ΜΙΚΡΟ ΦΩΣ ΣΤΟ ΤΟΥΝΕΛ. ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΣΤΙΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΜΟΥ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ

Του Ευστάθιου Μπαρνασά

Αγαπητοί αναγνώστες, σε αυτό το βιογραφικό χρονικό της θρησκευτικής μου αναζήτησης θα προσπαθήσω να μεταφέρω συνοπτικά όσο είναι δυνατόν, τις αναμνήσεις και τις εμπειρίες μιας ολόκληρης ζωής.

Όλες οι αναφορές είναι αληθινές και δεν έχω ως σκοπό την δυσφήμηση κανενός, θέλω δε να τονίσω, ότι αυτά που θα διαβάσετε είναι εμπειρίες και σκέψεις όπως τις έζησα και τις ανέλυσα μέσα από τις επαφές  μου με τους διάφορους   θρησκευτικούς  χώρους.

Γεννήθηκα το 1956 στην Αθήνα Έλληνας  πολίτης και χριστιανός Ορθόδοξος. Μέχρι τα 12 χρόνια μου εκκλησιαζόμουνα κάθε Κυριακή υποχρεωτικά με το σχολείο μου και μετά την λειτουργία πήγαινα 1 ώρα κατηχητικό...

Στα 14 μου χρόνια χρειάστηκε να εργαστώ και έκανα μεταγραφή στο νυχτερινό γυμνάσιο. Στην επιχείρηση που άρχισα να εργάζομαι έγινα βοηθός σε ένα 18χρονο  τεχνικό το Θοδωρή Μ.      

Κατά την διάρκεια της εργασίας  ο Θοδωρής άρχισε να μου μιλάει για τον Θεό για το όνομα του που είναι Ιεχωβά, για τον  Αρμαγεδδώνα  που ήταν πολύ κοντά λόγω της συμπλήρωσης των 6000 ετών (1975) από την γέννηση του Αδάμ, για τον επίγειο παράδεισο, την αιώνια ζωή, την Βαβυλώνα την μεγάλη, την  Νέα Τάξη Πραγμάτων και την συμβασιλεία των 144.000 χρισμένων.  Ο Θοδωρής Μ. ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά.

Εγώ έμεινα έκπληκτος από αυτές τις … Αλήθειες …που δεν τις είχα ακούσει πουθενά στην Ορθόδοξη εκκλησία και στο κατηχητικό και η κατήχηση  συνεχιζότανε στο σπίτι του όπου πήγαινα όταν είχα χρόνο.

Σε λίγο με ανέλαβε ο πατέρας του ο κ. Νίκος Μ. πάρα  πολύ ευγενικός και με μεγάλη γραφική γνώση. Ήταν σε διάσταση με την γυναίκα του λόγω της θρησκευτικής  του επιλογής.

Ο κ. Νίκος Μ.  ήρθε σε επαφή με την οικογένεια μου και μαζί με τον πρεσβύτερο της εκκλησίας  κ. Λάκη Α. άρχισαν να τους κάνουν κατήχηση. Τους καλούσαν και στην συνάθροιση  η οποία γινότανε σε σπίτια με ρίσκο σύλληψης  λόγω  απαγόρευσης από την στρατιωτική  κυβέρνηση του 1967-74.

Όμως παραδοξότητες κάποιων μελών των ΜτΙ, όπως  κάπνισμα στα κρυφά και η προκλητική εμφάνιση μερικών γυναικών συμπεριλαμβανόμενης και της συζύγου του πρεσβύτερου κ. Λάκη Α.  απομάκρυναν την οικογένεια μου  οριστικά από τους ΜτΙ.  Εγώ όμως έμεινα. Να συμπληρώσω ότι κάποιοι μπαίνανε στην οργάνωση για να εκμεταλλευτούν επαγγελματικά το πελατειακό καθεστώς της αλληλεγγύης των αδελφών. Αυτό βέβαια δεν ήταν συχνό φαινόμενο.

Τότε συνέβη κάτι αναπάντεχο. Ο φίλος μου και μέντορας μου ο Θοδωρής Μ. τραυματίστηκε το 1972 σε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα της γειτονιάς και αυτό έγινε αιτία να φύγει και καλά για θεραπεία  στην Γερμανία, όπου και ζήτησε θρησκευτικό άσυλο για να μην πάει φυλακή σαν αντιρρησίας συνείδησης  της  στράτευσης . Ουδέν μεμπτό σε αυτήν την κίνηση, αλλά η συνέχεια με τάραξε και με έκανε να απομακρυνθώ από τους ΜτΙ. Τι ήταν όμως αυτό που με σοκάρισε; Θα σας πω.

Ο Θοδωρής Μ. στην Γερμανία αγόρασε ένα TOP αυτοκίνητο ΒΜW 2002 ti και λόγω υπερβολικής ταχύτητας τουμπάρισε, το κατέστρεψε και δέχτηκε για αυτόν τον λόγο ψυχιατρική υποστήριξη. Ο σεβασμός που διατυμπάνιζαν για την ζωή τους  αλλά και για την ζωή των άλλων που λόγω της παραβατικής  οδήγησης ίσως χάνονταν  πήγε περίπατο, αλλά δεν έφτανε αυτό, ο φίλος μου ο Θοδωρής Μ. έκανε δεσμό με μια κοσμική Γερμανίδα με την οποία παντρεύτηκε και εγκατέλειψε ανεπιστρεπτί την οργάνωση των ΜτΙ. Μετά από αυτά τα γεγονότα άρχισα να απομακρύνομαι και στο τέλος σταμάτησα κάθε επαφή.

Τον Μάιο του  1976 πήγα στρατιώτης και μετά τον στρατό έφυγα για τον Καναδά. Eκει προσπάθησαν να με βοηθήσουν για να μείνω και τους το αναγνωρίζω, τόσο ο ιερέας της Ορθόδοξης εκκλησίας του Βανκούβερ όσο και του Τορόντο.  Γύρισα το 1980 και άνοιξα τα πρώτα γυμναστήρια body-building στην Αθήνα επειδή ήμουν και αθλητής body-builder. Την συγκεκριμένη χρονική περίοδο χρειάστηκα ένα πιστοποιητικό από την ενορία της περιοχής μου και πήγα την Κυριακή το πρωί να το ζητήσω.  Μετά την λειτουργία ο αρχιμανδρίτης μου ζήτησε να μπω στο Ιερό από την μεσαία πύλη, να φάω αντίδωρο και να πιώ κρασί από το δισκοπότηρο, κάτι που εγώ αρνήθηκα  να κάνω και πήγαμε στο γραφείο του για το πιστοποιητικό. Εκεί  δυστυχώς μου ζήτησε να βγούμε για καφέ εξηγώντας μου ότι θα φοράει πολιτικά ρούχα για να μην δώσουμε στόχο. Μετά από αυτή την εμπειρία  η μόνη μου επαφή με τις εκκλησίες γενικώς ήταν μόνο τον Δεκέμβριο του 1986 που παντρεύτηκα και μετά το 1990 όταν βαφτίσαμε τα δύο   μας  παιδιά.

Επίσης να αναφέρω και μια εμπειρία από το Παρίσι στις αρχές του 1986 όταν πήγα για δύο εβδομάδες για τουρισμό. Εκεί γνώρισα ένα ιερέα της Ορθοδόξου Εκκλησίας στο Παρίσι και με κάλεσε να πάω στην λειτουργία της Κυριακής κάτι που έκανα, αλλά εκεί  διαπίστωσα ότι όταν με είδε άρχισε να αισθάνεται άβολα και με το ζόρι έψελνε και το πρόγραμμα το έσωσε ο άλλος  ιερέας, αυτός  δε μου φάνηκε σαν να ντρεπότανε που ήταν εκεί και δεν έκανα λάθος. Μετά την λειτουργία είχαμε συμφωνήσει να με γυρίσει στα αξιοθέατα του Παρισιού και με το αυτοκίνητο του με πήγε στο δάσος της Βουλώνης για να μου δείξει πως κάνουν  τις επαφές τους οι ομοφυλόφιλοι που σύχναζαν εκεί, στην συνέχεια με πήγε στην οδό Saint Denis, που ήταν η πασαρέλα με τις πόρνες και σε γενικές γραμμές tour σε όλες  τις καλές ατραξιόν και τότε κατάλαβα την συμπεριφορά του στην εκκλησία. Φυσικά και δεν τον ξαναείδα όπως και τις εκκλησίες. Με αυτά όλα σκεφτόμουνα ότι πράγματι  οι ΜτΙ  έχουν δίκιο.

Το 1991 άνοιξα ένα disco-bar στην Κέρκυρα και εκεί γνώρισα ένα γκρουπ  από Πεντηκοστιανούς οι οποίοι με έπεισαν να πάω στην συνάθροιση τους. Πήγα λοιπόν και κατά την διάρκεια της ψαλμικής διαδικασίας μια ηλικιωμένη άρχισε να απαγγέλει δυνατά κάτι σε μια αρχαΐζουσα γλώσσα χωρίς να κομπιάζει και χωρίς να κάνει λάθη. Οι υπόλοιποι πιστοί αναφωνούσαν Δόξα Κύριε, Δόξα Κύριε. Δεν σας κρύβω ότι τρομοκρατήθηκα και άρχισα να λέω το Πάτερ Ημών ενώ περίμενα να αρχίσουν οι δαίμονες  να μου ρίχνουν σφαλιάρες. Με το που τελείωσε αυτή, άρχισε μια άλλη να λέει άλλα αρχαϊκά και εγώ τα ίδια.

Μετά το τέλος της συνάθροισης ήρθα λίγο στα ίσια μου και ένα δυνατό μέλος της εκκλησίας τους και πολύ πλούσιος με κάλεσε στο σπίτι του για ένα ποτό. Πήγαμε στο σπίτι του λοιπόν και την ώρα που πίναμε μια βότκα και τα λέγαμε και ενώ η ώρα ήταν πάνω κάτω 12 το βράδυ  εμφανίστηκε η γυναίκα του με ένα λευκό μανδύα σήκωσε τα χέρια της ψηλά και άρχισε να κελαηδάει πάλι μια αρχαΐζουσα  γλώσσα. Εγώ τα έχασα και σκέφτηκα τώρα δεν τις γλυτώνω τις κλωτσιές  και άρχισα να λέω το Πάτερ Ημών  το οποίο όμως μετά από τον πρώτο στίχο από την τρομάρα μου το ξεχνούσα και άρχιζα πάλι από την αρχή. Όταν τελείωσε ζήτησα να φύγω και δεν επανήλθα ποτέ στον συγκεκριμένο χώρο.

Tην ίδια χρονιά γυρίζοντας από την Κέρκυρα στην Αθήνα ήρθε στο γυμναστήριο στο Κουκάκι και γράφτηκε ένα ζευγάρι  ΜτΙ  ο  Μιχάλης  και  η  Πηνελόπη. Άρχισα συζητήσεις με τον Μιχάλη και πήγα στο Αιγάλεω στο βιβλιοπωλείο του κ. Λάκη  Α. του πρεσβύτερου να αγοράσω μια  Αγία  Γραφή. Του είπα ποιός είμαι και με θυμήθηκε και μου είπε αλήθεια θέλεις να αρχίσεις συζητήσεις με ΜτΙ;  Ναι του λέω γιατί είναι κακό; Με κοίταξε συνοφρυωμένος  και μου είπε καλά πάρε την Γραφή και κάνε ότι θέλεις. Η συμπεριφορά του δεν μου άρεσε και επικοινώνησα με τον κ. Νίκο Μ. ο οποίος μου είπε ότι κατόπιν κάποιας ενημέρωσης που είχε ο κ. Λάκης Α.  από τον έναν του γιό  που σπούδαζε στην Αμερική ψυχίατρος,  είχε επηρεαστεί και είχε  αποχωρήσει από την οργάνωση. Σημειωτέον  ότι ο πατέρας του κ. Λάκη Α. ήταν μέλος του υπολοίπου των 144.000.

Να συνεχίσω όμως με την  25χρονη  Πηνελόπη,  η οποία  ερχότανε στο γυμναστήριο κάθε μέρα γύρω στις 10 με 11το πρωί  και μου έλεγε διάφορα για την ζωή της, όπως την διακοπή των σπουδών της λόγω του επικείμενου τέλους που όμως  δεν ερχότανε  και ότι το είχε μετανιώσει και θα πήγαινε πάλι στο πανεπιστήμιο, έως ότου ένα πρωί άρχισε να μου εκμυστηρεύεται έτσι ξαφνικά   τις extreme σεξουαλικές της προτιμήσεις. Έμεινα έκπληκτος και κατόπιν αυτού του μηνύματος που πήρα απογοητεύτηκα πάλι  και σταμάτησα κάθε συζήτηση  με αυτή ενώ στην συνέχεια διαπίστωσα ότι και ο Μιχάλης έκανε νερά. Άλλη μια προσπάθεια δεν ευδοκίμησε. Αργότερα έμαθα ότι έφυγαν από την οργάνωση και οι δύο.

Γύρω στο 1993 τροφοδοτούσα με καύσιμα, με δικά μου βυτία, τις Βαλκανικές χώρες και περισσότερο την Αλβανία. Μια Κυριακή λοιπόν ενώ ήμουνα στα Τίρανα βλέπω σε ένα καινούριο κτίριο πολλούς καλοντυμένους Αλβανούς, σπάνιο για την Αλβανία εκείνη την εποχή που σχεδόν πεινούσανε. Ρώτησα και μου είπαν ότι είναι η πρώτη συνέλευση των ΜτΙ στην Αλβανία και ήταν κάτι που με εξέπληξε, διότι μέσα σε ένα χρονικό διάστημα 3-4 ετών είχαν προσηλυτίσει τόσο πολύ κόσμο και μάλιστα σε ένα λαό τόσο ασυνείδητο θρησκευτικά.  Άρχισε πάλι να με τρώει το θρησκευτικό σαράκι .

Ήρθε λοιπόν το 1994 όπου περνώντας έξω από το γήπεδο της Ριζούπολης στην Ν. Ιωνία είδα πολύ κόσμο  καλοντυμένο και ρωτώντας έμαθα ότι είναι η ετήσια συνέλευση των ΜτΙ. Ένας  ΜτΙ ο Δημήτρης Α. μου ζήτησε το τηλέφωνο και άρχισαν οι επισκέψεις όταν ήμουν στην Ελλάδα διότι εκείνη την εποχή ταξίδευα συνεχώς στο εξωτερικό.

Να αναφέρω επίσης ότι το 1996-97 τροφοδοτούσα με τρόφιμα, με φορτηγά ψυγεία, τους κυανόκρανους στον πόλεμο της  Γιουγκοσλαβίας και είχα φρικάρει από αυτά που έκαναν οι καθολικοί στους Ορθόδοξους Σέρβους της  Κροατίας,  που για αυτά δεν μιλάει κανένας, είδα 300 χιλιόμετρα καμένα σπίτια, κρανίου τόπος. Τότε σκεφτόμουν τι σόι κόσμος είναι αυτός,  μέχρι πότε θα τον  ανέχεται ο Θεός.

Και συνεχίζω  λοιπόν  με τον Δημήτρη Α. και τις συζητήσεις μας  που  κράτησαν από το 1994 έως το 2008 οι οποίες δεν ολοκληρώνονταν ποτέ, επειδή εγώ ήμουν συνεχώς στο εξωτερικό και  δεν είχα χρόνο όταν επέστρεφα για λίγο στην Ελλάδα. Έτσι λοιπόν, συνεχώς αρχίζαμε την συζήτηση μελέτη πάλι από την αρχή, όπως έκανε η Πηνελόπη της Ιθάκης  με το υφαντό και τους μνηστήρες.                                                                   

Εν τω μεταξύ από  το 2000 και μετά γνώρισα Ευαγγελικούς, Πεντηκοστιανούς, Ορθόδοξους Εβραίους από την Ασκαλών του Ισραήλ, Καθολικούς στην Ευρώπη, Μουσουλμάνους στην Ασία και την Αφρική και έμαθα πολλά και αρκετά για να τους απορρίψω όλους.

Οι Εβραίοι ορθόδοξοι πίστευαν ότι είχαν θεραπευτικές ιδιότητες και προσπάθησαν αφού πιάστηκαν χέρι–χέρι σε κύκλο να μου θεραπεύσουν την μέση που με πονούσε, ακουμπώντας με τα χέρια τους το σημείο που με πονούσε τα  δύο άτομα των άκρων του κύκλου  και αφού δεν έγινε τίποτα με κοίταζαν έκπληκτοι, ενώ εγώ με δυσκολία δεν γελούσα με όλους αυτούς τους γελοίους που συναντούσα κάθε τόσο.

Όμως όλως παραδόξως  το 2008 ήθελα να το τελειώσω το σενάριο και να πάρω ενεργό θέση γιατί.. ο καιρός γαρ εγγύς.. και σε μια επίσκεψη του κ. Δημήτρη Α. στο σπίτι μου με τον επίσκοπο περιοχής είπα στον επίσκοπο, ότι αποφάσισα να ενταχθώ στις τάξεις τους,  διότι το πιστό υπόλοιπο είναι στο τέλος του και ο Αρμαγεδδών επί των θυρών.   Και δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη έως ότου έλθει το τέλος ..του υπενθύμισα γελαστός.  Ο επίσκοπος με κοίταξε και μου είπε ελαφρώς απολογητικά ότι αυτό δεν ισχύει πλέον  γιατί τα τελευταία 3 χρόνια είδε να παίρνουν τα εμβλήματα το ψωμί και το κρασί 40νταρηδες και 50νταρηδες. Εμένα μου ήρθε ο ουρανός σφοντύλι, τον κοίταξα καλά –καλά και σε κλάσματα δευτερολέπτου σκέφτηκα χωρίς βέβαια να πω τίποτα εκείνη την στιγμή ότι κάτι συμβαίνει και αμέσως αισθάνθηκα ότι  θέλουν να πάνε την βαλίτσα μακριά, θέλουν το πιστό υπόλοιπο να  είναι πλέον ατελείωτο.

Άρχισα να σκέφτομαι τι να κάνω, ενώ ήμουν πολύ εκνευρισμένος, και τότε θυμήθηκα, ένα φίλο τον Γιώργο Τ. χριστιανό Ορθόδοξο ο οποίος ήξερε αρκετά πράγματα για τις αιρέσεις. Του τηλεφώνησα και άρχισα να μαθαίνω τις ανακρίβειες και τις παρεμβάσεις σε εδάφια της Αγίας Γραφής και τότε άρχισαν να μου γεννιούνται πάρα πολλά ερωτηματικά.

Στην επόμενη συνάντηση που είχα με τον Δημήτρη Α. του ανέφερα αρκετά από αυτά που είχα μάθει και το μόνο που μου είπε ήταν,  μην ασχολείσαι με αυτά, αλλά να προσηλωθείς στο γεγονός ότι ο Αρμαγεδδών είναι κοντά και πρέπει να κοιτάξουμε τα συμφέροντα της Βασιλείας. Στην συνέχεια σε μια συζήτηση που είχα  με την σύζυγο του και συγκεκριμένα την βραδιά της ανάμνησης σε ότι  αφορά την γενεά του ’14 αυτή με κοίταξε περίεργα και μου είπε ότι η ερώτηση μου δείχνει άτομο δαιμονισμένο.

Μόλις μου το είπε αυτό έγινα έξαλλος και ο Δημήτρης Α. αντέδρασε λέγοντας της ότι αυτό που είπες για τον Στάθη  είναι απαράδεκτο.

Κατόπιν και άλλων ερωτήσεων μου άρχισα να αισθάνομαι ότι δεν θα έπαιρνα ποτέ απαντήσεις και ενώ ήταν φιλικοί εν τούτοις όταν ρωτούσα έφευγαν και με απέφευγαν.

Λίγο αργότερα έφυγα πάλι για το εξωτερικό και πήγα και εκεί για να βρω  απαντήσεις  σε μια Ελληνόφωνη εκκλησία των ΜτΙ κοντά στο Άμστερνταμ και σε απόσταση 240χλμ πήγαινε έλα από το σπίτι μου, αλλά και στην ντόπια εκκλησία των ΜτΙ που ήταν  δίπλα από το σπίτι μου. Οι φίλοι μου οι Ολλανδοί μου διατυμπάνιζαν συνεχώς ότι εκεί που πας είναι σέκτα και δεν ήταν σύμφωνοι, αλλά ωστόσο  δεν εναντιώνονταν. Πολλοί Ολλανδοί  ΜτΙ με επισκέφτηκαν   αλλά όλοι έφευγαν όταν φτάναμε στο επίμαχο σημείο της συζήτησης για την γενιά του ’14.

Σε μια επίσκεψη μελέτης στο σπίτι μου με δύο Ολλανδούς  ΜτΙ τον Bert και τον Haans και σε ανοιχτή επικοινωνία μέσω Skype με Γεώργιο Τ. η συζήτηση έφερε σε δύσκολη θέση τον Bert ο οποίος κατακόκκινος μου φώναξε, μας παγίδεψες με τον φίλο σου και φοβήθηκα ότι θα του έρθει εγκεφαλικό. Δεν ξαναήρθανε γιατί δεν ήθελα πλέον να λέμε τα ίδια και τα ίδια.

Συνέχισα τις συζητήσεις με τον Γεώργιο Τ. μέσω Skype για να μάθω όσα μπορώ περισσότερα και μάλιστα όταν ερχόμουν για λίγο στην Ελλάδα είχαμε συναντήσεις Ορθοδόξων με ΜτΙ οι οποίες κατέληγαν σε ομηρικούς καβγάδες… φιλικού χαρακτήρα βέβαια… για το ποιος έχει δίκιο. Εκεί γνώρισα ένα πολύ καλό παιδί ΜτΙ τον Άρη Κ. αλλά και ένα άλλο επίσης καλό παιδί Ορθόδοξο τον Αλέξη Ο.

Όταν δεν μπορέσαμε να βρούμε άκρη εκ του σύνεγγυς συνεχίσαμε να συζητάμε σαν γκρουπ, Ορθόδοξοι και ΜτΙ μέσω Skype. Βέβαια ούτε και έτσι έβγαινε κάποια άκρη και η αντιπαράθεση έγινε πλέον εχθρική και κάποια στιγμή τρωγόντουσαν Ορθόδοξοι με ΜτΙ και Ορθόδοξοι με Ορθόδοξους πρώην ΜτΙ και στο διαδικτυακό γκρουπ έγινε της Συρίας. Εκεί γνώρισα και έναν πρώην ΜτΙ τον Κοσμά Ι. από το Αγρίνιο, ο οποίος άρχισε να τρώγεται άσχημα με τον Γεώργιο Τ. και τον Νίκο Μ. για το θέμα της exeldim και επειδή δεν αποδεχότανε την θεωρία της exeldim, αυτοί τον αποκάλεσαν τσιμεντοκέφαλο και τον απέκλεισαν από κάθε είδους διαδικτυακή συναναστροφή και ο πόλεμος φούντωσε για τα καλά. Τελικά κατάλαβα ότι ο Κοσμάς είχε δίκιο για το θέμα της exeldim. Πρέπει να αναφέρω ότι γνώρισα μέσω Skype έναν ιερέα από την βόρεια Ελλάδα τον π. Παύλο ο οποίος είναι υπέροχος άνθρωπος και ιερέας, με ήθος  και ζήλο φιλανθρωπίας και τον ευχαριστώ για την βοήθεια του στην ανεύρεση αίματος για τον καρκινοπαθή πεθερό μου.   

Γνώρισα όμως και  άλλους  αξιόλογους  ιερείς με τους οποίους έχω επαφές μέχρι τώρα και τους εκτιμώ πάρα πολύ, αλλά και λαϊκούς,  όμως  κάποιοι από αυτούς  είχαν ξεφύγει τελείως  και με αναστάτωναν. Είχαν μπερδέψει τον Χριστιανισμό με τους  Δρακονιανούς του ιντερνέτ και ενώ τους έλεγα να μπούνε σε μια πορεία μακριά από αυτές τις αηδίες, αυτοί αντιδρούσαν και ως εκ τούτου τους απομάκρυνα.

Το 2010 πήγα με την σύζυγο μου σε ένα πανηγύρι της κοντινής ενορίας μας και κατά την διάρκεια που περίμενα την σύζυγο μου να βγει από την εκκλησία ακριβώς μπροστά μου εμφανίστηκαν τρείς νεαροί.. ιερείς; που ήθελαν να αγοράσουν λιβάνι από ένα πάγκο και έκαναν… σαν τρελά κορίτσια. Τους κοίταξα έκπληκτος και ρώτησα την σύζυγο μου που είχε έρθει στο μεταξύ, ποιοι είναι αυτοί και μου απάντησε αφοπλιστικά, είναι οι τρείς χάριτες από τον άγιο Παύλο. Φρικάρισα αλλά το προσπέρασα σκεπτόμενος ότι αυτό δεν θα ήταν εμπόδιο στις αναζητήσεις μου, εξάλλου θυμήθηκα μια ερώτηση που έγινε στον προκαθήμενο των Βουδιστών  γιατί δεν διώχνει τους ομοφυλόφιλους από τους ναούς και τα μοναστήρια και  αυτός απάντησε το εξής:  εάν τους διώξω θα μείνει μόνο το 50%  οπότε κάτι ανάλογο ισχύει παντού.

Κάποια μέρα λοιπόν  ο Γεώργιος Τ. μου είπε να πάμε με τον Αλέξη Ο. στην Σαλαμίνα για να γνωρίσω και προσωπικά, γιατί τον ήξερα μέσω  Skype τον Νίκο Μ. πρώην ΜτΙ και συνιδρυτή  του site oode, του οποίου ήμουν μανιώδης αναγνώστης και έτσι και έγινε.

Στην συζήτηση που είχαμε μου είπε ότι οι παλιοί Ορθόδοξοι που ασχολούνται με τα θέματα της Ορθοδοξίας θα πάνε στον παράδεισο στον ουρανό και θα είναι πιο φωτεινοί, ενώ οι άλλοι όπως εγώ π.χ. που τώρα μαθαίνω τα περί Ορθοδοξίας  θα ερχόμαστε πιο πίσω στην πορεία μας προς την θέωση. Όταν τον ρώτησα λοιπόν εάν  υπάρχει ένας τέλος προς τα επάνω, προς  τον παράδεισο ή όπου αλλού  θα βρεθούνε όλοι όσοι τέλος πάντων πάνε εκεί, αυτός  μου απάντησε, ότι αστέρας από αστέρα διαφέρει και ότι αφού αυτοί ήταν πιο φωτισμένοι  και εννοούσε ξεκάθαρα, όπως  λέει και ο φίλος μου ο Άρης,  ότι.. ο παλιός είναι αλλιώς και ο νέος δεν προσπερνάει… η δε πορεία αέναος.

Στην επιστροφή ρώτησα για αυτό  τον Γεώργιο Τ. εάν τα άκουσε αυτά και ποια είναι η γνώμη του και μου είπε ότι αυτά είναι λάθος και ότι ο Νίκος Μ. έχει κατάλοιπα από τους ΜτΙ. Το ίδιο ερώτημα είχε και ο Αλέξης Ο.

Μπαίνοντας στην Exeldim ένα site του Νίκου Μ. διάβασα ένα άρθρο όπου ο συγγραφέας  Νίκος. Μ.  έγραφε ότι θα ζήσουμε εδώ στην γη μαζί με τα άκακα πλέον ζώα όπως λέει η προφητεία του προφήτη Ησαΐα και ενημέρωσα για αυτό τον Γεώργιο Τ. λέγοντας του, τελικά που θα πάμε στον ουρανό ή θα μείνουμε εδώ στην γη  και αυτός μου είπε πάλι ότι Νίκος έχει κατάλοιπα από τους ΜτΙ.

Και ενώ όλα πήγαιναν καλά με τα πνευματικά της Ορθοδοξίας??  αρχίσαμε να αναλύουμε  τι έγινε με  τους προ-αδαμιαίους και να συζητάμε για θέματα που είχαν να κάνουν με οτιδήποτε εκτός από τα ευαγγέλια, όπως  τοπικούς κατακλυσμούς, την αδιάκοπη ιστορία των Κινέζων, τις πυραμίδες της Αιγύπτου, την μαμά του Αδάμ, τις φιλενάδες της Εύας, άλλες σκέψεις  και τόσα άλλα εξελικτικά. Τα εξελικτικά των ζώων τα καταλάβαινα και τα καταλαβαίνω γιατί για αυτά υπαινίσσεται η Γένεση στο πρώτο κεφάλαιο, αλλά τα άλλα για τα πρώτο-ξάδερφα του Αδάμ μου δημιουργούσαν αναστολές στο ενδιαφέρον για το σύνολο της Αγίας Γραφής.

Κάποια μέρα η σύζυγος μου ζήτησε και καλέσαμε ένα  ιερέα  να έρθει στο σπίτι μας  να κάνει ευχέλαιο και όταν τον  ρώτησα τι γνώμη έχει για τους προ-αδαμιαίους  μου είπε ότι είναι αλήθεια και όταν του είπα γιατί δεν το λέτε στην εκκλησία αυτός μου είπε χαμογελώντας,  ότι εάν το πούμε θα μας πάρουν με τις πέτρες. Τον κοίταξα και σκέφτηκα μέχρι που φτάνει το παραμύθι, ποια είναι η αλήθεια και ποιος λέει την αλήθεια τέλος πάντων.

Αυτό που με πείραξε ήταν η ερμηνεία που μου έδωσε ο Γεώργιος Τ. σε μια τηλεφωνική   συζήτηση σχετικά με τον τοπικό κατακλυσμό. Τον ρώτησα λοιπόν ότι εφόσον στην Μεσοποταμία τα ποτάμια Τίγρης  Ευφράτης και κάποια άλλα μικρότερα έχουν εκβολές των υδάτων τους στον Περσικό κόλπο,  πως τα νερά του κατακλυσμού ανεβήκανε σε τοπικό επίπεδο σε ύψος εννέα  μέτρων και δεν διέφυγαν στον Περσικό κόλπο. Τότε ο Γιώργος Τ. μου είπε, «για να δω τι γράφει ακριβώς η Γραφή» και αφού κοίταξε μου είπε ότι γράφει ότι τα νερά …εκρατούντο.. και μάλιστα μου τόνισε με την δύναμη του Θεού. Εκνευρίστηκα αμέσως διότι η συγκεκριμένη λέξη είναι.. εκραταιούντο.. που σημαίνει ότι έπεφταν με αυξανόμενη δύναμη και όγκο υδάτων και όχι εκρατούντο Γένεσις 7 κεφ.17-19.  Όταν έκαναν παρατυπίες λέξεων οι ΜτΙ ανέβαιναν ολόκληρα άρθρα για αυτές τις εσκεμμένες παρατυπίες τώρα ήρθε η ώρα να δείξουμε πόσο καλά αντιγράφουμε.

Κατόπιν όλων τούτων αποφάσισα να κάνω αυτά που εγώ καταλάβαινα όπως τα μελετούσα και όπως τα αντιλαμβανόμουνα και κράτησα απόσταση από όλους, εκτός από την εκκλησία.

Με κούρασε και με σύγχυσε η γνώση των νέο-φωστήρων αλλά είναι λυπηρό ότι και το ιερατείο δεν  έχει ειδικά προγράμματα να σου λύνουν  τις όποιες απορίες. Ίσως και να κάνω λάθος.

Τελευταία είναι τα εξής που θέλω να αναφέρω και ας μου δώσει κάποιος απάντηση γιατί συμβαίνουν αυτά. Το 2012 ή 2013 μου είπε η σύζυγος μου να πάμε με την κόρη μου στο απογευματινό ευχέλαιο μια ενορίας. Δεν τους αρνήθηκα και πήγα μαζί τους. Όταν τελείωσε μετά από κάποιες ώρες ο ιερέας μας είπε κοιτάξτε στο πλάι σας και θα δείτε την εικόνα της Παναγίας που την είχαμε πάει για συντήρηση και τώρα που επέστρεψε τρέχουν δάκρυα από τα μάτια της. Κοίταξα και είδα ότι ο συντηρητής είχε κάνει τεχνητά να φαίνεται ότι υπάρχουν σταθερά δάκρυα και όχι τρεχούμενα και ο ιερέας καλούσε να πάνε οι πιστοί την άλλη μέρα για λειτουργία του θαύματος. Απογοητεύτηκα και έφυγα και δεν ξαναπήγα. Εγώ φταίω ή αυτοί που τα επιτρέπουν;

Η σύζυγος  μου διαγνώστηκε με καρκίνο τον Αύγουστο του 2014 και κατά την διάρκεια των χημειοθεραπειών και ενώ είχε χάσει τα μισά της μαλλιά και ήταν σε άσχημη κατάσταση καλέσαμε έναν ιερέα να κάνει ευχέλαιο. Στο τέλος του έδωσα χρήματα για την επίσκεψη του και τα πήρε με ικανοποίηση, περιμένοντας για αυτό, αδιαφορώντας για το δράμα της παθούσης και χωρίς να προβάλλει καμία αντίρρηση. Δεν είχα πρόβλημα για τα χρήματα, αλλά έχουμε γεμίσει  Ιούδες.  Ποια είναι τα μηνύματα που παίρνεις από τέτοιες πράξεις και τέτοιους ιερείς; Δεν ήξερα τι να απαντήσω στον 23χρονο γιό μου όταν μου είπε, τι να πάω να ακούσω από αυτόν στην εκκλησία;

Δεν είμαι κριτής, δεν είμαι  εναντίον κανενός  και εύχομαι  να είστε όλοι καλά και να βρείτε τον δρόμο σας, τον δρόμο προς την θέωση.  

Όσο για τους ΜτΙ  εξακολουθώ να συνομιλώ μαζί τους και κάποιοι  από αυτούς να προσπαθούν να με πείσουν,  για  κάτι που οι ίδιοι δεν  πίστευαν και δεν πιστεύουν, την έλευση του Αρμαγεδδώνα.  Πρέπει  πρώτα να τακτοποιήσουν καυτά θέματα, όπως η εμφάνιση των γυναικών στις συνελεύσεις  και επίσημες συναντήσεις και γιορτές, όπου  είναι ντυμένες σαν την Άντζελα την τραγουδιάρα και επισύρουν το κίνδυνο εξόρυξης των οφθαλμών,  να μην πηγαίνουν για το έργο από πόρτα σε πόρτα με  ΒΜW cabrio λέγοντας, σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς παρατήστε τα όλα και ακολουθήστε, να μην αγοράζουν σπίτια με δάνεια 20ετίας ενώ λένε ότι ο Αρμαγεδδών είναι επί των θυρών και το σπουδαιότερο, να μην ζητάει η  οργάνωση να της καταθέσουν οι πιστοί τις μετοχές, που καλώς επένδυσαν στον  επαίσχυντο Ναό του Μαμμωνά, το βδελυρό ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΉΡΙΟ.

Ας τακτοποιήσουν  τα του οίκου τους και τα λέμε.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.