Ο «ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΣ» … ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ!

Η καρτ – ποστάλ που μου αφιέρωσαν οι «φιλολογίνες» του σχολείου μας

Μετά από 33 συνεχή και αδιάλειπτα διδασκαλικά έτη στα «γήπεδα» της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης αποφάσισα να «κρεμάσω» τα «εκπαιδευτικά μου παπούτσια». Έτσι στις 30 Ιουνίου του 2015, σε μια πολύ όμορφη τελετή που έχει καθιερωθεί εδώ και κάποια χρόνια στο 3^ο Γυμνάσιο (Μουστάκειο) Λαμίας να τελείται από τους συναδέλφους σε όσους συνταξιοδοτούνται, εγώ ο Χρήστος Παλάντζας του Γεωργίου πέρασα από την τάξη των ενεργών εκπαιδευτικών σ’ εκείνη των απομάχων. Εκτός από εμένα συνταξιοδοτήθηκε και ο καθηγητής των Καλλιτεχνικών και επιστήθιος φίλος μου κ. Θεόδωρος Μώρης, έργα του οποίου και της συζύγου του Ένζας, κοσμούν κάποια άρθρα του «Αντιαιρετικού». Μετά το πέρας της όμορφης αυτής τελετής, ακολούθησε όπως ήταν φυσικό, ένα γερό «τσιμπούσι», για να παραμείνει «χορταστική» η ανάμνηση και σ’ αυτούς που παρέμειναν αλλά και σ’ αυτούς που αποχώρησαν...

Τώρα, όσον αφορά την προσφορά μου όλα αυτά τα χρόνια στην εκπαίδευση, την σχέση μου με τους εκάστοτε συναδέλφους ή τους μαθητές μου, όπως καταλαβαίνετε δεν είναι εύκολο να μιλήσω αμερόληπτα. Έτσι σκέφτηκα να παραθέσω, αυτά που μου αφιέρωσαν οι συνάδελφοί μου και οι πρώην μαθητές μου, για να πάρετε μια «μικρή γεύση».

Ξεκινώ με το ποίημα που διάβασε στην τελετή,  η γυμνάστρια του σχολείου μας κ. Νίκη Τριανταφύλλου, η οποία όπως θα διαπιστώσετε, έχει κρυφή ποιητική φλέβα:

Ο Χρήστος κι αν εγέρασε

κι άσπρισε το μαλλί του

μήτε τη γνώμη άλλαξε

μήτε την κεφαλή του

Κι αυτό δεν ειν’ παράξενο

κακό αυτό δεν είναι

ειλικρινής κι αυθεντικός

γνήσιος και αληθινός

Στον Σύλλογο δυναμικός

σκόρπιζες φασαρία

και μόνο όταν έλειπες

είχαμε ησυχία

Πειράγματα και ζαβολιές

απλόχερα σκορπίζεις

στους μαθητές μοναδικά

«Λόγο Θεού» χαρίζεις

Ποτέ δεν ήμουν σίγουρη

αν είχες πει αστεία

αλήθεια – ψέμα – πείραγμα

στην ίδια ιστορία

Ο γυναικείος πληθυσμός

θα κλαίει με μαύρο δάκρυ

κραγιόν, λιπογλός και μενταγιόν

θα μείνουνε στην άκρη

Ποιος θα τα βλέπει όλα αυτά

και θα τα σχολιάζει;

Έρημος τόπος και βουβός

πνιγμένος στο μαράζι

Στου Papagalino[1] τη σκιά

όμορφα να περάσεις

μα του σχολειού μας τη γωνιά

ποτέ να μην ξεχάσεις

Χρήστο μας σου ευχόμαστε

αγάπη, ειρήνη, υγεία,

φώτιση, Πνεύμα Άγιο

μες τη Θεολογία

και … βόλτες στη Λαμία!!!

Συνεχίζω με την αφιέρωση που περιέχεται στην καρτ – ποστάλ από τις  «φιλολογίνες» κ. Τζένη Αλεξοπούλου, κ. Γιούλη Αυγερινάκου και κ. Ρούλα Πιπέρα:

Στον γοητευτικό, ψηλό

μόνιμα νέο και ωραίο

Στον επιτυχημένο Τραπεζίτη[2]

που κρατά στα στιβαρά του

χέρια τις ελπίδες για επιβίωση

του κλάδου των εκπαιδευτικών

Ευχόμαστε ολόψυχα νάναι

γερός για να συνεχίσει το

θεάρεστο έργο του!

Και έπεται το αυτοσχέδιο ποίημα που «σκάρωσε» εκείνη τη στιγμή ο υποδιευθυντής και επιστήθιος φίλος κ. Απόστολος Γατής, καθηγητής των Γερμανικών:

Παλάντζα,

ψηλέ κι αγέρωχε,

κάθε γυναίκα στέκει,

τα πρωινά σαν σε θωρεί

νάρχεσαι με το τσουρέκι. [3]

Τέλος, θα ολοκληρώσω με το ποίημα που μου αφιέρωσαν – όπως και στους υπόλοιπους καθηγητές – οι μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου του σχολικού όμως έτους 2013 – 14, στην τελετή που διοργάνωσαν για την αποχώρησή τους από το Γυμνάσιο:

Μπαίνει μέσα ο θεολόγος

και μας κόβεται ο λόγος.

«Καντηλανάφτη βρε» φωνάζει

και η τάξη ησυχάζει.

«Θα φας κλωτσιά στο σβέρκο» λέει δυνατά

αλλά ξέρουμε πως δεν το εννοεί˙ μας πειράζει φυσικά.

Για όλα τα θέματα συζητάμε

και το μάθημα «στα ουράνια» το πάμε.

Πάντα το λόγο του Θεού

θέλει να τον διδάσκει

και εμάς να παίρνει το μυαλό

και να καθησυχάζει.

Μα από την πολλή του βρε παιδιά πολυλογία

τα δώδεκα ευαγγέλια

τα κάνει … δεκατρία.

Παρ’ όλη όμως τη φλυαρία του

πολύ τον αγαπάμε για όλη την σοφία του.

Ο τρόπος που διάλεξα να αποχωρήσω από την εκπαίδευση!

Υ.Γ. Αν με ρωτούσε κάποιος, τι μου έμεινε όλα αυτά τα χρόνια, από την εκπαιδευτική μου δραστηριότητα, θα του απαντούσα χωρίς δεύτερη σκέψη: «Η χαρά που νοιώθω όταν με συναντούν πρώην μαθητές μου και οι περισσότεροι με αποκαλούν Δάσκαλε. Αυτό μου φτάνει!»

Σημειώσεις

1. Papagalino: Η καφετέρια – στέκι που συχνάζω.

2. επιτυχημένος Τραπεζίτης: Επειδή όντως είμαι μεγάλο «πειραχτήρι», τις μέρες που επιβλήθηκαν τα capital controls, έγραψα στην πρόσοψη από το γραφείο μου, «Τράπεζα Χρήστος Παλάντζας, δίνονται δάνεια σε φτωχούς καθηγητές»!

3. τσουρέκι: Ήμουν πράγματι ο «εφιάλτης» των γυναικών του συλλόγου μας, που είναι και πλειοψηφία, αφού με βλέπανε σε καθημερινή βάση να «ντερλικώνω» ένα σωρό φαγώσιμα και αντίθετα με αυτές να μην παίρνω γραμμάριο! 

 

 

 

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.