ΤΑ ΑΝΩΝΥΜΑ, ΥΒΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΣΧΕΤΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΣΧΟΛΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ

Τελευταία Νέα του "Αντιαιρετικός"

Ευχαριστούμε όλες και όλους εσάς που επισκέπτεστε το ιστολόγιο μας ... Διαβάστε την καινούργια σελίδα μας "Απάνθισμα Πατερικών Κειμένων" ...ΤΑ ΑΝΩΝΥΜΑ, ΥΒΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΣΧΕΤΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΣΧΟΛΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ

23 Απρ 2017

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΚΤΟΣ ΟΡΙΩΝ



Του Ευστάθιου Μπαρνασά


Γράφοντας προαιρετικά κάποιες σκόρπιες σκέψεις, τις έκανα ένα άρθρο εκτός πραγματικότητας, για να δικαιολογήσω πως θα είναι ή πως θα ήταν η πραγματικότητα εκτός ορίων, αν και χρειάζεται να βουτήξεις το δάχτυλο μέσα στο μυαλό για να τις αγγίξεις. Ίσως είναι παραβατικότητα, όμως θα προσπαθήσω να περπατήσω σε απαγορευμένη ζώνη έστω και πίσω από τα συρματοπλέγματα …
Η πραγματικότητα υπάρχει, κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητήσει τουλάχιστον τώρα, αυτό όμως που είναι ανεξήγητο είναι τα όρια της και η δυνατότητα αντίληψής τους. Όποιος όμως έχει αυτή την δυνατότητα δεν μπορεί να πει πάλι με σιγουριά, ότι αυτό έγινε πριν ή γίνεται τώρα ή θα γίνει μετά. Είναι λοιπόν καλύτερα να πει, ότι αυτό είναι όπως αποδεικνύεται τώρα και στην περίπτωση που το έβλεπε αλλιώς, ας το όριζε διαφορετικά εξίσου καλά. Δεν γίνεται να θεωρείς σημαντικό αυτό που αντιλαμβάνεσαι πως υπάρχει, από αυτό που νομίζεις ως μη υπαρκτό.
Μας δημιουργήθηκε η ανάγκη να συνυπάρξουμε ως δημιουργοί  και ως συμμετέχοντες στην ουτοπία τής πραγματικότητας, σε ένα γίγνεσθαι που αναγνωρίζει ο άνθρωπος για τον εαυτό του – ως άνθρωπος και ως θεός – τουλάχιστον έτσι αυτοπροσδιορίζεται.
Με την πραγματικότητα εκτός ορίων, ο άνθρωπος αποκτά το δικαίωμα να αντιδράσει στις επιλογές που του επιβάλλονται. Διεκδικεί το δικαίωμα να επιλέγει αυτό που επιθυμεί, μόνο και μόνο επειδή υπάρχει μέσα του εν υπνώσει και το ενεργοποιεί. Αυτή η πραγματικότητα, είναι ο χρόνος όταν και όπως τον αντιλαμβάνεται εκτός ορίων.
Υπάρχει μια ψευδαίσθηση του χώρο – χρόνου, ως μεταβλητή της πραγματικότητας, ενώ ουσιαστικά ο χρόνος δεν υφίσταται μέσα στον χώρο, επειδή και ο χώρος δεν έχει χρόνο, απλά μπορούμε να ισχυριστούμε πως και τα δύο υπάρχουν.
Παρελθόν, Παρόν και Μέλλον. Υπάρχουν στην πραγματικότητα; Μπορεί αυτό να εξηγηθεί;
Ας το ορίσουμε ότι είναι αυτό που συμβαίνει έτσι ή αλλιώς, από τώρα και μετά σ’ ένα αόριστο χρόνο, που το ονομάζουμε «το μέλλον» και στη συνέχεια «παρόν» και «παρελθόν». Είναι το αίτιο που κατανοούμε ως αντίληψη, για να προσδιορίσουμε τον χρόνο.
Πως όμως αντιλαμβανόμαστε περίπου ως ορισμό «το μέλλον, το παρόν και το παρελθόν»; Πως αυτό προσδιορίζεται; Είναι υπαρκτό; Μέλλον μπορούμε να ορίσουμε πως είναι το επόμενο μικροδευτερόλεπτο, που στον πρώτο τόνο θα γίνει παρόν και στο επόμενο παρελθόν. Το ζητούμενο όμως είναι, εάν ο χρόνος υφίσταται ως μέλλον, παρόν και παρελθόν. Σύμφωνα με τη θεωρία του bigbang έγινε μια αρχή στον χρόνο. Πως είμαστε όμως σίγουροι πως όταν γεννήθηκε ο χρόνος πήγε προς τα εμπρός, και εάν αυτό που έγινε δεν υπήρχε πριν, εφόσον ότι έρχεται από το λεγόμενο μέλλον και πηγαίνει πίσω στο λεγόμενο παρελθόν είναι ένα παράδοξο που υπάρχει ίδιο και δεν αλλάζει, σύγχρονα και σταθερά. Μετράται το αμέτρητο; Ίσως αυτό να είναι η αδυναμία κατανόησης του άναρχου. Υπό αυτή την έννοια ίσως θα πρέπει να υποθέσουμε ότι μπορεί να είπε ο Θεός «θα δημιουργήσω χρόνο για να υπάρξω ως αντίληψη, σε ότι δημιουργήσω».
Αναγκαστικά όμως, θα πρέπει να μπούμε στην διαδικασία να ονομάσουμε τον χρόνο, αμετάβλητο χρόνο ή απροσδιόριστο. Όταν λοιπόν η εικόνα ενός γεγονότος που έρχεται και φεύγει, παραμένει πάντα η ίδια, τότε ο χρόνος είναι άκαμπτος και σταθερός στην θέση που ονομάζουμε παρόν. Έχουμε δηλαδή διαδοχικά εικόνες, όχι μία μετά την άλλη, αλλά μία επάνω στην άλλη στην ίδια θέση όμως, στον ίδιο αμετάβλητο χρόνο. Μπορεί όμως να διέπεται και από απροσδιοριστία ως πολυδιάστατος ή μπορεί και να κανιβαλίζεται. Μπορεί, αλλά για την ώρα δεν αποδεικνύεται.
Ένα άλλο παράδειγμα, μία άλλη σκέψη. Έχουμε μια τράπουλα, με τα τραπουλόχαρτα το ένα πάνω στο άλλο, που ενώ αλλάζει η θέση τους δεν αλλάζει η σημασία τους. Όταν βάλουμε την επάνω κάρτα στο κάτω μέρος της τράπουλας, είναι σαν να παίρνουμε το παρόν και να το πηγαίνουμε στο μέλλον για να ξαναεπιστρέψει, ενώ έγινε οπτικά και παρελθόν. Αν δε, συνεχίσουμε να γυρνάμε τις κάρτες είναι σαν να αλλάζουμε θέση φαινομενικά στον χρόνο, ενώ στην ουσία ανακατεύουμε μια σταθερή στιγμή. Εάν ανοίξουμε όλες τις κάρτες της τράπουλας πάνω σ’ ένα τραπέζι, τότε τις βλέπουμε όλες στον ίδιο σταθερό χρόνο, όταν όμως τις ξαναμαζέψουμε και τις ανοίξουμε μία – μία, τότε ανακατεύουμε πάλι τον χρόνο σε μία μοναδική σταθερή χρονική στιγμή.
Ο Αριστοτέλης μας λέει στα Φυσικά: «Κάθε μεταβολή είναι ταχυτέρα ή βραδυτέρα ο χρόνος όμως όχι. Μπορεί πάλιν εις κανένα να παρουσιασθή και η απορία ποίας κινήσεως είναι ο χρόνος αριθμός. Είναι αριθμός οποιασδήποτε κινήσεως; Διότι μέσα εις τον χρόνο γίνονται ταυτοχρόνως και γένεσις και φθορά και αύξησις και αλλοίωσις και τοπική μετακίνησις. Καθ’ όσον λοιπόν υπάρχει κίνησις, εις την μέτρησιν αυτήν υπάρχει ένας αριθμός της κινήσεως του συνεχούς γενικά, όχι κάποιας κινήσεως. Είναι γεγονός ότι μέσα εις το ίδιο νυν, πραγματοποιούνται κινήσεις πολλών πραγμάτων, κινήσεις που θα πρέπει αντιστοίχως να έχουν τον αριθμό τους».
Στο εφικτό των δυνατοτήτων μας έχουμε προσδιορίσει τον χρόνο ως κάτι που αντιλαμβανόμαστε μόνο με την ανθρώπινη αντίληψη μας και ενώ πιστεύουμε και υποστηρίζουμε ότι ο Θεός ως δημιουργός είναι άχρονος, εμμέσως πλην σαφώς του χρεώνουμε χρόνο. Μα πως γίνεται αυτό; Είναι απλό. Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε λοιπόν οτιδήποτε δεν καταλαβαίνουμε για την άχρονη πραγματικότητα, επινοήσαμε χρονική διάρκεια για τον Θεό συγκρινόμενη με το δικό μας χρόνο και έτσι από άχρονο, τον καταντήσαμε υποκείμενο στον χρόνο.
Έκανε λέμε στο παρελθόν και θα κάνει και στο μέλλον. Μα αφού είναι άχρονος, πως γίνεται να έκανε ο Θεός πριν και να κάνει και μετά; Ο Θεός λογικά μόνο υπάρχει και ο χρόνος παρελθόν, παρόν και μέλλον για Αυτόν, είναι ένα άναρχο, άχρονο συνεχές τώρα. Εάν λοιπόν είναι άχρονος χωρίς παρελθόν, εμείς γιατί έχουμε παρελθόν, αφού αυτό δεν υπάρχει. Εάν δεν διέπεται από μελλοντικό χρόνο, γιατί έχουμε μέλλον, αφού ούτε και αυτό υπάρχει. Εάν ο Θεός είναι συνεχώς υπαρκτός, είναι σ’ ένα χρόνο που εμείς τον προσδιορίζουμε ως το Παρόν, συνεπώς και εμείς γιατί να μην είμαστε ένα συνεχόμενο κομμάτι από το δικό Του Παρόν. Πως γίνεται να είμαστε στον ίδιο χωρο – χρόνο με την Θεϊκή Ενέργεια, που είναι άναρχη και άχρονη, να είμαστε μέρος αυτής της Ενέργειας και να μας διέπει η χρονοροή;
Αυτό που ίσως συμβαίνει είναι ότι αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας ως ρέουσα ενέργεια, με ένα μέρος μας μεταλλαγμένο σε υλικά εμφανή χαρακτηριστικά, που αλλάζουν θέση και σχήμα την ίδια στιγμή αλλά για να το εξηγήσουμε, ορίζουμε χρονοδιάγραμμα με αρχή και τέλος, ενώ υποψιαζόμαστε αμφοτέρων την αθανασία.
Αθανασία … Μέγα ζητούμενο. Τι νοείται αθανασία;
Φανταστείτε μία δύσκολη σκέψη. Εάν εγκλωβίσω μια στιγμή το είδωλό μου σ’ ένα καθρέφτη και ενώ εγώ θα συνεχίσω να μεταλλάσσομαι στον ορισμό του μέλλοντος χρόνου, το είδωλό μου θα παραμείνει αναλλοίωτο, ουσιαστικά αθάνατο. Η αθανασία λοιπόν είναι η παραμονή της εικόνας στο τώρα, ενώ ο θάνατος φανερώνει την διαδικασία μετάλλαξης τής ύλης στον ίδιο παρόντα χρόνο, όχι όμως και της ενέργειας που την απαρτίζει συγχρόνως. Κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν, αναφέρει η Βίβλος. Δηλαδή; Τι ήταν κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν, η Ύλη ή η Πνευματική Ενέργεια; Αναντίρρητα η Πνευματική Ενέργεια. Και αφού εκπορεύεται από τον Θεό, είναι δυνατόν αυτή η Πνευματική Ενέργεια να είναι θνητή; Εικόνα ως προς τα Πνευματικά χαρακτηριστικά, Ομοίωση ως προς την Αθανασία και την Θέωση θα πρέπει να σκεφτούμε. Η ύλη όμως από πού προέκυψε και γιατί; Η αφήγηση της Βίβλου συνεχίζει. Κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν τον δημιούργησε και ενεφύσησεν πνοήν ζωής εις το πρόσωπον αυτού και έτσι έγινε η ύλη «με ψυχή», ψυχή ζώσα. Η ύλη λοιπόν είναι υπαρκτή, πλην όμως νεκρή αλλά γίνεται έμψυχη υπό καθεστώς διαμόρφωσης μέσω της πνοής «ψυχής», που είναι η εικόνα και η ομοίωση, η οποία είναι αθάνατη και επιστρέφει – έτσι εννοείται – στον Δημιουργό όπου και ανήκει, ενώ η ύλη παραμένει άψυχο υλικό που αλλάζει απροσδιόριστα διαμόρφωση. Στην πραγματικότητα τίποτα δεν επιστρέφει πουθενά, γιατί όλα ανήκουν στο συμπαντικό Όλον και εκεί που παραμένουν είναι παντού.
Εάν πάλι, θελήσουμε να τα αναλύσουμε όλα αυτά με θεολογικό τρόπο, πρέπει να κάνουμε κάποιες αρκετά δύσκολες σκέψεις. Η θεολογία υποστηρίζει ότι ο Θεός γνωρίζει το μέλλον επειδή είναι Παντογνώστης. Αλλά τι γίνεται εάν δεν υπάρχει μέλλον για να το δει; Εάν έχουμε πραγματικά ελεύθερη επιλογή, τότε λοιπόν ο Παντογνώστης Θεός δεν θα μπορεί να το δει, λόγω της δυνατότητάς μας να το αλλάξουμε … δεν θα υπάρχει τίποτα σταθερό για να μπορεί να το δει … οπότε εάν δεν έχει την δυνατότητα να το δει, δεν είναι Παντογνώστης. Εάν όμως δεν είναι Παντογνώστης δεν είναι και Θεός. Άραγε μπορεί και να μην υπάρχει. Η ελεύθερη επιλογή λοιπόν καταργεί την ύπαρξη του μέλλοντος και αντιστρόφως έχει συνέπειες, γιατί αν υπάρχει θα υπάρχει μόνο και μόνο, επειδή αυτό επιβάλλεται.
Υπάρχει η θεωρία της πτώσης πνευματικών πλασμάτων πριν την δημιουργία του ανθρώπου, η οποία αποφαίνεται πως ο Θεός προγνώριζε την πτώση τους ως Παντογνώστης, όμως το άφησε να συμβεί ως ελεύθερη επιλογή. Έχουμε σφάλμα, επιβάλλεται τιμωρία, πότε θα γίνει, στο μέλλον. Υπάρχει και εδώ μέλλον; Πνευματικό μέλλον;
Γιατί να τα έκανε όμως όλα αυτά ο Θεός και να μπούνε στην διαδικασία τού χρόνου άχρονες υπάρξεις, οι οποίες υποτίθεται είναι εκπόρευση του ίδιου, από την στιγμή που όλο το σενάριο ήταν γνωστό, υπάρχει πτώση εδώ και τώρα και το ξέρω. Αφού ξέρω σήμερα τι θα γίνει αύριο, τότε αυτό έγινε σήμερα και αφού το ξέρω, έχω τη δυνατότητα ή να το αλλάξω ή για λόγους δεοντολογίας να μην το δημιουργήσω, να μην το δημιουργήσω εάν δεν εκπορεύεται. Δεν συνάδει όμως όπως είπαμε η πρόβλεψη με την ελεύθερη επιλογή.
Ελεύθερη ως επιλογή είναι μόνο και όταν, δεν είναι προγραμματισμένη και γνωστή ως προφητεία. Η προφητεία δεν σου επιτρέπει να επιλέξεις, γιατί το πεπρωμένο έχει προσδιοριστεί και δεν μπορείς να το αρνηθείς, γιατί είναι πεπραγμένο χωρίς την θέλησή σου, απλά το παρακολουθείς χωρίς να το γνωρίζεις, ως μία στιγμή να γίνεται.
Όταν λοιπόν λέμε πεπρωμένο, δεν εννοούμε τίποτε άλλο εκτός από το προδιαγεγραμμένο και εάν ότι συμβαίνει είναι προδιαγεγραμμένο, τότε συμβαίνει αμέσως τώρα. Όμως αυτό που είναι νοητό, ονειρευόμαστε να μπορούμε να το βλέπουμε μέσα στον χρόνο, δηλαδή να ξεπεραστεί η γραμμή της καθέτου διαγράμμησης που ερμηνεύουμε τώρα ως παρελθόν, παρόν και μέλλον, με οριζόντια, όπου θα μπορούσαμε να αντικρύσουμε τον χρόνο όπως είναι, δηλαδή το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον ταυτόχρονα.
Αλλά υπάρχει πράγματι ένα μέλλον, το οποίο να είναι προδιαγεγραμμένο ή στην πραγματικότητα είναι μεταβλητό και απροσδιόριστο; Ίσως για να καταφέρουμε να το προσεγγίσουμε αυτό ως έννοια, θα πρέπει να ασκήσουμε δύναμη πίστης με κάποιο τρόπο και σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορέσουμε να συνταυτιστούμε νοητά και αν μας επιτραπεί με το Υπέρτατο Ον, αυτό που πιστεύουμε πως υπάρχει, δηλαδή το Όλον και να αποκτήσουμε αυτή την ικανότητα να βλέπουμε στο παρόν, αυτό που προσδιορίζουμε με πρόγνωση.
Ένα παράδοξο παράδειγμα είναι το εξής: όταν προφητευτεί ο θάνατος κάποιου στο εγγύς μέλλον, τότε αυτό τον καθιστά συγχρόνως και ζωντανό και νεκρό, γιατί ο χρόνος στην πραγματικότητα είναι αδιαίρετος.
Όταν λοιπόν λέμε, αυτό θα γίνει έτσι και επαληθεύεται σε υποτιθέμενο μέλλοντα χρόνο, τότε μπορεί να αποδειχτεί ότι αυτό το είδαμε να γίνεται τώρα στον παρόντα χρόνο, την ώρα που προφητεύτηκε και αυτός θα είναι ο πραγματικός χρόνος.
Εάν πάλι υπήρχε πραγματικό μέλλον και παρελθόν, τότε θα είχαν συμβεί τα εξής δεδομένα, επειδή τα πάντα είναι σε ισορροπία. Δεν θα πεθαίναμε με την έννοια του θανάτου που αντιλαμβανόμαστε, γιατί οι στιγμές της ζωής μας θα εκινούντο εμπρός και πίσω όπως ένα εκκρεμές και θα μπορούσαμε να επιλέξουμε εναλλάξ κίνηση προς το λεγόμενο παρελθόν ή το μέλλον, γιατί έτσι θα αλλάζαμε συνεχώς στιγμή και θα ξεγελούσαμε το παρόν και την φθοροποιό στατική αλλαγή του. Γιατί η ελεύθερη επιλογή να έχει μονόδρομο ως κατεύθυνση;
Εφόσον το σήμερα θα ήταν δεδομένο, τότε το κάθε αύριο και χτες θα ήταν αντίγραφο του σήμερα, ακριβώς σήμερα.         
Εάν πράγματι υπήρχε το μέλλον και το γνωρίζαμε, δεν θα κάναμε τα λεγόμενα λάθη του παρελθόντος γιατί θα ισορροπούσαμε στο προγνωρισμένο παρόν, ενώ τώρα παλεύει η πνευματική ενέργεια σταθερά με την ύλη, η οποία ύλη στιγμιαία και μόνο, όπως είπαμε μεταλλάσσεται.
Αδυνατούμε πραγματικά να κατανοήσουμε τον χρόνο, γι’ αυτό τον προσδιορίζουμε σύμφωνα με τις χρονικές διάρκειες του ηλιακού μας συστήματος μέσα στον οποίο υπάρχουμε, εάν όμως βρεθούμε μακριά στον διαστημικό χώρο, όπου δεν υφίσταται το ήλιο – γήινο χρονοδιάγραμμα, πως θα ορίσουμε τον χρόνο;
Αυτό που πρέπει ίσως να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι είμαστε μια στιγμή σταθερή και συνεχόμενη, σε σταθερές στιγμές – εικόνες, σε ακίνητο χρόνο.
Όταν π.χ. παίζει μια κινηματογραφική ταινία, γυρίζει επάνω σ’ ένα καρούλι που έχει αρχή, διάρκεια και τέλος. Το σενάριο έχει μέλλον, παρόν και παρελθόν. Εάν την ταινία, την απλώσουμε όλη κάτω στο έδαφος και κοιτάξουμε τις συνεχόμενες φωτογραφίες, θα δούμε όλο το εικονογραφημένο σενάριο σε παρόντα χρόνο, την ίδια χρονική στιγμή, την Μία στιγμή.
Όλα αρχίζουν και τελειώνουν την ίδια στιγμή, μόνο που αυτή η στιγμή, ούτε αρχίζει ούτε τελειώνει, απλά υπάρχει. Έχουμε όμως ή δεν έχουμε μια ακίνητη ροή γεγονότων, το ένα μέσα στο άλλο. Είμαστε μύθος ή πραγματικότητα; Μήπως τελικά η γνώση είναι επιλήψιμο χαρακτηριστικό; 





ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.

9 σχόλια:

DAVID είπε...

Αγαπητέ Ευστάθιε.
Θέλω να σε συγχαρώ για την εργασία σου, πάνω στο θέμα του χρόνου, της παντογνωσίας και της Ελεύθερης βούλησης. Πραγματικά με έβαλες σε σκέψεις,πράγμα για το οποίο εργάστηκα για να μπορέσω όσο μου είναι δυνατόν, να δώσω μια απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα που ουσιαστικά έχεις θέσει.

Τώρα όσον αφορά τον χρόνο βλέποντας την Αγία Γραφή από το πρώτο κιόλας κεφάλαιο ο θεός από την αρχή μας δείχνει ότι στον χώρο που μας δημιούργησε δηλαδή την γη, έφτιαξε ένα περιβάλλον τόσο υπέροχο και πολύπλοκο που αντανακλά την αγάπη του για τα πλάσματα του,όπως αυτό αναφέρεται από βιολόγους επιστήμονες.

Η γη σχεδιάστηκε Ευστάθιε για να παρέχει στέγαση σε ζωντανούς οργανισμούς και ο θεός από αγάπη στην δημιουργία του έφτιαξε ένα όμορφο περιβάλλον για να ζουν και να απολαμβάνουν την ζωή.
Ο χρόνος είναι και αυτός δημιούργημα του θεού για τον άνθρωπο και στο πρώτο κεφάλαιο της γένεσης Γεν.1-14 βλέπουμε ότι ο θεός δημιουργεί τους αστέρες της ημέρας και της νύχτας για να μπορεί ο άνθρωπος να μετράει τους χρόνους τους μήνες τις εβδομάδες και τις ημέρες ώστε να μπορεί να γνωρίζει που βρίσκεται στο χρονοδιάγραμμα του θεού,επίσης να μπορεί να γνωρίζει πότε θα σπείρει πότε θα θερίσει για την δική του επιβίωση.
Ο χρόνος όπως τον καταλαβαίνουμε λοιπόν δείχνει την αγάπη του θεού για την επιβίωση μας.

Αυτό όσον αφορά τον χρόνο και τον χώρο τα οποία όπως είπαμε δημιουργήθηκαν για να γίνει δυνατή η αντίληψη της ζωής από εμάς.
Ότι όμως αφορά την παντογνωσία του θεού και την Ελεύθερη βούληση θα ήθελα αγαπητέ Ευστάθιε να μου πεις λίγο πιο το Πώς το σκέφτεσαι εσύ για να μπορέσω να σου απαντήσω πάνω στο θέμα .
Περιμένω την απάντησή σου.

ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΗΣ ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ είπε...

Αγαπητέ DAVID.
θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για την θετική ανταπόκριση που δείχνεις στο άρθρο και ελπίζω να μπορέσω να γίνω κατανοητός περαιτέρω.
Πρώτα θέλω να διευκρινίσω κάτι που ίσως να μην έγινε κατανοητό όσον αφορά το σκεπτικό του άρθρου αν και νομίζω ότι τα νοήματα είναι απλά.
Λοιπόν αγαπητέ στο άρθρο έχω τοποθετηθεί με τις σκέψεις μου σε θεωρητικά εάν,ίσως,άμα,προφανώς και με ερωτήσεις οι οποίες είναι λογικές αλλά πάντα σε θεωρητικό επίπεδο, τόσο για τον χρόνο όσο και για τις θεολογικές υπό υποψία τοποθετήσεις.
Η θεωρία με την πράξη είναι ξαδέλφια που αυτοσυμπληρώνονται και αυτοαναιρούνται.
Καλά τα λες εσύ μέσα στο σκεπτικό της θεολογίας για τις γήινες προεκτάσεις της αντίληψης του χρόνου.
Με το σκεπτικό σου όμως αυτό των κοινών θνητών φυσικά και ο χρόνος γίνεται αντιληπτός έτσι όπως το έθεσες αλλά σε θεωρητικό επίπεδο οι σχέσεις χρόνου και αντίληψης απέχουν παρασάγγας.
Ο Αινστάιν θεώρησε ότι με ταχύτητες στο όριο αυτής του φωτός θα άλλαζε ο χρόνος όπως τον ξέρουμε.
Φαντάσου λοιπόν εάν διπλασιάζαμε την ταχύτητα του φωτός,πάντα θεωρητικά, τι αποτελέσματα θα είχαμε σε σχέση με αυτήν του Αινστάιν,ίσως και να μηδενίζαμε τον χρόνο,ίσως.
Ένα παράδειγμα για την παραδοξότητα του μεταφυσικού.
Ένας αμερικανος μεγάλος επιστήμονας είχε πέσει σε κώμα και διαπιστώθηκε εγκεφαλικά νεκρός για κάποιες μέρες και ως εκ θαύματος επανήλθε.
Αυτό που ανέφερε μετά ήταν το εξής.
Εκεί που βρέθηκα οι φυσικοί νόμοι δεν έχουν καμία σχέση με αυτούς τους νόμους που εμείς γνωρίζουμε.
Κάτι ανάλογο είχε πει και ο απόστολος Παύλος εάν δεν κάνω λάθος.
Νομίζω είχε πει ότι αυτά που είδε σε κάποιο όραμα... δεν μπορώ να σας τα εξηγήσω διότι δεν είναι εφικτό με την γήινη αντίληψη να γίνουν κατανοητά.
Όλα αυτά αγαπητέ σε θεωρητικό επίπεδο και πάντα χωρίς παρωπίδες.

ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΗΣ ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ είπε...

Αγαπητέ DAVID
Ξέχασα να σε ενημερώσω ότι στα σχόλια βγαίνω με το Nick-Name
ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΗς ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ

DAVID είπε...

Αγαπητέ Έλληνα της Ολλανδίας.
Δεν θα διαφωνήσω με αυτό που λες, τουναντίον θα συμφωνήσω .και θα προσθέσω,όντως όταν κάποιος θεωρητικά μιλώντας και στις δύο αυτές περιπτώσεις.
Πρώτον στο πνευματικό βασίλειο,σίγουρα δεν μπορούμε να καταλάβουμε πλήρως το τι νόμοι και καταστάσεις υπάρχουν εκεί, δεν το συλλαμβάνει το μυαλό μας επειδή προγραμματίστηκε για να ζει στη γη.
Και δεύτερον όταν ξεπεράσουμε τους φυσικούς νόμους όπως είναι η ταχύτητα του φωτός,πχ, όταν οι εικόνες της γης ταξιδεύουν μέσα στο διάστημα με την ταχύτητα του φωτός τότε σίγουρα αν τρέχαμε παραπάνω από την ταχύτητα του φωτός θα μπορούσαμε να γυρίσουμε το χρόνο πίσω, όπως μπορούμε να βλέπουμε το φως ενός Αστέρα στον ουρανό αν και αυτό το αστέρι έχει καταστραφεί εδώ και πάρα πολλούς αιώνες και εμείς να μπορούμε να το βλέπουμε ακόμα εκεί για αρκετούς αιώνες.
Θα ήθελα όμως να ακούσω το πως σκέφτεσαι για την παντογνωσία του Θεού και φυσικά την Ελεύθερη βούληση των ανθρώπων.

ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΗΣ ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ είπε...

Αγαπητέ DAVID
Θα συμφωνήσω να μην συνεχίσουμε την συζήτηση για τον χώρο-χρόνο γιατί είναι ατέρμονη.
Οι θεωρήσεις είναι άπειρες.

Με ρωτάς να σου απαντήσω για την παντογνωσία του Θεού και την ελεύθερη βούληση.

Αγαπητέ και αυτά είναι απορίες και ερωτήματα και δεν οροθετώ δογματικές θέσεις,εν τούτοις όμως θα σου απαντήσω όσο το δυνατόν καλύτερα.

Λοιπόν, εάν ο Θεός ως παντογνώστης γνώριζε εκ των προτέρων ότι τα αγγελικά όντα θα έπεφταν γιατί τα δημιούργησε, αφού από την στιγμή που το γνώριζε ότι θα πέσουν δεν ίσχυε η ελεύθερη βούληση.

Γιατί εάν είναι παντογνώστης άφησε ή έβαλε τον σατανά να μπει στον παράδεισο, ενώ ήξερε ότι θα μπουν σε πειρασμό και θα πέσουν οι πρωτόπλαστοι και τους όρισε και το δέντρο της γνώσης ως μέτρο τιμωρίας?

Εάν λοιπόν είναι παντογνώστης υπάρχει ελεύθερη βούληση ή όλα είναι προγραμματισμένα αφού τα γνωρίζει από πριν.

Επίσης λέμε ότι ο Θεός είναι στον ουρανό , εννοούμε όμως ότι δεν είναι και εδώ στην γη?
Ίσως αυτό να μας βάζει σε κάποιες σκέψεις αγαπητέ σύμφωνα και με κάποιες αφηγήσεις της Αγίας Γραφής που λένε ότι ο Θεός είπε... ας κατεβούμε να δούμε τι κάνουν οι άνθρωποι κάτω στην γη...και κάποιες ακόμη παρεμφερείς αφηγήσεις που αφήνουν να εννοηθεί, ότι αφού ο Θεός δεν ξέρει τι γίνεται παντού, δεν είναι παντογνώστης.

Οπότε η διαχρονική τιμωρία είναι ο μόνος τρόπος η ελεύθερη βούληση για να αποδίδει, να είναι πρώτα καλή θέληση.

Εάν όμως εγώ είμαι ένας αδύνατος κρίκος της αλυσίδας αυτό δεν είναι επιλογή μου, γιατί εάν με ρωτήσεις ίσως και να σου πω, ότι δεν θα ήθελα να ήμουν ποτέ κρίκος.

Δεν ξέρω εάν τα κατάλαβες συμπερασματικά, ότι όλα αυτά είναι περισσότερο ορθολογικές εάν θέλεις απορίες, των γιατί και πως και χωρίς τάσεις για υποτιθέμενες θεολογικές ανατροπές.

DAVID είπε...

Φίλε Έλληνα της Ολλανδίας, θα προσπαθήσω να απαντήσω όσο πιο απλά μπορώ για να γίνω
κατανοητός . Αυτός που σίγουρα δίνει την απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι ο ίδιος ο Θεός μέσω του λόγου του της Αγίας Γραφής.
Το πρωτο σημείο που θέλω να σου επισημάνω είναι ότι στην Αγία Γραφή πουθενά δεν αναφέρεται ο Θεός ως παντογνώστης αλλά ως παντοδύναμος. Εάν κι ο Θεός σίγουρα είναι παντογνώστης .Είναι τυχαίο αυτό? Σίγουρα όχι. Τι θέλω να πω ,ότι ο Θεός ασκούσε την πρόγνωση του απεριόριστα και ανεξέλεγκτα για κάθε επίγειο και ουράνιο πλάσμα του σίγουρα θα γνωρίζει εξαρχής πρίν δημιουργήσει αγγέλους και ανθρώπους όλες τις ενέργειες τους.
Αυτό τον κάνει αυτόματα υπεύθυνο για τα δεινά που περνάει η ανθρωπότητα,πρώτον για την αποστασία του διαβόλου,δεύτερον για την αμαρτία του Αδάμ και όλη την κατάληξη της αδικίας και της πονηριάς που επικρατεί στην γη σήμερα ,πως θα χαρακτηρίζαμε όμως έναν τέτοιο Θεό?
Σίγουρα όχι δίκαιο ,όχι ελεήμων όχι Θεό αγάπης. Από την άλλη πλευρά όλοι οι υπηρέτες του Θεού στην αρχαιότητα αναγνώριζαν τον Θεό ως Θεό αγάπης και δικαιοσύνης δευτ.32:4 2 Σαμουήλ 22:31 και Ιώβ 34+35 1-2 τώρα πως μας βοηθάει η γραφή να κατανοήσουμε αυτό το θέμα με το να γνωρίζουμε πως έχουμε φτιαχτεί,δηλαδή με ελεύθερη βούληση . Τι σημαίνει ελεύθερη βούληση?σημαίνει το πλάσμα του θα μπορούσε να πάρει οποιαδήποτε απόφαση ήθελε ή καλή ή κακή,γιατί ομως?
Μεσα από αυτό θα μπορούσε να βγεί ξεκάθαρα η ιδιότητα της αγάπης,το αν το πλάσμα του εκδηλώνει γνήσια αγάπη για τον Θεό και δεύτερον πως χρησιμοποιεί ο Θεός τις ιδιότητες που τον χαρακτηρίζουν δύναμη σοφία δικαιοσύνη αγάπη αλλά και πρόγνωση.
Με αυτά υπόψη πρόσεξε τι μας ξεκαθαρίζει η γραφή 1 όπως αναφέρεται στον Ησαία 46:10 42:9 ότι ο Θεός έχει την ικανότητα πρόγνωσης και δεύτερον επιλέγει κάποια πράγματα να μην τα γνωρίζει όπως γένεση 11 κεφάλαιο 5 έως 8 γένεσις 18:20os22 και γένεσις 22:11;evw 12.
Tι μας βοηθάνε να καταλάβουμε αυτά εδάφια ότι ο Θεός κάνει επιλεκτική πρόγνωση.
Τα ερωτήματα που εγείρονται εδώ είναι γιατί ο Θεός κάνει επιλεκτική πρόγνωση και πότε την κάνει! Όπως είδαμε κάνει επιλεκτική πρόγνωση στην ελεύθερη βούληση των πλασμάτων του γιατί? γιατί η ελεύθερη βούληση είναι ένα δώρο που έχει δώσει ο Θεός στον άνθρωπο να το χρησιμοποιεί μόνος.Έτσι λοιπόν ο Θεός δεν παραβιάζει τους νόμους του αλλά σε συνάρτηση με όλες τις ιδιότητες του αφήνει το δικαίωμα της ελεύθερης βούλησης στα πλάσματα του χωρίς να παρεμβαίνει. Πότε παρεμβαίνει όμως ,όταν αυτό είναι αναγκαίο.Όπως βλέπουμε στην Αγία Γραφή στην περίπτωση των σοδόμων και των γομόρων όπως και στην περίπτωση στον πύργο της Βαβέλ παρεμβαίνει με επιλεκτική πρόγνωση με σκοπό να δεί αν υπάρχει περίπτωση για διότθωση και σωτηρία.
Τώρα επίσης σκέψου φίλε Έλληνα της Ολλανδίας αν δεν ενεργούσε ο Θεός με επιλεκτική πρόγνωση δεν θα είχε δημιουργήσει ποτέ τον ανθρωπο τα πνευματικά πλάσματα τους αγγέλους .γιατι?
Γιατί η ελεύθερη βούληση έχει άπειρες ενέργειες αν λοιπόν ο Θεός καθόταν να κάνει πρόγνωση στο κάθε άτομο δεν θα το δημιουργούσε ποτέ λόγω ότι θα χρειαζόντουσαν άπειρα χρόνια,όμως μέσω της σοφίας του γνωρίζει ότιδήποτε. Και λάθος απόφαση να έπαιρναν τα πλάσματα του ο Θεός είχε την λύση του προβλήματος όπως το βλέπουμε στού ς πρωτόπλαστους τον Αδάμ και την Εύα . Όταν δημιούργηθηκε το πρόβλημα τότε έφερε και την λύση του προβλήματος Γένεσις 3:15

ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΗΣ ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ είπε...

Αγαπητέ DAVID
Ευχαριστώ για τον διάλογο αλλά νομίζω ότι είναι καλύτερα να σταματήσουμε, διότι εγώ γράφω υποκειμενικά και στην σφαίρα του εάν και ίσως και εσύ μου απαντάς με επιχειρήματα φασόν... ίσως κάποιου θρησκευτικού χώρου... που κατά την γνώμη μου μεταφέρουν σε άλλο επίπεδο το σκεπτικό του άρθρου.
Θα χαρώ να μιλήσουμε σε κάποιο άλλο άρθρο με περισσότερο θρησκευτικό χαρακτήρα.

Unknown είπε...

Αγαπητέ Έλληνα Ολλανδίας , αιτιολογείται η δημιουργία του χρόνου-χώρου στην ελεύθερη βούληση και και το αντίστροφο απο την οπτική απουσία χρόνου ναι δεν μπορεί να υπάρξει ελεύθερη βούληση αλλά αυτή υπάρχει ! Γιατί? Γιατί πολυ απλά υπάρχει ο χρόνος και επιδει τον αντιλαμβανόμαστε όπως ακριβώς το αντιλαμβανόμαστε οι άνθρωποι , σίγουρα δεν αφορά αυτό τον Θεό , ο Θεός ειναι έξω απο αυτή την αντίληψη οπως είναι έξω και απο τον χρόνο αυτή η αντίληψη υπάρχει γι αυτούς που ζουν στον χρόνο και είναι αδύνατον να νοησουμε την απουσία του χρόνου ακόμα και αν κάποιος προσπαθήσει να το εξηγήσει κατασκευαστικά και μονο δεν γίνετε να ελευθερωθει η σκέψη του απο τον περιορισμό που μας έχει ο χρόνος ταυτόχρονα δεν καταργείτε η παντογνωσία του Θεού και ελευθερία του ανθρωπου. ο Θεός δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει Κάτι, όπως δεν δημιούργησε τον Ιησού που πάντα υπήρχε , εάν δεν έφτιαχνε χρόνο-χώρο , όσο αδύνατον είναι να αντιληφθούμε την απουσία του χρόνου , η ύπαρξη μας γεννιέται στον χρόνο , το πώς ο Θεός θα μας κάνει την μετάβαση έξω απο τον χρόνο το ίδιο είναι αδύνατον το καταλάβουμε η ελεύθερη βούληση μπορεί να υπάρξει μόνο στον παράγοντα του χρόνου. Ο άνθρωπος ζει στον χρόνο(και το παρελθόν μελον παρόν για εμάς ειανι.κατι αληθινό σε αυτό υπάρχουμε) που ένας άνθρωπος πρώτα παίρνει Μια απόφαση και έπειτα έρχεται το αποτέλεσμα , και δεν μπορείς αυτό να το αναλύσεις στην απουσία του χρόνου γιατί πολυ απλά δεν υπάρχει απόφαση , ας μείνουμε ας ζούμε και βασικότερο ας σκεπτόμαστε στον παράγοντα του χρόνου και όχι έξω απο αυτον. Καθώς είναι αδύνατον.

ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΗΣ ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ είπε...

Αγαπητέ Unknown.
Εάν συνάδει η παντογνωσία με την ελεύθερη βούληση είναι πάντα μια ορθολογική και εάν θέλεις υποθετική αντίληψη σε μια μια αναζήτηση της σωστότερης τοποθέτησης και αυτό κατά προσέγγιση, γιατί τίποτα δεν είναι αποδεδειγμένο.
Λέμε, εάν εκείνο είναι έτσι γιατί να συμβαίνει αυτό και όχι το άλλο.
Διατύπωσε ο Αινστάιν την θεωρία της σχετικότητας και έγινε αποδεκτή χωρίς αποδείξεις.
Όμως μια ορθολογική θέση χωρίς να είναι δογματική μπορεί να είναι σωστή απλά και μόνο επειδή η πίστη δεν διερωτάται.
Αυτό που λέμε παρελθόν παρόν και μέλλον, είναι η περιορισμένη δυνατότητα του ανθρώπου στην βάση του φθαρτού να αντιληφθεί ότι όλα γίνονται τώρα,ενώ εάν απελευθερωθεί το πνευματικό του κομμάτι μπαίνει στην άχρονη αιωνιότητα.
Το σκεπτικό πάντως ότι ο Θεός τα ήξερε όλα αλλά τα άφησε να γίνουν, γνωρίζοντας και τις αδυναμίες επανόρθωσις του καθενός καθώς και του δεδικασμένου, μου φαίνεται να τον αδικεί ως Θεό δικαιοσύνης.
Λες ότι πρώτα ο άνθρωπος παίρνει μια απόφαση και μετά έρχεται το αποτέλεσμα.
Αυτό αγαπητέ είναι ότι μπορεί να αντιληφθεί κάποιος και δεν είναι απαραίτητο να είναι έτσι.
Αφού στον Θεό είναι γνωστά, έγιναν και η απόφαση και το αποτέλεσμα Τώρα.
Πολλά πράγματα σήμερα φαίνονται αδύνατα πρακτικά ,όμως δεν είναι απαγορευτικό να τα σκεφτούμε γιατί ίσως έτσι να βγει κάποιο αποτέλεσμα.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...