Η ΚΡΙΣΗ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ΤΩΝ ΜΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

Η παράσταση της Δευτέρας Παρουσίας στο νάρθηκα του Καθολικού της Μονής του Αγίου Στεφάνου Μετεώρων, από τον αγιογράφο - ψηφιδογράφο Βλάσιο Τσοτσώνη (1998)

Ένα από τα «αγαπημένα» ερωτήματα που μας απευθύνουν συχνά – πυκνά πολλοί πιστοί, είναι και αυτό που αφορά την κρίση μετά θάνατον των μη Χριστιανών. Μας ρωτούν δηλαδή αν είναι δυνατόν να σωθούν οι μη Χριστιανοί και αν τελικά σώζονται μόνο οι Χριστιανοί.

Γι’ αυτό το λόγο θα προσπαθήσουμε να δώσουμε κάποιες «ενδείξεις» απαντήσεων, βασιζόμενοι πάντα στα κείμενα της Αγίας Γραφής. Και λέμε «ενδείξεις» απαντήσεων γιατί η προσωπική μας αδυναμία και μηδαμινότητα δεν μας επιτρέπει να ερμηνεύουμε την βούληση του Θεού. Επειδή αυτός είναι ο μόνος αρμόδιος το πως θα κρίνει τον καθένα μας και έχει τα δικά του κριτήρια τα οποία μακράν απέχουν από τα ανθρώπινα κριτήρια.

Το πρώτο και κυριότερο που πρέπει να υπενθυμίσουμε είναι, πως ο Χριστός μας φανέρωσε τον Πατέρα του, σαν Πατέρα όλων των ανθρώπων. Σαν Πατέρας λοιπόν που είναι ο Θεός ενδιαφέρεται να σωθούν όλοι γιατί είμαστε παιδιά του, Χριστιανοί και μη. Σαφέστατα αυτό φανερώνεται σε πολλά σημεία και της Παλαιάς αλλά και της Καινής Διαθήκης...

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΠΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΣΩΤΗΡΙΑ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΩΝ

Έτσι δεν διστάζει να στείλει τον προφήτη Ιωνά στους ειδωλολάτρες κατοίκους της Νινευή (πρωτεύουσας της Ασσυρίας), με αποκλειστικό σκοπό να τους παραγγείλει να μετανοήσουν πριν δοκιμάσουν την δίκαια οργή του. Και όπως είναι γνωστό ο Ιωνάς – θυμίζοντας κάποιους δικούς μας χριστιανούς – εμφορούμενος από εθνικιστικές ιδέες περί μοναδικότητας των Ισραηλιτών ως περιούσιου (εκλεκτού) λαού του Θεού αρνείται την αποστολή του. Τότε επεμβαίνει ο Θεός για να του θυμίσει πως όλοι είμαστε παιδιά του ανεξαρτήτου φυλής, χρώματος και πίστης.

Και πάλι μέσα από τα στόματα των δεκάδων προφητών που θα στείλει ο Θεός για να τους επαναφέρει στο σωστό δρόμο, θα τους υπενθυμίσει για μία ακόμα φορά πως δεν είναι αρκετό για την σωτηρία τους το ότι είναι Ισραηλίτες. «Την αγάπη σας θέλω και όχι θυσίες, να με γνωρίσετε ως Θεό σας θέλω, παρά να μου προσφέρετε ολοκαυτώματα», βροντοφωνάζει ο Θεός μέσω του προφήτη Ωσηέ.

ΠΟΙΟΣ ΣΩΖΕΤΑΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΔΡΟΜΟ, ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΠΑΥΛΟ

Πηγαίνοντας οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι να βαπτιστούν από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο ακούνε τα ίδια λόγια από το στόμα του: « Γενεά οχιών, ποιος σας υπέδειξε να αποφύγετε την μέλλουσα οργή; Κάνετε καρπό άξιο μετανοίας και μην νομίσετε πως μπορείτε να λέτε μέσα σας , πατέρα έχουμε τον Αβραάμ, γιατί σας λέω, πως ο Θεός μπορεί από τις πέτρες αυτές να κάνει παιδιά για τον Αβραάμ.» Κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο, κεφάλαιο 2, στίχοι 7 – 10Και λίγο αργότερα ο Χριστός ξεκαθαρίζει τελείως τα πράγματα λέγοντας: «Δεν θα μπει στην βασιλεία των ουρανών καθένας που μου λέει “Κύριε, Κύριε ” αλλά εκείνος που κάνει το θέλημα του Πατέρα μου του επουρανίου. Πολλοί θα μου πουν εκείνη την ημέρα “Κύριε, Κύριε δεν προφητεύσαμε στο όνομά σου και στο όνομά σου δεν βγάλαμε δαιμόνια και στο όνομά σου δεν κάναμε πολλά θαύματα; ” Και τότε θα τους ομολογήσω, “Ποτέ δεν σας γνώρισα, φύγετε από εμένα εσείς οι εργάτες της ανομίας ”.» Κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο, κεφάλαιο 7, στίχοι 21 – 23. Διαφωτιστικός επίσης στο ζήτημα που διαπραγματευόμαστε είναι και ο Απόστολος Παύλος. Λύνοντας την απορία των Ρωμαίων Χριστιανών ποιος τελικά σώζεται λέει επί λέξει τα εξής: «Όσοι αμάρτησαν χωρίς τον νόμο, χωρίς το νόμο και θα χαθούν, και όσοι αμάρτησαν ενώ ήταν κάτω από το νόμο θα κριθούν με το νόμο. Διότι δεν θα δικαιωθούν ενώπιον του Θεού εκείνοι που άκουσαν το νόμο, αλλά εκείνοι που εφαρμόζουν το νόμο θα κηρυχθούν δίκαιοι.» Επιστολή προς Ρωμαίους κεφάλαιο2, στίχοι 11–14. Συνοψίζοντας όλα τα παραπάνω γίνεται φανερό πως η ιδιότητα κάποιου ως Χριστιανού, δεν του παρέχει αυτόματα το «διαβατήριο» για την σωτηρία του. Ομοίως και η ιδιότητα κάποιου ως μη Χριστιανού, δεν τον αποκλείει αυτομάτως από την βασιλεία των ουρανών.

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΘΕΟΥ – ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Επιπλέον η δικαιοσύνη του Θεού διαφέρει κατά πολύ από την δικαιοσύνη των ανθρώπων. Ο Θεός έχει τα δικά του μέτρα κρίσης τα οποία είναι αδύνατον να τα γνωρίζει ο άνθρωπος λόγω της πεπερασμένης φύσης του. Επειδή επικράτησε στον Δυτικό κόσμο η δικανική θεώρηση της δικαιοσύνης, προϊόν του Ρωμαϊκού Δικαίου, που στηρίζεται στο τρίπτυχο, παράβαση – ποινή – ανταπόδοση, πιστεύουν πολύ πως έτσι θα είναι και η δικαιοσύνη του Θεού. Όμως οι Πατέρες της Εκκλησίας μας και οι γέροντες της ερήμου μας γνωρίζουν μια τελείως διαφορετική δικαιοσύνη του Θεού που είναι φιλάνθρωπη, γιατί όπως λέει και ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής «ο Θεός είναι αγάπη».

Έπειτα πρέπει να λάβουμε υπόψη πως ο Θεός βρίσκει μύριους τρόπους να γνωριστεί από τους ανθρώπους, ανεξαρτήτου πίστης που είναι αδύνατον να τους χωρέσει το φτωχό ανθρώπινο μυαλό μας. Και πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη πως και ο άνθρωπος πάντα αναζητεί τον αληθινό Θεό είτε μέσα στον Χριστιανισμό είτε εκτός αυτού. Έτσι μένουμε έκπληκτοι πολλές φορές, όταν ανακαλύπτουμε άτομα εκτός του Χριστιανισμού, να έχουν μια τόσο ξεκάθαρη εικόνα για το Θεό και τα περί αυτόν ώστε να μας είναι αδύνατον να δώσουμε μια λογική εξήγηση.

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΑ ΑΣΚΗΤΡΙΑ

Για αυτό το λόγο πιστεύουμε πως ο καλύτερος επίλογος είναι τα λόγια μιας Μουσουλμάνας ασκήτριας της Rabia al Adawiyya (801 μ.Χ.) από την Μεσοποταμία (σημερινό Ιράκ) η οποία είχε μια τόσο ξεκάθαρη εικόνα για το Θεό και την απέραντη αγάπη του που σε αφήνει κυριολεκτικά άφωνο. Η εν λόγω ασκήτρια περιπλανιόταν στους δρόμους της Βαγδάτης με ένα κουβά νερό στο ένα χέρι και μια αναμμένη δάδα στο άλλο. Όταν την ρωτούσαν γιατί τα κουβαλάει όλα αυτά, εκείνη απαντούσε: Θέλω να σβήσω τη φωτιά της Κόλασης και να κάψω τον Παράδεισο με τη φωτιά της δάδας, ώστε οι άνθρωποι να αγαπάνε τον Θεό τον ίδιο, όχι από φόβο για την φωτιά, αλλά ούτε και για τα καλά του Παραδείσου. (Στο δρόμο του χειμάρρου – ο Χριστός στην λογοτεχνική παράδοση του Ισλάμ, απόδοση Καδιώς Κολύμβα, εκδόσεις Αρμός, Αθήνα 2005).




ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.