύψουν στοιχεία που αποδεικνύουν ότι κάνει λάθος. Πάντως δεν μπορεί κανείς να ξεκινήσει μια τέτοια έρευνα βασιζόμενος σε απόψεις όπως «όλες οι θρησκείες λένε ψέματα» ή «όλοι έχουν από λίγη αλήθεια, αλλά κανείς δεν έχει πλήρως την Αλήθεια», καθώς το μόνο αποτέλεσμα μιας τέτοιας έρευνας θα είναι να βρίσκει λόγους για να απορρίπτει τα πάντα.
Βήμα 2ο: Σε βάθος γνώση της πίστης
Το να ξεκινήσει κανείς μια τέτοια έρευνα χωρίς να έχει σαφή γνώση και κατανόηση της πίστης του ενέχει σοβαρούς κινδύνους. Εάν δεν γνωρίζει τι πιστεύει είναι πολύ εύκολο να πέσει θύμα κάποιας σέκτας, που θα προσπαθήσει να τον πείσει ότι η πίστη του –την οποία θα αντιμετωπίσει τελείως επιδερμικά, αλλά τα άτομο δεν θα είναι σε θέση να το αντιληφθεί, αφού δεν γνωρίζει- είναι λάθος. Στην περίπτωση αυτή ο ερευνητής αδυνατεί να δώσει απάντηση, όχι γιατί δεν υπάρχει, αλλά γιατί δεν τη γνωρίζει.
Βήμα 3ο: Γνώση των διαφορών
Το βήμα αυτό αφορά περισσότερο όσους ξεκινούν μια τέτοια έρευνα για ακαδημαϊκούς λόγους –δηλαδή ερευνούν μια θρησκεία χωρίς οι ίδιοι να αμφιβάλλουν για την πίστη τους, απλά από περιέργεια. Σε αυτή την περίπτωση είναι καλό, πριν ο ερευνητής αρχίσει να μελετά την ίδια τη θρησκεία, να δει παρόμοιες μελέτες που έγιναν στο παρελθόν από άλλους, ώστε να ξέρει τι θα συναντήσει. Είναι βασικό για να κάνει κανείς σωστή έρευνα να μπορεί να «διαβάζει πίσω από τις λέξεις», καθώς πολλές σέκτες χρησιμοποιούν την ίδια ορολογία, αλλά με διαφορετικό ή και αντίθετο νόημα.
Βήμα 4ο: Αποφυγή λαθών
Όταν κανείς ερευνά μια θρησκεία θα πρέπει να ξέρει τι να προσέξει. Εάν δεν το ξέρει, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να κάνει σοβαρά λάθη, μερικά από τα οποία θα αναφέρω.
Πρώτο και πιο συνηθισμένο σφάλμα είναι να κρίνει κανείς μια θρησκεία από τους πιστούς της. Πολλές φορές ακούμε κάποιους να λένε «απέρριψα την Εκκλησία γιατί οι Χριστιανοί δεν φέρονταν σωστά», κάτι που ισχύει βέβαια και για άλλα δόγματα. Το ζήτημα όμως δεν είναι τι κάνουν οι πιστοί –ή για να είμαστε πιο ακριβείς τι κάνουν οι λίγοι πιστοί που γνώρισε, καθώς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει όλους τους πιστούς προσωπικά- αλλά τι διδάσκει η πίστη τους ότι πρέπει να κάνουν. Αν κάνουν πράγματα αντίθετα προς την πίστη τους δεν φταίει η πίστη γι’ αυτό.
Το δεύτερο λάθος είναι να εντυπωσιαστούμε από τα εξωτερικά χαρακτηριστικά μιας θρησκείας. Συχνό φαινόμενο είναι οι διάφορες σέκτες να φροντίζουν υπερβολικά την εξωτερική εικόνα τους για να κρύψουν την –συχνά παντελή- έλλειψη θεολογικού υπόβαθρου. Αυτό συνοδεύεται και από μια απαξίωση για τις άλλες θρησκείες, οι οποίες «είναι γεμάτες ψεύτες, κλέφτες, απατεώνες, κλπ.», ενώ οι ίδιοι είναι «σωστοί σε όλα».
Το τρίτο λάθος είναι να ταυτίζει κανείς προσωπικές απόψεις των πιστών με τη διδασκαλία της πίστης. Δεν είναι απαραίτητο ο κάθε πιστός να ξέρει τα πάντα, ούτε είναι βέβαιο ότι δεν θα κάνει λάθη. Όταν κάτι από όσα μας λέει μας φαίνεται περίεργο, θα πρέπει να το διασταυρώνουμε, όχι να σπεύδουμε να το δεχτούμε σαν διδασκαλία της πίστης του.
Τέταρτο λάθος είναι να προσπαθούμε να αποδείξουμε με το ζόρι ότι μια πίστη είναι λάθος. Ακόμα και αν είμαστε βέβαιοι γι’ αυτό, οφείλουμε να έχουμε αδιάσειστα στοιχεία πριν εκφράσουμε μια τέτοια άποψη. Η προσπάθεια να βρούμε λάθη με το ζόρι –συνήθως βασιζόμενοι σε δικές μας θεωρίες τις οποίες προσπαθούμε να ενσωματώσουμε στη διδασκαλία τής, υπό έρευνα, πίστης- θα έχει ως αποτέλεσμα να μας καταστήσει αναξιόπιστους.
Πέμπτο λάθος είναι να θεωρήσουμε ότι, επειδή μια πίστη έχει λάθος σε κάποια δόγματα τότε και ότι άλλο ισχυρίζεται, είναι λάθος. Φυσικά η Αλήθεια είναι μία. Επειδή όμως πολλές θρησκείες παίρνουν «δάνεια» από άλλες ή και απλά επειδή κάποιος είναι σε θέση να αντιληφθεί ορισμένα σωστά πράγματα, είναι συχνό το φαινόμενο να παρατηρούνται κοινά σημεία μεταξύ θρησκειών. Χρειάζεται λοιπόν μεγάλη προσοχή όταν απορρίπτουμε μια θρησκεία να μην απορρίψουμε τις τυχόν σωστές διδασκαλίες μαζί με τις λάθος, καθώς κάτι τέτοιο θα έχει επιπτώσεις στη μετέπειτα έρευνά μας.
Βήμα 5ο: Επικέντρωση στα σωστά σημεία
Έχοντας πλέον διασφαλίσει ότι η έρευνά μας γίνεται σωστά και χωρίς φανατισμό, θα πρέπει να δούμε τι θα ερευνήσουμε. Η κάθε πίστη έχει τις δικές της «σταθερές», με βάση τις οποίες κρίνει τόσο τον εαυτό της όσο και τους άλλους.
Εάν αυτές οι «σταθερές» είναι πραγματικά σταθερές –π.χ. Ιερά Κείμενα- θα πρέπει να επικεντρωθούμε σε αυτές. Το λογικό είναι, οι διδασκαλίες της πίστης: α) θα πρέπει να μην είναι αλληλοσυγκρουόμενες και β) θα πρέπει να βοηθούν τον άνθρωπο να γίνει καλύτερος. Εάν υπάρχουν προβλήματα σε αυτούς τους τομείς –και πάντα με βάση ότι η έρευνα έγινε σωστά και δεν παραλήφθηκε τίποτα- τότε η πίστη αυτή μάλλον δεν είναι η σωστή.
Εάν οι «σταθερές» ορίζονται από τον εκάστοτε αρχηγό, ο οποίος παίζει και το ρόλο του προφήτη, τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα, αφού η διδασκαλία μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή. Εδώ, αφού δεν μπορούμε να κρίνουμε την αξιοπιστία της διδασκαλίας, αναγκαστικά θα κρίνουμε τον «προφήτη». Λογικά περιμένουμε ότι θα είναι ο πιο σωστός και σύμφωνος με τη διδασκαλία που ο ίδιος κηρύττει. Αν αυτό δεν συμβαίνει, αλλά αντίθετα εκμεταλλεύεται τους πιστούς προς ίδιον όφελος, τότε υπάρχει πρόβλημα.
Η πιο συνηθισμένη περίπτωση όμως είναι ένας συνδυασμός των δύο προηγούμενων, δηλαδή ένας αρχηγός -ή μία ομάδα αρχηγών- να ερμηνεύει τα Ιερά Κείμενα, διότι οι υπόλοιποι πιστοί δεν έχουν -ούτε μπορούν να αποκτήσουν- την απαραίτητη πνευματική ανάπτυξη. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να κρίνονται τόσο τα κείμενα όσο και η διδασκαλία του αρχηγού, με τα κείμενα να έχουν τη μεγαλύτερη βαρύτητα. Είναι η πιο εύκολη περίπτωση να βρει κανείς λάθη, καθώς συχνά οι αρχηγοί αλλάζουν πλήρως τις διδασκαλίες τους, ενώ προσπαθούν και πάλι να τις τεκμηριώσουν με βάση τα κείμενα, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία αλληλοσυγκρουόμενων θέσεων.
Τελευταία περίπτωση είναι αυτή της Εκκλησίας. Την βάζω χωριστά, διότι υπάρχει μία μεγάλη διαφορά: οι θρησκείες προσπαθούν να προσεγγίσουν την Αλήθεια λογικά και κάποτε μέσω «πρακτικών» -απολυτοποιώντας όμως την προσωπική εμπειρία και ερμηνεύοντας την κατά το δοκούν-, ενώ η Εκκλησία προσπαθεί να προσεγγίσει την Αλήθεια βιωματικά. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί Ορθόδοξοι, ενώ δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί πιστεύουν, εν τούτοις πιστεύουν ακλόνητα στα όσα η Εκκλησία διδάσκει. Στην Εκκλησία η Αλήθεια αποκαλύπτεται όχι σε μία «ελίτ», αλλά στον κάθε πιστό, ο οποίος είναι μετά σε θέση να κατανοήσει σε βάθος τη διδασκαλία της Εκκλησίας. Χρειάζεται όμως μεγάλη προσοχή και πολλή ταπείνωση, αλλιώς υπάρχει ο κίνδυνος να απολυτοποιήσουμε τη δική μας κατανόηση και να ξεχάσουμε ότι η σωτηρία μας προϋποθέτει την ένταξή μας στο σώμα του Χριστού. Ας μην ξεχνάμε ότι μεγάλοι αιρεσιάρχες υπήρξαν αρχικά Ορθόδοξοι συχνά και κληρικοί με πολλές γνώσεις, μέχρι που έκαναν αυτό το λάθος.
Επίλογος
Η έρευνα για την Αλήθεια είναι μια δύσκολη διαδικασία με πολλούς κινδύνους εάν δεν γίνεται σωστά. Εάν κάποιος θέλει πραγματικά να ξεκινήσει μια τέτοια έρευνα οφείλει να έχει τις κατάλληλες γνώσεις, αλλά και το κατάλληλο φρόνημα. Επίσης –εάν πρόκειται για Ορθόδοξο- απαραίτητη είναι η ύπαρξη καλού Πνευματικού, ο οποίος θα τον στηρίξει στην προσπάθειά του αυτή.
 
 
 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.

 

8 σχόλια:

Ιωάννης Σ. είπε...

Είναι κακό πράγμα, μονίμως η Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία να τονίζει αποκλειστικά την εμπειρία. Όταν η εμπειρία συνδυαστεί με την γνώση τότε υπάρχου καλύτερα αποτελέσματα.

Όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν εμπειρία(η συντριπτική πλειονότητα) ούτε και καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτό. Τους ηχεί γενικό και αόριστο. Επίσης αυτήν την εμμονή στην εμπειρία την ερμνεύουν ως μη αποδοχή της γνώσης από την Εκκλησία. Λογικό είναι. Διότι μόνο για εμπειρία ακούνε.

Δε θα πρέπε λοιπόν να μειώνουμε τη γνωστικές διαδικασίες του νου. Η κάθαρση αρχικά και η εμπειρία μετέπειτα, απλώς αλλάζει τον τρόπο πρόσληψης των εξωτερικών δεδομένων από τον νου.

Κι επίσης κάποτε θα πρέπει, αν θέλετε να μην ηχούν γενικόλογα όλα αυτά, να προσδιορίσετε επιτέλους τι σημαίνει εμπειρία, εκτός αν νομίζετε ότι όλοι οι άνθρωποι παρατηρούν καθημερινά άπλετο άκτιστο φως κι ότι έχουν ίδιες εμπειρίες.

ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΗΣ ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ είπε...

Είπα να μη ξανά σχολιάσω αλλά είναι θέμα νοημοσύνης και αυτοεκτίμησης και χωρίς την διάθεση να κάνω αρνητική κριτική στο άρθρο αλλά εγώ το βρίσκω ίδια γεύση με τα προηγούμενα, ίδια ζωγραφική και όχι επί της ουσίας, έτσι πρέπει έτσι πρέπει, εμείς είμαστε οι καλοί, εμείς έχουμε την αλήθεια, όπως κι αν την έχουμε καταντήσει την κακομοίρα.

Οι καλές πράξεις πήγανε περίπατο γιατί χωρίς καλές πράξεις η αλήθεια δεν δουλεύει. Όλοι μιλάνε για την αλήθεια αλλά κανένας δεν την γνώρισε, γιατί την σταυρώσανε και την ξανά σταυρώσανε και πάει λέγοντας.

Κύριε, κύριε εγώ.... αυτοί είναι οι άλλοι, αυτοί να πάνε στην.... ευτυχώς που υπάρχουν ο αρχηγός και το επιτελείο του να έχουμε να λέμε, λες και αυτό είναι το ζητούμενο, η ανάγκη.

Τα του οίκου μας κυρά μου, τα του οίκου μας. Τι είσαι άμα έχεις ένα τίτλο
-είμαι- αλλά δεν ξέρεις τι σου γίνεται.
Πες και στον άγνωστο μια καλημέρα, άρχισε από αυτό και τότε όλα θα αρχίσουν να χαμογελάνε.

Tatiani Melidoni είπε...

Ένοχε Ιωάννη:

Είναι σωστό ότι η γνώση είναι εξίσου απαραίτητη στον άνθρωπο -άλλωστε "εμπειρίες" μπορεί να έχουν και πρόσωπα εκτός Εκκλησίας.

Όσο για το τι είναι εμπειρία, δεν χρειάζεται να πάμε τόσο μακριά όσο περιγράφεις. Η καθημερινότητα του ανθρώπου περιλαμβάνει πλήθος περιπτώσεων όπου είναι ξεκάθαρη η επέμβαση του Θεού -π.χ. ένα σοβαρό ατύχημα στο οποίο δεν έπαθε κανείς τπτ, μια εργασία που πραγματοποιήθηκε ενώ όλα ανθρωπίνως έδειχναν το αντίθετο- αρκεί να μπορεί κανείς να τις διακρίνει...

ΕΛΛΗΝΑ ΤΗΣ ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ:

Είπες να μην ξανασχολιάσεις, αλλά δεν άντεξες... είναι όντως δύσκολο να αντέξει κανείς όταν θίγεται ο εγωισμός του. Και βέβαια... όλοι έχουν λάθος εκτός από σένα...

Για πες μας, λοιπόν, τι δεν σου άρεσε αυτή τη φορά...?

Υποθέτω, ότι την αλήθεια την γνωρίζεις μόνο εσύ, αφού όλοι οι άλλοι την έχουν καταντήσει... κάπως -δεν μας λες πώς, τουλάχιστον να ξέρουμε- άρα έρχεσαι να μας διδάξεις μπας και καταλάβουμε. Είναι αυτός κατά τη γνώμη σου τρόπος σωστού Χριστιανού...? Είναι αυτό ταπείνωση...?

Όσο για τις καλές πράξεις, σου θυμίζω απλά τον Φαρισαίο και τον Τελώνη... Τι έχει λοιπόν μεγαλύτερη αξία, οι καλές πράξεις για τις οποίες καυχόμαστε μετά ή η ταπείνωση...?

Άσε λοιπόν τις καλημέρες στους αγνώστους και άρχισε να αγαπάς τους "εχθρούς" σου. Σκοπός δεν είναι να κερδίσεις χαμόγελα αλλά να σώσεις την ψυχή σου.

ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΗΣ ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ είπε...

Όχι βέβαια, δεν θίχτηκε ο εγωισμός μου από την επανάληψη.

Ούτε έχω ισχυριστεί ότι είμαι αλάνθαστος, αυτά εσύ τα λες.

Εγώ γνωρίζω ότι, όσοι λένε ότι έχουν την αλήθεια, από τον τρόπο που το λένε αυτό, ότι δηλαδή αυτό το έχουμε εμείς μόνο, αναντίρρητα και κατά αποκλειστικότητα, έχουν καβαλήσει κάλαμον μπαμπού.

Πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή και οι καλές πράξεις είναι η απόδειξη της πίστης.

Εγώ κοπέλα μου λέω καλημέρα στους αγνώστους γιατί έτσι κάνει όλη η Ολλανδία όπου ζω, παρ' όλο που δεν είναι τόσο φιλόχριστη, αλλά αγαπάω και τους εχθρούς μου; και δείγμα αυτού είναι ότι σου έγραψα το σχόλιο.

Χωρίς χαμόγελο η ψυχή είναι μαύρη και δεν σώζεται.

Και κλείνω με τα λόγια του Ιησού Χριστού:

Οδηγοί τυφλοί, οίτινες διυλίζετε τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνετε. Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί, διότι καθαρίζετε το έξωθεν του ποτηρίου και του πινακίου, έσωθεν όμως γέμουσιν εξ αρπαγής και ακρασίας.

Φαρισαίε τυφλέ, καθάρισον πρώτον το εντός του ποτηρίου και του πινακίου, διά να γείνη και το εκτός αυτών καθαρόν.

Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, διότι ομοιάζετε με τάφους ασβεστωμένους, οίτινες έξωθεν μεν φαίνονται ωραίοι, έσωθεν όμως γέμουσιν οστέων νεκρών και πάσης ακαθαρσίας.

Ούτω και σεις έξωθεν μεν φαίνεσθε εις τους ανθρώπους δίκαιοι, έσωθεν όμως είσθε πλήρεις υποκρίσεως και ανομίας.





Ματθαίος 23:24-28

Ιωάννης Σ. είπε...

Αυτό που επικρατεί σήμερα στην Θεολογία είναι μια ανούσια αοριστολογία όσο αφορά την εμπειρία καθώς και τις διαδικασίες της κάθαρσης. Αν δε γίνει η κάθαρση δε θα έρθει και η εμπειρία. Συνεπώς όσο επικρατεί αυτή η τάση, τόσο ο κόσμος δε θα καταλαβαίνει και πολλά. Επίσης στους περισσότερους ορθόδοξους κύκλους η γνώση αποσιωπάται λόγω απροσδιόριστου αντιδυτικού μένους, διότι θεωρείται απότοκη του Σχολαστικισμού. Το σημαντικότερο είναι να γίνεται μία ένωση και των δύο μεθόδων, και της γνώσης και της εμπειρίας. Δυστυχώς η Ορθοδοξία προσεγγίζει τα πάντα μόνο μέσω της εμπειρίας, νομίζοντας ότι οι άνθρωποι είναι μοναχοί και «έχουν εμπειρίες» που είχε ο Γρηγόριος Παλαμάς και οι ησυχαστές. Αυτά όμως δε συμβαίνουν και πολύ στις μέρες μας κι ούτε μπορείς να αγνοείς τις γνωστικές διαδικασίες του νου, πράγμα που προσπάθησε να βάλει σε τάξη ο Σχολαστικισμός.

Περιττό να αναφέρω, ότι οι «εμπειρίες» που παραθέσατε δεν είμαι σίγουρος αν έχουν σχέση με την εμπειρία της κάθαρσης και της εξελικτικής διαδικασίας της πίστης. Ίσως να έχουν. Ο προσδιορισμός όμως και η διάκριση της εμπειρίας μάλλον είναι πρόβλημα.

Άρα πρώτα θα ήταν καλύτερο να δοθεί βάση και να προσδιοριστεί με όσο το δυνατό μεγαλύτερη ακρίβεια η διαδικασία, οι περιπτώσεις και οι κατευθύνσεις της κάθαρσης, ώστε να υπάρχει μια κοινή βάση πριν φτάσουμε να ομιλούμε περί εμπειρίας.

Tatiani Melidoni είπε...

ΕΛΛΗΝΑ ΤΗΣ ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ:

Φυσικά και δεν θίχτηκε ο εγωισμός σου... Απλά επέλεξες να μπεις σε ένα άρθρο και να διαφωνήσεις για ένα θέμα το οποίο δεν έχει σχέση με το άρθρο. Απόλυτα λογικό...

Είτε σου αρέσει, είτε όχι, η Αλήθεια είναι μία. Είναι ο Χριστός, ο οποίος ίδρυσε την Εκκλησία. Αυτό κήρυξαν οι απόστολοι, αυτό και παραλάβαμε. Τώρα αν αυτό το θεωρείς "καβάλημα καλαμιού", είσαι ελεύθερος να διαφωνήσεις και με τον Κύριο και τους αποστόλους. Μην λες όμως μετά ότι πιστεύεις τα όσα δίδαξαν...

Χαίρομαι επίσης, που διευκρινίζεις ότι με κατατάσσεις στους εχθρούς σου... Τουλάχιστον, ξεκαθαρίζεις σιγά, σιγά το που στέκεις...

Και επειδή βλέπω ότι σου αρέσουν τα όσα είπε ο Κύριος για τους Φαρισαίους, να σου θυμίσω ένα ακόμα:

"Είπεν ο Κυριος την παραβολήν ταύτην: Άνθρωποι δύο ανέβησαν εις το Ιερόν προσεύξασθαι, ο εις Φαρισαίος και ο έτερος Τελώνης. Ο Φαρισαίος σταθείς προς εαυτόν ταύτα προσηύχετο: Ο Θεός ευχαριστώ σοι, ότι ουκ ειμί ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, η και ως ούτος ο Τελώνης. Νηστεύω δις του Σαββάτου, αποδεκατώ πάντα όσα κτώμαι. Και ο Τελώνης μακρόθεν εστώς, ουκ ήθελεν ουδέ τους οφθαλμούς εις τον ουρανόν επάραι, αλλ’ έτυπτε το στήθος αυτού, λέγων: Ο θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ. Λέγω υμίν, κατέβη ούτος δεδικαιωμένος εις τον οίκον αυτού, η εκείνος. Ότι πας ο υψών εαυτόν, ταπεινωθήσεται, ο δε ταπεινών εαυτόν, υψωθήσεται" (Λουκ. ιη/ 10-14).

Μήπως το πρόβλημα το έχει τελικά αυτός, που κατηγορεί τους άλλους για αμαρτωλούς, ενώ ταυτόχρονα προβάλλει το πόσο καλύτερος είναι από αυτούς...? Μήπως το πρόβλημα το έχει αυτός που, αφού γύρισε ένα σωρό διαφορετικές θρησκείες τις απέρριψε όλες γιατί οι άνθρωποι ήταν αμαρτωλοί "ως ούτος ο τελώνης"...? Μήπως το πρόβλημα το έχει αυτός, που βλέπει παντού "εχθρούς", που θέλουν να τον υποτιμήσουν και να μειώσουν τη "δόξα" του, και γι' αυτό δεν αντέχει να μην τους σχολιάσει αρνητικά...? Αναρωτήσου!

ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΗΣ ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ είπε...

ΑΓΑΠΗΤΗ Tatiani Melidoni,

θα αρχίσω με την παρατήρησή σου ότι σε εχθρεύομαι.
Εγώ κοπέλα μου σε αγαπάω όπως όλο τον κόσμο και στην απάντησή μου στη λέξη εχθρούς είχα βάλει ένα ερωτηματικό, για να καταλάβεις ότι δεν μπορείς να γίνεις εχθρός μου, για τον εξής σημαντικό λόγο.

Δεν μπορείς να μου κάνεις κανένα μα κανένα ουσιαστικό κακό, ως εκ' τούτου λοιπόν δεν σε μισώ.

Δεν διαφωνώ με το άρθρο σου αλλά με την συγκεκριμένη θέση επί του άρθρου.
Ότι η αλήθεια είναι μια αυτό το ξέρω και εγώ όπως όλος ο κόσμος.
Το ερώτημα είναι, ποιος την υποστηρίζει αυτή την αλήθεια και με ποιο τρόπο;
Το ότι ισχυρίζεσαι ότι εσύ την κατέχεις εγώ δεν έχω λόγους να αμφιβάλλω, αρκεί να είσαι σίγουρη ότι πράτεις αυτά που παραδόθησαν.

Άλλος θα μας κρίνει.

Και μια και μιλάμε για φαρισαίους · ενώ είμαστε οι καλύτεροι σοβατζήδες · και αφού το πας από δω το πας από κει ξαναγυρίζεις στα επί προσωπικού.

Δεν με ενοχλεί αυτό αλλά το γεγονός ότι δεν εξηγήσαι επί της ουσίας.

Όσον αφορά για αυτό που έγραψες για τα εδάφια που ανέφερα στο προηγούμενο σχόλιό μου, τώρα τεκμηριώνω με σημερινή απόδειξη τα εδάφια αυτά και το για ποιους μιλούσε ο Ιησούς Χριστός, λαμβάνοντας αφορμή τα ποινικά δικαστήρια.

Ιδού για ποιους μιλούσε ο Ιησούς Χριστός, να η απόδειξη των λόγων Του.

Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, διότι ομοιάζετε με τάφους ασβεστωμένους, οίτινες έξωθεν μεν φαίνονται ωραίοι, έσωθεν όμως γέμουσιν οστέων νεκρών και πάσης ακαθαρσίας. Ούτω και σεις έξωθεν μεν φαίνεσθε εις τους ανθρώπους δίκαιοι, έσωθεν όμως είσθε πλήρεις υποκρίσεως και ανομίας. Ματθαίος 23:27-28

Δίωξη κατά Άνθιμου για "κουκούλωμα" βιασμού ανηλίκου στο Παπάφειο


http://www.enikos.gr/society/345707,Diwxh-kata-An8imoy-gia-koykoylwma-viasmoy-anhlikoy-sto-Papafeio.html

ΧΡΗΣΤΟΣ είπε...

Αγαπητέ Στάθη (Έλληνα της Ολλανδίας) είναι φανερό πως σου έχουν μείνει κατάλοιπα από τους ΜτΙ. Σε αρκετά σχόλια σου όλη την ώρα ασχολείσαι με τους παπάδες και τους συνδέεις με την ορθή πίστη και την αλήθεια, όπως ακριβώς κάνουν οι ΜτΙ. Επειδή όμως το θέμα που θίγεις είναι άσχετο με το θέμα του άρθρου και επειδή η υπομονή μου έχει εξαντληθεί πρό πολλού, άλλο σχόλιο στο συγκεκριμένο άρθρο δεν ανεβάζω από οποιονδήποτε και αν προέρχεται. Όσο για κάποιους ¨χαμαιλέοντες¨ που στέλνουν σχόλια με διάφορα ονόματα και κάποιους που γράφουν όλη την ώρα τα ίδια και τα ίδια ας βρουν άλλο ιστολόγιο να "παίξουν".

Χρήστος - αντιαιρετικός

Υ.Γ. Θα είχα διαγράψει και το σχόλιο του Στάθη, αλλά επειδή διευκρινίζει κάποια θέματα για την Tatiani, το άφησα.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...